Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.389.2021.2.MJ
z 25 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 kwietnia 2021 r. (data wpływu 28 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem (data wpływu 16 sierpnia 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 12 lipca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.389.2021.1.MJ o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej w całości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej w całości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z 12 lipca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.389.2021.1.MJ wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem (data wpływu 16 sierpnia 2021 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zwróciła się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej odnośnie zastosowania ulgi podatkowej na dzieci w deklaracji PIT. Wnioskodawczyni jest samotnie wychowującą matką po rozwodzie od 29 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni sprawuje faktyczną władzę rodzicielską nad małoletnimi dziećmi N O. D. urodzoną (...) w N. i D D. urodzonym (...) w ..., powierzoną Wnioskodawczyni jako matce A.D. urodzonej (...)., nr i seria dokumentu stwierdzającego tożsamość …, nr PESEL …., a ograniczeniu praw rodzicielskich ojcu S D. do współdecydowania o istotnych sprawach związanych z wychowaniem, wykształceniem i leczeniem dzieci w drodze wyroku w imieniu Rzeczpospolitej Polskiej przez Sąd Okręgowy w T. z 29 listopada 2016 r. Zgodnie z wyrokiem Sądu to Wnioskodawczyni jako matka, w całości pełni i realizuje funkcje powierzonej Jej władzy rodzicielskiej. Dzieci mieszkają z Wnioskodawczynią, cały czas są pod Jej całkowitą opieką wychowawczą. To Wnioskodawczyni utrzymuje, decyduje i rozwiązuje wszystkie problemy związane z wychowaniem dzieci. Wnioskodawczyni ponosi w większości koszty wychowania, nauki, leczenia, utrzymania, wszystkiego co jest związane z prawidłową egzystencją życiową dzieci do prawidłowego ich funkcjonowania w życiu społecznym, wychowawczym, integracyjnym, w celu zapewnienia ich potrzeb bytowych, edukacyjnych, zdrowotnych, zabiegania o ich rozwój fizyczny, emocjonalny oraz intelektualny. W tym celu Wnioskodawczyni poświęciła się całkowicie nie podejmując pracy zarobkowej od 2017 r. do 2019 r., aby dopełnić wszystkich obowiązków rodzicielskich. Ojciec dzieci ustosunkowuje się do płacenia alimentów zasądzonych tylko przez Sąd i nawiązuje tylko sporadyczne kontakty z dziećmi, jeden, góra dwa razy w miesiącu, czyli bardzo rzadko. Kontakty te nawiązuje bezpośrednio z dziećmi przez krótkie wiadomości telefoniczne i umawia się tylko z nimi na kilku godzinne spotkana od 2-4 godzin miesięcznie, czyli jeden raz w miesiącu lub jedną noc spędzają u niego i następnego dnia odwożone są do domu – również raz w miesiącu. Na tym jego rola ojcowska się kończy. Nie zabiera dzieci na wakacje, nie spędza z nimi urlopów, nie dopytuje się czy czegoś im brak. Zabrania Wnioskodawczyni kontaktowania się z nim w sprawie dzieci. Powoduje to ogromny rozłam w psychice dzieci i prowadzi do konfliktów między Wnioskodawczynią i ojcem dzieci w każdej dziedzinie życia. Między innymi Wnioskodawczyni nie może porozumieć się również z nim, co do korzystania z ulgi podatkowej. Były mąż nie udziela informacji o sposobie korzystania z ulgi podatkowej. Twierdzi, że skoro jest ojcem należy mu się 50% ulgi podatkowej i Wnioskodawczyni wie, że z niej korzysta. Wnioskodawczyni nie wie tylko w jakiej formie – czy 100%, czy za jedno dziecko.

Wnioskodawczyni osiągnęła dochody z tytułu podjęcia pracy w 2020 r. i zasiłku chorobowego i w tym roku podatkowym 2021 r. Wnioskodawczyni chciałaby skorzystać z ulgi podatkowej na dzieci w całości 100% powołując się na odpowiedź na interpelację poselską nr 25045 wydaną 6 września 2018 r. w W. do Pana M. K. Marszałka Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej. W myśl, której wynika, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego prawo do utrzymywania przez rodziców kontaktów z dziećmi nie należy do sfery sprawowania władzy rodzicielskiej. W konsekwencji, samo utrzymywanie kontaktów z dzieckiem jak i wykonywanie obowiązku alimentacyjnego, nie należy do sprawowania władzy rodzicielskiej, lecz spoczywa jako obowiązek na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy. W myśl tego, jeszcze większy obowiązek spoczywa na rodzicu, który ma tylko ograniczone prawa rodzicielskie. Uwzględniając powyższe, organy podatkowe uznają, że w przypadku rodzica małoletniego dziecka o prawie do ulgi decyduje faktyczne sprawowanie władzy rodzicielskiej.

Podobnie samo utrzymywanie sporadycznych kontaktów z małoletnim lub jego alimentacja nie wystarcza do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy PIT. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 1420/15 i II FSK 447/16, z 27 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 2378/15 i II FSK 661//16, z 26 maja 2017 r. sygn. II FSK 504/17. W przesłuchaniu i zbadaniu danej sprawy, kto wykonywał i wykonuje władzę rodzicielską w danym roku podatkowym i minionych latach Wnioskodawczyni wskazuje na przesłuchanie samych dzieci, których ulga podatkowa dotyczy jako świadków zaistniałej sytuacji oraz ich siostrę, a Wnioskodawczyni pełnoletnią córkę Karinę D., której ulga podatkowa nie dotyczy ze względu na pełnoletność i samodzielne prowadzenie gospodarstwa podatkowego z powodu usamodzielnienia się całkowicie oraz szkołę Podstawową w B., do której uczęszczają dzieci, jako fakt potwierdzający, kto zajmuje się dziećmi w szkole, czyli uczęszcza na zebrania rodzicielskie, interesuje się sytuacją wychowania szkolnego i całą egzystencją życia społecznego w szkole dzieci jako rodzic aktywny w każdej dziedzinie życia społecznego i szkolnego.

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że Jej zapytanie dotyczy 2020 r. oraz lat kolejnych, czyli stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Jednocześnie Wnioskodawczyni wskazała, że czy w stosunku do Niej bądź w stosunku do Jej dzieci nie miały/nie będą miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Wnioskodawczyni w 2020 r. uzyskiwała dochód ze stosunku pracy oraz zasiłku chorobowego. Obecnie Wnioskodawczyni jest bezrobotna bez praw do zasiłku dla bezrobotnych i pilnie poszukuje nowej pracy na przyszłość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałej sytuacji Wnioskodawczyni może korzystać z ulgi podatkowej na dzieci w całości 100%, na dwoje dzieci, wykonując i realizując władzę rodzicielską oraz pełniąc funkcję opiekuna prawnego z tytułu zamieszkiwania z Nią dzieci oraz pełnienia i realizowania funkcji jako rodzic, mający pełne prawa rodzicielskie udokumentowane wyrokiem sądowym w imieniu Rzeczpospolitej Polskiej z 29 listopada 2016 r. przez Sąd Okręgowy w T. Wydział I Cywilny?

Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna mieć prawo do skorzystania z ulgi podatkowej w całości na dwoje dzieci, ponieważ to na Wnioskodawczyni spoczywa obowiązek wykonywania i realizowania powierzonej Wnioskodawczyni władzy rodzicielskiej w całości. Wnioskodawczyni musi decydować o wszystkich ważnych sprawach związanych z trudem wychowania dzieci, ponieważ ojciec dzieci nawet sobie tego nie życzy, więc cały trud spoczywa na Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni wskazuje, że sporadyczne kontakty ojca dziećmi są tylko podstawą do korzystania z ulg podatkowych, nie wnoszących i nie ponoszących przez niego trudów i poświęcenia się w wychowanie dla dobra dzieci.

W ocenie Wnioskodawczyni ojciec dzieci nie wykonuje żadnej władzy rodzicielskiej nad N. i D. D., a jego działania ograniczają się bowiem tylko do sporadycznych kontaktów z dziećmi w postaci spotkań i krótkich rozmów telefonicznych oraz drobnych zakupów. Na wykonywanie władzy rodzicielskiej składa się wychowanie dziecka i kształtowanie jego osobowości, postaw emocjonalnych i systemu wartości oraz kierowanie dzieckiem, w tym podejmowanie odpowiedzialnych decyzji w sprawach określenia miejsca pobytu, sposobu leczenia, wyboru kierunku edukacji czy rozwoju zainteresowań i ponoszenia z tym związanych kosztów cały czas w całości, a nie tylko częściowej i płacenia wyłącznie kwoty alimentacyjnej, która nie wystarcza na pokrycie nawet w połowie kosztów związanych z wychowaniem dzieci. Możliwość odliczenia od podatku w całości umożliwi Wnioskodawczyni łatwiejsze pokrycie kosztów związanych z podstawowymi potrzebami wychowania dzieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku, do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
   
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Treść art. 27f ust. 6, w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  

• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
  

− w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

W myśl art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Stosownie zaś do art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

W pierwszej kolejności – przystępując do oceny możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej – wskazać należy, że wysokość odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawo do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „(…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym je wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Tym samym w przypadku rodzica małoletniego dziecka o prawie do ulgi decyduje faktyczne sprawowanie władzy rodzicielskiej. Samo posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy alimentacja nie wystarcza do zastosowania przedmiotowego odliczenia. Pogląd taki podzielają sądy administracyjne w wydawanych orzeczeniach. Stanowisko takie potwierdza orzecznictwo Sądów Administracyjnych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 1420/15, wyrok z 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 447/16 i z 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 661/16 oraz powołany powyżej wyrok z 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 ww. Kodeksu).

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania czy spełniania obowiązku alimentacyjnego ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Co istotne samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym), czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej.

W konsekwencji, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego, czyli fakt płacenia alimentów na dzieci, nie jest rozstrzygający dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a co za tym idzie spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawo do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

Samo dysponowanie prawem wykonywania władzy rodzicielskiej nie jest wystarczające do skorzystania z ulgi na dzieci. Jeżeli rodzic dzieci pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dziećmi, a jego kontakty z dziećmi są sporadyczne, należy uznać, że rodzic ten nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest samotnie wychowującą matką po rozwodzie od 29 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni sprawuje faktyczną władzę rodzicielską nad małoletnimi dziećmi, powierzoną Wnioskodawczyni jako matce. Zgodnie z wyrokiem Sądu to Wnioskodawczyni jako matka, w całości pełni i realizuje funkcje powierzonej Jej władzy rodzicielskiej. Dzieci mieszkają z Wnioskodawczynią, cały czas są pod Jej całkowitą opieką wychowawczą. To Wnioskodawczyni utrzymuje, decyduje i rozwiązuje wszystkie problemy związane z wychowaniem dzieci. Wnioskodawczyni ponosi w większości koszty wychowania, nauki, leczenia, utrzymania, wszystkiego co jest związane z prawidłową egzystencją życiową dzieci do prawidłowego ich funkcjonowania w życiu społecznym, wychowawczym, integracyjnym, w celu zapewnienia ich potrzeb bytowych, edukacyjnych, zdrowotnych, zabiegania o ich rozwój fizyczny, emocjonalny oraz intelektualny. W tym celu Wnioskodawczyni poświęciła się całkowicie nie podejmując pracy zarobowej od 2017 r. do 2019 r., aby dopełnić wszystkich obowiązków rodzicielskich. Ojciec dzieci ustosunkowuje się do płacenia alimentów zasądzonych tylko przez Sąd i nawiązuje tylko sporadyczne kontakty z dziećmi, jeden, góra dwa razy w miesiącu, czyli bardzo rzadko. Kontakty te nawiązuje bezpośrednio z dziećmi przez krótkie wiadomości telefoniczne i umawia się tylko z nimi na kilku godzinne spotkana od 2-4 godzin miesięcznie, czyli jeden raz w miesiącu lub jedną noc spędzają u niego i następnego dnia odwożone są do domu – również raz w miesiącu. Na tym jego rola ojcowska się kończy. Nie zabiera dzieci na wakacje, nie spędza z nimi urlopów, nie dopytuje się czy czegoś im brak. Zabrania Wnioskodawczyni kontaktowania się z nim w sprawie dzieci. Powoduje to ogromny rozłam w psychice dzieci i prowadzi do konfliktów między Wnioskodawczynią i ojcem dzieci w każdej dziedzinie życia. Między innymi Wnioskodawczyni nie może porozumieć się również z nim, co do korzystania z ulgi podatkowej. Były mąż nie udziela informacji o sposobie korzystania z ulgi podatkowej. Twierdzi, że skoro jest ojcem należy mu się 50% ulgi podatkowej i Wnioskodawczyni wie, że z niej korzysta. Wnioskodawczyni chciałaby skorzystać z ulgi podatkowej na dzieci w całości. Zapytanie Wnioskodawczyni dotyczy 2020 r. oraz lat kolejnych, czyli stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. W stosunku do Wnioskodawczyni bądź w stosunku do Jej dzieci nie miały/nie będą miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Wnioskodawczyni w 2020 r. uzyskiwała dochód ze stosunku pracy oraz zasiłku chorobowego. Obecnie Wnioskodawczyni jest bezrobotna bez praw do zasiłku dla bezrobotnych i pilnie poszukuje nowej pracy na przyszłość.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów na tle opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznać należy, że w 2020 r. główny ciężar związany z wykonywaniem władzy rodzicielskiej w stosunku do małoletnich dzieci spoczywał na Wnioskodawczyni, która wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica. Zatem, to Wnioskodawczyni przysługuje wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej za 2020 r. wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości 100% kwoty na dwoje małoletnich dzieci ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prawo do odliczenia na małoletnie dzieci całej kwoty ulgi, określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym będzie przysługiwało Wnioskodawczyni również w latach przyszłych pod warunkiem, że nie ulegną zmianie przepisy prawa będące podstawą niniejszego rozstrzygnięcia oraz stan faktyczny sprawy, w szczególności, że to nadal wyłącznie Wnioskodawczyni będzie wykonywała władzę rodzicielską.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.