Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.120.2021.2.ALN
z 6 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 lutego 2021 r. (data wpływu 24 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z 20 kwietnia 2021 r. (data wpływu 27 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do dokonania odliczenia kwot wydatkowanych na opłaty licencyjne w związku z umową o korzystanie z kasy rejestrującej on-line mającej postać oprogramowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

24 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do dokonania odliczenia kwot wydatkowanych na opłaty licencyjne w związku z umową o korzystanie z kasy rejestrującej on-line mającej postać oprogramowania.

Wniosek uzupełniono pismem z pismem z 20 kwietnia 2021 r. (data wpływu 27 kwietnia 2021 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy i opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium Polski, gdzie również jest zarejestrowany dla celów podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa). Przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy jest działalność w zakresie pozostałych pozaszkolnych form edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKD 85.58.B). W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca uzyskuje przychody ze sprzedaży usług, przy czym nie dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej ani na rzecz rolników ryczałtowych. W związku z powyższym aktualnie Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Wnioskodawca zamierza rozszerzyć zakres prowadzonej działalności gospodarczej na świadczenie usług związanych z wyżywieniem w stacjonarnej placówce gastronomicznej (prowadzenie sezonowej restauracji).

Zgodnie z art. 111 ust. 1 i ust. 6a ustawy w związku z art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) i art. 145b ust. 3 ustawy oraz § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, Wnioskodawca będzie miał obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży usług, o które zostanie rozszerzony przedmiot działalności Wnioskodawcy, przy zastosowaniu kasy rejestrującej umożliwiającej połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a centralnym repozytorium kas (tak zwana kasa on-line).

Zgodnie z § 1 pkt 22 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 maja 2020 r. w sprawie grup podatników lub rodzajów czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas rejestrujących mających postać oprogramowania, podatnik prowadzący działalność w zakresie usług restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych (PKWiU 56.10) może prowadzić ewidencję sprzedaży wyżej wskazanych usług przy wykorzystaniu kasy mającej postać oprogramowania (dalej także jako „kasa wirtualna”).

Wnioskodawca rozważa rozpoczęcie prowadzenia ewidencji sprzedaży w odniesieniu do usług gastronomicznych przy użyciu kasy wirtualnej. Ponieważ kasa wirtualna jest programem komputerowym (oprogramowaniem), jedynym sposobem jej dystrybucji przez producenta kasy wirtualnej, który nie zamierza wyzbyć się autorskich praw majątkowych do niej, może być wyłącznie udzielanie prawa do korzystania z oprogramowania (licencji). Wnioskodawca zamierza nabyć i utrzymać prawo do korzystania z kasy wirtualnej poprzez uzyskanie licencji w zamian za ponoszenie opłat okresowych (np. miesięcznych, kwartalnych, rocznych – w zależności od oferty rynkowej) z tego tytułu na rzecz licencjodawcy (dalej: opłaty licencyjne).

Na pytanie postawione w wezwaniu o treści:

1. Czy Wnioskodawca w odniesieniu do kasy on-line mającej postać oprogramowania będzie posiadał fakturę potwierdzającej zapłatę wszystkich opłat licencyjnych okresowych (np. miesięcznych, kwartalnych, rocznych – w zależności od oferty rynkowej)?
2. Czy Wnioskodawca w odniesieniu do kasy on-line mającej postać oprogramowania będzie posiadał dowód zapłaty całej należności tj. wszystkich opłat licencyjnych okresowych (np. miesięcznych, kwartalnych, rocznych – w zależności od oferty rynkowej)?
3. Czy Wnioskodawca rozpocznie prowadzenie ewidencji sprzedaży, przy użyciu zakupionej kas on-line mającej postać oprogramowania, której nabycie nastąpiło w okresie obowiązywania potwierdzenia wydanego przez Prezesa Głównego Urzędu Miar, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy?
4. Ponieważ w pytaniu Wnioskodawca wskazał, że uzyskanie licencji na korzystanie z kasy wirtualnej nastąpi nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, dlatego należy wskazać:
   • czy Wnioskodawca zamierza użytkować kasę wirtualną bez licencji,
     
   • czy uzyskanie licencji będzie oznaczało posiadanie dowodu zapłaty całej należności tj. wszystkich opłat licencyjnych okresowych (np. miesięcznych, kwartalnych, rocznych – w zależności od oferty rynkowej),
     
   • czy Wnioskodawca przed uzyskaniem licencji zamierza dokonywać sprzedaży usług gastronomicznych,
     
   • co Wnioskodawca rozumie pod zwrotem uzyskanie licencji na korzystanie z kasy wirtualnej nastąpi nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, jednocześnie należy wskazać, że przepis art. 111 ust. 4 pkt 2 ustawy, nie odnosi się do uzyskania licencji.

5. Czy Wnioskodawca rozpocznie ewidencję usług gastronomicznych na kasie on-line mającej postać oprogramowania (wirtualnej) w momencie dokonania pierwszej sprzedaży usług gastronomicznych?
6. Należy wskazać klasyfikację statystyczną (pełny siedmiocyfrowy symbol) dla) dla świadczonych usług gastronomicznych, które są ewidencjonowane na kasach rejestrujących objętych wnioskiem o interpretację - zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) 2015 (zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676 z późn. zm.).
   
   

Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi:

Odpowiedź na pytanie nr 1, pytanie nr 2 oraz pytanie nr 4 tiret drugie

Wnioskodawca zawrze z producentem kasy mającej postać oprogramowania (dalej: Kasa) umowę o korzystanie z Kasy (udzielenie licencji) na czas nieoznaczony. Na podstawie zawartej umowy Wnioskodawca będzie co miesiąc otrzymywał od producenta Kasy fakturę za udzielenie licencji na dany miesiąc. Uiszczenie opłaty licencyjnej za dany miesiąc nastąpi po otrzymaniu faktury i na jej podstawie, co oznacza, że faktura nie będzie stanowiła samoistnego potwierdzenia zapłaty jakiejkolwiek z miesięcznych opłat licencyjnych. Faktura za dany miesiąc wraz z potwierdzeniem przelewu kwoty należności, na jaką opiewa ta faktura, będzie dowodem zapłaty przez Wnioskodawcę opłaty licencyjnej za dany miesiąc korzystania z Kasy. Wnioskodawca nie otrzyma faktury potwierdzającej zapłatę wszystkich opłat licencyjnych. Dopóki umowa nie zostanie rozwiązana. Wnioskodawca będzie w stanie udokumentować opłacenie wszystkich dotychczas wymagalnych opłat licencyjnych, ale nie będzie w stanie ustalić, jaka część opłat licencyjnych ze wszystkich opłat, do jakich Wnioskodawcy będzie zobowiązany na podstawie umowy o korzystanie z Kasy, została uiszczona. Oświadczenie, że zostały przez Wnioskodawcę uiszczone wszystkie opłaty wynikające z umowy o udzielenie licencji na korzystanie z Kasy, Wnioskodawca będzie mógł złożyć dopiero po rozwiązaniu umowy.

Odpowiedź na pytanie nr 3

Wnioskodawca nie zakupi, ani pod żadnym innym tytułem nie nabędzie Kasy, to jest Wnioskodawca nie nabędzie całości autorskich praw majątkowych do Kasy. Wnioskodawca zawrze z producentem Kasy umowę, na mocy której Wnioskodawca będzie uprawniony do korzystania z Kasy (Wnioskodawcy zostanie udzielona licencja niewyłączna na korzystanie z Kasy) w zamian za opłatę licencyjną naliczaną za każdy miesiąc korzystania przez Wnioskodawcę z Kasy. Zawarcie przez Wnioskodawcę umowy o udzielenie licencji na korzystanie z Kasy nastąpi w okresie obowiązywania potwierdzenia wydanego przez Prezesa Głównego Urzędu Miar, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Odpowiedź na pytanie nr 4 tiret pierwsze

Nie

Odpowiedź na pytanie nr 4 tiret trzecie

Nie

Odpowiedź na pytanie nr 4 tiret czwarte

Pod zwrotem „uzyskanie licencji na korzystanie z kasy wirtualnej nastąpi nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji” Wnioskodawca rozumie to, że uzyskanie licencji na korzystanie z Kasy nastąpi przed rozpoczęciem ewidencjonowania sprzedaży usług związanych z wyżywieniem w stacjonarnej placówce gastronomicznej.

Odpowiedź na pytanie nr 5

Tak

Odpowiedź na pytanie nr 6

Usługi przygotowywania i podawania posiłków w restauracjach PKWiU nr 56.10.11.0

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z rozpoczęciem przez Wnioskodawcę prowadzenia ewidencji sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej mającej postać oprogramowania Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia od podatku należnego kwoty wydanej na uzyskanie prawa do korzystania z kasy wirtualnej w wysokości 90% wydatków z tytułu opłat licencyjnych (bez podatku), nie więcej jednak niż 700 zł, a w przypadku gdy kwota ta jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego prawo do zwrotu różnicy na rachunek bankowy podatnika lub do odliczenia od podatku należnego tej różnicy za następne okresy rozliczeniowe, pod warunkiem że uzyskanie licencji na korzystanie z kasy wirtualnej nastąpi nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji?

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 111 ust. 4 pkt 1 ustawy podatnicy, u których powstał obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży i którzy w obowiązujących terminach rozpoczęli prowadzenie ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a ustawy (to jest kas on-line), mają prawo do odliczenia od podatku należnego kwoty wydanej na zakup każdej z kas rejestrujących, w wysokości 90% jej ceny zakupu (bez podatku), nie więcej jednak niż 700 zł, a w przypadku gdy kwota ta jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, mają prawo do zwrotu ich różnicy na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, lub do odliczenia od podatku należnego tej różnicy za następne okresy rozliczeniowe, pod warunkiem że zakup kas rejestrujących nastąpił nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji (dalej: prawo do ulgi). Należy przy tym jednakże zauważyć, że zgodnie z przepisem art. 111 ust. 3ca ustawy, podatnicy nie muszą być właścicielami kas sprzętowych on-line (innymi słowy, nie muszą ich zakupić), lecz mogą używać ich do prowadzenia ewidencji sprzedaży na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, gdy zostały one nabyte odpowiednio przez wynajmującego, wydzierżawiającego, leasingodawcę lub drugą stronę innej umowy o podobnym charakterze, w okresie obowiązywania homologacji. Art. 111 ust. 4 ustawy w sposób jednoznaczny wiąże prawo do ulgi z konkretnym sposobem nabycia własności kasy (zakup), a nie z jakąkolwiek formą nabycia własności kasy, a tym bardziej z nabyciem prawa do korzystania z kasy na podstawie innego niż własność tytułu prawnego. Nie ulega zatem wątpliwości odnośnie do kasy sprzętowej on-line, że prawo do ulgi nie powstaje u podatnika, który zdecydował się na najem, dzierżawę czy leasing kasy sprzętowej on-line. Taki podatnik nie dokonał bowiem zakupu kasy i w konsekwencji nie wydał żadnej kwoty na zakup kasy; ponosi natomiast opłaty okresowe za prawo do używania kasy sprzętowej.

Z kolei zgodnie z art. 111b ust. 2 ustawy, do kas wirtualnych przepisy art. 111 ustawy stosuje się odpowiednio. Oznacza to, że niektóre przepisy ww. artykułu stosuje się wprost, inne z odpowiednimi - z uwagi na ich przedmiot lub sposób regulacji - zmianami, a te, których nie da się pogodzić z istotą regulacji, do której przepisy ww. artykułów mają być stosowane odpowiednio, są pomijane.

Kasa wirtualna nie jest przedmiotem materialnym, lecz programem komputerowym, to jest utworem w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: Prawo autorskie). Odpowiednikiem prawa własności przedmiotu materialnego (rzeczy) w odniesieniu do utworów jest przysługiwanie autorskich praw majątkowych, zaś odpowiednikiem zakupu rzeczy jest odpłatne nabycie autorskich praw majątkowych, wywołujące ten skutek, że podmiot przenoszący na inną osobę autorskie prawa majątkowe zarazem się ich wyzbywa. Ponieważ autorskie prawa majątkowe do kasy wirtualnej nie zostaną przeniesione na Wnioskodawcę, nie dojdzie do zakupu kasy wirtualnej przez Wnioskodawcę, a tym samym także do wydania jakiejkolwiek kwoty przez Wnioskodawcę na zakup kasy wirtualnej. Wnioskodawca będzie ponosił opłaty licencyjne za prawo korzystania, w zakresie przedmiotowym i przez okres opisany warunkami licencji, z kasy wirtualnej, to jest za prawo korzystania z kopii programu komputerowego, do którego autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie, które to prawo do odpłatnego korzystania stanowi formę rozpowszechnienia programu komputerowego określoną w art. 74 ust. 4 pkt 3 prawa autorskiego jako „najem kopii programu komputerowego”. Będzie to zatem formuła analogiczna dla najmu, dzierżawy czy leasingu kasy sprzętowej on-line.

W ocenie Wnioskodawcy, przepisy ustawy w obowiązującym brzmieniu nie pozwalają na przyjęcie, że opłaty licencyjne ponoszone tytułem prawa korzystania z kasy wirtualnej dają prawo do ulgi, a zatem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym nie będzie przysługiwało prawo do ulgi.

Odpowiednie stosowanie art. 111 ust. 4 ustawy do kas wirtualnych oznacza, że w przypadku, gdy podatnik nabędzie autorskie prawa majątkowe do danego oprogramowania będącego kasą wirtualną, będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia od podatku należnego kwoty wydanej na nabycie tych autorskich praw majątkowych. Natomiast pomiędzy korzystaniem z kasy wirtualnej na podstawie licencji a korzystaniem, odpowiednio na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy leasingu, z kasy sprzętowej on-line istnieje na tyle daleka zbieżność, że także do podatkowych skutków odpłatności za korzystanie z kasy mającej postać oprogramowania należy odpowiednio (art. 111b ust. 2 ustawy) stosować przepisy o skutkach odpłatności za korzystanie z kasy sprzętowej on-line na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy leasingu.

W konsekwencji prawo do ulgi odnośnie do opłat licencyjnych za korzystanie z kasy wirtualnej byłoby możliwe wyłącznie w przypadku, gdyby ustawodawca przewidział prawo do takiej ulgi w przypadku wydatków tytułem czynszu czy opłat leasingowych za korzystanie z kasy sprzętowej on-line. W konsekwencji brak możliwości skorzystania z ulgi w przypadku korzystania z kasy sprzętowej on-line na podstawie umowy najmu albo innej umowy o podobnym charakterze oznacza brak możliwości skorzystania z ulgi w przypadku korzystania z kasy wirtualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 111 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Zgodnie z art. 111 ust. 4 ustawy, podatnicy, u których:

1. powstał obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży i którzy w obowiązujących terminach rozpoczęli prowadzenie ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w ust. 6a,
2. nie powstał obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży i którzy rozpoczęli prowadzenie ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w ust. 6a, oraz dotychczas nie używali kas rejestrujących lub kas, o których mowa w art. 145a ust. 1, do prowadzenia ewidencji sprzedaży

-mają prawo do odliczenia od podatku należnego kwoty wydanej na zakup każdej z kas rejestrujących, w wysokości 90% jej ceny zakupu (bez podatku), nie więcej jednak niż 700 zł, a w przypadku gdy kwota ta jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, mają prawo do zwrotu ich różnicy na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, lub do odliczenia od podatku należnego tej różnicy za następne okresy rozliczeniowe, pod warunkiem że zakup kas rejestrujących nastąpił nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji.

Stosownie do art. 111 ust. 5 ustawy, w przypadku gdy podatnicy, o których mowa w ust. 4, wykonują wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub są podatnikami, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od dnia złożenia wniosku przez podatnika.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1, mogą dokonać odliczenia lub otrzymać zwrot, o których mowa w art. 111 ust. 4 i 5, na zakup kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a, przy czym za dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji przyjmuje się dzień 1 stycznia 2021 r. - dla podatników, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy.

Odnosząc się do możliwości skorzystania z prawa do „ulgi” w przypadku zakupu kasy on-line należy wskazać, że sposób i tryb odliczania od podatku należnego lub zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących on-line określa obowiązujące od 1 maja 2019 r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie odliczenia lub zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących oraz zwrotu tych kwot przez podatnika (Dz. U. z 2019 r. poz. 820), zwanego dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie odliczenia lub zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących oraz zwrotu tych kwot przez podatnika, odliczenie kwoty wydanej na zakup kasy rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 4 ustawy zwanej dalej „kwotą wydaną na zakup”, lub jej zwrot następuje pod warunkiem:

1. rozpoczęcia prowadzenia ewidencji sprzedaży przez podatnika przy użyciu kasy rejestrującej zakupionej w okresie obowiązywania potwierdzenia, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy;
2. posiadania przez podatnika faktury potwierdzającej zakup kasy rejestrującej oraz dowodu zapłaty całej należności za jej zakup.
   
   

§ 2 ust. 2 rozporządzenia w sprawie odliczenia lub zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących oraz zwrotu tych kwot przez podatnika stanowi, że w przypadku podatników prowadzących ewidencję sprzedaży przy użyciu więcej niż jednej kasy rejestrującej odliczenie lub zwrot, o którym mowa w ust. 1, na zakup każdej z tych kas następuje dodatkowo pod warunkiem rozpoczęcia prowadzenia ewidencji przy użyciu każdej kasy rejestrującej w każdym punkcie sprzedaży nie później niż w okresie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia prowadzenia ewidencji sprzedaży przez podatnika.

Stosownie do § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie odliczenia lub zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących oraz zwrotu tych kwot przez podatnika, odliczenia, o którym mowa w § 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług za okres rozliczeniowy, w którym rozpoczęto prowadzenie ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, lub za okresy następujące po tym okresie rozliczeniowym. W przypadku gdy kwota wydana na zakup wykazana w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług za dany okres rozliczeniowy jest niższa bądź równa kwocie podatku należnego, podatnik pomniejsza kwotę tego podatku o wysokość kwoty wydanej na zakup.

W przypadku gdy kwota wydana na zakup wykazana w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług za dany okres rozliczeniowy jest wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik pomniejsza kwotę podatku należnego o wysokość kwoty wydanej na zakup, a pozostałą część kwoty wydanej na zakup może, w tym okresie rozliczeniowym, wykazać do zwrotu na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, zwanych dalej „rachunkiem”, lub powiększyć kwotę podatku naliczonego do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy (§ 3 ust. 3 rozporządzenia w sprawie odliczenia lub zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących oraz zwrotu tych kwot przez podatnika).

Zgodnie z § 3 ust. 4 rozporządzenia w sprawie odliczenia lub zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących oraz zwrotu tych kwot przez podatnika, jeżeli w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług za dany okres rozliczeniowy nie wystąpił podatek należny, podatnik kwotę wydaną na zakup wykazuje do zwrotu na rachunek lub powiększa kwotę podatku naliczonego do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.

Nowe regulacje przewidują system zwrotu kwot wydanych na zakup kasy on-line w wysokości 90% zakupu (bez podatku), jednakże nie więcej niż 700 zł dla:

• podatników, u których powstał obowiązek prowadzenia ewidencji i którzy rozpoczęli prowadzenie ewidencji sprzedaży w obowiązujących terminach, przy użyciu kas on-line;
  

• podatników, u których nie powstał obowiązek prowadzenia ewidencji i którzy dobrowolnie rozpoczną prowadzenie ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas on-line oraz wcześniej nie stosowali innych rodzajów kas do prowadzenia ewidencji sprzedaży;
  

• podatników zobligowanych do wymiany kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii na kasy on-line ze względu na działalność prowadzoną w określonych ustawą branżach.
  
  

Z dniem 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. z 2019 r., poz. 675). Ustawa ta wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach – obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

W myśl art. 111a ust. 3 ustawy, kasy rejestrujące łączą się z Centralnym Repozytorium Kas za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej w sposób, który zapewnia:

1. przesyłanie danych z kas rejestrujących do Centralnego Repozytorium Kas w sposób bezpośredni, ciągły, zautomatyzowany lub na żądanie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej;
   
2. przesyłanie poleceń z Centralnego Repozytorium Kas do kas rejestrujących, dotyczących pracy kas, i ich odbiór przez te kasy:
   1. związanych z fiskalizacją kasy rejestrującej,
      
   2. obejmujących określenie:
      • sposobu i zakresu przesyłania danych z tej kasy,
        
      • sposobu pracy kasy rejestrującej,
   3. zapewniających prawidłowość pracy kasy rejestrującej.
   
   

Art. 111 ust. 6a ustawy określa wymagania i zasady działania, którym powinny odpowiadać kasy on-line. W myśl przywołanego przepisu, kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określone w art. 111a ust. 3. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej musi posiadać numer unikatowy nadawany w drodze czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Pojęcie „kasa fiskalna on-line” zdefiniowane zostało w § 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U 2019, poz. 816), który odwołuje się do treści znowelizowanej ustawy, wskazując, że przez kasę on-line rozumie się kasę, o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy.

Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmie obowiązek posiadania kasy on-line. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, nie zostali zobowiązani do posiadania kas fiskalnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych „tradycyjnych” kas fiskalnych.

Zgodnie bowiem z art. 145a ust. 1, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

W myśl art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. – do:

1. świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania,
2. sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.
   
   

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 145a ust. 6 ustawy, producenci krajowi i podmioty dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w celu wprowadzenia ich na terytorium kraju do obrotu są obowiązani do uzyskania dla danego typu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii potwierdzenia Prezesa Głównego Urzędu Miar, że kasy te spełniają funkcje wymienione w ust. 2 oraz kryteria i warunki techniczne dla tych kas. Potwierdzenie to jest wydawane nie później niż do dnia upływu okresów wskazanych odpowiednio w ust. 7 pkt 1 i 2.

Natomiast zgodnie z art. 145a ust. 7 ustawy, potwierdzenia o spełnieniu funkcji, kryteriów i warunków technicznych dla kas rejestrujących przez:

1. kasy rejestrujące z elektronicznym zapisem kopii – są wydawane na okres do dnia 31 grudnia 2022 r.;
2. kasy rejestrujące z papierowym zapisem kopii – są wydawane na okres do dnia 31 sierpnia 2019 r.
   
   

Zgodnie z art. 145b ust. 5 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, przedłużać terminy określone w ust. 1 i 3, określając rodzaje czynności, dla których termin został przedłużony, oraz dzień upływu przedłużonego terminu, uwzględniając specyfikę prowadzonej działalności gospodarczej oraz możliwości prowadzenia kontroli celno-skarbowej.

W tym miejscu należy wskazać, że w dniu 19 czerwca 2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r., poz. 1059). Na podstawie § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. rozporządzenia przedłużono terminy, w których podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2020 r. w przypadku świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.

Mając na uwadze brzmienie § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, należy stwierdzić, że dniem rozpoczęcia prowadzenia ewidencji (granicznym dniem) przy użyciu kas on-line dla branży gastronomicznej jest dzień 1 stycznia 2021 r.

Stosownie do art. 111b ust. 1 ustawy, ewidencja sprzedaży, o której mowa w art. 111 ust. 1, w odniesieniu do niektórych grup podatników lub rodzajów czynności może być prowadzona przy użyciu kas rejestrujących mających postać oprogramowania, spełniających wymagania, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie ust. 3 pkt 2.

Do kas rejestrujących, o których mowa w ust. 1, przepisy art. 111 i art. 111a stosuje się odpowiednio (art. 111b ust. 2 ustawy).

Przy czym w myśl art. 111b ust. 3 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia:

1. grupy podatników lub rodzaje czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas rejestrujących, o których mowa w ust. 1,
2. wymagania techniczne dla kas rejestrujących, o których mowa w ust. 1, oraz sposób ich używania, w tym sposób prowadzenia ewidencji sprzedaży przy ich użyciu, sposób zakończenia ich używania w przypadku zakończenia działalności gospodarczej lub pracy tych kas oraz szczególne przypadki i sposób wystawiania dokumentów w postaci innej niż wydruk przy zastosowaniu tych kas

-uwzględniając potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu lub nieprawidłowemu prowadzeniu ewidencji sprzedaży przez podatników oraz zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, a także bezpiecznego przesyłania tych danych między kasą a Centralnym Repozytorium Kas, konieczność zapewnienia nabywcy prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów i usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość sprawdzenia przez niego prawidłowości zaewidencjonowania sprzedaży i wystawiania dowodu potwierdzającego jej dokonanie oraz optymalne dla danego rodzaju sprzedaży rozwiązania techniczne dla tych kas.

Wskazać należy, że od dnia 1 czerwca 2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 maja 2020 r. w sprawie kas rejestrujących mających postać oprogramowania (Dz. U. z 2020 r. poz. 957), które określa wymagania techniczne dla kas rejestrujących mających postać oprogramowania oraz sposób ich używania, w tym sposób prowadzenia ewidencji przy ich użyciu, sposób zakończenia ich używania w przypadku zakończenia działalności gospodarczej lub pracy tych kas oraz szczególne przypadki i sposób wystawiania dokumentów w postaci innej niż wydruk przy zastosowaniu tych kas.

Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących mających postać oprogramowania, podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które spełniają funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy, wymagania techniczne określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia i posiadają ważne certyfikaty kasy.

Z powyższego wynika, że każda kasa mająca postać oprogramowania czyli tzw. kasa wirtualna jest jednocześnie kasą on-line.

Należy jednak zauważyć, że nie każda sprzedaż może być ewidencjonowana za pomocą kasy wirtualnej. W celu uregulowania tego zakresu ustawodawca wprowadził obowiązujące od 1 czerwca 2020 r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 maja 2020 r. w sprawie grup podatników lub rodzajów czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas rejestrujących mających postać oprogramowania (Dz. U. z 2020 r. poz. 965).

Stosownie do § 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących mających postać oprogramowania, kasy rejestrujące mające postać oprogramowania mogą być używane przez podatników w odniesieniu do następujących czynności:

1. usług przewozu osób samochodem osobowym, w tym taksówką, z wyjątkiem przewozu okazjonalnego, o którym mowa w art. 18 ust. 4b pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2140 oraz z 2020 r. poz. 875);
2. usług wynajmu samochodów osobowych z kierowcą (PKWiU 49.32.12.0);
3. usług związanych z przeprowadzkami, świadczonych na rzecz gospodarstw domowych (PKWiU 49.42.11.0);
4. usług transportu drogowego pasażerskiego pojazdami napędzanymi siłą mięśni ludzkich lub ciągnionymi przez zwierzęta (PKWiU 49.39.35.0);
5. usług transportu drogowego pasażerskiego, rozkładowego, międzymiastowego, ogólnodostępnego (PKWiU 49.39.11.0);
6. usług transportu drogowego pasażerskiego, rozkładowego, miejskiego i podmiejskiego (PKWiU 49.31.21.0);
7. usług transportu kolejowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego (PKWiU 49.31.10.0);
8. usług transportu kolejowego pasażerskiego międzymiastowego (PKWiU 49.10);
9. usług transportu pasażerskiego, kolejkami linowymi naziemnymi, kolejkami linowymi i wyciągami narciarskimi (PKWiU 49.39.20.0);
10. usług transportu morskiego i przybrzeżnego pasażerskiego, promowego (PKWiU 50.10.11.0);
11. usług transportu morskiego i przybrzeżnego pasażerskiego wycieczkowcami (PKWiU 50.10.12.0);
12. usług transportu wodnego śródlądowego pasażerskiego, promowego (PKWiU 50.30.11.0);
13. usług transportu wodnego śródlądowego pasażerskiego wycieczkowcami (PKWiU 50.30.12.0);
14. usług transportu wodnego śródlądowego pasażerskiego łodziami wycieczkowymi (PKWiU 50.30.13.0);
15. usług pozostałego transportu wodnego śródlądowego pasażerskiego (PKWiU 50.30.19.0);
16. usług transportu lotniczego regularnego krajowego pasażerskiego (PKWiU 51.10.11.0);
17. usług transportu lotniczego nieregularnego krajowego pasażerskiego, z wyłączeniem w celach widokowych (PKWiU 51.10.12.0);
18. usług hotelarskich i podobnych usług związanych z zakwaterowaniem (PKWiU 55.10);
19. usług obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU 55.20);
20. usług świadczonych przez pola kempingowe (włączając pola dla pojazdów kempingowych) i pola namiotowe (PKWiU 55.30);
21. pozostałych usług związanych z zakwaterowaniem (PKWiU 55.90);
22. usług restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych (PKWiU 56.10);
23. usług przygotowywania i dostarczania żywności (katering) dla odbiorców zewnętrznych (PKWiU 56.21);
24. pozostałych usług gastronomicznych (PKWiU 56.29);
25. usług przygotowywania i podawania napojów (PKWiU 56.30);
26. sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.
    
    

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zamierza rozszerzyć zakres prowadzonej działalności gospodarczej na świadczenie usług związanych z wyżywieniem w stacjonarnej placówce gastronomicznej (prowadzenie sezonowej restauracji).

Wskazać w tym miejscu należy, że wprowadzenie kas rejestrujących mających postać oprogramowania dla wskazanych w rozporządzeniu grup podatników ma charakter fakultatywny, co oznacza, że podatnik może z takiego rozwiązania skorzystać lub nie. Wprowadzenie takiego rodzaju kas ma na celu umożliwienie określonym podatnikom korzystania z nowoczesnego i łatwiejszego rozwiązania. Kasy wirtualne stanowią alternatywę dla obecnie użytkowanych kas rejestrujących, a ich stosowanie ma doprowadzić do zmniejszenia kosztów wywiązywania się podatników z obowiązku ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz usprawnienia procesu rejestracji i kontroli sprzedaży detalicznej w czasie rzeczywistym.

Zaznaczyć należy, że w § 1 i § 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących mających postać oprogramowania, wymienione zostały określone czynności wykonywane przez podatników, w odniesieniu do których możliwe jest dokonywanie ich ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej mającej postać oprogramowania. Skoro zatem ustawodawca w rozporządzeniu ściśle określił czynności tj. wskazał konkretne usługi i dostawy określonych towarów, w odniesieniu do których podatnik ma możliwość używania kas rejestrujących mających postać oprogramowania, oznacza to że ewidencja może dotyczyć wyłącznie tych wymienionych czynności, a nie całej realizowanej przez podatnika sprzedaży, w tym czynności niewymienionych w rozporządzeniu.

Z przepisów zawartych w § 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie odliczenia lub zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących oraz zwrotu tych kwot przez podatnika wynika, że aby podmiot mógł skorzystać z możliwości odliczenia kwoty wydanej na zakup kasy on-line lub jej zwrotu, zwanej dalej „kwotą wydaną na zakup” musi spełnić następujące warunki:

• rozpocząć prowadzenie ewidencji sprzedaży, przy użyciu zakupionych kas on-line, których nabycie nastąpiło w okresie obowiązywania potwierdzenia wydanego przez Prezesa Głównego Urzędu Miar, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy,
  

• posiadać fakturę na zakup kasy on-line oraz dowód zapłaty całej należności za tę kasę.
  
  

Podkreślić należy, że przepis § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie odliczenia lub zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących oraz zwrotu tych kwot przez podatnika, w odniesieniu do podatników zobligowanych do wymiany kas rejestrujących należy interpretować w ten sposób, że odliczenie ulgi poprzez wykazanie jej w deklaracji podatkowej może nastąpić w okresie rozliczeniowym, w którym faktycznie zarejestrowano sprzedaż na danej kasie rejestrującej on-line. Tym samym podatnik zobligowany do rejestracji na kasie on-line, który rozpocznie instalowanie kas on-line przed terminem wskazanym w ustawie (i rozpocznie na niej prowadzenie ewidencji sprzedaży oraz będzie posiadał fakturę potwierdzającą zakup kasy on-line i dowód zapłaty całej należności za jej zakup) ma prawo do zwrotu „ulgi” na zakup kas rejestrujących on-line. Ulga z tytułu zakupu kasy rejestrującej mającej postać oprogramowania przysługuje w przypadku nabycia oprogramowania (kasy mającej postać oprogramowania).

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że ponieważ w odniesieniu do kasy mającej postać oprogramowania Wnioskodawca nie nabędzie oprogramowania (kasy mającej postać oprogramowania), nie będzie posiadał faktury potwierdzającej zakup tej kasy oraz dowodu zapłaty całej należności za jej zakup, to nie zostaną spełnione wymogi art. 111 ust. 4 ustawy w związku z § 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie odliczenia lub zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących oraz zwrotu tych kwot przez podatnika. Zatem Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawa do dokonania odliczenia kwot wydatkowanych na opłaty licencyjne w związku z umową o korzystanie z kasy rejestrującej on-line mającej postać oprogramowania.

W kwestii wskazanego w art. 111 ust. 4 ustawy o VAT oraz w § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie odliczenia lub zwrotu kwot wydanych za zakup kas rejestrujących oraz zwrotu tych kwot przez podatnika, terminu 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia prowadzenia ewidencji należy stwierdzić, że nie ma on zastosowania do podatników zobligowanych do wymiany kas na kasy online, gdyż sprzeczne byłoby to z obowiązkiem wynikającym z art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, z którego wynika, że podatnicy świadczący usługi związane z wyżywieniem świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne, mogły ewidencjonować sprzedaż na kasach z elektronicznym zapisem kopii wyłącznie do 31 grudnia 2020 r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej– rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) , za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.