Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.288.2021.5.MAP
z 31 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2021 r. (data wpływu 5 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 maja 2021 r. (data wpływu 27 maja 2021 r.) oraz pismem z dnia 3 sierpnia 2021 r. (data wpływu 5 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP BOX) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP BOX).

Wniosek ten uzupełniono pismem z dnia 25 maja 2021 r. (data wpływu 27 maja 2021 r.). W dniu 5 sierpnia 2021 r. wpłynęło kolejne uzupełnienie wniosku z dnia 3 sierpnia 2021 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarcza od dnia 23 maja 2016 r., pod firma…, pod adresem: …, zarejestrowaną w CEIDG pod numerem NIP … i numerem REGON …, pod kodami PKD: 62.01.Z, 58.29.Z, 62.02.Z, 63.11.Z, 63.12.Z. Posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm., dalej: ustawa o PIT) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wybrana przez Niego forma opodatkowana to podatek liniowy 19%. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r., poz. 1402, z późn. zm).

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest projektowanie, wytwarzanie, nadzorowanie, nadzorowanie technicznych aspektów pracy programistów, rozwijanie oraz ulepszanie systemów informatycznych lub programów komputerowych. W wyniku implementacji projektu lub rozwijania oprogramowania są tworzone nowe systemy informatyczne, nowe programy łub poprawiona jest wydajność i skalowalność istniejących (Big Data, Sztuczna Inteligencja) dzięki czemu zakres jego funkcjonowania oraz użyteczności ulega rozszerzeniu

Implementacja ta lub rozwijanie oprogramowania następuje poprzez wytworzenie nowego kodu (często występujące w połączeniu z nowymi algorytmami, w rożnych, stosownych do danego rozwiązana językach programowania, co skutkuje powstaniem benefitów, innej infrastruktury lub ogólnie dostosowanego do danego przypadku stacku technologicznego lub używanie stosowniejszych, nowszych paradygmatów programowana – np. „przetwarzanie rozproszone w Big Data oraz w sztucznej inteligencji” („Distributed Computing”).

Wobec czego należy stwierdzić, że Wnioskodawca realizuje projekty w zakresie opracowywania nowych, ulepszonych lub zmienionych produktów, systemów, funkcjonalności oraz rozwiązań w zakresie produktów informatycznych.

Realizuje On projekty informatyczne począwszy od etapu analizy potrzeb klienta, poprzez projektowanie, zaprojektowane architektury, zaprojektowanie całościowego planu/szkicu rozwiązania (dla stanowisk Solution Architekt, który obejmuje dobór technologii, przygotowanie architektury, harmonogramu prac, estymację czasu i kwoty, analizę ryzyka), nadzorowanie pracy zespołu programistów (w ramach którego następuje kontrola jakości i zgodności implementacji kodu zgodnie z jak najlepszymi praktykami i sztuką), implementację, testy (otestowanie rozwiązania, testy jednostkowe, integracyjne, e2e (end-to-end)), wdrożenie oraz asystę przy uruchomieniach testowych i produkcyjnych. W dalszych etapach świadczone są usługi wsparcia technicznego i modernizacji wdrożonych systemów.

Na potrzeby zredagowania wyczerpującego opisu stanu taktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca podzielił swoją działalność na poszczególne etapy:

1. Wnioskodawca zbiera informacje dotyczące wymagań i oczekiwań klienta co do stanu końcowego oraz informacje dotyczące parametrów otoczenia, w którym będzie dostarczane rozwiązanie - na przykład informacje dotyczące wolumenu i częstotliwości danych, dostępnej infrastruktury lub przeznaczonego na nią budżetu, który jest dostępny do użycia w trakcie projektowania rozwiązania oraz określa pożądany cel, a następnie zapoznaje się ze specyfiką środowiska programowego, sprzętowego lub biznesowego w którym występuje, po czym stwierdza wszystkie fakty i dane początkowe. Wnioskodawca bada także zależność projektowanego rozwiązania od innych systemów, a także analizę potencjalnych problemów oraz ryzyka. W dalszej kolejności dokonuje szczegółowej analizy potrzeb końcowego użytkownika, co skutkuje sformułowaniem oczekiwanych danych wyjściowych. Ostatecznie, Wnioskodawca formułuje koncepcje na wytworzenie, ulepszenie lub modyfikację oprogramowana. Ponadto, Wnioskodawca ustala harmonogram prac - ustala kolejność w jąkaj będą tworzone dane części systemu, a także ustala ile czasu zajmie ich tworzenie wraz z uwzględnieniem zależności między poszczególnymi modułami.
2. Następnie Wnioskodawca przechodzi do projektowania systemu informatycznego lub oprogramowana - dobiera odpowiednie technologie do zrealizowania swoich założeń w zakresie stworzenia tub unowocześnienia programów komputerowych, algorytmów, skryptów, struktur procesów lub sposobów przetwarzana danych. Wnioskodawca posługuje się posiadaną i nowo nabytą wiedzą w zakresie technologii informatycznych - oprogramowania i narzędzi programistycznych. Wnioskodawca przygotowuje wstępne założenia programów komputerowych wybiera spośród wielu możliwych do zastosowana algorytmów, skryptów, struktur, architektur, rozwiązań i języków oprogramowania służących osiągnięciu celu, te najbardziej odpowiednie, które zoptymalizują występujące obecnie procesy. Podkreślenia wymaga, że często przy wytwarzaniu oprogramowania istnieje nieskończona ilość rozwiązań, a Wnioskodawca dobiera je stosując się oceną ich nowatorskości, skuteczności i niezawodności.
3. Wnioskodawca tworzy dokumentację projektowa dotyczącą implementacji oprogramowania, jego bezpieczeństwa, stabilności, infrastruktury oraz współpracy z innymi programami. W tym zakresie określa stały harmonogram prac, ponieważ oprogramowanie wymaga wielu składowych tworzonych w odpowiedniej kolejności i z należytą uwagą. Dalej opisuje On wymagania, które poszczególne, wytworzone funkcjonalności mają spełniać, żeby praca nad systemem przebiegła w uporządkowany sposób bez błędów i usterek.
4. Wnioskodawca odpowiada za nadzór prac programistycznych nad tworzonym systemem lub oprogramowaniem, wyznaczając kierunek tych prac, przyjmując lub odrzucając prace programistów, kierując się jakością wytworzonego przez nich kodu, a także za przetworzenie stworzonej dokumentacji projektowej w kod źródłowy programu. Na tym etapie programuje On nowe funkcjonalności lub ulepsza/rozwija istniejące w oparciu o wynika analizy potrzeb użytkownika, przygotowany zostaje projekt rozwiązania przy użyciu języków programowania i technologii wybranych na etapie projektowania oprogramowania. Końcowo Wnioskodawca poddaje wytworzony kod procesom przetwarzania go na kod wynikowy poprzez miedzy innymi kompilację lub asemblację.
5. Wnioskodawca przygotowuje automatyczne i manualne testy jednostkowe oraz integracyjne, które weryfikują poprawność funkcjonalną oprogramowania na etapie jego tworzenia oraz zapewniają możliwość wykonania testów regresyjnych po wprowadzeniu koniecznych usprawnień, poprawek, czy też optymalizacji w kodzie źródłowym, zidentyfikowanych na etapie testów systemowych, wydajnościowych, obciążeniowych lub klienckich testów akceptacyjnych. Testy realizowane i tworzone są na podstawie dokumentacji projektowej, którą wytworzono wcześniej. Jest to istotny etap procesu wytwarzana oprogramowania, ponieważ ma na celu wykrycie usterek programu komputerowego powodujących jego nieprawidłowe działanie, które wynikają z błędu programisty na jednym z etapów tworzenia programu. Należy jednoznacznie podkreślić, że aby wytworzony program wypełniał założenia postawione mu na samym początku wymagane jest przeprowadzenie walidacji.
6. Integracja oprogramowania z innymi systemami oraz wsparcie wdrożenia aktualizacji systemu - Wnioskodawca pracuje również nad kompatybilnością wytworzonego programu z różnymi systemami zewnętrznego odbiorcy, a wraz z dalszym rozwojem funkcjonalności związanych z oprogramowaniem, wymagane jest dostosowanie każdej aktualizacji do różnych systemów. Wsparcie klienta podczas wdrażania oprogramowania oraz świadczenie wsparcia w trakcie użytkowania oprogramowania jest związane z analizą potencjalnych błędów na etapie produkcyjnego działania oprogramowania oraz poprawą tychże błędów (programowanie). Wdrożenie oprogramowania do środowiska programowego, sprzętowego i biznesowego użytkownika niejednokrotnie wymaga wytworzenia dodatkowych programów komputerowych wskutek czego rozszerza się funkcjonalność pierwotnie wytworzonego oprogramowania.
7. Uruchomienie testowe i produkcyjne - Wnioskodawca uruchamia system w trybie eksperymentalnym, a jeśli nie napotka problemów to przechodzi do włączenia systemu w pełnym zakresie komercyjnym. W dalszej kolejności system jest eksploatowany w użyciu produkcyjnym, a Wnioskodawca opracowuje możliwe modernizacje służące wprowadzeniu istotnych, innowacyjnych zmian w oprogramowaniu.
   
   

Przedmiotowa działalność Wnioskodawcy dotyczy wytwarzania, rozwijania oraz ulepszania systemów informatycznych lub programów komputerowych (tj. Oprogramowanie, części Oprogramowania), które według art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062; dalej: „ustawa o PAIPP”) są utworami. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za rezultat prac oraz wykonywane czynności w ramach zawieranych umów. Sposób wykonywania czynności oraz użyte rozwiązania każdorazowo dostosowuje do danej sytuacji. Wyjaśnić należy, że programowanie jest pracą polegającą na tworzeniu zindywidualizowanego kodu, którego tylko efekt jest z góry ustalony. Warto dodać, że istnieje nieskończona ilość rozwiązań, które mogą do tego efektu doprowadzić. Praca związana z wytworzeniem utworu pod postacią programu komputerowego polega na doborze najbardziej wydajnych i odpowiednich metod oraz środków, które mają zapewnić stworzenie konkretnej funkcjonalności. Podkreślenia wymaga, że systemy informatyczne oraz programy komputerowe stworzone przez Wnioskodawcę ulepszyły i rozwijały działanie starych programów, lub też powodowały stworzenie zupełnie nowych funkcjonalności. Ponadto, w związku z nienależytym wykonaniem umowy, Kontrahenci mają prawo wystąpić do Wnioskodawcy z roszczeniem regresowym, dlatego też przykłada On dużą uwagę do testowania, czy każda wytworzona, ulepszona lub rozwinięta funkcjonalność pozwala uzyskać zaplanowany cel w postaci danych przekazywanych użytkownikowi końcowo. Należy podkreślić, że w związku z tak wykonywaną działalnością Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze, zarówno w kontekście odpowiedzialności za jakość i ewentualne wady świadczonych usług, jak i zmian Kontrahentów, niepewności efektu i metod dojścia do umówionego rezultatu. W ekonomii definiuje się ryzyko jako możliwość wystąpienia wyników odmiennych od założonych celów. Zgodnie z tą definicją działalność Wnioskodawcy jest obarczona ryzykiem gospodarczym.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że uzyskał potwierdzenie swojego stanowiska co do zakwalifikowania prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej jako badawczo-rozwojowej, uzyskując pozytywną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 24 lipca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.412.2020.2.ISL, która została wydana przez Delegaturę Krajowej Informacji Skarbowej w Piotrkowie Trybunalskim.

W interpretacji tej wskazano, że „odnosząc wyżej cytowane przepisy do opisu sprawy przedstawionego we wniosku i w jego uzupełnieniu, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Reasumując – podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu, rozwijaniu, ulepszaniu oprogramowania komputerowego lub jego części (oprogramowanie) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca na podstawie posiadanej wiedzy w zakresie technologii informatycznych i doświadczenia w zakresie przygotowywania kompleksowych rozwiązań związanych z tworzeniem programów komputerowych realizuje zlecenia programistyczne na rzecz swoich Kontrahentów.

W ich wyniku powstały następujące utwory w postaci programów komputerowych:

• W ramach świadczenia usług wykorzystano następujące technologie oraz języki programowania: ….. Stworzono nową platformę, pierwszy raz łączącą dane z kilku różnych systemów. Przy wykorzystaniu technologii ….. (chmura ….) oraz Big Data umożliwiono przetwarzanie, gromadzenie, analizę oraz wizualizację ogromnych wolumenów danych. Dodatkowo osiągnięto znacznie lepszą wydajność niż w przypadku użycia tradycyjnych technologii. Zapewniono dowolną skalowaloność rozwiązania na przyszłość, w przypadku zwiększenia wolumenu danych, loadów, userów lub obciążeń jednostek logicznych – procesorów. Pierwszy raz umożliwiono jednoczesną analizę danych rzeczywistych …., oraz danych wystawianych batchowo. Uzyskano możliwość bardzo szybkiego ładowana i wizualizacji danych w różnych przekrojach dla …. w technologii …., dzięki autorskiemu przygotowaniu platformy, modeli danych, architektury oraz logiki, które złożyły się na możliwość optymalnego użycia ….
  

• W ramach świadczona usług wykorzystano następujące technologie oraz języki programowania: …..
  

• Zaimplementowano (napisano) moduł we frameworku Spark (Big Data) do automatycznej „wielowymiarowej” walidacji i estymacji jakości oraz dokładności i precyzji działania wyuczonych modeli matematycznych (Sztuczna Inteligencja) oraz innych modeli regułowych wykrywających oraz przewidujących anomalie, awarie urządzeń laboratoryjnych w wielu zadanych „przekrojach”.
  

• Stworzono moduł walidacyjny używany jako ….. do optymalizacji modeli regułowych, bądź do ich optymalnej kalibracji.
  

• Napisano program we frameworku Apache Spark (….. biblioteka do …..) uruchamiany na klastrze …... Optymalizacja tego programu na klastrze, aby był w stanie liczyć się w praktycznym czasie umożliwiającym produkcyjne użycie. lmplementacja tego na klastrze ….. umożliwia wykonywanie obliczeń w czasie umożliwiającym używanie produkcyjne i automatyczne.
  

• Skonteneryzowono to rozwiązanie na kontener ….. Implementacja …… CI/CD (…..) wraz z testami jednostkowymi oraz ….. (….) Implementacja ….. oraz konteneryzacja sama w sobą była rzeczą nowa oraz dodaną w projekcie. Implementacja tego miała być przykładem dla późniejszej pracy zespołu sztucznej inteligencji. Implementacja tego …. umożliwia znaczne podniesienie jakości oraz pewności co do generowanych wyników, oraz umożliwia wyłapanie na etapie wdrażana błędów w logice biznesowej działania modułu. W ramach świadczenia usług wykorzystano następujące technologie oraz języki programowana: …...
  

• Zaimplementowano optymalne moduły Big Data umożliwiające przetwarzanie ogromnych zbiorów danych w zastosowaniu produkcyjnym.
  

• Zaimplementowano …., oraz testy w celu zagwarantowania wysokiej jakości kodu.
  

• Rozwiązywano problemy technologiczne Big Data przy implementacji umożliwiających przetworzenie danych w najkrótszym możliwym czasie poprzez zastosowanie aktualnych zdobyczy techniki środowiska Big Data.
  

• Podejmowano ciągłą naukę nowych trendów i technologii w środowisku Big Data, rozwiązaniach chmurowych, Sztucznej Inteligencji oraz skomplikowanych produktów finansowych.
  

• Zaproponowano ulepszenia istniejących modułów poprzez użycie nowych wzorców, technologii, bądź bardziej optymalnych algorytmów.
  

• Strumień projektów związanych z raportowaniem (….) wspierającym globalne inicjatywy regulacyjne dotyczące szeregu produktów finansowych, np. surowców, akcji, instrumentów pochodnych na stopy procentowe, kredytów, itp. Wykonane projekty mają za zadanie stworzenie platform Big Data do automatycznego generowania raportów w wielu przekrojach korzystając z najnowszych technologii, w celu przetwarzana ogromnych zbiorów danych.
  
  

Dodatkowo w związku z potrzebą ciągłego rozwoju wiedzy i umiejętności Wnioskodawca śledzi na bieżąco postępy w swoim zestawie specjalizacji, w których się specjalizuje, wykonuje projekty tj. ….., + Chmura, czyli na bieżąco monitoruje pojawiające się nowe technologie w obrębie tych specjalizacji, aktualizując i poszerzając swoją wiedzę i umiejętności. Wnioskodawca dogłębnie analizuje pojawiające się nowe technologie, wstępnie się z nimi zapoznając, a także ucząc się ich.

Dodatkowo Wnioskodawca rozwija swoją wiedzę na temat pojawiających się nowych specjalizacji, tj. ….. (obliczenia na komputerach kwantowych), …. (zaawansowana sztuczna inteligencja), sprawdzając różne technologie, ich wydajność, plusy, minusy, potencjalne zastosowania oraz oceniając prawdopodobieństwo ich użyteczności biznesowej w przyszłości, czyta dokumentacje, eksperymentuje z nimi, a także odbywa kursy związane przedmiotowo z branżą, w której działa, co pozwala Mu na stały rozwój i poszerzanie wiedzy, którą stosuje i będzie mógł stosować w przyszłości.

W wyniku prowadzonych prac powstają autorskie prawa do systemów informatycznych lub programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP pod postacią kodów źródłowych, kodów wynikowych, skryptów, struktur, architektur, schematach baz danych, dokumentacji projektowej lub technicznej.

Wytwarzane Oprogramowania lub ich części przez Wnioskodawcę opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmują m.in. zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych.

Należy podkreślić, że programy komputerowe stworzone przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawców ulepszyły i rozwijały działanie starych programów, lub też powodowały stworzenie zupełnie nowych funkcjonalności. Z tego powodu, zdaniem Wnioskodawcy, stworzone programy stanowią przejaw Jego twórczej działalności oraz są one innowacyjne zarówno w prowadzonej przez Niego działalności, jak i Jego Kontrahenta.

Twórczość Wnioskodawcy odnosi się również do przejawu Jego działalności - autorskich praw do systemów informatycznych lub programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP.

Jednocześnie podkreślić należy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Ochrona ta obejmuje również fragmenty utworu i utwory w wersji nieukończonej.

Działania te prowadzone są w ułożony, metodyczny sposób, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu jaki ma on spełniać, ustalenia sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie.

Wnioskodawca bez wątpienia w ramach działalności gospodarczej prowadzi w sposób systematyczny prace twórcze w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Bez wątpienia działalność na rzecz danego Kontrahenta polega na tworzeniu nowych zastosowań, które wcześniej w ramach działalności prowadzonej przez niego nie miały miejsca. W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Natomiast Oprogramowanie, bądź części Oprogramowania stworzone na rzecz danego Kontrahenta powodują stworzenie zupełnie nowych funkcjonalności co oznacza, że cecha twórczości jest spełniona.

Twórczą działalność Wnioskodawcy odnosić należy nie do praktyki gospodarczej sensu largo, a do praktyki gospodarczej danego podmiotu jak wskazano w Objaśnieniach Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (IP BOX).

Wobec czego Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej na rzecz danego Kontrahenta opracowuje nowe i ulepsza istniejące już funkcjonalności, czyniąc to z wykorzystaniem aktualnie posiadanej wiedzy i umiejętności, ale niekoniecznie tworzy innowacyjne rozwiązania w wymiarze światowym, gdyż nie weryfikuje On tego w takiej skali. W tym miejscu należy podkreślić, że Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego programu komputerowego, jednak w razie wystąpienia błędów lub usterek w powstałym na podstawie umowy z danym Kontrahentem Oprogramowaniu lub jego części, Wnioskodawca odpowiedzialny jest za naprawienie tych błędów i zdanie produktów odpowiadających pierwotnym wymaganiom określonego Zleceniodawcy.

W zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie. Strony danej umowy współpracy uzgadniają, że wynagrodzenie płatne jest w ciągu umówionej liczby dni każdorazowo od wystawienia faktury. Umowy zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a danym Kontrahentem wskazują, że w zakresie związanym z wytwarzaniem systemów informatycznych, Oprogramowania lub jego części przenoszone są wszelkie prawa autorskie do nich w zamian za wynagrodzenie. Wobec tego otrzymywane przez Wnioskodawcę należności będą przychodem z tytułu sprzedaży majątkowych praw autorskich do programu komputerowego. Wartość wynagrodzenia za przeniesienie poszczególnych praw autorskich do systemów informatycznych, Oprogramowania, bądź części Oprogramowania jest każdorazowo określana na koniec okresu rozliczeniowego na podstawie zaangażowania Wnioskodawcy w prace nad określonym systemem informatycznym lub programem komputerowym. Ponadto, Wnioskodawca może uzyskiwać również przychody z wykonywania innych usług informatycznych, które nie stanowią sprzedaży Oprogramowania lub jego części - co nie jest przedmiotem wniosku o interpretację.

W praktyce gospodarczej Wnioskodawcy mogą zdarzyć się trzy sytuacje:

1. Projekt jest rozciągnięty w czasie, w konsekwencji czego można przypisać do niego kilka faktur przychodowych, wówczas część danej FV, która obejmuje wynagrodzenie autorskie, będzie przychodem za poszczególną część Oprogramowania;
2. prowadzone są w tym samym czasie prace nad kilkoma Projektami, wtedy możliwe jest wyodrębnienie w ramach danej FV przychodów, przypadających na poszczególne Oprogramowania lub ich części;
3. Projekt zamyka się w obrębie jednej faktury przychodowej, wówczas część obejmująca wynagrodzenie autorskie, będzie odnosiła się do przychodu z danego Oprogramowania.
   
   

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie są projektami powtarzalnymi, ponieważ każda nowa funkcjonalność wymaga indywidualnego podejścia, tj. w szczególności odpowiedniego zasobu wiedzy i znajomości technologii. Wszystkie prace realizowane w ramach tworzenia systemów informatycznych lub programów komputerowych, w szczególności czas ich trwania, są rejestrowane w stosownych systemach do zarządzania zadaniami, dzięki czemu Wnioskodawca ma informacje, jak czasochłonne były poszczególne Projekty.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która skupiona jest na wytwarzaniu, rozwijaniu lub ulepszaniu systemów informatycznych lub programów komputerowych, Wnioskodawca ponosi następujące wydatki w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów:

1. eksploatacja samochodów w szczególności paliwo, części samochodowe, serwisowanie - Koszty poniesione na eksploatację samochodów (w tym paliwo, serwisowanie, konserwacja, ubezpieczenia) umożliwiają Wnioskodawcy sprawny transport, czy to do Klienta w celu konsultacji dotyczących tworzonego Oprogramowania, czy to na szkolenia poszerzające wiedzę w dziedzinie programowania. Auto wykorzystywane jest do celów świadczenia usług na rzecz Klienta, jak również do czynności wymagających prowadzenie działalności gospodarczej w całym jej zakresie;
2. abonament telefoniczny - umożliwia konsultację z klientem, co służy personalizacji tworzonego Oprogramowania i kodu, dostosowaniu go do indywidualnych potrzeb klienta i jego oczekiwań. Natomiast telefon oprócz sprawdzania kompatybilności Oprogramowania (testowania), umożliwia również konsultację z Klientem, co służy personalizacji tworzonego Oprogramowania i kodu, dostosowaniu go do indywidualnych potrzeb Klienta i jego oczekiwań, co bez wątpienia pozwala na maksymalne spersonalizowanie produktu;
3. usługi księgowe - koszt poniesiony na księgowość pozwala na wyszczególnienie koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej (Ulga IP Box). W wyniku czego koszt ten jest nieodzowny, jeśli wytwarzane Oprogramowanie ma być wykonywane zgodnie z zasadami lege artis, w tym Wnioskodawca dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość tworzonego programu komputerowego. Również należy podkreślić, że prowadzenie księgowości jest niezbędne do prowadzenia działalności per se. Wnioskodawca traktuje ten koszt jako stały element prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej, której zdecydowanie dominująca część polega na wytwarzaniu chronionych prawem autorskim Utworów, a konkretniej systemów informatycznych lub programów komputerowych;
4. sprzęt komputerowy - Wnioskodawca ponosi koszty na sprzęt komputerowy, który jest wykorzystywany do procesu programowania, np. pisanie kodów i algorytmów, sprawdzanie kompatybilności programu do urządzenia. Sprzęt komputerowy jest niezbędny dla sprawnego tworzenia Oprogramowania przy pomocy nowoczesnych, wysokopoziomowych języków Oprogramowania. W szybko zmieniającym się świecie technologii niekorzystanie przez Wnioskodawcę z nowoczesnych rozwiązań technologicznych prowadziłoby efektywnie do spadku wydajności Jego pracy. Powyższy sprzęt komputerowy jest koniecznym kosztem do prowadzenia działalności gospodarczej jako programista min. tworzenie kodu, kompatybilność Oprogramowania do konkretnego komputera/systemu;
5. sprzęt elektroniczny w szczególności telefon, tablet, słuchawki, telewizor - Wnioskodawca zakupuje sprzęt elektroniczny, ponieważ sam sprzęt komputerowy nie jest wystarczający do tworzenia Oprogramowania, w związku z czym zakupuje On sprzęt elektroniczny, który wpływa pozytywnie na ergonomię pracy oraz optymalizację czasu pracy, w wyniku czego zwiększa się jakość świadczonych usług programistycznych. Jak już zostało wspomniane w szybko zmieniającym się świecie technologii niekorzystanie przez Niego z nowoczesnych rozwiązań technologicznych prowadziłoby efektywnie do spadku wydajności Jego pracy;
6. kursy języków obcych - Wnioskodawca ponosi koszty na „kursy języków obcych”, które mają za cel podnoszenie kompetencji językowych, zwłaszcza przed planowaną delegacją zagraniczną. Należy podkreślić, że branża IT jest bardzo umiędzynarodowiona, przez co znajomość języków obcych pozwala na pozyskiwanie nowych klientów, jak i usprawnia przebieg samych konsultacji. Również dobra znajomość języka umożliwia zapoznanie się z zagranicznymi materiałami dotyczącymi programowania. Trzeba podkreślić konieczność poniesienia wydatków na dokształcanie się Wnioskodawcy w dziedzinie branży IT, która podlega nieustannym zmianom;
7. książki z branży IT oraz do nauki języków obcych - jak już wskazano uprzednio we wniosku, Oprogramowanie wytwarzane jest przede wszystkim na podstawie wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy. Dla jego finalnego kształtu decydujące znaczenie mają przede wszystkim posiadane przez Niego informacje specjalne i wiedza specjalistyczna. W tym celu ustawicznie pogłębia On swój zasób wiedzy, zakupując literaturę specjalistyczną oraz służącą nauce języków obcych. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że pozyskanie tego rodzaju informacji nie jest możliwe za pomocą źródeł bezpłatnych (biblioteki, źródła internetowe), gdyż poziom specjalizacji wymagany przez literaturę przedmiotu i tempo jej zmian sprawia, że zasadne jest korzystanie jedynie z najnowszych, profesjonalnych publikacji;
8. materiały biurowe - poniesione koszty zapewniają ergonomiczne miejsce pracy, co wpływa na jakość i efektywność świadczonych usług, w wyniku czego znajduje to odzwierciedlenie w uzyskiwanych przychodach z wytwarzanego programu komputerowego. Również daje to przestrzeń do prowadzenia we właściwy sposób spotkań, czy wideokonferencji biznesowych. Powyższe wydatki umożliwiły Wnioskodawcy dostosowanie części mieszkania na cele biurowe, co gwarantuje Mu komfortowe środowisko (w tym swobodę działania) przy tworzeniu kodów i algorytmów;
9. raty leasingu samochodu oraz rata wykupu samochodu - raty leasingu samochodu oraz rata wykupu samochodu pozwalają na korzystanie ze środka transportu pozwalającego na konsultację z klientem, co służy personalizacji tworzonego Oprogramowania i kodu, dostosowaniu go do indywidualnych potrzeb klienta i jego oczekiwań, również nie można zapomnieć o zapewnieniu szybkiego dostępu do sklepów z narzędziami programistycznymi, a więc Wnioskodawca jest w stanie świadczyć usługi programistyczne efektywniej i lepszej jakości, wpływając na mocniejszą pozycję na rynku zleceń informatycznych;
10. składki na ubezpieczenie społeczne - wydatki na składki na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe). Niniejsze obciążenia są obowiązkowe, aby móc prowadzić legalnie jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych. Również nie można zapominać o celu wymienionych opłat, które mają za cel zapewnienie środków pieniężnych w razie niemożności wykonywania działalności przez Wnioskodawcę, co w dłuższej perspektywie wydłuży Jego zdolność zawodową.
11. doradztwo podatkowe - dzięki korzystaniu z pomocy specjalistów w zakresie prawa, Wnioskodawca uzyskuje fachową poradę prawną, co do prowadzenia działalności gospodarczej sensu largo, przez co zyskuje On pewność, że jako osoba prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą postępuje zgodnie z przepisami prawa.
    
    

W przeważającym zakresie uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z działalności gospodarczej pochodzą z przeniesienia praw autorskich do Oprogramowania, bądź części Oprogramowania wytworzonych przez Niego. W wyniku czego wymienione koszty uzyskania przychodu ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej uznawane są per se za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, tj. wydatki bezpośrednio powiązane z poszczególnymi Projektami realizowanymi przez Niego.

W przypadku braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia Oprogramowania, bądź części Oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną przez Niego działalność związaną z wytwarzaniem określonego programu komputerowego według odpowiedniej proporcji, która będzie odpowiadać przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, np. na podstawie czasochłonności prowadzonych prac.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca ustala dochód z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej poprzez odjęcie od przychodów ze zbycia danego Oprogramowania bądź części Oprogramowania kosztów uzyskania przychodu. Kiedy z obiektywnych przesłanek wynika, że właściwe przypisanie określonej kategorii kosztów do danego źródła przychodów nie jest możliwe, czyli dany wydatek dotyczy wielu źródeł i nie ma możliwości zastosowania właściwej metodyki jego przypisania do danego źródła, tj. takiej, która będzie odzwierciedlać adekwatne „powiązanie" odpowiedniej części danego kosztu z przychodami z danego źródła. Wówczas Wnioskodawca per analogiom stosuje przychodowy klucz podziału kosztów pośrednich, o którym mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o PIT, do poszczególnych rodzajów przychodów, np. w pierwszej kolejności proporcja jest liczona na podstawie: koszty pośrednie x przychody z działalności innowacyjnej/suma przychodów, a następnie: koszty pośrednie działalności innowacyjnej x przychody z danego Oprogramowania, bądź części Oprogramowania (jako osobnego KPWI)/suma przychodów ze wszystkich systemów informatycznych lub programów komputerowych.

W drugiej kolejności Wnioskodawca ustala poszczególne kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej poprzez przemnożenie uzyskanego dochodu ze zbycia danego Oprogramowania, bądź części Oprogramowania przez wskaźnik, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że mnożnik Nexus oblicza oddzielnie dla dochodów z poszczególnych systemów informatycznych lub programów komputerowych, w związku z czym ustala On odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność opisywaną we wniosku związaną z danym prawem przy zastosowaniu powyżej przedstawionego mechanizmu.

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową Ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT. W związku z tym, że przepisy nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji, sporządzana jest ona techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego, obejmującego comiesięczne zestawienie dokumentów prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja potwierdza uzyskane przychody oraz poniesione wydatki dotyczące poszczególnych systemów informatycznych lub programów komputerowych na koniec danego okresu rozliczeniowego (miesiąc). Zestawienie to obejmuje przychody i wydatki od początku realizacji Projektu, w ramach którego wytwarzane jest Oprogramowanie, bądź części Oprogramowania do końca danego miesiąca kalendarzowego. W prowadzonej Ewidencji zostaje wskazany dla każdej faktury przychodowej współczynnik IP BOX. Współczynnik ten informuje jaka część przychodu z danej faktury, stanowiło wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw do określonego programu komputerowego, wytworzonego przez Niego w danym okresie rozliczeniowym. Wnioskodawca wyodrębnił poszczególne programy komputerowe w prowadzonej Ewidencji. W odniesieniu do każdego z nich Wnioskodawca ewidencjonuje potwierdzone fakturami/rachunkami przychody oraz odpowiadające im koszty z PKPiR (ze wskazaniem takich informacji jak: dane kontrahenta, nr dokumentu, data sprzedaży, data faktury, kwota z faktury). W przypadku, gdy w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca osiąga przychody ze świadczenia usług innych niż programistyczne, koszty przyporządkowane są do przychodu, na który miały bezpośredni wpływ. Jeśli alokacja konkretnego kosztu nie jest możliwa, koszty te rozliczane są na wszystkie osiągnięte przychody w danym miesiącu, poprzez zastosowanie proporcji przychodowej. Na koniec każdego miesiąca kalendarzowego Wnioskodawca ustala dochód z każdego programu komputerowego. Równolegle, na koniec każdego okresu rozliczeniowego (miesiąc) w prowadzonej Ewidencji, Wnioskodawca wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT i uwzględnia je we wzorze w celu ustalenia wysokości wskaźnika Nexus, a następnie oblicza podstawę opodatkowania preferencyjną stawką. Ewidencja prowadzona przez Wnioskodawcę pozwala ponadto na monitorowanie i śledzenie efektów prac realizowanych w ramach tworzenia Oprogramowania, bądź części Oprogramowania poprzez comiesięczne wskazanie informacji na temat wykonanych zadań w danym miesiącu. Każdy Projekt wyodrębniony w Ewidencji został opisany, w szczególności poprzez wskazanie uzgodnionych z Kontrahentem oczekiwanych efektów prac programistycznych.

Przepis art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT stanowi, że podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Wnioskodawca zamierza zsumować obliczone według powyżej przedstawionego schematu kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągnięte w roku podatkowym, których suma powinna stanowić podstawę opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatku zgodnie z art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT. Wnioskodawca korzystał z preferencji podatkowej IP Box w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2019 r., na podstawie uzyskanej interpretacji indywidualnej z dnia 24 lipca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.412.2020.2.ISL, która została wydana przez Delegaturę Krajowej Informacji Skarbowej w Piotrkowie Trybunalskim. W interpretacji tej stwierdzono, że Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, wobec czego - może skorzystać z preferencji IP Box.

Wnioskodawca rozpoczął współpracę z nowym Kontrahentem w opisany wyżej sposób. W przyszłości Wnioskodawca planuje rozpocząć współpracę z innymi Kontrahentami, na rzecz których będzie świadczył usługi z zakresu tworzenia lub rozwijania Oprogramowania. Projekty, które Wnioskodawca planuje realizować w przyszłości, dotyczyć mogą firm z różnych branż, a tematyka i funkcjonalności tworzonych systemów informatycznych lub programów komputerowych mogą być zróżnicowane, ale opisany we wniosku charakter prowadzonej przez Wnioskodawcę przedmiotowej działalności oraz model wykonywania systemów informatycznych lub programów komputerowych pozostanie niezmieniony. Wobec tego, Wnioskodawca rozważa skorzystanie z preferencyjnego opodatkowania 5% stawką podatkową wobec dochodów uzyskiwanych z Oprogramowania na podstawie przepisów o IP Box w kolejnych latach podatkowych, tj.: trwającym od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r., od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r., od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. Jednocześnie Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że w sytuacji zmiany kształtu preferencji IP Box, bądź stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku - konieczne będzie wystąpienie o ponowną interpretację indywidualną.

W piśmie z dnia 25 maja 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca doprecyzował, że korzysta z preferencyjnej stawki od początku 2019 r. Przedmiotowy wniosek dotyczy jednak okresu od 1 stycznia 2020 r. Jako stan faktyczny Wnioskodawca potraktował przedstawiony przez Niego opis prowadzonej działalności. Planuje On korzystać z preferencyjnego opodatkowania 5% stawką podatkową w kolejnych latach podatkowych, w których obowiązywać będzie ulga IP Box jeżeli stan faktyczny opisany we wniosku nie ulegnie zmianie.

Wnioskodawca wskazuje, że podjęta przez Niego działalność nie obejmuje działalności polegającej na badaniach naukowych. Prowadzi On jednak działalność, która obejmuje prace rozwojowe. Wnioskodawca podkreśla, że prowadzi działalność twórczą w branży informatycznej. W swojej pracy wytwarza programy komputerowe, które są przejawem Jego własnego wyrazu twórczego. Ponadto na podstawie uzyskanej interpretacji indywidualnej z dnia 24 lipca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.412.2020.2.1SL wydanej przez Delegaturę w Piotrkowie Trybunalskim stwierdzono, że Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową. Utwory, które tworzy są ustalone, cechują się oryginalnością oraz posiadają indywidualny charakter. Wobec tego proces, który prowadzi do stworzenia takich produktów jest twórczy. Wnioskodawca z czasem działania w branży opracowuje nowe metody i koncepcje na stworzenie programów, które będą dostarczać określone dane w lepszy sposób. W tym miejscu należy podkreślić, że nie świadczy On usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego programu komputerowego. Wynika to z faktu, że Wnioskodawca jest twórcą swoich programów, z których osiąga przychód. Zgodnie z doktryną naukową i orzecznictwem, wkład twórczy jest przeciwieństwem rutynowości, rozumianych jako czynności mechaniczne. Wnioskodawca wytwarza programy komputerowe - utwory w rozumieniu art. 1 ustawy o PAIPP, wobec czego cechują się one oryginalnością i indywidualnością, co stanowczo przeczy wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego oprogramowania. Nie jest On podmiotem, który pełni wyłączne proste funkcje produkcyjne, ponieważ ponosi ryzyko związane ze swoją działalnością wytwórczą, ponosi za nią pełne ryzyko, a w jej następstwie zdobywa prawa do stworzonego dzieła. Wnioskodawca podejmuje działalność w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Tworzenie Oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej prowadzi w sposób systematyczny prace rozwojowe w sposób zaplanowany i metodyczny w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Bez wątpienia działalność prowadzona przez Niego polegająca na wytworzeniu, modyfikacji oraz ulepszaniu Oprogramowania jest prowadzona w ramach Jego działalności gospodarczej. Działalność ta polega na tworzeniu nowych zastosowań. Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy ulepszy/ulepszyło i rozwinie/rozwinęło działanie starych programów lub też spowoduje/powodowało stworzenie zupełnie nowych funkcjonalności. Wytwarzanie oraz rozwijanie Oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wnioskodawca sam wytwarza, rozwija Oprogramowanie, bądź jego części, jednak nad projektem pracują również inne niezależne podmioty. Obowiązki i zadania są ściśle rozdzielone i nie ma to wpływu na wytwarzanie nowych, ulepszonych procesów i usług przez Niego. Wnioskodawca wskazuje, że Jego zdanie podzieliła Delegatura Krajowej Informacji Skarbowej w Piotrkowie Trybunalskim wydając pozytywną interpretację indywidualną 24 lipca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.412.2020.2.ISL. Organ stwierdził, że „Reasumując podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu, rozwijaniu, ulepszaniu oprogramowania komputerowego lub jego części (oprogramowanie) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 23 maja 2016 r. i od tego momentu na podstawie posiadanej wiedzy w zakresie technologii informatycznych oraz doświadczenia w zakresie przygotowywania kompleksowych rozwiązań związanych z tworzeniem programów komputerowych realizuje zlecenia programistyczne, które zostały dokładnie opisane we wniosku, w wyniku czego uzyskuje z tego tytułu dochody.

Właścicielem rozwijanego Oprogramowania jest Zleceniodawca, a Wnioskodawca dokonuje jedynie jego ulepszenia i modyfikacja. Z chwilą przekazania wytworzonego Oprogramowania Kontrahentowi Wnioskodawca przekazuje na jego rzecz wszelkie prawa autorskie do tego Oprogramowania. Nie będą Mu przysługiwały (także pochodzące z licencji) prawa do programu, do którego prawa autorskie już przeniesiono, nawet w przypadku jego dalszego rozwijania/ulepszania. Będą Jemu, do momentu przeniesienia na rzecz Zleceniodawcy, przysługiwały autorskie prawa majątkowe do składowych (części Oprogramowania), które to części mają na celu ulepszenie danego Oprogramowania. W związku z tym Wnioskodawca nie jest użytkownikiem prawa na podstawie licencji wyłącznej, a także niewyłącznej. Rozwijanie Oprogramowania, często tego, które sam stworzył, powoduje powstanie części programu komputerowego, który staje się osobnym utworem. Wnioskodawca nie będzie więc właścicielem Oprogramowania ulepszanego, ale czasowo właścicielem składowych (części) oprogramowania, które powoduje finalnie ulepszenie owego Oprogramowania ulepszanego. Nowe Oprogramowanie, które powoduje ulepszanie starego to funkcjonalności, które są osobnym Oprogramowaniem. Dodane funkcjonalności są częściami Oprogramowania, które jest również przedmiotem praw autorskich.

Prowadzona przez Niego działalność obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do projektowania i tworzenia nowych funkcjonalności (ulepszania lub powstawania nowych produktów lub usług). Wnioskodawca podkreśla, że prowadzi działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań - wytwarza nowe, nieistniejące wcześniej funkcjonalności, na podstawie posiadanej wiedzy które wpływają na innowacyjność wytwarzanych rozwiązań programistycznych. Czyni to na podstawie nabywanej, łączonej, kształtowanej i wykorzystywanej dostępnej aktualnie wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych lub Oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Powyższe znalazło również potwierdzenie w interpretacji, którą Wnioskodawca otrzymał wcześniej, gdzie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że „odnosząc wyższej cytowane przepisy do opisu sprawy przedstawionego we wniosku i w jego uzupełnieniu, należy stwierdzić, że przedstawione w wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań”.

W ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej w związku z tworzeniem oraz rozwijania Oprogramowania osiąga On dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Od dnia 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca prowadzi szczegółową ewidencję, odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu, a bardziej precyzyjnie prowadzi odrębną ewidencję, w której uwzględnia informacje o:

• zbywanym w danym okresie prawie własności intelektualnej, tj. określonym programie (dokładny opis stworzonego programu);
  

• przychodach uzyskiwanych ze zbycia programu w danym okresie, tj.: wynagrodzeniu za przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu;
  

• kosztach faktycznie poniesionych w danym okresie przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność związaną z wytwarzaniem programu;
  

• dochodzie ze zbycia programu obliczonym jako różnica pomiędzy przychodami i kosztami.
  
  

W efekcie prac prowadzonych przez Niego powstaje autorskie prawo do programu komputerowego stanowiące kwalifikowane prawo IP podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP. Wnioskodawca zaznacza, że część Oprogramowania jest samodzielnym programem komputerowym podlegającym ochronie z art. 74 ww. ustawy.

Co prawda brak jest legalnej definicji programu komputerowego, jednak orzecznictwo i doktryna prawa autorskiego w tej kwestii są zgodne: przedmiotem ochrony prawa autorskiego mogą być poszczególne elementy lub nawet krótkie fragmenty (urywki) programu, jeśli tylko one same spełniać będą wymogi podane w art. 1 ust. 1 ustawy o PAIPP, tj. elementy programu jako takiego, a więc instrukcje działania dla komputera lub ich zestawy (wyr. TS z 22 grudnia 2010 r., C-393/09, Bezpećnostni softwarova asociace, ECLI:EU:C:2010:816). Do programów komputerowych stosuje się również wyrażoną w art. 1 ust. 3 ustawy o PAIPP zasadę, że chronione są także dzieła w postaci nieukończonej, np. wersja pre-alfa, alfa lub beta programu, wydanie testowe lub demonstracyjne (A. Michalak (red.), Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2019 - art. 74).

Należy dodać, że finalne Oprogramowanie może składać się z wielu części, a Wnioskodawca jest autorem jednej z owych części tego (finalnego) Oprogramowania. W efekcie prac prowadzonych przez Niego powstaje/będzie powstawać autorskie prawo do programu komputerowego, którego Wnioskodawca będzie wyłącznym twórcą.

Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego.

Aby ustalić, czy te przychody są przychodami z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT należy zweryfikować czy programy komputerowe:

1. podlegają ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska;
2. zostały wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej
   
   

Programy komputerowe, które wytwarza Wnioskodawca podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP. Prowadzi On działalność badawczo-rozwojową i dlatego też programy komputerowe, które wytwarza w swojej działalności stanowią kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Tym samym przychody z tytułu autorskiego prawa do programy komputerowego są przychodami zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Powołując się na stanowisko jakie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za poprawne w interpretacji indywidualnej z dnia 14 października 2020 r., Nr 0111-KDIB1-1.4010.285.2020.2.NL: „OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box”.

Wobec czego, Wnioskodawca wskazuje, że przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Swoje stanowisko opiera o fakt, że Jego działalność uznana została na gruncie prawa podatkowego za „badawczo-rozwojową”.

Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować konkretną wartość wskazanych kosztów do wytworzenia, ulepszenia, czy rozwoju konkretnego prawa własności intelektualnej - Oprogramowania. Jednocześnie wskazuje, że szeroko odniósł się do tej kwestii we wniosku. Jednakże dla dodatkowego unaocznienia Organowi bezpośredniego powiązania wskazanych kosztów z wytworzeniem, rozwojem i ulepszeniem Oprogramowania, rozwinie swoją odpowiedź. Koszty związane z leasingiem samochodu i jego użytkowaniem umożliwią Wnioskodawcy sprawny transport, czy to do Klienta w celu konsultacji dotyczących tworzonego Oprogramowania, czy to do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych, czy to na szkolenia poszerzające wiedzę w dziedzinie programowania. Wydatki na usługi telekomunikacyjne pozwalają Wnioskodawcy mieć stały kontakt z klientem co posłuży personalizacji tworzonego Oprogramowania i kodu, dostosowaniu go do indywidualnych potrzeb Klienta i jego oczekiwań oraz zapewni sprawniejszy przepływ informacji. Koszty poniesione na księgowość oraz usługi doradcze dotyczą możliwości skorzystania z Ulgi IP Box (zasięgnięcie porady prawnej), jak i samego złożenia wniosku o interpretację, w tym kontekście będzie On miał możliwość otrzymania odpowiedzi, czy Jego działalność gospodarcza związana jest z działalnością badawczo-rozwojową. Dzięki usługom księgowym możliwe jest wyszczególnienie koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej (ulga IP Box). W wyniku czego koszt ten jest nieodzowny, jeśli wytwarzane Oprogramowanie ma być wykonywane zgodnie z zasadami lege artis, w tym Wnioskodawca dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość tworzonego programu komputerowego. Również należy podkreślić, że prowadzenie księgowości jest niezbędne do prowadzenia działalności per se, Wnioskodawca traktuje ten koszt jako stały element prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej, której zdecydowanie dominująca część polega na wytwarzaniu chronionych prawem autorskim Utworów, a konkretniej programów komputerowych. Zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego jest dla Niego koniecznością, gdyż Oprogramowanie lub jego części wytwarzane jest przy pomocy komputera i pozostałego sprzętu elektronicznego i bez wykorzystania tego rodzaju sprzętu niemożliwe byłoby w ogóle jego zapisanie i odtworzenie. Komputer jest podstawowym narzędziem przy wykonywaniu działalności związanej z wytwarzaniem Oprogramowania. Natomiast pozostały sprzęt wspomaga efektywną pracę programisty. Bez tych przedmiotów nie byłby w stanie wytworzyć Oprogramowania, a co za tym idzie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca ponosi koszty kursów językowych oraz literatury branżowej. Są to koszty konieczne poniesione przez Wnioskodawcę na to aby móc rozwijać się i utrzymać w niezwykle zmieniającej się branży jakim jest tworzenie Oprogramowania. Powyższe kursy oraz literatura powiązane są z działalnością prowadzoną przez Niego i przyczyniają się do innowacyjności i zwiększenia się zasobów wiedzy Wnioskodawcy w ramach prowadzonych działaniach na rzecz kontrahentów. Poniesione koszty na materiały biurowe zapewniają ergonomiczne miejsce pracy, co wpłynie na jakość i efektywność świadczonych usług, w wyniku czego znajdzie to odzwierciedlenie w uzyskiwanych przychodach z wytwarzanego programu komputerowego. Również da Mu to przestrzeń do prowadzenia we właściwy sposób spotkań, czy wideokonferencji biznesowych. Składki na ubezpieczenia społeczne są obowiązkowymi obciążeniami, aby móc prowadzić legalnie jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych. Również nie można zapominać o celu wymienionych opłat, które mają za cel zapewnienie środków pieniężnych w razie niemożności wykonywania działalności przez Niego, co w dłuższej perspektywie wydłuży Jego zdolność zawodową. Wnioskodawca na podstawie ewidencji jest w stanie przyporządkować wyżej wymienione koszty do poszczególnych programów komputerowych. Ponadto Wnioskodawca zwraca uwagę, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyraził swój pogląd w tej sprawie w wyroku z dnia 12 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Bk 73/21: „za nieuzasadnione Sąd uznaje żądanie organu wskazania w pkt 1h wezwania związków wydatków z konkretnym oprogramowaniem albo częścią oprogramowania. W ocenie Sądu dla wydania interpretacji w niniejszej sprawie organ nie powinien oczekiwać tak szczegółowych danych, gdyż wkracza w ten sposób ustalanie stanu faktycznego sprawy”. Wszystkie wskazane we wniosku wydatki mają bezpośredni związek z prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalnością gospodarczą związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Składki na ubezpieczenie społeczne odlicza od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o PIT.

Wnioskodawca zastosował już preferencyjną 5% stawkę podatku w rozliczeniu roku podatkowego 2019. Pierwszy taki dochód osiągnął w styczniu 2019 r. W ramach pozarolniczej działalności gospodarczej nie posiada innych przychodów poza sprzedażą autorskiego Oprogramowania.

Wnioskodawca wskazuje, że we wniosku z dnia 26 lutego 2021 r. doszło do omyłki pisarskiej, ponieważ nie współpracuje On już ze Spółką …., a w przedmiocie tej współpracy została już wydana interpretacja indywidualna z dnia 24 lipca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.412.2020.2.ISL.

Wnioskodawca w ramach realizowania ww. funkcji wykonuje następujące czynności:

1. Stworzenie oferty dla klienta obejmującej: architekturę rozwiązania, estymację czasu dostarczenia, sprzedaż, cenę, itp.
2. Zaplanowanie składu zespołu (kompetencje, osoby).
3. Zaprojektowanie całościowej architektury:
   1. wybór odpowiednich technologii,
   2. wymyślenie sposobu ich użycia,
   3. uczenie się nowych technologii poprzez zapoznanie się z dokumentacją techniczną na podstawie tego podjęcie decyzji o sensowności i użyteczności użycia, wymyślenie konkretnego sposobu aplikacji danej technologii do problemów tego projektu, przekazanie kluczowej wiedzy dalej do zespołu, aby umożliwić szybsze rozpoczęcie pracy, w trakcie trwania projektu pomoc w rozwiązywaniu problemów.

4. Zaprojektowanie architektury wszystkich modułów.
5. Zaplanowanie pracy wszystkich zespołów w projekcie.
6. Nadzorowanie implementacji:
   1. dbanie o jakość w pisaniu kodu,
   2. wprowadzanie poprawek do kodu (osobiście albo zlecając konkretne poprawki w prostszych kwestiach),
   3. określenie kształtu implementacji,
   4. rozwiązywanie problemów technicznych i programistycznych,
   5. mentoring, pomoc dla młodszych stażem programistów,
   6. ciągły support architektoniczny, potrzebny przy zmieniających się wymaganiach klienta,
   7. komunikacja z klientem, propozycje rozwiązywania problemów i estymacje czasowo-kosztowe każdej alternatywy,
   8. zbieranie wymagań od klienta i przetłumaczenie tego na konkretny język techniczny,
   9. komponowanie technologii istotnych dla Kontrahenta, tak żeby budować doświadczenie programistów.
   
   
   

Wnioskodawca bierze udział w sprzedaży usług, poprzez poznanie technicznych potrzeb klienta, przygotowanie oferty, a ponadto przygotowuje atrakcyjną architekturę spełniającą wymagania techniczne i biznesowe. Dobiera On na podstawie szerokiej wiedzy wszystkie narzędzia, które będą ze sobą dobrze współdziałały, pozwolą osiągnąć zamierzony rezultat zgodnie z wymaganiami. Przygotowuje plan implementacji tej architektury (ile i o jakich specjalnościach i stażu programistów potrzeba, w jakiej kolejności którzy programiści muszą, który moduł napisać i w ile czasu, aby kolejni mogli zacząć pracować nad swoim, jakie są techniczne ryzyka przy projekcie z tym zestawem technologii, dobranie ilości i doświadczenia programistów na podstawie wiedzy i doświadczenia technicznego, aby projekt był bezpiecznie zrealizowany w odpowiednim czasie, ale również za rozsądne pieniądze, aby oferta Kontrahenta była atrakcyjniejsza od innych ofert dostępnych na rynku).

Następnie Wnioskodawca wykonuje następujące czynności:

• opracowanie designu poszczególnych modułów,
  

• wytłumaczenie i wdrożenie programistów,
  

• mentoring techniczny,
  

• przyjmowanie od każdego programisty jego pracy, ocena jego kodu, i akceptacja przez Wnioskodawcę jako spełniający kod standardy, albo zlecenie konkretnych poprawek,
  

• własnoręczne kodowanie interfacu jako pomoc dla młodszych programistów,
  

• rozwiązywanie trudniejszych technicznych problemów,
  

• na bieżąco podejmowanie decyzji/rozwiązywanie problemów zgłaszanych przez poszczególnych członków zespołu,
  

• na bieżąco opracowywanie zmian w architekturze po każdym zapytaniu klienta, co do możliwości dodania nowych funkcjonalności, wycena czasowa każdego takiego rozwiązania, ocena wpływu na już istniejącą architekturę i uwzględnienie tego w wycenie czasowej,
  

• na bieżąco zbieranie nowych wymagań, informacji od klienta, i uwzględnienie tego w bieżącej pracy zespołu,
  

• przedstawianie klientowi w trakcie systematycznych spotkań, postępu prac, założeń technicznych wybranych rozwiązań, tłumaczenie możliwości/ograniczeń technicznych obecnie implementowanych rozwiązań, komunikowanie zagrożeń i problemów.
  
  

Praca Wnioskodawcy nie polega jedynie na koordynacji prac programistycznych. Należy podkreślić, że w Polsce oprogramowanie definiowane jest jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o PAIPP. Oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych. Zważając na szerokie definiowanie programu komputerowego można stwierdzić, że Wnioskodawca w ramach powyższych prac wytwarza Oprogramowanie, jako architekt opracowując architekturę, dokumentację, rozwiązania programistyczne, schematy baz danych, etc. Czynności wykonywane przez Niego w ramach pełnionej funkcji „Architekta IT” są ukierunkowane na tworzenie, rozwijanie i modyfikowanie Oprogramowania. Wynagrodzenie za pełnienie funkcji „Architekta IT” jest wynagrodzeniem za przeniesienie praw do programu komputerowego.

Wnioskodawca preferencyjną stawką podatkową zamierza objąć wyłącznie dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (dochody z tytułu przenoszenia autorskich praw do tworzonego i rozwijanego/ulepszanego Oprogramowania komputerowego).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 3 sierpnia 2021 r. wskazano, że pod pojęciem „system informatyczny” Wnioskodawca rozumie zbiór programów komputerowych, które razem mogą tworzyć pewną całość. Wnioskodawca w swojej działalności bierze udział w tworzeniu zarówno pojedynczych programów komputerowych, jak i zbioru takich programów. Wszystkie poszczególne programy są objęte ochroną prawnoautorską. Tworzenie przez Wnioskodawcę systemów informatycznych polega na tworzeniu poszczególnych programów komputerowych, które są następnie łączone w całość. Wszystkie efekty Jego pracy stanowią osobny program komputerowy chroniony na podstawie art. 74 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Autorskie prawa majątkowe do tych programów są następnie przenoszone na Kontrahenta Wnioskodawcy. W rozumieniu Wnioskodawcy program komputerowy stanowi konkretną funkcjonalność, która jest odpowiedzialna za określone działanie. System informatyczny natomiast stanowi zbiór owych funkcjonalności, które tworzą użyteczną całość. System informatyczny stanowi funkcjonalny produkt, który jest odpowiedzialny za osiągnięcie wyznaczonych wcześniej celów. Podsumowując program komputerowy jest chronionym prawem autorskim elementem koniecznym do funkcjonowania całości systemu informatycznego i odpowiadającym za określone działania w owym systemie. Wskazane we wniosku „systemy informatyczne” podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Systemy informatyczne stanowią przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy o indywidualnym charakterze. Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta autorskie prawa do wszystkich wytworzonych przez siebie w ramach współprac) programów komputerowych, również do tych, które stanowią system informatyczny.

Wnioskodawca wskazał konkretnie wydatki stanowiące koszty materiałów biurowych wśród których wymienił: zeszyty, artykuły piśmiennicze - długopisy, pióra, drukarka, tusz do drukarki, papier, segregatory. Materiały te umożliwiają Wnioskodawcy sporządzanie odpowiedniej dokumentacji i ułatwiają Jego pracę oraz przyspieszają tworzenie programów komputerowych.

Wnioskodawca wskazuje, że korzysta z pomieszczenia przystosowanego do wykonywania przez Niego działalności opisanej we wniosku. Znajdują się tam wymienione we wniosku i niniejszym uzupełnieniu sprzęty, z których korzysta On w swojej pracy. Dodatkowo sporadycznie odlicza On proporcjonalnie koszty prądu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(pytanie oznaczone Nr 5 zostało ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy prawa autorskie do systemów informatycznych lub programów komputerowych, które są tworzone samodzielnie i bezpośrednio przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT?
2. Czy odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego przez Wnioskodawcę w ramach wykonywanych zleceń programistycznych stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT?
3. Które z wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na:
   1. eksploatację samochodów, w szczególności: paliwo, części samochodowe, serwisowanie,
   2. abonament telefoniczny,
   3. usługi księgowe,
   4. sprzęt komputerowy,
   5. sprzęt elektroniczny, w szczególności telefon, tablet, słuchawki, telewizor,
   6. kursy języków obcych,
   7. książki z branży IT oraz do nauki języków obcych,
   8. materiały biurowe,
   9. raty leasingu samochodu oraz ratę wykupu samochodu,
   10. składki na ubezpieczenie społeczne,
   11. doradztwo podatkowe,

w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?

4. Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym oraz stanowiskach Wnioskodawcy do zadanych pytań możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% do osiągniętego kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, wyliczonego zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT?
5. Czy część wynagrodzenia Wnioskodawcy obejmująca pełnienie funkcji „Architekta IT” jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?
6. Czy przeniesienie za wynagrodzeniem wypłacanym przez Zleceniodawcę majątkowych praw autorskich na podmiot niebędący stroną umowy, przy założeniu, że prawa autorskie do programu komputerowego są kwalifikowanym prawem własności intelektualnej można uznać za ich sprzedaż zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8.

Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej, przepis ten wymaga również, aby spełnione zostały dwa kryteria:

1. przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo- rozwojowej, oraz
2. prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
   
   

Należy uznać, że Oprogramowanie lub część Oprogramowania, stanowi przedmiot ochrony praw autorskich. Artykuł 74 ustawy o PAIPP kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych.

Zgodnie z Polską Normą PN-ISO/IEC 2382-1:1996 - 1.05.01, program komputerowy to jednostka syntaktyczna zgodna z zasadami konkretnego języka programowania, składająca się z deklaracji i instrukcji lub rozkazów potrzebnych do rozwiązania funkcji, zadania lub problemu (M. Szmit, Wybrane zagadnienia sądowo-informatyczne, Warszawa 2014, s. 178).

Przedmiotem ochrony prawa autorskiego mogą być poszczególne elementy lub nawet krótkie fragmenty (urywki) programu, jeśli tylko one same spełniać będą wymogi podane w art. 1 ust. 1 ustawy o PAIPP, tj. elementy programu jako takiego, a więc instrukcje działania dla komputera lub ich zestawy (wyr. TS z dnia 22 grudnia 2010 r., C-393/09, Bezpećnostni softwarova asociace, ECLI:EU:C:2010:816).

Do programów komputerowych stosuje się również wyrażoną w art. 1 ust. 3 ustawy o PAIPP zasadę, że chronione są także dzieła w postaci nieukończonej, np. wersja pre-alfa, alfa lub beta programu, wydanie testowe lub demonstracyjne (A Michalak (red.), Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2019 – art. 74).

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny/zdarzenie przyszłe można stwierdzić, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest Oprogramowanie wytwarzane przez Niego w ramach zawartej umowy współpracy pomiędzy Nim a danym Zleceniodawcą. Zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do systemów informatycznych lub programów komputerowych wytwarzanych przez Niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w kontekście przedstawionej we wniosku działalności zalicza się do kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, gdyż jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w tym przepisie, podlega ochronie na podstawie ustawy o PAIPP, a jego przedmiot został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej.

Ad. 2.

Dochodem z kwalifikowanego IP zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT jest osiągnięty przez podatnika w ciągu roku podatkowego dochód:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Zgodnie z postanowieniami konkretnej umowy współpracy w ramach wykonywanych usług przenoszone są przez Wnioskodawcę na rzecz danego Zleceniodawcy wytworzone Oprogramowania. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie. Niniejsza należność obejmuje honorarium za przeniesienie całości autorskich praw majątkowych do programu komputerowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne zbycie autorskich praw majątkowych do wytworzonego Oprogramowania, należy zakwalifikować jako kategorię sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej będziemy mieli do czynienia przy spełnieniu łącznie trzech warunków:

1. przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz;
2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT;
3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
   
   

Według Wnioskodawcy zostały spełnione wszystkie trzy przesłanki uznania, ponieważ wytwarza, rozwija lub ulepsza kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci praw autorskich do programu komputerowego, co zostało wykazane w zakresie odpowiedzi na pytanie Nr 1.

Ad. 3.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i 5 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/ (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Na mocy art. 30ca ust. 6 ustawy o PIT, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa powyżej, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest w przeważającym zakresie tworzenie programów komputerowych, do których prawa autorskie są następnie przenoszone w ramach wykonania umowy na rzecz określonego Kontrahenta. Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje ustalone honorarium, które obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

W związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową, ponosi On wydatki na:

1. eksploatację samochodów w szczególności paliwo, części samochodowe, serwisowanie
2. abonament telefoniczny,
3. usługi księgowe,
4. sprzęt komputerowy,
5. sprzęt elektroniczny w szczególności telefon, tablet, słuchawki, telewizor,
6. kursy języków obcych,
7. książki z branży IT oraz do nauki języków obcych,
8. materiały biurowe,
9. raty leasingu samochodu oraz ratę wykupu samochodu,
10. składki na ubezpieczenie społeczne,
11. doradztwo podatkowe.
    
    

Powyższe wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są również kosztami w rozumieniu art. 22 w zw. z art. 23 ustawy o PIT i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów - tj. prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki, w zakresie w jakim przeznaczane są na wytworzenie danego Oprogramowania, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji opisanej we wniosku, należy uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wskazanym powyżej (oznaczone jako lit. a) we wskaźniku z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT).

Ad. 4.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5%podstawy opodatkowania.

Artykuł 30ca ust. 1 i następne ustawy o PIT wskazują, że dla zastosowania 5% stawki podatku dochodowego konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu ustawy o PIT;
2. wytwarzanie w ramach działalności kwalifikowalnych praw własności intelektualnej;
3. uzyskiwanie dochodu z kwalifikowanych prawa własności intelektualnej;
4. określenie wysokości dochodu jaki może być objęty preferencyjną stawką podatku za pomocą wskaźnika Nexus dla każdego kwalifikowanego IP odrębnie;
5. prowadzenie odrębnej ewidencji operacji finansowych związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.
   
   

Spełnienie powyższych przesłanek powoduje, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik ma prawo do skorzystania z 5% stawki podatku dochodowego w stosunku do dochodów związanych ze sprzedażą kwalifikowanego IP.

W przedmiotowym przypadku Wnioskodawca:

1. prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której realizowana jest działalność badawczo-rozwojowa w rozumieniu ustawy o PIT;
2. w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej, tj. Oprogramowanie;
3. programy komputerowe sprzedaje na rzecz Kontrahentów, z tytułu czego uzyskuje On przychody;
4. dokonuje odpowiedniej alokacji kosztów do przychodów z danego programu komputerowego, przez co określa dochód ze sprzedaży określonego Oprogramowania, w tym jest w stanie obliczyć wartość Nexus dla każdego z nich;
5. wysokość dochodu, jaki może rozliczyć przy zastosowaniu stawki 5%, wynika z odrębnie prowadzonej Ewidencji.
   
   

W związku z powyższym, Wnioskodawca spełnia wszystkie przesłanki do zastosowania 5% stawki podatku dochodowego.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzanie w licznych interpretacjach Organów podatkowych, przykładowe sygnatury:

• 0115-KD1T2-1.4011.338.2019.2.MK,
  

• 0114-KD1P3-3.4011.386.2019.3.MG,
  

• 0112-KDIL3-2.4011.345.2019.2.MKA,
  

• 0113-KDIPT2-2.4011.381.2020.3.MK,
  

• 0113-KD1PT2-3.4011.472.2020.2.GG,
  

• 0113-KDIPT2-3.4011.430.2020.2.SJ,
  

• 0113-KDIPT2-1.4011.464.2020.2.MM,
  

• 0115-KDIT1.4011.375.2020.2.MN,
  

• 0115-KDIT1.4011.489.2020.2.MR,
  

• 0115-KDITI.4011.471.2020.2.MN.
  
  

Ad. 5.

W ramach zawartej umowy z kontrahentem Wnioskodawca pełniąc rolę Architekta IT wykonuje m.in. następujące czynności:

1. Stworzenie oferty dla klienta obejmującej: architekturę rozwiązania, estymację czasu dostarczenia, sprzedaż, cenę, itp.
2. Zaplanowanie składu zespołu (kompetencje, osoby).
3. Zaprojektowanie całościowej architektury:
   1. wybór odpowiednich technologii,
   2. wymyślenie sposobu ich użycia,
   3. uczenie się nowych technologii poprzez zapoznanie się z dokumentacją techniczną,
   4. na podstawie tego podjęcie decyli o sensowności i użyteczności użycia, wymyślenie konkretnego sposobu aplikacji danej technologii do problemów tego projektu, przekazanie kluczowej wiedzy dalej do zespołu, aby umożliwić szybsze rozpoczęcie pracy, w trakcie trwania projektu pomoc w rozwiązywaniu problemów.

4. Zaprojektowanie architektury wszystkich modułów.
5. Zaplanowanie pracy wszystkich zespołów w projekcie.
6. Nadzorowanie implementacji:
   1. dbanie o jakość w pisaniu kodu,
   2. wprowadzanie poprawek do kodu (osobiście albo zlecając konkretne poprawki w prostszych kwestiach),
   3. określenie kształtu implementacji,
   4. rozwiązywanie problemów technicznych i programistycznych,
   5. mentoring, pomoc dla młodszych stażem programistów,
   6. ciągły support architektoniczny, potrzebny przy zmieniających się wymaganiach klienta,
   7. komunikacja z klientem, propozycje rozwiązywania problemów i estymacje czasowo-kosztowe każdej alternatywy,
   8. zbieranie wymagań od klienta i przetłumaczenie tego na konkretny język techniczny,
   9. komponowanie technologii istotnych dla Kontrahenta, tak żeby budować doświadczenie programistów.
   
   
   

W kontekście przedstawionego opisu sprawy oraz stanowiska Wnioskodawcy do zadanych pytań, wykonywanie takiego zakresu zadań spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej m.in. wykonywane przez Wnioskodawcę prace są systematyczne, dostarczające wartość dodaną i rozwojową dla funkcjonowania Oprogramowania, również pozostają one innowacyjne i niespotykane w innych rozwiązaniach tego typu.

Należy podkreślić, że w Polsce oprogramowanie definiowane jest jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o PAIPP, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zważając na szerokie definiowanie programu komputerowego można stwierdzić, że Wnioskodawca w ramach powyższych prac wytwarza Oprogramowanie, jako analityk opracowując architekturę, dokumentację, rozwiązania programistyczne, schematy baz danych, etc.

Prawo własności intelektualnej zostało od podstaw wykonane przez Wnioskodawcę oraz cały zespół pracujący w projekcie i obecnie ciągle jest ulepszane o dodatkowe innowacyjne rozwiązania (techniczne rozwiązania systemowe i programistyczne oraz biznesowe).

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w:

1. Objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r., stanowiących że pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych;
2. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 listopada 2019 r. o Nr 0114-KDIP3-2.4011.459.2019.2.MG, z której wynika, że nie ma znaczenia, czy prace twórcze polegają wyłącznie na opracowaniu kodu i przenoszeniu do niego praw autorskich, czy też na innych pracach twórczych w ramach przenoszenia praw do utworu.
   
   

W efekcie czego z Ulgi skorzystać może również szef (zarządzający) projektem, który wyłącznie odpowiada za koordynację prac programistycznych. Istotnym jest, że cały zespół i jego praca skierowana jest na wytworzenie Oprogramowania.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy część wynagrodzenia przypadająca za pełnienie roli Architekta IT w ramach świadczenia usług na podstawie umowy z kontrahentem stanowi kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, a wynika to z przytoczonej argumentacji, która jednoznacznie wskazuje na to, że jest to dochód z Oprogramowania będącego kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, wyliczony zgodnie z formułą wyrażoną w ustawie o PIT.

Ad. 6.

Dochód osiągnięty z wynagrodzenia otrzymanego od Zleceniodawcy za przeniesienie majątkowych praw autorskich do programu komputerowego na podmiot niebędący stroną umowy (Kontrahenta Zleceniodawcy), należy uznać za sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, który jest jednym ze sposobów osiągnięcia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (na podstawie art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT). Mianowicie, strony takiej umowy mogą swobodnie kształtować wiążący ich stosunek prawny (na podstawie art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny), a odpłatne przeniesienie majątkowych praw autorskich do stworzonego programu komputerowego na podmiot trzeci (w tym wypadku jest nim Kontrahent Zleceniodawcy) powoduje wykonanie zobowiązania (spełnienie świadczenia) zgodnie z art. 353 Kodeksu cywilnego.

Wnioskodawca wskazuje, że Jego stanowisko znalazło potwierdzenie w indywidualnej interpretacji podatkowej Nr 0113-KDIPT2-2.4011.720.2020.2.AKR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej, zgodnie z którą przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Natomiast definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i pkt 40 ww. ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje Słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej.

Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

1. badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz
2. prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.
   
   

Należ zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Podkreślić należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał we wniosku, że prowadzona przez Niego działalność gospodarcza z zakresu programowania spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy  Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432 oraz z 2020 r., poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1061, z późn. zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Stosownie do ust. 2 pkt 1 Ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP BOX jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a + b) * 1,3]/ (a + b + c + d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z Raportu OECD nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca w ramach indywidualnej działalności gospodarczej tworzy, ulepsza i rozwija programy komputerowe;
2. Wnioskodawca wykonuje powyższe czynności w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
3. W wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac związanych z tworzeniem, ulepszaniem i rozwijaniem oprogramowania komputerowego powstaje nowe, odrębne oprogramowanie lub jego część podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
4. Wnioskodawca przenosi za wynagrodzeniem prawa autorskie do oprogramowania lub jego części;
5. Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawierają art. 74 ust. 1 i następne ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 ww. ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Autorskie prawo do programu komputerowego przyznawane jest na mocy art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (model ochrony prawnej sui generis). Zarówno ustawy podatkowe, jak i ustawy pozapodatkowe, w szczególności ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie definiują pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”. W konsekwencji Ministerstwo Finansów w ust. 75 Objaśnień z dnia 15 lipca 2019 r., dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BO zajęło stanowisko, że podatnik chcący skorzystać z preferencji IP Box wobec dochodów z autorskiego prawa do programu komputerowego i otrzymać w tym zakresie stosowną ochronę prawnopodatkową powinien złożyć wniosek o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. A contrario, żaden wytwór nie jest programem komputerowym, jeżeli nie służy do wyrażania w sposób pośredni lub bezpośredni algorytmów lub logicznych relacji pomiędzy funkcjami, które mają zostać wykonane, i fizycznymi możliwościami urządzeń używanych do digitalizacji.

Zgodnie z akapitem 10 preambuły do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych: „Rolą programu komputerowego jest wejście w kontakt i wspólne funkcjonowanie z innymi częściami składowymi systemu komputerowego i użytkownikami, w tym celu wymagane są logiczne i tam, gdzie to właściwe, fizyczne wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie, tak aby pozwolić wszystkim elementom oprogramowania i sprzętu komputerowego funkcjonować z innym oprogramowaniem, sprzętem komputerowym i użytkownikami we wszelkich formach działania, do jakich są przeznaczone. Części programu umożliwiające takie wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie między elementami oprogramowania i sprzętu komputerowego są ogólnie znane pod nazwą „interfejsów”. To funkcjonalne wzajemne połączenie i wzajemne oddziaływanie jest ogólnie znane pod nazwą „interoperacyjności”; podczas gdy sama „interoperacyjność” może być zdefiniowana jako zdolność do wymiany informacji oraz wszechstronnego wykorzystania informacji już wymienionych.”(ust. 83, 85 Objaśnień do IP BOX).

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego” które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego, jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Z Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. w zakresie IP Box wynika, że „(…) brak ustawowej definicji pojęcia „program komputerowy” oraz brak precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego” w świetle polskiego prawa sprawia, że konieczne jest odniesienie się do pozaustawowych źródeł interpretacji tego pojęcia oraz ustalenia zakresu przedmiotowej ochrony prawnej. Wynika z nich, że pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Uwzględnienie autorskiego prawa do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnie) – jako oprogramowanie – w katalogu kwalifikowanych IP jest zgodne z wytycznymi raportu BEPS Plan Działania nr 5 i wynika z przedstawionej powyżej interpretacji zakresu znaczeniowego „autorskiego prawa do programu komputerowego”.”

Reasumując, pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP BOX, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP BOX. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP BOX.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Ze opisu wniosku wynika, że działalność Wnioskodawcy dotyczy wytwarzania, rozwijania oraz ulepszania systemów informatycznych lub programów komputerowych (tj. Oprogramowanie, części Oprogramowania), które według art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych są utworami. Ponadto, programy komputerowe stworzone przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawców ulepszyły i rozwijały działanie starych programów, lub też powodowały stworzenie zupełnie nowych funkcjonalności. (…) Twórczość Wnioskodawcy odnosi się również do przejawu Jego działalności - autorskich praw do systemów informatycznych lub programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca posługuje się pojęciem system informatyczny, przez który w literaturze przedmiotu na ogół rozumie się zespół systemów komputerowych, sieci i oprogramowania, służący do przetwarzania informacji. W skład systemu informatycznego wchodzi z reguły komputer (jeden lub wiele, połączonych w sieć lub nie) wraz z oprogramowaniem, a także różne urządzenia pomocnicze (takie jak urządzenia peryferyjne, np. drukarki, skanery, a także dyskietki itp.); system informatyczny może być uniwersalny lub przeznaczony do wąskiej klasy zadań, na przykład system informatyczny rezerwacji biletów lotn., system informatyczny finansowo-księgowy przedsiębiorstwa. (zobacz: ….. )

Pojęcie „program komputerowy” (oprogramowanie) nie jest zatem synonimem pojęcia „system informatyczny”, czy też pojęcia „system komputerowy[i]”. Niewątpliwie częścią systemu informatycznego (systemu komputerowego) jest program komputerowy (oprogramowanie), które to w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT zostało zaliczone przez ustawodawcę do kwalifikowanego IP. Katalog kwalifikowanego IP jest katalogiem enumeratywnym (ust. 57 objaśnień do IP BOX). Zatem system informatyczny jako zespół systemów komputerowych, sprzętu i oprogramowania jako taki nie stanowi kwalifikowanego IP. Kwalifikowanym IP może być zatem wytworzony przez twórcę program komputerowy wykorzystywany w zaprojektowanym systemie informatycznym.

Wnioskodawca wskazał, że w wyniku prowadzonych prac powstają autorskie prawa do systemów informatycznych lub programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP pod postacią kodów źródłowych, kodów wynikowych, skryptów, struktur, architektur, schematach baz danych, dokumentacji projektowej lub technicznej. Ponadto wyjaśnił, że umowy zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a danym Kontrahentem wskazują, że w zakresie związanym z wytwarzaniem systemów informatycznych, Oprogramowania lub jego części przenoszone są wszelkie prawa autorskie do nich w zamian za wynagrodzenie.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 3 sierpnia 2021 r. Wnioskodawca doprecyzował, że pod pojęciem „system informatyczny” rozumie zbiór programów komputerowych, które razem mogą tworzyć pewną całość. Wnioskodawca w swojej działalności bierze udział w tworzeniu zarówno pojedynczych programów komputerowych, jak i zbioru takich programów. Wszystkie poszczególne programy są objęte ochroną prawnoautorską. Tworzenie przez Wnioskodawcę systemów informatycznych polega na tworzeniu poszczególnych programów komputerowych, które są następnie łączone w całość. Wszystkie efekty Jego pracy stanowią osobny program komputerowy chroniony na podstawie art. 74 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Autorskie prawa majątkowe do tych programów są następnie przenoszone na Kontrahenta Wnioskodawcy. W rozumieniu Wnioskodawcy program komputerowy stanowi konkretną funkcjonalność, która jest odpowiedzialna za określone działanie. System informatyczny natomiast stanowi zbiór owych funkcjonalności, które tworzą użyteczną całość. System informatyczny stanowi funkcjonalny produkt, który jest odpowiedzialny za osiągnięcie wyznaczonych wcześniej celów.

Zauważyć należy, że autorskie prawa do programów komputerowych (oprogramowania) powstałe na etapie tworzenia projektowanych systemów informatycznych mogą stanowić kwalifikowane IP, o ile podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim.

Mając powyższe na uwadze, skoro jak wynika z przedstawionego opisu sprawy i jego uzupełnienia, tworzone przez Wnioskodawcę produkty, są programami komputerowymi, gdyż jak wskazał Wnioskodawca w efekcie prac prowadzonych przez Niego powstaje autorskie prawo do programu komputerowego stanowiące kwalifikowane prawo IP podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (a więc programy komputerowe), to autorskie prawo do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzane/rozwijane/ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego przez Wnioskodawcę w ramach wykonywanych zleceń programistycznych stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując powyższe, skoro tworzone, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę produkty są programami komputerowymi, to Wnioskodawca może zastosować stawkę 5% do dochodów (strat) uzyskanych ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa we wniosku, w zeznaniu rocznym za 2020 r., 2021 r. oraz 2022 r. (o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny), zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę). Podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Przechodząc do kwestii wynagrodzenia Wnioskodawcy obejmującego pełnienie funkcji „Architekta IT”, Wnioskodawca wskazał, że czynności wykonywane przez Niego w ramach pełnionej funkcji „Architekta IT” są ukierunkowane na tworzenie, rozwijanie i modyfikowanie Oprogramowania. Wynagrodzenie za pełnienie funkcji „Architekta IT” jest wynagrodzeniem za przeniesienie praw do programu komputerowego.

Zatem w związku z faktem, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach pełnionej funkcji „Architekta IT” są ukierunkowane na tworzenie, rozwijanie i modyfikowanie oprogramowania, to należy uznać, że wynagrodzenie Wnioskodawcy obejmujące pełnienie tej funkcji w przedstawionych projektach jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – część wynagrodzenia Wnioskodawcy obejmująca pełnienie funkcji „Architekta IT” jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących uznania wskazanych we wniosku wydatków za koszty konieczne do obliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej wyjaśnić należy, że określenie działalności badawczo-rozwojowej jest pojęciem szerszym niż działalność badawczo-rozwojowa skutkująca wytworzeniem kwalifikowanego IP. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia kwalifikowanego IP oraz że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową. Jeżeli zatem podatnik realizuje działalność badawczo-rozwojową, to niewątpliwie projekty realizowane przez Niego związane z powstaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, chronionego prawem autorskim, stosownie do art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stanowią jej część.

Ponadto, jak wskazuje Minister Finansów w Objaśnieniach z dnia 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5, koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
  

• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
  

• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
  
  

Podkreślenia wymaga, że ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu jakim jest kalkulacja tego wskaźnika i nie zmienia zasad traktowania kosztów dla innych celów, w tym do obliczania dochodu, który jest przemnażany przez ten wskaźnik. Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym należy również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Z informacji przedstawionych w treści wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności innowacyjnej ponosi On wydatki na:

1. eksploatację samochodów, w szczególności: paliwo, części samochodowe, serwisowanie,
2. abonament telefoniczny,
3. usługi księgowe,
4. sprzęt komputerowy,
5. sprzęt elektroniczny, w szczególności telefon, tablet, słuchawki, telewizor,
6. kursy języków obcych,
7. książki z branży IT oraz do nauki języków obcych,
8. materiały biurowe,
9. raty leasingu samochodu oraz ratę wykupu samochodu,
10. składki na ubezpieczenie społeczne,
11. doradztwo podatkowe.
    
    

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał na bezpośrednie powiązanie ww. kosztów z wytworzeniem Oprogramowania opisanego we wniosku.

Wobec powyższego należy przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaznaczyć również należy, że w przypadku poniesienia wydatku na zakup środka trwałego, który podlega amortyzacji podatkowej oraz ma związek z wytworzeniem, rozwojem, ulepszeniem kwalifikowanego IP, cały wydatek nie może zostać uwzględniony jednorazowo w kosztach uzyskania przychodów. Zaliczyć do kosztów w takim wypadku można jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane przez podatnika w roku podatkowym, w którym będzie korzystał z preferencyjnej stawki podatkowej.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP box, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Wobec powyższego należy podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i
  

• wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Zatem, dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości: dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z powołanych Objaśnień wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Przenosząc zaprezentowane wyżej wyjaśnienia odnoszące się do ustalenia dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wskazać, że kosztami uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich do wytworzonego oprogramowania lub jego części będą koszty poniesione w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową.

Zatem wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup:

1. eksploatację samochodów, w szczególności: paliwo, części samochodowe, serwisowanie,
2. abonament telefoniczny,
3. usługi księgowe,
4. sprzęt komputerowy,
5. sprzęt elektroniczny, w szczególności telefon, tablet, słuchawki, telewizor,
6. kursy języków obcych,
7. książki z branży IT oraz do nauki języków obcych,
8. materiały biurowe,
9. raty leasingu samochodu oraz ratę wykupu samochodu,
10. składki na ubezpieczenie społeczne,
11. doradztwo podatkowe,

które ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, powinny zostać uznane za koszty konieczne do obliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Odnosząc się natomiast do wskazanego we wniosku przeniesienia za wynagrodzeniem wypłacanym przez Zleceniodawcę majątkowych praw autorskich na podmiot niebędący stroną umowy, przy założeniu że prawa autorskie do programu komputerowego są kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, należy stwierdzić, że stanowi ono sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Dochód uzyskany z tego przeniesienia jest dochodem ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotne w tej kwestii jest uzyskanie wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich do programu komputerowego stanowiącego kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Reasumując – przeniesienie za wynagrodzeniem wypłacanym przez Zleceniodawcę majątkowych praw autorskich na podmiot niebędący stroną umowy, przy założeniu, że prawa autorskie do programu komputerowego są kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, stanowi ich sprzedaż zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto tutejszy Organ wskazuje, że samodzielne prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej nie było przedmiotowej interpretacji indywidualnej, bowiem okoliczność ta stanowiła element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Dodatkowo zaznaczyć należy, że w związku ze wskazaniem przez Wnioskodawcę konkretnych wydatków stanowiących koszty materiałów biurowych wśród których wymienił On: zeszyty, artykuły piśmiennicze - długopisy, pióra, drukarkę, tusz do drukarki, papier oraz segregatory tylko ww. wydatki stanowiły przedmiot interpretacji w zakresie kosztów materiałów biurowych. Ocenie Organu nie podlegała kwestia innych wydatków, które umożliwiły dostosowanie części mieszkania na cele biurowe, o których Wnioskodawca wspomniał dodatkowo w uzupełnieniu wniosku, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Zastrzec przy tym należy, że uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody niestanowiące dochodów ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części, nie podlegają ocenie przez tutejszy Organ.

Należy dodać, że mimo uznania przez Organ za adekwatną, tj. znajdującą uzasadnienie w opisie sprawy, „proporcję” zaproponowaną przez Wnioskodawcę, nie jest wykluczona możliwość zastosowania innych metod ustalania tej proporcji w przypadku jej weryfikacji w postępowaniu dowodowym przez właściwy organ podatkowy. Wybór metody ustalania odpowiedniej proporcji zależy bowiem od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.