Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.305.2021.1.MR
z 1 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2021 r. (data wpływu 1 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu transakcji sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu transakcji sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W drugiej połowie lat 90-tych ubiegłego wieku Wnioskodawca (dalej także: Zainteresowany) nabył odpłatnie następujące, bezpośrednio sąsiadujące ze sobą i stanowiące całość gospodarczą nieruchomości:

(i) działkę numer A i B, oznaczone jako teren zabudowany mieszkalny i rola, zabudowaną budynkiem mieszkalnym, o łącznym obszarze 0,1930 ha (dziewiętnaście arów i trzydzieści metrów kwadratowych), położoną w (…) przy ulicy (…),

(ii) niezabudowane działki numer C i D, oznaczone jako rola, o łącznym obszarze 0,3249 ha (trzydzieści dwa ary i czterdzieści dziewięć metrów kwadratowych), położoną w (…) przy ulicy (…).

Nabycie Nieruchomości nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Numeracja działek uległa zmianie wskutek aktualizacji ewidencji gruntów i budynków dokonanej przez organ ewidencyjny. Działki o dotychczasowych numerach A, B, C i D oznaczone są obecnie numerami E oraz F. Działki numer E oraz F zwane będą dalej także „Nieruchomością”. Na działce nr E znajduje się budynek mieszkalny.

Zainteresowany nabył Nieruchomość z myślą, że służyć ona będzie w przyszłości realizacji potrzeb mieszkaniowych własnych oraz rodziny (dzieci, które miały wówczas odpowiednio 18 i 20 lat i ich przyszłych rodzin). Zarówno Wnioskodawca, jak i jego dzieci realizują obecnie cele mieszkaniowe w innych miejscach. Ponadto dzieci nie są obecnie zainteresowane realizacją potrzeb mieszkaniowych na Nieruchomości. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca rozważa sprzedaż Nieruchomości. Zainteresowany dopuszcza sprzedaż całej Nieruchomości bądź jej części. Planowana sprzedaż Nieruchomości zostanie zatem poprzedzona podziałem geodezyjnym. Ewentualna sprzedaż nastąpi w 2021 r. lub później.

W latach 2000 Rada Miasta podjęła uchwałę w przedmiocie przystąpienia do opracowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru, na którym zlokalizowana jest Nieruchomość. Pierworodnie projekt dotyczył całej dzielnicy, jednak w 2010 r. podzielono projektowany obszar na 3 części. Do dnia dzisiejszego trwają prace nad przedmiotowym planem zagospodarowania przestrzennego, który w styczniu 2021 r. był ponownie konsultowany z mieszkańcami miasta. Podczas tego spotkania mieszkańcy nadal, albowiem postulaty te są wysuwane od samego początku, żądali maksymalnego zwiększenia terenów zielonych, nawet kosztem gruntów prywatnych. Miejska pracownia Urbanistyczna pod wpływem tych nacisków dokonała zmian powiększając tereny zielone, w tym w strefie w której znajduje się przedmiotowa nieruchomość (12MW). Z uwagi na istniejące nastroje mieszkańców oraz ich determinacje w wysuwanych żądanych, a co za tym idzie istniejące ryzyko wyłączenia rzeczonego obszaru spod możliwości zabudowy lub znaczącego ograniczenia możliwości zabudowy nieruchomości Wnioskodawca musiał działać i uzyskał w 2009 r. pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego. Jedynie bowiem uzyskanie prawomocnego pozwolenia na budowę przed wejściem w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego eliminowało wskazane ryzyko. Uzyskanie pozwolenia na budowę wspomnianego budynku poprzedzone zostało uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (decyzja z dnia 22 listopada 2005 r.).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie odpłatnego udostępniania miejsc postojowych (działalność parkingowa) – PKD 52.21.Z. Z tego tytułu Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie wykorzystywał działek będących przedmiotem sprzedaży (działek nr E i F) w prowadzonej działalności gospodarczej. Rzeczone działki ( w tym działka, która powstanie z podziału działki nr E) nie będą również wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej do momentu sprzedaży.

Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich oraz innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

W dacie nabycia znajdujący się na działce nr E budynek zajęty był przez lokatorów (najemców) w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych. Najemcy uprawnieni byli do korzystania ze wszystkich działek gruntu składających się na Nieruchomość. Podstawę zajęcia budynku przez lokatorów stanowiły decyzje administracyjne wydane w oparciu o przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. Prawo lokalowe. Był to tzw. szczególny tryb najmu, który polegał na tym, że budynki w których przydział lokali mieszkalnych najemcy otrzymali na podstawie decyzji administracyjnej pozostawały w zarządzie Miasta. Natomiast czynsze płacone były właścicielom budynków. W dniu 12 listopada 1994 r. weszła w życie ustawa z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, która uchyliła ustawę z 1974 r. Prawo lokalowe. I tym samym zniosła szczególny tryb najmu. Zgodnie z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, najem nawiązany na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale stał się najmem umownym zawartym na czas nieoznaczony. Stosunek najmu z ostatnim najemcą ustał w 2004 r. Obecnie budynek nie jest udostępniany osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Do momentu sprzedaży Wnioskodawca również nie będzie udostępniał budynku, w tym jego poszczególnych części osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Obecnie budynek znajduje się w stanie do kapitalnego remontu. Do momentu sprzedaży budynek nie będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę.

Każda z działek będących przedmiotem sprzedaży (działka nr E i F) od momentu ich nabycia przez Wnioskodawcę wykorzystywana była przez opisanych wyżej lokatorów zajmujących budynek, którzy stworzyli sobie na nich przydomowe ogródki. Wnioskodawca od momentu nabycia nie wykorzystywał w jakikolwiek inny sposób działek nr E i F. Nie będzie ich również (w tym działki powstałej z podziału działki nr E) w jakikolwiek sposób wykorzystywał do momentu sprzedaży.

Wnioskodawca od momentu nabycia nie zawierał z osobami trzecimi umów cywilnoprawnych, których przedmiotem byłoby udostępnienie działki nr E oraz F. Umów takich, dotyczących działek nr E i F (w tym działki powstałej z podziału działki nr E), Wnioskodawca nie będzie zawierał także przed ich sprzedażą. Działki nr E i F wykorzystywane były przez opisanych powyżej lokatorów, którzy stworzyli sobie na nich przydomowe ogródki. Lokatorzy korzystali z nich w związku ze stosunkiem najmu, jaki powstał wskutek wzmiankowanych powyżej decyzji administracyjnych.

Wnioskodawca nie sprzedawał dotąd jakichkolwiek nieruchomości, w tym gruntów. Nie posiada w tym zakresie jakiegokolwiek doświadczenia.

Wnioskodawca nie dokonywał uprzednio czynności mających na celu przygotowanie działek nr E i F do sprzedaży (np. uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wytyczenie dróg dojazdowych do działek, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu – potencjalni nabywcy sami zgłaszają się do Wnioskodawcy z ofertami nabycia Nieruchomości). Czynności tych (w tym w stosunku do działki powstałej z podziału działki nr E) nie będzie dokonywał również w przyszłości.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że przez wzgląd na opisane powyżej ryzyko wyłączenia działek spod możliwości zabudowy lub znaczącego ograniczenia możliwości zabudowy nieruchomości Wnioskodawca uzyskał w 2009 r. pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego. Uzyskanie pozwolenia na budowę – z uwagi na obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa – musiało zostać poprzedzone uzyskaniem dla działek nr E i F decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Uzyskanie pozwolenia na budowę wspomnianego budynku mieszkalnego poprzedzone zostało uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydana została na wniosek Zainteresowanego w dniu 22 listopada 2005 r. Wzmiankowana decyzja o warunkach zabudowy nie została uzyskana w celu przygotowania działek do sprzedaży, lecz w celu eliminacji opisanego we wniosku ryzyka wyłączenia działek spod możliwości zabudowy lub znaczącego ograniczenia możliwości zabudowy nieruchomości.

Jako że Wnioskodawca dopuszcza sprzedaż części Nieruchomości, Wnioskodawca zakłada dokonanie podziału geodezyjnego działki nr E. Z uwagi na obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podział geodezyjny działki nr E zostanie poprzedzony uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nastąpi w celu uczynienia możliwym sprzedaży części Nieruchomości.

Zważywszy na dotychczasowy, długotrwały proces uchwalania miejscowego planu zagospodarowania jest mało prawdopodobne, ażeby do momentu zbycia przez Wnioskodawcę działek będących przedmiotem sprzedaży został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Obecnie założenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przewidują na działkach nr E i F lokalizację zabudowy mieszkaniowej (przedmiotowe działki zostały w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oznaczone symbolem 12MW). Wnioskodawca nie inicjował uchwalenia tegoż miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Uchwałę o przystąpieniu do opracowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wywołała Rada Miasta. Wnioskodawca nie ma wpływu na uchwalenie wspomnianego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Z uwagi na panujące obecnie warunki rynkowe istnieje prawdopodobieństwo, że potencjalny nabywca dążyć będzie do zawarcia przedwstępnej warunkowej umowy sprzedaży, w świetle której strona nabywająca zobowiąże się do nabycia opisanej we wniosku Nieruchomości pod warunkiem uzyskania decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu oraz decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę, a także pod warunkiem, że cechy geotechniczne gruntu przedmiotowych działek nie będą uniemożliwiać zamierzonej przez nabywcę budowy na nieruchomości. Z tego względu Wnioskodawca zakłada, że zawrze z nabywcą przedwstępną warunkową umowę sprzedaży. W przypadku zawarcia przez Wnioskodawcę z potencjalnym nabywcą przedwstępnej warunkowej umowy sprzedaży działki powstałej z podziału działki nr E oraz działki nr F kupującemu nie zostanie udzielone (i nie zostało wcześniej) jakiekolwiek pełnomocnictwo lub jakiekolwiek inne umocowanie prawne do działania w imieniu Wnioskodawcy, w tym pełnomocnictwo lub jakiekolwiek inne umocowanie prawne do działania w imieniu Wnioskodawcy w związku z uzyskaniem przez nabywcę decyzji ustalających warunki zabudowy i zagospodarowania terenu oraz decyzji zatwierdzających projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż opisanych we wniosku działek, tj. działki nr F oraz działki powstałej z podziału działki nr E będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, na przedstawione powyżej zapytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy zatem stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanych wyżej przepisów i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji sprzedaż prawa własności gruntu oraz wzniesionych na nim budynków stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jak już wskazano jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług (vide m.in.: wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FSK 603/06, wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r.. sygn. akt III SA/Wa 4176/06, wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 45/08).

Co do zasady nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zauważyć, że dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Osoba fizyczna nie staje się podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości stanowiących jej majątek prywatny, sprzedaż taka nie może zostać uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości z majątku prywatnego osoby fizycznej istotne jest, czy zakupu danej nieruchomości osoba ta dokonała jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, czy też do celów prywatnych. Nie można uznać za podatnika osoby fizycznej z tytułu sprzedaży jej majątku prywatnego, który nabywany był na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem na działalność gospodarczą (vide: uchwała NSA (7) z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07).

Tak sformułowana w ustawie o VAT definicja podatnika oparta jest na definicji zawartej w art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT, zgodnie z którą podatnikiem jest każda osoba prowadząca niezależnie – w jakimkolwiek miejscu – jakąkolwiek, zdefiniowaną w kolejnym ustępie, działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultaty tej działalności. Również na gruncie dyrektywy VAT samo wykonywanie prawa własności, a niewątpliwie sprzedaż majątku prywatnego do takiego przypadku się zalicza, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT.

Należy mieć jednak na uwadze, że w świetle wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby na gruncie dyrektywy VAT majątek uznać za prywatny winien być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. A contrario, zbycie składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej (w rozumieniu przepisów ustawy o VAT) prowadzonej przez osobę fizyczną wpisuje się w definicję działalności gospodarczej na gruncie ustawy o VAT.

Oddanie nieruchomości do używania w ramach umowy najmu wpisuje się w definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji należy przyjąć, iż opisana we wniosku Nieruchomość wykorzystywana była przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Tym samym uznać należy, że Wnioskodawca dokonując dostawy Nieruchomości będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Przez wzgląd na powyższe rzeczona sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tutejszy organ informuje, że od dnia 14 kwietnia 2021 r. obowiązuje nowy tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, który jest opublikowany w Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.