Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.380.2021.3.NM
z 3 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2021 r. (data wpływu 13 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2021 r. (data wpływu 19 lipca 2021 r.) oraz pismem z dnia 16 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia miejsca opodatkowania przychodu z tytułu wystąpienia ze spółki osobowej (pytanie nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 lipca 2021 r. i z dnia 16 lipca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Obywatel Czeski (rezydent czeski) do końca 201X r. był komandytariuszem w polskiej spółce komandytowej. Z dniem 31 grudnia 201X r. wystąpił ze spółki. Rozliczenia udziału dokonano zgodnie z art. 65 § 1 Kodeksu spółek handlowych. Spółka zobowiązała się do wypłaty równowartości udziału w terminie do końca grudnia 201X r. Wypłata nie została zrealizowana. W lipcu 201Y r. wspólnik zawarł przed polskim sądem ugodę, na podstawie której czeska spółka z o.o. (dalej: „Spółka A”) wstąpiła w miejsce polskiej spółki komandytowej jako dłużnika i zobowiązała się do zapłaty ustalonej kwoty, tytułem wypłaty równowartości udziału na terenie Czech i ze swojego majątku. Zobowiązanie w dalszym ciągu nie było zrealizowane, a wspólnik część swojego roszczenia wobec Spółki A (ale wynikającego z wypłaty równowartości udziału w polskiej spółce komandytowej) cedował na kolejną (inną) czeską spółkę z o.o. (dalej: „Spółka B”).

Spółka B ma wypłacić klientowi w Czechach w 2021 r. kwotę wynikającą z cesji, ale obejmującą wypłaty równowartości udziału w polskiej spółce komandytowej należne od 201X r.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „PDOFizU”), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 16 PDOFizU, przychodem z działalności gospodarczej są również środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17b PDOFizU, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku: otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 11 PDOFizU, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki, w części odpowiadającej uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 50 PDOFizU, wolne od podatku dochodowego są przychody otrzymane w związku ze zwrotem udziałów lub wkładów w spółdzielni, do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów do spółdzielni.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że określenie „Obywatel Czeski (rezydent czeski) do końca 201X r. był komandytariuszem w polskiej spółce komandytowej (...)” odnosi się do Wnioskodawcy i do spółki komandytowej, której siedziba była w Polsce. Wnioskodawca … był wspólnikiem i jednym z założycieli spółki komandytowej, założonej według prawa polskiego, z siedzibą na terenie Polski. Spółka komandytowa została założona w październiku 201Z r., a działalność prowadziła na terenie województwa … . Wnioskodawca był komandytariuszem wskazanej spółki od dnia jej założenia, do dnia wystąpienia ze Spółki, tj. do dnia 31 grudnia 201X r.

Ponadto wskazano, że określenia użyte we wniosku (wspólnik, klient) dotyczą Wnioskodawcy.

Wnioskodawca przystąpił do spółki w październiku 201Z r. Z tytułu udziału w polskiej spółce komandytowej, był opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych w formie liniowej.

Wnioskodawca wskazał również, że wezwał spółkę komandytową z siedzibą w Polsce i komplementariuszy tej spółki do ugody przed polskim sądem. W trakcie negocjowania ugody spółka komandytowa z siedzibą w Polsce powiadomiła Wnioskodawcę, że istnieje możliwość wstąpienia na miejsce dotychczasowego dłużnika (polskiej spółki) innej czeskiej spółki, określonej w opisie zdarzenia jako Spółki A. Ostatecznie stronami ugody zawartej przed sądem polskim zostali Wnioskodawca, spółka komandytowa z siedzibą w Polsce, której wspólnikiem był Wnioskodawca oraz spółka czeska, określona w opisie zdarzenia jako Spółka A – jako spółka wstępująca na miejsce dłużnika (polskiej spółki).

Spółka A zobowiązała się na podstawie ugody do spłaty udziału kapitałowego Wnioskodawcy, we własnym imieniu, w terminie 10 lat od dnia zawarcia ugody. Ugoda dotyczyła przejęcia długu przez Spółkę A od polskiej spółki.

Wnioskodawca w Republice Czeskiej część należności wynikającej z ugody, tj. część roszczenia z tytułu spłaty udziału kapitałowego, scedował na inną czeską spółkę, opisaną w opisie zdarzenia jako Spółka B. Spółka B była w czasie realizacji cesji dłużnikiem Spółki A. Na podstawie umowy cesji, Spółka B mogła zobowiązać się do świadczenia na rzecz Wnioskodawcy. Część kwoty, która z umowy cesji ma być wypłacona Wnioskodawcy dotyczy ugody zawartej w Polsce, a związanej z wypłatą udziału kapitałowego należnego Wnioskodawcy od spółki komandytowej z siedzibą w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na terenie Polski?
2. Od czego będzie zależeć wysokość zapłaconego podatku?
3. Czy Wnioskodawca w wypadku powstania obowiązku podatkowego na terenie Polski ma złożyć zeznanie podatkowe do Urzędu Skarbowego … jako właściwego dla osób nieposiadających miejsca zamieszkania w Polsce?
4. Jakie dokumenty są niezbędne do złożenia zeznania podatkowego?
5. Czy czas, który upłynął od podpisania rozliczenia udziałów (grudzień 201X r.) i ugody (201Y r.) ma wpływ na obowiązek płacenia podatku z sumy otrzymanej w 2021 r.?
6. Czy fakt, że osoba trzecia wstąpiła na miejsce dłużnika i nie otrzymała od niego żadnych środków od polskiej spółki komandytowej ma znaczenie na obowiązek płacenia podatku przez wspólnika?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 1. Natomiast w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2-6 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym we wniosku i jego uzupełnieniu), jest On zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego na terenie Polski, ponieważ zakład spółki komandytowej, której był wspólnikiem był położony na terenie Polski.

Ponadto, zgodnie z art. 3 ust. 2a PDOFizU, osoby fizyczne podlegają obowiązkowi podatkowemu od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca nie ma miejsca zamieszkania na terenie Polski. Wypłata faktycznie została zrealizowana przez spółkę czeską (Spółka B), w jej imieniu i na terenie Republiki Czeskiej (na podstawie przejęcia długu z ugody przed polskim sądem).

Wnioskodawca otrzyma środki pieniężne z tytułu umowy cesji i tutaj rodzi się wątpliwość, czy wypłata tych środków może być postrzegana zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 16 PDOFizU jako środki pieniężne z tytułu wystąpienia ze spółki.

Wnioskodawca jest zdania, że wypłata świadczenia podlega podatkowi od osób fizycznych w Polsce w związku z tym, że zdarzenie (ugoda) miało miejsce na terenie Polski i było związane ze spółką komandytową, która miała siedzibę na terenie Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających,
6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości,
7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że dnia 31 grudnia 201X r. Wnioskodawca (czeski rezydent podatkowy) wystąpił z polskiej spółki komandytowej, w której pełnił funkcje komandytariusza. W związku z brakiem spłaty ze strony spółki, Wnioskodawca wezwał spółkę i jej komplementariuszy do ugody przed polskim sądem. W wyniku ugody, w miejsce dotychczasowego dłużnika (polskiej spółki) wstąpiła czeska spółka (Spółka A), która zobowiązała się do spłaty udziału kapitałowego Wnioskodawcy, we własnym imieniu. Zobowiązanie jednak w dalszym ciągu nie było zrealizowane. W związku z powyższym, część należności wynikającej z ugody, tj. część roszczenia z tytułu spłaty udziału kapitałowego, Wnioskodawca scedował na inną czeską spółkę (Spółka B). Spółka B była w czasie realizacji cesji dłużnikiem Spółki A. Spółka B w Czechach ma wypłacić Wnioskodawcy w 2021 r. kwotę wynikającą z cesji, ale obejmującą wypłaty równowartości udziału w polskiej spółce komandytowej należne od 201X r.

Z uwagi na przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, konieczne jest odwołanie się do regulacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie dnia 13 września 2011 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 991; dalej: „Umowa UPO”).

Zgodnie z art. 20 ust. 1 Umowy UPO, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to gdzie są osiągane, a nieobjęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Umowy podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Natomiast art. 20 ust. 2 ww. Umowy wskazuje, że postanowienia ustępu 1 nie mają zastosowania do dochodu innego niż dochód z majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 8 ustęp 2, jeżeli osoba osiągająca taki dochód, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony i gdy prawo lub majątek, z tytułu którego dochód jest wypłacany, są faktycznie związane z działalnością takiego zakładu. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7.

Podstawą rozstrzygnięcia przedmiotowego wniosku jest ustalenie, czy w omawianej kwestii zastosowanie będzie miał art. 20 ust. 1 Umowy UPO czy też art. 20 ust. 2 Umowy UPO.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 16 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki.

Z przepisów tych wynika, że środki pieniężne uzyskane z tytułu wystąpienia ze spółki osobowej, stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się całą kwotę wypłaconą wspólnikowi.

Należy jednak mieć na uwadze, że dalsze przepisy wyłączają z przychodów tę część kwoty wypłaconej przy wystąpieniu ze spółki, która odpowiada udziałowi wspólnika w zyskach spółki, a która dotychczas nie została mu wypłacona (art. 14 ust. 3 pkt 11). Przy czym przychodem jest kwota wypłacona, a nie kwota należna. Powstanie on więc dopiero z chwilą otrzymania przez występującego wspólnika pieniędzy, względnie z chwilą postawienia mu ich do dyspozycji. Tym samym późniejsze wypłacenie wspólnikowi (byłemu wspólnikowi) środków pieniężnych z tytułu wystąpienia ze spółki osobowej nie zmienia ich kwalifikacji do źródła przychodów z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki, w części odpowiadającej uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, środki pieniężne uzyskane z tytułu wystąpienia ze spółki osobowej, stanowią przychód z działalności gospodarczej, a przychodem tym jest kwota wypłacona a nie kwota należna. Konsekwentnie, w praktyce przychód powstanie dopiero z chwilą otrzymania przez występującego wspólnika pieniędzy. Dlatego też późniejsze wypłacenie byłemu wspólnikowi środków pieniężnych z tytułu wystąpienia ze spółki osobowej nie stanowi podstawy do zmiany kwalifikacji ich źródła na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Środki pieniężne, które Wnioskodawca otrzyma w 2021 r. będą Mu wypłacone tytułem wypłaty równowartości udziałów w polskiej spółce komandytowej. Dla ich kwalifikacji nie ma znaczenia fakt, że wypłaty dokona Spółka B (czeska sp. z o.o.), gdyż podstawa dokonania płatności pozostaje niezmieniona – jest to ugoda sądowa przyznająca Wnioskodawcy roszczenie z tytułu spłaty udziału kapitałowego.

Dokonane cesje wierzytelności są czynnością wtórną, natomiast dla ustalenia miejsca opodatkowania istotny jest tytuł należności, którym jest spłata udziału kapitałowego.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie, w zakresie Umowy UPO zastosowanie będzie miał art. 20 ust. 2, tj. otrzymane przez Wnioskodawcę środki pieniężne są faktycznie związane z działalnością zakładu w Polsce.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz zdarzenie przyszłe przedstawione przez Wnioskodawcę, wskazać należy, że środki pieniężne, które otrzyma Wnioskodawca powinny zostać opodatkowane na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, gdyż art. 14 ust. 2 pkt 16 stanowi o środkach pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z tej spółki, a nie o przychodzie należnym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Z przepisów normujących instytucję interpretacji indywidualnej wynika, że zakres żądania wnioskodawcy wyznacza w szczególności:

1. stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony (przedstawione) we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
2. stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
3. zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz w korelacji z zaprezentowanym własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.
   
   

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie oceny stanowiska Wnioskodawcy w kontekście postawionego pytania w odniesieniu wyłącznie do skutków podatkowych, jakie w przedmiotowej sprawie wystąpią po Jego stronie. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii obowiązków innych podmiotów, w tym pozostałych wspólników oraz samej spółki.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.