2021.09.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.251.2021.2.SK
z 3 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku 25 maja 2021 r. (który wpłynął do Organu 27 maja 2021 r.) uzupełniony 23 i 26 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

Spółka od dnia 1 maja 2021 r. może dla dochodów innych niż z zysków kapitałowych stosować stawkę podatku dochodowego od osób prawnych wynoszącą 9% – jest prawidłowe,
Spółka od dnia 1 maja 2021 r. może dla dochodów innych niż z zysków kapitałowych opłacać zaliczki, za maj i za czerwiec 2021 r. jako zaliczki miesięczne a począwszy od zaliczki za 3 kwartał 2021 r. jako zaliczki kwartalne wyliczane w oparciu o stawkę 9%, na podstawie art. 25 ust. 1g Ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka od dnia 1 maja 2021 r. może dla dochodów innych niż z zysków kapitałowych stosować stawkę podatku dochodowego od osób prawnych wynoszącą 9% oraz czy może dla dochodów innych niż z zysków kapitałowych opłacać zaliczki, za maj i za czerwiec 2021 r. jako zaliczki miesięczne a począwszy od zaliczki za 3 kwartał 2021 r. jako zaliczki kwartalne wyliczane w oparciu o stawkę 9%, na podstawie art. 25 ust. 1g Ustawy.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 16 lipca 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.251.2021.1.SK wezwano do uzupełnienia braków formalnych wniosku, co też nastąpiło 23 i 26 lipca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką komandytową (dalej jako: „Spółka”), która skorzystała z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (dalej jako: „Ustawa Nowelizująca”) i stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych począwszy od dnia 1 maja 2021 r.

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Spółka nie powstała w wyniku działań wymienionych w art. 19 ust. 1a i ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „Ustawa”), a przepisy te wyłączające możliwość zastosowania stawki 9% nie mają zastosowania do Spółki. Spółka nie należy do podatkowej grupy kapitałowej, a więc nie ma do Spółki zastosowania przepis art. 19 ust. 1b Ustawy wyłączający możliwość stosowania stawki 9%.

Spółka prowadzi działalność od grudnia 2011 r. Rok obrachunkowy Spółki w 2020 r. trwał od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. Przychody Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) ujęte w księgach rachunkowych za okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. wyniosły 1.330.063,85 zł, a przychody za okres od 1 stycznia 2021 r. do 30 kwietnia 2021 r. wyniosły 505.148,60 zł. Przychody Spółki nie przekroczyły zatem w żadnym z wymienionych okresów limitu 9.031.000 zł, którego przekroczenie powoduje, że dany podmiot nie posiada w kolejnym roku statusu małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 Ustawy.

Przychody Spółki osiągnięte w roku podatkowym trwającym od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. nie przekroczą wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000,00 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Spółka zamierza opłacać zaliczki kwartalne wyliczane według stawki 9%, począwszy od zaliczki za 3 kwartał 2021 r., zaś zaliczka za maj i czerwiec 2021 r. będzie jeszcze opłacona przez Spółkę jako zaliczka miesięczna.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że od dnia 1 maja 2021 r. może dla dochodów innych niż z zysków kapitałowych stosować stawkę podatku dochodowego od osób prawnych wynoszącą 9%?
Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że od dnia 1 maja 2021 r. może dla dochodów innych niż z zysków kapitałowych opłacać zaliczki, za maj i za czerwiec 2021 r. jako zaliczki miesięczne a począwszy od zaliczki za 3 kwartał 2021 r. jako zaliczki kwartalne wyliczane w oparciu o stawkę 9%, na podstawie art. 25 ust. 1g Ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Zdaniem Spółki od dnia 1 maja 2021 r. może ona dla dochodów innych niż z zysków kapitałowych stosować stawkę podatku dochodowego od osób prawnych wynoszącą 9% na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 Ustawy.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w stosunku do Spółki nie zaistniała żadna z okoliczności wyłączających prawo do stosowania stawki 9%, wskazanych w art. 19 ust. 1a, ust. 1b i ust. 1c Ustawy.

Zdaniem Spółki, Spółka nie może być traktowana jako podatnik rozpoczynający działalność w 2021 r. w rozumieniu art. 19 ust. 1e ustawy, bowiem Spółka prowadziła już działalność gospodarczą w poprzednich latach (od 2011 r.).

Zdaniem Spółki może ona zostać uznana za małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 Ustawy jako, że przychody Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) ujęte w księgach rachunkowych za okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. wyniosły 1.330.063,85 zł, a przychody za okres od 1 stycznia 2021 r. do 30 kwietnia 2021 r. wyniosły 505.148,60 zł a zatem nie przekroczyły w żadnym z wymienionych okresów limitu 9.031.000,00 zł, którego przekroczenie powoduje, że dany podmiot nie posiada w kolejnym roku statusu małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 Ustawy. Pułap 9.031.000,00 zł nie został także przekroczony, gdyby liczyć jako jeden okres, ten okres który trwał od 1 stycznia 2020 r. do 30 kwietnia 2021 r.

Dodatkowo jako element stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego objętego niniejszym wnioskiem proszę przyjąć stwierdzenie, że przychody Spółki osiągnięte w roku podatkowym trwającym od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. nie przekroczą wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000,00 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W świetle powyższego Spółka może od dnia 1 maja 2021 r. stosować dla dochodów innych niż z zysków kapitałowych stawkę 9% na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 Ustawy.

Ad. 2.

Zdaniem Spółki może ona od dnia 1 maja 2021 r. dla dochodów innych niż z zysków kapitałowych opłacać, w zależności od swojego uznania, miesięczne lub kwartalne zaliczki na podstawie art. 25 ust. 1g Ustawy.

Zdaniem Spółki może ona zostać uznana za małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 Ustawy jako, że przychody Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) ujęte w księgach rachunkowych za okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. wyniosły 1.330.063,85 zł, a przychody za okres od 1 stycznia 2021 r. do 30 kwietnia 2021 r. wyniosły 505.148,60 zł a zatem nie przekroczyły w żadnym z wymienionych okresów limitu 9.031.000,00 zł, którego przekroczenie powoduje, że dany podmiot nie posiada w kolejnym roku statusu małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 Ustawy. Pułap 9.031.000,00 zł nie został także przekroczony, gdy liczyć jako jeden okres, ten okres który trwał od 1 stycznia 2020 r. do 30 kwietnia 2021 r.

Jak to ujęto w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka nie przekroczy do 31 grudnia 2021 r. wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000,00 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Oznacza to, że Spółka może na podstawie art. 25 ust. 1g Ustawy obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki podatku 9% określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2 Ustawy za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od 1 maja 2021 r. nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000,00 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Przy czym, ze względu na to, że Spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od dnia 1 maja 2021 r., to zasadne będzie rozliczenie zaliczki za maj i odrębnie za czerwiec 2021 r. jako zaliczek miesięcznych i przejście na zaliczki kwartalne dopiero od zaliczki za 3 kwartał 2021 r. Zdaniem Spółki treść Ustawy nie stoi temu na przeszkodzie. Nie ma w ustawie przepisu, który bezwzględnie nakazuje przez cały rok podatkowy rozliczać zaliczki tylko miesięcznie lub tylko kwartalnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe, a częściowo nieprawidłowe.

Na mocy art. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123; dalej: „ustawa zmieniająca”) przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawy CIT”) mają, co do zasady, zastosowanie również do spółek komandytowych.

Zgodnie bowiem ze znowelizowanym brzmieniem art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ustawy mają zastosowanie do spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym uległa również zmianie definicja spółki, przez którą, od dnia 1 stycznia 2021 r. zgodnie z art. 4a pkt 21 lit. c) ustawy CIT, należy również rozumieć, spółki, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i 1a, mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto, w myśl art. 12 ust. 1 ustawy zmieniającej, w przypadku spółek komandytowych oraz spółek jawnych, które z dniem 1 stycznia 2021 r. uzyskały status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce, w tym z tytułu objęcia (nabycia) i zbycia udziałów tej spółki, wystąpienia z tej spółki lub jej likwidacji, przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z ust. 2 ww. art. 12 ustawy zmieniającej – spółka komandytowa może postanowić, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od dnia 1 maja 2021 r. W takim przypadku spółka komandytowa uzyskuje status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r.

W myśl art. 19 ust. 1d ustawy o CIT, preferencyjną 9% stawkę podatku CIT mogą stosować podatnicy, którzy posiadają status małego podatnika, tj. u których przychody ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyły w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro. Warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności (art. 19 ust. 1e ustawy o CIT).

Zgodnie ze znowelizowanym art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy CIT spółka komandytowa od 1 stycznia 2021 r. bądź w przypadku przesunięcia momentu nabycia statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych od 1 maja 2021 r. stanie się podatnikiem CIT. Nie jest ona zatem podmiotem, który będzie rozpoczynał działalność gospodarczą, jest ona kontynuatorem działalności prowadzonej wcześniej, tj. przed 1 stycznia 2021 r. (lub przed 1 maja 2021 r.). Nadanie spółce komandytowej statusu podatnika nie jest tożsame z rozpoczęciem przez nią prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka komandytowa prowadzi nadal działalność, a jedynie zmienia się jej status podatkowy.

Konsekwencją objęcia spółki komandytowej zakresem działania ustawy CIT jest m.in. to, że jest ona uprawniona do stosowania 9% stawki podatku na zasadach określonych w tej ustawie. Jak wynika z regulacji zawartych w art. 19 ustawy CIT, w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł, stawka podatku dochodowego od osób prawnych wynosi 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych, pod warunkiem że podatnicy stosujący tę stawkę posiadają status małego podatnika, z wyjątkiem podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, w roku rozpoczęcia tej działalności. Małym podatnikiem zaś jest, zgodnie z art. 4a pkt 10 ustawy CIT, podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro.

Przepis art. 4a pkt 10 ustawy CIT odwołuje się do „poprzedniego roku podatkowego”, który w przypadku spółki komandytowej de facto nie występuje, zatem wartość przychodu ze sprzedaży powinna być ustalana w oparciu o poprzedni rok obrotowy takiej spółki. Jak wskazano w wyjaśnieniach opublikowanych w dniu 21.01.2021 r. na stronie internetowej podatki.gov https://www.podatki.gov.pl/cit/wyjasnienia/spolka-komandytowa-cit-irokobrotowy/: „W przypadku, gdy zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy zmieniającej spółka komandytowa, której rok obrotowy równy jest kalendarzowemu, stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od 1 stycznia 2021 r., termin zamknięcia ksiąg rachunkowych i sporządzenia sprawozdania finansowego za rok obrotowy 2020, wynikający z przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351, ze zm.), pokryje się z terminem zamknięcia ksiąg rachunkowych wynikającym z art. 12 ust. 3 ustawy zmieniającej - 31 grudnia 2020 r. Ten dzień poprzedza dzień uzyskania przez spółkę komandytową statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych.

W przypadku, gdy zgodnie z art. 12 ust. 2 i 3 ustawy zmieniającej spółka komandytowa uzyska status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r., to wówczas jest ona obowiązana do zamknięcia ksiąg rachunkowych na dzień poprzedzający ten dzień (tj. na dzień 30 kwietnia 2021 r.).

Jednocześnie, art. 12 ust. 3 ustawy zmieniającej zawiera odniesienie do odpowiedniego stosowania przepisów art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.). Odniesienie to ma na celu wskazanie roku podatkowego spółki komandytowej, natomiast nie nakłada samoistnie obowiązku sporządzania przez spółkę komandytową sprawozdania finansowego na dzień 30 kwietnia 2021r.”

Jednocześnie z brzmienia przepisu art. 12 ust. 4 ustawy zmieniającej wynika możliwość niezamykania ksiąg rachunkowych (jeżeli ostatni dzień roku obrotowego spółki komandytowej przypada w okresie od dnia 31 grudnia 2020 r. do dnia 31 marca 2021 r.) i kontynuacji roku obrotowego do dnia 30 kwietnia 2021 r. Z punktu widzenia rachunkowości przyjęto, iż przepis art. 12 ust. 4 stanowi lex specialis do przepisu art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy o rachunkowości definiującego rok obrotowy. Oznacza to, że jeżeli rok obrotowy spółki komandytowej jest równy kalendarzowemu, to jej rok obrotowy w tym przypadku będzie trwał od 1 stycznia 2020r. do 30 kwietnia 2021 r. i za ten okres będzie sporządzane sprawozdanie finansowe. Kolejny rok obrotowy będzie obejmował okres od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia do kwestii zastosowania stawki 9% podatku CIT wobec spółki komandytowej, tut. Organ uznaje za zasadne stanowisko, iż spółka komandytowa, która z dniem 1 maja 2021 r. stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i której rok obrotowy nie ulegnie zmianie (jest tożsamy z rokiem kalendarzowym), przy ustalaniu statusu „małego podatnika” uwzględnia wartość sprzedaży brutto za poprzedni rok obrotowy, tj. za okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką komandytową, która skorzystała z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw i stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych począwszy od dnia 1 maja 2021 r.

Do Spółki nie mają zastosowania przepisy art. 19 ust. 1a, ust. 1b i ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka prowadzi działalność od grudnia 2011 r. Rok obrachunkowy Spółki w 2020 r. trwał od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. Przychody Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) ujęte w księgach rachunkowych za okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. wyniosły 1.330.063,85 zł, a przychody za okres od 1 stycznia 2021 r. do 30 kwietnia 2021 r. wyniosły 505.148,60 zł. Przychody Spółki nie przekroczyły zatem w żadnym z wymienionych okresów limitu 9.031.000 zł, którego przekroczenie powoduje, że dany podmiot nie posiada w kolejnym roku statusu małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 Ustawy.

Odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy czy ma prawo do zastosowania stawki 9% CIT, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT, do opodatkowania przychodów innych niż z zysków kapitałowych w roku podatkowym od 1 maja 2021 r., w sytuacji kiedy rok obrotowy nie uległ zmianie i jest tożsamy z rokiem kalendarzowym, należy mieć na uwadze, że w każdym roku podatkowym podatnik musi spełnić łącznie dwa poniższe warunki, tj.:

przychody osiągnięte w roku podatkowym nie mogą przekroczyć wskazanego w przepisie limitu 2.000.000 euro oraz
podatnik posiada status „małego podatnika”, przy czym mały podatnik to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro (przy czym w przypadku spółki komandytowej, która od 1 maja 2021 r. stała się podatnikiem CIT, poprzedni rok podatkowy nie istnieje, zatem należy się odwołać do jej poprzedniego roku obrotowego).

Mając powyższe na względzie okresem, jaki należy brać pod uwagę przy określaniu statusu małego podatnika w roku podatkowym Spółki trwającym od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. jest poprzedni rok obrotowy, tj. okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r.

Wobec powyższego skoro z wniosku wynika, że wartość przychodu Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku VAT) w roku obrotowym Spółki trwającym od 1 stycznia 2020 r. - 31 grudnia 2020 r. nie przekroczyła wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 mln euro, to Spółka jako „mały podatnik” w 2021 r. będzie mogła skorzystać z preferencyjnej stawki opodatkowania 9%, przy spełnieniu pozostałych warunków uprawniających do zastosowania obniżonej stawki podatku, tj. nieprzekroczenia w 2021 r. limit przychodów równowartości 2.000.000 euro, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Odnosząc się natomiast do kwestii objętej pytaniem nr 2, tj. czy od dnia 1 maja 2021 r. Spółka może dla dochodów innych niż z zysków kapitałowych opłacać zaliczki, za maj i za czerwiec 2021 r. jako zaliczki miesięczne a począwszy od zaliczki za 3 kwartał 2021 r. jako zaliczki kwartalne wyliczane w oparciu o stawkę 9%, w pierwszej kolejności wskazać należy, że w myśl art. 25 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24d i art. 24f, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Z kolei stosownie do art. 25 ust. 1b ustawy o CIT, podatnicy rozpoczynający działalność, w pierwszym roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1c, oraz mali podatnicy, mogą wpłacać zaliczki kwartalne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie kwartały. Przez kwartał rozumie się kwartał roku kalendarzowego.

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 1g ustawy o CIT, podatnicy rozpoczynający działalność, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1a, w pierwszym roku podatkowym oraz mali podatnicy, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1c, mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2 za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł. Począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, podatnicy są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Zastosowanie przy formułowaniu wynikającej z brzmienia powołanego wcześniej przepisu alternatywy („(…) za miesiące lub kwartały (…)”) wskazuje, że w jednym roku podatkowym stosowanie zaliczek miesięcznych i kwartalnych nie jest możliwe.

Art. 25 ust. 1e ustawy o CIT, stanowi natomiast, że o wyborze sposobu wpłacania zaliczek według zasad, o których mowa w ust. 1b, podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy, w którym stosowali kwartalny sposób wpłacania zaliczek.

Ponieważ Ustawodawca w wyżej powołanym art. 25 ust. 1e ustawy o CIT mówi o „wyborze” to oznacza, że w jednym roku podatkowym spółka może opłacać zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych albo w formie zaliczek miesięcznych albo kwartalnych, a nie w części roku w formie zaliczek miesięcznych, a w części kwartalnych.

Skoro, Wnioskodawca będzie posiadał w 2021 r. status tzw. „małego podatnika”, to przysługuje mu prawo do uiszczania w tym roku albo kwartalnych albo miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych. O wyborze sposobu wpłacania zaliczek kwartalnych podatnik informuje w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym stosowano kwartalny sposób wpłacania zaliczek.

W konsekwencji powyższego, stanowisko w powyższym zakresie uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawyz dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawyo podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin