2021.09.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.268.2021.1.MK
z 2 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 czerwca 2021 r. (data wpływu 17 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

jest prawidłowe,

jest nieprawidłowe,

momentu, od którego należy naliczać zaliczki podatku dochodowego CIT w stawce podstawowej - 19% – jest nieprawidłowe,
obowiązku skorygowania zaliczek lub „wyrównywania” zaliczek miesięcznych wpłaconych od początku roku 2021 do momentu przekroczenia limitu – jest prawidłowe,

jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

czy na potrzeby stosowania art. 19 ust. 1 pkt 2 updop Spółka będzie brała pod uwagę przychody osiągnięte w roku podatkowym w kwocie netto, tj. bez podatku VAT, czy też przychody w kwocie brutto, a więc powiększone o podatek VAT,
czy zgodnie z art. 25 ust. 1g updop, Spółka obliczając miesięczne zaliczki za rok 2021 i wpłacając je w oznaczonym terminie, może zastosować 9% stawkę podatku za miesiące, w których jej przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł - tj. kwoty 9.097.000 zł,
czy Wnioskodawca od momentu przekroczenia osiągniętych przychodów w roku 2021 odpowiadających równowartości 2.000.000,00 EUR przeliczonej według średniego kursu EUR ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, tj. kwoty 9.097.000,00 zł, począwszy od miesiąca następnego, będzie zobowiązany do naliczania zaliczek podatku dochodowego CIT w stawce podstawowej - 19%,
czy ewentualna korekta zaliczek wniesionych od początku roku do momentu przekroczenia progu przychodów odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro, tj. kwoty 9.097.000 zł będzie obligowała Wnioskodawcę do zapłaty odsetek ustawowych, naliczanych jak od należności budżetowych opłacanych po terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwany dalej: „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) rozpoczął działalność operacyjną z dniem 1 stycznia 2018 r. Spółka została zawiązana w dniu 5 września 2017 r. przez Spółki komunalne; A. Sp. z o.o. oraz B. Sp. z o.o. Do Spółki, w momencie utworzenia, został wniesiony kapitał w wysokości 50 000,00 zł wyłącznie w formie pieniężnej.

W ciągu 2018 roku zostały wniesione aportem przez A. Sp. z o.o. do Spółki składniki majątkowe obejmujące udziały o łącznej wartości 952 500,00 zł. Dokonany dwukrotny aport nie obejmował zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ale jego wartość przekraczała równowartość w złotych kwoty 10.000 euro przeliczonej według właściwego średniego kursu euro. W ciągu 2019 i 2020 roku stan kapitału zakładowego nie ulegał zmianie.

W dniu 27 kwietnia 2021 r. zgodnie z aktem notarialnym został podwyższony kapitał zakładowy Spółki poprzez utworzenie nowych udziałów (583) o łącznej wartości nominalnej 291 500,00 zł. Wspólnik A. Sp. z o.o. objął udziały w podwyższonym kapitale zakładowym w formie pieniężnej.

Zgodnie z art. 19 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.: Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., zwanym dalej „updop” lub „CIT”):

1. Podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:
1. 19% podstawy opodatkowania;
2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

1a. Podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo

3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo

4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14

- nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Wnioskodawca nie został utworzony w roku:

w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników,
w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną,
przez osoby prawne, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro (...)
przez osoby prawne wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników,
przez osoby prawne, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro (...).

W opinii Spółki, zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu art. 19 ust. 1a pkt 3 updop. dla zastosowania regulacji zawartych w tych przepisach do wniesienia składników o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro musi dojść w momencie utworzenia Spółki, a nie dopiero w toku jej funkcjonowania.

Powyższe znajduje uzasadnienie nie tylko w dosłownym znaczeniu słowa „utworzenie” lecz także w języku prawnym. Przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 z późn. zm.; dalej: „ksh”), posługują się pojęciem utworzenia spółki (w odniesieniu do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) w art. 151, w Rozdziale 1 zatytułowanym „Powstanie spółki”, podczas gdy czynności związane z podwyższaniem kapitału zakładowego uregulowane są w Rozdziale 4 zatytułowanym „Zmiana umowy spółki”.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że literalne brzmienie przepisu art. 19 ust. 1a pkt 3 updop, należy interpretować w ten sposób, że dotyczy wyłącznie przypadku wniesienia przez założyciela nowego podmiotu wkładu niepieniężnego w momencie zawiązania (utworzenia) podatnika, tym samym wyłączenia te nie znajdują zastosowania w sytuacji faktycznej Wnioskodawcy.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka została utworzona w dniu 5 września 2017 r., a jej dokapitalizowanie poprzez wniesienie aportem środków trwałych i wyposażenia nie stanowiących zorganizowanej części przedsiębiorca nastąpiło dwukrotnie w dniu ciągu 2018 r., a więc ok. rok od utworzenia i rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem środki trwałe i wyposażenie nie stanowiące zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie zostały wniesione przez jednego z Założycieli na utworzenie kapitału zakładowego Spółki, lecz na jego podwyższenie, stosownie do regulacji zawartej w art. 257 ksh. Wnioskodawca został natomiast utworzony poprzez wniesienie jedynie wkładu pieniężnego - objęcie udziałów w kapitale zakładowym nowo utworzonej Spółki zostało pokryte w całości gotówką.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w stanowisku organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 stycznia 2018 r., znak: 0114-KDIP2-3.4010.366.2017.1.PS zostało uznane za prawidłowe stanowisko Spółki, zgodnie z którym w przypadku Spółki, która została utworzona w czerwcu 2016 r., a dopiero w lutym 2017 r. została dekapitalizowana przez objęcie ZCP (w postaci Przedsiębiorstwa) w wyniku podziału przez wydzielenie innej spółki - Spółki Dzielonej, nie doszło do spełnienia warunku, o którym mowa w art. 19 ust. 1a pkt 3 ustawy o CIT. Trzeba podkreślić, że ZCP nie została wniesiona w momencie zawiązania (utworzenia) Spółki, ale w trakcie jej funkcjonowania i to przez inną spółkę niż Założyciel. Reasumując, dosłowne brzmienie art. 19 ust. 1a pkt 3 ustawy CIT nie pozostawia żadnych wątpliwości, iż dotyczy on wyłącznie przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego w momencie zawiązania (utworzenia) spółki.

Analogiczne stanowisko zostało zajęte przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 21 lipca 2017 r., znak: 0111-KDIB2-3.4010.28.2017.1.AZE oraz interpretacji z 26 lipca 2017 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.87.2017.2.AL.

Dla Spółki nie znajdą też zastosowania wyłączenia z art. 19 ust. 1c updop, albowiem nie jest:

spółką dzieloną
podatnikiem, który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:

uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub
składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników.

Spółka nie jest i nie należy do podatkowej grupy kapitałowej.

Wnioskodawcę wiążą powiązania kapitałowe z innymi podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą na terytorium Polski, z uwagi na fakt, iż wspólnikami Wnioskodawcy są dwie spółki komunalne. Jednakże Spółka nie jest członkiem podatkowej grupy kapitałowej. Jednocześnie w opinii Spółki, sam fakt istnienia powiązań kapitałowych pomiędzy Spółką, a innymi podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą nie wpływa na możliwość stosowania 9% stawki podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Rokiem podatkowym dla Spółki jest rok kalendarzowy.

Przy czym pierwszy rok obrotowy Spółki rozpoczął się w dniu jej utworzenia, tj. w dniu 5 września 2017 r., a zakończył się w dniu 31 grudnia 2018 r. Kolejne lata obrotowe (2019 i 2020) pokrywały się z rokiem kalendarzowym.

Spółka ma siedzibę na terenie Rzeczpospolitej Polskiej i podlega w tym państwie obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów.

Spółka w 2020 roku osiągnęła przychód ze sprzedaży (tj. z tytułu wystawionych faktur obejmujących zarówno sprzedaż podstawową Spółki jak również inne przychody ze sprzedaży, w tym z tytułu sprzedaży składników majątku) wraz z podatkiem VAT w wysokości: 8.487.961,31 złotych, co stanowiło równowartość 1.879.822,23 EUR (8.487.961,31 zł/4,5153 ) wg średniego kursu EUR ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszego października 2020 (1 euro = 4,5153).

Zgodnie art. 4a pkt 10 updop „małym podatnikiem” jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 EUR. Wnioskodawca zatem spełnia określone w przepisie art. 4a pkt 10 updop, warunki do uznania go za małego podatnika, gdyż w roku podatkowym 2020 osiągnął przychód ze sprzedaży wraz z podatkiem VAT w wysokości 8.487.961,31 zł.

Za rok 2021 Spółka planuje uzyskać przychody (tj. z tytułu wystawionych faktur obejmujących sprzedaż Spółki jak również przychody pozostałe) w kwocie 8.726.515,00 złotych netto (tj. bez podatku VAT), co stanowić będzie równowartość 1.918.547,87 EUR (8.728.543,00 zł/4,5485) według średniego kursu EUR ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z 4 stycznia 2021 r. (1 euro= 4,5485).

Przychody za rok 2021 zaplanowane są w oparciu o zatwierdzony dla Spółki budżet na rok 2021. Spółka na bieżąco bada wszystkie osiągane przychody w ciągu roku. Dodatkowo podstawą do zweryfikowania zrealizowanych przychodów za rok 2021 będzie zeznanie podatkowe Spółki - CIT 8 za rok 2021 obejmujące wszystkie przychody osiągnięte przez Spółkę w roku podatkowym. Wykazany w rozliczeniu podatkowym CIT-8 osiągnięty przychód za rok 2021 zostanie porównany z limitem przychodów uprawniającym podatników, za rok podatkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym, do stosowania 9% stawki CIT który wynosi 9.097.000,00 zł tj. 2 000 000 EUR x 4,5485 zł/euro (średni kurs NBP z 4 stycznia 2021 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy na potrzeby stosowania art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka będzie brała pod uwagę przychody osiągnięte w roku podatkowym w kwocie netto, tj. bez podatku VAT czy też przychody w kwocie brutto, a więc powiększone o podatek VAT?
Czy zgodnie z regulacją art. 25 ust. 1g ustawy o pdop, Spółka obliczając miesięczne zaliczki za rok 2021 i wpłacając je w oznaczonym terminie, może zastosować 9% stawkę podatku za miesiące, w których jej przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000,00 EUR przeliczonej według średniego kursu EUR ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł - tj. kwoty 9.097.000,00 zł?
Czy Wnioskodawca od momentu przekroczenia osiągniętych przychodów w roku 2021 odpowiadających równowartości 2.000.000,00 EUR przeliczonej według średniego kursu EUR ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, tj. kwoty 9.097.000,00 (winno być: 9.097.000,00 zł), począwszy od miesiąca następnego, będzie zobowiązany do naliczania zaliczek podatku dochodowego CIT w stawce podstawowej - 19% i czy Spółka będzie zobowiązana do skorygowania zaliczek lub „wyrównywania” zaliczek miesięcznych wpłaconych od początku roku 2021 do momentu przekroczenia limitu?
Czy ewentualna korekta zaliczek wniesionych od początku roku do momentu przekroczenia progu przychodów odpowiadającej równowartości 2.000.000,00 EUR, tj. kwoty 9.097.000,00 zł będzie obligowała Wnioskodawcę do zapłaty odsetek ustawowych, naliczanych jak od należności budżetowych opłacanych po terminie?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Spółka jest zdania, że na potrzeby stosowania art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych należy brać pod uwagę przychody osiągnięte w roku podatkowym, tj. w 2021 w kwocie netto, tj. bez podatku VAT. Jeżeli ustawodawca bowiem chce, aby przychody powiększać o podatek VAT daje temu wyraz w przepisach ustawy. Przykładowo zgodnie z art. 4a pkt 10 ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych mały podatnik oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 EUR; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu EUR ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Stanowisko w zakresie ustalenia, czy na potrzeby stosowania art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy brać pod uwagę przychody osiągnięte w roku podatkowym w kwocie netto, tj. bez podatku VAT zostało zaprezentowane w Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak: 0111-KDIB1-1.4010.31.2021.1.EJ, data wydania 9 kwietnia 2021 r.

Ad. 2

Na zasadzie preferencji podatkowej części podatnikom przysługuje prawo do opodatkowania osiągniętych przychodów według stawki podatkowej 9%. Dotyczy to podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 EUR. Mogą oni stosować 9% stawkę CIT pod warunkiem, że

posiadają status małego podatnika (art. 19 ust. 1d updop) lub
są podatnikami rozpoczynającymi działalność, z pewnymi zastrzeżeniami (art. 19 ust. 1e updop) Wnioskodawca opisał to w części G wniosku.

Dla Spółki nie znajdują zastosowania wyłączenia z art. 19 ust. 1a updop.

Spółka nie jest również podatkową grupą kapitałową, dlatego nie znajdzie do niego wyłączenie z art. 19 ust. 1b updop.

Zdaniem Spółki zgodnie z regulacją art. 25 ust. 1g ustawy o pdop, Spółka obliczając miesięczne zaliczki będzie mogła zastosować 9% stawkę podatku za miesiące w których jej przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczą wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000,00 EUR przeliczonej według średniego kursu EUR ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł, tj. kwoty 9.097.000,00 zł.

Od momentu przekroczenia przez Spółkę osiągniętych przychodów odpowiadających równowartości 2.000.000,00 EUR przeliczonej według średniego kursu EUR ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł - tj. kwoty 9.097.000,00 zł, począwszy od miesiąca następnego w którym nastąpiło przekroczenie, Spółka zobowiązana będzie do stosowania 19% stawki podatku.

Powyższe stanowisko zostało zaprezentowane w odpowiedzi na interpelację poselską, nr pisma: DD6.054.11.2020 z dnia 6 października 2020 r., w odpowiedzi na pytanie nr 5.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do opodatkowania osiągniętych przychodów według stawki 9% do momentu kiedy nie przekroczy w roku podatkowym 2021 równowartości kwoty 2.000.000,00 EUR (tj. kwoty 9.097.000,00 zł) z uwagi iż zgodnie z art. 4a pkt 10 updop Spółka posiada status małego podatnika, tj. podatnika u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000,00 EUR przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego tj. kwoty 9.031.000,00 zł.

Ad. 3

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

W przypadku przekroczenia przez Wnioskodawcę w 2021 r. wartości przychodów 2.000.000 EUR uprawniającego do stosowania 9% stawki podatku, jest on zobowiązany do obliczania zaliczek wg podstawowej stawki podatku, tj. 19%, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym ww. wartość przychodów została przekroczona.

Należy zauważyć, że w uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z 25 września 2018 r. (druk sejmowy nr 2854 - Sejm RP VIII kadencji, Uzasadnienie część ogólna s. 27), wskazano, że Zmiany przepisu regulującego sposób wpłacania zaliczek odnoszą się do regulacji dotyczącej stawki 9% CIT. Wprowadzają one rozwiązanie polegające na tym, iż podatnicy uprawnieni do stosowania niższej stawki (mali podatnicy oraz rozpoczynający działalność) mogą płacić zaliczki przy uwzględnieniu tej niższej stawki, lecz jedynie do momentu, w którym ich przychody w bieżącym roku podatkowym nie przekroczą kwoty 2 mln euro. Po przekroczeniu tego progu dalsze zaliczki będą musiały być obliczane przy zastosowaniu stawki podstawowej.

Z powyższego wynika, że jeżeli całość przychodów osiągniętych w roku podatkowym nie przekracza wartości 2 mln euro stosuje się wtedy stawkę 9%, natomiast jeżeli całość przychodów przekroczy wskazany próg, zastosowanie znajduje stawka 19%. Przy czym przekroczenie progu przychodów 2 mln EUR, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o CIT nie powoduje automatycznie utraty statusu „małego podatnika”.

Zatem w przypadku przekroczenia przez Wnioskodawcę limitu uprawniającego do stosowania obniżonej stawki podatku będzie on obowiązany do obliczania zaliczek wg wyższej 19% stawki począwszy od następnego miesiąca po miesiącu przekroczenia tej kwoty.

W związku z przekroczeniem w 2021 r. progu 2.000.000 EUR, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, Spółka nie będzie zobowiązana do skorygowania zaliczek (ani „wyrównywania” zaliczek miesięcznych) wpłaconych od początku roku 2021 do momentu przekroczenia limitu. Natomiast Wnioskodawca po przekroczeniu ww. limitu będzie zobowiązany do naliczenia i wpłacenia zaliczek na podatek wg 19% stawki w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące, które ustalone były jeszcze w wysokości 9% stawki.

Ad. 4

Z uwagi na brak obowiązku korygowania zaliczek o których mowa w punkcie 3, nie powstaje obowiązek płatności odsetek - ponieważ zaliczki te zostały ustalone w prawidłowej wysokości, a Wnioskodawcy przysługiwało wówczas prawo do płatności zaliczek według obniżonej stawki podatku.

W interpretacji indywidualnej z dnia 8 lipca 2019r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.194.2019.2.BS Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, „ … jeśli Spółka przewiduje, że uzyskane przez nią przychody przekroczą w roku ustalony limit w wysokości i spółka utraci w trakcie roku prawo do opłacania zaliczek na podatek dochodowy według stawki 9% CIT, to po przekroczeniu ww. limitu będzie ona musiała opłacać zaliczki na podatek dochodowy według 19% stawki CIT. Cyt. „Co ważne, w takim przypadku spółka nie będzie musiała korygować zaliczek na podatek dochodowy opłacanych według 9% stawki CIT. Zaliczki te były bowiem ustalane w prawidłowej wysokości. Nie musi ona także płacić z tego tytułu odsetek". Zdaniem organu podatkowego:

(...) W związku z przekroczeniem w 2019 r. progu 1.200.000 euro, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korygowania zaliczek (ani „wyrównywania” zaliczek miesięcznych) wpłaconych od początku roku 2019 do momentu przekroczenia limitu. Natomiast Wnioskodawca po przekroczeniu ww. limitu będzie zobowiązany do naliczenia i wpłacenia zaliczek na podatek wg 19% stawki w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące, które ustalone były jeszcze w wysokości 9% stawki. Wskazać również należy, że z brakiem obowiązku korygowania zaliczek, o których mowa wyżej, nie powstanie obowiązek płatności odsetek - ponieważ zaliczki te zostały ustalone w prawidłowej wysokości, a Wnioskodawcy przysługiwało wówczas prawo do płatności zaliczek według obniżonej stawki podatku. (...)”. Podobnie wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 14 lutego 2020 r., znak: 0111-KDIB1-4010.549.2019.2.ŚS, gdzie czytamy, iż w obecnym stanie prawnym wstępne ustalenie dochowania warunków stosowania obniżonej stawki podatku na początku roku nie jest wystarczające aby stawkę tę stosować do końca roku, ponieważ przekroczenie limitu wartości przychodów prowadzi w sposób jednoznaczny do opodatkowania dochodów jeszcze w tym roku podatkowym według stawki podstawowej tj. w wysokości 19%. Ważna informacją jest, że w przypadku utraty prawa do obniżonej stawki prowadzi to do konieczności opodatkowania całości dochodów podatnika osiągniętych w tym roku podatkowym według stawki podstawowej. W związku z tym pojawiły się również zmiany w zakresie zasad obliczania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy w trakcie roku podatkowego. Stosownie do dodanych regulacji co do zasady, zgodnie z art. 25 ust. 1f przy obliczaniu zaliczek miesięcznych i kwartalnych nie stosuje się stawki obniżonej z zastrzeżeniem ust. 1g, który stanowi, że podatnicy rozpoczynający działalność oraz mali podatnicy mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu obniżonej stawki podatku za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie określonego, przywołanego wyżej limitu. Począwszy od następnego miesiąca lub kwartału po przekroczeniu limitu podatnicy są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1, tj. stawki podstawowej 19%. Nie ma natomiast obowiązku wstecznego dokonywania korekty wpłaconych zaliczek stosownie do treści art. 25 ust. 1 i 1b zaliczki na podatek dochodowy oblicza się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące. Tym samym obliczona za miesiąc następujący po miesiącu w którym przekroczono limit zaliczka na podatek uwzględni opodatkowanie osiągniętych dochodów od początku roku według stawki w wysokości 19%. W przypadku przekroczenia progu należy zatem osiągnięty dochód opodatkować według stawki podstawowej w wysokości 19%, poczynając od zaliczki za miesiąc lub kwartał, w którym przekroczono kwotę limitu (art. 25 ust. 1g updop)”.

Powyższe potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 kwietnia 2019r., numer 0111-KDIB2-3.4010.41.2019.1.MK.: „(...) Utrata prawa do korzystania z preferencyjnej stawki CIT skutkuje koniecznością opodatkowania całości dochodu według stawki 19%. Tym samym w momencie przekroczenia limitu musimy wpłacać zaliczki według wyższej stawki”.

Takie stanowisko zajęło także Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na interpelację nr 29817 w sprawie „niekorzystnej dla przedsiębiorców interpretacji nowych przepisów o obniżonej stawce CIT” Pani Poseł Bożeny Kamińskiej. Zdaniem Ministerstwa Finansów, zawartym w odpowiedzi na niniejszą interpelację: „odniesienie kryterium stosowania obniżonej stawki (tj. limitu przychodów) do danego roku podatkowego, przyczynia się do większej adekwatności tego rozwiązania do celu jego wprowadzenia, tj. wspierania podmiotów faktycznie będących mniejszymi podatnikami".

W interpretacji podatkowej z dnia 5 grudnia 2019 r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.425.2019.1.AB na pytanie podatnika, „czy stawka podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. 19%, winna być stosowana do całości dochodów obrotów osiągniętych w roku podatkowym, czy tylko do nadwyżki ponad równowartość obrotów 1.200 000 euro”? (wg aktualnego stanu prawnego to 2 mln EUR) stwierdzono, iż cyt. „z literalnego brzmienia art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, regulującego możliwość zastosowania preferencyjnej 9% stawki podatku, wynika warunek nieprzekroczenia przez podatnika - wskazanej w przepisie wartości przychodów osiągniętych w roku podatkowym, tj. równowartości 1.200.000 EUR. Po przekroczeniu kwoty 1.200.000 euro podatnik traci prawo do obniżonej 9% stawki podatku.

Z powołanego art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT wynika zatem, że prawo do zastosowania za rok podatkowy stawki 9% przysługuje jedynie w sytuacji, gdy przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły 1.200.000 euro. Jeśli wskazane przychody w danym roku podatkowym przekroczą tą wartość, to podatek za cały rok podatkowy wyniesie 19% podstawy opodatkowania. Nie ma przy tym znaczenia, czy podatnik odprowadzał w trakcie roku zaliczki na podatek w wysokości 9% czy 19% podstawy opodatkowania”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1426 z późn. zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadku, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie art. 12 ust. 3 updop za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Natomiast w myśl art. 12 ust. 4 pkt 9 updop do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Zatem podatnik, który uzyskuje przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, które są opodatkowane podatkiem VAT, za przychody z tej działalności uważa się przychód pomniejszony o kwotę należnego podatku od towarów i usług. Należnego podatku od towarów i usług, co do zasady nie zalicza się do przychodów podatkowych.

Należy zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na dwa źródła:

z zysków kapitałowych oraz
z innych źródeł.

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Wydzielając odrębne źródło przychodów – z zysków kapitałowych na gruncie updop ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, który określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Oznacza to konieczność rozdzielania źródeł przychodów na „przychody operacyjne” i „zyski kapitałowe” nie ma zastosowania jedynie do określonych przychodów zajmujących działalność finansową. W przypadku takich podmiotów kategorie przychodów ze źródła „zyski kapitałowe” stanowią podstawowy rodzaj działalności (są de facto działalnością operacyjną).

W tym miejscu należy wskazać, że art. 7b ust. 1 updop ustawodawca zawarł zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych co oznacza, że wszystkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do kategorii przychodów.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 updop, w brzmieniu obowiązującym na dzień 1 stycznia 2020 roku) podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f wynosi:

19% podstawy opodatkowania;
9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż zysków kapitałowych – w przypadku podatników, u których przychody osiągane w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r., podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

19% podstawy opodatkowania;
9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W związku z powyższym wskazać należy, że stawka 9% podstawy opodatkowania ma zastosowanie wyłącznie do podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły 2.000.000 euro (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r.). Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku. Wg wyliczenia w tym zakresie - stosuje się średni kurs euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z 4 stycznia 2021 r., który wyniósł 4,5485. Po przeliczeniu limit przychodów, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 updop wynosi 9.097.000 zł.

Regulację wyłączające możliwość korzystania z preferencyjnej – 9% stawki podatkowej zostały określone w art. 19 ust. 1a-1c updop.

Zgodnie bowiem z art. 19 ust. 1a updop, podatnik, który został utworzony:

Stosownie do art. 19 ust. 1b updop, wynika, że przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do podatkowych grup kapitałowych.

W myśl art. art. 19 ust. 1c updop, przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do:

spółki dzielonej,
podatnika, który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:

uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub
składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników

Zgodnie z art. 19 ust. 1d, podatnicy o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Z kolei, warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności (art. 19 ust. 1e updop).

Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 updop, zgodnie z którym ilekroć mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Za małego podatnika w 2021 r. uznaje się podmiot, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za 2020 r. nie przekroczyła kwoty 9.030 600 zł. Wg wyliczenia średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na 1 października 2020 r. (zgodnie z tabelą kursów NBP z 1 października 2020 r. Nr ...) wynosił:

4,5153 x 2.000 000 euro = 9.030.600, w zaokrągleniu: 9.031.000 zł.

Zatem przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego oraz przychody ze sprzedaży zaliczane do zysków kapitałowych z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż.

Zwrócić należy uwagę, że ustalając status „małego podatnika” należy wziąć pod uwagę przychody ze sprzedaży osiągnięte w poprzednim roku podatkowym, a więc możliwe do określenia dopiero po zakończeniu danego roku podatkowego.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca rozpoczął działalność operacyjną z dniem 1 stycznia 2018 r. Spółka została zawiązana w dniu 5 września 2017 r. przez Spółki komunalne; A. Sp. z o.o. oraz B. Sp. z o.o. Do Spółki, w momencie utworzenia, został wniesiony kapitał w wysokości 50 000,00 zł. wyłącznie w formie pieniężnej.

W ciągu 2018 roku zostały wniesione aportem przez A. Sp. z o.o. do Spółki składniki majątkowe obejmujące udziały o łącznej wartości 952 500,00 zł. Dokonany dwukrotny aport nie obejmował zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ale jego wartość przekraczała równowartość w złotych kwoty 10.000 euro przeliczonej według właściwego średniego kursu euro. W ciągu 2019 i 2020 roku stan kapitału zakładowego nie ulegał zmianie.

Spółka nie jest i nie należy do podatkowej grupy kapitałowej.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Rokiem podatkowym dla Spółki jest rok kalendarzowy. Przy czym pierwszy rok obrotowy Spółki rozpoczął się w dniu jej utworzenia, tj. w dniu 5 września 2017 r., a zakończył się w dniu 31 grudnia 2018 r. Kolejne lata obrotowe (2019 i 2020) pokrywały się z rokiem kalendarzowym.

Spółka ma siedzibę na terenie Rzeczpospolitej Polskiej i podlega w tym państwie obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów.

Wnioskodawca zatem spełnia określone w przepisie art. 4a pkt 10 updop, warunki do uznania go za małego podatnika, gdyż w roku podatkowym 2020 osiągnął przychód ze sprzedaży wraz z podatkiem VAT w wysokości 8.487.961,31 złotych. Za rok 2021 Spółka planuje uzyskać przychody (tj. z tytułu wystawionych faktur obejmujących sprzedaż Spółki jak również przychody pozostałe) w kwocie 8.726.515,00 złotych netto (tj. bez podatku VAT), co stanowić będzie równowartość 1.918.547,87 EUR (8.728.543,00 zł/4,5485) według średniego kursu EUR ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z 4 stycznia 2021 r. (1 euro= 4,5485). Przychody za rok 2021 zaplanowane są w oparciu o zatwierdzony dla Spółki budżet na rok 2021. Spółka na bieżąco bada wszystkie osiągane przychody w ciągu roku. Dodatkowo podstawą do zweryfikowania zrealizowanych przychodów za rok 2021 będzie zeznanie podatkowe Spółki - CIT 8 za rok 2021 obejmujące wszystkie przychody osiągnięte przez Spółkę w roku podatkowym. Wykazany w rozliczeniu podatkowym CIT-8 osiągnięty przychód za rok 2021 zostanie porównany z limitem przychodów uprawniającym podatników, za rok podatkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym, do stosowania 9% stawki CIT który wynosi 9.097.000,00 zł tj. 2 000 000 EUR x 4,5485 zł/euro (średni kurs NBP z 4 stycznia 2021 r.).

Ad. 1

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi m.in. kwestia ustalenia, czy na potrzeby stosowania art. 19 ust. 1 pkt 2 updop Spółka, będzie brała pod uwagę przychody osiągnięte w roku podatkowym w kwocie netto, tj. bez podatku VAT czy też przychody w kwocie brutto, a więc powiększone o podatek VAT.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości w pierwszej kolejności wskazać należy, że jak wynika z wniosku, Wnioskodawca uzyskał w roku podatkowym 2020 wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekraczającą wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro. Stosownie zatem do brzmienia art. 4a pkt 10 updop, Wnioskodawcy w roku podatkowym 2021 przysługuje status małego podatnika. Spółka spełnia zatem jeden z wymogów określony w art. 19 ust. 1d updop, warunkujący możliwość skorzystania z obniżonej – 9% stawki podatku dochodowego w roku podatkowym 2021. Ponadto do Wnioskodawcy nie mają zastosowania wyłączenia wynikające z przepisów art. 19 ust. 1a-1c updop.

Zauważyć należy, że w przeciwieństwie do definicji małego podatnika, przepis art. 19 ust. 1 pkt 2 updop nie precyzuje, czy limit przychodów bieżących, jest limitem wskazanym w kwocie netto czy brutto. Wyjaśnić zatem należy, że do wskazanego limitu 2.000.000 euro przychodów zalicza się przychody podatkowe, w tym zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 17 updop, a także przychody z zysków kapitałowych określone w art. 7b ww. ustawy. W limicie tym nie uwzględnia się natomiast kwoty należnego podatku od towarów i usług. Ustalając zatem limit przychodów na potrzeby wyliczenia limitu pozwalającego na zastosowanie zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 stawki 9%, Wnioskodawca winien brać pod uwagę przychody netto uzyskane w roku 2021 r.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że na potrzeby stosowania art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy brać pod uwagę przychody osiągnięte w roku podatkowym w kwocie netto, tj. bez podatku VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało zatem uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również kwestia ustalenia czy Spółka obliczając miesięczne zaliczki za rok 2021 i wpłacając je w oznaczonym terminie, może zastosować 9% stawkę podatku, za miesiące w których jej przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł,

Zdaniem Wnioskodawcy od momentu przekroczenia przez Spółkę osiągniętych przychodów odpowiadających równowartości 2.000.000,00 EUR przeliczonej według średniego kursu EUR ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł - tj. kwoty 9.097.000,00 zł, tj. począwszy od miesiąca następnego w którym nastąpiło przekroczenie, Spółka zobowiązana będzie do stosowania 19% stawki podatku.

Ze stanowiskiem Wnioskodawcy nie można się zgodzić.

W myśl art. 25 ust. 1 updop, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24d i art. 24f, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Z kolei stosownie do art. 25 ust. 1b updop, podatnicy rozpoczynający działalność, w pierwszym roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1c, oraz mali podatnicy, mogą wpłacać zaliczki kwartalne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie kwartały. Przez kwartał rozumie się kwartał roku kalendarzowego.

Zgodnie z art. 25 ust. 1g updop w brzmieniu obowiązującym w 2020 r., podatnicy rozpoczynający działalność, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1a, w pierwszym roku podatkowym oraz mali podatnicy, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1c, mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2 za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł. Począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, podatnicy są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1.

Literalna wykładnia przepisu art. 25 ust. 1g updop nie budzi wątpliwości. Należy wskazać, że określeni podatnicy mają swobodę wyboru stawki, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 updop (9%) w zakresie obliczania zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych. Możliwość takiego wyboru, tj. preferencyjnego korzystania z wpłat zaliczek w wysokości 9% dotyczy wyłącznie okresu (miesięcy/kwartałów), w których przychody podatnika osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wskazanego limitu 2.000.000 euro.

Powyższe wynika bezpośrednio z treści art. 25 ust. 1g updop, który stanowi, że podatnicy (…) mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2 za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro (…). Zatem w okresie (miesiącu/kwartale), w którym suma przychodów przekroczy limit 2.000.000 euro, nie jest już możliwe stosowanie stawki 9%. Należy przy tym wskazać, że z powyższą treścią przepisu koresponduje jego część in fine. Ostatnie zdanie art. 25 ust. 1g updop stanowi bowiem, że począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, podatnicy są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 (19%).

Ustawodawca wskazał zatem, że skoro uprawnienie do stosowania stawki preferencyjnej możliwe jest tylko w okresie (miesiącach), w których suma przychodów nie przekracza limitu 2.000.000 euro, to od następnego miesiąca, po miesiącu w którym takie uprawnienie było jeszcze możliwe, należy stosować stawkę podstawową 19%.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że jeżeli suma przychodów Wnioskodawcy przekroczy w danym miesiącu/kwartale limit odpowiadających równowartości 2.000.000,00 EUR przeliczonej według średniego kursu EUR ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł - tj. kwoty 9.097.000,00 zł, to pierwszym okresem, za który zaliczka powinna być obliczona według stawki 19% podstawy opodatkowania będzie miesiąc/kwartał, w którym przekroczenie to nastąpi. Innymi słowy, w przypadku przekroczenia przez Wnioskodawcę limitu uprawniającego do stosowania obniżonej stawki podatku będzie on obowiązany do obliczania zaliczek wg wyższej 19% stawki począwszy od miesiąca, w którym przekroczenie ewentualnie nastąpi.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest nieprawidłowe.

Ad. 3

Jak wynika z literalnego brzmienia art. 19 ust. 1 pkt 2 updop, podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Należy zauważyć, że w uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z 25 września 2018 r. (druk sejmowy nr 2854 – Sejm RP VIII kadencji, Uzasadnienie część ogólna s. 27), wskazano, że Zmiany przepisu regulującego sposób wpłacania zaliczek odnoszą się do regulacji dotyczącej stawki 9% CIT. Wprowadzają one rozwiązanie polegające na tym, iż podatnicy uprawnieni do stosowania niższej stawki (mali podatnicy oraz rozpoczynający działalność) mogą płacić zaliczki przy uwzględnieniu tej niższej stawki, lecz jedynie do momentu, w którym ich przychody w bieżącym roku podatkowym nie przekroczą kwoty 1,2 mln euro. Po przekroczeniu tego progu dalsze zaliczki będą musiały być obliczane przy zastosowaniu stawki podstawowej.

Z powyższego wynika, że jeżeli całość przychodów osiągniętych w roku podatkowym nie przekracza wartości 2.000.000 euro (1.200.000 euro w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2020 r.) stosuje się wtedy stawkę 9%, natomiast jeżeli całość przychodów przekroczy wskazany próg, zastosowanie znajduje stawka 19%. Przy czym przekroczenie w 2021 r. progu przychodów 2.000.000 euro, o którym mowa w art. 19 ust. 1 updop nie powoduje automatycznie utraty statusu „małego podatnika” za 2020 r.

Zauważyć należy, że fakt, przekroczenia przez Wnioskodawcę kwoty przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług), o której mowa w art. 4a pkt 10 updop, pozostaje bez wpływu na uprawnienia Wnioskodawcy wynikające z art. 19 ust. 1 pkt 2 updop oraz art. 25 ust. 1g updop, do stosowania w miesiącach/kwartałach, w których jego przychody nie przekroczyły kwoty 2.000.000 euro, określonej w tych artykułach.

Rację ma Wnioskodawca, twierdząc, że przekroczenie progu przychodów 2 mln euro, o którym mowa w art. 19 ust. 1 updop nie powoduje automatycznie utraty statusu małego podatnika.

Podkreślić należy, że podatnik, który na dzień 1 stycznia roku podatkowego spełniał przesłanki konieczne dla uznania go za małego podatnika, w rozumieniu art. 4a pkt 10 updop nie może utracić tego statusu w trakcie roku podatkowego, gdyż sposób ustalania tego statusu wprost eliminuje taką możliwość (…). Treść ww. artykułu odnosi się bowiem do wartości przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług), która nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym, tj. w 2020 r. wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro.

Należy również zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie ma obowiązku wstecznego dokonywania korekty zaliczek opłacanych przez Wnioskodawcę za poprzednie miesiące 2021 roku. Należy zwrócić uwagę, że stosownie do treści art. 25 ust. 1 updop, zaliczki na podatek dochodowy oblicza się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące. Tym samym obliczone zaliczki za miesiące 2021 roku na podatek dochodowy w opisanym przypadku uwzględni opodatkowanie osiągniętych dochodów Wnioskodawcy od początku roku według stawki w wysokości 19%.

Oznacza to, że w związku z przekroczeniem w 2021 r. progu 2.000.000 euro, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 updop Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korygowania zaliczek (ani „wyrównywania” zaliczek miesięcznych/kwartalnych) wpłaconych od początku roku 2021 do momentu przekroczenia limitu. Natomiast Wnioskodawca po przekroczeniu ww. limitu będzie zobowiązany do naliczenia i wpłacenia zaliczek na podatek wg 19% stawki w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, a sumą zaliczek należnych za poprzednie kwartały, które ustalone były jeszcze w wysokości 9% stawki.

Jednocześnie ponownie podkreślić należy, co zostało przedstawione w argumentacji przedstawionej do pytania oznaczonego we wniosku nr 2, że w przypadku przekroczenia przez Wnioskodawcę limitu uprawniającego do stosowania obniżonej stawki podatku Wnioskodawca będzie on obowiązany do obliczania zaliczek wg wyższej 19% stawki począwszy od miesiąca (kwartału), w którym przekroczenie ewentualnie nastąpi, a nie jak wskazał Wnioskodawca w swoim stanowisku w sprawie od następnego miesiąca po miesiącu przekroczenia tej kwoty.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do pytania oznaczonego we wniosku nr 4, wskazać należy, że z brakiem obowiązku korygowania zaliczek, o których mowa wyżej nie powstanie obowiązek płatności odsetek – ponieważ zaliczki te zostały ustalone w prawidłowej wysokości, a Wnioskodawcy przysługiwało wówczas prawo do płatności zaliczek według obniżonej stawki podatku.

Końcowo zaznaczyć należy, że z powołanego art. 19 ust. 1 pkt 2 updop wynika, że prawo do zastosowania za rok podatkowy stawki 9% przysługuje jedynie w sytuacji, gdy przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły 2.000.000 euro. Jeśli wskazane przychody w danym roku podatkowym przekroczą tą wartość, to podatek za cały rok podatkowy wyniesie 19% podstawy opodatkowania. Nie ma przy tym znaczenia, czy podatnik odprowadzał w trakcie roku zaliczki na podatek w wysokości 9% czy 19% podstawy opodatkowania.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

momentu, od którego należy naliczać zaliczki podatku dochodowego CIT w stawce podstawowej - 19% – jest nieprawidłowe,
obowiązku skorygowania zaliczek lub „wyrównywania” zaliczek miesięcznych wpłaconych od początku roku 2021 do momentu przekroczenia limitu – jest prawidłowe,

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin