Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.229.2021.4.AT
z 1 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 maja 2021 r. (data wpływu: 31 maja 2021 r.), uzupełnionym 16 sierpnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia czy:

• w związku z nabyciem nieruchomości rolnej w drodze zasiedzenia Wnioskodawca uzyska przychód z działalności rolniczej - jest nieprawidłowe,
• w związku z nabyciem ww. nieruchomości w drodze zasiedzenia wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie określenia czy:

• w związku z nabyciem nieruchomości rolnej w drodze zasiedzenia Wnioskodawca uzyska przychód z działalności rolniczej,
• w związku z nabyciem ww. nieruchomości w drodze zasiedzenia wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego.
  
  

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 10 sierpnia 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4015.107.2021.2.JKA, 0111-KDIB2-1.4017.7.2021.3.AT, 0111-KDIB2-1.4010.229.2021.3.AT, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 16 sierpnia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółdzielnią rolniczą, działającą na podstawie ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze oraz własnego statutu.

W dniu 22 marca 2021 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie w którym stwierdził, że Spółdzielnia nabyła przez zasiedzenie w dniu 5 grudnia 2009 r. własność nieruchomości położonej w Y oznaczonej jako działka nr (…) o pow. 11,51 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta, w której wpisanym właścicielem jest miasto i gmina X. Postanowienie sądu stało się prawomocne z dniem 29 marca 2021 r.

Nieruchomość nabyta przez zasiedzenie jest nieruchomością rolną niezabudowaną która od 1979 r. jest w posiadaniu Wnioskodawcy. Nieruchomość użytkowana jest rolniczo jako część gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Wnioskodawcę. Od nieruchomości opłacany jest przez Wnioskodawcę podatek rolny.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy z tytułu nabycia nieruchomości rolnej w drodze zasiedzenia Wnioskodawca podlega obowiązkowi zapłaty podatku dochodowego na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

2. Czy - w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie Nr 2 - bieg 5-letniego okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego należy liczyć od dnia, z którym stwierdzone zostało zasiedzenie, czy od dnia uprawomocnienia się postanowienia sądu stwierdzającego zasiedzenie - a co za tym idzie, czy zobowiązanie podatkowe z tytułu nabycia z dniem 5 grudnia 2009 r. nieruchomości przez Wnioskodawcę uległo przedawnieniu?
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że Wnioskodawca osiąga przychody z działalności rolniczej, korzysta w tym zakresie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Nabyty przez zasiedzenie grunt jest gruntem rolnym, który od 1979 r. jest częścią gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Wnioskodawcę i wykorzystywany jest wyłącznie do działalności rolniczej.

Ponieważ grunt ten ściśle związany jest z działalnością rolniczą Wnioskodawcy, a przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej (art. 2 ust. 1 pkt 1) - zdaniem Wnioskodawcy nie podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych z tytułu nabycia przez zasiedzenie nieruchomości o charakterze rolnym, która służy wyłącznie do prowadzonej działalności rolniczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, bieg 5-letniego terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego rozpoczyna się z dniem nabycia nieruchomości przez zasiedzenie, wskazanym w orzeczeniu sądowym jako data nabycia prawa własności w drodze zasiedzenia, nie zaś z dniem uprawomocnienia się orzeczenia sądowego stwierdzającego zasiedzenie.

Orzeczenie sądowe ma bowiem jedynie charakter deklaratoryjny, potwierdzający nabycie własności, które nastąpiło z datą poprzedzającą wydanie orzeczenia sądowego. Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego nabycie własności przez zasiedzenie następuje z upływem 30 lat (w przypadku złej wiary) lub 20 lat (przy dobrej wierze). Dniem, w którym następuje nabycie własności jest więc dzień następujący po upływie tego okresu (20 lub 30-letniego) i od tego dnia biegnie termin przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Data wydania orzeczenia sądowego o zasiedzeniu oraz data uprawomocnienia się tego orzeczenia nie mają znaczenia dla biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Stąd - zdaniem wnioskodawcy - nawet jeżeli uznać, że nabycie nieruchomości przez zasiedzenie stanowi dla Wnioskodawcy źródło przychodu podlegające podatkowi dochodowemu od osób prawnych, to zobowiązanie to uległo przedawnieniu z dniem 31 grudnia 2014 r., tj. po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez zasiedzenie (5 grudnia 2009 r.).

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy która odnosi się do podatku dochodowego od osób prawnych oraz Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części nieprawidłowe, a w części prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż w zakresie dotyczącym podatku od spadków i darowizn (pytanie Nr 1) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej „updop”), w brzmieniu obowiązującym w 2009 roku, przychodem z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (…).

Nabycie nieruchomości przez zasiedzenie jest formą nieodpłatnego przysporzenia majątkowego, a wartość nieruchomości nabytej przez zasiedzenie należy traktować jako wartość otrzymanej nieodpłatnie rzeczy. Tym samym, nabycie poprzez zasiedzenie nieruchomości, co do zasady stanowi przysporzenie majątkowe, które podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 12 ust. 5 updop, wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Dla oceny momentu powstania ww. przychodu istotne jest ustalenie momentu nabycia własności nieruchomości objętej zasiedzeniem. W celu prawidłowego określenia, kiedy następuje nabycie nieruchomości w drodze zasiedzenia należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r., poz. 93 ze zm.).

W myśl art. 172 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego, posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

Z powyższego przepisu wynika, że na skutek zasiedzenia dotychczasowy posiadacz samoistny, czyli ten, który faktycznie włada rzeczą jak właściciel ex lege nabywa własność na skutek upływu czasu i może żądać, aby stwierdził to sąd w orzeczeniu. Nabycie własności jest tu tzw. nabyciem pierwotnym, a orzeczenie sądu ma charakter deklaratoryjny i stanowi podstawę wpisu nowego właściciela do księgi wieczystej. Orzeczenie sądu nie jest warunkiem nabycia prawa własności, nabywa się je bowiem po spełnieniu przesłanek określonych w przepisach kodeksu cywilnego. Orzeczenie sądu stanowi jednak dowód takiego nabycia, na który będzie się można powołać w celu wykazania prawa własności rzeczy.

Zgodnie z art. 21 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540), zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania.

W myśl art. 59 § 1 pkt 9 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek przedawnienia.

Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stosownie do art. 27 ust. 1 updop, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca jest spółdzielnią rolniczą, działającą na podstawie ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze oraz własnego statutu. W dniu 22 marca 2021 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie w którym stwierdził, że Spółdzielnia nabyła przez zasiedzenie w dniu 5 grudnia 2009 r. własność nieruchomości położonej w Y oznaczonej jako działka nr (…) o pow. 11,51 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta, w której wpisanym właścicielem jest miasto i gmina X. Postanowienie sądu stało się prawomocne z dniem 29 marca 2021 r. Nieruchomość nabyta przez zasiedzenie jest nieruchomością rolną niezabudowaną która od 1979 r. jest w posiadaniu Wnioskodawcy. Nieruchomość użytkowana jest rolniczo jako część gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Wnioskodawcę. Od nieruchomości opłacany jest przez Wnioskodawcę podatek rolny.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nabycie własności wskazanej we wniosku nieruchomości nastąpiło, w drodze zasiedzenia w dniu wskazanym w postanowieniu Sądu, tj. 5 grudnia 2009 r. Wartość tej nieruchomości stanowi nieodpłatne przysporzenie majątkowe, stanowiące dla Wnioskodawcy przychód podatkowy, mający wpływ na dochód Wnioskodawcy za rok podatkowy 2009. Przychód ten, pomimo iż jest związany z prowadzeniem działalności rolniczej nie stanowi przychodu z działalności rolniczej. Zatem nie może korzystać z wyłączenia przedmiotowego o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 updop, zgodnie z którym to przepisem, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, chyba że ustalenie przychodów jest wymagane dla celów określenia dochodów wolnych od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4e.

Wnioskodawca był zatem zobowiązany wykazać ww. przychód w zeznaniu podatkowym o wysokości dochodu (straty) za 2009 r., składanym do końca marca 2010 r. i w tym terminie wpłacić należny podatek. Zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2009 r. zgodnie z cytowanym art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przedawniło się z upływem 2015 r., o ile nie wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 70 § 2 – 8 Ordynacji podatkowej.

W konsekwencji ww. zobowiązanie Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób prawnych uległo przedawnieniu, a zatem na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek zapłacenia podatku dochodowego wynikający z nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia czy:

• w związku z nabyciem nieruchomości rolnej w drodze zasiedzenia Wnioskodawca uzyska przychód z działalności rolniczej - jest nieprawidłowe,
• w związku z nabyciem ww. nieruchomości w drodze zasiedzenia wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego - jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.