Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.474.2021.2.JS
z 26 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 15 maja 2021 r. (data wpływu 15 maja 2021 r.), uzupełnionym 24 sierpnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy działalność prowadzona przez Wnioskodawcę jest działalnością badawczo-rozwojową oraz uznania ponoszonych wydatków za koszty do obliczenia wskaźnika nexus – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

15 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony 24 sierpnia 2021 r., o wydanie indywidualnej interpretacji dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy działalność prowadzona przez Wnioskodawcę jest działalnością badawczo-rozwojową oraz uznania ponoszonych wydatków za koszty do obliczenia wskaźnika nexus.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której zajmuje się tworzeniem dedykowanych na potrzeby klientów programów komputerowych. Działalność gospodarcza została zarejestrowana w Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej. Jej przeważającym przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem – PKD 62.01.Z.

Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej zwana: „ustawą o PIT”). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie umów o świadczenie usług IT, Wnioskodawca od lipca 2018 r. świadczy usługi IT na rzecz S. z siedzibą w P. (zwana dalej: „S.”). W ramach świadczenia usług na rzecz S., Wnioskodawca rozwija oprogramowanie oraz świadczy inne usługi IT.

Wynagrodzenie otrzymywane w ramach umowy składa się z dwóch elementów. Pierwsza część wynagrodzenia jest wypłacana w związku z rozwojem dedykowanego programu komputerowego oraz przeniesieniem autorskiego prawa majątkowego do niego na S. Druga część wynagrodzenia jest za pozostałe usługi IT, w tym za prace związane z utrzymaniem programu komputerowego.

A. Działalność rozwojowa

Wnioskodawca rozwija program komputerowy w postaci aplikacji na … umożliwiającej użytkownikom telefonów komórkowych łączenie się w sieci podczas profesjonalnych wydarzeń on-line (dalej: „Projekt”). Celem opracowywanej aplikacji (tj. Projektu) jest zrewolucjonizowanie rynku eventowego – głownie wielkich wystaw (tradeshows). Aplikacja na system …, poprawia doświadczenia (experience) dla ludzi uczestniczących w tego typu wydarzeniach. Dzieje się to na wielu płaszczyznach, m.in. poprzez:

• umożliwienie umawiania spotkań z innymi uczestnikami. Inni uczestnicy sugerowani są za pomocą sztucznej inteligencji budowanej przez S.
• dostęp do wszystkich wystawców eventów.
• możliwość komunikacji poprzez chat lub wideo z innymi uczestnikami lub wystawcami co ułatwia uczestnikom nawiązywanie relacji biznesowych.
• narzędzia automatyzacji pozyskiwania leadow (potencjalnych partnerów biznesowych) dla wystawców.

Założeniem Projektu jest umożliwienia sprawnego organizowania wydarzeń online. Wnioskodawca w ramach Projektu tworzy nowe funkcjonalności aplikacji dostosowane do potrzeb S. Działania Wnioskodawcy, polegające na rozwijaniu aplikacji zmierzają̨ do poprawy jej użyteczności albo funkcjonalności w obrębie nowych modułów i funkcjonalności, w które Wnioskodawca jest zaangażowany. Funkcjonalności stworzone przez Wnioskodawcę nie występują dotychczas w praktyce gospodarczej lub są̨ na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Przykładem jednej z funkcjonalności jest narzędzie do generowania leadów dla wystawców. Dotychczas, wystawcy nie posiadali wygodnych narzędzi do automatycznego zarządzania kontaktami pozyskanymi podczas wydarzenia. Dzięki aplikacji mobilnej S., mogą oni skanować wizytówki ludzi. Wizytówki są automatycznie rozpoznane i zamienione na kontakt w aplikacji. Wystawcy mogą ocenić taki kontakt w skali 0-5 oraz dodać dowolne notatki. Po wydarzeniu, jedyne co muszą zrobić to wyeksportować dane do pliku Excel żeby mieć dostęp do wszystkich kontaktów pozyskanych na

wydarzeniu. Mogą je dowolnie sortować. Funkcjonalność ta w pełni automatyzuje proces który dotychczas polegał na zbieraniu papierowych wizytówek, ich sortowaniu i obmyślaniu, który kontakt jest wartościowy, a który nie.

Pośród trudności technologicznych związanych z Projektem można wskazać:

1. Organizatorzy wydarzeń bardzo często chcą mieć swoją własną, obrandowaną aplikację. Aplikacje obrandowane mogą mieć inną konfigurację niż główna aplikacja, mogą również inaczej wyglądać. W związku z tym Wnioskodawca napisał moduł do generowania konfiguracji aplikacji. Było to o tyle trudne, że jest to całkowicie autorskie rozwiązanie, nie można było zastosować żadnego gotowego rozwiązania.
2. Optymalizację połączenia wideo zarówno 1:1 jak i modułu z pokojami do wideo spotkań na wydarzeniach.

Wnioskodawca napisał moduł do połączeń wideo. Problemy techniczne, które występowały dotyczyły problemów z wydajnością połączenia oraz renderowania wielu połączeń wideo na ekranie telefonu. Wyzwaniem technicznym była optymalizacja wydajności/jakości - zarządzanie połączeniem i „wyłączaniem go” w sytuacji kiedy uczestnik spotkania wideo aktywnie nie uczestniczy w spotkaniu (ma wyłączoną kamerę i mikrofon).

Prowadzone prace w ramach Projektu przez Wnioskodawcę mają charakter długoterminowy, zorganizowany i systematyczny. S. nie narzuca Wnioskodawcy reguł ani sposobu zapisu algorytmów. Funkcjonalność jest testowana przez Wnioskodawcę celem sprawdzenia czy spełnia zamierzony cel. Ukończenie każdej funkcjonalności skutkuje udostepnieniem napisanego przez Wnioskodawcę̨ kodu źródłowego do repozytorium S. Po udostepnieniu, kod źródłowy przechodzi sprawdzenie przez S., a na późniejszym etapie są wykonywane testy jakościowe. Każda nowa funkcjonalność jest indywidualnym problemem do rozwiązania, pod względem wymagań biznesowych.

Wnioskodawca budowane rozwiązania uznaje za niepowtarzalne i może je sprzedać tylko raz – wyłącznie S. W ramach tworzenia modułów/funkcjonalności nie są wykonywana czynności rutynowe – w razie potrzeby są one wykonywane w ramach pozostałych usług IT (druga część wynagrodzenia).

B. Program komputerowy

Przekazany przez Wnioskodawcę kod źródłowy w ramach nowej funkcjonalności, jakkolwiek jest docelowo elementem głównego programu komputerowego (tj. aplikacji) – także stanowi już program komputerowy w konkretnej wersji, możliwy do używania przez S. Co miesiąc dokonywana jest sprzedaż kolejnej wersji programu komputerowego rozbudowanego o konkretną funkcjonalność (może być to wersja nieukończona) i to za przejście praw autorskich do tego programu komputerowego uzyskiwane jest comiesięczne wynagrodzenie.

Naturą dziś budowanych rozwiązań IT jest to, iż takie oprogramowanie ciągle się zmienia i jest często bardzo długo rozbudowywane w postaci kolejnych wersji. Programy powstają w toku dłuższego okresu czasu i każdego kolejnego miesiąca powstają nowe wersje, bo dodawane są kolejne funkcjonalności przybliżające produkt do jego finalnej formy. W przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija oprogramowanie w postaci nowych funkcjonalności, to w wyniku podjętych przez Wnioskodawcę czynności powstają̨ odrębne od tego oprogramowania utwory (w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego), podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Z punktu widzenia efektywności budowania i wdrażania tych rozwiązań kod przygotowywany przez Wnioskodawcę trafia do wspólnego repozytorium całości wielkiego systemu komputerowego i tworzy kolejną jego wersję.

Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych, otrzymując w zamian wynagrodzenie za sprzedaż tych praw. Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (zwana dalej: „PAIP”) ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Podsumowując, działalność Wnioskodawcy polega i będzie polegała na wykorzystaniu zasobów wiedzy w celu tworzenia nowych programów komputerowych objętych ochroną prawnoautorską w postaci autorskich praw do programów komputerowych. Tworzone programy komputerowe mają i będą miały charakter dedykowany, a więc indywidualny i oryginalny oraz rezultat działalności będzie odpowiednio utrwalony. Programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę mają i będą miały charakter innowacyjny w zakresie prowadzonego przedsiębiorstwa. Charakter twórczy takiej działalność Wnioskodawcy będzie zatem spełniony.

C. Komercjalizacja programu komputerowego

Wnioskodawca osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Rozliczanie wykonania zlecenia następuje zgodnie ze standardem rynkowym w cyklach miesięcznych. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za dotychczas wykonane prace, w tym, za prawa autorskie do fragmentów dotychczas stworzonych kodów źródłowych, w stosunku do których przekazano prawa autorskie. Każdy kod źródłowy, jakkolwiek jest docelowo elementem głównego programu komputerowego – de facto także stanowi już program komputerowy w konkretnej wersji, możliwy do używania w przedsiębiorstwie kontrahenta. Przy czym, Wnioskodawca wskazuje, iż ze względu na sposób co miesięcznego rozliczania Projektu (co miesięczne przekazywanie praw autorskich do kolejnej rozbudowanej wersji) w toku Projektu następuje sytuacja, w której Wnioskodawca na podstawie licencji zwrotnej rozbudowuje wytworzoną uprzednio wersję programu.

D. Samodzielny charakter prowadzonej działalności gospodarczej

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultaty oraz wykonywanie czynności. Wnioskodawca pracuje na swoim sprzęcie. Czynności związane z tworzeniem oprogramowania nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w czasie wyznaczonym przez inny podmiot.

E. Ewidencja

Wnioskodawca posiada odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencję w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Odrębna ewidencja jest prowadzona przez Wnioskodawcę od momentu wejścia w życie przepisów regulujących tzw. ulgę̨ IP BOX, czyli od 1 stycznia 2019 r. Od tego czasu ewidencja jest prowadzona na bieżąco.

F. Koszty

Jednocześnie, Wnioskodawca ponosi wydatki związane z:

• podróżami do S. (tj. zakup biletów lotniczych, zakup biletów kolejowych, koszt wynajmu pokoju w hotelu, wynagrodzenie za przejazd taxi pomiędzy hotelem a lotniskiem),
• zakupem oprogramowania,
• usługami telekomunikacyjnymi (tj. wydatki na usługi telefoniczne i dostęp do Internetu).
• usługi księgowe (tj. wydatki na prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów)
• zakup elektroniki (telefon, słuchawki, głośniki),
• wynajem biura/przestrzeni coworkingowej.

Wszystkie powyżej wymienione wydatki są celowo poniesione i niezbędne dla tworzenia oprogramowania. Bez ich poniesienia niemożliwe byłoby osiągnięcie przychodu z komercjalizacji autorskiego prawa do programu komputerowego. Bez sprzętu komputerowego i zakupu specjalistycznych oprogramowania Wnioskodawca nie byłby w stanie wykonywać swojego zawodu, ponieważ jest to przedmiot służący do programowania, debugowania, kompilowania, testowania i tym podobnych czynności ukierunkowanych na tworzenie oprogramowania.

Wnioskodawca używa również komputera wraz z oprogramowaniem do konsultacji, prowadzenia odpowiedniej dokumentacji czy zbierania danych.

Wydatki poniesione na usługi telekomunikacyjne zapewniają Wnioskodawcy dostęp do telefonu i Internetu. Dzięki temu Wnioskodawca może się komunikować w celu ustalenia wymagań biznesowych oraz technicznych dotyczących oprogramowania. Za pośrednictwem łącza internetowego Wnioskodawca dostarcza kod źródłowy do repozytorium kodu.

Wydatki związane z podróżami do odbiorcy celowego są niezbędne celem ustalenia wymagań biznesowych oraz technicznych dotyczących oprogramowania oraz jego wdrożenia.

Powyżej opisane wydatki te Wnioskodawca alokuje do oprogramowania w proporcji przychodów z komercjalizacji oprogramowania do przychodów ogółem w danym okresie rozliczeniowym. Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie wskazania kosztów, o których mowa w lit. a) wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (wzor Nexus).

W uzupełnieniu wniosku wskazano natomiast, że:

• złożony Wniosek dotyczy zeznań złożonych za lata 2019-2020 (stan faktyczny) oraz zeznania, które zostanie złożone za rok 2021 (zdarzenie przyszłe),
• prowadzona bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność w zakresie tworzenia oprogramowania ma charakter twórczy,
• prowadzona bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność w zakresie tworzenia oprogramowania: prowadzona jest/była/będzie w okresie, którego dotyczy wniosek, w sposób systematyczny,
• prowadzona bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność w zakresie tworzenia oprogramowania, będąca przedmiotem Wniosku (zadanego w nim pytania nr 1), nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tworzonych zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług,
• prowadzona bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność w zakresie tworzenia oprogramowania:
• nie obejmuje badań naukowych w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (tekst jednolity: Dz.U. z 2021 r., poz. 478 ze zm.; dalej: „PSWN”),
• obejmuje prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 PSWN,
• Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie tworzenia oprogramowania, będącą przedmiotem Wniosku, od lipca 2018 r., kiedy to podpisał umowę ze S. z siedzibą w P. (dalej: „Klient”, „S.”). Równolegle z pracami w zakresie tworzenia oprogramowania, w ramach świadczonych dla Klienta usług, Wnioskodawca prowadził i prowadzi prace, które miały inny charakter niż badania naukowe / prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 i 3 PSWN. Prace te obejmują utrzymanie oprogramowania (maintenance), polegającym na np. usuwaniu błędów. Są one prowadzone równolegle z pracami w zakresie tworzenia oprogramowania, a więc od momentu podpisania umowy z Klientem – od lipca 2018 r.,
• w ramach rozwoju oprogramowania w postaci aplikacji na … tworzone są nowe funkcjonalności aplikacji, dostosowane do określonych potrzeb Klienta. Ponieważ oprogramowanie jest opracowywane na zamówienie Klienta („szyte na miarę”), nie jest ono „standardowo” oferowane na runku. Wnioskodawca budowane rozwiązania uznaje za niepowtarzalne i może je sprzedać tylko raz – wyłącznie klientowi. Działania Wnioskodawcy, polegające na rozwijaniu aplikacji, zmierzają̨ do poprawy jej użyteczności lub funkcjonalności w obrębie modułów, w prace nad którymi Wnioskodawca jest zaangażowany. Funkcjonalności stworzone przez Wnioskodawcę nie występują dotychczas w praktyce gospodarczej lub w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących na rynku bądź też (choćby) w skali prowadzonego przez Klienta przedsiębiorstwa,
• Wnioskodawca nie jest twórcą pierwotnego oprogramowania (pierwotnej, pierwszej wersji oprogramowania), natomiast tworzy on nowe funkcjonalności i moduły, do których przenosi na rzecz Klienta prawa. Kod źródłowy w ramach nowej funkcjonalności / modułu, jakkolwiek jest docelowo elementem głównego programu komputerowego, to już sam stanowi program komputerowy. Wnioskodawca od dłuższego czasu (od 2018 r.) cyklicznie tworzy nowe, usprawnione funkcjonalności i moduły i przenosi do nich prawa na Klienta. Naturą obecnie budowanych rozwiązań informatycznych jest to, iż oprogramowanie docelowe stale się zmienia i jest często bardzo długo rozbudowywane – w postaci kolejnych wersji, zgodnie z zwinnymi (agile) metodykami wytwarzania oprogramowania. Programy powstają w toku dłuższego okresu i cyklicznie opracowywane nowe wersje zawierające kolejne funkcjonalności przybliżające produkt do jego finalnej formy,
• efekty rozwijania programu komputerowego przez Wnioskodawcę w postaci nowych funkcjonalności i modułów oprogramowania, których dotyczy Wniosek, są zawsze utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
• efekty rozwijania programu komputerowego przez Wnioskodawcę w postaci nowych funkcjonalności i modułów oprogramowania, których dotyczy wniosek, są odrębnymi programami komputerowymi podlegającymi ochronie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2021 r., poz. 1062; dalej: „PA”),
• Wnioskodawcy przysługują osobiste i autorskie prawa majątkowe do tych „programów komputerowych”,
• w każdym przypadku opracowanie na zlecenie Klienta określonej funkcjonalności lub modułu wiąże się z samodzielnym podejmowaniem przez Wnioskodawcę odrębnych prac rozwojowych w rozumieniu PSWN. Wnioskodawca prowadzi prace nad rozwojem oprogramowania w sposób ciągły. Klient nie narzuca przy tym Wnioskodawcy reguł ani sposobu rozwinięcia oprogramowania. Każda nowa funkcjonalność czy moduł opracowywana / opracowywany dla Klienta jest indywidualnym problemem do rozwiązania, pod względem wymagań biznesowych i oczekiwań Klienta. Przykłady trudności technologicznych związanych z powyższymi pracami wskazano we wniosku,
• opracowywane w ramach rozwoju oprogramowania funkcjonalności i moduły, których dotyczy wniosek, zawsze są efektem prac rozwojowych Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów PSWN,
• Wnioskodawca zawarł z Klientem umowę o świadczenie usług informatycznych, której przedmiotem jest: • rozwój oprogramowania poprzez opracowywanie nowych funkcjonalności i modułów, do których to programów komputerowych Wnioskodawca również na podstawie tej umowy przenosi na Klienta autorskie prawa majątkowe, • świadczenie dodatkowych usług informatycznych w postaci utrzymania oprogramowania. W umowie wyraźnie wyodrębniono, jaka część wynagrodzenia dotyczy poszczególnych świadczeń, tj. (i) opracowania i przeniesienia praw do programów komputerowych oraz (ii) usług dodatkowych,
• na podstawie zawartej z Klientem umowy Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie, którego część – co wyraźnie wyodrębniono w umowie – dotyczy opracowania i przeniesienia praw do programów komputerowych. Programy te to opracowywane w ramach rozwoju oprogramowania nowe funkcjonalności i moduły. Prace nad tymi programami Wnioskodawca traktuje jako działalność badawczo-rozwojową (o potwierdzenie czego wnosi w pytaniu nr 1, zmienionym w ramach wyjaśnień udzielonych do pkt III Wezwania – zob. poniżej). Część otrzymywanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia – również wyodrębniona w umowie – dotyczy także świadczonych na rzecz Klienta dodatkowych usług informatycznych w postaci utrzymania oprogramowania. Prac w tym zakresie Wnioskodawca nie traktuje jednak jako działalności badawczo-rozwojowej,
• przeniesienie praw do opracowywanych programów komputerowych, zgodnie z zawartą z Klientem umową, następuje na podstawie i zgodnie z prawem francuskim. Niemniej, Wnioskodawca zwraca uwagę, że przeniesienie to następuje w drodze umowy, zawartej w formie pisemnej (o czym mówi art. 53 PA), a sama umowa wskazuje pola eksploatacji (do czego odnosi się art. 41 PA), na których Klient może korzystać z nabywanych programów (praw do nich). Wnioskodawca pragnie przy tym zaznaczyć, że ochrona prawna programów komputerowych jest zharmonizowana na poziomie Unii Europejskiej (czego wyrazem jest np. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów (wersja skodyfikowana), Dz.Urz.UE.L Nr 111, str. 16),
• w wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac polegających na rozwoju oprogramowania powstają autorskie prawa do programów komputerowych w postaci nowych funkcjonalności i modułów, które to podlegają ochronie na podstawie art. 74 PA. Każda opracowana funkcjonalność i każdy opracowany moduł, której / którego Wniosek dotyczy, jest odrębnym programem komputerowym, który podlega ochronie na podstawie art. 74 PA,
• Wnioskodawca opisanych we wniosku czynności nie dokonywał ani nie dokonuje na podstawie licencji wyłącznej udzielonej przez Klienta, jako twórca oprogramowania, do którego uprzednio prawa autorskie przeniósł Wnioskodawca na Klienta. Z takiego tytułu Wnioskodawca nie uzyskuje również przychodów. Wnioskodawca otrzymuje od Klienta licencję zwrotną, w oparciu o którą rozwija oprogramowanie Klienta – rozbudowuje wytworzoną uprzednio wersję programu (obejmującą również funkcjonalności i moduł, które sam wytworzył i do których prawa przeniósł na Klienta) poprzez opracowywanie nowych funkcjonalności i modułów. Z tytułu otrzymania licencji zwrotnej Wnioskodawca ani nie uzyskuje przychodów, ani nie ponosi kosztów – udzielenie takiej licencji przez Klienta jest niezbędne do opracowywania przez Wnioskodawcę kolejnych wersji oprogramowania,
• w okresie, którego dotyczy Wniosek, Wnioskodawca uzyskiwał i będzie uzyskiwał przychody z praw autorskich do programów komputerowych w postaci nowych funkcjonalności i modułów opracowywanych w ramach rozwoju oprogramowania jedynie (wyłącznie) ze sprzedaży tych praw (rozumianej jako przenoszenie na Klienta autorskich praw majątkowych do opracowywanego oprogramowania). Część wynagrodzenia uzyskiwanego z tego tytułu przez Wnioskodawcę została wyraźnie wyodrębniona w zawartej przez niego z Klientem umowie. Wnioskodawca zaznacza przy tej okazji, że część wynagrodzenia otrzymywanego na podstawie zawartej z Klientem umowy – również wyraźnie wyodrębniona w umowie – dotyczy także świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta dodatkowych usług informatycznych w postaci utrzymania oprogramowania. Prac w tym zakresie Wnioskodawca nie traktuje jednak jako działalności badawczo-rozwojowej, a ich rezultatów – jako praw autorskich do programów komputerowych,
• Wnioskodawca zamierza uwzględnić jako składnik przychodu z tytułu sprzedaży autorskich praw majątkowych do programu komputerowego wyłącznie tę część wynagrodzenia otrzymywanego od Klienta, którą określono jako wynagrodzenie z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do opracowywanego oprogramowania,
• Wnioskodawca chciałby uwzględnić we wskaźniku nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm.; dalej: „ustawa o PIT”) i którego dotyczyło zadane we Wniosku pytanie nr 5, następujące wydatki. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, jakie przesłanki świadczą o bezpośrednim powiązaniu każdego z tych wydatków z wytworzeniem oprogramowania:
  - wydatki związane z podróżami do Klienta (tj. zakup biletów lotniczych, zakup biletów kolejowych, koszt wynajmu pokoju w hotelu, wynagrodzenie za przejazd taxi pomiędzy hotelem a lotniskiem). Poniesienie tych wydatków jest niezbędne do ustalenia wymagań biznesowych oraz technicznych dotyczących oprogramowania – funkcjonalności i modułów, które mają zostać opracowane przez Wnioskodawcę,
  - wydatki ponoszone na zakup sprzętu komputerowego (w tym elektroniki – telefonu, słuchawek, głośników) i specjalistycznego oprogramowania. Bez zakupu takiego sprzętu i oprogramowania Wnioskodawca nie byłby w stanie opracowywać oprogramowania (nowych funkcjonalności i modułów) na rzecz Klienta. Nabywany sprzęt i oprogramowanie służą do programowania, debugowania, kompilowania, testowania i tym podobnych czynności ukierunkowanych na tworzenie funkcjonalności i modułów dla Klienta. Wnioskodawca używa również komputera wraz z oprogramowaniem do konsultacji, prowadzenia odpowiedniej dokumentacji czy zbierania danych.
  - wydatki związane z usługami telekomunikacyjnym, tj. wydatki na usługi telefoniczne i dostęp do Internetu. Wydatki te zapewniają Wnioskodawcy dostęp do telefonu i Internetu, dzięki czemu może komunikować się z przedstawicielami Klienta w sprawie wymagań biznesowych oraz technicznych dotyczących oprogramowania. W tym celu Wnioskodawca nabywa również elektronikę – telefon, słuchawki, głośniki. Za pośrednictwem łącza internetowego Wnioskodawca dostarcza również kod źródłowy do repozytorium kodu,
  - wydatki na usługi księgowe, tj. wydatki na prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów, oraz wydatki na wynajem biura/przestrzeni coworkingowej są niezbędnymi, ogólnymi kosztami prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (ogólnymi wydatkami ponoszonymi bez względu na jej przedmiot).

Wszystkie powyżej wymienione wydatki są celowo ponoszone i niezbędne dla tworzenia oprogramowania. Bez ich poniesienia niemożliwe byłoby osiągnięcie przychodu z komercjalizacji autorskich praw do programów komputerowych – do opracowywanych dla Klienta w ramach rozwoju oprogramowania nowych funkcjonalności i modułów,

• wszystkie wymienione powyżej wydatki są cyklicznie ponoszone przez Wnioskodawcę, w toku prowadzonej działalności. Wydatki te były już zatem ponoszone w odniesieniu do już wytworzonych programów komputerowych, jak i będą ponoszone – w odniesieniu do programów komputerowych, które Wnioskodawca dopiero wytworzy,
• Wnioskodawca prowadzi ewidencję spełniającą powyższe wymogi (tj., jak rozumie Wnioskodawca, wymogi wynikające z art. 30cb ustawy o PIT), w odniesieniu do poszczególnych, opracowywanych funkcjonalności i modułów,
• opisane i wyeksponowane we wniosku oraz w uzupełnieniu informacje/dane/warunki miały miejsce/dojdzie do ich spełnienia w całym okresie, którego dotyczy wniosek (zgodnie z jego zakresem wskazanym w ramach pkt I niniejszego wezwania – zob. powyżej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania ostatecznie ustalone/przeformułowane w przesłanym uzupełnieniu wniosku:

1. Czy działalność prowadzona przez Wnioskodawcę opisana w literze A stanu faktycznego jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT?
2. Które z wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej tj.:
   
   
   
   
   1. wydatki związane z podróżami do S. (tj. zakup biletów lotniczych, zakup biletów kolejowych, koszt wynajmu pokoju w hotelu, wynagrodzenie za przejazd taxi pomiędzy hotelem a lotniskiem),
   2. zakupem oprogramowania do komputera,
   3. usługami telekomunikacyjnymi (tj. wydatki na usługi telefoniczne i dostęp do Internetu),
   4. usługi księgowe (tj. wydatki na prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów),
   5. zakup elektroniki (telefon, słuchawki, głośniki),
   6. wynajem biura/przestrzeni coworkingowej

w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, przy zachowaniu metodyki alokacji, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego, działalność prowadzona przez Niego jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego, koszty związane z podróżami do odbiorcy docelowego, zakupem oprogramowania do komputera, usługami telekomunikacyjnymi, usługami księgowymi stanowią koszty, o których mowa w lit. a) wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. Wnioskodawca jest uprawniony do proporcjonalnego alokowania tych kosztów, do kosztów o których mowa w lit. a) wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przy zachowaniu wynikającego z zawartej umowy stosunku przychodów za przeniesienie autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego na S. do przychodów za pozostałe usługi IT świadczone na rzecz kontrahenta.

Uzasadnienie odnośnie ww. stanowisk Wnioskodawcy:

Od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw. Na podstawie regulacji wprowadzonych ww. ustawą zmieniającą do systemu prawa podatkowego implikowano przepisy dotyczące preferencyjnego rozwiązania w podatkach dochodowych – tzw. IP Box. Regulacje dotyczące stosowania opisanej powyżej ulgi zostały odzwierciedlone w art. 30ca-30cb ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Kwalifikowane prawa własności intelektualnej zawarte zostały w zamkniętym katalogu opisanym w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT. Zgodnie z treścią tego przepisu, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są: (…) 8. autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle powyższego, kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

1. zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej,
2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT,
3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Zatem, kwalifikowane IP musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, i że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową.

Działalność rozwojowa:

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Stosownie do treści art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych – oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. W ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług.

W niniejszej sprawie działalność Wnioskodawcy ma i będzie miała na celu wykorzystywanie wiedzy z zakresu IT do tworzenia nowych zastosowań. Działalność Wnioskodawcy polega i będzie polegała na wykorzystaniu zasobów wiedzy w celu tworzenia nowych innowacyjnych programów komputerowych. Tworzone programy komputerowe będą mieć charakter indywidualny i oryginalny zaś ich rezultat działalności będzie odpowiednio utrwalony.

Programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę będą miały charakter innowacyjny w zakresie prowadzonego przez klienta przedsiębiorstwa. Jednocześnie działalność Wnioskodawcy jest prowadzona jest w tej formie od kilku lat. Ma zatem i będzie mieć charakter systematyczny. Całość prac odbywa się w sposób zorganizowany i ciągły. Wytwarzane przez Wnioskodawcę̨ oprogramowanie stanowi wyraz własnej twórczości intelektualnej, ponieważ jest ono konkretnym zapisem, indywidualnym podejściem Wnioskodawcy do zagadnień twórczych, programistycznych, które są wynikiem działalności badawczo-rozwojowej.

Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 PAIP.

Działania Wnioskodawcy, polegające na rozwijaniu oprogramowania zmierzają̨ do istotnej poprawy jego użyteczności albo funkcjonalności w obrębie nowych modułów i funkcjonalności, w które Wnioskodawca jest zaangażowany. Każda cześć z wytworzonego oprogramowania jest autorskim dziełem Wnioskodawcy, ponieważ nikt nie narzuca mu reguł ani sposobu zapisu algorytmów, które przyczyniają̨ się̨ do rozwoju produktów – oprogramowania komputerowego.

Opracowana funkcjonalność jest testowana przez Wnioskodawcę celem sprawdzenia czy spełnia
zamierzony cel. Ukończenie każdego zadania lub etapu projektu skutkuje udostepnieniem napisanego przez Wnioskodawcę kodu źródłowego przez przekazanie do repozytorium klienta. Po udostepnieniu kod źródłowy przechodzi sprawdzenie (review) przez klienta, a na późniejszym etapie testy jakościowe.

Wnioskodawca, w ramach tworzenia opisanego we wniosku oprogramowania oraz jego ulepszania i rozwijania, ciągle zdobywa i poszerza swoją wiedzę o nowe umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania. Czynności niniejsze nie są rutynowe albowiem każda nowa funkcjonalność jest indywidualnym problemem do rozwiązania, pod względem wymagań biznesowych klienta. Podkreślić należy, iż czynności rutynowe, które są nieodłącznym elementem każdej działalności gospodarczej, nie są brane pod uwagę̨ w zakresie skorzystania przez Wnioskodawcę z ulgi IP Box Niniejszy wniosek dotyczy tylko zakresu twórczej działalności Wnioskodawcy.

5% stawkę opodatkowania Wnioskodawca zamierza stosować wyłącznie do dochodów z autorskich praw do programu komputerowego. W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca podejmuje działania o charakterze ulepszenia rozwiązania już istniejącego, w postaci kodu źródłowego kontrahenta, poprzez dodanie do niego zupełnie nowych funkcjonalność, do których Wnioskodawca przenosi na kontrahenta prawa autorskie.

W przypadku dokonania modyfikacji już istniejącego kodu źródłowego, Wnioskodawca w ramach swojej działalności ma obowiązek dopasować jego działanie dla potrzeb klienta. Każdorazowo efektem pracy jest kod źródłowy programu komputerowego, który ma charakter indywidualny i innowacyjny. Powyższe działania

Wnioskodawcy w zakresie tworzenia oprogramowania stanowiącego rozwiniecie, rozbudowanie, czy też ulepszenie istniejącego oprogramowania kontrahenta wpisują się – zdaniem Wnioskodawcy – w definicję prowadzenia prac rozwojowych, o których mowa w treści regulacji art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem działań wpisujących się w działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w brzmieniu art. 5a pkt 38 ww. ustawy.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy do opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że prace polegające na tworzeniu innowacyjnych programów komputerowych opisane w części A stanu faktycznego prowadzone przez Wnioskodawcę są działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Koszty do wskaźnika Nexus:

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT „wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a + b) x 1,3]/[a + b + c + d]

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej;

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3;

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu
art. 23m ust. 1 pkt 4;

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zgodnie zaś z treścią art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT „do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W myśl art. 30ca ust. 6 ustawy o PIT w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1. W celu ustalenia prawidłowej podstawy opodatkowania, Wnioskodawca musi prawidłowo obliczyć wskazany w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT wskaźnik Nexus. Wnioskodawca uważa, że dla potrzeb ustalania kosztów faktycznie poniesionych na prowadzoną bezpośrednio działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (a dokładniej oprogramowaniem) we wzorze podanym w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT oznaczonym literą „a” należy uwzględnić m.in. koszty związane z podróżami do odbiorcy docelowego, zakupem oprogramowania, usługi telekomunikacyjne, jako koszty związane bezpośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową.

Wnioskodawca podróżuje do odbiorcy docelowego i w związku z tym ponosi koszty związane z zakupem biletów lotniczych, biletów kolejowych, wynagrodzenie za pokój hotelowy, wynagrodzenie za przejazd taxi. Spotkania te są niezbędne. Celem spotkań z odbiorcą docelowym jest m.in. ustalenie wymagań dotyczących oprogramowania (tj. cel, zasady, założenia projektu, jakie nowe funkcjonalności mają powstać).

Wnioskodawca w celu prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej musi ponosić wydatki na zakup oprogramowania i sprzętu komputerowego, który jest mu niezbędny do wykonywania czynności programowania – wytwarzania przedmiotów kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Wnioskodawca nie byłby też w stanie prowadzić działalności badawczo-rozwojowej bez dostępu do podstawowych usług telekomunikacyjnych, które na bieżąco opłaca. W związku z tym należy uznać, że wydatki te stanowią koszty, które są faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (oprogramowaniem). Bez poniesienia wskazanych wydatków prowadzona przez Wnioskodawcę działalność nie przynosiłaby rezultatu, nie zostałby stworzony program komputerowy, a następnie nie mógłby być on komercyjnie wykorzystywany (w zakresie wskazanym w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT). Przyjęcie takiego stanowiska potwierdzają wydane w ostatnim czasie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej podobne interpretacje indywidualne, m.in.:

• interpretacja z 29 listopada 2019 r. o sygn. 0114-KDIP3-2.4011.469.2019.2.AC;
• interpretacja z 13 grudnia 2019 r. o sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.487.2019.3.GG;
• interpretacja z 16 marca 2020 o sygn. 0115-KDIT1.4011.165.2019.2.JG;
• interpretacja z 2 stycznia 2020 r. o sygn. 0115-KDIT3.4011.368.2019.3.WM;
• interpretacja z 23 grudnia 2019 r. o sygn. 0114-KDIP3-3.4011.509.2019.2.MT.

Fakt, że sprzęt komputerowy służący do programowania, dostęp do Internetu, wyjazdy do odbiorcy docelowego są w części związane z innymi usługami IT, nie wyłącza to możliwości ich proporcjonalnego alokowania do prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. W przypadku kosztów związanych zarówno z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz z innymi usługami IT, Wnioskodawca jest uprawniony do alokowania tych kosztów, do kosztów o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przy zachowaniu wynikającego z zawartej umowy stosunku przychodów za przeniesienie autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego na S. do przychodów za pozostałe usługi IT świadczone na rzecz kontrahenta. W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 powołanej ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (czyli tzw. kwalifikowanymi IP) są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

-----------------

a + b +c +d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której zajmuje się tworzeniem dedykowanych na potrzeby klientów programów komputerowych. Działalność gospodarcza została zarejestrowana w Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej. Jej przeważającym przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem – PKD 62.01.Z. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie umów o świadczenie usług IT, Wnioskodawca od lipca 2018 roku świadczy usługi IT na rzecz S. z siedzibą w P. W ramach świadczenia usług na rzecz S., Wnioskodawca rozwija oprogramowanie oraz świadczy inne usługi IT. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że prowadzona bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność w zakresie tworzenie oprogramowania:

1. ma charakter twórczy;
2. prowadzona jest/była/będzie w okresie, którego dotyczy wniosek, w sposób systematyczny;
3. nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tworzonych zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług;
4. nie obejmuje badań naukowych w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;
5. obejmuje prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ww. ustawy.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że opisane i wyeksponowane we wniosku oraz w uzupełnieniu informacje/dane/warunki miały miejsce/dojdzie do ich spełnienia w całym okresie, którego dotyczy wniosek, tj. 2019-2021 r.

Wobec tego, na gruncie rozpatrywanej sprawy, należy więc stwierdzić, że w roku 2019, 2020 oraz 2021 działalność Wnioskodawcy jest/będzie działalnością badawczo-rozwojową spełniającą definicję wyrażoną w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się z kolei do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących ustalania wskaźnika nexus (możliwości uznania wydatków wymienionych w złożonym wniosku za koszty prowadzonej bezpośrednio przez nią działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej – art. 30ca ust. 4 ustawy), wskazać należy, że istotnym jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Przyjąć więc trzeba, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo–rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo–rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak Wnioskodawca podał we wniosku poniósł m.in. następujące koszty, tj. wydatki na:

• związane z podróżami do S. (tj. zakup biletów lotniczych, zakup biletów kolejowych, koszt wynajmu pokoju w hotelu, wynagrodzenie za przejazd taxi pomiędzy hotelem a lotniskiem);
• zakupem oprogramowania do komputera;
• usługami telekomunikacyjnymi (tj. wydatki na usługi telefoniczne i dostęp do Internetu);
• usługi księgowe (tj. wydatki na prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów);
• zakup elektroniki (telefon, słuchawki, głośniki);
• wynajem biura/przestrzeni coworkingowej.

Stosownie do wskazania Wnioskodawcy, wyżej wymienione koszty są bezpośrednio związane z jego działalnością programistyczną – działalnością badawczo–rozwojową.

Skoro zatem, jak wskazuje Wnioskodawca istnieje bezpośredni związek tych wydatków z wytworzeniem oprogramowania oraz wszystkie powyżej wymienione wydatki są celowo ponoszone i niezbędne dla tworzenia oprogramowania. Bez ich poniesienia niemożliwe byłoby osiągnięcie przychodu z komercjalizacji autorskich praw do programów komputerowych – do opracowywanych dla Klienta w ramach rozwoju oprogramowania nowych funkcjonalności i modułów. W związku z powyższym, uznać należy, że ponoszone przez Wnioskodawcę ww. wydatki, w zakresie w jakim przeznaczone są na działalność badawczo-rozwojową Wnioskodawcy, mogą zostać. uwzględnione przy ustalaniu wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4, pod literą (zmienną) „a” przedmiotowego wzoru.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym, Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo–rozwojową związaną z danym prawem.

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że:

1. opisane prace wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu oprogramowania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
2. ustalając wskaźnik nexus, Wnioskodawca ma prawo do uwzględnienia Kosztów IP Box, opisanych we wniosku, tj. zakup biletów lotniczych, zakup biletów kolejowych, koszt wynajmu pokoju w hotelu, wynagrodzenie za przejazd taxi pomiędzy hotelem a lotniskiem, zakupem oprogramowania do komputera, wydatki na usługi telefoniczne i dostęp do Internetu, wydatki na prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów, zakup elektroniki (telefon, słuchawki, głośniki), wynajem biura/przestrzeni coworkingowej.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była ewentualna kwalifikacja opisanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodu przy obliczaniu dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo – w odniesieniu do powołanych interpretacji indywidualnych – stwierdzić należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, pomimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko˗Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.