2021.08.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.538.2021.1.AR
z 27 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2021 r. (data wpływu 19 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2021 r. (data wpływu 28 lipca 2021 r.) oraz pismem z dnia 26 lipca 2021 r. (data wpływu 11 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od osób wspierających Projekt, w przypadku, gdy wsparcie finansowe będzie przekazywane bez przyrzeczonej nagrody/świadczenia, Wnioskodawca będzie zobowiązany rozpoznać obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od osób wspierających Projekt, m.in. w przypadku, gdy wsparcie finansowe będzie przekazywane bez przyrzeczonej nagrody/świadczenia, Wnioskodawca będzie zobowiązany rozpoznać obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 28 lipca 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i dodatkową opłatę oraz w dniu 11 sierpnia 2021 r. o prawidłowy podpis na uzupełnieniu do wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka A Sp. z o.o. (zwana dalej: Wnioskodawcą lub Spółką) jest polskim rezydentem podatkowym o nieograniczonym obowiązku podatkowym na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, a także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem jej działalności jest m.in. produkcja gier i zabawek.

Spółka planuje zrealizować Projekt (dalej także jako: Projekt) w zakresie produkcji zestawów kości i akcesoriów do nich (dalej także jako: Produkty). Produkty wykonane będą ręcznie, dostępne w różnych kształtach i kolorach. Spółka planuje zebranie na ten Projekt środków finansowych w drodze tzw. crowdfundingu, które zostaną przeznaczone na wytworzenie Produktów, poprzez jedną z platform internetowych zajmujących się podobnymi akcjami, tj. kickstarter (kickstarter to popularna platforma do organizacja zbiórek crowdfundingowych).

Wsparcie finansowe bez przyrzeczonej nagrody/świadczenia.
W tym przypadku na Spółce nie będzie ciążył obowiązek przekazania Produktu na rzecz osoby, która dokonała wsparcia finansowego. Wsparcie finansowe będzie mieć charakter bezzwrotny.
Wsparcie finansowe, w zamian za które osoba dokonująca wpłaty otrzyma ściśle określony Produkt w określonym terminie.
W tym wariancie wspierający będą otrzymywali różne warianty Produktów w zależności od tego, na jaką formę, tj. kwotę wsparcia się zdecydują. Faktycznie więc każdy produkt będzie miał swoją „cenę” i wszystkie osoby wybierające ten sam Produkt wpłacać będą taką samą kwotę. Dla danej kwoty wpłaty jest przewidziane takie samo świadczenie wzajemne w postaci określonego Produktu.

Dostawa Produktów, będzie mogła być dokonywana w ramach: transakcji krajowych, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, eksportu towarów, sprzedaży wysyłkowej.

Osoby dokonujące wsparcia finansowego mogą być osobami fizycznymi, osobami prawnymi, podatnikami podatku od towarów i usług, podatnikami podatku od wartości dodanej, osobami niebędącymi podatnikami podatku od towarów i usług, ani podatku od wartości dodanej.

Wsparcie finansowe będzie mieć charakter zwrotny, tzn. w przypadku, gdyby Spółka nie dostarczyła Produktu, obowiązana będzie dokonać zwrotu wpłaconych pieniędzy.

Wniosek uzupełniono ostatecznie w dniu 11 sierpnia 2021 r. o odpowiedzi na poniższe pytania:

Czy w sytuacji wsparcia finansowego bez przyrzeczonej nagrody/świadczenia – o której mowa w pkt 1 opisu sprawy – w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych wspierający otrzyma od podmiotu sponsorowanego (Wnioskodawcy) ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze marketingowym, czy też raklamowo-promocyjnym czy też innym?

Nie. Wspierający nie otrzyma żadnego świadczenia.
Czy w sytuacji opisanej w pkt 1 opisu sprawy, z tytułu dokonanej wpłaty wspierający otrzyma jakiekolwiek świadczenie wzajemne od Wnioskodawcy?

Nie. Wspierający nie otrzyma żadnego świadczenia.
Czy w sytuacji opisanej w pkt 1 opisu sprawy wspierający jest zobowiązany do dokonywania wpłat na rzecz Wnioskodawcy, czy też jest to forma darowizny?

Zarówno wysokość, jak i w ogóle sam fakt wsparcia ma charakter całkowicie dobrowolny, wspierający nie jest w ogóle do niego zobowiązany – jest więc to forma darowizny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1).

Czy z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od osób wspierających Projekt, Wnioskodawca będzie obowiązany rozpoznać obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: Ustawa o VAT), opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towaru a odbiorcą, a w zamian za dostawę towarów powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Co istotne, ww. świadczenie musi zostać wykonane przez działającego w tym zakresie podatnika podatku VAT.

Zasady dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług uregulowane zostały w art. 19a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 tej ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Należy zauważyć, że w ustawie o VAT, brak jest definicji zaliczki (przedpłaty). Zgodnie więc z definicją słownikową (http://sjp.pwn.pl), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Natomiast, przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie.

Zatem, zaliczkę oraz przedpłatę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą towarów lub faktycznym wykonaniem usługi. Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata, jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.

Zatem, aby zapłatę uznać za zaliczkę musi ona być powiązana z konkretną transakcją, co zostało potwierdzone także przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

W wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA Hospitals Ltd. i Goldsborough Developments Ltd. przeciwko Commisioners of Customs Excise, TSUE stwierdził, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT, nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. Należy wskazać, że art. 10 ust. 2 akapit drugi powyższej Dyrektywy stanowi, że w przypadku gdy zapłata następuje przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczenia usług, podatek staje się wymagalny w momencie otrzymania płatności i od jej wysokości. W powyższym wyroku TSUE podkreślił, że „(...) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (...) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone”.

Należy wskazać, że powyższy wyrok TSUE zachowuje swoją aktualność na gruncie obecnie obowiązującej Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.).

Zatem na podstawie powyższego wyroku TSUE należy wyrazić pogląd, zgodnie, z którym aby zapłatę (wpłatę) uznać za zaliczkę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru),
konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,
w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.

Dodatkowo wskazać należy, że w orzecznictwie sądowym wyrażany jest także pogląd, zgodnie z którym sam fakt, iż ostateczna ilość sprzedanego towaru różni się od zamówionej, czy też, iż ostateczna cena towaru nie jest znana w momencie uiszczenia zapłaty na poczet przyszłych dostaw, nie stanowi przesłanki pozbawiającej tę wpłatę cech zaliczki na poczet przyszłej dostawy (wyrok WSA w Łodzi z dnia 24 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Łd 516/20).

W przypadku wsparcia finansowego bez przyrzeczonej nagrody/świadczenia, otrzymywane przez Wnioskodawcę środki pieniężne, nie będą stanowiły zaliczki czy też przedpłaty skutkującej powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie podatku od towarów i usług, gdyż nie będą związane z wzajemnym świadczeniem ze strony Wnioskodawcy. W tym przypadku nie dojdzie do dostawy towaru w zamian za otrzymaną przez Wnioskodawcę wpłatę pieniężną (wsparcie Projektu).

Zatem z tytułu otrzymania środków pieniężnych, Wnioskodawca nie będzie musiał rozpoznać obowiązku podatkowego, gdyż w chwili ich otrzymania środki pieniężne nie będą stanowić zaliczki, ani przedpłaty za dostawę konkretnego Produktu (towaru). Wpłata środków za pośrednictwem platformy crowdfundingowej wynikać będzie wyłącznie z chęci wsparcia realizowanego Projektu.

W przypadku wsparcia finansowego, w zamian za które osoba dokonująca wpłaty otrzyma ściśle określony Produkt (towar) w określonym terminie. W tym wariancie wspierający będą otrzymywali różne warianty Produktów w zależności od tego, na jaką formę wsparcia się zdecydują. Faktycznie więc każdy Produkt będzie miał swoją „cenę” i wszystkie osoby wybierające ten sam produkt wpłacać będą taką samą kwotę. Dla danej kwoty wpłaty jest przewidziane zawsze takie samo świadczenie wzajemne w postaci określonego Produktu, otrzymane wpłaty zaliczki, przedpłaty podlegać będą opodatkowaniu, ponieważ dotyczyć będą odpowiednio skonkretyzowanego przyszłego świadczenia, konkretnej czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (wskazać należy, że zaliczki/przedpłaty otrzymane na poczet wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie będą skutkować powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie podatku od towarów i usług).

W tym przypadku będziemy mieć do czynienia z sytuacją, w której otrzymana wpłata będzie miała bezpośredni związek z przyszłą dostawą Produktów. W momencie dokonania wpłaty istnieć będzie pewność, że dostawa Produktu zostanie zrealizowana.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, kwoty otrzymane przez Niego w ramach powyższego wariantu stanowić będą przedpłaty, zaliczki na poczet konkretnych dostaw Produktów towarów i w związku z tym skutkować będą powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług w momencie ich otrzymania. Wnioskodawca nie będzie jednak obowiązany do rozpoznania obowiązku podatkowego w przypadkach, w których przepisy ustawy o VAT, nie wiążą otrzymania zaliczki/przedpłaty z powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Z cytowanego art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przesłanką uznania danego zdarzenia za opodatkowane VAT świadczenie usługi za wynagrodzeniem jest istnienie stosunku prawnego pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem, z którego wynika świadczenie wzajemne, w postaci wynagrodzenia płatnego przez beneficjenta usługi na rzecz usługodawcy.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów opodatkowaniu podatkiem VAT – co do zasady – podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonywanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Co istotne, ww. świadczenie musi zostać wykonane przez działającego w tym zakresie podatnika podatku VAT.

Zasady dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług uregulowane zostały w art. 19a ustawy.

Według art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:

dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b;
dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Powyższy przepis art. 19a ust. 1 formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Jednakże, w sytuacji, gdy przed wykonaniem usługi podatnik otrzyma całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest polskim rezydentem podatkowym o nieograniczonym obowiązku podatkowym na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, a także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem jej działalności jest m.in. produkcja gier i zabawek.

Spółka planuje zrealizować Projekt w zakresie produkcji zestawów kości i akcesoriów do nich (Produkty). Produkty wykonane będą ręcznie, dostępne w różnych kształtach i kolorach. Spółka planuje zebranie na ten Projekt środków finansowych w drodze tzw. crowdfundingu, które zostaną przeznaczone na wytworzenie Produktów, poprzez jedną z platform internetowych zajmujących się podobnymi akcjami, tj. (…).

Każda osoba zainteresowana realizacją Projektu, będzie mogła go wesprzeć poprzez datek finansowy (wsparcie finansowe) o wybranej przez siebie wysokości. Wsparcie finansowe – w zależności od jego wysokości – będzie mieć m.in. charakter wsparcia finansowego bez przyrzeczonej nagrody/świadczenia. W tym przypadku na Spółce nie będzie ciążył obowiązek przekazania Produktu na rzecz osoby, która dokonała wsparcia finansowego. Wsparcie finansowe będzie mieć charakter bezzwrotny. W zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych wspierający nie otrzyma żadnego świadczenia od Wnioskodawcy. Zarówno wysokość, jak i w ogóle sam fakt wsparcia ma charakter całkowicie dobrowolny, wspierający nie jest w ogóle do niego zobowiązany – jest więc to forma darowizny.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od osób wspierających Projekt, w przypadku, gdy wsparcie finansowe będzie przekazywane bez przyrzeczonej nagrody/świadczenia, Wnioskodawca będzie zobowiązany rozpoznać obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Ustosunkowanie się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy wymaga przede wszystkim ustalenia, czy wpłacane środki pieniężne na rzecz Spółki w ramach platformy crowdfundingowej, tj. platformy internetowej kickstarter, stanowią przedpłatę, bądź zaliczkę na poczet dostawy towarów bądź świadczenia usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc z definicją słownikową (http://sjp.pwn.pl), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie. Zatem, zaliczkę oraz przedpłatę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata, jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.

Jednakże, aby w ogóle rozpatrywać, czy wpłacone przez wspierających kwoty stanowią zaliczkę bądź przedpłatę należy ustalić, czy Wnioskodawca wykonuje na ich rzecz usługi, za które otrzymuje wynagrodzenie.

W przedmiotowej sprawie należy wskazać na orzeczenie ETS w sprawie R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (wyrok z dnia 3 marca 1994 r., sprawa C-16/93). Tolmsa był ulicznym grajkiem, który prezentował swoją twórczość. Grajek ustawiał przed sobą puszkę, do której przechodnie mogli wrzucać datki. ETS, wskazując na brak bezpośredniego związku między graniem muzyki a zapłatą oraz na dobrowolność datków, uznał, iż datki nie podlegają opodatkowaniu VAT, bowiem w tym wyroku TSUE stwierdził, że „czynność podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Z cytowanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy oraz powyższego wyroku wynika, że przesłanką uznania danego zdarzenia za opodatkowane VAT świadczenie usługi za wynagrodzeniem jest istnienie stosunku prawnego pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem, z którego wynika świadczenie wzajemne, w postaci wynagrodzenia płatnego przez beneficjenta usługi na rzecz usługodawcy.

Ponadto, aby zapłatę na poczet przyszłej należności uznać za zaliczkę musi ona być powiązana z konkretną transakcją, co zostało potwierdzone także przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

W wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA Hospitals Ltd. i Goldsborough Developments Ltd. przeciwko Commisioners of Customs & Excise, TSUE stwierdził, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT [tj. Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG)], nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. Należy wskazać, że art. 10 ust. 2 akapit drugi powyższej Dyrektywy stanowi, że w przypadku gdy zapłata następuje przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczenia usług, podatek staje się wymagalny w momencie otrzymania płatności i od jej wysokości.

W powyższym wyroku TSUE podkreślił, że „(...) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (...) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone”.

Należy wskazać, że powyższy wyrok TSUE zachowuje swoją aktualność na gruncie obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.).

Zatem na podstawie powyższego wyroku TSUE można wysnuć wniosek, że aby zapłatę na poczet przyszłych należności uznać za zaliczkę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),
konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,
w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Istotą darowizny jest zatem bezpłatne świadczenie, które darczyńca wykonuje ze swojego majątku na rzecz innej osoby. Świadczeniem w darowiźnie nie muszą być tylko pieniądze, mogą to być również inne rzeczy ruchome, bądź nieruchomości, jak również zbywalne prawa majątkowe.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że otrzymywane przez Wnioskodawcę środki pieniężne nie stanowią zaliczki czy też przedpłaty, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy, ponieważ nie będą związane z konkretnym towarem/usługą. Zatem nie będą stanowiły przedpłaty/zaliczki z tytułu konkretnej dostawy towaru lub usługi. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, wsparcie finansowe za pośrednictwem platformy crowdfundingowej (platformy internetowej kickstarter) bez przyrzeczonej nagrody/świadczenia będzie mieć charakter bezzwrotny i – zarówno wysokość wpłaty, jak i sam fakt wsparcia finansowego – będą miały charakter całkowicie dobrowolny, wynikający wyłącznie z chęci wsparcia Projektu realizowanego przez Spółkę a w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych wspierający nie otrzyma od Wnioskodawcy żadnego świadczenia wzajemnego (na Spółce nie będzie ciążył obowiązek przekazania Produktu na rzecz osoby, która dokonała wsparcia finansowego). Zatem, wpłaty (wsparcie finansowe) bez przyrzeczonej nagrody/świadczenia nie będą w żaden sposób wiążące dla stron.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że nie będzie istniał bezpośredni związek pomiędzy czynnościami wykonywanymi przez Wnioskodawcę, tj. realizacją Projektu a wpłacanymi kwotami pieniężnymi przez wspierających Projekt – Spółka nie będzie otrzymywać od tych osób wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów/świadczenia usług (są to dobrowolne wpłaty bez przyrzeczonej nagrody/świadczenia). Zatem, wpłaty środków pieniężnych przez wspierających Projekt nie spowodują powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Podsumowując, z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od osób wspierających Projekt, w przypadku, gdy wsparcie finansowe będzie przekazywane bez przyrzeczonej nagrody/świadczenia, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany rozpoznać obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od osób wspierających Projekt, w przypadku, gdy wsparcie finansowe będzie przekazywane bez przyrzeczonej nagrody/świadczenia, Wnioskodawca będzie zobowiązany rozpoznać obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Biorąc pod uwagę powyższe, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Informuje się ponadto, że w niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od osób wspierających Projekt, w przypadku, gdy wsparcie finansowe będzie przekazywane bez przyrzeczonej nagrody/świadczenia, Wnioskodawca będzie zobowiązany rozpoznać obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, natomiast w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od osób wspierających Projekt, w przypadku, gdy wsparcie finansowe będzie przekazywane bez przyrzeczonej nagrody/świadczenia, Wnioskodawca będzie zobowiązany rozpoznać przychód podatkowy, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto, informuje się, że w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od osób wspierających Projekt, w przypadku, gdy w zamian za wsparcie finansowe osoba dokonująca wpłaty otrzyma ściśle określony Produkt w określonym terminie, Wnioskodawca będzie zobowiązany rozpoznać obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od osób wspierających Projekt, w przypadku, gdy w zamian za wsparcie finansowe osoba dokonująca wpłaty otrzyma ściśle określony Produkt w określonym terminie, Wnioskodawca będzie zobowiązany rozpoznać przychód podatkowy wydano w dniu 24 sierpnia 2021 r. postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania, sygn. nr 0112-KDIL1-1.4012.313.2021.7.AR oraz 0111-KDIB1-1.4010.229.2021.7.ŚS.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin