2021.08.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.445.2021.2.KK
z 24 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 czerwca 2021 r. (data wpływu 29 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 21 lipca 2021 r. (data wpływu drogą elektroniczną e- PUAP 21 lipca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 15 lipca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.445.2021.1.KK (doręczone Stronie 15 lipca 2021 r.) oraz ponownie uzupełnionym pismem z 3 sierpnia 2021 r. (data wpływu 3 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 dla dostawy nieruchomości niezabudowanej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 21 lipca 2021 r. (data wpływu 21 lipca 2021 r.), w odpowiedzi na wezwanie Organu z 15 lipca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.445.2021.1.KK (doręczone 15 lipca 2021 r.), ponownie uzupełniony pismem z 3 sierpnia 2021 r. (data wpływu 3 sierpnia 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 dla dostawy nieruchomości niezabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (…) zamierza dokonać sprzedaży w trybie przetargowym nieruchomości, która w ewidencji gruntów i budynków oznaczona jest jako działka nr 1 o pow. 0,3000 ha użytek dr (droga), położona w obrębie (…), gmina (…), powiat (…), województwo (…). Grunt jest własnością Gminy. Nieruchomość jest w całości niezabudowana, w części natomiast stanowi teren inny niż budowlany, a w części jest przeznaczona pod zabudowę. W obowiązującym dla niej miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenie przedmiotowej działki jest następujące: działka w przeważającej części przeznaczona pod tereny rolne z dopuszczeniem zabudowy (RPZ) i w nieznacznej części pod tereny rolne, bez prawa do zabudowy.

Działka jest w rzeczywistości drogą dojazdową do innych działek. Na terenie działki znajduje się sieć elektroenergetyczna, telefoniczna i kanalizacyjna, które nie są własnością Gminy. W stosunku do przedmiotowej nieruchomości mającej być przedmiotem sprzedaży, Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W trakcie użytkowania gruntu nie wykonywano remontów ulepszających, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży stanowi składnik majątku Gminy i jest środkiem trwałym Gminy. Dla nieruchomości nie dokonano fizycznego wyodrębnienia obu jej części o różnym przeznaczeniu (pod zabudowę i wyłączonej spod zabudowy, inne niż budowlane tereny).

W uzupełnieniu do wniosku Gmina wskazała, że działka 1 była wykorzystywana do działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Dla działki nr 1 w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wyznaczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu, tj. na cele rolne z dopuszczoną zabudową oraz tereny rolne bez prawa do zabudowy. Droga dojazdowa znajdująca się na działce 1 nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 2 i pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane, jest to droga polna.

Zgodnie z Uchwałą nr (…)z dnia 28 marca 2003 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru wiejskiego Gminy (…) (Dz. U. Województwa (…) z 9 maja 2003 r. nr (…) przeznaczenie w planie jest następujące:

RP -Tereny rolne bez prawa do zabudowy (42 m2),
RPZ - Tereny rolne z dopuszczeniem zabudowy ( 247m2).

Ustalenia szczegółowe:

Rozdział III

Przeznaczenie terenów i zasady

§ 47

Wyznacza się tereny rolne bez prawa zabudowy - RP.
Dla terenów rolnych oznaczonych symbolem RP ustala się:
1. przeznaczenie podstawowe - uprawy polowe, ogrodnicze, sadownicze,
2. przeznaczenie dopuszczalne - punktowe i liniowe urządzenia infrastruktury technicznej, drogi wewnętrzne oraz dojazdowe do pól, zieleń śródpolna - zadrzewienia i zakrzewienia śródpolne.
Warunki zagospodarowania:
1. obowiązuje zakaz zabudowy, za wyjątkiem obiektów wymienionych w ustępie 2,
2. dopuszcza się przeprowadzanie fitomelioracji (zalesienia, zadrzewienia) głównie na kierunkach powiązań ekologicznych, zgodnie z zasadą przedstawioną na rysunku planu,
3. na terenach rolnych - RP we wsiach (…), (…)i (…) (wieś), w granicach jak oznaczono na rysunku planu obowiązuje zachowanie kierunków podziałów, zgodnie z § 30 ustaleń ogólnych,
4. na terenie RP położonym w (…), w bezpośrednim sąsiedztwie zespołu pałacowo-parkowego, objętego ochroną konserwatorską dopuszcza się adaptację istniejącego budynku mieszkalnego; wszelkie działania inwestycyjne, to jest roboty budowlane, remontowe mające wpływ na wygląd zewnętrzny budynku, a także podział terenu na działki wymagają uzyskania zezwolenia Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

Rozdział III

Przeznaczenie terenów i zasady zagospodarowania

§ 48

Wyznacza się tereny rolne z dopuszczeniem zabudowy - RPZ.
Na terenach oznaczonych symbolem RPZ obowiązuje:
1. przeznaczenie podstawowe - uprawy polowe, ogrodnicze, sadownicze,
2. przeznaczenie dopuszczalne - zabudowa zagrodowa, fermy hodowlane, urządzenia produkcji i obsługi gospodarki ogrodniczej, drogi wewnętrzne i urządzenia infrastruktury technicznej służące celom produkcji rolnej, zabudowa usługowa i rekreacyjna.
  W przypadku realizacji przedsięwzięć nie związanych z produkcją rolną obowiązuje ograniczenie powierzchni terenów przeznaczonych na ten cel w zwartym kompleksie, zgodnie z § 34 ust. 3 pkt 4 niniejszej uchwały.
Warunki zabudowy i zagospodarowania:
1. w ramach wyznaczonych terenów dopuszcza się:
  1. adaptację istniejącej i realizację nowej zabudowy w istniejących siedliskach,
  2. lokalizację nowych siedlisk w enklawach istniejącej zabudowy zagrodowej i w jej bezpośrednim sąsiedztwie, pod warunkiem bezpośredniego dostępu tych siedlisk do drogi publicznej - zgodnie z ustaleniami jak dla terenów MR; na terenach oznaczonych symbolem RPZ, położonych przy południowej granicy gruntów wsi Kowala II - obowiązuje zakaz lokalizacji funkcji mieszkalnej,
  3. na terenach poza granicą obszaru zlewni chronionej rzeki (…), oznaczonych na rysunku planu, dopuszcza się lokalizację ferm hodowlanych, wymagających stref ochronnych gospodarstw ogrodniczych i innych zaliczanych do działów specjalnych rolnictwa, pod warunkiem że nie będą kolidowały z istniejącą zabudową; dopuszcza się w nich realizację jednego domu mieszkalnego lub mieszkania dla właściciela,
  4. lokalizację części terenowych urządzeń rekreacyjnych - szkółki jeździeckie, tereny jeździeckie, itp.
2. dopuszcza się przekształcanie istniejącej zabudowy lub realizację nowej, w granicach siedliska z przeznaczeniem na funkcje rekreacyjne, usługowe i zabudowy jednorodzinnej, pod warunkiem, że:
  1. uciążliwość prowadzonej działalności usługowej nie przekroczy terenu, do którego inwestor ma tytuł prawny,
  2. siedlisko jest położone poza systemem (…),
  3. działka jest uzbrojona, lub ma możliwość uzbrojenia oraz ma dostęp do drogi publicznej, wyznaczonej na rysunku planu

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina przy ustaleniu ceny sprzedaży nieruchomości powinna naliczyć podatek VAT tylko w odniesieniu do tej części nieruchomości, która nie podlega zwolnieniu z podatku VAT w związku z posiadaniem statusu terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, a w pozostałej części zwolnić z opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa nieruchomości powinna zostać zwolniona w części stanowiącej teren niezabudowany inny niż teren budowlany z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, natomiast w pozostałej części należy opodatkować transakcję dostawy nieruchomości i zastosować stawkę podatkową w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 802. ze zm.) wyznaczony jest m.in. przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, w myśl którego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; eksport towarów; import towarów; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zasadniczo podstawowa stawka podatku w obecnym stanie prawnym wynosi 23% i wynika z art. 41 ust. 1 wraz z przepisami odsyłającymi ww. ustawy. Przepisy ustawy o VAT przewidują zwolnienie z opodatkowania, które stanowi odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania podatkiem VAT. I tak zgodnie z treścią przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, który mówi „Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane”. W myśl natomiast przepisu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, zawierającego dostawę terenów budowlanych, należy przez nie rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Skoro zatem w stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który wyłącza możliwość zabudowy wskazanej części nieruchomości, to w stosunku do tej części nie może zostać zastosowana inna stawka opodatkowania podatkiem VAT, a jedynym możliwym rozwiązaniem jest zwolnienie tej części z opodatkowania podatkiem VAT.

Z powyższego wynika że dostawa przedmiotowej nieruchomości powinna zostać opodatkowana podatkiem VAT w następujący sposób:

w stosunku do części nieruchomości, która w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest pod zabudowę, powinna zostać zastosowana właściwa stawka podatku VAT,

w stosunku do części nieruchomości, która w planie zagospodarowania przestrzennego została wyłączona z możliwości zabudowy, powinno zostać zastosowane zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Tak więc czynność zbycia przedmiotowej nieruchomości składającej się z gruntów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę oraz bez prawa do zabudowy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w części odpowiadającej terenom przeznaczonym pod zabudowę stawką podstawową, określoną w art. 41 ust. 1, tj. 23%, natomiast w części bez prawa do zabudowy korzystać będzie ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Przepisy ustawy o VAT, ani żadne inne przepisy nie zawierają postanowień, na podstawie których podatnik zobowiązany byłby do przyjęcia konkretnego rozwiązania w zakresie sposobu wyliczenia poszczególnych części nieruchomości, w celu ustalenia właściwej podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

Zatem, przy ustalaniu sposobu wyliczenia poszczególnych części nieruchomości istnieje możliwość do uzależnienia tej wyceny od udziału wartości gruntu przeznaczonego pod zabudowę lub niezabudowanego innego niż tereny budowlane w ogólnej wartości gruntu. Nie istnieją bowiem żadne przesłanki, które wyłączałyby dokonanie takiej właśnie wyceny, jest ona natomiast poparta w szczególności zasadami prawidłowego oraz logicznego rozumowania w zakresie szacowania wartości poszczególnych części nieruchomości. Wobec powyższego przyjąć należy, iż dopuszczalne są m.in rozwiązania w zakresie ustalenia stawki wg klucza powierzchniowego (udziału powierzchni budynków i budowli podlegających poszczególnym regulacjom dotyczącym opodatkowania w ogólnej powierzchni budynków i budowli znajdujących się na tym gruncie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT lub ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zwanym dalej „podatkiem” podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, nieruchomość spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić jednak, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina planuje sprzedać działkę o nr 1.

Wskazać należy, że Gmina, dokonując sprzedaży nieruchomości (tj. czynności, która ma charakter cywilnoprawny), występuje dla tej transakcji w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym, powyższa czynność zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przy czym przez tereny budowlane – w myśl art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W myśl art. 15 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.

Nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy.

Przy czym, w sytuacji gdy w planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu dla danej działki wyznaczono dokładnie linie rozgraniczające miejsce zabudowy, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę będzie uznany za teren budowlany, pozostała część działki będzie uznana za teren inny niż budowlany.

Zauważyć należy, że analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy ocenie czy przedmiotowe tereny stanowią tereny budowlane, nie wystarczy analiza ich podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Uwzględnić bowiem należy również zapisy dotyczące przeznaczenia dopuszczalnego tego terenu. Ewentualnie wznoszone obiekty, co prawda uzupełniają podstawową funkcję gruntu, co jednak nie zmienia faktu, że sama możliwość wybudowania obiektów budowlanych oznacza, że działki te stanowią grunt przeznaczony pod zabudowę. W tym miejscu należy zaznaczyć, że ustawodawca nie uzależnił charakteru terenu od głównego celu, który będący przedmiotem opodatkowania VAT teren ma spełniać, lecz zwolnienie od opodatkowania VAT zależy od możliwości dokonania zabudowy wskazanego terenu.

Jak wskazał Wnioskodawca, nieruchomość jest w całości niezabudowana. Dla działki nr 1 w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wyznaczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu, tj. na cele rolne z dopuszczoną zabudową (RPZ) oraz tereny rolne bez prawa do zabudowy (RP). Dla terenów rolnych oznaczonych symbolem RP ustala się przeznaczenie podstawowe - uprawy polowe, ogrodnicze, sadownicze oraz przeznaczenie dopuszczalne - punktowe i liniowe urządzenia infrastruktury technicznej, drogi wewnętrzne oraz dojazdowe do pól, zieleń śródpolna - zadrzewienia i zakrzewienia śródpolne. Na terenach oznaczonych symbolem RPZ obowiązuje przeznaczenie podstawowe - uprawy polowe, ogrodnicze, sadownicze oraz przeznaczenie dopuszczalne - zabudowa zagrodowa, fermy hodowlane, urządzenia produkcji i obsługi gospodarki ogrodniczej, drogi wewnętrzne i urządzenia infrastruktury technicznej służące celom produkcji rolnej, zabudowa usługowa i rekreacyjna.

Działka jest w rzeczywistości drogą dojazdową do innych działek. Droga dojazdowa znajdująca się na działce 1 nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 2 i pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane, jest to droga polna.

Na terenie działki znajduje się sieć elektroenergetyczna, telefoniczna i kanalizacyjna, które nie są własnością Gminy.

W stosunku do przedmiotowej nieruchomości mającej być przedmiotem sprzedaży Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dla nieruchomości nie dokonano fizycznego wyodrębnienia obu jej części o różnym przeznaczeniu (pod zabudowę i wyłączonej spod zabudowy, inne niż budowlane tereny).

Działka 1 była wykorzystywana do działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy sprzedaż działki nr 1, będzie w całości opodatkowana podatkiem VAT, czy też w części, w jakiej działka nr 1 w MPZP przeznaczona jest jako teren rolny bez prawa do zabudowy (RP), będzie podlegała zwolnieniu.

W związku z tym, że ustawa o VAT nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie „tereny przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy.

Rozpatrując pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” - do którego odnosi się przepis art. 2 pkt 33 ustawy - należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.).

Zgodnie z zapisem art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Na podstawie art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Natomiast, na mocy art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane, pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy - Prawo budowlane, obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Przez obiekty małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności: kultu religijnego, jak: (kapliczki, krzyże przydrożne, figury), posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki (art. 3 pkt 4 ustawy - Prawo budowlane).

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane, przez urządzenie budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt budowlany to taki grunt, który objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym określono dla niego funkcję „pod zabudowę”.

Przy czym, w sytuacji gdy w planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu dla danej działki wyznaczono linie rozgraniczające miejsce zabudowy, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę będzie uznany za teren budowlany, pozostała część działki będzie uznana za teren inny niż budowlany.

Z powołanych we wniosku postanowień miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że część działki nr 1 oznaczona została symbolem planu RP ustala się przeznaczenie podstawowe - uprawy polowe, ogrodnicze, sadownicze oraz przeznaczenie dopuszczalne - punktowe i liniowe urządzenia infrastruktury technicznej, drogi wewnętrzne oraz dojazdowe do pól, zieleń śródpolna - zadrzewienia i zakrzewienia śródpolne.

Przy ocenie czy część przedmiotowego terenu (części działki nr 1) oznaczona symbolem planu zagospodarowania przestrzennego RP stanowi teren budowlany, nie wystarczy analiza jego podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Uwzględnić bowiem należy również zapisy dotyczące przeznaczenia dopuszczalnego tego terenu, w którym ustalono możliwość budowy dróg wewnętrznych oraz dojazdowych do pól. Ewentualnie wznoszone obiekty, co prawda uzupełniają podstawową funkcję gruntu, co jednak nie zmienia faktu, że sama możliwość wybudowania wskazanych obiektów oznacza, że działka ta stanowi - w części terenu oznaczonego symbolem RP - grunt przeznaczony pod zabudowę.

Wobec powyższego, część działki nr 1, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego została oznaczona symbolem RP - stanowi teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy VAT – ponieważ dopuszcza w przeznaczeniu uzupełniającym budowę dróg wewnętrznych oraz dojazdowych do pól.

Odnosząc się z kolei do części działki nr 1, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego została oznaczona symbolem RPZ - tereny z możliwością zabudowy, stwierdzić należy, że zgodnie z planem dopuszcza się na niej: zabudowę zagrodowa, fermy hodowlane, urządzenia produkcji i obsługi gospodarki ogrodniczej, drogi wewnętrzne i urządzenia infrastruktury technicznej służące celom produkcji rolnej, zabudowa usługowa i rekreacyjna.

Zatem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że części działki nr 1
, która została oznaczona symbolem RPZ stanowi grunty przeznaczone pod zabudowę. Tym samym należy uznać, że również ta część działki nr 1 jest terenem budowlanym, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy VAT.

W związku z powyższym, planowana dostawa działki nr 1 w części położona na terenie oznaczonym symbolem RP i w części na terenie oznaczonym symbolem RPZ, w całości będzie stanowiła dostawę terenu budowlanego, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy VAT, przez co nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dla przedmiotowej działki, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy działki 1 wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że działka będąca przedmiotem dostawy nie była wykorzystywała wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że dostawa działki nr 1, nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ nie został spełniony jeden z warunków, o których mowa w tym przepisie.

Podsumowując, sprzedaż przez Wnioskodawcę niezabudowanej działki nr 1, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy.

Zatem, sprzedaż działki nr 1 będzie opodatkowana podatkiem VAT przy zastosowaniu odpowiedniej stawki podatku.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W tym miejscu Organ wskazuje, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku VAT dla dostawy ww. Nieruchomości od dnia 1 lipca 2020 r. może być rozstrzygnięta tylko w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy. Wnioskodawca na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z odrębnym wnioskiem o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin