2021.08.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.266.2021.2.MR
z 26 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1570) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 czerwca 2021 r. (data wpływu 9 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 6 sierpnia 2021 r. (data wpływu 12 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono 12 sierpnia 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o brakującą należną opłatę za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej, od ponad 10 lat jest na emeryturze, wcześniej pracowała na etacie w szkole jako nauczycielka. Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim z X, jest między nimi wspólność majątkowa.

W 2014 r. Wnioskodawczyni otrzymała od córki na użytek własny w darowiźnie działkę niezabudowaną o powierzchni 2,3931 ha położoną w (…), oznaczoną numerem 4. Wypis z rejestru gruntów zawiera opis użytku: grunty orne V i VI klasy, łąki, pastwiska (opis zgodny z wpisem w rej. gruntów).

Wnioskodawczyni oświadcza, że działka miała służyć osobistym celom rekreacyjnym.

Działka nigdy jednak nie została w żaden sposób użytkowana, nie była uprawiana czy koszona, nie wypasały się na niej zwierzęta. Nie była również przedmiotem najmu czy dzierżawy. Nigdy nie służyła prowadzeniu żadnej działalności gospodarczej. Działki nie są uzbrojone, nie ma na nich żadnych mediów.

W związku z trudną sytuacją rodzinną (śmierć zięcia i kłopoty córki i wnuczki Wnioskodawczyni), Wnioskodawczyni podjęła decyzję o konieczności finansowego wsparcia najbliższej rodziny. Postanowiła sprzedać i tak nieużywaną działkę i przekazać środki córce i wnuczce. Okazało się jednak, że nie może sprzedać działki powyżej 1 ha, musiała dokonać podziału nieruchomości na mniejsze działki o powierzchni od 3000 do 3600 m2 i wydzielić wśród nich drogę dojazdową. Geodeci wytyczyli 7 działek i jedną drogę dojazdową. Dokonany podział wynikał tylko i wyłącznie z mocy obowiązującego prawa. Nie można dokonać sprzedaży działki 4 o powierzchni 1 ha osobie nie będącej rolnikiem.

Po analizie lokalnego rynku okazało się, że nie było żadnego zainteresowania ze strony rolników z uwagi na skrajnie niską klasę bonitacyjną gruntów, niekorzystne położenie na stromej skarpie oraz częściowe zalesienie. Znaczną część tej działki stanowią również tereny podmokłe.

W 2020 r. Wnioskodawczyni zamieściła ogłoszenie o chęci sprzedaży działki wydzielonej z działki 4. W dniu … października 2020 r. Wnioskodawczyni dokonała warunkowej sprzedaży działki o numerze 17 o powierzchni 0,3643 ha i współudziału w drodze dojazdowej (część działki 18) – powstałych z podziału działki 4. Cena sprzedaży nieruchomości wynosi 105.000 zł. W dniu 1 grudnia 2020 r. została sporządzona umowa przeniesienia własności nieruchomości. Cena sprzedaży została zapłacona. Uzyskane środki Wnioskodawczyni planuje przekazać w darowiźnie swojej córce i wnuczce. Nie będą one przeznaczone na inwestycje czy zakup innych nieruchomości.

W piśmie z 8 sierpnia 2021 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawczyni podała następujące informacje:

Ad 1.
W 2020 r. została sprzedana pierwsza z 7 działek (działka 17 i obecne pytanie dotyczy konkretnie tej działki i opodatkowania podatkiem od towarów i usług tej konkretnej dostawy).
Jednak zamiarem Wnioskodawczyni jest sprzedaż także pozostałych działek w celu przekazania córce (wdowa z dzieckiem) darowizny pieniężnej niezbędnej do pokrywania bieżących wydatków. Córka obecnie poza rentą po mężu nie ma innego źródła dochodu. Tak więc pytanie dotyczy także przyszłych sprzedaży pozostałych działek. Sprzedaż pozostałych gruntów planuje z częstotliwością działka w okresie rok/dwa i uzyskiwane ze sprzedaży kwoty będą systematycznie przekazywane córce w formie darowizny. Nr ewidencyjne działek przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży: 11, 12, 13, 14, 15, 16.
Ad 2
Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Ad 3.
W odniesieniu do działki nr 4, z której powstało 7 mniejszych działek nie były dokonywane żadne czynności takie jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wytyczenie przejezdnych dla samochodu dróg dojazdowych do działek (poza wycięciem drzewek – samosiejek, ale bez wyciągania korzeni, co w praktyce uniemożliwia w tej chwili przejazd samochodem osobowym) lub inne działania mające na celu zwiększenie wartości działek. Warunki zabudowy na działkę 4 były wydane na całe 2,4 ha wiele lat przed aktem sprzedaży działki 17 i te Warunki Zabudowy nie były już ważne i w żaden sposób wykorzystywane.
Ogłoszenia, reklama sprzedaży działek: Wnioskodawczyni nie prowadziła reklamy poprzez środki masowego przekazu, radiu i tv, również nie było ogłoszeń w prasie. W portalu (…) umieściła ogłoszenie prze okres kilku tygodni, ale bez jakiegokolwiek odzewu. Tak samo wyglądały próby sprzedaży poprzez pośredników nieruchomości, również bez powodzenia i jakiegokolwiek zaangażowania.
Wnioskodawczyni zaplanowała i przeprowadziła reklamę systemem „chałupniczym” w oparciu o wykonanie prostego banera, który w ilości kilku samodzielnie umieściła na łące koło działek, także jeden baner został umieszczony blisko smażalni ryb w odległości 2 km od działek.
Ad 4.
Warunki jakie zawierała Warunkowa Umowa Sprzedaży z dnia 6 października 2020 r.:
- nie skorzystanie z prawa pierwokupu przez (…) po bezskutecznym upływie miesięcznego terminu prawa pierwokupu,
- dostarczenie niżej podanych dokumentów:
  1. zaświadczenie Naczelnika US,
  2. oświadczenie Banku zawierające zezwolenie na wykreślenie hipoteki kaucyjnej do kwoty (…) złotych,
  3. decyzję Wójta Gminy z dnia … kwietnia 2020 r. zatwierdzającą podział działki 4 i wydzielenie z niej między innymi działki 17 oraz 18 (droga wewnętrzna),
  4. zaświadczenie Starosty, że działki nie są objęte uproszczonym planem urządzenia lasu,
- obowiązkiem Wnioskodawczyni była spłata hipoteki, co uczyniła poprzez darowanie córce kwoty potrzebnej na tą spłatę,
- nie zostało udzielone w ramach umowy żadne pełnomocnictwo dla kupującego w związku z zakupem tej działki,
- po zawarciu ww. umowy warunkowej sprzedaży strona kupująca na ww. działkach nie dokonywała inwestycji infrastrukturalnych oraz nabywca nie ponosił nakładów finansowych związanych z ww. nieruchomością od momentu podpisania umowy warunkowej sprzedaży do zawarcia umowy finalnej.
Ad 5.
Poza Warunkową Umową Sprzedaży działki nr 17 i współudziału w drodze dojazdowej (część działki nr 18) nie były udzielone żadne pełnomocnictwa.
Ad 6 i 7.
W odniesieniu do sprzedaży działek pozostałych wydzielonych z działki nr 4 Wnioskodawczyni nie zamierza zawierać z potencjalnymi nabywcami umów przedwstępnych (poza przypadkami, kiedy bank kredytujący zakup działki tego zażąda od kupującego). Potencjalni zainteresowani kupnem działek sami winni uzyskiwać potrzebne im informacje. Wnioskodawczyni nie zamierza w ich imieniu obecnie i w przyszłości za nich tego robić i udzielać w tym celu pełnomocnictw.
Ad 8.
Działka 17 wraz ze współudziałem w części działki nr 18 nie miała wydanych WZ. Przeznaczenie tego gruntu to: grunty orne, łąki trwałe i pastwiska trwałe oznaczone symbolami R, Ł, Ps. Pozostałe działki wydzielone z działki 4 przeznaczone do odsprzedaży też nie mają wydanych WZ. Przeznaczenie tych gruntów to: grunty orne, łąki trwałe i pastwiska trwałe oznaczone symbolami R, Ł, Ps.
Ad 9.
Dla działki 17 wraz ze współudziałem w działce 18 nie została do tej pory wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Ad 10.
W odniesieniu do pozostałych działek wydzielonych z działki 4, poza działką 15, do tej pory, nie zostały wydane warunki zabudowy. Dnia … sierpnia br. Wnioskodawczyni otrzymała z Urzędu Gminy zawiadomienie o wszczęciu postępowania o ustalenie warunków zabudowy na działce nr 15. Złożyła je w imieniu własnym osoba zainteresowana kupnem działki. Wnioskodawczyni nie ma z tą osobą żadnej umowy, nie udzielała jej także pełnomocnictw. Działa ona we własnym imieniu na co Wnioskodawczyni nie mam żadnego wpływu.
Ad 11.
Dla działki 17 i 18 do tej pory nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz Wnioskodawczyni nie posiada informacji, aby została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy od sprzedaży działki o numerze 17 wraz z udziałem w drodze wydzielonej z działki o numerze 18 Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić podatek od towarów i usług?
Czy od przyszłej sprzedaży pozostałych 6 działek wydzielonych z działki nr 4 Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić podatek od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna Ona odprowadzać podatku od towarów i usług od sprzedaży żadnej z działek i udziału w drodze wydzielonej z otrzymanej w darowiźnie od córki działki nr 4.

Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej i nie były podejmowane żadne działania wskazujące na prowadzenie działalności gospodarczej w celu sprzedaży tych nieruchomości.

Trudna i skomplikowana sytuacja rodzinna przyczyniła się do podjęcia decyzji o spieniężeniu nieruchomości i wsparciu wychowania i edukacji wnuczki. Gdyby nie śmierć zięcia, który był jedynym żywicielem rodziny prawdopodobnie działki te zostałyby przekazane rodzinie w drodze spadku. Córka Wnioskodawczyni nigdy nie pracowała i nie jest aktywna zawodowo i gospodarczo, więc nie jest w stanie samodzielnie sprostać codziennym wyzwaniom finansowym.

Wnioskodawczyni podkreśla, że zamierza sprzedawać i przekazywać uzyskane środki córce sukcesywnie. Być może sytuacja finansowa córki ulegnie poprawie i wtedy nie będzie to konieczne.

Wnioskodawczyni nie zamierza działać w sposób ciągły i zorganizowany, właściwy dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami oraz w skali charakterystycznej dla tego rodzaju działalności.

Planowana sprzedaż działek nie będzie stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem dokonując tych sprzedaży Wnioskodawczyni nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia, czy od sprzedaży działki nr 17 wraz z udziałem w drodze wydzielonej z działki nr 18 oraz od przyszłej sprzedaży pozostałych szczęściu działek wydzielonych z działki 4 Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić podatek od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do sprzedaży działki nr 7 wraz z udziałem w drodze wydzielonej z działki nr 18 oraz w odniesieniu do planowanej sprzedaży pozostałych działek wydzielonych z działki 4, tj. działek nr 11, 12, 13, 14, 15 oraz 16 Wnioskodawczyni spełnia/będzie spełniała przesłanki do uznania Jej za podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni podjęła/będzie podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku ze sprzedażą opisanych we wniosku działek – za podatnika podatku od towarów i usług. Z okoliczności wskazanych w opisie sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W sprawie będącej przedmiotem wniosku nie występuje ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż działki nr 17 wraz z udziałem w działce nr 18 oraz planowana sprzedaż działek nr 11, 12, 13, 14, 15 i 16, wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie podjęła takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Wnioskodawczyni wskazała, że działkę nr 4 (z której następnie wydzielono 7 działek) otrzymała w darowiźnie od córki na użytek własny. Natomiast decyzję o sprzedaży działki podjęła w związku z trudną sytuacją rodzinną, a środki pozyskane ze sprzedaży przekaże córce. Wnioskodawczyni wskazała, że nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działki objęte wnioskiem nigdy nie były w żaden sposób użytkowane, nie były uprawiane czy koszone, nie wypasały się na nich zwierzęta. Nie były również przedmiotem najmu czy dzierżawy oraz nigdy nie służyły prowadzeniu żadnej działalności gospodarczej. Przed planowaną sprzedażą Wnioskodawczyni dokonała jedynie podziału działki nr 4 na 7 działek z drogą dojazdową. Na działkach nie były dokonywane żadne czynności takie jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wytyczenie przejezdnych dla samochodu dróg dojazdowych do działek lub inne działania mające na celu zwiększenie wartości działek. Wnioskodawczyni nie prowadziła reklamy poprzez środki masowego przekazu, radiu i tv, również nie było ogłoszeń w prasie. W portalu internetowym umieściła ogłoszenie prze okres kilku tygodni, ale bez jakiegokolwiek odzewu. W dniu 6 października 2020 r. Wnioskodawczyni dokonała warunkowej sprzedaży działki nr 17 i współudziału w części działki nr 18. W dniu … grudnia 2020 r. została sporządzona umowa przeniesienia własności nieruchomości. Poza Warunkową Umową Sprzedaży działki nr 17 i współudziału w drodze dojazdowej (część działki nr 18) nie były udzielone żadne pełnomocnictwa. W odniesieniu do sprzedaży pozostałych działek wydzielonych z działki nr 4, tj. działek nr 11, 12, 13, 14, 5 i 16, Wnioskodawczyni nie zamierza zawierać z potencjalnymi nabywcami umów przedwstępnych (poza przypadkami, kiedy bank kredytujący zakup działki tego zażąda od kupującego). Dla działki nr 17 wraz ze współudziałem w działce nr 18 nie została do tej pory wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W odniesieniu do pozostałych działek wydzielonych z działki nr 4 (tj. 11, 12, 13, 14, 16), poza działką 15, do tej pory, również nie zostały wydane warunki zabudowy. Dnia 4 sierpnia 2020 r. Wnioskodawczyni otrzymała z Urzędu Gminy zawiadomienie o wszczęciu postępowania o ustalenie warunków zabudowy na działce nr 15. Złożyła je we własnym imieniu osoba zainteresowana kupnem działki. Wnioskodawczyni nie ma z tą osobą żadnej umowy, nie udzielała jej także pełnomocnictw. Dla działki nr 17 i nr 18 do tej pory nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz Wnioskodawczyni nie posiada informacji, aby została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Zatem, mając na uwadze okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, że z tytułu transakcji sprzedaży działki nr 17 wraz z udziałem w działce nr 18 oraz z tytułu przyszłej sprzedaży działek nr 11, 12, 13, 14, 15 oraz 16, Wnioskodawczyni nie jest/nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W analizowanym przypadku sprzedaż ww. wymienionych działek należy uznać za czynność rozporządzania własnym majątkiem Wnioskodawczyni, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Zatem sprzedaż przez Wnioskodawczynię działki nr 17 wraz z udziałem w działce nr 18 oraz planowana sprzedaż działek nr 11, 12, 13, 14, 15 oraz 16 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, sprzedaż działki nr 17 wraz z udziałem w drodze wydzielonej z działki nr 18 oraz planowana sprzedaż pozostałych 6 działek wydzielonych z działki 4, nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni z tytułu tych transakcji nie działa/nie będzie działała w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 i nr 2 jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin