Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.461.2021.2.JG
z 20 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 czerwca 2021 r. (data wpływu 7 lipca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 10 sierpnia 2021 r. (data wpływu 11 sierpnia 2021 r.) na wezwanie Organu z 20 lipca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.461.2021.1.JG (doręczone Stronie 5 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek nr 1, 2, 3 i 4 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek nr 1, 2, 3 i 4. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 10 sierpnia 2021 r. (data wpływu 11 sierpnia 2021 r.) na wezwanie Organu z 20 lipca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.461.2021.1.JG.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 5 marca 2021 r. Wnioskodawca odziedziczył po zmarłym ojcu (Spadkodawcy) nieruchomość, cztery niezabudowane działki. Dwie działki zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy położone są w strefie 4RP - tereny związane z produkcją rolniczą oraz częściowo 3 BSU - tereny produkcyjno-magazynowe oraz działki te znajdują się w strefie technicznej od urządzeń i sieci infrastruktury technicznej. Dwie kolejne działki zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy położone są w strefie 3 BSU - tereny produkcyjno-magazynowe.

Ponadto wszystkie cztery działki nie znajdują się w obszarze rewitalizacji ani w Specjalnej Strefie Rewitalizacji, o których mowa w ustawie z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji (Dz. U. z 2020 r. poz. 802 ze zmianami). W dniu śmierci Spadkodawca nie prowadził działalności gospodarczej, nie był też podatnikiem VAT czynnym. Nieruchomość należała do prywatnego majątku Spadkodawcy, którą do tegoż prywatnego majątku nabył w 2010 r.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży i wynajmu motocykli oraz sprzedaży artykułów tekstylnych. Wnioskodawca nie prowadzi ani nigdy nie prowadził działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami. W zakresie tejże działalności gospodarczej Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca nie prowadził żadnych czynności związanych z ulepszeniem, podziałem czy też przygotowaniem do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca nigdy nie dawał ogłoszenia ani nikomu nie zlecał ogłaszania, że nieruchomość jest do sprzedania. Przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nigdy nie używał do prowadzonej działalności gospodarczej. Do Wnioskodawcy zadzwonił przedstawiciel spółki z zapytaniem, czy przedmiotowa nieruchomość jest na sprzedaż. Wnioskodawca mam trudną sytuację finansową i postanowił wyzbyć się części prywatnego majątku dając odpowiedź przedstawicielowi spółki, że jest gotów sprzedać nieruchomość.

W uzupełnieniu wniosku z 10 sierpnia 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że od momentu nabycia tj. od 5 marca 2021 r., działki były wykorzystywane przez Wnioskodawcę prywatnie. Działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Działki będące przedmiotem sprzedaży były przez Wnioskodawcę wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca nie udzielił żadnego pełnomocnictwa przyszłemu nabywcy, ani nie zamierza takiego pełnomocnictwa udzielać. Wnioskodawca nie zawierał z przyszłym nabywcą umowy przedwstępnej. Do momentu transakcji sprzedaży działek Wnioskodawca nie podejmował, ani nie zamierza podejmować jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości ww. działek. Wnioskodawca nie zamierza doprowadzać mediów, uzbrajać działek, ogradzać terenu ani dokonywać podobnych czynności. Przed sprzedażą działek Wnioskodawca nie podejmował, ani nie będzie podejmował aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zbycie z majątku prywatnego Wnioskodawcy tj. przedmiotowej nieruchomości będzie podlegało zwolnieniu z VAT, czy będzie musiało zostać opodatkowane wg stawki VAT 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust.1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynności odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie o VAT zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodowa (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Ponadto Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wynika z przywołanych przepisów dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że 5 marca 2021 r. Wnioskodawca odziedziczył po zmarłym ojcu, cztery niezabudowane działki nr 1, 2, 3 i 4. Dwie działki zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego położone są w strefie 4RP - tereny związane z produkcją rolniczą oraz częściowo 3 BSU - tereny produkcyjno-magazynowe oraz działki te znajdują się w strefie technicznej od urządzeń i sieci infrastruktury technicznej. Dwie kolejne działki zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Chełm Śląski położone są w strefie 3 BSU - tereny produkcyjno-magazynowe. Wnioskodawca prowadzi jako czynny podatnik VAT działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży i wynajmu motocykli oraz sprzedaży artykułów tekstylnych. Wnioskodawca nie prowadzi, ani nigdy nie prowadził działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami. Wnioskodawca nie prowadził żadnych czynności związanych z ulepszeniem, podziałem czy też przygotowaniem do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca nigdy nie dawał ogłoszenia ani nikomu nie zlecał ogłaszania, że nieruchomość jest do sprzedania. Przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nigdy nie używał do prowadzonej działalności gospodarczej. Od momentu nabycia działki były wykorzystywane przez Wnioskodawcę prywatnie. Działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Działki były przez Wnioskodawcę wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca nie udzielił żadnego pełnomocnictwa przyszłemu nabywcy, ani nie zamierza takiego pełnomocnictwa udzielać. Wnioskodawca nie zawierał z przyszłym nabywcą umowy przedwstępnej. Do momentu transakcji sprzedaży działek Wnioskodawca nie podejmował, ani nie zamierza podejmować jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości ww. działek. Wnioskodawca nie zamierza doprowadzać mediów, uzbrajać działek ogradzać terenu ani dokonywać podobnych czynności. Przed sprzedażą działek Wnioskodawca nie podejmował, ani nie będzie podejmował aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy zbycie działek nr 1, 2, 3 i 4 będzie korzystało ze zwolnienia z podatku VAT, czy też będzie opodatkowane właściwą stawką podatku.

Wskazać należy, ze wyłącznie czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT mogą korzystać ze zwolnienia od podatku lub być opodatkowane właściwa stawką podatku. Dlatego w pierwszej kolejności należy dokonać analizy czy mamy w przedmiotowej sprawie do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o VAT.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działek nr 1, 2, 3 i 4 Wnioskodawca będzie spełniał przesłanki do uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył działki w drodze dziedziczenia. Wnioskodawca nie prowadzi, ani nigdy nie prowadził działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami. Wnioskodawca nie prowadził żadnych czynności związanych z ulepszeniem, podziałem czy też przygotowaniem do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Nieruchomości Wnioskodawca nigdy nie używał do prowadzonej działalności gospodarczej. Działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie udzielił żadnego pełnomocnictwa przyszłemu nabywcy, ani nie zamierza takiego pełnomocnictwa udzielać. Wnioskodawca nie zawierał z przyszłym nabywcą umowy przedwstępnej. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że do momentu transakcji sprzedaży działek nie podejmował ani nie zamierza podejmować jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości ww. działek. Wnioskodawca nie zamierza również doprowadzać mediów, uzbrajać działek ani też ogradzać terenu. Z opisu sprawy wynika także, że Wnioskodawca nie podejmował ani nie będzie podejmował aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika zatem taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanej we wniosku Nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowany nie podejmował żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu.

Zatem brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji Wnioskodawca dokonując planowanej sprzedaży Nieruchomości (działek nr 1, 2, 3 i 4) nie będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a będzie jedynie korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Tym samym planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż ww. działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe z uwagi na fakt, że Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu z podatku od towarów i usług, natomiast w niniejszym rozstrzygnięciu wskazano, że transakcja sprzedaży działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ Wnioskodawca z tego tytułu nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.