Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.259.2021.3.JSU
z 30 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 6 maja 2021 r. (data wpływu 12 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 17 sierpnia 2021 r. (data wpływu 23 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT z tytułu dostawy niezabudowanych działek oraz braku uznania za prowadzenie przez Wnioskodawczynię – działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT z tytułu dostawy niezabudowanych działek oraz braku uznania za prowadzenie przez Wnioskodawczynię – działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełnionym pismem z 17 sierpnia 2021 r. będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 6 sierpnia 2021 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.259.2021.2.JSU, 0112-KDIL2-1.4011.518.2021.3.JK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W roku (…) Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny od Rodziców (akt notarialny … sporządzony przez Notariusz …) nieruchomość rolną o powierzchni (…) ha, położoną w (…). Przez kolejne lata (do roku …) ziemia była utrzymywana w kulturze rolnej oraz były pobierane dotacje unijne.

Z uwagi na wiek oraz stan zdrowia Wnioskodawczyni (II grupa inwalidzka) nie była w stanie prowadzić dalej działalności rolniczej.

W roku (…), zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonego przez Radę Gminy z dnia (…) Nr (…), obejmującym wymienione grunty jako tereny MN, MNU dokonany został podział gruntów, w wyniku czego z działki gruntu nr (…) powstały działki (…)-(…), z podziału działki gruntu nr (…) powstały działki (…)-(…), z podziału działki (…) powstały działki (…)-(…).

Działki nie są uzbrojone.

W uzupełnieniu wniosku z 17 sierpnia 2021 r., w odpowiedzi na pytania zadane w wezwaniu Organu z 6 sierpnia 2021 r., Wnioskodawczyni wskazała, że:

Jest osobą fizyczną w rozumieniu przepisów podatkowych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym PIT-37 (dochód – emerytura). W roku (…) została przekazana Wnioskodawczyni przez rodziców umową darowizny z dn. (…) r. nieruchomość rolna (… ha) – wpisana w księdze wieczystej Dz. KW nr (…).

W początkowym okresie ww. grunty były użytkowane rolniczo na potrzeby własne, a późniejszy okres to były i są łąki. Na ziemi tej Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT. Działki rolne (…), (…) i (…) stanowiły i stanowią teren niezabudowany.

W związku z brakiem możliwości prowadzenia upraw na ww. gruntach (stan zdrowia uległ pogorszeniu i w (…) r. zakończyło się poważna operacją kręgosłupa).

Po przejściu na rentę, a potem na emeryturę – bardzo niską – Wnioskodawczyni postanowiła podjąć działanie, którego celem jest zapewnienie sobie (Wnioskodawczyni jest osobą samotną) zabezpieczenia na przyszłość, leczenia, rehabilitacji, możliwość opłat rachunków, zakup opału i codzienne życie.

W (…) r. i (…) r. Wnioskodawczyni uzyskała zgodę Urzędu Gminy na wniosek Wnioskodawczyni na podział gruntów na działki. Na ww. działkach poza podziałem nic nie było i nie jest robione. Są to grunty rolne – łąki i taki charakter będą miały w chwili sprzedaży. W stosunku do ww. gruntów nie były prowadzone żadne działania marketingowe.

Obecnie grunty wymienione we wniosku wg. planu zagospodarowania przestrzennego są budowlane, a w świetle przepisów są to grunty rolnicze i Wnioskodawczyni płaci podatek rolny.

Przez Urząd Gminy została wydana decyzja o warunkach zabudowy na prośbę Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni nie przyczyniła się poprzez ww. działania w żaden sposób do uatrakcyjnienia czy podwyższenia wartości gruntów.

W stosunku do ww. gruntów Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań, to są nadal grunty rolne.

Ww. grunty nigdy nie były i nie są przedmiotem najmu czy dzierżawy.

Nabywca sam zgłosił się do Wnioskodawczyni z propozycją kupna gruntów Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni nie będzie z Nabywcą zawierała żadnych umów przedwstępnych. Wnioskodawczyni nie udzielała i nie będzie udzielała pełnomocnictw.

Wnioskodawczyni wcześniej nie sprzedawała żadnych nieruchomości. Oprócz tych wymienionych we wniosku, Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości, tylko te które umową darowizny 30 lat temu otrzymała od rodziców.

Wnioskodawczyni nie była i nie jest podatnikiem VAT.

W przeszłości (do … r.) Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą – handel obwoźny art. spożywczymi – słodycze jako podatnik ryczałtowy.

Wnioskodawczyni nie posiada statusu rolnika ryczałtowego.

Działki będące przedmiotem wniosku nie były i nie są wykorzystywane rolniczo w rozumieniu ustawy o podatku VAT.

Wnioskodawczyni nie prowadziła sprzedaży płodów rolnych z gruntów.

W momencie sprzedaży ww. działki nie będą stanowiły terenu zabudowanego, będą stanowiły teren niezabudowany.

Wszystkie działania, które Wnioskodawczyni podjęła robiła z myślą o zabezpieczeniu swojej przyszłości, ponieważ nie ma dzieci ani męża więc musi sama siebie zabezpieczyć na starość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku od towarów i usług:

1. Czy sprzedaż tych działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Czy sprzedaż tylko jednej z tych działek również będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
3. Czy taka sprzedaż zostanie uznana za prowadzenie przez Wnioskodawczynię - podatnika działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży działek?
   
   

Stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie:

Wnioskodawczyni uważa, że działania podjęte na przedmiotowej nieruchomości nie stanowią ciągu aktywnych i zorganizowanych zdarzeń typowych dla osób zajmujących się w sposób profesjonalny obrotem nieruchomościami.

Tak więc sprzedaż nieruchomości nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, wobec czego Wnioskodawczyni nie powinna posiadać statusu podatnika podatku VAT, a tym samym czynność dostawy Nieruchomości powinno stanowić czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawczyni uważa, że jest to zwykły zarząd majątkiem osobistym uzyskanym w drodze darowizny.

Wnioskodawczyni nie jest i nigdy nie była podatnikiem podatku VAT.

Grunty, które posiada Wnioskodawczyni będą mogły być tylko raz sprzedane więc nie będzie to cykliczna i ciągła sprzedaż.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przestawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży działek podjęła/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie

(C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny od rodziców nieruchomość rolną.

W początkowym okresie ww. grunty były użytkowane rolniczo na potrzeby własne.

Na ziemi tej Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Działki będące przedmiotem wniosku nie były i nie są wykorzystywane rolniczo w rozumieniu ustawy o podatku VAT.

Działki rolne (…), (…) i (…) stanowią teren niezabudowany.

W roku (…) zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego dokonany został podział gruntów. Na prośbę Wnioskodawczyni została również wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Wnioskodawczyni postanowiła podjąć działanie, którego celem jest zapewnienie sobie zabezpieczenia na przyszłość.

Na ww. działkach poza podziałem nic nie było i nie jest robione. Są to grunty rolne – łąki i taki charakter będą miały w chwili sprzedaży. W stosunku do ww. gruntów nie były prowadzone żadne działania marketingowe. Obecnie grunty wymienione we wniosku wg. planu zagospodarowania przestrzennego są budowlane, a w świetle przepisów są to grunty rolnicze i Wnioskodawczyni płaci podatek rolny.

W stosunku do ww. gruntów Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań, działki nie są uzbrojone.

Ww. grunty nigdy nie były i nie są przedmiotem najmu czy dzierżawy.

Nabywca sam zgłosił się do Wnioskodawczyni z propozycją kupna gruntów.

Wnioskodawczyni nie będzie z Nabywcą zawierała żadnych umów przedwstępnych. Wnioskodawczyni nie udzielała i nie będzie udzielała pełnomocnictw.

Wnioskodawczyni wcześniej nie sprzedawała żadnych nieruchomości i nie posiada innych nieruchomości oprócz wymienionych we wniosku.

Wnioskodawczyni nie była i nie jest podatnikiem VAT, nie posiada statusu rolnika ryczałtowego.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT z tytułu dostawy niezabudowanych działek oraz braku uznania za prowadzenie przez Wnioskodawczynię – działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży działek

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar, z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań, jakie Wnioskodawczyni podjęła w odniesieniu do nieruchomości będącej przedmiotem planowanej sprzedaży.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, Zainteresowana będzie spełniała przesłanki do uznania jej za podatnika podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa oraz wyroku TSUE prowadzi do wniosku, że w przedmiotowym opisie sprawy brak jest okoliczności, które wskazują, że planowana sprzedaż niezabudowanych działek, będzie stanowiła działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, która skutkować będzie uznaniem Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT.

Znaczenie dla sprawy ma analiza całokształtu działań jakie Wnioskodawczyni podjęła w odniesieniu do działek przez cały okres ich posiadania. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Zatem w odniesieniu do planowanej przez Wnioskodawczynię sprzedaży niezabudowanych działek brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowana sprzedaż niezabudowanych działek będzie czynnością związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W związku z tym, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego planowana sprzedaż niezabudowanych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż przez Wnioskodawczynię niezabudowanych działek, nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni nie uzyska statusu podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Przedstawione okoliczności sprawy (całokształt działań jakie Wnioskodawczyni podjęła w odniesieniu do opisanych działek, wskazuje, że planowane czynności te nie będą wykonywane przez Wnioskodawczynię w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, nie ma przy tym znaczenia czy sprzedaż zostanie wykonana jednorazowo (Wnioskodawczyni sprzeda jedną działkę) czy też wielokrotnie. Tym samym, dostawa wskazanych działek stanowić będzie czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Podkreślenia wymaga, że przedmiotowa interpretacja rozstrzyga ściśle w przedstawionych we wniosku okolicznościach.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.