Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.164.2021.3.ŚS
z 6 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 marca 2021 r. (data wpływu 8 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym 23 czerwca 2021 r. i 4 sierpnia 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• działalność Spółki, w ramach której stworzyła i rozwija opisane powyżej aplikacje, a także w zakresie tworzenia nowych projektów d., spełnia przesłanki uznania za działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT – jest prawidłowe,
• stworzone przez Spółkę aplikacje oraz projekty d. stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT, co do których Spółka jest i będzie uprawniona stosować ulgę IP Box – jest prawidłowe,
• Spółka prawidłowo kalkuluje i będzie kalkulować wskaźnik Nexus w odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym aplikacji, tj. czy zasadnie:
  - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. a w zakresie kosztów najmu biura, opłaty za prąd, szkolenia związane z marketingiem – jest nieprawidłowe,
  - w pozostałym zakresie - jest prawidłowe,
• Spółka prawidłowo kalkuluje i będzie kalkulować wskaźnik Nexus w odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym projektów d., tj. czy zasadnie:
  - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. a w zakresie kosztów najmu biura, opłaty za prąd, szkolenia związane z marketingiem – jest nieprawidłowe,
  - w pozostałym zakresie - jest prawidłowe,
  - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. b, - jest prawidłowe,
  - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. c – jest prawidłowe,
• Spółka prawidłowo rozpoznaje i kalkuluje dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• działalność Spółki, w ramach której stworzyła i rozwija opisane powyżej aplikacje, a także w zakresie tworzenia nowych projektów d., spełnia przesłanki uznania za działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT,
• stworzone przez Spółkę aplikacje oraz projekty d. stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT, co do których Spółka jest i będzie uprawniona stosować ulgę IP Box,
• Spółka prawidłowo kalkuluje i będzie kalkulować wskaźnik Nexus w odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym aplikacji, tj. czy zasadnie:
  - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. a,
  - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. b,
• Spółka prawidłowo kalkuluje i będzie kalkulować wskaźnik Nexus w odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym projektów d., tj. czy zasadnie:
  - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. a,
  - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. b,
  - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. c
• Spółka prawidłowo rozpoznaje i kalkuluje dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
  
  

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem 9 czerwca 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.164.2021.1.ŚS wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 23 czerwca 2021 r.

Ponieważ wniosek nadal nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 20 lipca 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.164.2021.2.ŚS wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 4 sierpnia 2021 r .

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka F. sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: „CIT”) od całości osiąganych dochodów.

1.Opis działalności Spółki

Spółka działa w ramach szeroko pojętej branży d. online. Działalność spółki obejmuje przede wszystkim tworzenie oprogramowania oraz prowadzenie platform internetowych, a także tworzenie i aktualizacje aplikacji mobilnych. Spółka współpracuje z wieloma rozpoznawalnymi trenerami personalnymi i couchami d. Współpraca ta polega m.in. na prowadzeniu platform internetowych i świadczeniu usług elektronicznych w zakresie produktów sygnowanych nazwiskami ww. specjalistów. Usługi te mogą być płatne lub bezpłatne.

W zakresie produktów płatnych Spółka oferuje przede wszystkim:

1. abonamenty na określone d., np. (…) itp., dodatkowo z możliwością kontaktu z d. oraz
2. narzędzia online wspomagające kontrolę prawidłowości odżywiania.
   
   

Aplikacje mobilne, jak i serwisy internetowe dedykowane są użytkownikom indywidualnym mieszkającym zarówno w Polsce, jak i za granicą. W ramach prowadzonej działalności Spółka tworzy, a następnie rozwija Aplikacje F. oraz H., poprzez dodawanie do nich kolejnych funkcjonalności i ulepszeń, a także tworzy innowacyjne projekty d. bazujące na określonych typach d. W ramach prowadzonej działalności Spółka wytworzyła w przeszłości m.in. opisane poniżej szczegółowo Projekty oraz Aplikacje F. oraz H., które generują dla niej przychody z tytułu udostępniania ich do korzystania w zamian za abonament płacony przez klientów. Spółka planuje, począwszy od rozliczenia CIT za 2020 r. traktować część przychodów związanych z tymi Projektami i Aplikacjami jako przychody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, w stosunku do których będzie korzystać z preferencyjnych zasad opodatkowania przewidzianych w art. 24d ustawy o CIT (dalej: „ulga IP Box”).

Należy podkreślić, że Spółka planuje skorzystać z ulgi IP Box w odniesieniu do dochodów osiągniętych w 2020 r. oraz w kolejnych latach podatkowych. Produkty będące przedmiotem niniejszego wniosku zostały zaś stworzone w latach poprzednich u Wnioskodawcy lub wniesione do tej spółki w ramach reorganizacji formy prowadzonej działalności, jako autorskie rozwiązania i od tamtego czasu są systematycznie rozwijane.

Prace nad rozwojem Aplikacji oraz tworzeniem i rozwojem poszczególnych Projektów wynikają przede wszystkim z chęci poprawienia przewagi konkurencyjnej nad innymi spółkami działającymi w szeroko pojętej branży d., a także z chęci rozszerzenia grupy klientów.

Spółka posiada dwa zespoły, które wszechstronnie zajmują się tworzeniem i rozwojem poszczególnych projektów:

Zespół F. poza liderem i pomysłodawcą projektu obejmuje w szczególności: Lidera frontendu, Lidera backendu, ich zespoły IT oraz Menedżera Marketingu i jego pracowników.

Z kolei zespół H. tworzą nie tylko osoba zarządzająca cały projektem oraz Lider frontendu, Lider backendu oraz Menedżer Marketingu (i ich zespoły), ale także menedżer d. i trenerów, który odpowiada za współpracę z osobami merytorycznymi (w firmie i poza nią) oraz zewnętrznymi influencerami.

2.Produkty Spółki - Projekty d. oraz aplikacje

Poniżej Wnioskodawca przedstawia szczegółowe informacje dotyczące wytworzonych Projektów oraz Aplikacji:

a)W zakresie Projektów d. Spółka posiada aktualnie w swoim portfolio 5 platform internetowych. Decyzja o wprowadzeniu kolejnych platform poprzedzona jest każdorazowo wnikliwą analizą i następującymi czynnościami:

1. Zauważenie popularności tematu na rynku poprzez analizę trendów za pomocą określonych aplikacji (np. ...), wiadomości w mediach, a także wiadomości z pomysłami od klientów,
2. Analiza możliwości technicznych wprowadzenia nowego serwisu.
3. Analiza konkurencyjności - sprawdzenie czy na rynku istnieją podobne rozwiązania,
4. Produkcja techniczna i marketingowa,
5. Start platformy.
   
   

W dalszej kolejności projekt jest rozwijany i udoskonalany.

Spółka prowadzi platformy znanych influencerów/trenerów (..) - wówczas konkretne pomysły i założenia są szczegółowo ustalane z tymi osobami, niemniej jednak wszelkimi zmianami informatycznymi i prowadzeniem tych serwisów zajmuje się Spółka.

Natomiast w zakresie struktury informatycznej, projekty zbudowane są albo na należącym do Spółki F. M. (...), tj. wzorca architektonicznego służącego do organizowania struktury aplikacji posiadających graficzne interfejsy użytkownika 1, albo na f. S. W ramach Projektów, Spółka wykorzystuje również zaawansowane bazy danych np. P., C. 3.11 czy B., wyszukiwarkę S,

a także dynamiczne raporty online w oparciu o ... .

(….)

Aplikacje F. oraz H. działają korzystając z oprogramowania znajdującego się na tych samych serwerach. Nie są to jednak aplikacje w 100% identyczne, różnią się przede wszystkim wyglądem, układem, a także częścią funkcjonalności, tzn. niektóre opcje, które zostały uwzględnione w ramach Aplikacji F. nie zostały przeniesione do Aplikacji H. (i na odwrót). (…).

Jeśli chodzi o pracę nad konkretną funkcjonalnością, nawet w przypadku gdyby dana funkcjonalność miałaby zostać wdrożona w obu Aplikacjach, informatyk musi kody źródłowe dopasować do konkretnej Aplikacji. Nie ma możliwości stworzenia jednego, uniwersalnego kodu, który „pasowałby” do obu Aplikacji, a już całkowicie odrębne są kody do funkcjonowania platform na stronach www. W jakiejś części kod źródłowy aplikacji może być wspólny (z uwagi na to, że obie aplikacje działają na tym samym serwerze), jednakże i tak będzie trzeba poświęcić czas, aby dopasować kod źródłowy pod konkretną Aplikację.

Z punktu widzenia informatycznego Aplikacje można podzielić na dwie części, tj. tzw. frontend (kody tworzone przez informatyków, które odpowiadają za funkcje widoczne u użytkownika, np. sama aplikacja, wielkość i kształt czcionek, kolor tła itd.) a także backend, czyli część, która odpowiada za działanie aplikacji (część niewidoczna dla użytkownika), np. bazy danych na serwerach, jak wspomniano powyżej w części wspólnych dla obu Aplikacji.

Aplikacje są dostępne zarówno w wersji mobilnej, jak i przez stronę internetową.

Aplikacja mobilna komunikuje się z serwerami Wnioskodawcy za pomocą API (Application Programming Interface).

(…)

(…)

3.Ewidencja

W zakresie wyżej opisanych Projektów oraz Aplikacji, Spółka prowadzi szczegółową ewidencję, która pozwala w sposób rzetelny i dokładny wyodrębnić zarówno przychody, jak i koszty (a w konsekwencji dochód (stratę), które przypadają na poszczególne Projekty w postaci platform d oraz Aplikacji. Przede wszystkim ewidencja ta pozwala Wnioskodawcy na wyodrębnienie kosztów będących podstawą do obliczenia wskaźnika Nexus określonego w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT. Ewidencja ta jest odrębna od standardowej ewidencji rachunkowej, którą Spółka zobowiązana jest prowadzić w związku z przepisami ustawy o rachunkowości.

4.Koszty poniesione przy tworzeniu platform d. oraz aplikacji i kalkulacja wskaźnika Nexus

W pierwszej kolejności, Wnioskodawca wskazuje, iż dla każdego projektu w postaci platformy d oraz aplikacji koszty oraz wskaźnik Nexus kalkuluje oddzielnie. Poniżej natomiast przedstawiony został ogólny sposób kwalifikacji kosztów do poszczególnych liter, który jest uniwersalny dla każdego z projektów.

W zakresie ponoszonych kosztów w ramach działalności polegającej na tworzeniu i rozwoju platform d. oraz Aplikacji, najistotniejszą dla Wnioskodawcy kategorią kosztów są koszty ponoszone na wynagrodzenia wysoko wykwalifikowanych osób - przede wszystkim informatyków, z którymi Spółka zawarła umowy o współpracę (dalej: „umowy B2B”). Według Wnioskodawcy koszty poniesione z tytułu nabycia usług informatycznych powinny zostać zakwalifikowane do litery b.

Zgodnie z postanowieniami umów B2B, informatycy przenoszą prawo autorskie do wyników swoich prac na Spółkę. Osoby z którymi współpracuje Spółka co do zasady nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. W ramach rozliczeń Wnioskodawca nie rozróżnia jednak jaka część wynagrodzenia dotyczy przeniesienia praw autorskich. Wynika to z faktu, iż wyniki prac współpracujących informatyków nie mogą być przedmiotem ewentualnej dalszej odsprzedaży (nie stanowią gotowego produktu). Dopiero po połączeniu wytworzonego kodu z określonym Projektem lub Aplikacjami będącymi własnością Spółki, Projekt lub Aplikacja zyskuje nową funkcjonalność, co w konsekwencji może prowadzić do zwiększenia zainteresowania jej kupnem wśród grupy docelowej konsumentów.

Wnioskodawca dla każdego projektu prowadzi dokumentację, w której ujawnione zostały osoby zaangażowane w poszczególne zadania. Z uwagi na długotrwałość projektów osoby te mogą się zmieniać. Wnioskodawca chciałby jednak podkreślić, iż żaden z członków zespołu nie tworzy gotowego Projektu lub Aplikacji w całości - każdy informatyk zajmuje się określonymi kodami źródłowymi bądź też zespołem kodów lub też wykonuje inne czynności związane z rozwojem Aplikacji lub tworzeniem Projektu (np. wspiera merytorycznie innych członków zespołu, przedstawia nowe pomysły i ewentualny sposób realizacji).

Efekty prac zespołu informatyków mogą być następnie wdrożone do Projektów oraz Aplikacji, co powoduje zwiększenie jej użyteczności i funkcjonalności.

Do innych kosztów ponoszonych przez Spółkę w ramach prac rozwojowych nad Aplikacjami oraz platformami d. można zaliczyć:

1. koszty sprzętu elektronicznego wykorzystywanego na potrzeby tworzenia nowych kodów,
2. koszty szkoleń,
3. koszty najmu biura,
4. koszty opłat za prąd.
   
   

Natomiast na potrzeby kalkulacji wskaźnika Nexus, wskazanego w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT. Spółka zamierza kwalifikować koszty w następujący sposób:

1. koszty wynagrodzeń osób w ramach umowy B2B - Spółka zamierza przypisać do litery b,
2. koszty sprzętu elektronicznego, koszty szkoleń, koszty najmu biura, koszty opłat za prąd - Spółka zamierza przypisać do litery a,
3. koszty wynagrodzeń dla podmiotów powiązanych, jeśli wystąpią - Spółka zamierza przypisać do litery c.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy brak jest kosztów, które należałoby przypisać do litery d.

5.Kalkulacja dochodu objętego IP Box

Zarówno w zakresie platform d., jak i Aplikacji płatności otrzymywane przez Wnioskodawcę składają się z określonych abonamentów. W przypadku platform d. istnieje możliwość wyboru płatności jednorazowych lub płatności w ramach subskrypcji. Wysokość abonamentów uzależniona jest przede wszystkim od okresu abonamentowego lub liczby osób dla których zostanie świadczona usługa (tzw. abonamenty dla par).

Na podstawie posiadanej ewidencji, Wnioskodawca jest w stanie zidentyfikować opłaty należne za abonament zarówno dla Aplikacji, jak i poszczególnych platform d. Opłaty te Spółka traktować będzie jako element dochodu kwalifikowanego wskazanego w art. 24d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT.

Osiągane przychody z ww. produktów Spółki będzie pomniejszany o funkcjonalnie związane z nimi koszty, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Takimi kosztami będą m.in. koszty związane z nabyciem usług od podmiotów zewnętrznych, koszty utrzymania infrastruktury koniecznej do funkcjonowania platform i aplikacji (przede wszystkim koszty serwerów), koszty szkoleń informatyków, sprzętu elektronicznego wykorzystywanego do tworzenia kodów źródłowych, a także opłaty za prąd i najem powierzchni biurowych.

Spółka zidentyfikuje jaka część dochodu może podlegać pod ulgę IP Box (tzn. jest należna za z kwalifikowane prawo własności intelektualnej uwzględnione w cenie sprzedaży produktu lub usługi), a jaka część nie podlega pod ulgę IP Box - np. koszty związane z kontaktem z d.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 21 czerwca 2021 r. i z 30 lipca 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Prace wykonywane przez Wnioskodawcę, związane z tworzeniem i rozwijaniem aplikacji, a także w zakresie tworzenia nowych projektów d. mają i będą miały charakter innowacyjny, twórczy obejmujący badania naukowe lub prace rozwojowe, jak również podejmowane są w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a ich celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Innowacyjny charakter prac związanych z wytworzeniem i rozwinięciem aplikacji, a także w zakresie nowych projektów lub funkcjonalności d polega i będzie polegać na tym, iż koncepcje przyjęte przez Wnioskodawcę są rozwiązaniami nowymi i w znacznym stopniu odróżniającymi się od koncepcji dotychczas funkcjonujących na rynku. Przykładowo można wskazać tutaj powołaną we wniosku funkcjonalność aplikacji polegającą na możliwości monitorowania czynności picia wody przez użytkownika.

Działalność Wnioskodawcy polegająca na wytworzeniu (oraz dalszemu rozwijaniu) aplikacji, a także w zakresie tworzenia nowych projektów d. jest i będzie nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Tak jak zostało wskazane w odpowiedzi na pytanie nr 3 działalność ta polega i będzie polegać na tym, iż koncepcje przyjęte przez Wnioskodawcę są rozwiązaniami nowymi i w znacznym stopniu odróżniającymi się od rozwiązań dotychczas funkcjonujących na rynku. Wnioskodawca jako lider na rynku tego rodzaju aplikacji nieustannie opracowuje nowe rozwiązania odpowiadające na potrzeby zgłaszane przez użytkowników lub będące jego autorskimi pomysłami. Nie sposób jednak przewidzieć i opisać na czym będą polegały przyszłe modyfikacje, gdyż będą one wynikiem badań rynku lub potrzeb zgłoszonych przez użytkowników.

Tworzona i rozwijana przez Wnioskodawcę aplikacja, oraz tworzone nowe projekty d. spełniają przesłanki do uznania za programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję rachunkową, o której mowa w powyższym pytaniu od 1 stycznia 2020 roku.

W związku ze wskazaniem w opisie stanu faktycznego, że „Spółka posiada dwa zespoły, które wszechstronnie zajmują się tworzeniem i rozwojem poszczególnych projektów: Zespół F. poza liderem i pomysłodawcą projektu obejmuje w szczególności: Lidera frontendu, Lidera backendu, ich zespoły IT oraz Menedżera Marketingu i jego pracowników. Z kolei zespół H. tworzą nie tylko osoba zarządzająca cały projektem oraz Lider frontendu, Lider backendu oraz Menedżer Marketingu (i ich zespoły), ale także menedżer d.i trenerów, który odpowiada za współpracę z osobami merytorycznymi (w firmie i poza nią) oraz zewnętrznymi influencerami”, Wnioskodawca wyjaśnia jak niżej:

1. część osób - w tej grupie należy wymienić przede wszystkim informatyków - zatrudniona jest na podstawie umowy o współpracy (B2B) a część - w zatrudnionych w dziale marketingu - na podstawie umowy o pracę;
2. podmioty powiązane wchodzą w skład zespołów, o których mowa powyżej;
3. Wnioskodawca współpracuje z podmiotami powiązanymi na podstawie umowy o współpracy (B2B).
   
   

Wnioskodawca ponosi koszty szkolenia osób zatrudnionych przy realizacji prac badawczo- rozwojowych względem aplikacji oraz projektów d., na podstawie obu rodzajów umów (B2B oraz umowy o pracę). Koszty te dotyczą m.in. szkoleń specjalistycznych jak np. (…)

Certyfikat UX-PM pozwala opanować wiedzę i umiejętności z zakresu zarządzania metodami UX (U. E.) z punktu widzenia zarządzania produktem. Certyfikat jest wydawany przez międzynarodowe stowarzyszenie UXalliance, które zrzesza największe firmy U. E. z całego świata.

Wszystkie koszty opisane we wniosku zostały poniesione przez Wnioskodawcę. Stosownie do podziału na kategorie przyjętego dla obliczenia wskaźnika „nexus” były to:

i. prowadzona bezpośrednio przez spółkę działalność badawczo-rozwojowa związana
z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (nexus - a):
koszty sprzętu elektronicznego - zarówno serwerów jak sprzętu wykorzystywanego do tworzenia kodów źródłowych, koszty szkoleń, koszty najmu biura, koszty opłat za prąd, koszty wynagrodzeń osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w dziale marketingu;
ii. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż w pkt iv, od podmiotu niepowiązanego (nexus – b)
koszty wynagrodzeń wysoko wykwalifikowanych osób - przede wszystkim informatyków, z którymi spółka zawarła umowy o współpracę;
iii. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż w pkt. IV, od podmiotu powiązanego (nexus - c):
koszty wynagrodzenia wypłacanego za świadczone usługi podmiotom powiązanym;
iv. nabycie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (nexus - d):
koszty nabycia kwalifikowanych praw własności intelektualnej od innego podmiotu - takie jak oprogramowanie, wtyczki.

Osoby zatrudnione na umowę o pracę w dziale marketingu zajmują się również wytwarzaniem, rozwijaniem aplikacji i projektów, o których mowa we wniosku. Ich rola jest kluczowa w punktu widzenia prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej, gdyż osoby zatrudnione w dziale marketingu (które w zakresie obowiązków mają zarówno współpracę przy B+R jak i projektowanie makiet/prototypów/stron konkretnych rozwiązań) wskazują kierunki rozwoju stron internetowych oraz aplikacji prowadząc badania rynkowe, analizują konkurencję krajową i światową, przeprowadzając badania ilościowe i jakościowe z obecnymi użytkownikami jak i prospektami, i na tej podstawie projektują funkcjonalności stron internetowych i aplikacji. Dział marketingu przygotowuje kreatywną definicję danego projektu, pozostawiając działowi IT kreatywne wytworzenie kodu, który daną funkcjonalność ma zrealizować.

W chwili obecnej spectrum umów w oparciu o które, powyższe osoby współpracują z Wnioskodawcą obejmuje: umowę B2B, umowę o pracę, umowę zlecenia, umowę o dzieło. Szczegółowy wykaz osób zatrudnionych (współpracujących) Wnioskodawca przedstawił w odpowiedzi na pytanie nr 3.

W chwili obecnej struktura rodzajowa umów zawartych z poszczególnymi osobami prezentuje się następująco:

1. lider frontendu - umowa B2B;
2. lider backendu - umowa B2B,
3. członkowie zespołu IT - umowy B2B (aktualnie 21 umów);
4. menedżer marketingu - Umowa B2B;
5. pracownicy marketingu - umowy B2B i umowy o pracę (aktualnie 6 umów);
6. menedżer d. i trenerów - umowa o pracę.
   
   

Przy czym równocześnie Wnioskodawca zwraca uwagę, że specyfika branży oraz konkurencja na rynku powodują okresową rotację zespołu, co ma wpływ również na strukturę rodzajową umów. Innymi słowy liczba osób zatrudniona w oparciu o dany rodzaj umowy ulega okresowym zmianom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy działalność Spółki, w ramach której stworzyła i rozwija opisane powyżej aplikacje, a także w zakresie tworzenia nowych projektów d., spełnia przesłanki uznania za działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT?
2. Czy stworzone przez Spółkę aplikacje oraz projekty d stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT, co do których Spółka jest i będzie uprawniona stosować ulgę IP Box?
3. Czy Spółka prawidłowo kalkuluje i będzie kalkulować wskaźnik Nexus w odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym aplikacji, tj. czy zasadnie:
   - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. a?
   - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. b?
4. Czy Spółka prawidłowo kalkuluje i będzie kalkulować wskaźnik Nexus w odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym projektów d., tj. czy zasadnie:
   - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. a?
   - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. b?
   - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. c?
5. Czy Spółka prawidłowo rozpoznaje i kalkuluje dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?
   
   

Uzasadnienie Wnioskodawcy

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność prowadzona w związku z tworzeniem i rozwojem aplikacji i platform d. opisanych w pkt 2 spełnia definicje działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT.

Zgodnie z tym przepisem ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań;

Badaniami naukowymi są:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Natomiast jeśli mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Mając na względzie powyższą definicję, a także wydane przez Ministerstwo Finansów w dniu 16 lipca 2019 r. - Objaśnienia podatkowe dot. preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box (dalej: Objaśnienia IP Box) działalność badawczo - rozwojowa musi posiadać następujące cechy:

1. twórczość,
2. systematyczność,
3. zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystywanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
   
   

Zgodnie z Objaśnieniami twórczość, należy rozumieć jako:

„Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. Ponadto, uznać należy, iż na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej, w stopniu minimalnym, wystarczające jest działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa, tzn. przedsiębiorca we własnym zakresie (w ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych) opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.“

Systematyczność należy rozumieć jako:

„W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny" występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny", a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej.

(...) Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. “

Zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań należy rozumieć jako:

W świetle konstrukcji definicji badawczo-rozwojowej należy uznać, że „zwiększenie zasobów wiedzy" odnosi się przede wszystkim do prowadzenia badań naukowych, natomiast „wykorzystanie już istniejącej lub zwiększonej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań” dotyczy przede wszystkim prac rozwojowych. Innymi słowy, działalność badawczo-rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności) oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii).

Definicja działalności badawczo-rozwojowej wymaga, aby działania jakie podejmuje podatnik poprzez badania naukowe zwiększały zasoby wiedzy, natomiast w efekcie prac rozwojowych wystarczy, by podatnik zdobył i wykorzystał aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności w celu planowania produkcji oraz projektowania/tworzenia nowych, zmienionych czy usprawnionych produktów, procesów lub usług.

W związku z tym, że ustawodawca dla potrzeb preferencji IP Box, czy też ulgi B+R nie zdefiniował sformułowania „zwiększenia zasobów wiedzy”, nie jest jasne czy zasoby wiedzy odnoszą się do wiedzy ogólnej, wiedzy pracowników, wiedzy w przedsiębiorstwie, czy też wiedzy w danej dziedzinie przemysłowej lub naukowej. Nie ma zatem przeszkód, aby przyjąć, że sformułowanie „zwiększenie zasobów wiedzy” odnosi się wyłącznie do wiedzy danego przedsiębiorstwa, gdyż ustawodawca nie przewidział minimalnego progu skalowalności zwiększenia zasobów wiedzy. Istotny jest element celowościowy w postaci zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań, niezależnie od tego czy zastosowania te obejmują wyłącznie jedno przedsiębiorstwo czy też całe państwo, kontynent lub świat “.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że z tak zdefiniowanymi przesłankami, jakie musi spełniać działalność badawczo-rozwojowa, zgadzają się organy podatkowe. Prezentowane przez nie rozumienie działalności badawczo-rozwojowej jest zbliżone.

Przykładem tego może być interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 grudnia 2017 r., wskazano, że „Zatem wskazać należy, że innowacja jest to każda zmiana, która coś ulepsza, daje nową jakość lub pozwala stworzyć nowy produkt, usługę bądź nową jakość. Może to być zmiana radykalna, dająca zupełnie nowy produkt, ale również cząstkowa, prowadzona do udoskonalenia produktu. Dlatego też definicja tego słowa jest bardzo szeroka.”

Również w Interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 kwietnia 2019 r. Znak: 0114-KDIP3-1.4011.143.2019.1.ES wskazano, iż:

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób, czyli chodzi o bieżące prowadzenie prac badawczo-rozwojowych podjętych w przyszłości, jak i rozpoczęcie działań badawczo-rozwojowych przy jednoczesnym założeniu, że podatnik w przyszłości będzie dalej podejmował i realizował prace tego rodzaju Przesłankę tę należy zatem rozumieć jako zakaz obejmowania ulgą incydentalnych działań podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wskazane powyżej cechy występują w przypadku realizowanych przez Spółkę prac opisanych w stanie faktycznym.

I.Twórczość:

Działalność Wnioskodawcy ma charakter twórczy z uwagi na to, iż w ramach prowadzonej działalności Spółka opracowała nowe koncepcje Aplikacji oraz projektów d. oraz systematycznie dodaje do nich kolejne funkcjonalności i ulepszenia, które na skale przedsiębiorstwa (a często również na skalę całego rynku, nie tylko polskiego) są rozwiązaniami nowymi, innowacyjnymi i w znacznym stopniu odróżniającymi się od rozwiązań dotychczas funkcjonujących w Spółce. W przypadku projektów d. opracowanie algorytmów (…) jest działaniem twórczym i innowacyjnym na miarę przedsiębiorstwa oraz rynku. Natomiast w przypadku Aplikacji działaniem twórczym jest np. (…), jeśli wcześniej nie było takich możliwości, także możliwość dokonywania ocen jakości produktów przez użytkowników. Innymi słowy elementem decydującym o unikalności a jednocześnie innowacyjności Aplikacji jest wiele drobnych ulepszeń (funkcjonalności), które całościowo tworzą narzędzia (aplikacje) charakteryzujące się maksymalną użytecznością przy jednoczesnej intuicyjności i prostocie korzystania z nich. (…).

II.Systematyczność

Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest systematycznie w sposób zorganizowany. Poszczególne działy zajmujące się projektami d oraz aplikacjami organizują spotkania, na których są omawiane nowe pomysły, ewentualne optymalizacje procesowe. Na tych spotkaniach często powstają konkretne projekty nowych rozwiązań (makiety projektów). Efektem spotkań projektowych są maile ze zleconymi zadaniami, pliki Excela z konkretnymi zadaniami lub notatki w ... .

III.Zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystywanie ich do tworzenia nowych zastosowań

Działalność Wnioskodawcy ma na celu zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie jej do tworzenia nowych zastosowań - przede wszystkim w zakresie związanym z rozwojem wytworzonych Aplikacji i nowych projektów d. W ramach rozwoju Aplikacji Wnioskodawca wprowadza istotne nowe funkcjonalności i ulepszenia (często również ułatwienia dla użytkowników), które nie mają charakteru okresowych i rutynowych zmian, ale skutkują istotną jakościowo i technicznie zmianą Aplikacji. (…). (…)Dodatkowo, jak już wcześniej zostało wskazane, zmiany te mają charakter innowacyjny nie tylko na skalę przedsiębiorstwa, ale również na całym rynku na jakim działa.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy Aplikacje F. oraz H. oraz platformy d. stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej wobec czego Spółka będzie mogła zastosować ulgę IP Box.

Zgodnie bowiem z art. 24d ust. 2 ustawy o CIT kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin.
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288).
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle powyższego, kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

1. zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej,
2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 ustawy o CIT,
3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

1. Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.
2. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.
3. Prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.
4. Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:
   -trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
   -tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
   -rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.
   
   

Przekładając powyższy przepis na stan faktyczny opisany we Wniosku, w opinii Wnioskodawcy wytworzone i rozwijane przez Spółkę Aplikacje oraz platformy d. stanowią autorskie prawo do programu komputerowego.

Zgodnie w Objaśnieniami IP Box (str. 32), autorskie prawo do programu komputerowego przyznawane jest na mocy art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (model ochrony prawnej sui generis). Zarówno ustawy podatkowe, jak i ustawy pozapodatkowe, w szczególności ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie definiują pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności interpretacyjnych. Innymi słowy, w obecnym stanie prawnym w Polsce nie ma możliwości ustawowego i wyczerpującego zdefiniowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”.

W konsekwencji Minister Finansów wskazał, iż podatnik chcący skorzystać z preferencji IP Box wobec dochodów z autorskiego prawa do programu komputerowego i otrzymać w tym zakresie stosowną ochronę prawnopodatkową powinien złożyć wniosek o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS), co też Spółka niniejszym czyni.

W ślad za Objaśnieniami IP Box, należy wskazać, iż doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne kazuistyczne podejścia do definiowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem [formę (ekspresji) utworu] jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy.

Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

A contrario, żaden wytwór nie jest programem komputerowym, jeżeli nie służy do wyrażania w sposób pośredni lub bezpośredni algorytmów lub logicznych relacji pomiędzy funkcjami, które mają zostać wykonane, i fizycznymi możliwościami urządzeń używanych do digitalizacji. Przy czym pojęcie „komputer” nie powinno ograniczać się do PC, lecz powinno odnosić do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony, a zatem i telefonów komórkowych, czy też tabletów lub innych właściwych urządzeń. Nie jest bowiem istotny nośnik programu komputerowego, lecz jego źródła (kod źródłowy i kod wynikowy) oraz funkcjonalność.

Konkluzja zawarta w Objaśnieniach IP Box wskazuje, iż brak ustawowej definicji pojęcia „program komputerowy” oraz brak precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego” w świetle polskiego prawa sprawia, że konieczne jest odniesienie się do pozaustawowych źródeł interpretacji tego pojęcia oraz ustalenia zakresu przedmiotowej ochrony prawnej. Wynika z nich, że pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

Zdaniem Wnioskodawcy wyżej wskazane przesłanki są spełnione w odniesieniu do wytworzonych i rozwijanych przez Spółkę Aplikacji oraz platform d.

Ad 3 i 4

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka przedstawiony w stanie faktycznym sposób kalkulacji wskaźnika Nexus zarówno w odniesieniu do Aplikacji, jak i platform d. jest prawidłowy

Zgodnie z art. 24d ust. 4 wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

((a + b) * 1,3) / (a + b + c + d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a- prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3,

c- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4,

d- nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Jak wynika z powyższego przepisu, im więcej procesów związanych z wytworzeniem lub rozwijaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, podatnik będzie prowadził we własnym zakresie, tym wskaźnik nexus będzie wyższy. Jednocześnie podatnik nie jest obowiązany do wytwarzania kwalifikowanego prawa własności tylko we własnym zakresie - możliwe jest bowiem nabycie przez podatnika zarówno prac badawczo - rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej lub też nabycie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W ślad za Objaśnieniami IP Box (str. 48) Podatnik będzie miał również prawo uwzględnić we wskaźniku nexus koszty związane z zawarciem umowy cywilnoprawnej z podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, czy spółką osobową świadczącą analogiczne usługi (np. umowy B2B). W przypadku takiej umowy nabyta usługa (wynik prac badawczo- rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP) będzie ujęta w literze b wzoru nexus o ile podmiot, z którym zawarta jest umowa nie jest podmiotem powiązanym.

Natomiast jak już wcześniej zostało wskazane w stanie faktycznym osoby lub spółki współpracujące z Wnioskodawcą w ramach umowy B2B, co do zasady, nie są podmiotami powiązanymi z Wnioskodawcą. Dodatkowo nabywane przez spółkę wyniki prac badawczo - rozwojowych w postaci kodów źródłowych wytworzonych przez informatyków są związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, jednakże same w sobie nie stanowią tego prawa z uwagi na to, iż wartość (przydatność) tych kodów aktualizuje się dopiero po połączeniu ich z konkretną Aplikacją - same w sobie nie stanowią produktów stanowiących przedmiot komercjalizacji.

Prawidłowość powyższej interpretacji przepisów organy podatkowe potwierdziły m.in. interpretacji indywidualnej z dnia 16 kwietnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.25.2020.2.IZ, a także interpretacji indywidualnej z dnia 29 września 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.201.2020.2.JS oraz interpretacja indywidualna z dnia 24 lipca 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.179.2020.2.NL.

Natomiast w zakresie innych kosztów wskazanych w stanie faktycznym, tj. koszty sprzętu elektronicznego, koszty szkoleń informatyków, koszty najmu biura, koszty opłat za prąd Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w kalkulacji wskaźnika nexus, koszty te powinny zostać zakwalifikowane do litery a jako koszty bezpośrednio związane z działalnością badawczo - rozwojową podatnika.

Jak już wcześniej zostało wskazane, Wnioskodawca co do zasady współpracuje z podmiotami niepowiązanymi. Niemniej jednak zdarzają się sytuacje, w której Wnioskodawca postanowi współpracować z podmiotami powiązanymi (np. z członkiem zarządu lub wspólnikiem spółki). Wówczas takie koszty zostaną zakwalifikowane do litery c.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, iż dla każdego kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. dla każdej platformy d. oraz każdej aplikacji będzie obliczał koszty oddzielnie.

Ad 5

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie art. 24d ust. 7 ustawy o CIT dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata) ustalony zgodnie z art. 7 ust. 2 tej ustawy:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy po jego stronie występuje dochód wskazany w art. 24d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT, tj. dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Przychodem natomiast będzie ponoszona przez klientów opłata abonamentowa za korzystanie z określonej Aplikacji lub platformy d. Jest to bowiem opłata, którą klienci uiszczają w zamian za możliwość korzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jaką są Aplikacje oraz platformy d. wytworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę.

W zakresie opłat abonamentowych, Wnioskodawca chciałby dodatkowo wskazać, iż na ten moment nie oferuje użytkownikom możliwości dokupienia do abonamentu dodatkowych usług. Niemniej jednak w sytuacji wprowadzenia takiej możliwości, np. w postaci tzw. mikropłatności Spółka stoi na stanowisku, iż taka fakultatywna opłata również będzie zakwalifikowana do przychodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wobec tego Wnioskodawca każdorazowo będzie określał dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w ten sposób, iż przyporządkuje przychody tytułu opłat abonamentowych (odrębnie do każdej platformy d. oraz Aplikacji), a następnie przyporządkuje do tych przychodów funkcjonalnie związane koszty uzyskania przychodów. Kalkulacja ta będzie przeprowadzana z uwzględnieniem zasad cen transferowych z uwagi na to, iż, zgodnie z art. 24d ust. 8 ustawy o CIT do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 11c stosuje się odpowiednio.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku.

W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Zatem, wskazane we wniosku koszty nabycia kwalifikowanych praw własności intelektualnej od innego podmiotu - takie jak oprogramowanie, wtyczki zaliczane przez Wnioskodawcę do litery d wskaźnika nexus wynikające z opisu sprawy, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193). Na podstawie regulacji wprowadzonych ww. ustawą zmieniającą, do systemu prawa podatkowego implikowano przepisy dotyczące preferencyjnego rozwiązania w podatkach dochodowych - tzw. Innovation Box.

Regulacje dotyczące stosowania opisanej powyżej ulgi zostały odzwierciedlone w art. 24d – 24e updop.

Zgodnie z art. 24d ust. 1 updop, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowane prawa własności intelektualnej zawarte zostały w zamkniętym katalogu opisanym w art. 24d ust. 2 updop. Zgodnie z treścią tego przepisu, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle powyższego, kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

1. zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej,
2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 updop,
3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
   
   

Zatem, kwalifikowane IP musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, i że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową.

Zgodnie z art. 24d ust. 3 updop, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty jest w art. 24d ust. 4. Zgodnie z treścią tego przepisu, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru (wskaźnik nexus):

((a + b) * 1,3) / (a + b + c + d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 11a ust. 1 pkt 4 updop, przez podmioty powiązane należy rozumieć:

a.podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub

b.podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:

• ten sam inny podmiot lub
• małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej
• znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub
• spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
• podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej - spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.
  
  

Natomiast przez podmioty niepowiązane należy rozumieć podmioty inne niż podmioty powiązane (art. 11a ust. 1 pkt 3 updop).

Art. 24d ust. 5 updop, stanowi, że do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 24d ust. 6 updop).

Natomiast, zgodnie z treścią art. 24d ust. 7 updop, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata) ustalony zgodnie z art. 7 ust. 2:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Obowiązki podatników podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 24d updop, zostały określone w art. 24e updop, który stanowi, że podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 24d są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonej ewidencji rachunkowej,
2. prowadzić ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu,
4. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3,
   
5. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Zgodnie z art. 24e ust. 2 updop, w przypadku gdy na podstawie ewidencji rachunkowej nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 19.

Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „programu komputerowego” oraz brak w świetle polskiego prawa precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego”. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności (wyrok irlandzkiego sądu II instancji z 1995 r. w sprawie News Datacom Ltd. versus Satellite Decoding Systems, (1995) FSR 201 oraz wyrok australijskiego sądu I instancji z 4 czerwca 1997 r. w sprawie Powerflex Services Pty Ltd v Data Access Corporation, (1997) FCA 490; 37 IPR 436). Należy zatem odwołać się w tym względzie do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 2021 poz. 1062, dalej: „Ustawa o prawie autorskim”).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 Ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawierają art. 74 ust. 1 i następne Ustawy o prawie autorskim.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 tej ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem, program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Reasumując, pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 Ustawy o prawie autorskim, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 24d ust. 2 pkt 8 updop, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Ad 1 i 2

Odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem pytania Nr 1 dotyczącej rozstrzygnięcia, czy działalność Spółki, w ramach której stworzyła i rozwija opisane aplikacje, a także w zakresie tworzenia nowych projektów d., spełnia przesłanki uznania za działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT należy w pierwszej kolejności przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26-28 updop).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 updop, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 4a pkt 26 updop wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności Spółka tworzy, a następnie rozwija Aplikacje F. oraz H., poprzez dodawanie do nich kolejnych funkcjonalności i ulepszeń, a także tworzy innowacyjne projekty d. (…). W ramach prowadzonej działalności Spółka wytworzyła w przeszłości m.in. opisane poniżej szczegółowo Projekty oraz Aplikacje F. oraz H., które generują dla niej przychody z tytułu udostępniania ich do korzystania w zamian za abonament płacony przez klientów.

Prace wykonywane przez Wnioskodawcę, związane z tworzeniem i rozwijaniem aplikacji, a także w zakresie tworzenia nowych projektów d. mają i będą miały charakter innowacyjny, twórczy obejmujący badania naukowe lub prace rozwojowe, jak również podejmowane są w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a ich celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Innowacyjny charakter prac związanych z wytworzeniem i rozwinięciem aplikacji a także w zakresie nowych projektów lub funkcjonalności d. polega i będzie polegać na tym, iż koncepcje przyjęte przez Wnioskodawcę są rozwiązaniami nowymi i w znacznym stopniu odróżniającymi się od koncepcji dotychczas funkcjonujących na rynku. Przykładowo można wskazać tutaj powołaną we wniosku funkcjonalność aplikacji polegającą na możliwości monitorowania czynności picia wody przez użytkownika.

Działalność Wnioskodawcy polegająca na wytworzeniu (oraz dalszemu rozwijaniu) aplikacji, a także w zakresie tworzenia nowych projektów d. jest i będzie nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Działalność ta polega i będzie polegać na tym, iż koncepcje przyjęte przez Wnioskodawcę są rozwiązaniami nowymi i w znacznym stopniu odróżniającymi się od rozwiązań dotychczas funkcjonujących na rynku. Wnioskodawca jako lider na rynku tego rodzaju aplikacji nieustannie opracowuje nowe rozwiązania odpowiadające na potrzeby zgłaszane przez użytkowników lub będące jego autorskimi pomysłami. Nie sposób jednak przewidzieć i opisać na czym będą polegały przyszłe modyfikacje, gdyż będą one wynikiem badań rynku lub potrzeb zgłoszonych przez użytkowników.

Tworzona i rozwijana przez Wnioskodawcę aplikacja, oraz tworzone nowe projekty d. spełniają przesłanki do uznania za programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Osoby zatrudnione na umowę o pracę w dziale marketingu zajmują się również wytwarzaniem, rozwijaniem aplikacji i projektów, o których mowa we wniosku. Ich rola jest kluczowa w punktu widzenia prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej, gdyż osoby zatrudnione w dziale marketingu (które w zakresie obowiązków mają zarówno współpracę przy B+R jak i projektowanie makiet/prototypów/stron konkretnych rozwiązań) wskazują kierunki rozwoju stron internetowych oraz aplikacji prowadząc badania rynkowe, analizują konkurencję krajową i światową, przeprowadzając badania ilościowe i jakościowe z obecnymi użytkownikami jak i prospektami, i na tej podstawie projektują funkcjonalności stron internetowych i aplikacji. Dział marketingu przygotowuje kreatywną definicję danego projektu, pozostawiając działowi IT kreatywne wytworzenie kodu, który daną funkcjonalność ma zrealizować.

Zdaniem tut. Organu, powyższe okoliczności sprawy oraz przedstawione powyżej wyjaśnienia pozwalają na stwierdzenie, że prace wykonywane przez Spółkę w ramach realizowanych przez nią aplikacji, a także w zakresie tworzenia nowych projektów d. spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 updop.

Natomiast odnosząc się do możliwości ustalenia, czy stworzone przez Spółkę aplikacje oraz projekty d. stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT, co do których Spółka jest i będzie uprawniona stosować ulgę IP Box, należy zauważyć, że skoro opisana we wniosku działalność, w ramach, której tworzone są aplikacje oraz projekty d, jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 updop, oprogramowanie podlega ochronie prawnej wynikającej z ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to poszczególne aplikacje i projekty d. tworzone w wyniku prowadzonych prac B+R należy uznać jako kwalifikowane IP w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 updop.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Ad 3 i 4

Przechodząc do pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 i 4, w pierwszej kolejności należy wskazać, że sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty jest w art. 24d ust. 4 updop (jak wskazano powyżej).

Z objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box, wynika, że do kosztów, o których mowa we wskaźniku nexus podatnik może zaliczyć między innymi wszelkie poniesione należności związane z zatrudnieniem pracowników na podstawie umowy o pracę, w tym między innymi składki na ubezpieczenie społeczne, a także poniesione należności z tytułów umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Podatnik będzie miał również prawo uwzględnić we wskaźniku nexus koszty związane z zawarciem umowy cywilno-prawnej z podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą. W przypadku takiej umowy nabyta usługa (wynik prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP) będzie ujęta w literze b wzoru nexus o ile podmiot, z którym zawarta jest umowa nie jest podmiotem powiązanym. W przypadku podmiotów powiązanych koszty nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych należy ująć w literze c wzoru nexus. Dodatkowo, jeżeli w wyniku wykonania umowy dojdzie do przeniesienia prawa własności intelektualnej pomiędzy podmiotami, wówczas koszty, o których mowa wyżej, należy ująć w literze d wzoru nexus.

Z treści art. 24d ust. 4 ustawy o CIT, wynika, że pod lit. a wskaźnika nexus należy uwzględnić: koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Z objaśnień Ministerstwa Finansów dot. IP-BOX (akapit nr 114) wynika, że do kosztów, o których mowa we wskaźniku nexus podatnik może zaliczyć między innymi wszelkie poniesione należności związane z zatrudnieniem pracowników na podstawie umowy o pracę, w tym między innymi składki na ubezpieczenie społeczne, a także poniesione należności z tytułów umowy zlecenia lub umowy o dzieło.

Wskazać należy, że przepisy IP Box dają podatnikowi możliwość nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych od innych podmiotów, zarówno powiązanych jak i niepowiązanych. Należy jednak pamiętać, że koszty poniesione przez podatnika na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP od innego podmiotu podatnik będzie musiał umieścić w odpowiednim miejscu we współczynniku nexus, tj. koszty poniesione na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych od podmiotu niepowiązanego - w literze b, a koszty poniesione na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych od podmiotu powiązanych – w literze c.

Podkreślić należy, że podejście nexus koncentruje się na wykazaniu związku miedzy:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem/rozwojem/ ulepszeniem kwalifikowanych IP w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej,
• kwalifikowanymi IP,
• dochodami uzyskanymi z kwalifikowanych IP.
  
  

Wskazać należy, że ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu jakim jest kalkulacja tego wskaźnika i nie zmienia zasad traktowania kosztów dla innych celów, w tym do obliczania dochodu, który jest przemnażany przez ten wskaźnik.

Zgodnie z treścią tego przepisu pod lit. „a” wskaźnika Nexus należy uwzględnić koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Do litery a wskaźnika nexus zatem Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć koszty sprzętu elektronicznego wykorzystywanego na potrzeby tworzenia nowych kodów, koszty szkoleń osób zatrudnionych przy realizacji prac badawczo-rozwojowych względem aplikacji oraz projektów d oraz wynagrodzenia pracowników zatrudnionych na umowę o pracę w zakresie związanym z wytworzeniem kwalifikowanego IP.

Odnosząc się natomiast do wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na koszty najmu biura, koszty opłaty za prąd, należy wskazać na treść powołanego już art. 24d ust. 5 updop oraz przywoływanych powyżej objaśnień, tego typu wydatki nie mogą stanowić kosztu bezpośrednio związanego z kwalifikowanym IP. Do tej kategorii kosztów należy zaliczyć wszystkie ponoszone przez podatnika wydatki pozostające w związku z nieruchomościami, w których wytwarzane jest kwalifikowane IP.

Tym samym - wskazane przez Wnioskodawcę na koszty najmu biura, koszty opłaty za prąd, nie mogą zostać uznane za koszt bezpośrednio związany z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej i uwzględniony przy obliczaniu wskaźnika nexus. Również wydatki dotyczące szkoleń marketingowych nie mogą być ujęte we wskaźniku nexus, ponieważ nie są one bezpośrednio związane z wytworzeniem kwalifikowanego IP.

W konsekwencji koszty najmu biura, koszty opłaty za prąd, szkolenia w zakresie marketingu nie mogą stanowić kosztów, o których mowa w lit. a wzoru nexus, tj. kosztów związanych z bezpośrednio prowadzoną przez niego działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Z kolei pod literą „b” wskaźnika nexus, należy uwzględniać koszty wynagrodzeń osób w ramach umowy B2B, jako nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3.

Dodatkowo, zgodnie z objaśnieniami Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP-BOX (akapit nr 115) wynika, że „podatnik będzie miał również prawo uwzględnić we wskaźniku nexus koszty związane z zawarciem umowy cywilno-prawnej z podmiotem prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą (np. umowy B2B).

W przypadku takiej umowy nabyta usługa (wynik prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP) będzie ujęta w literze b wzoru nexus o ile podmiot, z którym zawarta jest umowa nie jest podmiotem powiązanym. W przypadku podmiotów powiązanych koszty nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych należy ująć w literze c wzoru nexus. Dodatkowo, jeżeli w wyniku wykonania umowy dojdzie do przeniesienia prawa własności intelektualnej pomiędzy podmiotami, wówczas koszty, o których mowa wyżej, należy ująć w literze d wzoru nexus”.

W związku z powyższym Wnioskodawca prawidłowo zalicza do litery b wskaźnika nexus koszty wynagrodzeń osób w ramach umowy B2B nabyte od podmiotu niepowiązanego. Wnioskodawca również prawidłowo zalicza do litery c wskaźnika nexus koszty wynagrodzeń osób w ramach umowy B2B dla podmiotów powiązanych jeśli takie wystąpią.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy:

-Spółka prawidłowo kalkuluje i będzie kalkulować wskaźnik Nexus w odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym aplikacji, tj. czy zasadnie:

• przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. a w zakresie kosztów najmu biura, opłaty za prąd, szkolenia związane z marketingiem – jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie - jest prawidłowe,

-Spółka prawidłowo kalkuluje i będzie kalkulować wskaźnik Nexus w odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym projektów d, tj. czy zasadnie:

• przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. a w zakresie kosztów najmu biura, opłaty za prąd, szkolenia związane z marketingiem – jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie - jest prawidłowe,
• przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. b, - jest prawidłowe,
• przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. c – jest prawidłowe,
  
  

Ad 5

Wątpliwości Spółki objęte pytaniem nr 5 wiążą się z ustaleniem, czy Spółka prawidłowo rozpoznaje i kalkuluje dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

We wniosku wskazano, że zarówno w zakresie platform d., jak i Aplikacji płatności otrzymywane przez Wnioskodawcę składają się z określonych abonamentów. W przypadku platform d. istnieje możliwość wyboru płatności jednorazowych lub płatności w ramach subskrypcji. Wysokość abonamentów uzależniona jest przede wszystkim od okresu abonamentowego lub liczby osób dla których zostanie świadczona usługa (tzw. abonamenty dla par).

Na podstawie posiadanej ewidencji, Wnioskodawca jest w stanie zidentyfikować opłaty należne za abonament zarówno dla Aplikacji, jak i poszczególnych platform d. Opłaty te Spółka traktować będzie jako element dochodu kwalifikowanego wskazanego w art. 24d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT.

Osiągane przychody z ww. produktów Spółki będzie pomniejszany o funkcjonalnie związane z nimi koszty, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Takimi kosztami będą m.in. koszty związane z nabyciem usług od podmiotów zewnętrznych, koszty utrzymania infrastruktury koniecznej do funkcjonowania platform i aplikacji (przede wszystkim koszty serwerów), koszty szkoleń informatyków, sprzętu elektronicznego wykorzystywanego do tworzenia kodów źródłowych, a także opłaty za prąd i najem powierzchni biurowych.

Spółka zidentyfikuje jaka część dochodu może podlegać pod ulgę IP Box (tzn. jest należna za z kwalifikowane prawo własności intelektualnej uwzględnione w cenie sprzedaży produktu lub usługi), a jaka część nie podlega pod ulgę IP Box- np. koszty związane z kontaktem z d.

W tym miejscu ponownie wskazać należy, że jak wynika z cytowanego powyżej art. 24d ust. 7 pkt 3 updop, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Ponadto, wskazać należy, na treść art. 24d ust. 8 updop, zgodnie z którym do ustalenia dochodów, o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 11c stosuje się odpowiednio.

Dochód z kwalifikowanego IP „zawarty” w cenie danego produktu lub usługi winien być ustalony w oparciu o zasadę ceny rynkowej (zgodnie z przepisami art. 11c updop).

Powyższe przepisy wskazują, że dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględniony w cenie sprzedaży produktu/usługi, które są wynikiem wytworzenia oprogramowania stanowiącego utwory podlegające ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a nie wszystkie dochody uzyskiwane przez Spółkę z tytułu sprzedaży produktów/usług.

Dodatkowo wskazać należy, że z Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. opublikowanych przez Ministerstwo Finansów wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Potwierdza to art. 7 ust. 2 updop, do którego odwołuje się bezpośrednio przepis art. 24d ust. 7 ww. ustawy. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z treści art. 24d ust. 7 ust. 1 updop, wynika, że dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata) ustalony zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy podatku dochodowym od osób prawych.

W związku z powyższym należy określić – po pierwsze – przychody z kwalifikowanego prawa IP, a następnie koszty uzyskania tych przychodów.

Zatem ustalając dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej należy od przychodów osiągniętych z tego kwalifikowanego IP odjąć koszty uzyskania przychodów, a więc wszystkie wydatki poniesione bezpośrednio i pośrednio na wytworzenie tego kwalifikowanego IP w odpowiedniej proporcji. Ustalony w powyżej wskazany sposób dochód należy następnie przemnożyć przez wskaźnik nexus.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że po stronie Wnioskodawcy występuje dochód wskazany w art. 24d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT, tj. dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, dla opodatkowania którego zastosowanie może znaleźć 5% stawka podatku dochodowego od osób prawnych, jako dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi.

Przychodem będzie ponoszona przez klientów opłata abonamentowa za korzystanie z określonej Aplikacji lub platformy d. Jest to bowiem opłata, którą klienci uiszczają w zamian za możliwość korzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jaką są Aplikacje oraz platformy d. wytworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę.

W zakresie pytania nr 5 stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy:

• działalność Spółki, w ramach której stworzyła i rozwija opisane powyżej aplikacje, a także w zakresie tworzenia nowych projektów d., spełnia przesłanki uznania za działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT – jest prawidłowe,
• stworzone przez Spółkę aplikacje oraz projekty d. stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT, co do których Spółka jest i będzie uprawniona stosować ulgę IP Box – jest prawidłowe,
• Spółka prawidłowo kalkuluje i będzie kalkulować wskaźnik Nexus w odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym aplikacji, tj. czy zasadnie:
  - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. a w zakresie kosztów najmu biura, opłaty za prąd, szkolenia związane z marketingiem – jest nieprawidłowe,
  - w pozostałym zakresie - jest prawidłowe,
• Spółka prawidłowo kalkuluje i będzie kalkulować wskaźnik Nexus w odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym projektów d., tj. czy zasadnie:
  - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. a w zakresie kosztów najmu biura, opłaty za prąd, szkolenia związane z marketingiem – jest nieprawidłowe,
  - w pozostałym zakresie - jest prawidłowe,
  - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. b, - jest prawidłowe,
  - przypisuje/będzie przypisywać opisane we wniosku koszty do lit. c – jest prawidłowe,
• Spółka prawidłowo rozpoznaje i kalkuluje dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej - jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.