Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.279.2021.3.PG
z 3 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 maja 2021 r. (data wpływu 31 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 26 sierpnia 2021 r. (data wpływu 26 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku transakcji sprzedaży pojedynczych, wyodrębnionych lokali mieszkalnych oraz wyodrębnionych lokali usługowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

31 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku transakcji sprzedaży pojedynczych, wyodrębnionych lokali mieszkalnych oraz wyodrębnionych lokali usługowych. Wniosek został uzupełniony pismem z 26 sierpnia 2021 r. (data wpływu 26 sierpnia 2021 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz własne stanowisko w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości stanowiącej jedyną działkę zabudowanej IV kondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą („Nieruchomość”). Nieruchomość została nabyta przez spółkę jawną na podstawie umowy sprzedaży z 28 października 2008 r. Nieruchomość nie była wykorzystywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Sp.j. po nabyciu Nieruchomości poczyniła istotne nakłady, przekraczające 30% wartości początkowej. Następnie, Wnioskodawca nabył Nieruchomość od sp.j. na podstawie umowy przeniesienia własności z 12 września 2018 r. Wnioskodawca poczynił nakłady na Nieruchomość, nie przekraczające wartości początkowej, określonej w umowie przeniesienia własności z 12 września 2018 r. W ramach Nieruchomości Wnioskodawca planuje wyodrębnić dwa samodzielne lokale usługowe na parterze z wejściami zewnętrznymi i sześć lokali mieszkalnych dostępnych z dróg komunikacji ogólnej (części wspólne), które będą przedmiotem transakcji sprzedaży. Wnioskodawca część ceny uzyskanej ze sprzedaży Nieruchomości planuje w ciągu trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie, przeznaczyć na zakup udziału w mieszkaniu, którego współwłaścicielem jest jego małżonka, z którą zawarł umowę o rozdzielności majątkowej małżeńskiej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na zadane przez Dyrektora KIS pytania w wezwaniu (w części dotyczącej podatku od towarów i usług).

1. Czy w zdarzeniu przyszłym, którego dotyczy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dojdzie do:
   1. zbycia pojedynczych wyodrębnionych lokali mieszkalnych oraz wyodrębnionych lokali usługowych?
   2. zbycia pojedynczych wyodrębnionych lokali mieszkalnych?
   3. zbycia pojedynczych wyodrębnionych lokali usługowych?
   
   Odpowiedź: W zdarzeniu przyszłym, którego dotyczy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dojdzie do zbycia pojedynczych wyodrębnionych lokali mieszkalnych oraz wyodrębnionych lokali usługowych.
   
   
2. Czy nieruchomość lub samodzielne lokale (jakie) w Spółce sp.j. stanowiły środek trwały, towar handlowy? Czy nieruchomość lub samodzielne lokale (jakie) u Wnioskodawcy stanowią/będą stanowiły środek trwały, towar handlowy?
   
   Odpowiedź: Według wiedzy Wnioskodawcy Nieruchomość w Spółce sp.j. stanowiła inwestycje, a nie była zakwalifikowana jako środek trwały, towar handlowy.
   Nieruchomość lub samodzielne lokale u Wnioskodawcy nie będą stanowiły środka trwałego, towaru handlowego.
   
   
3. Czy jest Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT?
   
   Odpowiedź: Nie, Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.
   
   
4. Czy prowadzi Pan indywidualną – odrębną od spółki – działalność gospodarczą i czy nabycie Nieruchomości od spółki nastąpiło w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, czy do majątku osobistego?
   
   Odpowiedź: Wnioskodawca nie prowadzi odrębnej od spółki indywidualnej działalności gospodarczej ani też działalności gospodarczej w jakiejkolwiek innej formie. Nabycie Nieruchomości od spółki nastąpiło do majątku osobistego.
   
   
5. Czy przeniesienie własności Nieruchomości od spółki na rzecz Pana na podstawie umowy z 12 września 2018 r. było czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT?
   
   Odpowiedź: Przeniesienie własności Nieruchomości od spółki na rzecz Wnioskodawcy na podstawie umowy z 12 września 2018 r. było czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.
   
   
6. Czy ww. czynność została udokumentowana poprzez wystawienie faktury? Jeśli tak, to czy na tej fakturze został naliczony podatek VAT (w jakiej wysokości), czy też zastosowano zwolnienie od podatku VAT (na jakiej podstawie prawnej)?
   
   Odpowiedź: Wnioskodawca nie otrzymał faktury dot. ww. czynności i nie ma wiedzy, aby czynność ta była udokumentowana poprzez wystawienie faktury.
   
   
7. Czy z tytułu nabycia przedmiotowej Nieruchomości przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku VAT?
   
   Odpowiedź: Wnioskodawcy z tytułu nabycia przedmiotowej Nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.
   
   
8. Czy w stosunku do pojedynczych, wyodrębnionych lokali mieszkalnych i/lub lokali usługowych mających być przedmiotem sprzedaży, doszło do ich pierwszego zasiedlenia u Wnioskodawcy w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.)?
   
   Odpowiedź: W stosunku do pojedynczych, wyodrębnionych lokali mieszkalnych i lokali usługowych mających być przedmiotem sprzedaży nie doszło do ich pierwszego zasiedlenia u Wnioskodawcy w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), gdyż do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu uVAT doszło u poprzedniego właściciela tj. Sp.j., która poczyniła nakłady przekraczające 30% wartości początkowej Nieruchomości prowadząc zaawansowane prace konstrukcyjne polegające m.in. na wymianie stropów, położeniu tynków oraz remoncie elewacji. Samo wyodrębnienie lokali dokonane przez Wnioskodawcę było jedynie technicznym zabiegiem przeprowadzonym przez Wnioskodawcę mającym umożliwić sprzedaż poszczególnych części budynku jako wyodrębnionych lokali, a nie budynku jako całości lub też prawa własności w formie udziałów. Warto nadmienić, że w orzeczeniu w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection TSUE uznał, że dla zakresu stosowania zwolnienia od podatku przy dostawie nieruchomości istotne jest nie tyle kryterium liczbowe (wartościowe), o ile to, czy doszło (przy okazji nakładów) do istotnej przebudowy budynku, czy też nie. Z przepisów unijnych wynika bowiem, że na zwolnienie od podatku wpływać może przebudowa budynku. Jak wskazuje TSUE w swoim orzeczeniu „54. Pojęcie "przebudowy" obejmuje zatem w szczególności przypadek, w którym zostały przeprowadzone pełne lub dostatecznie zaawansowane prace, po zakończeniu których odnośny budynek zostanie przeznaczony do innych celów. 55. Wykładnia pojęcia "przebudowy" zawarta w pkt 52 niniejszego wyroku jest ponadto zgodna z celem dyrektywy VAT, w szczególności w zakresie opodatkowania czynności zmierzającej do zwiększenia wartości danego towaru. W odniesieniu do starych budynków rzeczona wartość dodana występuje, jeżeli doszło do zasadniczej przebudowy, tak że dany stary budynek może zostać przyrównany do nowego budynku. 56. W niniejszym wypadku należy zauważyć, że pojęcie "przebudowy" zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy VAT zostało transponowane do prawa polskiego w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT poprzez odniesienie się do pojęcia "ulepszenia". 57. Jednakże, pod warunkiem że ten ostatni zwrot będzie interpretowany przez sądy krajowe jako synonim "przebudowy" w rozumieniu wskazanym w pkt 52 niniejszego wyroku, podniesiona różnica terminologiczna nie może sama w sobie prowadzić do niezgodności ustawy o VAT z dyrektywą VAT”. Wobec powyższego, nakłady poczynione przez Sp.j. doprowadziły do „przebudowy” budynku w rozumieniu przepisów o zwolnieniach od podatku, w związku z czym dostawa na rzecz Wnioskodawcy była opodatkowana podatkiem VAT.
   
   
9. Jeżeli tak, to kiedy i czy od momentu ich pierwszego zasiedlenia do dnia sprzedaży upłynie okres 2 lat?
   
   Odpowiedź: Wobec odpowiedzi przeczącej na poprzednie pytanie brak konieczności udzielenia odpowiedzi na powyższe.
   
   
10. Czy w stosunku do całej Nieruchomości, z której zostały wyodrębnione pojedyncze, lokale mieszkalne i/lub lokale usługowe, doszło w Spółce sp.j. do ich pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ww. przepisu art. 2 pkt 14 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
    
    Odpowiedź: Tak, jak to zostało wskazane powyżej wobec poczynienia nakładów przekraczających 30% wartości początkowej Nieruchomości przez sp.j. doszło w spółce do pierwszego zasiedlenia w stosunku do całej Nieruchomości, w rozumieniu ww. przepisu art. 2 pkt 14 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
    
    
11. Jeżeli odpowiedź na ww. pytania będzie negatywna (tj. zarówno u Wnioskodawcy jak i w Spółce nie doszło do pierwszego zasiedlenia) to czy w stosunku do całej Nieruchomości, z której zostały wyodrębnione pojedyncze, lokale mieszkalne i/lub lokale usługowe, doszło wcześniej do ich pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ww. przepisu art. 2 pkt 14 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
    
    Odpowiedź: Wobec odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie brak konieczności udzielenia odpowiedzi na powyższe.
    
    
12. W przypadku gdy nabyta nieruchomość nie stanowiła u Wnioskodawcy towaru handlowego to czy nakłady, które Pan poczynił na samodzielne lokale, były nakładami na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i stanowiły one co najmniej 30% wartości początkowej Nieruchomości?
    
    Odpowiedź: Nakłady, które Wnioskodawca poczynił na samodzielne lokale były nakładami na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, jednakże nie stanowiły one co najmniej 30% wartości początkowej Nieruchomości. Prace wykończeniowe wykonane przez Wnioskodawcę obejmowały jedynie wykonanie wylewek, utwardzenie i odwodnienie podwórka (drenaż). Wnioskodawca wykonał prace estetyczne w ograniczonym zakresie, a nie konstrukcyjne. Nakłady były ponoszone od dnia nabycia Nieruchomości od Sp.j. i będą ponoszone do dnia sprzedaży poszczególnych lokali.
    
    
13. W jaki sposób wszystkie lokale, o których mowa we wniosku były użytkowane po dokonaniu ulepszeń, w szczególności czy miało miejsce pierwsze oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części po ich ulepszeniu? Jeżeli tak, to kiedy ono wystąpiło (należy podać dokładną datę)? Czy od ww. zajęcia (używania) do momentu dostawy upłynie okres dłuższy niż 2 lata?
    
    Odpowiedź: Lokale po dokonaniu ulepszeń były użytkowane przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie ma wiedzy (nie jest w stanie podać dokładnej daty) zakończenia prac wykończeniowych dla poszczególnych lokali. Od ww. zajęcia (używania) do momentu dostawy nie upłynie okres dłuższy niż 2 lata.
    
    
14. W przypadku gdy poszczególne lokale (Nieruchomość) nie stanowiły w Spółce sp.j. towaru handlowego to czy nakłady, które Spółka poczyniła, były nakładami na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i stanowiły one co najmniej 30% wartości początkowej tych lokali (Nieruchomości)?
    
    Odpowiedź: Według wiedzy Wnioskodawcy nakłady, które Spółka poczyniła, były nakładami na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i stanowiły one co najmniej 30% wartości początkowej tych lokali (Nieruchomości).
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (dotyczące podatku od towarów i usług).

Czy sprzedaż pojedynczych, wyodrębnionych lokali mieszkalnych i/lub lokali usługowych w ramach Nieruchomości będzie mogło korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 uVAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), sprzedaż pojedynczych, wyodrębnionych lokali mieszkalnych i/lub lokali usługowych w ramach Nieruchomości będzie mogła korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 uVAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 uVAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Kluczowe jest zatem pojęcie pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z art. 2 pkt 14 uVAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się „oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej”.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przesłanki te zostały spełnione w opisanym stanie faktycznym, gdyż Nieruchomość została wybudowana w latach dziewięćdziesiątych XX-wieku. Do ponownego zasiedlenia w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10 uVAT doszło z chwilą gdy sp.j. poczyniła nakłady przekraczające 30% wartości początkowej Nieruchomości, a zatem nie później niż do 31 sierpnia 2018 r. (kiedy według wiedzy Wnioskodawcy zostały zakończone prace konstrukcyjne (nakłady przekraczające 30% wykonane przez Spółkę) doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 uVAT poprzez rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne (niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą), dopiero później nastąpiło przeniesienie własności na rzecz Wnioskodawcy, a zatem w przypadku Wnioskodawcy nie mamy do czynienia z oddaniem do użytkowania po wybudowaniu, a także nie mamy do czynienia z oddaniem do użytkowania po ulepszeniu w rozumieniu uVAT, gdyż wydatki na ulepszenie poczynione przez Wnioskodawcę nie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy wskazać, że nieruchomość gruntowa, jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Wobec powyższego, za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzające do wykorzystania towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub pewnym okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Należy stwierdzić, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, np. nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został faktycznie wykorzystany na potrzeby własne (prywatne), czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Wobec tego nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Jak wynika z ww. orzeczenia czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1 ze zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków i budowli lub ich części) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Podkreślić należy, że wskazane orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z 9 listopada 2011 r. ( sygn. akt I FSK 1656/11) oraz WSA z 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11, z 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, w zakresie obrotu nieruchomościami takich jak nabycie i zrealizowanie inwestycji w celu zarobkowym, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości stanowiącej jedyną działkę zabudowaną IV kondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym („Nieruchomość”). Nieruchomość została nabyta przez spółkę jawną na podstawie umowy sprzedaży z 28 października 2008 r. Nieruchomość nie była wykorzystywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Następnie, Wnioskodawca nabył Nieruchomość od spółki jawnej na podstawie umowy przeniesienia własności z 12 września 2018 r.

W ramach Nieruchomości Wnioskodawca planuje wyodrębnić dwa samodzielne lokale usługowe na parterze z wejściami zewnętrznymi i sześć lokali mieszkalnych dostępnych z dróg komunikacji ogólnej (części wspólne), które będą przedmiotem transakcji sprzedaży. Wnioskodawca nie prowadzi odrębnej od spółki indywidualnej działalności gospodarczej ani też działalności gospodarczej w jakiejkolwiek innej formie.

Nabycie Nieruchomości od spółki nastąpiło do majątku osobistego. Przeniesienie własności Nieruchomości od spółki na rzecz Wnioskodawcy na podstawie umowy z 12 września 2018 r. było czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Nakłady, które Wnioskodawca poczynił na samodzielne lokale były nakładami na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, jednakże nie stanowiły one co najmniej 30% wartości początkowej Nieruchomości. Prace wykończeniowe wykonane przez Wnioskodawcę obejmowały jedynie wykonanie wylewek, utwardzenie i odwodnienie podwórka (drenaż). Wnioskodawca wykonał prace estetyczne w ograniczonym zakresie, a nie konstrukcyjne. Nakłady były ponoszone od dnia nabycia Nieruchomości od spółki jawnej i będą ponoszone do dnia sprzedaży poszczególnych lokali.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy sprzedaż pojedynczych, wyodrębnionych lokali mieszkalnych i lokali usługowych w ramach Nieruchomości będzie mogło korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca dokonując sprzedaży wyodrębnionych lokali mieszkalnych i usługowych w ramach Nieruchomości będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy, w świetle przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że sprzedaż dwóch samodzielnych lokali usługowych oraz sześciu lokali mieszkalnych nie nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym, lecz będzie stanowić sprzedaż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca będzie działał jako podatnik, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku nie wynika, aby planowana sprzedaż samodzielnych lokali zarówno mieszkalnych jak i usługowych była związana z zaspokajaniem potrzeb osobistych Wnioskodawcy w jakimkolwiek momencie od dnia ich nabycia i wyodrębnienia. Wnioskodawca już w momencie nabycia ww. lokali miał zamiar dokonać ich sprzedaży. Ponadto Wnioskodawca w celu ich sprzedaży poczynił nakłady na ich ulepszenie, które obejmowały wykonanie wylewek, utwardzenie i odwodnienie podwórka (drenaż). Wnioskodawca wykonał prace estetyczne. Ponadto – jak wskazał Wnioskodawca – nakłady były ponoszone od dnia nabycia Nieruchomości od spółki jawnej i będą ponoszone do dnia sprzedaży poszczególnych lokali. Zatem podejmowane przez Wnioskodawcę działania nie stanowią zwykłego zarządzania majątkiem prywatnym. Tego rodzaju rozporządzanie majątkiem stanowi o jego zarobkowym charakterze i determinuje jego wyłączenie z majątku osobistego Wnioskodawcy. Wnioskodawca podejmując decyzję o sprzedaży lokali oraz ponoszeniu na nich nakładów ponosi ryzyko związane z ewentualnym niepowodzeniem, które jest charakterystyczną cechą i nieodzownym elementem prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto, co istotne prowadzone działania w celu zbycia lokali mieszkalnych i usługowych są typowe dla działalności przybierającej formę zarobkową jaka jest charakterystyczna dla działań podejmowanych przez podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Zatem stwierdzić należy, że tak opisane czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w odniesieniu do sprzedaży lokali mieszkalnych i usługowych jednoznacznie wskazują na fakt, że transakcji sprzedaży ww. lokali nie można uznać za zbycie majątku prywatnego i w konsekwencji za czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem w analizowanej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę dla uznania Wnioskodawcy w związku z planowaną sprzedażą wyodrębnionych lokali mieszkalnych i usługowych za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym czynność sprzedaży przedmiotowych lokali będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym, należy stwierdzić, że do przedmiotowej transakcji będą miały zastosowanie przepisy ustawy.

Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

W celu ustalenia, czy w odniesieniu do przedmiotowej dostawy lokali mieszkalnych i usługowych zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem ww. nieruchomości (lokali) doszło do pierwszego zasiedlenia.

Przepisy ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady, opodatkowaniu VAT podlegają następujące transakcje: odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, do celów ust. 1 lit. a) „budynek” oznacza dowolną konstrukcję trwale związaną z gruntem.

Państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit, a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Państwa członkowskie mogą zastosować kryteria inne niż kryterium pierwszego zasiedlenia, takie jak okres upływający między datą ukończenia budynku a datą pierwszej dostawy lub też okres upływający między datą pierwszego zasiedlenia a datą następnej dostawy, pod warunkiem, że okresy te nic przekraczają, odpowiednio, pięciu i dwóch lat.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że odpłatna dostawa budynku (części budynku) spełnia definicję pierwszego zasiedlenia. Dodatkowo, oprócz odpłatnej dostawy, w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie jest rozumiane szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”, w tym także wykorzystywanie budynku przez dany podmiot w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej lub wybudowanie i zamieszkanie w budynku mieszkalnym przez osobę fizyczną. Ponadto kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku (jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora) zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji (vide: pkt 41 wyroku TSUE z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C 308/16).

Jak wskazał Wnioskodawca nakłady, które spółka jawna poczyniła, były nakładami na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i stanowiły one co najmniej 30% wartości początkowej tych lokali (Nieruchomości).

Przeniesienie własności Nieruchomości od spółki na rzecz Wnioskodawcy na podstawie umowy z 12 września 2018 r. było jednak czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca wskazał, że dostawa ta była opodatkowana podatkiem VAT.

W przedmiotowej sprawie stwierdzić zatem należy, że do pierwszego zasiedlenia lokali będących przedmiotem wniosku doszło już w momencie ich sprzedaży przez spółkę jawną na rzecz Wnioskodawcy (tj. 12 września 2018 r.).

Lokale te zostały użyte przez spółkę jawną do czynności wykonywanych w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, tj. sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy.

Sprzedaż lokali przez spółkę jawną Wnioskodawcy, dokonaną pomiędzy podatnikami, należy zatem uznać za dokonaną w ramach pierwszego zasiedlenia.

Zatem należy stwierdzić, że w stosunku do Nieruchomości doszło do jej pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, w dniu 12 września 2018 r., tj. z chwilą jej nabycia przez Wnioskodawcę. Tym samym dostawa przez Wnioskodawcę wyodrębnionych z niej lokali mieszkalnych i usługowych nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed nim. Jednocześnie pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynie okres powyżej 2 lat.

Wnioskodawca wskazał także, że nakłady, które On poniósł na samodzielne lokale były nakładami na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, jednakże nie stanowiły one co najmniej 30% wartości początkowej Nieruchomości.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę samodzielnych dwóch lokali użytkowych oraz sześciu lokali mieszkalnych nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed nim oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem upłynie okres dłuższy niż 2 lata, to tym samym do ich sprzedaży będą spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Reasumując, sprzedaż pojedynczych, wyodrębnionych lokali mieszkalnych i lokali usługowych w ramach Nieruchomości będzie mogło korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. organ informuje, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek dotyczący podatku od towarów i usług. Natomiast pozostała część wniosku dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie rozpatrzona odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.