Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.460.2021.3.JG
z 19 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2021 r. (data wpływu 11 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 sierpnia 2021 r. (data wpływu 6 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży odziedziczonego udziału w lokalu użytkowym wykorzystywanym w prowadzonej działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży odziedziczonego udziału w lokalu użytkowym wykorzystywanym w prowadzonej działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 sierpnia 2021 r. w dniu 6 sierpnia 2021 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu opisano następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni uzyskała w 2017 roku udział wynoszący 1/4 części nieruchomości (lokal użytkowy) w spadku po zmarłym dnia 14 lipca 2017 r. ojcu, co zostało potwierdzone zarejestrowanym dnia 1 sierpnia 2017 roku w systemie spadkowym aktem poświadczenia dziedziczenia, 3/4 części było własnością matki Wnioskodawczyni.

Matka wraz z ojcem nabyli przedmiotową nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży zawartej dnia 2 września 1998 roku od Skarbu Państwa Agencji Własności Rolnej do majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską.

Dnia 26 lipca 2017 roku Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej w lokalu użytkowym opisanym powyżej, zarejestrowała się jako czynny podatnik VAT.

Przedmiotem prowadzenia działalności gospodarczej była sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych, Sklep Spożywczo-Przemysłowy. W ramach prowadzonej w powyższym lokalu działalności wykonywane były czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług stawkami 5%, 8%, 23%. Nieruchomość nie była wykorzystywana do wykonywania działalności zwolnionej od podatku VAT.

Została spisana umowa użyczenia na 3/4 części nieruchomości pomiędzy matką (Użyczający), a córką (Biorący). Lokal nigdy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych firmy Wnioskodawczyni, nigdy nie dokonywała Ona odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawczyni nie poniosła żadnych wydatków na remont lokalu użytkowego. Wnioskodawczyni ujmowała w kosztach uzyskania przychodu koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów czyli koszty utrzymania nieruchomości typu energia elektryczna, woda. podatek od nieruchomości itp.

Dnia 15 kwietnia 2021 roku lokal użytkowy został sprzedany na podstawie aktu notarialnego, jako majątek prywatny Wnioskodawczyni oraz jej matki.

Przedmiotowy lokal użytkowy, którego udział w wysokości 1/4 był własnością Wnioskodawczyni był wykorzystywany do prowadzonej przez nią działalności gospodarczej od dnia 26 lipca 2017 r. do dnia jego sprzedaży czyli 15 kwietnia 2021 r.

Dnia 19 kwietnia 2021 r. Wnioskodawczyni zlikwidowała prowadzoną działalność.

W związku z powyższym opisem zadano w uzupełnieniu wniosku następujące pytania:

1. Czy jeśli lokal użytkowy był wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, ale nie został ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to czy uzyskany ze sprzedaży 1/4 części nieruchomości należącej do Wnioskodawczyni przychód będzie stanowił przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej?
2. Czy sprzedaż 1/4 części nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT?

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych oraz przedstawionego w tym zakresie stanowiska Wnioskodawczyni.

Kwestia dotycząca podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Ad 1.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust 2 pkt 1 lit. a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udział w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że uzyskany ze sprzedaży 1/4 części nieruchomości należącej do Wnioskodawczyni przychód, nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie natomiast do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie stosuje do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
   
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie zalicza się, stosownie do treści art. 14 ust. 2c ww. ustawy, przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 14 lipca 2017 r. Wnioskodawczyni nabyła w drodze dziedziczenia (akt poświadczenia dziedziczenia z dnia 1 sierpnia 2017 r. udział w wysokości ¼ prawo do nieruchomości w postaci lokalu użytkowego. Zmarły ojciec, po którym Wnioskodawczyni odziedziczyła przedmiotowy udział w nieruchomości w postaci lokalu użytkowego – stał się jego właścicielem 2 września 1998 r. Wnioskodawczyni w przedmiotowym lokalu użytkowym prowadziła działalność gospodarczą w okresie od dnia 26 lipca 2017 r. do dnia jego sprzedaży, czyli 15 kwietnia 2021 r. W przedmiotowym lokalu Wnioskodawczyni prowadziła Sklep Spożywczo-Przemysłowy. W dniu 15 kwietnia 2021r. Wnioskodawczyni dokonała zbycia udziału w ww. nieruchomości stanowiącej lokal użytkowy. Wnioskodawczyni stwierdziła, że sprzedaż posiadanego przez Wnioskodawczynię udziału w przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiła w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że dokonane przez nią w dniu 15 kwietnia 2021 r. zbycie ¼ udziału w nieruchomości stanowiącej lokal użytkowy nie stanowi źródła przychodu ze względu na upływ łącznie okresu 5 lat od daty nabycia przedmiotowego prawa. Zauważyć należy, że powołany przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania w analizowanej sprawie. Odnosi się on bowiem do nieruchomości lub praw majątkowych wskazanych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy, zatem takich, które nie były wykorzystywane po nabyciu przez spadkobiercę w jego działalności gospodarczej (z zastrzeżeniem art. 10 ust. 3 ustawy, który – wobec sprzedaży udziału w lokalu użytkowym - nie ma zastosowania w niniejszej sprawie).

Z wniosku wynika natomiast, że lokal użytkowy był wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, która została zlikwidowana w dniu 19 kwietnia 2021 r. Powyższego nie zmienia fakt, że Wnioskodawczyni nie wprowadziła udziału w przedmiotowym lokalu do ewidencji środków trwałych. Podkreślić bowiem należy, że przedmiot sprzedaży wypełniał definicję środka trwałego zawartą w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tym samym przychód ten nie może zostać zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że przychód z odpłatnego zbycia w 2021 r. ¼ udziału w nieruchomości stanowiącej lokal użytkowy wykorzystywany przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej jest przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.