Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.238.2021.2.JK
z 31 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 maja 2021 r. (data wpływu 25 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 6 lipca 2021 r. (data wpływu 9 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania zapłaconego podatku VAT oraz zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania zapłaconego podatku VAT oraz zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów. Przedmiotowy wniosek uzupełniono 9 lipca 2021 r. o własne stanowisko w sprawie oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

(…) Sp. z o.o. (dalej również jako: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest przedsiębiorstwem działającym w branży produkcyjnej. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka jest także podatnikiem zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz eksporterem wyprodukowanego przez siebie towaru.

We wrześniu 2020 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży eksportowej do Chin. Przedmiotem dostawy była Folia OPS (Polistyren Orientowalny). Warunki dostawy INCOTERMS ustalono jako EXW (EX Works). Wnioskodawca korzystał z agencji celnej, która na jego rzecz dokonała zgłoszeń celnych eksportowych. Na moment rozliczenia podatku od towarów i usług (dalej: VAT) Spółka nie otrzymała z agencji celnej potwierdzenia dokonania wywozu ww. towaru. Wobec powyższego Spółka naliczyła i zapłaciła VAT od tej transakcji. Następnie Spółka zauważyła w wystawionych fakturach sprzedaży błędy, które zostały zgłoszone do Urzędu Celno-Skarbowego. W lutym 2021 r. Spółka otrzymała decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego, w której na podstawie art. 22 ust. 3 i art. 173 ust. 3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (EU) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L269 z 10 października 2013 r.), wyrażono zgodę na sprostowanie.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca posiada:

• dokument ZWU (tj. zgłoszenie wywozowe), w którym wskazano datę przyjęcia i zwolnienia (tj. 21 sierpnia 2020 r.) oraz wyprowadzenia towaru (tj. 28 sierpnia 2020 r.),
• numer MRN,
• decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego z 29 stycznia 2021 r. (dalej: decyzja) wyrażającą zgodę na zmianę danych wywozowych zgłoszenia celnego, po skorygowaniu przez Spółkę faktury sprzedaży.
  
  

W piśmie z 6 lipca 2021 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, że w jego ocenie, z posiadanych dokumentów jednoznacznie wynika, że towar objęty zgłoszeniem celnym został wyprowadzony 28 sierpnia 2020 r. poza obszar celny Wspólnoty. Ponadto otrzymana decyzja wskazuje, że Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego przyjął zgłoszenie Spółki oraz nadał numer MRN.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty uprawniają do skorygowania zapłaconego VAT i zastosowania stawki 0% do eksportu towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z 6 lipca 2021 r.), posiadane dokumenty uprawniają do skorygowania zapłaconego VAT i zastosowania stawki 0% do eksportu towarów.

Uzasadnienie stanowiska

W rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy VAT, eksport towarów, to dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

W świetle art. 41 ust. 4 ustawy VAT, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Zgodnie jednak z art. 41 ust. 6 ustawy VAT, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6 ustawy VAT, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu (komunikat IE-599);
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny (dokument SAD).
   
   

W przypadku wywozu, o którym mowa w art. 140 ust. 2 rozporządzenia 2015/2446, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest zaświadczenie, o którym mowa w art. 68b ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne (art. 41 ust. 6b ustawy VAT).

Katalog dokumentów zawarty w ww. przepisie ma charakter otwarty, jednak istotne jest, aby z takiego dokumentu/dowodu wynikała tożsamość eksportowanego towaru, potwierdzał wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 41 ust. 7 ustawy VAT, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu (art. 41 ust. 8 ustawy VAT).

Stosownie do art. 41 ust. 9 ustawy VAT, otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy VAT, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca posiada:

• dokument ZWU (tj. zgłoszenie wywozowe), w którym wskazano datę przyjęcia i zwolnienia (tj. 21 sierpnia 2020 r.) oraz wyprowadzenia towaru (tj. 28 sierpnia 2020 r.),
• numer MRN,
• decyzję wyrażającą zgodę na zmianę danych wywozowych zgłoszenia celnego, po skorygowaniu przez Spółkę faktury sprzedaży.
  
  

Wnioskodawca wskazał, że co do zasady, odprawa celna składa się z następujących etapów:

• zgłoszenie towaru do procedury wywozu,
• przyjęcie przez urząd celny zgłoszenia,
• przesłanie do agencji celnej przez urząd celny numeru ewidencyjnego operacji wywozowej (przyjęcie zgłoszenia i nadanie numeru MRN),
• kontrola towaru,
• zwolnienie towaru do procedury wywozu,
• wygenerowanie Wywozowego Dokumentu Towarzyszącego, tzw. EAD,
• zgoda na opuszczenie przez towar obszaru celnego Polski,
• zwolnienie kontenera w systemie ESC,
• zamknięcie eksportu przez urząd celny dokonujący wyprowadzenia,
• przesłanie przez agencję celną dokonującą odprawy celnej eksporterowi komunikatu potwierdzające wyprowadzenie.
  
  

MRN (Movement Reference Number, MRN number) to numer, dzięki któremu można zidentyfikować czynność przewozową. MRN pozwala śledzić wywóz w przebiegu międzynarodowych operacji tranzytowych. Śledzenie MRN – Wywozu dla przebiegu międzynarodowych operacji tranzytowych zapewnia strona internetowa (…).

Dane podawane są w celach informacyjnych i nie są wiążące dla administracji krajowych.

Najczęściej dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza obszar celny Unii Europejskiej jest wydruk elektronicznego komunikatu IE-599 (Informacja o opuszczeniu terytorium UE), który jest generowany z Automatycznego Systemu Eksportu (dalej: „system”).

Komunikat IE-599 jest ostatnim w sekwencji komunikatów, które wymieniane są w ramach systemu na poszczególnych etapach związanych z odprawą celną towarów. Komunikat IE-599 wygenerowany przez system, wysyłany jest na adres e-mail wskazany w zgłoszeniu wywozowym (IE-515). Komunikat IE-599 jest podpisywany elektronicznie przez system i przybiera formę pliku XML. Zazwyczaj w programach służących do obsługi zgłoszeń celnych istnieje możliwość wizualizacji pliku, np. w formie PDF.

Komunikat IE-599 jest komunikatem, który może być uzyskany przez eksportera, jeżeli zgłoszenie celne wywozowe jest dokonywane w polskim urzędzie celnym. Co do zasady, również wówczas gdy towar opuszcza obszar celny Unii Europejskiej w innym niż Polska kraju UE.

Przepisy ustawy nie wskazują wprost na dokument, którego posiadanie stanowi warunek konieczny do zastosowania stawki 0%.

W ocenie Wnioskodawcy, z posiadanych dokumentów jednoznacznie wynika, że towar objęty zgłoszeniem celnym został wyprowadzony 28 sierpnia 2020 r. poza obszar celny Wspólnoty. Ponadto otrzymana decyzja wskazuje, że Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego przyjął zgłoszenie Spółki oraz nadał numer MRN. Zatem zadaniem Wnioskodawcy, posiadane dokumenty pozwalają na zastosowanie stawki 0% do eksportu towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy).

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy, przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...) .

Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy – art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy dostawca lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów

w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce – jako miejscu świadczenia (opodatkowania).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, jest przedsiębiorstwem działającym w branży produkcyjnej, zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Spółka jest także podatnikiem zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz eksporterem wyprodukowanego przez siebie towaru.

We wrześniu 2020 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży eksportowej do Chin. Przedmiotem dostawy była Folia OPS (Polistyren Orientowalny). Warunki dostawy INCOTERMS ustalono jako EXW. Wnioskodawca korzystał z agencji celnej, która na jego rzecz dokonała zgłoszeń celnych eksportowych. Na moment rozliczenia podatku od towarów i usług Spółka nie otrzymała z agencji celnej potwierdzenia dokonania wywozu ww. towaru. Wobec powyższego Spółka naliczyła i zapłaciła VAT od tej transakcji. Następnie Spółka zauważyła w wystawionych fakturach sprzedaży błędy, które zostały zgłoszone do Urzędu Celno-Skarbowego. W lutym 2021 r. Spółka otrzymała decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego, w której na podstawie art. 22 ust. 3 i art. 173 ust. 3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (EU) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L269 z 10 października 2013 r.), wyrażono zgodę na sprostowanie.

Wnioskodawca posiada:

• dokument ZWU (tj. zgłoszenie wywozowe), w którym wskazano datę przyjęcia i zwolnienia (tj. 21 sierpnia 2020 r.) oraz wyprowadzenia towaru (tj. 28 sierpnia 2020 r.),
• numer MRN,
• decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego z 29 stycznia 2021 r. wyrażającą zgodę na zmianę danych wywozowych zgłoszenia celnego, po skorygowaniu przez Spółkę faktury sprzedaży.
  
  

Zainteresowany wskazał, że z posiadanych dokumentów jednoznacznie wynika, że towar objęty zgłoszeniem celnym został wyprowadzony w dniu 28 sierpnia 2020 r. poza obszar celny Wspólnoty. Otrzymana decyzja wskazuje, że Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego przyjął zgłoszenie Spółki oraz nadał numer MRN.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia czy posiadane przez niego dokumenty uprawniają go do skorygowania zapłaconego VAT i zastosowania stawki 0% do eksportu towarów.

Stawka podatku – stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest eksport towarów.

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Jednakże zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.
   
   

Art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Jak wskazuje art. 41 ust. 6 ustawy, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać dokument potwierdzający wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 41 ust. 7 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu – art. 41 ust. 8 ustawy.

Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument – art. 41 ust. 9 ustawy.

Jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do otrzymanej zapłaty, pod warunkiem że wywóz towarów nastąpi w terminie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę, oraz podatnik w tym terminie otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6. Przepisy ust. 7, 9 i 11 stosuje się odpowiednio – art. 41 ust. 9a ustawy.

Przepis ust. 9a stosuje się również, jeżeli wywóz towarów nastąpi w terminie późniejszym niż określony w ust. 9a, pod warunkiem że wywóz towarów w tym późniejszym terminie jest uzasadniony specyfiką realizacji tego rodzaju dostaw potwierdzoną warunkami dostawy, w których określono termin wywozu towarów – art. 41 ust. 9b ustawy.

Aby eksport towarów opodatkowany był stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Uzasadnione w tym miejscu będzie odwołanie do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18, która dotyczyła sytuacji podatnika, który wysyłał pocztą poza terytorium Unii Europejskiej przedmioty kolekcjonerskie. Trybunał stwierdził, „ … że w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku). Natomiast odpowiadając na pytanie prejudycjalne, TSUE stwierdził, „… że art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Do wskazanego orzeczenia TSUE odwołał się w obszernym wywodzie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem Poczty Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i nie posiadał w związku z tym dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

We wskazanym wyroku NSA stwierdził:

„Przenosząc te rozważania TSUE na grunt niniejszej sprawy wskazać trzeba, co zaznaczono już wyżej, że organy uznały za bezsporne dokonywanie dostaw przez skarżącego na rzecz osób fizycznych spoza terytorium UE. W żadnym miejscu zaskarżonych decyzji nie ma mowy o tym, by organy kwestionowały faktyczny wywóz towarów poza obszar Unii. Jedynym powodem odmowy zastosowania do nich stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a co za tym idzie braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny. W ocenie organu odwoławczego „(...) dla uznania – na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – danej dostawy towarów za eksport i w konsekwencji zastosowania stawki podatku 0% niezbędne jest potwierdzenie przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej i posiadanie przez Podatnika takiego potwierdzenia”. W istocie więc organy nie kwestionowały wypełnienia wymogów materialnych eksportu, w tym wypadku faktycznego wyprowadzenia towarów z terytorium Unii, ale niedochowanie przez podatnika warunków formalnych (brak zgłoszenia do procedury celnej wywozu i brak stosownych dokumentów). Tymczasem, w świetle cytowanego szeroko wyżej orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). W konsekwencji, nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana. (…)

W tym miejscu przypomnieć również należy, że w orzecznictwie sądów krajowych już wcześniej podkreślano, że jeśli okoliczność wywozu poza UE zostanie wykazana innymi dowodami, w tym ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego, organy podatkowe nie mogą takiej okoliczności pomijać, stosując do takiego wywozu stawkę jak dla obrotu krajowego, gdyż takie działanie nie tylko narusza zasadę neutralności, lecz jest nieadekwatne do poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych i w konsekwencji przybiera formę sankcji podatkowej, a nie opodatkowania faktycznej czynności podlegającej VAT (por. wyroki NSA: z dnia 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13, z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 828/12, czy z 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 825/17)”.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca wskazał, że posiada dokumenty: zgłoszenie wywozowe, w którym wskazano datę przyjęcia i zwolnienia oraz wyprowadzenia towaru, z którego wynika, że towar objęty zgłoszeniem celnym został wyprowadzony w dniu 28 sierpnia 2020 r. poza obszar celny Wspólnoty, numer MRN oraz decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego z 29 stycznia 2021 r., wydaną po 5 miesiącach od złożenia zgłoszenia wywozowego, wyrażającą zgodę na zmianę danych wywozowych zgłoszenia celnego, po skorygowaniu przez Spółkę faktury sprzedaży.

Mając na uwadze przywołane orzeczenia TSUE i NSA należy uznać, że posiadane przez Wnioskodawcę zgłoszenie wywozowe, w którym wskazano datę przyjęcia i zwolnienia oraz datę wyprowadzenia towaru poza obszar celny Wspólnoty, numer MRN, oraz decyzja Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego z 29 stycznia 2021 r., wydana po 5 miesiącach od złożenia zgłoszenia wywozowego, wyrażająca zgodę na zmianę danych wywozowych zgłoszenia celnego, po skorygowaniu przez Spółkę faktury sprzedaży są dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej i tym samym Wnioskodawca posiadając te dokumenty będzie miał prawo do zastosowania dla sprzedaży towarów stawki podatku 0% przewidzianej dla eksportu towarów.

Podsumowując posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty uprawniają go do skorygowania zapłaconego podatku VAT i zastosowania stawki 0% do eksportu towarów, na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tutejszy Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację przedstawionego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.