Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.461.2021.2.WL
z 1 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 czerwca 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z 25 sierpnia 2021 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku opodatkowania dotacji na realizację projektu pn. „...”,
  

• braku opodatkowania dofinansowania ze środków budżetu Gminy do instalacji hybrydowych,
  

• braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu,
  

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

30 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku opodatkowania dotacji na realizację projektu pn. „...”,
  

• braku opodatkowania dofinansowania ze środków budżetu Gminy do instalacji hybrydowych,
  

• braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono 25 sierpnia 2021 r., o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe

(doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Gmina ... przystąpiła do realizacji projektu pn. „...” współfinansowanego w ramach osi Priorytetowej V Gospodarka niskoemisyjna. W ramach zadania zostaną przeprowadzone dwa nabory Beneficjentów (podstawowy i uzupełniający), którym w ramach Grantu zostaną przekazane środki finansowe w postaci 65% dofinansowania do instalacji fotowoltaicznej oraz dodatkowo dla osób, które zamontują hybrydę, tj. instalację fotowoltaiczną i solarną zostanie przekazane 10% dofinansowania z budżetu Gminy .... Operacja zakłada montaż instalacji łącznie na potrzeby 75 szt. budynków mieszkalnych, w tym 49 szt. instalacji fotowoltaicznej oraz 26 szt. instalacji hybrydowych (instalacja PV + instalacja solarna). W przypadku powstania wolnych środków w ramach operacji liczba uczestników projektu może ulec zwiększeniu. Mieszkańcy zakwalifikowani do projektu zobowiązani są pokryć 100% kosztów budowy instalacji OZE, następnie wnioskują do Gminy o refundację poniesionych kosztów przedkładając Gminie opłacony dokument księgowy (faktura). Całkowity koszt wykonania instalacji solarnych i fotowoltaicznych wynosi ... zł, natomiast koszty kwalifikowane to … zł. Gmina ... w ramach projektu pozyska 65% kosztów kwalifikowanych, tj. … zł. Wartość szacunkowa jaką Gmina przekaże w postaci 10% dofinansowania ze środków budżetu Gminy to około … zł. Wkład własny mieszkańców to … zł. Gmina ... we wniosku o dofinansowanie uznała podatek VAT jako koszt kwalifikowany. W celu zagwarantowania prawidłowej realizacji projektu grantowego, w tym obowiązków Grantodawcy wynikających z dokumentacji konkursowej zaplanowano zatrudnienie inspektora nadzoru w branży elektrycznej i sanitarnej. Wydatek związany z pełnieniem nadzoru inwestorskiego ponosi Gmina .... Szacunkowy koszt nadzoru wynosi … zł, z czego dofinansowanie to … zł, wkład własny Gminy … zł. Opisana we wniosku inwestycja należy do zadań własnych Gminy ... w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz. Nabywcą wszelkich dóbr związanych z montażem instalacji OZE są Grantobiorcy - mieszkańcy Gminy, a co za tym idzie to Grantobiorcy ponoszą wszelkie koszty utrzymania tych instalacji przez cały okres trwałości projektu. Efekty rozliczania projektu pn. „...”, nie będą wykorzystywane przez Gminę ... do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług ponieważ każdy Grantobiorca będzie miał możliwość dokonania zakupów towarów i usług u dowolnego dostawcy. Nie dojdzie zatem do świadczenia usługi ze strony Gminy na rzecz Grantobiorcy, które podlegałoby opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto, w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany:

Na pytanie Organu nr 1: „Czy towary i usługi nabywane przez Państwa Gminę w związku z realizacją wskazanego we wniosku projektu pn.: „...” będą wykorzystywane wyłącznie do czynności nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług?” wskazał, iż: „Tak, nabyta usługa będzie wykorzystana wyłącznie do czynności nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Należy podkreślić, iż w ramach projektu Gmina ... nabędzie jedynie usługę, a mianowicie, inspektora nadzoru, który będzie trzymał pieczę nad prawidłowością realizowanych montaży. Towary będą nabywane wraz z usługą ich montażu bezpośrednio przez Grantobiorców, tj. mieszkańców, a sama Gmina, po przedłożeniu stosownych dokumentów, w tym faktury za nabyte elementy, wraz z dowodem jej opłacenia, wypłaci Grantobiorcy należny Grant.”

Na pytanie Organu nr 2: „Czy Państwa Gmina w związku z realizacją projektu występuje wyłącznie jako podmiot, który dysponuje i przekazuje dofinansowanie („refundację poniesionych kosztów”) na rzecz Mieszkańców/Grantobiorców i poza tym w ramach projektu nie wykonuje żadnych innych czynności na rzecz Mieszkańców/Grantobiorców?” wskazał, iż: „Gmina ... w ramach projektu występuje wyłącznie jako podmiot, który dysponuje i przekazuje dofinansowanie otrzymane z Urzędu Marszałkowskiego Województwa ... - czyli otrzyma dofinansowanie, które przekaże uczestnikom projektu jako grant oraz dodatkowo przekaże 10% dofinansowania ze środków budżetu Gminy do instalacji hybrydowych. Ponadto, jak wspomniano powyżej, w ramach realizowanego zadania, ze swojej strony zatrudni inspektora nadzoru, który dopilnuje prawidłowości wykonania instalacji, jego koszt będzie też dofinansowany w ramach realizowanego projektu (65% kosztów kwalifikowalnych). Jeśli chodzi o koszty towarów i usług zakupywanych bezpośrednio przez Grantobiorców, to Gmina nie poniesie żadnych kosztów, a jedynie wypłaci Grant, jako refundację poniesionych przez Grantobiorcę kosztów.”

Na pytanie Organu nr 3: „Czy usługa nadzoru inwestorskiego zostanie zakupiona przez Państwa Gminę celem jej świadczenia (refaktury) na rzecz Mieszkańca/Grantobiorcy?” wskazał, iż: „Nie, Gmina ... poniesie koszt zatrudnienia inspektora nadzoru, jednak nie będzie nim obciążała mieszkańców, do poniesionych kosztów inspektora nadzoru Gmina otrzyma 65% dofinansowania kosztów kwalifikowalnych.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dotacja uzyskana na realizację projektu pn. „...”, w ramach którego Wnioskodawca - Gmina przekaże środki pieniężne Grantobiorcom z tej dotacji, powinna zostać opodatkowana podatkiem należnym?
2. Czy Gmina ... od przekazanego dofinansowania ze środków budżetu do instalacji hybrydowych powinna rozliczyć podatek należny?
3. Czy Gmina będzie miała możliwość odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pn. „...”?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina jako podmiot władzy publicznej, posiada specyficzny status na gruncie podatku VAT. W pierwszej kolejności należy wskazać art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, który mówi iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą (tj. producentów, handlowców lub usługodawców). Jest to ogólna zasada, odnosząca się również do organów władzy publicznej - w tym gmin. Artykuł 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług ustanawia natomiast wyjątek od tej reguły, gdyż na jego mocy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Jeśli zatem dana czynność ma miejsce w ramach wykonywanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa i nie ma formy cywilnoprawnej - nie podlega VAT. Dodatkowo należy wskazać, iż Gmina realizując projekt, wypełnia swoje zadania własne określone w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z 8 marca 1990 o samorządzie gminnym (Dz. U. z dnia 2020 poz. 713 ze zm.), w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Ad. 1

Zdaniem Gminy ... nie wystąpi konieczność odprowadzania podatku należnego od towarów i usług z tytułu otrzymanej dotacji unijnej w ramach realizowanego projektu pn. „...”, bowiem otrzymane dofinansowanie nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Wg. Gminy nie wystąpi świadczenie usługi/dostawy towarów na rzecz mieszkańca ze strony Gminy, które podlegałoby opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem Gminy, jedynie w sytuacji gdy to Gmina dokonywałaby świadczenia usługi na rzecz mieszkańca, który płaciłby Gminie za zakup i montaż instalacji OZE wystąpiłaby konieczność opodatkowania nie tylko ceny, którą musiałby Gminie zapłacić mieszkaniec, lecz także dofinansowania otrzymanego z Unii Europejskiej, dzięki któremu zakup i montaż instalacji OZE stałby się tańszy dla odbiorcy - mieszkańca.

Ad. 2

Gmina od przekazanego dofinansowania ze środków budżetu nie musi odprowadzać podatku należnego, gdyż zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej a w tym przypadku Gmina ... nie występuje jako dostawca towaru czy usługodawca.

Ad. 3

Nawiązując do treści art. 86 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług: w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ust. 1, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.: - nabywcą towarów i usług jest podatnik VAT - nabywane towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem należnym. Skoro inwestycja polegająca na budowie mikroinstalacji fotowoltaicznych i kolektorów słonecznych do zaopatrzenia domów mieszkalnych w Gminie ... w energię elektryczną i cieplną będzie należała do poszczególnych „Grantobiorców” i nie będzie wykorzystywana przez Gminę ... do celów związanych z czynnościami opodatkowanymi, nie ma możliwości dokonania odliczeń kwot podatku naliczonego od wydatków związanych z realizowanym projektem przez Gminę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (…).

Zatem opodatkowane podatkiem VAT są odpłatna dostawa towarów lub odpłatna usługa. Sam fakt otrzymania dotacji nie stanowi czynności opodatkowanej i nie kreuje obowiązku zapłaty podatku.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Związane jest to z tym, że podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej opodatkowanej czynności. Należy jednocześnie wskazać, że nie ma tu znaczenia status podmiotu wypłacającego dofinansowanie ani pochodzenie środków, z których to dofinansowanie jest wypłacane.

Z treści powołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dofinansowania za stanowiące podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dofinansowanie dokonywane jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dofinansowanie niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.

W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do podstawy opodatkowania VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (zob. np. pkt 26 wyroku w sprawie C-144/02). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związaną z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (zob. np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).

Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (zob. np. wyrok w sprawie C-184/00 pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (zob. pkt 29 wyroku C-144/02).

Należy zauważyć, że otrzymanie dofinansowania (dotacji, dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że aby dana czynność (dostawa lub usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dokonywaną dostawą towarów lub świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za dokonaną dostawę towarów lub wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina przystąpiła do realizacji projektu pn. „...” współfinansowanego w ramach osi Priorytetowej V Gospodarka niskoemisyjna. W ramach zadania zostaną przeprowadzone dwa nabory Beneficjentów (podstawowy i uzupełniający), którym w ramach Grantu zostaną przekazane środki finansowe w postaci 65% dofinansowania do instalacji fotowoltaicznej oraz dodatkowo dla osób, które zamontują hybrydę, tj. instalację fotowoltaiczną i solarną zostanie przekazane 10% dofinansowania z budżetu Gminy. Mieszkańcy zakwalifikowani do projektu zobowiązani są pokryć 100% kosztów budowy instalacji OZE, następnie wnioskują do Gminy o refundację poniesionych kosztów przedkładając Gminie opłacony dokument księgowy (faktura). Gmina w ramach projektu pozyska 65% kosztów kwalifikowanych. W celu zagwarantowania prawidłowej realizacji projektu grantowego, w tym obowiązków Grantodawcy wynikających z dokumentacji konkursowej zaplanowano zatrudnienie inspektora nadzoru w branży elektrycznej i sanitarnej. Wydatek związany z pełnieniem nadzoru inwestorskiego ponosi Gmina. Opisana we wniosku inwestycja należy do zadań własnych Gminy w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz. Nabywcą wszelkich dóbr związanych z montażem instalacji OZE są Grantobiorcy - mieszkańcy Gminy, a co za tym idzie to Grantobiorcy ponoszą wszelkie koszty utrzymania tych instalacji przez cały okres trwałości projektu. Efekty rozliczania projektu nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług ponieważ każdy Grantobiorca będzie miał możliwość dokonania zakupów towarów i usług u dowolnego dostawcy. W ramach projektu Gmina ... nabędzie jedynie usługę, a mianowicie, inspektora nadzoru, który będzie trzymał pieczę nad prawidłowością realizowanych montaży. Towary będą nabywane wraz z usługą ich montażu bezpośrednio przez Grantobiorców, tj. mieszkańców, a sama Gmina, po przedłożeniu stosownych dokumentów, w tym faktury za nabyte elementy, wraz z dowodem jej opłacenia, wypłaci Grantobiorcy należny Grant. Gmina w ramach projektu występuje wyłącznie jako podmiot, który dysponuje i przekazuje dofinansowanie otrzymane z Urzędu Marszałkowskiego Województwa ... - czyli otrzyma dofinansowanie, które przekaże uczestnikom projektu jako grant oraz dodatkowo przekaże 10% dofinansowania ze środków budżetu Gminy do instalacji hybrydowych.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, treści cytowanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że udzielone dotacje celowe Grantobiorcom w postaci zwrotu kosztów nie będą stanowić dopłaty do ceny instalacji, gdyż Gmina nie wejdzie w rolę inwestora, co za tym idzie – nie będzie świadczyć usług ani nie dostarczać towaru na rzecz osób fizycznych.

Należy uznać, że czynność przekazania środków w formie pieniężnej jako zwrot kosztów robót i materiałów nie będzie stanowić świadczenia usług. Przedstawione we wniosku okoliczności sprawy wskazują, że Gmina nie będzie świadczyć na rzecz Mieszkańców biorących udział w projekcie jakichkolwiek czynności. To Grantobiorca (mieszkaniec gminy) będzie miał możliwość dokonania zakupu towarów i usług u dowolnego dostawcy, a zatem sam będzie nabywał towary wraz z usługą montażu instalacji fotowoltaicznych oraz hybrydy tj. instalacji fotowoltaicznej i solarnej, a następnie będzie ubiegał się o zrefundowanie poniesionych wydatków. Mieszkaniec poniesie pełny koszt realizacji grantu, a następnie po przedłożeniu stosownych dokumentów, w tym faktury za nabyte elementy, wraz z dowodem jej opłacenia, Gmina wypłaci Grantobiorcy należny Grant.

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują zatem, że Gmina jest Grantodawcą i w żaden sposób nie będzie angażować się w realizację projektu, a jedynie wypłaci Grant, jako refundację poniesionych przez Grantobiorcę kosztów z uzyskanej dotacji celowej.

Zatem, jak wynika to z przedstawionego zdarzenia, jeżeli operacji tej nie będą towarzyszyły żadne inne świadczenia pomiędzy Gminą a Mieszkańcem, to zwrot kosztów montażu instalacji fotowoltaicznych oraz hybrydy tj. instalacji fotowoltaicznej i solarnej na rzecz Grantobiorcy (mieszkańca) nie będzie stanowił czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (nie będzie rodził obowiązku podatkowego). Przekazywanych środków pieniężnych Mieszkańcowi (inwestorowi) nie będzie można uznać za wynagrodzenie za świadczoną usługę lub dopłatę do ceny (brak świadczenia usługi i dostawy towaru).

W konsekwencji, stwierdzić należy, że otrzymana przez Gminę dotacja na montaż instalacji fotowoltaicznych oraz instalacji hybrydowych, nie będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług lub dostaw towarów, nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczone usługi lub dokonane dostawy towarów i nie będzie zwiększać podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.

Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że nie wystąpi konieczność odprowadzania podatku należnego od towarów i usług z tytułu otrzymanej dotacji w ramach realizowanego projektu pn. „...”.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych nr 1 jest prawidłowe.

Odnośnie braku opodatkowania dofinansowania ze środków budżetu Gminy do instalacji hybrydowych zauważyć należy, iż stosownie do ww. art. 29a ust. 1 ustawy, do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

W opisywanym zdarzeniu przyszłym, w odniesieniu do dofinansowania ze środków budżetu Gminy do instalacji hybrydowych nie zostanie spełniony warunek „bezpośredniego wpływu” tego dofinansowania na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę usług. W przedmiotowej sprawie z całą pewnością nie będziemy mieć do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie, bowiem Gmina nie będzie świadczyła na rzecz Mieszkańców usług w zakresie montażu instalacji hybrydowych.

Zatem, Zainteresowany w tej sytuacji nie występuje jako dostawca towarów lub świadczący usługi. W konsekwencji, otrzymane dofinansowanie ze środków budżetu Gminy nie będzie stanowiło zapłaty za towary i usługi oraz nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Dofinansowanie ze środków budżetu Gminy dotyczące montażu instalacji hybrydowych nie będzie stanowiło więc wynagrodzenia za wykonywane przez Gminę czynności. Otrzymane środki finansowe będą stanowiły zwrot kosztów poniesionych przez Mieszkańców. Oznacza to, że powyższe dofinansowanie nie będzie dotacją mająca wpływ na wysokość ceny instalacji hybrydowych.

Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że dofinansowanie ze środków budżetu Gminy do instalacji hybrydowych nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a więc nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym Gmina od przekazanego dofinansowania ze środków budżetu nie musi odprowadzać podatku należnego.

Zatem stanowisko Zainteresowanego w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Natomiast dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należy wskazać na niżej cytowane przepisy.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto należy zauważyć, że na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r., poz. 1372), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina ... w ramach projektu pn. „...” nabędzie jedynie usługę, a mianowicie, inspektora nadzoru, który będzie trzymał pieczę nad prawidłowością realizowanych montaży. Nabyta usługa będzie wykorzystana wyłącznie do czynności nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Towary wraz z usługą ich montażu w przedmiotowym projekcie będą nabywane przez Grantobiorców.

Jak wcześniej wskazano odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, bowiem – jak wskazał Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku – nabyta usługa w związku z realizacją projektu będzie wykorzystana wyłącznie do czynności nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, ze względu na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki, warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „...”, ponieważ Gmina nie będzie nabywała towarów i usług dotyczących montażu instalacji fotowoltaicznych oraz hybrydowych, a usługa nadzoru inwestorskiego nabyta przez Gminę w ramach ww. projektu będzie wykorzystana wyłącznie do czynności nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Zainteresowanego w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.