Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.439.2021.2.JG
z 24 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 czerwca 2021 r. (data wpływu 28 czerwca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 10 sierpnia 2021 r. (data wpływu 13 sierpnia 2021 r.) na wezwanie Organu z 22 lipca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.439.2021.1.JG (doręczone Stronie 5 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania kasy on-line od 1 lipca 2021 r. w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę usług budowlanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania kasy on-line od 1 lipca 2021 r. w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę usług budowlanych. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 10 sierpnia 2021 r. (data wpływu 13 sierpnia 2021 r.) na wezwanie Organu z 22 lipca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.439.2021.1.JG.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wykonuje następujące usługi:

• układanie terakoty, glazury, paneli podłogowych (Wnioskodawca nie układa parkietu, gdyż nie posiada maszyny do cyklinowania),
  

• gipsowanie ścian,
  

• malowanie mieszkań wewnątrz.
  
  
  

Wnioskodawca nie buduje, tylko wykonuje remonty wewnątrz domu lub mieszkania, rozlicza się ryczałtem.

W uzupełnieniu do wniosku z 10 sierpnia 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT, świadczy usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Wnioskodawca posiada kasę fiskalna od 2013 r. z uwagi na przekroczenie limitu obrotów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma obowiązek wymiany kasy rejestrującej na kasę rejestrująca on-line?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko Wnioskodawcy ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu do wniosku z 10 sierpnia 2021 r.), musi On wymienić kasę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

W myśl art. 111a ust. 3 ustawy, kasy rejestrujące łączą się z Centralnym Repozytorium Kas za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej w sposób, który zapewnia:

1. przesyłanie danych z kas rejestrujących do Centralnego Repozytorium Kas w sposób bezpośredni, ciągły, zautomatyzowany lub na żądanie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej;
   
2. przesyłanie poleceń z Centralnego Repozytorium Kas do kas rejestrujących, dotyczących pracy kas, i ich odbiór przez te kasy:
   1. związanych z fiskalizacją kasy rejestrującej,
      
   2. obejmujących określenie:
      
      • sposobu i zakresu przesyłania danych z tej kasy,
        
      • sposobu pracy kasy rejestrującej,
   3. zapewniających prawidłowość pracy kasy rejestrującej.
      
      
   
   

Art. 111 ust. 6a ustawy określa wymagania i zasady działania, którym powinny odpowiadać kasy on-line. W myśl przywołanego przepisu, kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas określonych w art. 111a ust. 3 (…).

Pojęcie „kasa fiskalna on-line” zdefiniowane zostało w § 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U 2019 r. poz. 816 ze zm.), który odwołuje się do treści znowelizowanej ustawy, wskazując, że przez kasę on-line rozumie się kasę, o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy.

Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmie obowiązek posiadania kasy on-line.

Stosownie do zapisu art. 145a ust. 1 ustawy, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

Zgodnie z art. 145b ust. 1 pkt 3 lit. c) ustawy podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 31 grudnia 2020 r. – do świadczenia usług budowlanych.

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy).

Zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 2 lit c) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r. poz. 1059) przedłuża się terminy, w których podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług do dnia 30 czerwca 2021 r. do świadczenia usług budowlanych.

Powyższy przepis określa, że podatnicy ograniczeni są w możliwości prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii do dnia 30 czerwca 2021 r., jeśli świadczą usługi budowlane.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wykonuje następujące usługi: układanie terakoty, glazury, paneli podłogowych, gipsowanie ścian, malowanie mieszkań wewnątrz. Wnioskodawca nie buduje tylko wykonuje remonty wewnątrz domu lub mieszkania.

Na tle powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwość czy ma obowiązek wymiany kasy fiskalnej na kasę fiskalną on-line.

Aby odpowiedzieć na zadane we wniosku pytanie należy przeanalizować, czy usługi układania terakoty, glazury, paneli podłogowych, gipsowania ścian, malowania mieszkań wewnątrz stanowią usługi budowlane.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji usług budowlanych.

W celu prawidłowej interpretacji pojęcia usługi budowlanej, pomocniczo należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.).

Przez roboty budowlane rozumie się budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (art. 3 pkt 7 ustawy Prawo Budowlane). Ww. definicja wymienia kilka rodzajów prac, które zaliczają się do tego rodzaju usług.

Remont to wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (art. 3 pkt 8 ustawy Prawo Budowlane).

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2) przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (...).

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Z kolei montaż – według powyższego słownika – to „składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość”. W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Odwołując się natomiast do słownikowego zakresu pojęcia „roboty budowlane” należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w „Uniwersalnym słowniku języka polskiego” Wydawnictwo Naukowe PWN, określenie „robota” oznacza „zespół czynności podejmowanych w celu wykonania, wyprodukowania, wytworzenia, dokonania czegoś, praca, działanie, działalność, robienie czegoś”.

Wskazać należy, że klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 lipca 2020 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676 ze zm.).

W myśl § 3a ww. rozporządzenia do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie przypadków, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. f i lit. g ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), załączniku nr 15 do tej ustawy oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 tej ustawy, Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) stosuje się do dnia 31 grudnia 2020 r.

W celu dodatkowego potwierdzenia charakteru usług budowlanych, zasadne jest odniesienie się do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), do której to klasyfikacji odwołują się przepisy ustawy.

Roboty budowlane na gruncie PKWiU z roku 2015 sklasyfikowane są w sekcji F w dziale 41, 42 i 43.

Z punktu widzenia ustawy – klasyfikować je należy jako usługi:

• Dział 41 obejmuje – roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Zawierają się w nim prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków.
  

• Dział 42 obejmuje – roboty ogólnobudowlane związane z budową autostrad, dróg, ulic i innych dróg dla pojazdów i pieszych oraz budową pasów startowych, dróg szynowych i kolei podziemnej, mostów i tuneli, rurociągów przesyłowych, sieci rozdzielczych, włączając prace pomocnicze, systemów irygacyjnych (kanałów), magistrali i linii wodociągowych, obiektów do uzdatniania wody i oczyszczania ścieków oraz stacji pomp, roboty związane z wierceniem studni i ujęć wodnych oraz instalowaniem zbiorników septycznych, roboty ogólnobudowlane związane z budową przesyłowych linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych, roboty ogólnobudowlane związane z budową elektrowni, pozostałych obiektów inżynierii lądowej i wodnej, nabrzeży, portów, tam, śluz i związanych z nimi obiektów hydrotechnicznych.
  

• Dział 43 obejmuje – roboty budowlane specjalistyczne, m.in. takie jak: roboty związane z rozbiórką i burzeniem obiektów budowlanych, roboty związane z przygotowaniem terenu pod budowę, roboty związane z wykonywaniem wykopów i wierceń geologiczno-inżynierskich, roboty związane z wykonywaniem instalacji elektrycznych, wodno-kanalizacyjnych i pozostałych instalacji budowlanych, roboty związane z wykonywaniem instalacji elektrycznych, roboty związane z wykonywaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych, roboty związane z wykonywaniem instalacji gazowych, roboty związane z wykonywaniem wykończeniowych robót budowlanych.
  
  
  

Zatem zakres robót budowlanych określony w ustawie Prawo budowlane oraz na gruncie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, jest co do zasady tożsamy. Zatem obydwa wyżej wskazane źródła należy stosować dla ustalenia, jakie czynności zaliczają się do usług budowlanych na potrzeby podatku od towarów i usług.

Należy jednak zauważyć, że skoro w art. 145b ust. 1 pkt 3 lit. c) ustawy oraz § 1 ust. 1 pkt 2 lit c) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, usługi budowlane nie zostały sklasyfikowane wg PKWiU, to klasyfikacja ta może być jedynie jednym z elementów pomagających w rozstrzygnięciu.

Jak wskazuje powołany wyżej art. 145b ust. 1 pkt 3 lit c) ustawy, ewidencja sprzedaży przy zastosowaniu kasy on-line dotyczy sprzedaży m.in. usług budowlanych.

W świetle przytoczonych przepisów prawa oraz definicji należy stwierdzić, że usługi budowlane obejmują prace związane ze wznoszeniem, rozbudową, nadbudową, odbudową, przebudową, remontem oraz montażem budynków z elementów prefabrykowanych o charakterze stałym lub tymczasowym.

Tym samym do usług budowlanych należy zaliczyć układanie terakoty, glazury, paneli podłogowych, gipsowanie ścian, malowanie mieszkań wewnątrz.

W związku z powyższym usługi świadczone przez Wnioskodawcę mieszczą się w kategorii określonej w art. 145b ust. 1 pkt 3 lit c) ustawy.

W odpowiedzi na zadane pytanie należy stwierdzić, że realizowana przez Wnioskodawcę sprzedaż usług polegających na montażu paneli podłogowych, układaniu terakoty, glazury, gipsowaniu ścian, malowaniu mieszkań, została objęta obowiązkiem ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy on-line od 1 lipca 2021 r. Tym samym Wnioskodawca ma obowiązek wymiany posiadanej kasy na kasę on-line.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.