Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.340.2021.3.MPE
z 25 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 maja 2021 r. (data wpływu 21 maja 2021 r.) uzupełnionym pismem z 16 lipca 2021 r. (data wpływu 16 lipca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 30 czerwca 2021 r.nr 0114-KDIP1-3.4012.340.2021.1.MPE (doręczone Stronie 8 lipca 2021 r.) oraz pismem z 11 sierpnia 2021 r. (data wpływu 11 sierpnia 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 3 sierpnia 2021 r.nr 0114-KDIP1-3.4012.340.2021.2.MPE (doręczone Stronie 7 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przedmiotu przekazania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT oraz wyłączenia ww. czynności z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 16 lipca 2021 r. (data wpływu 16 lipca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu oraz z 30 czerwca 2021 r.nr 0114-KDIP1-3.4012.340.2021.1.MPE (doręczone Stronie 8 lipca 2021 r.) oraz pismem z 11 sierpnia 2021 r. (data wpływu 11 sierpnia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 3 sierpnia 2021 r.nr 0114-KDIP1-3.4012.340.2021.2.MPE (doręczone Stronie 7 sierpnia 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przedmiotu przekazania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT oraz wyłączenia ww. czynności z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 4 czerwca 2018 r. pod firmą (…), prowadzoną pod adresem (…), zarejestrowaną w CEIDG pod numerem (…) pod kodami PKD: 53.20.Z, 17.22.Z, 18.12.Z, 18.13.Z, 18.14.Z, 20.16.Z, 22.19.Z, 22.22.Z, 22.29.Z, 26.20.Z, 26.51.Z, 27.52.Z, 28.29.Z, 28.99.Z, 32.12.Z, 32.13.Z, 32.40.Z, 32.99.Z, 46.18.Z, 46.19.Z, 47.19.Z, 47.91.Z, 47.99.Z, 62.01.Z, 63.11.Z, 63.12.Z, 71.11.Z, 71.12.Z, 71.20.B, 74.10.Z, 74.20.Z, 95.11.Z, 95.29.Z. Przedmiotowa działalność dotyczy usług kurierskich. Wnioskodawca zajmuję się doborem odpowiedniej firmy kurierskiej dla przesyłki.

Firma Wnioskodawcy obsługuje zarówno klientów indywidualnych jak i firmowych. Wnioskodawca zamierza dokonać transakcji sprzedaży zespołu składników majątkowych oraz niemajątkowych. Transakcja obejmie:

1. Know How: baza stałych klientów; baza potencjalnych klientów; ustawienia profilowania reklam ((…), (…), (…)); baza kontaktów (telefony, maile, dane kontaktowe); 3 letnie doświadczenie w branży (tajemnice branży, postępowania reklamacyjne, systemy informacyjne, kalkulatory wycen, dysk (…) z arkuszami i historiami, materiały marketingowe, profile w mediach społecznościowych, systemy transportowe); wiedza praktyczna i prawna; miesięczne szkolenie wdrożeniowe; stały kontakt z Wnioskodawcą i wsparcie w dalszym rozwoju; umowy zawarte na: internet, telefon, lokal, franczyzę.
2. Wyposażenie biura: biurko; krzesło; regał magazynowy x5; komputer stacjonarny + monitor, klawiatura oraz myszka; drukarka; waga; materiały pakownicze (noże, taśmy, folie bąbelkowe, koperty, foliopaki, folie stretch, kartony, przylgi kurierskie, naklejki kurierskie); sofa; materiały biurowe (długopisy, nożyczki, zszywacze, papier do drukarki, markery, rolki termiczne, segregatory, ładowarki, przedłużacze, bloki karteczek); smartfon; kasetka na pieniądze; meble kuchenne; meble toaletowe; środki czystości; wystrój biura (koszulki kurierskie, flagi).

Wnioskodawca zawarł umowę franczyzy, za zgodą franczyzodawcy zostaną przekazane prawa i obowiązki wynikające z umowy na nabywcę. W szczególności transakcja zbycia ma objąć bazę klientów oraz wypracowaną pozycję na rynku. Nabywca w ramach transakcji przejmie również wypracowane know how oraz otrzyma wsparcie wraz z miesięcznym szkoleniem wdrożeniowym. Transakcja obejmie przejście zawartych umów związanych ze wskazaną powyżej działalnością. Z perspektywy prowadzonej działalności know how, doświadczenie i wyspecjalizowanie w zakresie swojej działalności stanowiły istotny czynnik, który gwarantował ciągłość wykonywanej działalności. Transakcja obejmuje również prawa i obowiązki umowy najmu biura oraz wyposażenie biura.

Wyodrębnienie finansowe. Należy wskazać, że Wnioskodawca jest w stanie wyodrębnić koszty związane ze zbywanymi składnikami majątku oraz przychody, które były generowane w związku ze sprzedawanymi składnikami majątku. Możliwe jest zatem przypisanie do zbywanych składników majątku odpowiadających mu przychodów i kosztów. W konsekwencji Wnioskodawca jest w stanie na podstawie prowadzonej ewidencji sporządzić bilans oraz rachunek zysków i strat odzwierciedlający sytuację majątkową, oraz wynik działalności związany ze zbywaną częścią majątku.

Wyodrębnienie organizacyjne. Transakcja na moment jej przeprowadzenia obejmuje wyposażenie w niezbędne składniki materialne i niematerialne potrzebne do świadczenia usług związanych z działalnością Wnioskodawcy oraz stanowi strukturę organizacyjną. Wyodrębnienie funkcjonalne. W ww. zespole składników majątkowych zachowane są funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, tak aby nabywca w oparciu o te składniki miał możliwość prowadzenia działalności gospodarczej bez udziału dodatkowych struktur lub elementów. Przedstawione wcześniej składniki majątku pozwalają wykonywać działalność brokera usług kurierskich w sposób zorganizowany, zarobkowy i w sposób ciągły.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że zamierza sprzedać opisany zespół składników majątkowych oraz niemajątkowych w możliwie najkrótszym czasie, niesprecyzowanym liczbowo. Sprzedaż ma nastąpić na rzecz osoby prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą.

Nabywca będzie kontynuował dotychczas prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność przy pomocy opisanego zespołu składników majątkowych oraz niemajątkowych w niezmienionym zakresie. Wnioskodawca nie będzie kontynuował dotychczasowej działalności.

Kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę związanej ze sprzedanym przez Wnioskodawcę zespołem składników majątkowych oraz niemajątkowych, nie będzie wymagało od nabywcy angażowania innych składników majątków, które nie będą przedmiotem sprzedaży, a także nie będzie wymagało podejmowania dodatkowych działań.

Wyodrębnienie organizacyjne transakcji na moment jej przeprowadzenia obejmuje wyposażenie w niezbędne składniki materialne i niematerialne potrzebne do świadczenia usług związanych z działalnością Wnioskodawcy oraz stanowi strukturę organizacyjną. Podstawą wspomnianego wydzielenia są dokumenty wewnętrzne, takie jak regulamin, określający docelowe grupy klientów wraz ze sposobem ich obsługi, w związku z tym, wyodrębnione są procedury do obsługi osób prywatnych, jak i przedsiębiorców. We wskazanym przez Wnioskodawcę zespole składników majątkowych zachowane są funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, w taki sposób, aby nabywca w oparciu o nabyte od Wnioskodawcy składniki miał możliwość prowadzenia działalności gospodarczej bez udziału dodatkowych struktur lub elementów. Przedstawione wcześniej składniki majątku pozwalają wykonywać działalność brokera usług kurierskich w sposób zorganizowany, zarobkowy i w sposób ciągły.

Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy nie posiada obecnie pracowników, tym samym nie nastąpi przejęcie przez nabywcę przedsiębiorstwa pracowników zatrudnionych w zbywanym przedsiębiorstwie/zorganizowanej części przedsiębiorstwa w trybie przewidzianym w art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.).

Przedmiotem sprzedaży będą wszystkie składniki majątku (materialne i niematerialne) poza samochodem, będącym przedmiotem leasingu. Powodem wyłącznie auta jest fakt, iż umowa leasingu nie dopuszcza możliwości cesji na nabywcę, tym samym pozostanie on w majątku Wnioskodawcy. Wnioskodawca planuje wykorzystywać samochód w nowej działalności m.in. do dojazdu do klientów, dojazdu na pocztę itp. Samochód będzie wykorzystywany przez jakiś czas, bliżej nieokreślony, jednakże nie wyklucza w przyszłości cesji leasingu. Poza samochodem w majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy pozostanie kasa fiskalna oraz laptop, które również będą wykorzystane w dalszej działalności. Wnioskodawca będzie kontynuował działalność gospodarczą, która będzie polegać na sprzedaży przedmiotów przez internet oraz na usługach związanych z projektowaniem druku 3D. Do prowadzonych działalności wykorzystywany będzie laptop Dell Precision 5510, kasa fiskalna oraz samochód w sposób opisany powyżej. Dalsza działalność będzie kontynuowana przez Wnioskodawcę, ale w innym zakresie opisanym powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisany w stanie faktycznym zespół składników materialnych i niematerialnych dla celów ustalenia skutków podatkowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.)?
2. Czy tym samym transakcja zbycia ww. składników nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego opisany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) dalej ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Artykuł 2 pkt 27e ustawy o VAT definiuje zorganizowaną część przedsiębiorstwa jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W świetle powołanych przepisów można wyodrębnić następujące przesłanki, po spełnieniu których określony zespół składników może zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, tj. istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań; zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie; składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych; zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarczej.

W zakresie wyodrębnienia istotne jest więc, aby zachodziło ono na trzech płaszczyznach, organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa dalej: ZCP ma określone miejsce w strukturze organizacyjnej danego przedsiębiorstwa. Należy podkreślić, że pojęcie wyodrębnienia organizacyjnego nie jest równoznaczne z wyodrębnieniem organizacyjno-prawnym. W związku z tym do uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych za ZCP z pewnością nie jest konieczne wyodrębnianie części przedsiębiorstwa w formie oddziału zarejestrowanego w Krajowym Rejestrze Sądowym. Dany zespół składników majątkowych został wyodrębniony organizacyjnie, jeśli w strukturze danego przedsiębiorstwa został utworzony np. wydział, zakład czy dział. Takie wyodrębnienie organizacyjne może (ale nie musi) wynikać ze statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze. Czasami wyodrębnienie organizacyjne danej części przedsiębiorstwa może mieć wyłącznie charakter faktyczny (Tak m.in. B Brzeziński, Wykładnia i stosowanie prawa podatkowego, węzłowe problemy, LEX 2013). Z wyodrębnieniem organizacyjnym mamy przykładowo do czynienia w sytuacji, w której w danym przedsiębiorstwie zostały wydzielone dwa piony, które prowadzą inną działalność (podobne stanowisko jest prezentowane przez Dyrektora Administracji Skarbowej. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 29 października 2018 r. (nr 0113-KDIPT2-3.4011.416.2018.5.GG) uznał, iż „Wyodrębnienie organizacyjne sprowadza się do odmiennego przedmiotu działalności obu zorganizowanych części przedsiębiorstwa w ramach jednej działalności gospodarczej”). W takim wypadku każdy pion przedsiębiorstwa może być uznany za organizacyjnie wyodrębnioną ZCP. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przenoszone składniki spełniają definicję wyodrębnienia organizacyjnego.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (analogicznie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 24 listopada 2017 r. nr 0111-KDIB3-2.4012.591.2017.2.ABI). Dla zachowania finansowej odrębności nie jest konieczne wyodrębnienie wszystkich przychodów i kosztów oraz wszystkich należności i zobowiązań. Z definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika bowiem jedynie, że zespół składników materialnych i niematerialnych musi być na tyle zorganizowany i kompletny, aby mógł funkcjonować jako samodzielne przedsiębiorstwo, prowadzące określony rodzaj działalności gospodarczej (Tak również NSA w wyroku z 27 marca 2013 r., sygn. akt II FSK 1896/11.). Odnosząc powyższe warunki wyodrębnienia finansowego na grunt niniejszego stanu faktycznego należy uznać, że warunki te są spełnione, ponieważ Wnioskodawca jest w stanie wyodrębnić należności/zobowiązania oraz przychody/koszty funkcjonalnie związane z ZCP.

Wyodrębnienie funkcjonalne oznacza, że wyodrębniana część służyć będzie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi zatem stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. W konsekwencji, wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako konieczność przeniesienia wystarczającej ilości aktywów/zobowiązań/pracowników do wyodrębnionej ZCP. Przenoszony majątek powinien zawierać zarówno składniki materialne, jak i niematerialne. W skład ZCP wchodzą aktywa/należności/zobowiązania pozwalające na prowadzenie wyodrębnionej ZCP jako samodzielnego przedsiębiorstwa o charakterze zarówno materialnym i niematerialnym, tj.:

1. Know How: baza stałych klientów; baza potencjalnych klientów; ustawienia profilowania reklam ((…), (…), (…)); baza kontaktów (telefony, maile, dane kontaktowe); 3 letnie doświadczenie w branży (tajemnice branży, postępowania reklamacyjne, systemy informacyjne, kalkulatory wycen, dysk (…) z arkuszami i historiami, materiały marketingowe, profile w mediach społecznościowych, systemy transportowe); wiedza praktyczna i prawna; miesięczne szkolenie wdrożeniowe; stały kontakt z Wnioskodawcą i wsparcie w dalszym rozwoju; umowy zawarte na: internet, telefon, lokal, franczyzę,
2. Wyposażenie biur: biurko; krzesło; regal magazynowy x5; komputer stacjonarny + monitor, klawiatura oraz myszka; drukarka: waga; materiały pakownicze (noże, taśmy, folie bąbelkowe, koperty, foliopaki, folie stretch, kartony, przylgi kurierskie, naklejki kurierskie); sofa; materiały biurowe (długopisy, nożyczki, zszywacze, papier do drukarki, markery, rolki termiczne, segregatory, ładowarki, przedłużacze, bloki karteczek); smartfon; kasetka na pieniądze; meble kuchenne; meble toaletowe; środki czystości; wystrój biura (koszulki kurierskie, flagi).

W konsekwencji, również przesłanka wyodrębnienia funkcjonalnego jest spełniona. Przedmiotem rozważanej sprzedaży będzie bowiem zorganizowana masa majątkowa zawierająca składniki materialne i niematerialne oraz posiadająca przymiot niezależnego przedsiębiorstwa. Należy przy tym zauważyć, że dla spełnienia przesłanki wyodrębnienia funkcjonalnego kluczowe jest przejęcie jego funkcjonalnej tożsamości w oparciu o istotne składniki przejętego przedsiębiorstwa. Jednocześnie wyłączenie któregoś ze składników, nawet tych istotnych, możliwe jest w sytuacji, gdy składniki te mogą być łatwo zastępowalne bez naruszania funkcji i tożsamości przedsiębiorstwa (S. Krempa, Sprzedaż przedsiębiorstwa i jego zorganizowanej części. Podatki dochodowe, Warszawa 2007, s.35).

Ad 2

Na mocy art. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), z zakresu opodatkowania wyłączono pewne określone czynności. Do czynności tych, wymienionych w pkt 1 powołanego przepisu, należą transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie w przyszłości opisanego zespołu składników materialnych i niematerialnych będzie stanowić dostawę zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Biorąc pod uwagę, iż opisany wyżej zespół składników majątkowych stanowi ZCP, nie ma wątpliwości, iż przepis art. 6 pkt 1 ustawy o VAT powinien znaleźć zastosowanie do transakcji stanowiącej jego odpłatną dostawę. Wniosek ten oparty jest także o przepisy prawa europejskiego i orzecznictwa odnoszącego się do tych przepisów. W szczególności, w dyrektywie Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2C06 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, z późn. zm.; dalej „Dyrektywa VAT”) w art. 19 ustawodawca unijny posłużył się określeniem „przeniesienie całości lub części majątku” nie definiując go. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako „TSUE”) w wyroku C-497/01 Zita Modes zwrócił uwagę, że wyłączenie przeniesienia całości lub części majątku spod opodatkowania jest autonomiczną konstrukcją prawa unijnego i państwa członkowskie nie mają swobody jego interpretacji. Sposób rozumienia przedstawiony w tym wyroku przez TSUE wskazuje, że również na gruncie Dyrektywy VAT wyłączeniu z opodatkowania VAT taką część majątku, która jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Podobnie TSUE wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, ze art. 19 Dyrektywy VAT obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje TSUE, stwierdzenie że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy VAT, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym TSUE wskazał, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie Dyrektywy VAT.

Jak wynika z powyższego, w przypadku dokonania odpłatnej dostawy opisywanej masy majątkowej, zasadne jest zastosowanie przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy art. 6 wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie „transakcje zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

W świetle art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Jak już wskazano, ustawodawca na mocy art. 6 pkt 1 ustawy wyłączył od opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zwanej dalej: k.c.

Zgodnie z art. 55¹ k.c, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   
   
   

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia, jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Tę ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zatem należy wskazać, że fakt wyłączenia niektórych składników materialnych i niematerialnych może pozostawać bez wpływu na kwalifikację zbywanych składników jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę, itp. na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem transakcji, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

W wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy. W tym zakresie Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Trybunał rozpatrujący sprawę uznał, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Nawet jeżeli charakter tej działalności wymaga użytkowania określonych pomieszczeń, mogą one zostać udostępnione nabywcy w drodze dzierżawy. Nabywca może także sam dysponować odpowiednią nieruchomością, do której może przenieść całość przejętych aktywów i kontynuować działalność gospodarczą. W takich przypadkach dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa będącego poza zakresem VAT. Nawet sprzedaż zapasu towarów i wyposażenia sklepu może być traktowana jako zbycie przedsiębiorstwa niepodlegające VAT, jeżeli nabywca ma możliwość kontynuowania działalności zbywcy.

W kontekście uregulowań wspólnotowych oraz orzecznictwa TSUE należy wskazać, że nie ma podstaw do przyjęcia, że tylko przeniesienie wszystkich składników materialnych i niematerialnych jest okolicznością decydującą o uznaniu danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ jeśli dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, to spełnione zostaną przesłanki pozwalające uznać, z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności, że doszło do wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, w wyroku z 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1586/11 NSA zauważył, że „Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. (…) Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług”.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy transakcja zbycia zespołu składników materialnych i niematerialnych będzie stanowiła zorganizowaną część przedsiębiorstwa zgodnie z art. 2 pkt 27e niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 6 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 4 czerwca 2018 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług kurierskich. Wnioskodawca zajmuję się doborem odpowiedniej firmy kurierskiej dla przesyłki. Wnioskodawca obsługuje zarówno klientów indywidualnych jak i firmowych. Wnioskodawca zamierza dokonać transakcji sprzedaży zespołu składników majątkowych oraz niemajątkowych. Transakcja obejmie:

1. Know How: baza stałych klientów; baza potencjalnych klientów; ustawienia profilowania reklam ((…), (…), (…)); baza kontaktów (telefony, maile, dane kontaktowe); 3 letnie doświadczenie w branży (tajemnice branży, postępowania reklamacyjne, systemy informacyjne, kalkulatory wycen, dysk (…) z arkuszami i historiami, materiały marketingowe, profile w mediach społecznościowych, systemy transportowe); wiedza praktyczna i prawna; miesięczne szkolenie wdrożeniowe; stały kontakt z Wnioskodawcą i wsparcie w dalszym rozwoju; umowy zawarte na: internet, telefon, lokal, franczyzę.
2. Wyposażenie biura: biurko; krzesło; regał magazynowy x5; komputer stacjonarny + monitor, klawiatura oraz myszka; drukarka; waga; materiały pakownicze (noże, taśmy, folie bąbelkowe, koperty, foliopaki, folie stretch, kartony, przylgi kurierskie, naklejki kurierskie); sofa; materiały biurowe (długopisy, nożyczki, zszywacze, papier do drukarki, markery, rolki termiczne, segregatory, ładowarki, przedłużacze, bloki karteczek); smartfon; kasetka na pieniądze; meble kuchenne; meble toaletowe; środki czystości; wystrój biura (koszulki kurierskie, flagi).

Wnioskodawca zawarł umowę franczyzy, za zgodą franczyzodawcy zostaną przekazane prawa i obowiązki wynikające z umowy na nabywcę. Transakcja zbycia obejmie bazę klientów, wypracowaną pozycję na rynku, wypracowane know how, umowy związanych z działalnością oraz otrzyma wsparcie wraz z miesięcznym szkoleniem wdrożeniowym. Transakcja obejmie również prawa i obowiązki umowy najmu biura oraz wyposażenie biura.

Wnioskodawca jest w stanie wyodrębnić koszty związane ze zbywanymi składnikami majątku oraz przychody, które były generowane w związku ze sprzedawanymi składnikami majątku. Możliwe jest przypisanie do zbywanych składników majątku odpowiadających mu przychodów i kosztów. Wnioskodawca jest w stanie na podstawie prowadzonej ewidencji sporządzić bilans oraz rachunek zysków i strat odzwierciedlający sytuację majątkową, oraz wynik działalności związany ze zbywaną częścią majątku.

Wyodrębnienie organizacyjne transakcji na moment jej przeprowadzenia obejmuje wyposażenie w niezbędne składniki materialne i niematerialne potrzebne do świadczenia usług związanych z działalnością Wnioskodawcy oraz stanowi strukturę organizacyjną. Podstawą wspomnianego wydzielenia są dokumenty wewnętrzne, takie jak regulamin, określający docelowe grupy klientów wraz ze sposobem ich obsługi, w związku z tym, wyodrębnione są procedury do obsługi osób prywatnych, jak i przedsiębiorców. We wskazanym przez Wnioskodawcę zespole składników majątkowych zachowane są funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, w taki sposób, aby nabywca w oparciu o nabyte od Wnioskodawcy składniki miał możliwość prowadzenia działalności gospodarczej bez udziału dodatkowych struktur lub elementów.

W ww. zespole składników majątkowych zachowane są funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, tak aby nabywca w oparciu o te składniki miał możliwość prowadzenia działalności gospodarczej bez udziału dodatkowych struktur lub elementów.

Wnioskodawca zamierza sprzedać opisany zespół składników majątkowych oraz niemajątkowych w możliwie najkrótszym czasie, niesprecyzowanym liczbowo. Sprzedaż ma nastąpić na rzecz osoby prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą.

Składniki majątku pozwalają wykonywać działalność brokera usług kurierskich w sposób zorganizowany, zarobkowy i w sposób ciągły. Nabywca będzie kontynuował dotychczas prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność przy pomocy opisanego zespołu składników majątkowych oraz niemajątkowych w niezmienionym zakresie. Kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę nie będzie wymagało od nabywcy angażowania innych składników majątków, które nie będą przedmiotem sprzedaży, a także nie będzie wymagało podejmowania dodatkowych działań.

Przedmiotem sprzedaży będą wszystkie składniki majątku (materialne i niematerialne) poza samochodem, będącym przedmiotem leasingu. Umowa leasingu nie dopuszcza możliwości cesji na nabywcę, tym samym pozostanie on w majątku Wnioskodawcy. Wnioskodawca planuje wykorzystywać samochód w nowej działalności m.in. do dojazdu do klientów, dojazdu na pocztę itp. Samochód będzie wykorzystywany przez jakiś czas, bliżej nieokreślony, jednakże nie wyklucza w przyszłości cesji leasingu. Poza samochodem w majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy pozostanie kasa fiskalna oraz laptop, które również będą wykorzystane w dalszej działalności. Wnioskodawca będzie kontynuował działalność gospodarczą, która będzie polegać na sprzedaży przedmiotów przez internet oraz na usługach związanych z projektowaniem druku 3D. Wnioskodawca nie będzie kontynuował dotychczasowej działalności.

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy i powołanych regulacji prawnych należy stwierdzić, że wskazany zespół składników materialnych i niematerialnych składających się na działalność w zakresie usług kurierskich – dobór odpowiedniej firmy kurierskiej dla przesyłki, będący przedmiotem sprzedaży, będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Będący przedmiotem sprzedaży zespół składników materialnych i niematerialnych charakteryzuje się wyodrębnieniem na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Jak wynika z opisu sprawy, majątek w momencie sprzedaży stanowić będzie wyodrębniony w ramach struktury organizacyjnej zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych w zakresie usług kurierskich, do których będzie można przypisać koszty i przychody oraz które cechować będzie zdolność do tego, aby stanowić niezależne i samodzielne przedsiębiorstwo, zdolne do realizacji dotychczasowych zadań gospodarczych.

Zatem ponieważ będący przedmiotem sprzedaży zespół składników materialnych i niematerialnych związany z prowadzoną działalnością w zakresie usług kurierskich – dobór odpowiedniej firmy kurierskiej dla przesyłki, będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy to planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż ww. zespołu składników materialnych i niematerialnych, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym, w zakresie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.