2021.08.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0112-KDIL1-3.4012.200.2021.1.AKR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.200.2021.1.AKR
z 9 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 maja 2021 r. (data wpływu 10 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy sprzedaży samochodu według procedury VAT marża – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy sprzedaży samochodu według procedury VAT marża.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2020 r. był czynnym podatnikiem VAT i jest nim nadal. Wnioskodawca prowadził w 2020 r. pozarolniczą działalność gospodarczą, którą zarejestrował w dniu 15 lutego 2000 r. Główny przedmiot działalności wg PKD to: 45.11.Z – Sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek, w ramach której Wnioskodawca zajmuje się w przeważającej mierze handlem używanymi samochodami osobowymi.

Wnioskodawca w 2020 r. dokonywał dostawy uprzednio nabytych towarów używanych w trybie marży dla towarów używanych zgodnie z art. 120 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685), zwanej dalej ustawą o VAT.

Wnioskodawca w 2020 r. regularnie dokonywał zakupu pojazdów używanych przez stronę internetową (B) prowadzoną przez (…) GmbH, na której funkcjonuje platforma aukcyjna prowadzona przez (…) GmbH (…) (dalej: „A”). „A” to portal internetowy przeznaczony dla podmiotów zajmujących się profesjonalnym obrotem samochodami, na którym Wnioskodawca posiada zarejestrowane konto.

Zgodnie z warunkami sprzedaży samochodów używanych zamieszczonymi na B właścicielami i sprzedawcą oferowanych na portalu samochodów jest C B.V. (…) lub D s.r.l. (…) zwanymi w tych warunkach „Sprzedawcą”. Zgodnie z podanymi informacjami zarówno (…) GmbH, jak i Sprzedawca są podmiotami grupy korporacyjnej A.

Wszystkie wymienione wyżej spółki, zarówno te prowadzące stronę B, platformę aukcyjną oraz będące właścicielami sprzedawanych samochodów, należą do grupy korporacyjnej A, dla której sporządzane jest skonsolidowane sprawozdanie finansowe. Spółki z grupy A są zarejestrowanymi podatnikami czynnymi VAT UE. Zgodnie z informacją zawartą w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za rok 2020, spółka matka grupy – E SE, prowadzona w formie spółki europejskiej (Societas Europaea – SE) posiada w spółkach z grupy, bezpośrednio lub pośrednio 100% udziałów.

Zakup samochodów na portalu aukcyjnym B, odbywa się następująco: Wnioskodawca po wygraniu aukcji, otrzymuje potwierdzenie zakupu oraz fakturę proforma – Proforma Rechnung, wystawioną przez Sprzedawcę (spółkę z grupy A), na której wyszczególnione są 4 pozycje:

kwota należna za zakup pojazdu – oznaczona jako opodatkowana w systemie VAT-marża,
kwota należna za usługi administracyjne, obsługi dokumentów – oznaczone jako usługi wewnątrzwspólnotowe,
kwota należna za usługi logistyczne, obsługi samochodu – oznaczone jako usługi wewnątrzwspólnotowe,
kwota należna za opłatę aukcyjną – oznaczone jako usługi wewnątrzwspólnotowe.

Ponadto faktura proforma zawiera datę wystawienia, numer zamówienia, dane pojazdu, VIN pojazdu, numer magazynowy oraz numer rachunku bankowego do zapłaty – należącego do A GmbH.

Wnioskodawca po wpłacie przelewem bankowym, wskazanej na fakturze proforma kwoty do zapłaty, otrzymuje za pośrednictwem poczty dokumenty samochodu, a drogą elektroniczną dwie faktury związane z zakupem/sprzedażą samochodu. Pierwsza faktura to faktura w trybie VAT marża za samochód, wystawiona przez spółkę występującą w roli sprzedawcy samochodu, bądź jej oddział, a druga to faktura za usługi administracyjne – obsługę dokumentów, usługi logistyczne – obsługę samochodu oraz opłatę aukcyjną, wystawiona przez spółkę A GmbH (spółka matka).

Oba dokumenty:

mają tą samą datę,
ten sam model i VIN samochodu,
ten sam numer zamówienia,
ten sam numer magazynowy,
suma dokumentów jest równa zapłacie i cenie za wylicytowany samochód.

Ponadto, powyższe dane są tożsame z danymi zawartymi w fakturze proforma, z tą różnicą, że faktura proforma była wystawiona przez Sprzedawcę i obejmowała wszystkie pozycje transakcji, a faktury wystawione po zapłacie, mimo że łącznie dokumentują taki sam zakres czynności, to zostały wystawione przez dwa podmioty:

w zakresie sprzedaży pojazdu, przez Sprzedawcę,
w zakresie świadczenia usług i opłaty aukcyjnej, przez A GmbH.

Należność za samochód oraz usługi administracyjne, usługi logistyczne i opłatę aukcyjną, zostały zapłacone na rachunek A GmbH wskazany na fakturze proforma.

W załączeniu do wniosku Wnioskodawca przekazał dokumenty zakupu samochodów ze stycznia i lutego 2020 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży towaru używanego jakim jest zakupiony samochód, gdzie podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest marża będąca różnicą między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, do kwoty nabycia Wnioskodawca może zaliczyć kwoty z obu otrzymanych i zapłaconych faktur?

Zdaniem Wnioskodawcy, do prawidłowo wyliczonej marży do opodatkowania podatkiem VAT jako koszt powinno zaliczać się obie otrzymane faktury. Tym bardziej, że w chwili dokonywania przelewu Zainteresowany posiada tylko jeden dokument proforma dokumentujący kwotę nabycia auta.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży – w myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy – rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Natomiast zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy, przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5 tego artykułu, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika.

W art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określono, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112). Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy opodatkowania dostawy towarów używanych w procedurze marży mogą być zastosowane jeśli podatnik nabył towary używane od:

osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Powyższe regulacje wskazują, że dla potrzeb zastosowania procedury marży, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika (nabywcy).

Tak rozumiana kwota nabycia obejmuje wszystkie koszty związane z transakcją, jeżeli nabywca towaru (kupujący) ponosi ciężar tych opłat płacąc za nie dostawcy. Zatem do kwoty nabycia, o której mowa wyżej, nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie zostały zapłacone i nie są należne dostawcy towaru.

Zgodnie ze stanem faktycznym Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zajmującym się zakupem i sprzedażą samochodów używanych – towarów używanych w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy. Samochody będące przedmiotem wniosku zostały nabyte od podatnika podatku od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 (na zasadach VAT marża). Wnioskodawca jako nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach i zapłaty wszystkich składników wynagrodzenia za zakupiony samochód. Dokument zakupu – Proforma Rechnung za samochód oraz za czynności aukcyjne została wystawiona przez podatnika podatku od wartości dodanej i zawierała wszystkie elementy wymagane dla tej czynności, czyli oznaczenie towarów i usług, ilości, wartość towarów i usług, a także informacje o trybie opodatkowania marżą dostawy towarów używanych i procedurze revers charge w przypadku usług. Należność za opłatę aukcyjną oraz obsługę dokumentów i samochód są należne zbywcy i zostają opłacone po wystawieniu faktury proforma – Proforma Rechnung. Wnioskodawca kwoty należne z tytułu zakupu samochodu poprzez portal aukcyjny B w całości przekazywał na rachunek bankowy jednego podmiotu, tj. A GmbH (spółka matka) zgodnie ze wskazaniem na fakturze. Po analizie struktury organizacyjnej Sprzedawcy samochodów należy wskazać, że Centrala, czyli firma

A GmbH oraz jej zagraniczne oddziały, stanowią jednostki organizacyjne tego samego podmiotu. Centrala oraz oddziały zlokalizowane w innym państwie tworzą z podatkowego punktu widzenia jeden podmiot.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 206/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Przymiot działalności gospodarczej wykonywanej „samodzielnie” lub „nie samodzielnie” jest jednym z elementów uznania danego podmiotu za podatnika podatku od wartości dodanej w zakresie określonej czynności.

Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04, stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym odrębnym od spółki, do której należy, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W związku z powyższym Trybunał stwierdził, że oddział spółki będącej nierezydentem pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Zatem zarówno spółkę, jak i jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. L 145. str. 1).

Oznacza to, że „centrala” oraz jej zagraniczny oddział stanowią dwie jednostki organizacyjne tego samego podmiotu. Działalność gospodarczą prowadzi osoba prawna i ona jest podatnikiem. „Centrala” oraz oddział zlokalizowany w innym państwie tworzą z podatkowego punktu widzenia – jednorodny podmiot (zob. interpretacja indywidualna z 13 kwietnia 2021 r. o sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.60.2O21.2.SM).

Dodatkowo należy podnieść, że Trybunał Sprawiedliwości UE orzekł, że jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz klienta są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (por. wyrok z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank). W omawianym przypadku, poniesienie opłat aukcyjnych i za przygotowanie dokumentów jest niezbędne dla wykonania dostawy samego samochodu, a po drugie, są one ze sobą ściśle związane. W konsekwencji dostawa samochodu i opłacenie dodatkowych opłat winno być dla celów VAT, uznane za elementy tworzące jedną transakcję. Ponadto w wyniku omawianej transakcji nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, a usługi dotyczące tej dostawy nie zmieniają charakteru samego towaru (por. C-111/05 Aktiebolaget NN v. Skatteverket). Biorąc pod uwagę fakt przekazania kwoty za całość transakcji jednemu podmiotowi i przytoczony wyrok TSUE należy stwierdzić, że mamy do czynienia z jedną transakcją.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa i wyroki TSUE należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodu w systemie VAT marża, jako kwotę nabycia towaru, o której mowa w art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy, będzie mógł uwzględnić całą kwotę zapłaconą na podstawie faktury proforma jednemu podmiotowi – Centrali obejmującą cenę za samochód oraz koszt usług związanych z tym zakupem.

O zasadności tej tezy świadczy fakt, że faktura proforma, która obejmuje wszystkie elementy transakcji, jest wystawiana przez Sprzedawcę, a płatność za fakturę była w całości przekazywana na rachunek bankowy Centrali – A. Ponadto, w sensie ekonomicznym mamy do czynienia z jedną transakcją, której dostawca towaru przypisał jeden numer zamówienia. Zatem należy uznać, że wszystkie faktury i faktury proforma, wystawione zostały de facto przez jednego dostawcę towaru, a wszystkie wskazane w fakturach i fakturze proforma pozycje, tj. samochód wraz z jego modelem, nr VIN, przebiegiem, nr magazynowym i datą pierwszej rejestracji, a także usługi administracyjne, usługi logistyczne i opłata aukcyjna stanowią składniki wynagrodzenia, jakie Wnioskodawca zapłacił dostawcy tytułem nabycia samochodu.

Takie stanowisko zostało wyrażone m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z:

13 kwietnia 2021 r. o sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.60.2021.2.SM;
8 lipca 2019 r. o sygn. 0115-KDIT1-2.4012.237.2019.2.AGW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika – art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112).

Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży.

Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zajmującym się w przeważającej mierze handlem używanymi samochodami osobowymi. Wnioskodawca w 2020 r. dokonywał dostawy uprzednio nabytych towarów używanych w trybie marży dla towarów używanych, zgodnie z art. 120 ustawy.

Wnioskodawca w 2020 r. regularnie dokonywał zakupu pojazdów używanych przez stronę internetową B prowadzoną przez (…) GmbH, na której funkcjonuje platforma aukcyjna prowadzona przez A GmbH (…). B to portal internetowy przeznaczony dla podmiotów zajmujących się profesjonalnym obrotem samochodami, na którym Wnioskodawca posiada zarejestrowane konto.

kwota należna za zakup pojazdu – oznaczona jako opodatkowana w systemie VAT-marża,
kwota należna za usługi administracyjne, obsługi dokumentów – oznaczone jako usługi wewnątrzwspólnotowe,
kwota należna za usługi logistyczne, obsługi samochodu – oznaczone jako usługi wewnątrzwspólnotowe,
kwota należna za opłatę aukcyjną – oznaczone jako usługi wewnątrzwspólnotowe.

Ponadto faktura proforma zawiera datę wystawienia, numer zamówienia, dane pojazdu, VIN pojazdu, numer magazynowy oraz numer rachunku bankowego do zapłaty – należącego do A GmbH.

Oba dokumenty:

mają tą samą datę,
ten sam model i VIN samochodu,
ten sam numer zamówienia,
ten sam numer magazynowy,
suma dokumentów jest równa zapłacie i cenie za wylicytowany samochód.

w zakresie sprzedaży pojazdu, przez Sprzedawcę,
w zakresie świadczenia usług i opłaty aukcyjnej, przez A GmbH.

Należność za samochód oraz usługi administracyjne, usługi logistyczne i opłatę aukcyjną, zostały zapłacone na rachunek A GmbH wskazany na fakturze proforma.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą określenia podstawy opodatkowania przy sprzedaży samochodu według procedury VAT marża.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem pytania w pierwszej kolejności podkreślić należy, że zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04, stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym odrębnym od spółki, do której należy, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W związku z powyższym Trybunał stwierdził, że oddział spółki będącej nierezydentem pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Zatem zarówno spółkę, jak i jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. L 145, str. 1).

Oznacza to, że „centrala” oraz jej zagraniczny oddział stanowią dwie jednostki organizacyjne tego samego podmiotu. Działalność gospodarczą prowadzi osoba prawna i ona jest podatnikiem. „Centrala” oraz oddział zlokalizowany w innym państwie tworzą – z podatkowego punktu widzenia – jednorodny podmiot.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanego zagadnienia stwierdzić należy, że analiza przedstawionego opisu stanu faktycznego w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić – jak wynika z treści wniosku – że Wnioskodawca otrzymał faktury (dokumentujące nabycie samochodu, usługi administracyjne – obsługę dokumentów, usługi logistyczne – obsługę samochodu oraz opłatę aukcyjną) wystawione przez spółkę występującą w roli sprzedawcy samochodu, bądź jej oddział i przez spółkę A GmbH (spółkę matkę), a więc od tego samego podmiotu. Należy więc uznać, że przy określeniu kwoty nabycia samochodu w celu zastosowania procedury VAT-marża przy jego odprzedaży Wnioskodawca może uwzględnić oprócz kwoty nabycia samochodu również opłaty za usługi administracyjne – obsługę dokumentów, usługi logistyczne – obsługę samochodu oraz opłatę aukcyjną.

Podsumowując, przy sprzedaży towaru używanego jakim jest zakupiony samochód, gdzie podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest marża będąca różnicą między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, do kwoty nabycia Wnioskodawca może zaliczyć kwoty z obu otrzymanych i zapłaconych faktur.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tutejszy Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tutejszy organ informuje, że nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ wyjaśnia, że zgodnie z wyżej cytowanym art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawczyni dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny dołączonych do wniosku dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin