2021.08.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.138.2021.MK
z 31 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 kwietnia 2021 r., który w tym samym dniu wpłynął do tut. Organu za pośrednictwem ePUAP, uzupełnionym 7 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wynikające z Ugody kwoty poniesione przez Wnioskodawcę, wymienione we wniosku w punktach a) - j) stanu faktycznego stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wynikające z Ugody kwoty poniesione przez Wnioskodawcę, wymienione we wniosku w punktach a) - j) stanu faktycznego stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 czerwca 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.138.2021.1.MK wezwano do jego uzupełnienia co też nastąpiło 7 lipca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X Sp. z o.o. (dalej również jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą, której przeważającą działalnością, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności, jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. W dniu 15 listopada 2017 r. Spółka zawarła z Wykonawcą robót (dalej również jako: „Wykonawca”) Umowę o roboty budowlane (zwaną dalej „Umową”), na mocy której Wykonawca zobowiązał się do wykonania na rzecz Spółki kompleksowych robót ogólnobudowlanych oraz instalacyjnych do dnia 20 stycznia 2017 r., Spółka zobowiązała się zaś do odebrania prac oraz zapłaty za nie wynagrodzenia ryczałtowego. W dniu 8 maja 2018 r. oraz 12 czerwca 2018 r. Wykonawca wystawił na Spółkę faktury o nr xxx/2018 oraz xxx/2018 na kwoty 232.552,51 zł (łącznie 465.105,02 zł) z terminem płatności 15 maja 2018 r. i 19 czerwca 2018 r. Ponadto w dniu 11 maja 2018 r. wystawiona została przez Wykonawcę faktura nr xxx/2018 za roboty dodatkowe na kwotę 66.420,00 zł z terminem płatności 18 maja 2018 r. Dodatkowo, w dniu 7 lipca 2020 r. Wykonawca wystawił fakturę xxx/2020 na kwotę 159.720,42 tytułem należnego mu, niezafakturowanego dotychczas wynagrodzenia ryczałtowego za wykonane prace z terminem płatności 6 sierpnia 2020 r.

W ocenie Wnioskodawcy, wystawione przez Wykonawcę faktury zawierały niezgodny z Umową, a tym samym nieprawidłowy termin zapłaty, tj. z uwzględnieniem 7-dniowego, a nie 30-dniowego terminu płatności. Ponadto faktury nie zawierały numeru zamówienia PON nadanego przez Obowiązanego oraz nie zostały zatwierdzone przez Wnioskodawcę. Dodatkowo zgodnie z § 5 ust. 2 Umowy - „Podstawą do wystawienia faktury końcowej jest:

Protokół Końcowy podpisany bez zastrzeżeń (bezusterkowy) przez przedstawicieli Zamawiającego,
Potwierdzenie odbioru kompletnej dokumentacji powykonawczej;
Przedstawienie pisemnego oświadczenia określonego w ust. 3 poniżej”.

Powyższe warunki stanowiące podstawę do wystawiania faktury nie zostały spełnione przez Wykonawcę. Wszystkie wskazane wyżej przesłanki, winny być spełnione łącznie, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie.

Wobec powyższych okoliczności, pomiędzy Stronami (Spółką i Wykonawcą robót) toczyły się dwa postępowania sądowe:

o zapłatę na rzecz Wykonawcy należności głównych wynikających z faktur xxx/2018 oraz xxx/2018 wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych (sprawa X),
o zapłatę na rzecz Wykonawcy należności głównej wynikającej z faktury xxx/2018 wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych oraz rekompensatą 40 euro za koszty odzyskiwania należności, w przeliczeniu na złote 160,82 (sprawa Y).

W celu polubownego rozstrzygnięcia sporów, w dniu 10 listopada 2020 r. Strony zawarły Ugodę sądową (zwaną dalej: „Ugodą”) na mocy której Spółka zobowiązała się do zapłaty na rzecz Wykonawcy zapłaty należności głównych wynikających z faktur xxx/2018, xxx/2018 i xxx/2018 oraz innych kwot takich jak:

określone w Ugodzie odsetki za opóźnienie w transakcjach handlowych w sprawie X wyliczone na dzień 9 września 2020 r.,
połowa opłaty od pozwu w sprawie X,
koszty zastępstwa procesowego sprawie X,
koszty postępowania w przedmiocie wykonania postanowienia o zabezpieczeniu sprawie X,
koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa sprawie X,
koszty opinii biegłego sprawie X,
rekompensata 40 euro w sprawie Y,
połowa opłaty od pozwu w sprawie Y,
koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa sprawie Y,
koszt obsługi prawnej procesu windykacyjnego.

Jednocześnie Wykonawca ograniczył żądanie pozwu w sprawie X do kwoty 465.105,02 zł oraz odsetek liczonych do dnia 5 marca 2020 r. oraz kosztów procesu, tj. opłaty od pozwu, kosztów zastępstwa procesowego oraz kosztów wykonania postanowienia o zabezpieczeniu.

Ponadto na mocy przedmiotowej Ugody, Wykonawca zrzekł się wszelkich roszczeń związanych z wykonaniem przedmiotu Umowy przekraczających Należność Ugodową, tj. w szczególności:

- równowartości połowy opłaty od pozwu w sprawie Y, - połowy opłaty od pozwu w sprawie X, - kosztów zastępstwa procesowego w sprawie Y, - odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych dochodzonych w sprawie X naliczanych po dniu 9 września 2020 r. - odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych dochodzonych w sprawie Y - w całości - należności głównej wynikającej z faktury xxx/2020 wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych - kosztów zastępstwa procesowego w sprawie X ponad kwotę uznaną w Ugodzie.

Wnioskodawca wskazał, że sporność terminowości wykonanych prac podniesiona została przez Sąd w innej sprawie (dotyczącej zabezpieczenia roszczenia Wykonawcy). Z powodu niedotrzymania przez Wykonawcę terminu realizacji Umowy, Spółka utraciła korzyści finansowe, które uzyskałby w związku z udostępnianiem powierzchni biurowej oraz poniosła szkodę w łącznej kwocie (…) PLN związaną z koniecznością uiszczania czynszu i innych opłat za wynajem powierzchni biurowej nie mogła bowiem korzystać z powierzchni biurowej. Określony termin zakończenia prac i rozpoczęcia działalności X określony w Umowie został podyktowany wnikliwie przeanalizowaną strategią sprzedaży i promocji, mającą na celu maksymalizację zysków firmy w pierwszych miesiącach jej działalności. Opóźnienie wpłynęło nie tylko na zmniejszenie napływu klientów, ale także znacząco wpłynęło na strategię promocyjną i wizerunek firmy, co z kolei uniemożliwiło realizację założeń Spółki i doprowadziło do szkód w postaci utraconych korzyści znacznie przekraczających wyżej wymienioną kwotę. Wnioskodawca podjął decyzję o zawarciu Ugody sądowej w celu nie narażania Spółki na dalsze wysokie koszty samego postępowania sądowego, koszty obsługi prawnej i tym samym nie powiększania strat wynikłych z nieterminowego zakończenia prac remontowo-budowlanych Wykonawcy, które w znaczny sposób wpłynęły na wyniki finansowe spółki - utratę wpływów z najmu od Klientów i ponoszenie wysokich kosztów/strat z tytułu czynszu na powierzchni biurowej. Dalsze prowadzenie sporu, z uwagi choćby na trudną sytuację pandemii koronawirusa, która mocno wpłynęła na działania przedsiębiorców (odpływ najemców, zawieszenia procesów decyzyjnych związanych z wynajem powierzchni biurowych, konieczne ograniczania kosztów operacyjnych, konieczność regulowania wysokich comiesięcznych zobowiązań czynszowych), niemożliwy do ustalenia i niepewny wynik rozstrzygnięć w obu postępowaniach i zawiłość sprawy po dokonanej analizie prawnej, Wnioskodawca uznał za zbyt ryzykowane ze względów finansowych. W związku z powyższym Wnioskodawca z obawy o realną utratę płynności finansowej, brak ewentualnej możliwości wzięcia kredytu obrotowego i realizowania nowych przedsięwzięć mających przynosić przychody opodatkowane CIT oraz brak możliwości ubiegania się o dofinansowania z Tarczy Antykryzysowej ze względu na restrykcyjne zapisy przyznawania dofinansowania, jak również z uwagi na możliwość spadku zaufania wśród aktualnych i potencjalnych klientów Spółki pozostającej w sporach sądowych, podjął decyzje o jak najszybszym polubownym rozwiązaniu sporu. Spółka uznała zatem, że zawarcie Ugody jest dla niej korzystne z punktu widzenia dalszego racjonalnego prowadzenia działalności gospodarczej, osiągniecia przyszłych przychodów oraz zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Całość zobowiązań wynikających z Ugody została uregulowana do dnia 31 grudnia 2020 r.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 7 lipca 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że wynikające z Ugody kwoty poniesione przez Wnioskodawcę, wymienione w punktach a) - j) przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie stanowią kar umownych i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wynikające z Ugody kwoty poniesione przez Wnioskodawcę, wymienione w punktach a) - j) przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie są wynikiem potrącenia wzajemnych roszczeń stron.

Spółka (Wnioskodawca) zobowiązała się zapłacić na rzecz Wykonawcy, na podstawie zawartej Ugody koszty postępowania w przedmiocie wykonania postanowienia o zabezpieczeniu w sprawie X, na podstawie postanowienia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla (…) z dnia 27 lipca 2020 r., na które koszty składają się:

koszty zastępstwa procesowego uprawnionego (Wykonawcy) reprezentowanego w postępowaniu w celu wykonania zabezpieczenie przez adwokata (2.700 zł);
koszty postępowania w celu wykonania zabezpieczenia (30.617,65 zł);
wydatki poniesione przez uprawnionego (Wykonawcę) w postępowaniu zabezpieczającym (36,30 zł).

Rekompensata, o której mowa w pkt g) stanu faktycznego stanowi rekompensatę za koszty odzyskiwania należności. Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych i brzmieniem tego przepisu na dzień wniesienia pozwu przez Wykonawcę, wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, przysługuje od dłużnika, bez wezwania, równowartość kwoty 40 euro, stanowiącej rekompensatę za koszty odzyskiwania należności.

Koszty obsługi prawnej procesu windykacyjnego dotyczą kosztów, jakie poniósł Wykonawca (zgodnie z jego stanowiskiem w Ugodzie), w związku z obsługą prawną postępowania sądowego (każdego z etapów) toczącego się przeciwko Wnioskodawcy, pełnioną przez profesjonalnego pełnomocnika – adwokata.

Ponadto Wnioskodawca ponownie przedstawił swoje stanowisko w sprawie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wynikające z Ugody kwoty poniesione przez Wnioskodawcę, o których mowa w punktach a) do j) stanu faktycznego stanowią koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynikające z Ugody kwoty poniesione przez Wnioskodawcę, o których mowa w punktach a) do j) stanu faktycznego stanowią koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych (dalej jako: „u.p.d.o.p”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jak wskazują organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidulanych, aby wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, wydatek musi spełniać następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika,
jest definitywny, tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe, kosztami uzyskania przychodów mogą być wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Podkreślenia wymaga, że również wydatki poniesione w celu zapobieżenia stratom mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych. Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK430/11 „zwrot «w celu» oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku” Powyższe nie dotyczy jednak wydatków, które zostały enumeratywnie w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Wydatki określone w tym przepisie, pomimo wypełniania definicji ogólnej kosztu uzyskania przychodu określonej w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, a więc bezsprzecznie poniesione w celu osiągnięcia, zachowania czy zabezpieczenia przychodów, nie mogą zostać ujęte przez podatnika do kosztów obniżających przychody.

Koszty związane z zawarciem Ugody sądowej nie zostały wymienione w przepisie art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Wprawdzie w pkt 21 ww. art. 16 ust. 1 ww. ustawy wyłącza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności ale dotyczy wyłącznie należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej. Ponadto kwot wypłaconych Wykonawcy na podstawie zawartej Ugody nie można uznać za kary umowne czy odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług, które również na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 22 tej ustawy zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji w przedmiotowej sprawie kluczowym kryterium decydującym o uznaniu wydatku wymienionych w pkt a) - j) za koszty uzyskania przychodu jest cel ich poniesienia, który to powinien być ukierunkowany na osiągnięcie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, kwoty wypłacone Wykonawcy na podstawie zawartej Ugody mają na celu niewątpliwie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Dalsze pozostawanie w sporze z Wykonawcą generowałaby bowiem jeszcze większe koszty, co mogłoby się wpłynąć na niemożliwość kontunuowania działalności gospodarczej lub też jej ograniczenie. Ponadto, dzięki zawartej Ugodzie i podjętej decyzji co do zapłaty na rzecz Wykonawcy wskazanych w niej kwot, Wykonawca ograniczył część swoich roszczeń a niektórych się zrzekł. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidulanych wydawanych w podobnych sprawach jak np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 stycznia 2020 r., znak: 0112-KDIL3-3.4011.398.2019.2.AA, w której za prawidłowe uznano stanowisko, zgodnie z którym możliwe jest zaliczenie wydatków dotyczących zapłaty kwoty wynikającej z zawartej Ugody, jak i kosztów postępowania do kosztów uzyskania przychodu. Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 3 listopada 2010 r. znak: IPPB3/423-565/10-2/GJ oraz z 22 stycznia 2010 r., znak: PPB3/423-876/09-3/GJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy, nie objęte pytaniem nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Oprócz powyższego należy mieć na uwadze, że dokonując rozpoznania kosztowego charakteru określonego wydatku podatnik musi badać nie tylko to, czy wydatek ten został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (art. 15 ust. 1 updop), ale i to czy nie jest on objęty wyłączeniem z art. 16 ust. 1 updop, co definitywnie pozbawia go charakteru kosztu podatkowego choćby nawet spełniał wprowadzone przez ustawodawcę w art. 15 ust. 1 updop, kryteria normatywne.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przeważającą działalnością jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. W dniu 15 listopada 2017 r. Wnioskodawca zawarł z Wykonawcą robót Umowę o roboty budowlane (zwaną dalej: „Umową”), na mocy której Wykonawca zobowiązał się do wykonania na rzecz Spółki kompleksowych robót ogólnobudowlanych oraz instalacyjnych do dnia 20 stycznia 2017 r., Spółka zobowiązała się zaś do odebrania prac oraz zapłaty za nie wynagrodzenia ryczałtowego.

W dniu 8 maja 2018 r. oraz 12 czerwca 2018 r. Wykonawca wystawił na Spółkę faktury o nr xxx/2018 oraz xxx/2018 na kwoty 232.552,51 zł (łącznie 465.105,02 zł) z terminem płatności 15 maja 2018 r. i 19 czerwca 2018 r.

W dniu 11 maja 2018 r. wystawiona została przez Wykonawcę faktura nr xxx/2018 za roboty dodatkowe na kwotę 66.420,00 zł terminem płatności 18 maja 2018 r. Dodatkowo, w dniu 7 lipca 2020 r. Wykonawca wystawił fakturę xxx/2020 na kwotę 159.720,42 tytułem należnego mu, niezafakturowanego dotychczas wynagrodzenia ryczałtowego za wykonane prace z terminem płatności 6 sierpnia 2020 r.

Spółka, stwierdzając nienależyte wykonanie Umowy - zwłokę w wykonaniu robót: prace remontowo-budowlane zostały wykonane po terminie, opóźnienie w wykonaniu prac trwało mniej niż 67 dni kalendarzowych, nie dokonała zapłaty wynagrodzenia wynikającego z powyższych przedwcześnie i w dodatku niezgodnie z Umową wystawionych faktur i jednocześnie zgłosiła wobec Wykonawcy roszczenia o zapłatę kar umownych za zwłokę w wysokości 126.217,95 zł oraz roszczenie odszkodowawcze - koszty najmu nieruchomości w wysokości (…) zł. W ocenie Wnioskodawcy, wystawione przez Wykonawcę faktury w zawierały niezgodny z Umową, a tym samym nieprawidłowy termin zapłaty. Ponadto faktury nie zawierały numeru zamówienia PON nadanego przez Obowiązanego oraz nie zostały zatwierdzone przez Wnioskodawcę. Warunki stanowiące podstawę do wystawiania faktury nie zostały spełnione przez Wykonawcę.

Wobec powyższych okoliczności, pomiędzy Stronami (Spółką i Wykonawcą robót) toczyły się dwa postępowania sądowe:

o zapłatę na rzecz Wykonawcy należności głównych wynikających z faktur xxx/2018 oraz xxx/2018 wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych (sprawa X),
o zapłatę na rzecz Wykonawcy należności głównej wynikającej z faktury xxx/2018 wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych oraz rekompensatą 40 euro za koszty odzyskiwania należności, w przeliczeniu na złote 160,82 (sprawa Y).

określone w Ugodzie odsetki za opóźnienie w transakcjach handlowych w sprawie X wyliczone na dzień 9 września 2020 r.,
połowa opłaty od pozwu w sprawie X,
koszty zastępstwa procesowego sprawie X,
koszty postępowania w przedmiocie wykonania postanowienia o zabezpieczeniu sprawie X, tj. koszty zastępstwa procesowego uprawnionego (Wykonawcy) reprezentowanego w postępowaniu w celu wykonania zabezpieczenie przez adwokata (2.700 zł), koszty postępowania w celu wykonania zabezpieczenia (30.617,65 zł), wydatki poniesione przez uprawnionego (Wykonawcę) w postępowaniu zabezpieczającym (36,30 zł).
koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa sprawie X,
koszty opinii biegłego sprawie X,
rekompensata 40 euro w sprawie Y,
połowa opłaty od pozwu w sprawie Y,
koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa sprawie Y,
koszt obsługi prawnej procesu windykacyjnego, które dotyczą kosztów, jakie poniósł Wykonawca (zgodnie z jego stanowiskiem w Ugodzie), w związku z obsługą prawną postępowania sądowego (każdego z etapów) toczącego się przeciwko Wnioskodawcy, pełnioną przez profesjonalnego pełnomocnika – adwokata.

Ponadto na mocy przedmiotowej Ugody, Wykonawca zrzekł się wszelkich roszczeń związanych z wykonaniem przedmiotu Umowy przekraczających Należność Ugodową, tj. w szczególności:

Wynikające z Ugody kwoty poniesione przez Wnioskodawcę, wymienione w punktach a) - j) przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie stanowią kar umownych i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz nie są wynikiem potrącenia wzajemnych roszczeń stron.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia ustalenia, czy wynikające z Ugody kwoty poniesione przez Wnioskodawcę, wskazane we wniosku w punktach a) - j) przedstawionego stanu faktycznego, tj. wydatki z tytułu:

określone w Ugodzie odsetki za opóźnienie w transakcjach handlowych w sprawie X wyliczone na dzień 9 września 2020 r.,
połowa opłaty od pozwu w sprawie X,
koszty zastępstwa procesowego sprawie X,
koszty postępowania w przedmiocie wykonania postanowienia o zabezpieczeniu sprawie X, tj. koszty zastępstwa procesowego uprawnionego (Wykonawcy) reprezentowanego w postępowaniu w celu wykonania zabezpieczenie przez adwokata (2.700 zł), koszty postępowania w celu wykonania zabezpieczenia (30.617,65 zł), wydatki poniesione przez uprawnionego (Wykonawcę) w postępowaniu zabezpieczającym (36,30 zł).
koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa sprawie X,
koszty opinii biegłego sprawie X,
rekompensata 40 euro w sprawie Y,
połowa opłaty od pozwu w sprawie Y,
koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa sprawie Y,
koszt obsługi prawnej procesu windykacyjnego, które dotyczą kosztów, jakie poniósł Wykonawca (zgodnie z jego stanowiskiem w Ugodzie), w związku z obsługą prawną postępowania sądowego (każdego z etapów) toczącego się przeciwko Wnioskodawcy, pełnioną przez profesjonalnego pełnomocnika – adwokata

mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Na wstępie zauważyć należy, że ugoda ze swej natury oznacza czynienie ustępstw przez każdą ze stron. Tym samym z racjonalnego punktu widzenia oraz literalnej wykładni art. 15 ust. 1 updop, należy uznać, że wydatki związane z zawartą w trakcie procesu sądowego ugodą są ponoszone w celu zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodów.

Zauważyć należy, że zasadnicze znaczenie dla dokonania oceny możliwości zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodu będzie miało – jak wskazano to powyżej – określenie, czy są one ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, co wynika wprost z normy art. 15 ust. 1 updop.

W ocenie tut. Organu o tym, że dany wydatek został poniesiony „w celu” osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu można mówić wówczas, gdy jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie lub też zwiększenie przychodów. W konsekwencji, możliwość zaliczania danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów ma przede wszystkim skłaniać podatników do podejmowania racjonalnych decyzji gospodarczych, w tym znaczeniu, że przysparzać one będą konkretne przychody podatkowe lub też zachowają źródło przychodów w niezmienionym stanie albo zabezpieczą to źródło przed uszczupleniem czy też zmniejszeniem.

Należy mieć na uwadze, iż celowość kosztu oznacza jego nakierowanie na osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu. Przy czym za celowe można uznać jedynie takie wydatki, które oceniane przez pryzmat całokształtu okoliczności faktycznych pozwalają na przyjęcie, iż zamiarem Spółki w momencie poniesienia wydatku było właśnie albo osiągniecie przychodu albo ewentualnie jego zachowanie, czy też zabezpieczenie. Badanie całokształtu okoliczności faktycznych ma w sprawie kluczowe znaczenie, albowiem kategoria „kosztu podatkowego” nie ma charakteru czysto obiektywnego, rozumianego w sposób formalistyczny, lecz zakłada istnienie elementów subiektywnych zależnych od oceny tych okoliczności. Skoro bowiem ustawodawca zakłada, iż wydatek musi być celowy, to tym samym konieczne jest przeprowadzenie analizy owej celowości, która możliwa jest jedynie w oparciu o fakty przedstawione przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego.

Odnosząc zatem powyższe do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że koszty wynikające z Ugody, wskazane we wniosku w punktach a) - j), zapłacone przez Wnioskodawcę, pozostają w związku z całokształtem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca podjął decyzję o zawarciu Ugody sądowej w celu nie narażania Spółki na dalsze wysokie koszty samego postępowania sądowego, kosztów obsługi prawnej i tym samym nie powiększania strat wynikłych z nieterminowego zakończenia prac remontowo-budowlanych Wykonawcy, które w znaczny sposób wpłynęły na wyniki finansowe spółki - utratę wpływów z najmu od Klientów i ponoszenie wysokich kosztów/ strat z tytułu czynszu na powierzchni biurowej. Dalsze prowadzenie sporu, z uwagi choćby na trudną sytuację pandemii koronawirusa, która mocno wpłynęła na działania przedsiębiorców (odpływ najemców, zawieszenia procesów decyzyjnych związanych z wynajem powierzchni biurowych, konieczne ograniczania kosztów operacyjnych, konieczność regulowania wysokich comiesięcznych zobowiązań czynszowych), niemożliwy do ustalenia i niepewny wynik rozstrzygnięć w obu postępowaniach i zawiłość sprawy po dokonanej analizie prawnej, Wnioskodawca uznał za zbyt ryzykowane ze względów finansowych. W związku z powyższym Wnioskodawca z obawy o realną utratę płynności finansowej, braku ewentualnej możliwości wzięcia kredytu obrotowego i realizowania nowych przedsięwzięć mających przynosić przychody opodatkowane CIT oraz brak możliwości ubiegania się o dofinansowania z Tarczy Antykryzysowej ze względu na restrykcyjne zapisy przyznawania dofinansowania, jak również z uwagi na możliwość spadku zaufania wśród aktualnych i potencjalnych klientów Spółki pozostającej w sporach sądowych podjął decyzje o jak najszybszym polubownym rozwiązaniu sporu. Zatem, zawarcie Ugody było dla Spółki korzystne z punktu widzenia dalszego racjonalnego prowadzenia działalności gospodarczej, osiągniecia przyszłych przychodów oraz zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów.

Rozpatrując niniejszą sprawę należy odnieść się do treści art. 16 ust. 1 updop.

Treść przywołanego art. 15 ust. 1 updop, wskazuje, że definicja kosztów uzyskania przychodów – dla celów podatku dochodowego – składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

poniesienie wydatku,
poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu, względnie zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodów.

Drugi z tych elementów stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie został ujęty w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Art. 16 ust. 1 updop, zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

I tak, w art. 16 ust. 1 updop, ustawodawca wymienił rodzaje kar, których nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów:

nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska,
niewykonania nakazów właściwych organów nadzoru i kontroli dotyczących uchybień w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (art. 16 ust. 1 pkt 19 tejże ustawy),

Jak wskazano powyżej z uzupełnienia wniosku wynika, że wynikające z Ugody kwoty poniesione przez Wnioskodawcę, wymienione w punktach a) - j) przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie stanowią kar umownych i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 22 updop oraz nie są wynikiem potrącenia wzajemnych roszczeń stron.

Odnosząc się do wydatków z tyt. określonych w Ugodzie odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych w sprawie X wyliczonych na dzień 9 września 2020 r., wypłaconych na podstawie ugody zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 11 updop, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Zatem, możliwość zaliczenia odsetek do kosztów podatkowych warunkowana jest faktem ich zapłaty. Jeśli odsetki są pochodną kosztów zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów (tu: dot. należności głównych wynikających z faktur w sprawie X) i nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 updop, co ma miejsce w analizowanej sprawie brak jest podstaw do kwestionowania możliwości zaliczania ich do kosztów. Podkreślić należy, że w analizowanej sprawie całość zobowiązań wynikających z Ugody została uregulowana do dnia 31 grudnia 2020 r.

Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (Dz.U. z 2021 r., poz. 424), w transakcjach handlowych - z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny - wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

wierzyciel spełnił swoje świadczenie;
wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie.

Ponadto w myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, przysługuje od dłużnika, bez wezwania, rekompensata za koszty odzyskiwania należności, stanowiąca równowartość kwoty

40 euro - gdy wartość świadczenia pieniężnego nie przekracza 5000 złotych. Oprócz kwoty, o której mowa w ust. 1, wierzycielowi przysługuje również zwrot, w uzasadnionej wysokości, poniesionych kosztów odzyskiwania należności przewyższających tę kwotę (art. 10 ust. 2).

Zatem stwierdzić należy, że poniesiona przez Wnioskodawcę rekompensata w kwocie 40 euro stanowiącą koszty odzyskania należności, przysługującą wierzycielowi od Wnioskodawcy, o której mowa w art. 10 ust. 1 ww. ustawy, nie obejmują wymienione przepisy art. 16 ust. 1 updop. W szczególności, nie znajduje w stosunku do takiej rekompensaty zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 17 updop (nie stanowi ona kosztów egzekucyjnych).

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z kosztami postępowania w przedmiocie wykonania postanowienia o zabezpieczeniu w sprawie. Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca zobowiązał się zapłacić na rzecz Wykonawcy, na podstawie zawartej Ugody koszty postępowania w przedmiocie wykonania postanowienia o zabezpieczeniu w sprawie X, na podstawie postanowienia Komornika Sądowego, i są to koszty zastępstwa procesowego uprawnionego (Wykonawcy) reprezentowanego w postępowaniu w celu wykonania zabezpieczenie przez adwokata, koszty postępowania w celu wykonania zabezpieczenia, wydatki poniesione przez uprawnionego (Wykonawcę) w postępowaniu zabezpieczającym.

Zauważyć należy, że zabezpieczenie roszczenia w postępowaniu cywilnym rodzi po stronie żądającego zabezpieczenia obowiązek ponoszenia dodatkowych kosztów. Koszty postępowania zabezpieczającego obejmują wszelkie ponoszone przez strony opłaty i wydatki oraz koszty zastępstwa pełnomocnika związane z zabezpieczeniem roszczenia. Ustaloną zasadą jest, iż o kosztach postępowania zabezpieczającego rozstrzyga sąd, który udzielił zabezpieczenia. Zgodnie bowiem z art. 730 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2020 r. poz. 1575 ze zm.), w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia. Sąd może udzielić zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania lub w jego toku. Po uzyskaniu przez uprawnionego tytułu wykonawczego dopuszczalne jest udzielenie zabezpieczenia tylko wtedy, jeżeli ma ono na celu zabezpieczenie roszczenia o świadczenie, którego termin spełnienia jeszcze nie nastąpi (art. 730 § 2 ww. ustawy). Natomiast prawomocne postanowienie komornika stanowi podstawę do dochodzenia kosztów postępowania zabezpieczającego przed sądem.

Mając na uwadze powyższe, wydatki związane z kosztami postępowania w przedmiocie wykonania postanowienia o zabezpieczeniu w sprawie, podobnie również jak pozostałe koszty wynikające z Ugody, poniesione przez Wnioskodawcę, takie jak: połowa opłaty od pozwu w sprawie X, koszty zastępstwa procesowego sprawie X, koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa sprawie X, koszty opinii biegłego sprawie X, połowa opłaty od pozwu w sprawie Y, koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa sprawie Y, koszty obsługi prawnej procesu windykacyjnego nie zostały wymienione w katalogu kosztów, niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, w szczególności przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują bezpośredniego wyłączenia ww. kosztów z kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, skoro wskazane w art. 16 ust. 1 updop wyłączenia nie obejmują poniesionych przez Spółkę wydatków wymienionych we wniosku w punktach a) – j), mogą one stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop.

Podsumowując, stwierdzić należy, że wynikające z Ugody kwoty poniesione przez Wnioskodawcę, wymienione we wniosku w punktach a) - j) stanu faktycznego zgodnie z wyjaśnieniami Wnioskodawcy mają swoje racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie i służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów W konsekwencji ww. koszty stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 updop.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin