Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.546.2021.1.JG
z 24 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania sprzedaży odziedziczonej nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w ww. zakresie.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W toku postępowania o stwierdzenie nabycia spadku zostało z dniem ... wydane postanowienie, (które uprawomocniło się ...), na mocy którego Wnioskodawca został spadkobiercą zmarłego dnia ... wujka.

Przedmiotowe postępowanie toczyło się na wniosek Wnioskodawcy na podstawie przedłożonego przez Niego testamentu spadkodawcy.

Głównym przedmiotem spadku było mieszkanie. Spadkodawca nabył to mieszkanie 21 listopada 2005 r.

Wnioskodawca jako właściciel nieruchomości podjął decyzję o sprzedaży nieruchomości m.in. z uwagi na konieczność zapłaty podatku od spadku, na którego zapłatę niestety nie miał funduszy.

Wnioskodawca z dniem 28 kwietnia 2021 r. dokonał sprzedaży ww. nieruchomości na mocy aktu notarialnego.

Z uwagi na nowelizację przepisów w 2019 r. Wnioskodawca ma wątpliwości, co do zastosowania 5 letniego „biegu” [winno być: okresu posiadania] nieruchomości. Spadkodawca posiadał nieruchomość ponad 5 lat, bowiem nabył ją 21 listopada 2005 r.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca sformułował następujące pytanie.

Czy w związku z faktem, że spadkodawca posiadał nieruchomość ponad 5 lat, to czy słusznym jest twierdzenie, że ten okres zalicza się na poczet 5 letniego terminu, tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku uiszczać podatku od sprzedaży, tj. podatku dochodowego od osób fizycznych?

Wnioskodawca uważa w związku z komentarzami prawnymi z którymi się zapoznał, że nowelizacja przepisów dotyczących 5 letniego okresu posiadania (tj. zaliczenie w jego sytuacji okresu posiadania spadkodawcy) ma zastosowanie w jego sytuacji, gdyż sprzedaż nieruchomości odbyła się po nowelizacji przepisów. W związku z czym jest zwolniony od zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych 19%.

Takie stanowisko jest prezentowane przez palestrę.

Przykładowo takie stanowisko wygłosił M. S. ekspert ds. podatków (…), które zostało obszernie opublikowane w serwisie …., możemy w nim przeczytać potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy, że w przypadku spadku okres 5 letni liczy się od roku, w którym spadkodawca stał się właścicielem nieruchomości.

Takie stanowisko ma również radca pr. X X, które zostało opublikowane na portalu (…) dlatego Wnioskodawca uważa, że liczy się data sprzedaży mieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do art. 10 ust. 5 ww. ustawy w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

W myśl zatem art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wyliczenia pięcioletniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Według zaś art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku.

Art. 30e ust. 2 powołanej ustawy stanowi, że podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Z art. 30e ust. 4 cytowanej ustawy wynika, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznanie złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 1 przywołanej ustawy).

Na mocy art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

W świetle art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 3.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu śmierci Spadkodawcy, tj. 19 listopada 2018 r. został powołany do spadku, którego głównym przedmiotem było mieszkanie.

Postępowanie w sprawie nabycia spadku nastąpiło na wniosek Wnioskodawcy, który przedstawił testament spadkodawcy i dla którego w dniu 14 stycznia 2020 r. wydane zostało postanowienie o nabyciu spadku, które w dniu 22 stycznia 2020 r. stało się prawomocne.

W przedmiotowym postanowieniu sąd stwierdził nabycie spadku przez Wnioskodawcę. Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika przy tym, że do spadku powołani byli również inni spadkobiercy.

Zmarły, po którym Wnioskodawca odziedziczył mieszkanie, nabył je 21 listopada 2005 r.

Wnioskodawca zbył odziedziczoną nieruchomość 28 kwietnia 2021 r., czyli przed upływem 5 lat od dnia nabycia, które nastąpiło z chwilą śmierci Spadkodawcy, czyli 19 listopada 2018 r.

Na gruncie art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Natomiast zgodnie z art. 924 i 925 powołanej ustawy spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 cytowanej ustawy).

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że pięcioletni okres, od którego upływu uzależniony jest obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od sprzedaży nieruchomości, nabytej przez Wnioskodawcę w drodze dziedziczenia po zmarłym w dniu .... spadkodawcy, należy liczyć od końca roku 2005 r. kiedy to Spadkodawca nabył przedmiotowe mieszkanie.

Wnioskodawca zbył odziedziczone mieszkanie przed upływem 5 lat od dnia jego nabycia, które nastąpiło z chwilą śmierci Spadkodawcy tj. ...

Zatem ww. transakcja – z zastrzeżeniem, iż nie nastąpiła w wykonaniu działalności
gospodarczej - nie spowoduje powstania źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 10 ust. 5 tej ustawy, ponieważ została dokonana po upływie pięciu lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło jego nabycie przez spadkodawcę. W konsekwencji, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych jak też składania deklaracji PIT-39 w związku ze sprzedażą odziedziczonego mieszkania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.