2021.08.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.414.2021.1.MG
z 31 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2021 r. (data wpływu 30 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania Infrastruktury przez Spółkę na rzecz Gminy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania Infrastruktury przez Spółkę na rzecz Gminy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

Spółka zajmuje się działalnością gospodarczą związaną z obrotem nieruchomościami. Działalność ta podlega opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższą działalnością, na podstawie aktu notarialnego Repertorium (...) z dnia 26 marca 2019 r. dotyczącego umowy przedwstępnej na pobudowanie sieci wodociągowej i kanalizacji sanitarnej Spółka zobowiązała się m.in. do wybudowania z własnych środków sieci wodociągowej i sieci kanalizacji sanitarnej w miejscowości (...) przebiegającej przez poszczególne nieruchomości:

stanowiące własność Gminy (...),
stanowiące własność osób fizycznych,
stanowiące własność Spółki,
stanowiące współwłasność Spółki oraz osób fizycznych (które finalnie, na skutek zniesienia współwłasności stały się wyłączną własnością Spółki w trakcie realizacji przedmiotowego procesu inwestycyjnego),
stanowiące własność Skarbu Państwa w trwałym zarządzie Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad,
stanowiące własność Powiatu (...) w trwałym zarządzie Zarządu Dróg Powiatowych w (...).

Stający do powyższego aktu notarialnego właściciele poszczególnych nieruchomości (lub osoby ich reprezentujące) oświadczyły, iż wyrażają zgodę na posadowienie sieci wodociągowej i sieci kanalizacji sanitarnej w przedmiotowych działkach gruntu (nieruchomościach).

Jednocześnie, Spółka oraz będący osobami fizycznymi właściciele poszczególnych nieruchomości, w których posadowione miały być przedmiotowe sieci, ustanowili służebność przesyłu na przedmiotowych działkach na rzecz Gminy (...) i każdorazowego eksploatatora sieci polegającą m.in. na prawie posadowienia w przedmiotowych nieruchomościach sieci wodociągowej i sieci kanalizacji sanitarnej, jak również prawie wykonania wykopów i przekopów przez poszczególne nieruchomości. Służebność ta nie była więc ustanawiana na rzecz Spółki, tylko na rzecz Gminy (...) i każdorazowego eksploatatora sieci.

Spółka zobowiązała się również po zakończeniu budowy dostarczyć w terminie 7 dni do Gminy (...) protokół odbioru technicznego przekazany przez przyszłego eksploatatora sieci, czyli (…) Sp. z o.o. z siedzibą w (...) w przypadku sieci kanalizacji sanitarnej i ZUW we (...) Sp. z o.o. w przypadku sieci wodociągowej.

Spółka zobowiązała się wybudować sieć wodociągową i sieć kanalizacji sanitarnej najpóźniej do 26 marca 2021 r. Z tego względu, w wyżej wymienionym dniu doszło do podpisania umowy nieodpłatnego przekazania sieci wodociągowej i kanalizacji sanitarnej w formie aktu notarialnego (Repertorium (...) – dalej: „Umowa"). Umowa ta została podpisana pomiędzy Spółką, a Gminą (...).

Na mocy powyższej Umowy Spółka przeniosła nieodpłatnie na rzecz Gminy (...) sieć wodociągową, sieć kanalizacji sanitarnej wraz z przepompownią (dalej również jako: „Infrastruktura”) pobudowaną w miejscowości (...) za zgodą właścicieli poszczególnych nieruchomości udzieloną w umowie przedwstępnej. Jednocześnie, w powyższej Umowie Wójt Gminy (...) oświadczył, że Gmina (...) jest już w posiadaniu nabywanej przedmiotowym aktem sieci wodociągowej oraz sieci kanalizacji sanitarnej, gdyż na ten dzień podpisano protokół zdawczo-odbiorczy dotyczący przekazywanej sieci.

Na moment przekazania sieci do Gminy (...) były one fizycznie połączone z (włączone do) istniejącej sieci wodno-kanalizacyjnej.

Spółka oświadczyła, a Wójt Gminy (...) potwierdził w Umowie, że Spółka przekazała na rzecz Gminy (...) m.in. protokoły zgłoszenia sieci wodociągowej i sieci kanalizacji sanitarnej do użytkowania, a także zaświadczenia potwierdzające brak sprzeciwu co do rozpoczęcia ich użytkowania.

Z perspektywy Spółki realizacja przedmiotowej inwestycji warunkowała sprzedaż posiadanych przez nią nieruchomości docelowemu inwestorowi oraz zwiększenie potencjału inwestycyjnego pozostałych działek będących własnością Spółki.

Spółka odliczyła VAT naliczony związany z budową przedmiotowej Infrastruktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle opisanego zaistniałego stanu faktycznego nieodpłatne przekazanie Infrastruktury przez Spółkę na rzecz Gminy (...) w ramach Umowy podlega opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle opisanego zaistniałego stanu faktycznego nieodpłatne przekazanie Infrastruktury przez Spółkę na rzecz Gminy (...) w ramach Umowy nie podlega opodatkowaniu VAT.

Poniżej Spółka przedstawia uzasadnienie swojego stanowiska.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczenie usług oznacza każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W świetle powyższego oraz mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, nie ulega wątpliwości, iż przekazanie Infrastruktury przez Spółkę może podlegać opodatkowaniu VAT wyłącznie jako dostawa towarów, bądź jako świadczenie usług.

W tym kontekście należy wskazać na ugruntowaną praktykę organów podatkowych, która jednoznacznie potwierdza, iż przekazanie infrastruktury przesyłowej wybudowanej na cudzym gruncie i podłączonej do sieci przesyłowej przez podmiot, który poniósł koszt budowy (wytworzenia) tej infrastruktury, jest traktowane jak świadczenie usług w rozumieniu przepisów w zakresie VAT.

Przykładowo w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 marca 2012 r., sygn. IPPP1/443-114/12-2/AW, potwierdzono, że:

,,(...) należy uznać, że przekazanie na rzecz Miasta Infrastruktury wybudowanej na gruncie należącym do Miasta stanowić będzie świadczenie usług (jako świadczenie nie stanowiące dostawy towarów). Jednocześnie Wnioskodawca nie otrzyma z tytułu przekazania Infrastruktury bezpośrednio zapłaty ani zwrotu kosztów w jakiejkolwiek postaci. Zatem w wyniku przekazania Infrastruktury dojdzie do nieodpłatnego świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta. Wskazana konkluzja ma również zastosowanie w odniesieniu do nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę Infrastruktury na rzecz stosownych operatorów sieci (…)”.

Analogiczne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 1 marca 2012 r., sygn. ILPP1/443-1532/11-2/HW. W interpretacji tej wskazano, że:

,,(...) Zauważyć w tym miejscu należy, iż w świetle powołanych przepisów Kodeksu cywilnego Spółka w momencie nieodpłatnego przekazania przebudowanego kolidującego odcinka sieci nie jest właścicielem przedmiotowej inwestycji, bowiem jest on już włączony do sieci i stanowiąc część istniejącej sieci należącej do podmiotu zarządzającego tą siecią stanowi jedną całość. Tym samym, nieodpłatne przekazanie przebudowanego odcinka sieci do podmiotu zarządzającego daną siecią należy traktować jako świadczenie usług, bowiem jest to w istocie przekazanie jedynie poniesionych nakładów (...)”.

Podobne stanowisko można również wywieść z interpretacji podatkowych wydanych m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 11 marca 2011 r., sygn. ILPP1/443-1563/09-4/AI, czy interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydanej w dniu 21 grudnia 2009 r., sygn. ITPP1/443-931/09/AT.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego opisanego przez Spółkę, należy zauważyć, iż przedmiotowa Infrastruktura została posadowiona co najmniej w części na nieruchomościach, których Spółka nie jest właścicielem.

Co więcej, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Spółka oraz będący osobami fizycznymi właściciele poszczególnych nieruchomości, w których posadowione miały być przedmiotowe sieci, ustanowili służebność przesyłu na przedmiotowych działkach na rzecz Gminy (...) i każdorazowego eksploatatora sieci polegającą m.in. na prawie posadowienia w przedmiotowych nieruchomościach sieci wodociągowej i sieci kanalizacji sanitarnej, jak również prawie wykonania wykopów i przekopów przez poszczególne nieruchomości. Służebność ta nie była więc ustanawiana na rzecz Spółki, tylko na rzecz Gminy (...) i każdorazowego eksploatatora sieci. Tak więc to Gmina (...), a nie Spółka mogła posadowić Infrastrukturę na przedmiotowych gruntach, zlecając wykonanie tych czynności w umowie przedwstępnej Spółce.

W opinii Spółki, powyższe przemawia za tym, iż Spółka nie dokonywała na rzecz Gminy (...) dostawy towaru, a jedynie świadczyła na jej rzecz nieodpłatnie usługę polegającą na pobudowaniu Infrastruktury.

Stanowisko Spółki wspierają jednocześnie stosowne przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm. – dalej: „k.c.”).

Stosownie do art. 47 § 1 k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Jak stanowi § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych (art. 47 § 3 k.c.).

W art. 48 k.c. postanowiono, iż z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Ponadto w art. 49 § 1 k.c. wskazano, iż urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca (art. 49 § 2 k.c.).

Zaznaczyć należy, iż przesłanka wynikająca z art. 49 § 1 k.c. jest spełniona z chwilą podłączenia wymienionych w tym przepisie urządzeń do sieci należących do przedsiębiorstwa lub zakładu.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż w świetle powołanych przepisów Kodeksu cywilnego Spółka w momencie nieodpłatnego przekazania wybudowanej Infrastruktury, która po zakończeniu procesu inwestycyjnego, została przyłączona do odpowiednich sieci nie była właścicielem przedmiotowej inwestycji, bowiem została ona na ten moment już włączona do sieci i stanowiąc część istniejącej sieci, której Spółka nie jest właścicielem, stanowi jedną całość.

Tym samym nieodpłatne przekazanie Infrastruktury na rzecz Gminy (...) należy traktować jako nieodpłatne świadczenie usług, bowiem jest to w istocie przekazanie jedynie poniesionych nakładów.

W tym miejscu należy zauważyć, iż nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu VAT wyłącznie w sytuacji opisanej w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym:

„Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika”.

Tak więc, aby nieodpłatne świadczenie usługi podlegało opodatkowaniu VAT musi być realizowane na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

W opinii Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym, nieodpłatne świadczenie usługi na rzecz Gminy (...) było związane z działalnością gospodarczą Spółki podlegającą opodatkowaniu VAT, gdyż bez realizacji tej inwestycji Spółka nie byłaby w stanie sprzedać nieruchomości będących w jej posiadaniu docelowemu inwestorowi.

Skoro więc w opisanym stanie faktycznym nieodpłatne przekazanie Infrastruktury przez Spółkę na rzecz Gminy (...) w ramach Umowy stanowi nieodpłatne świadczenie usługi na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki podlegającą opodatkowaniu VAT, to takie przekazanie nie podlega opodatkowaniu VAT, gdyż nie stanowi żadnej z czynności, które ustawa o VAT wymienia jako opodatkowane VAT.

W konsekwencji, przedstawione przez Spółkę stanowisko należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na postawie art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

− jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi musi zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa

o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, usługi o charakterze nieodpłatnym, jako niemieszczące się w zakresie opodatkowania tym podatkiem, co do zasady nie podlegają opodatkowaniu. Jednakże, od zasady tej określono wyjątki, zgodnie z którymi opodatkowaniu VAT podlega również świadczenie usług niemające charakteru odpłatnego.

I tak, przepis art. 8 ust. 2 ustawy stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Mając na uwadze powyższe regulacje należy wskazać, że co do zasady, opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług, w tym przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Ponadto, usługa o charakterze nieodpłatnym, tj. w ramach której odbiorca świadczenia nie jest obowiązany do żadnego świadczenia ekwiwalentnego na rzecz świadczącego usługę, może podlegać opodatkowaniu, jeżeli świadczenie usługi nastąpi dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy nieodpłatne przekazanie Infrastruktury przez Spółkę na rzecz Gminy w ramach Umowy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do treści art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) zwanej dalej K.c., rzeczami są tylko przedmioty materialne.

W myśl natomiast art. 47 § 1 ww. ustawy, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Jak stanowi art. 47 § 2 K.c., częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych (art. 47 § 3 K.c.).

W art. 48 K.c. postanowiono, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Ponadto, stosownie do art. 49 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Należy zaznaczyć, że przesłanka wynikająca z powołanego wyżej art. 49 § 1 K.c. jest spełniona z chwilą podłączenia wymienionych w tym przepisie urządzeń do sieci należących do przedsiębiorstwa lub zakładu.

Na podstawie art. 49 § 2 K.c., osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca.

Ponadto wskazać należy, że instytucja służebności przesyłu została wprowadzona do ustawy z Kodeks cywilny. Służebność przesyłu, o której mowa w art. 3051 i nast. Kodeksu cywilnego, jest trzecią kategorią służebności obok służebności gruntowych i osobistych.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3051 K.c., nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

Służebność przesyłu stanowi zatem ograniczone prawo rzeczowe odnoszące się do określonych w art. 49 K.c. urządzeń służących do doprowadzania lub odprowadzania płynów pary, gazu, energii elektrycznej oraz innych urządzeń podobnych.

W praktyce wykonywanie służebności może polegać na umieszczeniu na obciążonym gruncie urządzeń przesyłowych oraz prawie wstępu na ten grunt w zakresie niezbędnym dla ich eksploatacji. Ustanowienie służebności przesyłu może nastąpić w drodze umowy między przedsiębiorcą będącym właścicielem urządzeń względnie zamierzającym usytuować takie urządzenia w ramach cudzej nieruchomości a właścicielem takiej nieruchomości.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że na podstawie aktu notarialnego z dnia 26 marca 2019 r. dotyczącego umowy przedwstępnej na pobudowanie sieci wodociągowej i kanalizacji sanitarnej zobowiązał się m.in. do wybudowania z własnych środków sieci wodociągowej i sieci kanalizacji sanitarnej przebiegającej przez poszczególne nieruchomości:

stanowiące własność Gminy,
stanowiące własność osób fizycznych,
stanowiące własność Spółki,
stanowiące współwłasność Spółki oraz osób fizycznych (które finalnie, na skutek zniesienia współwłasności stały się wyłączną własnością Spółki w trakcie realizacji przedmiotowego procesu inwestycyjnego),
stanowiące własność Skarbu Państwa w trwałym zarządzie Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad,
stanowiące własność Powiatu w trwałym zarządzie Zarządu Dróg Powiatowych.

Co istotne Spółka oraz będący osobami fizycznymi właściciele poszczególnych nieruchomości, w których posadowione miały być przedmiotowe sieci, ustanowili służebność przesyłu na przedmiotowych działkach na rzecz Gminy i każdorazowego eksploatatora sieci polegającą m.in. na prawie posadowienia w przedmiotowych nieruchomościach sieci wodociągowej i sieci kanalizacji sanitarnej, jak również prawie wykonania wykopów i przekopów przez poszczególne nieruchomości. Służebność ta nie była więc ustanawiana na rzecz Spółki, tylko na rzecz Gminy i każdorazowego eksploatatora sieci.

W dniu 26 marca 2021 r. doszło do podpisania umowy nieodpłatnego przekazania sieci wodociągowej i kanalizacji sanitarnej w formie aktu notarialnego. Umowa ta została podpisana pomiędzy Spółką, a Gminą.

Na mocy powyższej Umowy Spółka przeniosła nieodpłatnie na rzecz Gminy sieć wodociągową, sieć kanalizacji sanitarnej wraz z przepompownią (Infrastrukturę) pobudowaną za zgodą właścicieli poszczególnych nieruchomości udzieloną w umowie przedwstępnej. Jednocześnie, w powyższej Umowie Wójt Gminy oświadczył, że Gmina jest już w posiadaniu nabywanej przedmiotowym aktem sieci wodociągowej oraz sieci kanalizacji sanitarnej, gdyż na ten dzień podpisano protokół zdawczo-odbiorczy dotyczący przekazywanej sieci.

Na moment przekazania sieci do Gminy były one fizycznie połączone z (włączone do) istniejącej sieci wodno-kanalizacyjnej.

Spółka oświadczyła, a Wójt Gminy potwierdził w Umowie, że Spółka przekazała na rzecz Gminy m.in. protokoły zgłoszenia sieci wodociągowej i sieci kanalizacji sanitarnej do użytkowania, a także zaświadczenia potwierdzające brak sprzeciwu co do rozpoczęcia ich użytkowania.

Analiza przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy na tle powołanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że przekazania nakładów poniesionych w związku z realizacją Infrastruktury na rzecz Gminy nie można rozpatrywać w kategorii dostawy towarów. Jak bowiem wynika z opisu sprawy w Umowie Wójt Gminy oświadczył, że Gmina jest już w posiadaniu nabywanej przedmiotowym aktem sieci wodociągowej oraz sieci kanalizacji sanitarnej, gdyż na ten dzień podpisano protokół zdawczo-odbiorczy dotyczący przekazywanej sieci. Na moment przekazania sieci do Gminy były one fizycznie połączone z (włączone do) istniejącej sieci wodno-kanalizacyjnej. Zatem przekazania przez Wnioskodawcę Infrastruktury nie można uznać za dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ustawy.

W konsekwencji, czynność ta stanowi świadczenie usług w rozumieniu powołanego art. 8 ustawy. Z uwagi natomiast na fakt, że opisane przekazanie nastąpiło nieodpłatnie, kwestia uznania tej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług powinna być rozważana na podstawie przepisów art. 8 ust. 2 ustawy.

Uwzględniając powyższe uznać należy, że w przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy na podstawie zawartej Umowy, nakładów związanych z realizacją Infrastruktury, stanowi nieodpłatne świadczenie usług, jednakże czynność ta nie będzie spełniała wskazanej w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy przesłanki do objęcia jej opodatkowaniem. Aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu – jak wskazano – świadczenie tych usług musi się odbyć bez związku z potrzebami prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie nakładów związanych z Infrastrukturą było związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, gdyż – jak wskazała Spółka – bez realizacji tej inwestycji Spółka nie byłaby w stanie sprzedać nieruchomości będących w jej posiadaniu docelowemu inwestorowi. Ponadto z perspektywy Spółki realizacja przedmiotowej inwestycji warunkowała sprzedaż posiadanych przez nią nieruchomości docelowemu inwestorowi oraz zwiększenie potencjału inwestycyjnego pozostałych działek będących własnością Spółki.

W świetle obowiązujących przepisów oraz przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że z uwagi na niespełnienie jednej z przesłanek warunkujących zrównanie nieodpłatnego świadczenia usług z odpłatnym świadczeniem usług – z uwagi na istnienie związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy – nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy nakładów poniesionych w związku z budową Infrastruktury, jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, nieodpłatne przekazanie Infrastruktury przez Spółkę na rzecz Gminy w ramach Umowy nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin