Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.511.2021.2.MD
z 3 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 lipca 2021 r. (data wpływu 1 lipca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 2 sierpnia 2021 r. (data wpływu 2 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w związku z projektem pn. „….” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

1 lipca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie. Wniosek został uzupełniony pismem z 2 sierpnia 2021 r. (data wpływu 2 sierpnia 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 28 lipca 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.511.2021.1.MD.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 2 sierpnia 2021 r. przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina A. jest jednostką samorządu terytorialnego działającą w oparciu o ustawę z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.). Posiada osobowość prawną i realizuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wykonuje działalność statutową jako organ administracji publicznej oraz świadczy na rzecz mieszkańców usługi, które podlegają opodatkowaniu VAT (m. in. wynajem nieruchomości, usługi komunalne).

Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego zadania są wystawione na Gminę i ujmowane w rejestrze zakupów Urzędu Gminy.

Gmina realizuje zadanie pn. „….”, współfinansowane w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, poddziałania 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność”. Realizacja przedmiotowego projektu należy do zadań własnych Gminy i obejmuje zakup i dostawę wyposażenia w postaci krzeseł i stolików do trzech domów kultury funkcjonujących na terenie Gminy A., zlokalizowanych w miejscowościach: A., B. i C.

Konieczność ta podyktowana została złym stanem użytkowym aktualnie posiadanego wyposażenia sal widowiskowych. Większość mebli charakteryzuje się znacznym zużyciem, którego przyczynę upatrywać należy w wieloletniej eksploatacji (niektóre z tych mebli mają już 50 lat). Prowadzone bieżące konserwacje nie są w stanie naprawić wieloletniej eksploatacji, co w efekcie rzutuje już nie tylko na samą funkcjonalność mebli, ale również pogarsza estetykę samego wyposażenia, a co za tym idzie całego domu kultury. Taki stan rzeczy występuje we wszystkich trzech jednostkach. Środki finansowe przeznaczane na utrzymanie budynków – a w głównej mierze na ich konserwację i poprawę ogólnego stanu technicznego – są z reguły ograniczone i nie wystarczają na kompleksowy zakup takiego wyposażenia.

Etapy realizacji zadania:

1. Etap I – przygotowanie i przeprowadzenie procedury na zakup i dostawę wyposażenia do domów kultury z terenu Gminy A..
2. Etap II - podpisanie umowy z Wykonawcą na zakup i dostawę wyposażenia w postaci kompletu składającego się z 500 sztuk krzeseł i 30 sztuk stołów.
3. Etap III - przekazanie wyposażenia do domów kultury z terenu Gminy A.w następujący sposób:

Dom Kultury w A. – 200 sztuk krzeseł, 10 sztuk stolików;

Dom Kultury w B. – 150 sztuk krzeseł, 10 sztuk stolików;

Dom Kultury w C. – 150 sztuk krzeseł, 10 sztuk stolików.

Celem zadania jest podniesienie jakości i atrakcyjności oferowanych usług kulturalnych na terenie Gminy. Z zakupionego wyposażenia w pełni korzystać będą mogli zarówno członkowie lokalnych organizacji jak i wszyscy uczestnicy przedsięwzięć kulturalnych.

Dotychczasowe, niewystarczające, zużyte i mało estetyczne umeblowanie wskazanych domów kultury, umniejsza skalę i poziom oferowanych usług z których korzystają w głównej mierze mieszkańcy Gminy. Sprawia to, iż nie wszystkie inicjatywy podejmowane przez poszczególne grupy mogą być realizowane na skalę adekwatną do ich zamierzeń i potrzeb. Gmina wychodząc naprzeciw oczekiwaniom społecznym w zakresie uczestnictwa w coraz to nowych przedsięwzięciach kulturalnych, podjęła działania w kierunku uatrakcyjnienia i podniesienia poziomu świadczonych usług kulturalnych poprzez zakup odpowiedniego wyposażenia, którego posiadanie w odpowiedniej ilości jest niezbędne do prowadzenia działalności kulturalnej na odpowiednim poziomie.

Sposób wykorzystania budynków będących przedmiotem projektu. Gmina jako właściciel nieruchomości – Dom Kultury w A., Dom Kultury w B., Dom Kultury w C. prowadzi w tych obiektach działalność opodatkowaną – polegającą na odpłatnym wynajmie sal widowiskowych (wynajem jest dokumentowany fakturami VAT) oraz działalność statutową – polegającą na udostępnianiu sal na zebrania wiejskie. Sale widowiskowe są przede wszystkim wykorzystywane do realizacji działań statutowych Gminnego Ośrodka Kultury, który organizuje ogólnodostępne imprezy artystyczne. Gminny Ośrodek Kultury korzysta z pomieszczeń w Domu Kultury w A., Domu Kultury w B. oraz Domu Kultury w C. na podstawie umowy nieodpłatnego użyczenia.

Sposób wykorzystania nabytych w ramach projektu towarów i usług jest tożsamy z opisanym stanem w Interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 lipca 2019 r. nr 0112-KDIL2-1.4012.179.2019.2.AS.

Na pytanie organu nr 1 „Czy Wnioskodawca może przyporządkować wydatki poniesione z tytułu dokonanych zakupów do każdego budynku osobno?, Wnioskodawca wskazał, że jest możliwość przyporządkowania poniesionych wydatków z tytułu dokonanych zakupów do każdego budynku osobno.

Na pytanie Organu nr 2 „Proszę jednoznacznie wskazać do jakich kategorii czynności Gmina wykorzystuje/będzie wykorzystywać budynek Domu Kultury w A., Domu Kultury w B., Domu Kultury w C. (proszę wskazać odrębnie do każdego budynku), tj.:

• do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (proszę również wskazać jakich),
• do czynności zwolnionych od podatku VAT (proszę również wskazać jakich oraz na jakiej podstawie prawnej czynności te korzystają ze zwolnienia),
• do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (proszę również wskazać jakich),
• do różnych kategorii czynności (np. czynności niepodlegające opodatkowaniu oraz czynności opodatkowane podatkiem, albo czynności opodatkowane oraz zwolnione od podatku, itp.).

Wnioskodawca wskazał, że:

1. Budynek Domu Kultury w B.
   
   • budynek jest wynajmowany na prowadzenie działalności gospodarczej (zakład fryzjerski, poczta, bank) oraz niepodlegającej opodatkowaniem (czynności poza działalnością gospodarczą). W budynku znajduje się sala widowiskowa wynajmowana nieodpłatnie na działania statutowe realizowane przez Gminny Ośrodek Kultury w A. (umowa użyczenia) oraz na cele własne gminy (np. zebrania wiejskie). Sporadycznie sala widowiskowa jest wynajmowana odpłatnie (najem jest dokumentowany fakturami VAT). Zakupy związane z realizacją projektu „….” dotyczą doposażenia wyłącznie sali widowiskowej. Gmina nie planuje zmian w zakresie wykorzystania ww. budynku.
2. Budynek Domu Kultury w C.
   
   • budynek służy w głównej mierze działalności niepodlegającej opodatkowaniem. W budynku znajduje się sala widowiskowa wynajmowana nieodpłatnie na działania statutowe realizowane przez Gminny Ośrodek Kultury w A. (umowa użyczenia) oraz na cele własne gminy (np. zebrania wiejskie). Sporadycznie sala widowiskowa jest wynajmowana odpłatnie (najem jest dokumentowany fakturami VAT). Zakupy związane z realizacją projektu „…” dotyczą doposażenia wyłącznie sali widowiskowej. Gmina nie planuje zmian w zakresie wykorzystania ww. budynku.
3. Budynek Domu Kultury w A.
   
   • budynek służy w głównej mierze działalności niepodlegającej opodatkowaniem. W budynku znajduje się sala widowiskowa wynajmowana nieodpłatnie na działania statutowe realizowane przez Gminny Ośrodek Kultury w A. (użyczenie) oraz na cele własne gminy (np. zebrania wiejskie). Sporadycznie sala widowiskowa jest wynajmowana odpłatnie (najem jest dokumentowany fakturami VAT). Zakupy związane z realizacją projektu „…” dotyczą doposażenia wyłącznie sali widowiskowej. Gmina nie planuje zmian w zakresie wykorzystania ww. budynku.

Na pytanie Organu nr 3 „Czy Wnioskodawca ww. budynki wykorzystuje zarówno do celów działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy jak i do celów pozostających poza działalnością gospodarczą (działalności w charakterze organu władzy publicznej) - jeżeli tak, to proszę wskazać które?” Wnioskodawca wskazał, że: sposób wykorzystania budynków objętych wnioskiem opisano w odpowiedzi na pytanie nr 2. Natomiast sale widowiskowe we wszystkich 3 budynkach (zakupy objęte wnioskiem dotyczą sal widowiskowych) – Dom Kultury w B., Dom Kultury w A., Dom Kultury w C. wykorzystywane są przede wszystkim do celów pozostających poza działalnością gospodarczą tj. działalność w charakterze organu władzy publicznej oraz sporadycznie do działalności opodatkowanej polegającej na odpłatnym wynajmie sal widowiskowych.

Nie jest możliwe przypisanie dokonanych zakupów w całości do działalności gospodarczej. Odpowiedź jest taka sama dla każdego budynku.

Odpłatny wynajem sal widowiskowych generuje podatek należny po stronie Gminy.

Gminny Ośrodek Kultury w A. jest samorządową instytucją kultury posiadającą osobowość prawną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku ze specyfiką przedmiotowego projektu, Wnioskodawca (Gmina) zwraca się z zapytaniem, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w rozumieniu art. 86 w związku z art. 90 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zostało poprawnie założone, że: Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku z faktur dokumentujących poniesione wydatki.

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 2 sierpnia 2021 r.):

Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku z faktur dokumentujących poniesione wydatki związane z realizacją opisanego projektu.

Gmina, we własnym imieniu i na własny rachunek wykonuje czynności spełniające definicje działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i działa w charakterze podatnika podatku VAT. Gmina jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, w tym najmu pomieszczeń. W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 1 pkt 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji” – art. 86 ust. 2a-2h.

Jednakże uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, co ma miejsce w opisanym we wniosku stanie faktycznym. Sale widowiskowe wykorzystywane są głównie na prowadzenie działalności nie podlegającej opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Należy również podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90 ustawy.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

Na podstawie cyt. art. 90 ust. 10 ustawy, podatnicy, u których proporcja sprzedaży nie przekracza 2%, mają prawo (a nie obowiązek) do uznania, że proporcja wynosi 0%. Podatnik ma zatem prawo wyboru, może dokonać odliczenia w oparciu o wyliczoną proporcję, ale może z tego prawa zrezygnować i nie odliczać podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Należy zaznaczyć, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych).

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Zadania własne obejmują m.in. sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina realizuje projekt pn. „….”. Projekt obejmuje zakup i dostawę wyposażenia w postaci krzeseł i stolików do trzech domów kultury funkcjonujących na terenie Gminy. Jak Gmina doprecyzowała w uzupełnieniu, zakupy objęte wnioskiem związane z realizacją opisanego projektu dotyczą wyłącznie doposażenia sal widowiskowych. Sale widowiskowe we wszystkich 3 budynkach wykorzystywane są przede wszystkim do celów pozostających poza działalnością gospodarczą tj. działalność w charakterze organu władzy publicznej oraz sporadycznie do działalności opodatkowanej polegającej na odpłatnym wynajmie sal widowiskowych. Odpłatny wynajem sal widowiskowych generuje podatek należny po stronie Gminy. Nie jest możliwe przypisanie dokonanych zakupów w całości do działalności gospodarczej. Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego zadania są wystawione na Gminę i ujmowane w rejestrze zakupów Urzędu Gminy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją opisanego projektu.

Jak wskazano na wstępie, podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. Zasada ta wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku.

W sytuacji, gdy przyporządkowanie ponoszonych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a i następne ustawy.

Powołane przypisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy mają bowiem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Mając zatem na uwadze cytowane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, z którego wynika, że doposażone sale widowiskowe w ramach projektu będą wykorzystywane przez Gminę zarówno do czynności opodatkowanych (odpłatny najem) oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (nieodpłatne użyczenie na działania statutowe realizowane przez Gminny Ośrodek Kultury, a także na cele własne gminy) oraz jednocześnie nie jest możliwe przyporządkowanie ponoszonych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności, Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług związane z realizacją ww. projektu w zakresie, w jakim te towary i usługi będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, z zastosowaniem prewspółczynnika wyliczonego na podstawie art. 86 ust. 2a-2h ustawy. Prawo to przysługuje Gminie pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wynikających z art. 88 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Gminy, w myśl którego nie będzie miała prawa do odliczenia podatku z faktur dokumentujących poniesione wydatki związane z realizacją opisanego projektu pn. „…” dotyczącego doposażenia sal widowiskowych jest nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że Organ związany jest przedstawionym we wniosku opisem sprawy tym samym przedmiotowa interpretacja odnosi się ściśle do braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w związku z projektem pn. „…”. Zaznaczyć należy, że to Wnioskodawca ponosi negatywne konsekwencje związane z nieprecyzyjnie przedstawionym opisem sprawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 lipca 2019 r. nr 0112-KDIL2-1.4012.179.2019.2.AS należy zauważyć, że została ona wydana w odniesieniu do innych okoliczności faktycznych niż przedstawione w niniejszej sprawie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.