Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.400.2021.2.PRM
z 23 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 czerwca 2021 r. (data wpływu 16 czerwca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 6 sierpnia 2021 r. (data wpływu 9 sierpnia 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 26 lipca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.400.2021.1.PRM (doręczone Stronie 3 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy sprzedaży samochodu według procedury VAT marża – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 6 sierpnia 2021 r. (data wpływu 9 sierpnia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 26 lipca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.400.2021.1.PRM (doręczone 3 sierpnia 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy sprzedaży samochodu według procedury VAT marża.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na kupnie i sprzedaży używanych samochodów osobowych.

W oparciu o art. 120 ustawy o VAT Wnioskodawczyni dokonuje dostawy towarów używanych, które zostały nabyte do celów prowadzenia działalności gospodarczej co pozostaje opodatkowane w systemie VAT marża. Wnioskodawczyni odprowadza podatek dochodowy rozliczany w formie zaliczek miesięcznych w oparciu o prowadzoną księgę przychodów i rozchodów.

Wnioskodawczyni samochody kupuje m.in. na portalu aukcyjnym A z siedzibą w (…).

Po wylicytowaniu samochodu Wnioskodawczyni otrzymuje potwierdzenie wygranej aukcji i rachunek proforma, który zawiera:

• dane wylicytowanego samochodu,
  
• numer aukcyjny,
  
• kwotę do zapłaty obejmującą wartość zakupionego samochodu wraz z opłatą aukcyjną i opłatami związanymi z obsługą samochodu i dokumentami,
  
• rachunek bankowy.
  

Płatność zarówno za zakupiony pojazd jak i związane z nim opłaty za usługi Wnioskodawczyni dokonuje na jedno konto należące do serwisu.

Firma A po zaksięgowaniu wpłaty do każdego zakupionego samochodu wystawia stosowne dokumenty. W skład pakietu dokumentów wchodzą:

• faktura za zakup samochodu wystawiona przez firmę A z siedzibą w (…),
  
• faktura za korzystanie z platformy aukcyjnej zawierająca opłaty związane z przygotowaniem samochodu i dokumentów, wystawiona przez firmę B z siedzibą w (…),
  
• fakturę za transport samochodu do Polski jeśli taka usługa jest wybrana i opłacona. Faktura wystawiona przez firmę B z siedzibą w (…).
  
  

Dokumenty posiadają wspólne cechy:

• mają tę samą datę,
  
• ten sam numer rachunku proforma, według którego wystawione były poszczególne faktury.

Wnioskodawczyni po otrzymaniu dokumentów rozlicza marżę przyjmując za cenę pojazdu tylko kwotę z faktury za samochód oznaczoną „VAT kej M”. Taka procedura znacznie obniża wartość samochodu.

Pozostałe koszty Wnioskodawczyni księguje jako koszty dodatkowe.

W uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Samochody, których zakup opisany jest we wniosku, zostały nabyte od podmiotu wskazanego w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT.

Wnioskodawczyni wskazała, że dane podmiotu wystawiającego fakturę:

• za zakup samochodu to:
  A
  USt-IdNr. (…)
  

• za korzystanie z platformy aukcyjnej zawierającej opłaty związane z przygotowaniem samochodu i dokumentów to:
  B
  USt-IdNr. (…).
  

Faktury są wystawiane przez różne podmioty należące do grupy A.

Faktura za samochód jest wystawiana zawsze przez oddział danego kraju, a faktury transportowe oraz (…) wystawiane są przez B z siedzibą w (…).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni po sprzedaży samochodu używanego - gdzie podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest marża będąca różnicą pomiędzy kwotą sprzedaży i kwotą nabycia - do kwoty nabycia może zaliczyć kwotę wynikającą z dwóch faktur:

• faktury dotyczącej zakupu samochodu,
  
• faktury zawierającej opłatę aukcyjną wraz z opłatami dotyczącymi dokumentów i obsługi pojazdu?
  
  

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Powołując się na dyrektywę unijną i spostrzeżenia Wnioskodawczyni oraz koszty, które Wnioskodawczyni ponosi w związku z zakupem samochodu do kwoty nabycia samochodu należy zaliczyć kwoty wynikające z dwóch faktur tj. faktury za zakup samochodu i faktury za opłatę aukcyjną i opłaty związane z obsługą samochodu i dokumentów.

Wnioskodawczyni uważa, że kwota nabycia to cena którą Wnioskodawczyni zapłaciła dostawcy towaru. Kwota ta obejmuje wszystkie koszty związane bezpośrednio z transakcją, a więc poza fakturą dokumentującą zakup samochodu, również fakturę za opłatę aukcyjną i opłaty związane z samochodami. Wnioskodawczyni płaci bowiem tę kwotę na jeden rachunek, jednej firmie, która ma dwie siedziby.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112).

Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

W przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku (art. 120 ust. 4 ustawy).

Przez kwotę sprzedaży – w myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy – rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę,
z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Należy zauważyć, że formułując w art. 120 ustawy szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, ustawodawca, określając w ust. 4 tego artykułu podstawę opodatkowania, posłużył się sformułowaniem „kwota nabycia”.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy, przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika.

Powyższe regulacje wskazują, że dla potrzeb zastosowania procedury marży, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika (nabywcy).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów.

W myśl art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 ustawy o VAT, dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, zajmującym się zakupem i sprzedażą samochodów używanych. Wnioskodawczyni dokonuje dostawy ww. towarów w procedurze VAT marża. Wnioskodawczyni nabywa samochodu używane m.in. na portalu aukcyjnym A z siedzibą w (…). Ww. samochody zostały nabyte od podmiotu wskazanego w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT. Po wygranej aukcji Wnioskodawczyni otrzymuje fakturę proforma, na podstawie której dokonuje płatności za wylicytowany samochód. Faktura proforma zawiera m.in. kwotę do zapłaty obejmującą wartość zakupionego pojazdu wraz z opłatą aukcyjną i opłatami związanymi z obsługą samochodu i dokumentami.

Po zaksięgowaniu wpłaty Wnioskodawczyni otrzymuje faktury wystawione przez różne podmiotu należące do grupy A:

• fakturę za zakup samochodu wystawioną przez oddział tj. A z siedzibą w (…), oraz
  
• fakturę za korzystanie z platformy aukcyjnej zawierającej opłaty związane z przygotowaniem samochodu i dokumentów oraz fakturę za transport samochodu do Polski jeśli taka usługa została wybrana i opłacona, wystawione przez B z siedzibą w (…).
  
  

Powyższe faktury posiadają tę samą datę, ten sam numer wewnętrzny pojazdu (który był na fakturze proforma, potwierdzeniu sprzedaży i portalu aukcyjnym) oraz ten sam numer rachunku proforma, na podstawie którego ww. faktury zostały wystawione. Przy czym faktury są wystawione przez różne podmioty należące do grupy A. Faktura za samochód jest wystawiana zawsze przez oddział danego kraju, a faktury transportowe oraz „Vehide-Related Services” wystawiane są przez B z siedzibą w (…).

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, czy sprzedając samochód używany, gdzie podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest marża będąca różnicą pomiędzy kwotą sprzedaży i kwotą nabycia, może Ona do kwoty nabycia zaliczyć kwoty z faktur dotyczących zakupu samochodu oraz opłaty zawierającej opłatę aukcyjną wraz z opłatami dotyczącymi dokumentów i obsługi pojazdu.

Jak wskazano powyżej, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru otrzymał od podatnika (nabywcy). Tak rozumiana cena towaru (kwota nabycia) obejmuje wszystkie koszty związane z transakcją, jeżeli nabywca towaru (kupujący) ponosi ciężar tych opłat płacąc za nie sprzedawcy. Do kwoty nabycia, o której mowa powyżej, nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie zostały zapłacone i nie są należne sprzedawcy towaru.

W związku z powyższym, opłata za korzystanie z platformy aukcyjnej zawierająca opłaty związane z przygotowaniem samochodu i dokumentów – oraz faktura za transport samochodu do Polski jeśli taka usługa została wybrana i opłacona - nie stanowią składników wynagrodzenia, które sprzedawca samochodu otrzymuje od Wnioskodawczyni jako nabywcy samochodu. Faktury dokumentujące ww. usługi oraz faktura za zakup samochodu – jak wynika z wniosku – wystawione są przez różne podmioty (należące do grupy A) o różnych nazwach i numerach identyfikacji podatkowej, co oznacza, że wykazane w nich kwoty należne są różnym podmiotom, a nie jedynie sprzedawcy samochodu.

To, że Wnioskodawczyni należności za zakup samochodu oraz opłatę za korzystanie z platformy aukcyjnej zawierającej opłaty związane z przygotowaniem samochodu i dokumentów wpłaca na to samo konto bankowe oraz to, że wszystkie wystawione faktury dotyczą zakupu tego samego pojazdu, nie zmienia tego, że ostatecznie Wnioskodawczyni nabyła różne towary i usługi od różnych podmiotów, wobec których zobowiązana jest zapłacić te należności. Należności z tytułu opłaty za korzystanie z platformy aukcyjnej zawierającą opłaty związane z przygotowaniem samochodu i dokumentów przysługują innemu podmiotowi niż pierwotnemu sprzedawcy samochodu, co potwierdzają faktury wystawione przez różne podmioty. W związku z powyższym, nie mogą one zwiększać kwoty nabycia, o której mowa w art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Podsumowując, należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania przy sprzedaży przez Wnioskodawczynię towaru używanego (samochodu) jest różnica między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia (kwotą należną pierwotnemu sprzedawcy samochodu zapłaconą przez Wnioskodawczynię), pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług. Przy czym, przy określaniu kwoty nabycia Wnioskodawczyni powinna uwzględnić kwotę wynikającą z faktury za samochód bez uwzględnienia kwot wynikających z faktury za opłaty za korzystanie z platformy aukcyjnej zawierającej opłaty związane z przygotowaniem samochodu i dokumentów, które są należne innemu podmiotowi, a nie pierwotnemu sprzedawcy samochodu. Tym samym do kwoty nabycia samochodu Wnioskodawczyni nie może zaliczyć kwot wynikających z tych wszystkich otrzymanych i zapłaconych faktur dotyczących nabycia na aukcji samochodu tj. opłaty za korzystanie z platformy aukcyjnej zawierającej opłaty związane z przygotowaniem samochodu i dokumentów.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie Organ wyjaśnia, że zgodnie z wyżej cytowanym art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów. Organ wydający interpretację nie jest zatem uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.