2021.08.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.349.2021.1.PJ
z 27 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 czerwca 2021 r. (data wpływu: 28czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie nie uznania sprzedawanych składników przedsiębiorstwa za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, której sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

28 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie nie uznania sprzedawanych składników przedsiębiorstwa za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, której sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

(…) (dalej jako: „Wnioskodawczyni”) od (…) (…) (…) r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą „(…)”. Przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej jest sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw (PKD 47.30.Z). Działalność gospodarcza polega na prowadzeniu głownie stacji paliw, gdzie sprzedawane są paliwa do pojazdów silnikowych oraz dodatkowo sprzedawane są różnego rodzaju towary (przemysłowe, spożywcze), a także mała gastronomia, typowa dla stacji paliw (gorące i zimne napoje, ciepłe i zimne posiłki, przekąski). Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od (…) (…) (…) r.

Wnioskodawczyni prowadzi swoją działalność na nieruchomości stanowiącej działkę oznaczoną numerem ewidencyjnym (…), położoną w miejscowości (…),(…), powiat (…), województwo (…), dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w (…),(…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (…), zabudowaną stacją paliw wraz z infrastrukturą towarzyszącą (dalej jako: „Nieruchomość”).

Nieruchomość została nabyta do wspólnego majątku małżonków na podstawie umowy sprzedaży z dnia (…) (…) (…) r. Natomiast na podstawie majątkowej umowy małżeńskiej z dnia (…) (…) (…) r. oraz umowy o podziale majątku wspólnego z dnia (…) (…) (…) r. Wnioskodawczyni przysługuje udział w prawie współwłasności Nieruchomości w części (…). Właścicielem drugiej części jest (…), były małżonek Wnioskodawczyni. Należy nadmienić, że Wnioskodawczyni przysługuje prawo pierwokupu udziału w Nieruchomości byłego męża.

Dla celów prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zawarła z (…) umowę dzierżawy, na podstawie której dzierżawi należące do niego elementy Nieruchomości. (…) nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia stacji paliw na Nieruchomości, ani żadnej innej działalności z wykorzystaniem przypadającej na niego części Nieruchomości.

Ze względu na sytuację życiową Wnioskodawczyni planuje dokonanie sprzedaży Nieruchomości na rzecz zewnętrznego podmiotu (dalej jako: „Nabywca”), który zdecydował się kontynuować działalność w postaci prowadzenia stacji paliw na tej Nieruchomości. W związku z tym podjęte zostały pierwsze uzgodnienia. W ich wyniku zapadły przedstawiane poniżej ustalenia.

Zgodnie z założeniami projektu umowy Wnioskodawczyni sprzeda na rzecz Nabywcy posiadane prawo własności w Nieruchomości. Jednocześnie Wnioskodawczyni zrzeka się przysługującego jej prawa pierwokupu do części należącej do (…)

W skład sprzedawanej Nieruchomości (Stacji paliw) będą wchodziły:

Budynek składający się z budynku niemieszkalnego, budynku magazynowego i budynku biurowego stanowiących jedną całość.
Wiata.
Zbiorniki podziemne paliw.
Odmierzacze paliw i gazu.
Agregaty gaśnicze.
System monitorowania zbiorników.
Sterownik automatyki do obsługi stacji paliw.
System monitoringu CCTV z rejestratorem.
Chłodnia na napoje.

Dodatkowo w ramach umowy sprzedaży Wnioskodawczyni przekaże do wglądu Nabywcy pełną dokumentację projektową, wykonawczą i powykonawczą stacji paliw, w skład której wchodzą:

Projekt techniczny stacji paliw.
Dokumentacja potwierdzająca przejęcie projektu budowlanego.
Projekt techniczny zasilania elektroenergetycznego Stacji Paliw.
Ocena oddziaływania na środowisko projektowanej stacji paliw.
Instrukcja technologiczno-ruchowa dla obiektu stacji paliw w (…).
Projekt budowlany stacji paliw w (…).
Projekt budowlany przyłącza wody zimnej dla stacji paliw.
Dokumentacja dotycząca zbiorników w zakresie spełniania wymogów ochrony środowiska.
Projekt Budowlany - rozbudowa budynku usługowego.
Dokumentacja odbiorowa rozbudowy budynku stacji paliw.
Instrukcje montażu modułów cenowych.
Informacja uprawnionego geodety o wynikach geodezyjnych inwentaryzacji powykonawczych.
Oświadczenia kierownika budowy.
Zawiadomienia o rozpoczęciu i zakończeniu budowy.
Protokół odbioru robót końcowych.
Dokumentacja powykonawcza rozbudowy stacji.
Dziennik budowy.
Opinia geologiczna wraz z dokumentacją badań podłoża gruntowego.
Dokumentacja projektowa rozbudowy wiaty.
Dziennik budowy.

A także Wnioskodawczyni przekaże do wglądu dokumentację dotyczącą wydanych decyzji i pozwoleń w zakresie stacji paliw oraz infrastruktury i urządzeń się tam znajdujących.

Umowa sprzedaży będzie mogła zostać sfinalizowana pod warunkiem, że Nabywca dokona na Nieruchomości audytu technicznego, jak również weryfikacji możliwości uzyskania przez niego koncesji na obrót paliwami ciekłymi dotyczącej Stacji Paliw posadowionej na Nieruchomości i uznaniu przez Kupującego, według jego oceny, wyników tego audytu technicznego oraz weryfikacji za satysfakcjonujące, co oznacza możliwość zgodnego z prawem korzystania z Nieruchomości i urządzeń w celu prowadzenia Stacji Paliw bez konieczności ponoszenia znacznych nakładów inwestycyjnych w Infrastrukturę. Tym samym oznacza to, że Nabywca własnym staraniem zobowiązany jest do uzyskania koncesji na obrót paliwami. Jednocześnie Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do złożenia kompletnego wniosku o wygaszenie posiadanej koncesji.

Przewiduje się, że w momencie przekazania i przejęcia Nieruchomości Nabywca dokona zakupu znajdujących się na stacji paliw prowadzonej na Nieruchomości paliw płynnych oraz towarów handlowych przeznaczonych do sprzedaży detalicznej po cenie ich zakupu przez Wnioskodawczynię, pod warunkiem, że ich jakość, wygląd ani ich źródło pochodzenia nie będą budziły żadnej wątpliwości Nabywcy i będą posiadały pełną przydatność i wartość handlową, a więc z terminem ważności nie krótszym niż (…) całkowitego terminu ważności i nie będą uszkodzone oraz, że będą znajdowały się one w bazie produktów oferowanych na stacjach zarządzanych przez spółkę Nabywcy.

Zgodnie z podjętymi ustaleniami dla Nabywcy nie zostaną przekazane zobowiązania wynikające z zawartych umów z kontrahentami (dostawcami), ani innych umów zawartych przez Wnioskodawczynię. W szczególności nie zostaną przekazane prawa z umowy dzierżawy zawartej przez Wnioskodawczynię z (…). W tym miejscu należy nadmienić, że (…) również planuje dokonanie sprzedaży swojego prawa własności do Nieruchomości na rzecz tego samego Nabywcy.

Nie zostanie przekazana gotówka znajdująca się w kasie na moment sprzedaży stacji benzynowej. Pracownicy stacji benzynowej nie przejdą wraz ze sprzedawanymi składnikami majątku na podstawie regulacji wskazanych w art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 z późn. zm.). W ramach sprzedaży Nabywca nie stanie się właścicielem nazwy przedsiębiorstwa (stacji paliw). Wnioskodawczyni nie posiada znaków towarowych, patentów, wartości niematerialnych i prawnych, które miałyby być przedmiotem sprzedaży wraz z Nieruchomością.

Przed podpisaniem umowy Wnioskodawczyni uzyska zaświadczenia na podstawie art. 306g i 306e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), które przekaże Nabywcy.

Nabywca planuje przejęcie wskazanych powyżej składników majątkowych od Wnioskodawczyni w celu prowadzenia tam działalności gospodarczej o tożsamym profilu do dotychczasowej działalności. Z tego powodu Nabywca podejmie także kroki zmierzające do nabycia części Nieruchomości będącej własnością (…). Po przejęciu całości Nieruchomości Nabywca wystąpi o uzyskanie niezbędnych koncesji i pozwoleń, po czym po pozytywnym rozpatrzeniu jego wniosku niezwłocznie rozpocznie prowadzenie w tym miejscu stacji paliw wraz ze sklepem oraz małą gastronomią. Cały proces zaplanowany jest w taki sposób, aby ograniczyć do minimum przestój związany ze zmianą właściciela stacji benzynowej i uzyskaniem wymaganych koncesji i jak najszybciej kontynuować sprzedaż paliw i obsługę klientów. Nabywca nie dokona zmiany profilu dotychczasowej działalności. Dotychczasowa infrastruktura stacji benzynowej pozwala na nieprzerwane kontynowanie dotychczasowej działalności, dzięki czemu Nabywca nie będzie musiał ponosić dodatkowych wydatków związanych z modernizacją czy przystosowaniem technicznym obiektu.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni ma wątpliwości czy sprzedawane składniki majątkowe jej przedsiębiorstwa powinna traktować jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawczyni zadała następujące pytania:

Czy sprzedawane składniki przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni powinny zostać uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym transakcja ich sprzedaży nie będzie podlegała pod przepisy ustawy o podatku od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1?

Wnioskodawczyni przedstawiła następujące własne stanowisko w zakresie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawczyni uważa, że sprzedawane składniki przedsiębiorstwa nie powinny zostać uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, co spowoduje, że do planowanej transakcji nie będą miały zastosowania regulacje wskazane w art. 6 pkt 1 ustawy, w związku z czym transakcja powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.; dalej jako: „ustawa VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepis art. 6 pkt 1 ustawy ma zatem zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, czy zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić ponadto należy następujące okoliczności:

zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji.

Za standardowe elementy typowe dla transakcji nieruchomościowych opodatkowanych VAT należy uznać przykładowo elementy takie jak: grunt, budynek (budynki), budowle, infrastruktura techniczna oraz przynależności, a także prawa i obowiązki z umów najmu, które przechodzą na kupującego z mocy prawa, jak również prawa i obowiązki z umów najmu (odpowiednio dzierżawy), na podstawie których wynajmowane powierzchnie nie zostały (i nie zostaną do dnia transakcji) przekazane najemcom.

Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych wystarczające jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej.

Jak wskazało TSUE w wyroku z 10 listopada 2011 r. w sprawie C 444/10 Schriever „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, iż obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Ocena, jakie dobra - ruchome lub nieruchome - są niezbędne do utworzenia przedsiębiorstwa lub ZCP, musi być dokonywana „(...) z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej”.

Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych, np. w wyroku NSA z 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12, czy z 24 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316/15.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Powyższe wskazuje sposób, w jaki powinna być dokonywana ocena tego czy zbywane składniki majątkowe przedsiębiorstwa powinny być oceniane jako zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, planowany kształt transakcji zbycia składników majątkowych jej przedsiębiorstwa nie pozwala na uznanie, że będą one stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Składniki majątkowe mogą co prawda zostać uznane za wyodrębnione w sposób organizacyjny oraz finansowy, jednak nie można uznać, że spełnią przesłankę wyodrębnienia funkcjonalnego.

Za wyodrębnieniem organizacyjnym przemawia fakt, że działalność oparta o sprzedaż paliw oraz związana z prowadzeniem sklepu oraz małej gastronomii w miejscu stacji jest jedyną działalnością prowadzoną przez Wnioskodawczynię. Nie może ona dokonać więc wydzielenia tej działalności ze swojej działalności, gdyż działanie to byłoby nienaturalne (sztuczne). Jednocześnie nie dokonuje Ona zbycia całego przedsiębiorstwa (w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny). Zatem można uznać, że zbywane składniki majątkowe związane są z określonym obszarem działalności, przeznaczonym do prowadzenia stacji benzynowej oraz sklepu i małej gastronomii.

Powyższe powody przemawiają także za możliwością wyodrębnienia finansowego. Zbywane składniki majątkowe związane są z jedyną działalnością Wnioskodawczyni, z której osiąga Ona przychody i koszty, i z którą wiążą się jej zobowiązania i należności. Powoduje to, że możliwym jest przypisanie do zbywanych składników majątkowych przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań.

Natomiast przy wyodrębnieniu funkcjonalnym podkreśla się, że przenoszone składniki majątkowe danego przedsiębiorstwa mają służyć realizacji określonych zadań gospodarczych. Jednakże funkcja ta powinna sprowadzać się do tego, że składniki te tworzą funkcjonalnie odrębną całość, niezbędną do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służą w strukturze przedsiębiorstwa. Składniki te powinny mieć potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy i muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawczyni powyższy warunek nie może zostać spełniony w odniesieniu do składników majątkowych, które mają być przedmiotem planowanej transakcji. Zbywane składniki majątkowe to % prawa własności do Nieruchomości, którą stanowi działka wraz ze znajdującą się na niej infrastrukturą. Infrastruktura ta co prawda stanowi pełen zespół składników, przy użyciu których można prowadzić działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży paliw, jednak nie są to składniki należące wyłącznie do Wnioskodawczyni.

W ramach planowanej sprzedaży na Nabywcę nie przejdą prawa wynikające z zawartej umowy dzierżawy z (…), na podstawie której Wnioskodawczyni może prowadzić swoją działalność z wykorzystaniem całej Nieruchomości. Część prawa własności należąca do (…) będzie bowiem przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży pomiędzy Nim a Nabywcą.

Nie można zatem w opinii Wnioskodawczyni uznać, że zbywany przez nią zespół składników przedsiębiorstwa jest na tyle funkcjonalny, że Nabywca, bez podejmowania dodatkowych czynności i nakładów, będzie mógł kontynuować na nim działalność gospodarczą. Fakt, że Nabywca nabywa od (…) jego część praw do Nieruchomości jedynie to potwierdza. Nabywca musiał podjąć dodatkowe czynności, aby mógł prowadzić działalność na Nieruchomości.

Nie można wykluczyć jednak, że w przypadku, gdyby (…) nie był zainteresowany sprzedażą swojej części praw, to Nabywa przejąłby umowę dzierżawy, jednak jest to obszar jedynie hipotetyczny. Nabywca planuje nabycie praw do Nieruchomości na wyłączność, zatem z wysokim prawdopodobieństwem taka sytuacja nie mogłaby zaistnieć (i istotnie nie jest planowana).

Ponadto Nabywca jest zainteresowany nabyciem wyłącznie prawa do działki wraz z całą infrastrukturą Wnioskodawczyni. Nabycie innych elementów, albo nie jest w ogóle w obszarze jego zainteresowania, albo też jest uzależnione od ziszczenia się pewnych warunków (jak nabycie towarów znajdujących się w sklepie przy stacji paliw lub paliwa w zbiornikach).

Istotnym argumentem przemawiającym za brakiem spełnienia przesłanki wyodrębnienia funkcjonalnego jest brak przeniesienia na nabywcę uprawnień do obrotu paliwami w postaci koncesji przyznawanej przez Urząd Regulacji Energetyki. Bez takiego uprawnienia zespół składników majątkowych sprzedawanych przez Wnioskodawczynie w żaden sposób nie może zostać wykorzystany do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami. To co jest więc przenoszone na nabywcę nie pozwala na kontynuację realizacji tych samych funkcji jakie są przyporządkowane do tych składników majątku w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Wobec powyższego należy uznać, że planowana transakcja sprzedaży nie będzie odznaczała się wyodrębnieniem funkcjonalnym, które jest jednym z warunków uznania, że sprzedawane składniki majątkowe będą stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zatem Wnioskodawczyni uważa, że zbywane przez nią w ramach planowanej transakcji składniki majątkowe nie powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy VAT, a tym samym czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie będzie objęta dyspozycją wskazaną w art. 6 pkt 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z2021 r. poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w ww. przepisie sformułowanie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów. „Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości” - wyrok NSA z 27 marca 2008 r. (sygn. II FSK 1896/11).

Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - w myśl art. 2 pkt 27e ustawy - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Jak wskazał TSUE w wyroku z 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Schriever „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, że obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA: z 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz z 21 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316/15).

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni planuje dokonanie sprzedaży Nieruchomości zabudowanej stacją paliw wraz z infrastrukturą towarzyszącą na rzecz Nabywcy, który zdecydował się kontynuować działalność w postaci prowadzenia stacji paliw na tej Nieruchomości.

Nieruchomość została nabyta do wspólnego majątku małżonków na podstawie umowy sprzedaży z dnia (…) (…) (…) r. Natomiast na podstawie majątkowej umowy małżeńskiej z dnia (…) (…) (…) r. oraz umowy o podziale majątku wspólnego z dnia (…) (…) (…) r. Wnioskodawczyni przysługuje udział w prawie współwłasności Nieruchomości w części (…). Właścicielem drugiej części jest (…) były małżonek Wnioskodawczyni, od którego na podstawie umowy, Wnioskodawczyni dzierżawi należące do niego elementy Nieruchomości. Zgodnie z założeniami projektu umowy Wnioskodawczyni sprzeda na rzecz Nabywcy posiadane prawo własności w Nieruchomości.

Nabywca własnym staraniem zobowiązany jest do uzyskania koncesji na obrót paliwami. Jednocześnie Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do złożenia kompletnego wniosku o wygaszenie posiadanej koncesji.

W momencie przekazania i przejęcia Nieruchomości Nabywca dokona zakupu znajdujących się na stacji paliw prowadzonej na Nieruchomości paliw płynnych oraz towarów handlowych przeznaczonych do sprzedaży detalicznej po cenie ich zakupu przez Wnioskodawczynię, pod warunkiem, że ich jakość, wygląd ani ich źródło pochodzenia nie będą budziły żadnej wątpliwości Nabywcy i będą posiadały pełną przydatność i wartość handlową.

Nabywcy nie zostaną przekazane zobowiązania wynikające z zawartych umów z kontrahentami (dostawcami), ani innych umów zawartych przez Wnioskodawczynię. W szczególności nie zostaną przekazane prawa z umowy dzierżawy zawartej przez Wnioskodawczynię z (…).(…) również planuje dokonanie sprzedaży swojego prawa własności do Nieruchomości na rzecz tego samego Nabywcy.

Nie zostanie przekazana gotówka znajdująca się w kasie na moment sprzedaży stacji benzynowej. Pracownicy stacji benzynowej nie przejdą wraz ze sprzedawanymi składnikami majątku. W ramach sprzedaży Nabywca nie stanie się właścicielem nazwy przedsiębiorstwa (stacji paliw). Wnioskodawczyni nie posiada znaków towarowych, patentów, wartości niematerialnych i prawnych, które miałyby być przedmiotem sprzedaży wraz z Nieruchomością.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, czy sprzedawane składniki przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni powinny zostać uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym czy transakcja ich sprzedaży nie będzie podlegała pod przepisy ustawy o podatku od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1.

Jak wynika z wniosku, planowanej dostawie Nieruchomości zabudowanej nie będzie towarzyszyło przeniesienie szeregu kluczowych składników majątku, składających się na przedsiębiorstwo zgodnie z przytoczoną wyżej definicją. Poza zakresem opisanej transakcji pozostanie szereg składników niezbędnych do funkcjonowania przedsiębiorstwa, tj. na Nabywcę nie przejdą w szczególności: nazwa przedsiębiorstwa (stacji paliw), środki pieniężne (gotówka znajdująca się w kasie), zobowiązania wynikające z zawartych umów z kontrahentami (dostawcami) ani innych umów zawartych przez Wnioskodawczynię, w szczególności prawa z umowy dzierżawy zawartej z (…). Pracownicy stacji benzynowej nie przejdą wraz ze sprzedawanymi składnikami majątku na podstawie regulacji wskazanych w Kodeksie pracy.

Wobec powyższego nie można uznać, że podlegające sprzedaży składniki przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni stanowią zespół składników materialnych i niematerialnych, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określonych zadania gospodarcze, którym służy w przedsiębiorstwie Wnioskodawczyni.

W szczególności należy wskazać, że aby składniki te mogły stanowić niezależne przedsiębiorstwo służące prowadzeniu stacji paliw Nabywca musi mieć możliwość korzystania z całej nieruchomości, do czego niezbędne jest nabycie części nieruchomości będące własnością (…). W opisie sprawy wskazano bowiem, że Nabywca podejmie także kroki zmierzające do nabycia części Nieruchomości będącej własnością (…). Nabywcy nie zostaną w ramach planowanej transakcji przekazane zobowiązania wynikające z umów zawartych z kontrahentami (dostawcami), i innych umów zawartych przez Wnioskodawczynię. Nie zostanie przekazana gotówka znajdująca się w kasie na moment sprzedaży stacji benzynowej. Pracownicy stacji benzynowej „nie przejdą” na podstawie art. 231 Kodeksu pracy. Nabywca jest więc zmuszony podjąć dodatkowe działania we własnym zakresie aby móc prowadzić działalność z wykorzystaniem nabywanych składników przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w istocie Nabywca dokonuje zakupu udziału w działce nr (…) zabudowanej stacją paliw wraz z infrastrukturą towarzyszącą oraz zakupu znajdujących się na stacji paliw prowadzonej na tej Nieruchomości paliw płynnych oraz towarów handlowych przeznaczonych do sprzedaży detalicznej po cenie ich zakupu przez Wnioskodawczynię, pod warunkiem, że ich jakość, wygląd ani ich źródło pochodzenia nie będą budziły żadnej wątpliwości Nabywcy i będą posiadały pełną przydatność i wartość handlową, a więc z terminem ważności nie krótszym niż (…) całkowitego terminu ważności i nie będą uszkodzone oraz, że będą znajdowały się one w bazie produktów oferowanych na stacjach zarządzanych przez spółkę Nabywcy.

W konsekwencji, sprzedawane składniki przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni, tj. opisane we wniosku składniki przedsiębiorstwa w tym Nieruchomość nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym ich sprzedaż nie będzie stanowiła transakcji wyłączonej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Sprzedaż ww. składników majątkowych stanowi w myśl art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin