Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.191.2017.9.AS
z 31 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

uwzględniająca orzeczenie sądu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 30 czerwca 2017 r. (data wpływu 26 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

26 lipca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Dotychczasowy przebieg postępowania

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 11 września 2017 r. wydał dla Wnioskodawczyni interpretację indywidualną znak 0115-KDIT2-1.4011.191.2017.1.AS, w której uznał jej stanowisko za nieprawidłowe. W interpretacji uznano, że prawo do ulgi określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest prawem dziedzicznym, gdyż przysługuje wyłącznie podatnikowi, który spełni warunki do skorzystania z niego, zatem Wnioskodawczyni nie ma możliwości skorzystania z niej w imieniu męża.

Pismem z 18 października 2017 r. (data wpływu 19 października 2017 r.) Wnioskodawczyni złożyła skargę na interpretację przepisów prawa podatkowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 31 stycznia 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 1612/17 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z 3 grudnia 2020 r. sygn. akt II FSK 1760/18 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W orzeczeniu tym Sąd wskazał, że:

Zgodnie z art. 97 § 1 O.p. spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Wymaga przy tym podkreślenia, że art. 97 § 1 O.p. obejmuje swym zakresem prawa majątkowe, jakie są przewidziane w przepisach prawa podatkowego. Chodzi więc o takie prawa, wynikające z regulacji podatkowych, które za życia zmarłego podatnika kształtowały jego sytuację z punktu widzenia ekonomicznego, a więc przede wszystkim prowadziły do zmniejszenia czy wręcz wyeliminowania obciążenia spadkodawcy podatkiem (por. wyrok WSA w Lublinie z 4 listopada 2015 r., I SA/Lu 651/15). Prawo podatkowe nie definiuje jednak zakresu pojęć praw "majątkowych" i "niemajątkowych". Pojęcia te próbowano dookreślić w prawie cywilnym, zwracając uwagę na bezpośredni wpływ praw majątkowych na ekonomiczny interes podmiotu i brak takiego bezpośredniego oddziaływania w przypadku uprawnień niemajątkowych. Na gruncie prawa publicznego wskazuje się, że podział praw i obowiązków na materialne i niematerialne przebiega według prawa finansowego na materialne i formalne. Zatem prawa niemajątkowe proceduralne to takie, na podstawie których zawiązują się organizacyjne stosunku prawno-finansowe, a majątkowe dotyczą uprawnień i obowiązków, na podstawie których zawiązują się stosunki prawno-finansowe. W glosie do wyroku NSA z 24 października 2007 r., II FSK 1212/06, autorstwa Stefana Babiarza (Jurysdykcja Podatkowa 2008/4/77-84) jej autor stwierdził m.in., że "z art. 97 § 1 O.p. wyraźnie wynika, że prawo majątkowe ma wynikać z przepisów prawa podatkowego, a nie to, że przepisy tego prawa mają mu ten majątkowy (niemajątkowy) charakter nadawać. Taki charakter mają więc niewątpliwie: prawo do nadpłaty, do zwrotu podatku, prawo do korekty deklaracji podatkowej, prawo do ulgi inwestycyjnej, prawo do zwolnienia podatkowego, czy też inne prawa do obniżenia podstawy opodatkowania, wysokości podatku, stawki podatkowej. Do nich zaliczyć należy także prawo do zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, określone w art. 21 ust. 1 pkt 32a i b w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c w zw. z art. 28 ust. 2 u.p.d.o.f.".

Prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego nie należą zatem automatycznie do spadku. Ich sukcesja jest możliwa na podstawie i w granicach, jakie określa O.p. Sukcesja podatkowa w przypadku spadkobierców obejmuje przede wszystkim majątkowe prawa i obowiązki; prawa o charakterze niemajątkowym przechodzą jedynie wyjątkowo (art. 97 § 2 O.p.); z kolei niemajątkowe obowiązki nie przechodzą w ogóle (zob. np. wyroki NSA: z 10 lutego 2009 r., II FSK 1623/07; z 30 kwietnia 2014 r. II FSK 1227/12).

Zdaniem Sądu, prawo do zwolnienia od podatku dochodowego dochodu ze sprzedaży nieruchomości, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. stanowi prawo majątkowe. O majątkowym charakterze tego prawa przesądza okoliczność, że w wyniku spełnienia przez podatnika przesłanek faktycznych do nabycia tego prawa podatnik nie ma obowiązku zapłaty zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym. Efektem tego jest pozostanie w majątku podatnika kwoty pieniędzy równej wysokości zobowiązania podatkowego, które byłoby od niego należne, gdyby nie spełnił przesłanek uprawniających do zwolnienia od podatku. W przypadku, gdyby podatnik nie nabył prawa do zwolnienia od podatku jego majątek zostałby umniejszony o kwotę zobowiązania podatkowego. W rezultacie, przedmiotowe zwolnienie niewątpliwie ma charakter majątkowy (por. wyrok WSA w Warszawie z 5 sierpnia 2015 r., III SA/Wa 3442/14, wyrok WSA w Bydgoszczy z 26 października 2016 r. I SA/Bd 674/16).

Wprawdzie w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. mowa jest o wydatkowaniu na "własne cele mieszkaniowe", to jednak, zdaniem sądu, cele te są aktualne dla podatnika korzystającego z tej ulgi, a nie innej osoby. Oczywiście, kiedy żyje podatnik, są to jego własne cele mieszkaniowe, jednakże w następstwie jego śmierci, będą to cele mieszkaniowe spadkobierców. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 24 października 2000 r., SK 7/00 zaakcentował, że jeżeli można stwierdzić, iż po stronie danego podmiotu istniała już "ekspektatywa maksymalnie ukształtowana", należy do tej ekspektatywy odnieść podobny reżim ochronny, jaki przysługuje prawom nabytym; a ekspektatywa maksymalnie ukształtowana zachodzi wówczas, gdy spełnione zostały wszystkie zasadnicze przesłanki ustawowe nabycia praw pod rządami danej ustawy. W konsekwencji, skoro prawo do omawianej ulgi mieszkaniowej ma wymiar majątkowy, a spadkodawca zmarł w okresie realizowania omawianej ulgi, a wydatków nie zdążył poczynić przed śmiercią, to na spadkobierców przechodzi uprawnienie wydatkowania odziedziczonego przychodu na cele objęte analizowanym zwolnieniem podatkowym, tj. na własne cele mieszkaniowe. Warunkiem bowiem zwolnienia od podatku jest przeznaczenie tych przychodów na cele określone w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego wniosek Strony o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych wymaga ponownego rozpatrzenia przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 29 maja 2015 roku zmarła I.B., po której spadek na mocy art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego nabyły z mocy ustawy dzieci: D.Z., W.G. oraz J.B. - mąż Wnioskodawczyni, każde w 1/3 części spadku wprost. Akt poświadczenia dziedziczenia zarejestrowany został w systemie informatycznym do prowadzenia rejestru aktów poświadczenia dziedziczenia Krajowej Rady Notarialnej.

W skład spadku po zmarłej I.B. zgodnie z protokołem dziedziczenia sporządzonym przez notariusza weszła nieruchomość w postaci lokalu mieszkalnego wraz ze związanym z własnością tego lokalu udziałem we współwłasności nieruchomości wspólnej.

Spadkobiercy wyżej wskazani, w tym mąż Wnioskodawczyni, dokonali zbycia odziedziczonego po matce lokalu mieszkalnego w drodze umowy sprzedaży przysługujących im udziałów we współwłasności przedmiotowego lokalu mieszkalnego zawartej dnia 30 listopada 2015 roku za łączną cenę 174.000 zł.

Wszyscy spadkobiercy, w tym mąż Wnioskodawczyni dokonali sprzedaży nieruchomości w postaci lokalu mieszkalnego przed upływem 5 lat od śmierci matki.

Środki otrzymane ze sprzedaży odziedziczonego po matce udziału w nieruchomości Wnioskodawczyni wraz z mężem zamierzali przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe (remont domu, spłata kredytu). Tym samym zamierzali skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przeznaczyć w całości środki uzyskane ze sprzedaży na własne (wspólne) cele mieszkaniowe, najpóźniej w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

W dniu 28 grudnia 2015 roku zmarł mąż Wnioskodawczyni. Mąż zgodnie z wiedzą posiadaną przez Wnioskodawczynię nie zdążył złożyć, w okresie od daty sprzedaży wyżej wskazanego lokalu w dniu 30 listopada 2015 roku do daty śmierci, która nastąpiła 4 tygodnie później oświadczenia o zamiarze wydatkowania kwoty otrzymanej z tytułu sprzedaży lokalu na własne cele mieszkaniowe, a także nie uiścił do właściwego organu żadnej kwoty z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż zamierzał spożytkować tę kwotę na własne cele mieszkaniowe korzystając z ulgi, składając wymagane w tym celu oświadczenie.

Wnioskodawczyni wraz z dwójką synów nabyła spadek na podstawie ustawy wraz z dobrodziejstwem inwentarza po zmarłym mężu, każde w 1/3 części spadku - zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego, które uprawomocniło się dnia 12 maja 2016 roku, o czym Wnioskodawczyni niezwłocznie poinformowała właściwy organ skarbowy.

Wnioskodawczyni przeznaczała na własne cele mieszkaniowe odziedziczoną po zmarłym mężu sumę pieniężną otrzymaną przez spadkodawcę z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości, przeznaczając ją na spłatę kredytu hipotecznego, zaciągniętego na dom, w którym zamieszkuje.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie z opodatkowania dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e ustawy, stanowi prawo majątkowe, które podlega przejęciu przez spadkobierców na podstawie art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa?
2. Czy odziedziczone po mężu środki pieniężne ze sprzedaży udziału w nieruchomości, Wnioskodawczyni może przeznaczyć w ciągu dwóch lat na własne cele mieszkaniowe, korzystając ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Przedmiotem sukcesji spadkobierców, zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej są majątkowe i niemajątkowe prawa i obowiązki. Pojęcie to jednak należy w literaturze przedmiotu do tzw. pojęć nieostrych, co w wielu przypadkach powoduje trudności w rozgraniczeniu praw i obowiązków majątkowych i niemajątkowych.

Na gruncie orzecznictwa, w szczególności w tezie wyroku WSA z dnia 17 listopada 2015 r. (I SA/Kr 1227/15, Legalis) podział praw i obowiązków na materialne i niematerialne jest następstwem podziału prawa finansowego na materialne i formalne. W konsekwencji, prawa niemajątkowe proceduralne to takie na podstawie których zawiązują się organizacyjne stosunki prawno-finansowe, a majątkowe dotyczą uprawnień i obowiązków, na podstawie których zawiązują się stosunki prawno-finansowe. Do praw majątkowych zaliczane są zarówno w orzecznictwie jak i doktrynie prawo do nadpłaty, do zwrotu podatku lub różnicy podatku naliczonego, prawo do rozliczania straty w następnych okresach rozliczeniowych, prawo do ulg i premii inwestycyjnych, niewykorzystane prawo do rozłożenia zapłaty podatku na raty czy odroczenia zapłaty podatku.

Powołane orzeczenie wskazuje również, że aby można było mówić o prawie majątkowym podlegającym sukcesji dane prawo musi istnieć jeszcze za życia spadkodawcy. Istotnym jest bowiem to, aby podatnik spadkodawca prawo to posiadał w chwili śmierci.

Zakresem sukcesji majątkowych praw w rozumieniu art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej będą zatem prawa istniejące przed śmiercią spadkodawcy, mające swój wymierny ekonomiczny kształt. Na spadkobierców przechodzą tylko te prawa i obowiązki spadkodawcy, które miał on jako podatnik i tylko te, które są związane z realizacją obowiązków wynikających z ustaw regulujących kwestie podatków.

Co więcej, podkreślić należy, iż Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 24 października 2000 r. sygn. akt SK 7/00 uznał, że jeżeli można stwierdzić, iż po stronie danego podmiotu istniała już „ekspektatywa maksymalnie ukształtowana”, należy do tej ekspektatywy odnieść podobny reżim ochronny, jaki przysługuje prawom nabytym, a ekspektatywa maksymalnie ukształtowana zachodzi wówczas, gdy spełnione zostały wszystkie zasadnicze przesłanki ustawowe nabycia praw pod rządami danej ustawy.

Jak więc wynika z literalnego brzmienia art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej, spadkobiercy są tą grupą następców prawnych, która nie wstępuje w prawa i obowiązki spadkodawcy, lecz przejmuje te prawa i obowiązki. Powołany przepis hołduje zatem zasadzie sukcesji generalnej majątkowych praw i obowiązków spadkobierców, tj. traktowaniu ich jak podatnika (spadkodawcy), w konsekwencji czego spadkobiercę (Wnioskodawczynię) należy więc traktować jak podatnika.

Jednocześnie, zgodnie z art. 21 pkt 1 ust. 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Prawo do zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawem o charakterze majątkowym. Wynika to bezpośrednio z samej treści powołanego przepisu, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, zaś w art. 30e mówi się o dochodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c. Tak więc już sam ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał na majątkowy charakter tego zwolnienia. Oznacza to, iż Wnioskodawczyni przejęła prawo do przedmiotowej ulgi, zgodnie z oczywistym brzmieniem art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej (spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy), vide: wyrok NSA z 30 kwietnia 2015 r., II FSK 848/13.

Konsekwencją tego jest z kolei możliwość wydatkowania odziedziczonych środków finansowych na zaspokojenie celów mieszkaniowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie.

Skoro powyższe prawo do ulgi nie ma charakteru osobistego i podlega sukcesji, to możliwość skorzystania ze zwolnień podatkowych również jest objęta sukcesją podatkową. Jeżeli prawo do zwolnienia podatkowego ma charakter prawa majątkowego to w konsekwencji sukcesja w zakresie zwolnień również przysługuje.

Odnosząc się do zaistniałego stanu faktycznego należy uznać, iż prawo do skorzystania przez spadkobiercę ze zwolnienia, które przysługiwało spadkodawcy, a z którego nie zdążył spadkodawca skorzystać, wchodzi w zakres praw majątkowych dziedziczonych przez spadkobierców. Oznacza to, że w niniejszej sprawie Wnioskodawczyni jako spadkobierca ma prawo do skorzystania ze zwolnienia podatkowego przysługującego spadkodawcy w chwili jego śmierci.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika zaś, że Wnioskodawczyni jest spadkobiercą, która przejęła prawa majątkowe i obowiązki spadkodawcy w podatku dochodowym od osób fizycznych na skutek przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza, w konsekwencji czego odziedziczone po mężu środki pieniężne ze sprzedaży udziału w nieruchomości Wnioskodawczyni może przeznaczyć w ciągu dwóch lat na własne cele mieszkaniowe (spłatę kredytu), korzystając ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powołany przepis stanowi, że cele mieszkaniowe to „własne cele mieszkaniowe podatnika”, przy czym określenie „własne” należy rozumieć tak, że zamiarem ustawodawcy konstytuującego ww. ulgę było, aby służyła ona podatnikowi korzystającemu z tej ulgi. W ocenie Wnioskodawczyni zwrot „własne cele mieszkaniowe” należy rozumieć jako aktualny dla osoby (podatnika) korzystającego z tej ulgi, a zatem także w odniesieniu do spadkobiercy, który przejął prawa majątkowe spadkodawcy.

Nie można bowiem rozumieć przejmowania praw majątkowych podatnika (spadkodawcy) przez spadkobiercę w ten sposób, że odziedziczone środki pieniężne nie mogą być wydatkowane na zaspokojenie celów mieszkaniowych spadkobiercy, gdyż wszystkie prawa i obowiązki na gruncie prawa podatkowego mają w istocie charakter osobisty (własny) podatnika i tak rozumiane nigdy nie podlegałyby następstwu prawnemu, co z kolei prowadziłoby do unicestwienia przepisów o następstwie prawnym spadkobierców (art. 97 Ordynacji podatkowej). Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyrok z dnia 30.04.2015 r. sygn. akt II FSK 848/13).

Z uwagi na powyższe, odziedziczone po mężu środki pieniężne ze sprzedaży udziału w nieruchomości Wnioskodawczyni ma prawo przeznaczyć w ciągu dwóch lat na własne cele mieszkaniowe, korzystając ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które to bezspornie przysługiwało mężowi w chwili jego śmierci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia, po uwzględnieniu wyroków: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 31 stycznia 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 1612/17 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 grudnia 2020 r. sygn. akt II FSK 1760/18.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na tę interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.