Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.256.2021.2.SP
z 24 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 12 maja 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem e-PUAP 13 maja 2021 r.), uzupełnionym 12 sierpnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem e-PUAP 12 sierpnia 2021 r. godz. 17.19 oraz godz. 17.33) oraz uzupełnionym 12 sierpnia 2021 r. (data wpływu 17 sierpnia 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 5 sierpnia 2021 r. (doręczone 5 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości. Wniosek został uzupełniony 12 sierpnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem e-PUAP 12 sierpnia 2021 r. godz. 17.19 oraz godz. 17.33) oraz uzupełnionym 12 sierpnia 2021 r. (data wpływu 17 sierpnia 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 5 sierpnia 2021 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  - Wnioskodawca
  
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  - Wnioskodawczyni
  
  
  

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca i Wnioskodawczyni od dnia (…) 2000 r. - na skutek darowizny - są właścicielami w ramach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej nieruchomości objętej księgą wieczystą o numerze (…) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych. Księga ta obejmuje grunty zabudowane i niezabudowane, o łącznym obszarze (…) ha. Całość tej nieruchomości obejmuje gospodarstwo rolne. W skład nieruchomości objętej tą księgą wieczystą wchodzi między innymi działka nr 1 o powierzchni (…) ha, stanowiąca zgodnie ze sposobem korzystania określonym w księdze wieczystej łąki trwałe. Do działki tej przed wieloma laty doprowadzone zostały media w postaci wody i energii elektrycznej.

Wnioskodawca ani Wnioskodawczyni nie prowadzą działalności gospodarczej. Wnioskodawcy zamierzają sprzedać działkę nr 1, przy czym przy tej czynności korzystają z usług przedsiębiorcy zawodowo zajmującego się pośrednictwem w obrocie nieruchomościami (dalej jako pośrednik), w zakresie działań którego znajdują się czynności organizacyjno-marketingowe (takie jak prowadzenie promocji i reklamy oferty w mediach, kojarzenie potencjalnych kontrahentów, pomoc w przygotowaniu strony dokumentacyjno-organizacyjnej transakcji) zmierzające do zawarcia umowy sprzedaży, tj. zbycia przez Wnioskodawców działki nr 1.

W wyniku działań pośrednika pojawił się potencjalny nabywca działki 1, a równocześnie właściciel sąsiedniej nieruchomości zadeklarował chęć zakupu części tej działki - wąskiego pasa na całej jej długości, dzięki czemu mógłby poszerzyć on obszar swoich nieruchomości. Dokonanie podziału działek w celu ewentualnego zbycia części działki na rzecz właściciela sąsiedniej nieruchomości nie jest motywowane chęcią uzyskania wyższej ceny ogólnej z tytułu zbycia działki nr 1, lecz wynika z chęci utrzymania dobrych stosunków sąsiedzkich, tym bardziej iż sąsiad od wielu lat wyrażał zainteresowanie nabyciem takiej części nieruchomości Wnioskodawców.

Wnioskodawcy zlecili wykonanie wstępnego projektu podziału działki nr 1 uwzględniającego ewentualne wydzielenie pasa działki wzdłuż granicy celem potencjalnej sprzedaży właścicielowi sąsiedniej nieruchomości oraz pozostałej części działki, która miałaby podlegać sprzedaży na rzecz nabywcy skojarzonego przez pośrednika. Projekt przygotowany przez geodetę wskazuje, iż w wyniku zakładanego podziału działki powstałyby dwie działki - mniejsza o powierzchni (…) ha (której nabyciem jest zainteresowany sąsiad) oraz większa o powierzchni (…) ha (której potencjalnym nabywcą jest kontrahent skojarzony przez pośrednika).

Na chwilę obecną Wnioskodawcy nie doszli do ostatecznego porozumienia z właścicielem sąsiedniej nieruchomości co do warunków sprzedaży części działki o powierzchni (…) ha, nie zostały podjęte także żadne czynności administracyjne czy prawne celem dokonania podziału działki nr 1. Postępowanie podziałowe działki nie zostało jeszcze wszczęte.

W przypadku braku osiągnięcia porozumienia z właścicielem sąsiedniej nieruchomości Wnioskodawcy zamierzają sprzedać działkę nr 1 w całości na rzecz kontrahenta skojarzonego przez pośrednika. W przypadku osiągnięcia porozumienia z właścicielem sąsiedniej nieruchomości potencjalny nabywca skojarzony przez pośrednika wyraża wolę nabycia jedynie części działki o powierzchni (…) ha. W takiej sytuacji obie czynności zbycia działek powstałych w wyniku podziału na rzecz każdego z potencjalnych nabywców będą się odbywały w zbliżonym terminie.

Wnioskodawcy nie planują dokonywać żadnych dodatkowych czynności związanych z podziałem lub zbyciem przedmiotowej działki (względnie jej części), w tym w szczególności nie zamierzają występować o wydanie warunków zabudowy, zmianę sposobu wykorzystywania działki, wydanie pozwolenia na budowę, nie zamierzają również ustanawiać służebności gruntowych ani wydzielać dróg dojazdowych.

Wnioskodawcy od czasu nabycia omawianej nieruchomości, tj. od 2000 r., nie dokonywali żadnych czynności prawnych dotyczących zbycia jakichkolwiek nieruchomości lub ich części. Nieruchomości opisywane we wniosku stanowią majątek prywatny Wnioskodawców.

Wnioskodawcy aktualnie zamieszkują w (…), zaś działka nr 1 jest niewykorzystywana w żadnym celu zarobkowym.

Ponadto na wezwanie tut. Organu z 5 sierpnia 2021 r. w odniesieniu do zadanych pytań Wnioskodawcy wskazali, następująco:

1. kiedy konkretnie doprowadzili Państwo media w postaci wody i energii elektrycznej?
   Media w postaci wody oraz energii elektrycznej nie zostały doprowadzone do działki przez Wnioskodawców, udogodnienia te były do działki doprowadzone już w momencie jej objęcia przez nich w ramach otrzymanej przez nich darowizny w 2000 r.
   
   
2. w jakim celu (co było przesłanką) doprowadzili Państwo media w postaci wody i energii elektrycznej
   Doprowadzenie do działki mediów w postaci wody oraz energii elektrycznej nie było wynikiem działań Wnioskodawców, niemniej jednak z informacji przez nich uzyskanych wynika, iż nie istniał szczególny cel takiego działania, a doprowadzenie mediów było raczej efektem wykorzystania nadarzającej się okazji niżeli działaniem planowanym wcześniej.
   
   
3. w jaki sposób i do jakich celów była przez Państwa wykorzystywana działka 1 w całym okresie posiadania
   Działka nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawców, nieruchomość co do zasady stanowi nieużytek. Jedynym elementem zabudowy znajdującym się w obrębie tej działki jest niezwiązane trwale z gruntem konstrukcja, w postaci kiosku spożywczego, który nie jest własnością Wnioskodawców. Teren, na którym kiosk się znajduje, był już przed 2000 r. udostępniany podmiotom trzecim (właścicielowi/właścicielom kiosku), a obecnie - w ramach kontunuowania zastanej sytuacji - część nieruchomości zajęta pod kiosk jest przez nich nieodpłatnie udostępniana kolejnym właścicielom kiosku.
   
   
4. czy działka 1 była/jest/będzie przed sprzedażą przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze bądź też była/jest/będzie udostępniana odpłatnie osobom trzecim jeśli tak należy precyzyjnie wyjaśnić niniejszą kwestię w tym kto był stroną umowy, przez jaki czas była udostępniania itp.
   Wnioskodawcy są właścicielami przedmiotowej działki od (…) 2000 r. Stan prawny działki sprzed tego roku, w szczególności dotyczący jej najmu, dzierżawy czy odpłatnego udostępniania osobom trzecim nie jest Wnioskodawcom znany. Co do stanu obecnego, działka nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy czy innych umów cywilnoprawnych o charakterze odpłatnym, brak również planów na przyszłość co do objęcia działki tego typu umowami.
   
   
5. czy udzielili Państwo bądź planują udzielić innej osobie/innemu podmiotowi pełnomocnictwa czy jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w Państwa imieniu w związku ze sprzedażą działki 1, jeśli tak, proszę precyzyjnie w sposób niebudzący wątpliwości wskazać zakres tego pełnomocnictwa, w szczególności proszę opisać jakie konkretnie czynności podejmuje/będzie podejmował podmiot działający jako Państwa pełnomocnik w związku ze sprzedażą działki 1 w tym czy będzie wykonywał takie czynności jak uzyskanie jakichś zgód, pozwoleń, opinii, decyzji, uzbrojenie terenu, doprowadzenie mediów, wydzielenie drogi dojazdowej, itp.
   Wnioskodawcy udzielili pełnomocnictwa do zarządu i administrowania w ich imieniu nieruchomością objętą księgą wieczystą KW (…), w skład której wchodzi działka 1, członkom rodziny, a to (…). Pełnomocnictwo to nie obejmuje umocowania do sprzedaży działki. Osoby wymienione powyżej są umocowane m.in. do płacenia ewentualnych podatków i opłat czy zawierania umów najmu lub dzierżawy. Jedyną czynnością dokonaną w ostatnim czasie, a dotyczącą przedmiotowej działki, było zlecenie dokonania wstępnego projektu jej geodezyjnego podziału. Czynność ta jednak miała wyłącznie charakter pomocniczy, nie dokonano wydzielenia działki ani faktycznie ani prawnie.
   
   
6. czy Państwo zawarli/planują zawrzeć w związku ze sprzedażą działki umowę przedwstępną jeżeli tak należy precyzyjnie w sposób niebudzący wątpliwości wskazać czy w umowie przedwstępnej zawarto/będą zawarte warunki po spełnieniu jakich dojdzie do zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży
   Wnioskodawcy nie zawarli umowy przedwstępnej sprzedaży działki, nie mają również zamiaru takiej umowy zawierać.
   
   
7. czy dokonywali Państwo wcześniej sprzedaży innych nieruchomości (zabudowanych lub niezabudowanych) jeśli tak należy wskazać jakich i kiedy oraz w jaki sposób i kiedy nabytych
   Wnioskodawcy w okresie, w jakim przedmiotowa działka pozostawała w ich własności, nie dokonywali sprzedaży żadnych innych nieruchomości (zabudowanych lub niezabudowanych).
   
   
8. czy poza działką 1 posiadają Państwo jeszcze inne nieruchomości, które zamierzają sprzedać jeśli tak należy wskazać jakie, w jaki sposób i kiedy nabyte oraz kiedy zamierzają je sprzedać
   Wnioskodawcy są właścicielami nieruchomości objętej księgą wieczystą Kw (…) o łącznej powierzchni (…) ha. Poza działką o nr 1 nie noszą się z zamiarem sprzedania innych posiadanych nieruchomości.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy opisana w stanie faktycznym planowana transakcja zbycia nieruchomości obejmującej działkę 1, stanowiącą część nieruchomości objętej księgą wieczystą nr (…), będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wskazana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a swoje stanowisko uzasadnia następująco. Wnioskodawca wskazuje, iż w świetle przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Podatnikami - według art. 15 ust. 1 p.t.u. - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 p.t.u. działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku, które ma charakter ciągły, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy, należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Nawiązując do art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (zwanej dalej: Dyrektywą 112), należy wskazać, że "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje przy tym wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest więc podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego, tak jak to ma miejsce w przedmiotowym stanie faktycznym dotyczącym Wnioskodawców. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Wnioskodawca w związku z powyższym akcentuje, że przyjęcie, iż dany podmiot, sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np. nabycie terenu, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zdaniem wnioskodawcy, w kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału istotne jest, czy zainteresowani w celu dokonania sprzedaży gruntów podjęli bądź podejmą aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 p.t.u., co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym momencie wnioskodawca pragnie powołać się na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), zgodnie z którym czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą, podobnie jak okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej (co - na marginesie - w niniejszej sprawie nie ma miejsca, jak wskazano w opisie stanu faktycznego). Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Wnioskodawca pragnie wskazać także na uchwałę NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl której formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca pragnie w tym miejscu zaznaczyć, iż dla odpowiedzi na postawione przez niego pytania znaczenie mają następujące okoliczności, które świadczą o niezawodowym charakterze planowanych działań:

1. nieruchomości uzyskane zostały przez zainteresowanych w drodze darowizny, co znacząco odróżnia ich sytuację od podmiotu zajmującego się zawodowo obrotem nieruchomościami;
   
2. zainteresowani nigdy nie mieli i nie mają zamiaru wykorzystywania nieruchomości w celach zarobkowych,
   
3. działania zmierzające do podziału nieruchomości na mniejsze działki mieszczą się w zakresie zarządzania majątkiem prywatnym i uwarunkowane są stosunkami sąsiedzkimi,
   
4. czynność zbycia działek ma charakter incydentalny dla zainteresowanych,
   
5. planowany termin sprzedaży działek wskazuje, iż sprzedaż ta nie ma charakteru ciągłego,
   
6. brak jest zawodowego "podejścia" zainteresowanych do sprzedaży działki (brak działań marketingowych, reklamowych, itp.), gdyż w zakresie tych działań korzysta on odpłatnie z usług pośrednika w obrocie nieruchomościami,
   
7. w zarządzaniu nieruchomościami zainteresowani nie zaangażowali znaczących środków własnych,
   
8. uzyskane ze sprzedaży środki zainteresowani zamierzają przeznaczyć na cele osobiste,
   
9. zainteresowani nie zamierzają prowadzić działalności gospodarczej.
   
   

Reasumując, zdaniem wnioskodawcy nie można przypisać ani jemu, ani drugiemu zainteresowanemu w sprawie przymiotu podatnika w rozumieniu art. 15 p.t.u., zaś sprzedaż działek będzie znajdować się poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca powołuje się w celu poparcia swojego stanowiska również na wyroki sądów administracyjnych, w tym wyrok NSA z dnia 9 marca 2012 r. sygn. akt I FSK 1796/11, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 30 stycznia 2019 r. sygn. akt I SA/Po 893/18, wyrok WSA w Łodzi z dnia 12 marca 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 777/19, wyrok WSA w Gliwicach z dnia 18 listopada 2020 r., sygn. akt I SA/GI 389/20.

Niezależnie od powołanego powyżej orzecznictwa należy mieć na uwadze wyrok NSA z dnia 24 czerwca 2020 r.,sygn. akt I FSK 1758/17, zgodnie z którym przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki przeznaczone pod zabudowę działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg ustalonych okoliczności. Całość tych okoliczności wskazuje na spełnienie przesłanek zawodowego (stałego i zorganizowanego) charakteru tej działalności handlowej, wykraczającej poza ramy zarządu majątkiem prywatnym, niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle tego wyroku niezbędne jest ustalenie, czy zainteresowani działać będą w ramach zarządu swoim majątkiem prywatnym, czy też w celu dokonania tej sprzedaży podjęli aktywne działania, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u., co - w tym drugim przypadku - skutkowałoby koniecznością uznania, że zbycie następowałoby w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu tego przepisu, a zainteresowani działają jako podatnicy podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy, w szczególności uwzględniając wskazania zawarte powyżej w pkt 1-9, stwierdzić należy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku o interpretację nie wystąpiły okoliczności umożliwiające uznanie sprzedaży gruntów za działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 p.t.u.

Końcowo wskazać należy, że pogląd spójny ze stanowiskiem wnioskodawcy wynika również z odpowiedzi z dnia 26 października 2017 r. na interpelację poselską nr 15866. W odpowiedzi tej Podsekretarz Stanu z upoważnienia Ministra Rozwoju i Finansów powołał się na orzeczenie ETS i powtórzył za nim, że okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Ostatecznie należy wskazać, że korzystanie przez zainteresowanych z usług biura pośrednictwa sprzedaży nieruchomości czy zawodowego pośrednika w obrocie nieruchomościami pozostaje w niniejszej sprawie irrelewantne, gdyż jest to praktyka powszechnie stosowana, aczkolwiek fakt ten podkreśla niezawodowy charakter zbycia nieruchomości przez zainteresowanych w ramach zarządu majątkiem prywatnym, gdyż zainteresowani nie posiadają odpowiednich środków, kompetencji oraz możliwości, a równocześnie należy zauważyć, iż korzystając z usług takiego przedsiębiorcy zainteresowani obniżają swój potencjalny zysk z dokonanej sprzedaży, co sprzeczne jest z celem i charakterem zawodowego obrotu nieruchomościami.

Tym samym wszelkie okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, iż zainteresowani nie posiadają przymiotu podatnika w rozumieniu art. 15 p.t.u., zaś sprzedaż działek będzie znajdować się poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a swoje stanowisko uzasadnia wnioskowaniem a maiore ad minus, tj. z większego na mniejsze.

Należy wskazać, iż skoro czynność sprzedaży dwóch działek na rzecz dwóch niezależnych nabywców, przy czym jeden z nich został skojarzony z zainteresowanymi na skutek działań pośrednika nieruchomości, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to tym bardziej jedna transakcja sprzedaży działki na rzecz jednego nabywcy, skojarzonego z zainteresowanymi na skutek działań pośrednika nieruchomości, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taki bowiem stan rzeczy nie wykazuje bowiem żadnych okoliczności wskazujących na zawodowy charakter działań zainteresowanych, a tym samym nie daje podstaw do uznania ich za podatników podatku od towarów i usług w zakresie planowanej czynności, a sama transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z dnia 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Ponadto mając na uwadze opis sprawy należy zwrócić uwagę na kwestię udzielenia pełnomocnictw, która uregulowana jest w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego (art. 95 § 2 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 Kodeksu cywilnego, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Stosownie zatem do przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy od dnia (…) 2000 r. - na skutek darowizny - są właścicielami w ramach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej nieruchomości objętej księgą wieczystą o numerze (…), w skład której wchodzi działka 1, stanowiąca zgodnie ze sposobem korzystania określonym w księdze wieczystej łąki trwałe. Do działki tej przed wieloma laty doprowadzone zostały media w postaci wody i energii elektrycznej. Doprowadzenie do działki mediów w postaci wody oraz energii elektrycznej nie było wynikiem działań Wnioskodawców, jednak nie istniał szczególny cel takiego działania, a doprowadzenie mediów było raczej efektem wykorzystania nadarzającej się okazji niżeli działaniem planowanym wcześniej.

Wnioskodawcy zamierzają sprzedać działkę nr 1, przy czym przy tej czynności korzystają z usług przedsiębiorcy zawodowo zajmującego się pośrednictwem w obrocie nieruchomościami (dalej jako pośrednik), w zakresie działań którego znajdują się czynności organizacyjno-marketingowe (takie jak prowadzenie promocji i reklamy oferty w mediach, kojarzenie potencjalnych kontrahentów, pomoc w przygotowaniu strony dokumentacyjno-organizacyjnej transakcji) zmierzające do zawarcia umowy sprzedaży, tj. zbycia przez Wnioskodawców działki nr 1. W wyniku działań pośrednika pojawił się potencjalny nabywca działki 1, a równocześnie właściciel sąsiedniej nieruchomości zadeklarował chęć zakupu części tej działki.

Wnioskodawcy zlecili wykonanie wstępnego projektu podziału działki nr 1 uwzględniającego ewentualnie wydzielenie pasa działki wzdłuż granicy celem potencjalnej sprzedaży właścicielowi sąsiedniej nieruchomości oraz pozostałej części działki, która miałaby podlegać sprzedaży na rzecz nabywcy skojarzonego przez pośrednika. Dokonanie podziału działek w celu ewentualnego zbycia części działki na rzecz właściciela sąsiedniej nieruchomości nie jest motywowane chęcią uzyskania wyższej ceny ogólnej z tytułu zbycia działki nr 1, lecz wynika z chęci utrzymania dobrych stosunków sąsiedzkim, tym bardziej iż sąsiad od wielu lat wyrażał zainteresowanie nabyciem takiej części nieruchomości Wnioskodawcy. W przypadku braku osiągnięcia porozumienia z właścicielem sąsiedniej nieruchomości Wnioskodawcy zamierzają sprzedać działkę nr 1 w całości na rzecz kontrahenta skojarzonego przez pośrednika.

Wnioskodawcy są właścicielami przedmiotowej działki od (…) 2000 r. Działka nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawców, nieruchomość co do zasady stanowi nieużytek. Co do stanu obecnego, działka nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy czy innych umów cywilnoprawnych o charakterze odpłatnym, brak również planów na przyszłość co do objęcia działki tego typu umowami. Wnioskodawcy nie zawarli umowy przedwstępnej sprzedaży działki, nie mają również zamiaru takiej umowy zawierać. Wnioskodawcy udzielili pełnomocnictwa do zarządu i administrowania w ich imieniu nieruchomością objętą księgą wieczystą KW nr (…), w skład której wchodzi działka 1, członkom rodziny, a to (…). Pełnomocnictwo to nie obejmuje umocowania do sprzedaży działki. Osoby wymienione powyżej są umocowane m.in. do płacenia ewentualnych podatków i opłat czy zawierania umów najmu lub dzierżawy. Jedyną czynnością dokonaną w ostatnim czasie, a dotyczącą przedmiotowej działki, było zlecenie dokonania wstępnego projektu jej geodezyjnego podziału. Czynność ta jednak miała wyłącznie charakter pomocniczy, nie dokonano wydzielenia działki ani faktycznie ani prawnie.

Wnioskodawcy nie planują dokonywać żadnych dodatkowych czynności związanych z podziałem lub zbyciem przedmiotowej działki (względnie jej części), w tym w szczególności nie zamierzają występować o wydanie warunków zabudowy, zmianę sposobu wykorzystywania działki, wydanie pozwolenia na budowę, nie zamierzają również ustanawiać służebności gruntowych ani wydzielać dróg dojazdowych. Wnioskodawcy od czasu nabycia omawianej nieruchomości, tj. od 2000 r., nie dokonywali żadnych czynności prawnych dotyczących zbycia jakichkolwiek nieruchomości lub ich części. Nieruchomości opisywane we wniosku stanowią majątek prywatny Wnioskodawców. Wnioskodawcy aktualnie zamieszkują w (…), zaś działka nr 1 jest niewykorzystywana w żadnym celu zarobkowym.

Wątpliwości Wnioskodawców dotyczą ustalenia, czy planowana transakcja sprzedaży działki nr 1, stanowiąca część nieruchomości objętej księga wieczystą nr (…), będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 595 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy podejmowali działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tych działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o aktywności Wnioskodawców w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. W analizowanym przypadku nie wystąpi ciąg zdarzeń, które przesądzają, że sprzedaż wskazanej we wniosku nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawcy nie podjęli takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Wnioskodawcy wskazali, że od dnia (…) 2000 r. - na skutek darowizny - są właścicielami w ramach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej nieruchomości objętej księgą wieczystą o numerze (…), w skład której wchodzi działka 1. Jak wskazano we wniosku ww. nieruchomość stanowi majątek prywatny Wnioskodawców. Wnioskodawcy aktualnie zamieszkują w (…), zaś działka nr 1 nie jest wykorzystywana w celu zarobkowym. Wnioskodawcy wprawdzie zamierzają sprzedać działkę nr 1 i przy tej czynności korzystają z usług przedsiębiorcy zawodowo zajmującego się pośrednictwem w obrocie nieruchomościami, w zakresie działań którego znajdują się czynności organizacyjno-marketingowe zmierzające do zawarcia umowy sprzedaży. Jednakże Wnioskodawcy nie zawarli umowy przedwstępnej sprzedaży działki, nie mają również zamiaru takiej umowy zawierać. Wnioskodawcy nie planują dokonywać żadnych dodatkowych czynności związanych z podziałem lub zbyciem przedmiotowej działki (względnie jej części), w tym w szczególności nie zamierzają występować o wydanie warunków zabudowy, zmianę sposobu wykorzystywania działki, wydanie pozwolenia na budowę, nie zamierzają również ustanawiać służebności gruntowych ani wydzielać dróg dojazdowych. Ponadto Wnioskodawcy wskazali, że doprowadzenie do działki mediów w postaci wody oraz energii elektrycznej nie było wynikiem działań Wnioskodawców. Dodatkowo Wnioskodawcy udzielili pełnomocnictwa członkom rodziny do zarządu i administrowania w ich imieniu nieruchomością objętą księgą wieczystą KW nr (…), w skład której wchodzi działka 1. Niemniej jednak okoliczność udzielenia przez Wnioskodawców pełnomocnictwa członkom rodziny (…) nie obejmuje umocowania do sprzedaży działki. Pełnomocnicy Wnioskodawców są umocowani m.in. do płacenia ewentualnych podatków i opłat czy zawierania umów najmu lub dzierżawy. Zatem wykonywane przez Pełnomocników w imieniu Wnioskodawców czynności nie wykroczą poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy tym Wnioskodawcy wskazali, że działka nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy czy innych umów cywilnoprawnych o charakterze odpłatnym, brak jest również planów na przyszłość co do objęcia działki tego typu umowami. Jedyną czynnością dokonaną w ostatnim czasie, a dotyczącą przedmiotowej działki, było zlecenie dokonania wstępnego projektu jej geodezyjnego podziału. Czynność ta jednak miała wyłącznie charakter pomocniczy, nie dokonano wydzielenia działki ani faktycznie ani prawnie. Wnioskodawcy od czasu nabycia omawianej nieruchomości, tj. od 2000 r., nie dokonywali żadnych czynności prawnych dotyczących zbycia jakichkolwiek nieruchomości lub ich części. Poza działką (…) Wnioskodawcy nie noszą się z zamiarem sprzedania innych posiadanych nieruchomości. Zatem nie wystąpi w analizowanym przypadku taki ciąg zdarzeń, który wskazywałby na aktywność Wnioskodawców w zakresie obrotu nieruchomościami. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika fakt takiej aktywności Wnioskodawców, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Zatem mając na uwadze okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, że z tytułu transakcji sprzedaży działki nr 1 Wnioskodawcy nie będą podatnikami podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W analizowanym przypadku sprzedaż działki 1 można uznać za czynność rozporządzania własnym majątkiem Wnioskodawców, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W konsekwencji, planowana transakcja sprzedaży działki 1, stanowiąca część nieruchomości objętej księgą wieczystą nr (…) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.