Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.373.2021.2.RMA
z 17 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.), uzupełnionym 5 sierpnia 2021 r. (data wpływu 6 sierpnia 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 26 lipca 2021 r. (doręczone 30 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowanym projektem pn. „Przebudowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego z lokalem użytkowym wraz ze zmianą sposobu użytkowania lokalu usługowego na lokal centrum rekreacyjno-turystycznego oraz przebudowa części schodów zewnętrznych na podjazd dla niepełnosprawnych (…)” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

8 czerwca 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowanym projektem.

Wniosek został uzupełniony pismem z 5 sierpnia 2021 r. (data wpływu 6 sierpnia 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (sprecyzowane w uzupełnieniu z 5 sierpnia 2021 r.):

Gmina złożyła wniosek do Urzędu Marszałkowskiego Województwa o przyznanie pomocy dla operacji typu „Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne”, operacje typu „Kształtowanie przestrzeni publicznej” oraz operacje typu „Ochrona zabytków i budownictwa tradycyjnego” w ramach działania „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich. Otrzymane środki finansowe mają być wykorzystane na realizację zadania pn.: „Przebudowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego z lokalem użytkowym wraz ze zmianą sposobu użytkowania lokalu usługowego na lokal centrum rekreacyjno-turystyczne oraz przebudowa części schodów zewnętrznych na podjazd dla niepełnosprawnych (…)”.

Lokal użytkowy zostanie przebudowany w zakresie:

• wyodrębnienie 5 pomieszczeń: wiatrołap, toaleta, toaleta dla osób niepełnosprawnych, sala z aneksem kuchennym, pomieszczenie gospodarcze,
  

• wykonanie nowej instalacji wod.-kan., z przebudową przyłączy wod.-kan.,
  

• wykonanie nowej instalacji c.o. i c.w.u. wraz z pompą ciepła typu powietrze-woda (ogrzewanie podłogowe),
  

• wykonanie nowej instalacji: elektryczna, teletechniczna i komputerowa,
  

• wejście do lokalu zostanie dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych - przebudowa schodów,
  

• docieplenie ścian budynku i stropu nad piwnicą,
  

• zakup wyposażenia (m.in. meble kuchenne, regały, stoły, krzesła, zestawy komputerowe, sprzęty itp.).
  
  
  

Budynek przebudowywany na centrum rekreacyjno-turystyczne nie będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług Gmina ma prawo odzyskać podatek VAT naliczony od zakupu towarów i usług w ramach realizowanej inwestycji, o której mowa w opisie stanu faktycznego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, poniesionego w związku z inwestycją polegającą na realizacji inwestycji pn. „Przebudowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego z lokalem użytkowym wraz ze zmianą sposobu użytkowania lokalu usługowego na lokal centrum rekreacyjno-turystyczne oraz przebudowa części schodów zewnętrznych na podjazd dla niepełnosprawnych (…)”. Obiekt będzie ogólnodostępny, pełnić będzie funkcję kulturalną, a nie będzie służyć działalności gospodarczej czy komercyjnej. Gmina nie będzie mogła dzierżawić lokalu i pobierać opłat z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa
w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
  

• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.
  
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 9 i 10 ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina złożyła wniosek do Urzędu Marszałkowskiego Województwa o przyznanie pomocy dla realizacji zadania pn.: „Przebudowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego z lokalem użytkowym wraz ze zmianą sposobu użytkowania lokalu usługowego na lokal centrum rekreacyjno-turystyczne oraz przebudowa części schodów zewnętrznych na podjazd dla niepełnosprawnych (…)”.

Lokal użytkowy zostanie przebudowany w zakresie:

• wyodrębnienie 5 pomieszczeń,
  

• wykonanie nowej instalacji wod.-kan. z przebudową przyłączy,
  

• wykonanie nowej instalacji c.o. i c.w.u.,
  

• wykonanie nowej instalacji: elektryczna, teletechniczna i komputerowa,
  

• dostosowanie wejścia do lokalu do potrzeb osób niepełnosprawnych,
  

• docieplenie ścian budynku i stropu nad piwnicą,
  

• zakup wyposażenia (m.in. meble kuchenne, regały, stoły, krzesła, zestawy komputerowe, sprzęty itp.).
  
  
  

Budynek przebudowywany na centrum rekreacyjno-turystyczne nie będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Gminy dotyczą prawa do odzyskania podatku VAT naliczonego od zakupu towarów i usług w ramach realizowanej inwestycji.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W opisanej sprawie przesłanka, o której mowa w art. 86 ust. 1 ustawy nie została spełniona. Budynek przebudowywany na centrum rekreacyjno-turystyczne nie będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z inwestycją pn. „Przebudowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego z lokalem użytkowym wraz ze zmianą sposobu użytkowania lokalu usługowego na lokal centrum rekreacyjno-turystyczne oraz przebudowa części schodów zewnętrznych na podjazd dla niepełnosprawnych (…)”. Tym samym Gmina nie ma również prawa do otrzymania zwrotu podatku zgodnie z art. 87 ustawy.

Stanowisko Gminy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.