Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.299.2021.1.RST
z 20 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 maja 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 27 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania czynności udzielenia pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania czynności udzielenia pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”), w ramach prowadzonej działalności zamierza udzielić pożyczki innej spółce prawa handlowego (dalej: „Pożyczkobiorca”). Pożyczkobiorca jest również czynnym podatkiem podatku VAT. Spółka nie jest udziałowcem ani wspólnikiem Pożyczkobiorcy. Pożyczka zostanie udzielona przez Spółkę na warunkach rynkowych, za wynagrodzeniem w postaci odsetek (odsetki ustalone zostaną w wysokości rynkowej). Aktualnie Spółka nie ma w umowie Spółki a tym samym nie ma ujawnionego w rejestrze przedsiębiorców KRS przedmiotu działalności w zakresie kodu: PKD 64.92.Z „Pozostałe formy udzielania kredytów”. Brak w umowie spółki kodu: PKD 64.92.Z „Pozostałe formy udzielania kredytów” wynikał z faktu, że Spółka dotychczas nie udzielała pożyczek. Planowana pożyczka będzie pierwszą pożyczką udzielaną przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności, jednakże Spółka nie wyklucza w przyszłości udzielania dalszych pożyczek. Dlatego też Spółka rozważa, czy w związku z udzieleniem pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy i zastosowaniem zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38) UoPTU, konieczne jest aby umowa spółki obejmowała jako przedmiot działalności kod: PKD 64.92.Z „Pozostałe formy udzielania kredytów”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy udzielona przez Spółkę pożyczka w ramach prowadzonej działalności na rzecz Pożyczkobiorcy (spółki prawa handlowego, czynnego podatnika podatku VAT) będzie czynnością zwolnioną z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 UoPTU, w sytuacji, gdy:

1. umowa Spółki jako przedmiot działalności nie obejmuje swoim zakresem kodu: PKD 64.92.Z - „Pozostałe formy udzielania kredytów”?
2. umowa Spółki jako przedmiot działalności będzie obejmowała swoim zakresem kod: PKD 64.92.Z - „Pozostałe formy udzielania kredytów”?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, niezależnie od tego, czy umowa Spółki jako przedmiot działalności obejmuje kod PKD 64.92.Z „Pozostałe formy udzielania kredytów”, udzielenie przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności, za wynagrodzeniem w postaci odsetek, pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy (spółki prawa handlowego, czynnego podatnika podatku VAT) będzie czynnością zwolnioną z podatku VAT. Dlatego odpowiadając na powyższe pytania:

1. Udzielona przez Spółkę pożyczka na rzecz Pożyczkobiorcy będzie czynnością zwolnioną z podatku VAT pomimo, że umowa Spółki jako przedmiot działalności nie obejmuje swoim zakresem kodu: PKD 64.92.Z - „Pozostałe formy udzielania kredytów”
2. Udzielona przez Spółkę pożyczka na rzecz Pożyczkobiorcy będzie czynnością zwolnioną z podatku VAT w sytuacji, również gdy umowa Spółki jako przedmiot działalności obejmuje swoim zakresem kod: PKD 64.92.Z - „Pozostałe formy udzielania kredytów”

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38) UoPTU, zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT są w szczególności usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Zatem udzielenie pożyczki przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności, na rzecz podmiotu trzeciego (Pożyczkobiorcy) stanowi usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, ale jednocześnie jest z podatku VAT zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38) UoPTU. Udzielenie pożyczki przez Spółkę będzie zwolnione z podatku VAT niezależnie od tego, czy w umowie Spółki zostanie uwzględniony przedmiot działalności w zakresie kodu PKD 64.92.Z „Pozostałe formy udzielania kredytów”. Ustawodawca nie uzależnił bowiem zastosowania ww. zwolnienia z podatku VAT, od zapisu w umowie spółki, tj. ujawnionego w umowie spółki przedmiotu działalności w zakresie udzielania pożyczek.

Tym samym, udzielenie przez Spółkę jako czynnego podatnika podatku VAT, pierwszej pożyczki, jak również kolejnych pożyczek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, pomimo braku ujawnionego w umowie Spółki przedmiotu działalności w zakresie kodu: PKD 64.92.Z - Pozostałe formy udzielania kredytów, będzie czynnością zwolnioną z podatku VAT.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie m.in. w następujących interpretacjach podatkowych:

• Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 29 stycznia 2021 r., znak 0111-KDIB3-1.4012.986.2020.2.KO;
  

• Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 5 stycznia 2021 r., nr 0111-KDIB2-2.4014.229.2020.2.PB;
  

• Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 23 grudnia 2020 r., nr 0111-KDIB2-3.4014.336.2020.4.BD;
  

• Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 30 października 2020 r., nr 0111-KDIB2-3.4014.236.2020.3.ASZ;
  

• Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 19 października 2020 r., nr 0113-KDIPT1-2.4012.595.2020.3.IR.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym łącznie spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  
  

Przy tym wskazać należy, że w dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem - przez umowę pożyczki, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Z opisu sprawy wynika, że (…)(Pożyczkodawca) jako czynny podatnik podatku od towarów i usług („VAT”), w ramach prowadzonej działalności zamierza udzielić pożyczki innej spółce prawa handlowego („Pożyczkobiorca”). Pożyczkobiorca jest również czynnym podatkiem podatku VAT. Spółka nie jest udziałowcem ani wspólnikiem Pożyczkobiorcy. Pożyczka zostanie udzielona przez Spółkę na warunkach rynkowych, za wynagrodzeniem w postaci odsetek (odsetki ustalone zostaną w wysokości rynkowej). Aktualnie Spółka nie ma w umowie Spółki a tym samym nie ma ujawnionego w rejestrze przedsiębiorców KRS przedmiotu działalności w zakresie kodu: PKD 64.92.Z „Pozostałe formy udzielania kredytów”. Brak w umowie spółki kodu: PKD 64.92.Z „Pozostałe formy udzielania kredytów” wynikał z faktu, że Spółka dotychczas nie udzielała pożyczek. Planowana pożyczka będzie pierwszą pożyczką udzielaną przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności, jednakże Spółka nie wyklucza w przyszłości udzielania dalszych pożyczek.

Wątpliwości dotyczą ustalenia czy udzielona przez Spółkę pożyczka w ramach prowadzonej działalności na rzecz Pożyczkobiorcy (spółki prawa handlowego, czynnego podatnika podatku VAT) będzie czynnością zwolnioną z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 UoPTU, w sytuacji, gdy umowa Spółki jako przedmiot działalności nie obejmuje swoim zakresem kodu: PKD 64.92.Z - „Pozostałe formy udzielania kredytów” oraz w sytuacji gdy umowa Spółki jako przedmiot działalności będzie obejmowała swoim zakresem kod: PKD 64.92.Z - „Pozostałe formy udzielania kredytów”.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że opisane we wniosku czynności polegające na udzieleniu przez Pożyczkodawcę oprocentowanych pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług, spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielenie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz pożyczkobiorcy, polegające na udostępnieniu środków finansowych na wskazany w umowie okres czasu.

W konsekwencji, czynności polegające na udzieleniu oprocentowanych pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy, stanowią odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Przy czym świadczone usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymienione wprost w tym przepisie – usługi udzielania pożyczek.

Zatem w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że czynność udzielenia przez Pożyczkodawcę pożyczki Pożyczkobiorcy, niezależnie od tego, czy umowa Spółki jako przedmiot działalności obejmuje kod PKD 64.92.Z „Pozostałe formy udzielania kredytów”, stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym czynność ta korzysta ze zwolnienia od tego podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.