Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.450.2021.2.KP
z 3 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2021 r. (data wpływu 13 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek ‒ uzupełniony pismem z 10 sierpnia 2021 r. (data wypływu 17 sierpnia 2021 r.) ‒ o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą X od 1 sierpnia 2013 roku. Przeważająca działalność klasyfikuje się pod kodem PKD: 62.01.Z, tj. działalność związana z oprogramowaniem. Wykonywana przez Wnioskodawcę działalność obejmuje również 58.21.Z, 58.29.Z, 62.02.Z, 62.03.Z, 62.09.Z, 63.12.Z.

Wnioskodawca w dniu 3 lutego 2020 roku zawarł umowę z firmą Y Sp. z o.o. z siedzibą w (…) (zwanej dalej Spółką). Wnioskodawca współpracuje ze Spółką, świadcząc na jej rzecz usługi programistyczne, polegające na testowaniu, modyfikacji, opracowywaniu lub wdrażaniu oprogramowania i prowadzące do wykonania dzieła – rozwoju istniejącego oprogramowania o nowe i nieistniejące wcześniej funkcje oraz modyfikację oprogramowania. Modyfikacja we współpracy stron polega na rozbudowie i udoskonaleniu oprogramowania w celu poprawienia jego funkcjonalności. W przypadku modyfikowania oprogramowania, jego rozbudowy i udoskonalania, Wnioskodawca jest twórcą oprogramowania stanowiącego samodzielny, odrębny program komputerowy podlegający ochronie, o której mowa w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W wyniku powyższych prac wykonywanych przez Wnioskodawcę powstaje nowe prawo własności intelektualnej, które podlega ochronie prawnej, zgodnie z powyżej wskazanym artykułem ustawy.

Jak wynika z umowy łączącej Wnioskodawcę ze Spółką, Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość wyłącznych i nieograniczonych autorskich praw majątkowych do utworu lub innych wyłącznych i nieograniczonych praw własności intelektualnej wraz z wyłącznym prawem do wykonywania zależnych praw autorskich do utworu, na wszystkich polach eksploatacji, a z tytułu wykonania dzieła i przeniesienia autorskich praw majątkowych Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie. Wynagrodzenie obejmuje honorarium za przeniesienie całości autorskich praw majątkowych do programu komputerowego.

Przeniesienie na Spółkę autorskich praw majątkowych lub innych wyłącznych praw własności intelektualnej następuje z chwilą przyjęcia utworu. W ciągu 7 dni od daty dostarczenia dzieła Spółka składa Wnioskodawcy oświadczenie o przyjęciu lub nieprzyjęciu dzieła. Brak oświadczenia Spółki w tym terminie uważany jest za oświadczenie o przyjęciu dzieła bez zastrzeżeń. W przypadku gdy przekazane Spółce dzieło wymaga uzupełnień lub poprawek Wnioskodawca wykonuje je w terminie wyznaczonym przez Spółkę. Do uzupełnionego lub poprawionego dzieła wcześniejsze postanowienia o utworze i momencie przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych lub innych wyłącznych praw własności intelektualnej stosuje się odpowiednio.

Zadaniem Wnioskodawcy jest modyfikacja i rozwój istniejącego już oprogramowania. Każde dzieło wykonane przez Wnioskodawcę w postaci modyfikacji oprogramowania o nowe i nieistniejące wcześniej funkcje wymaga wykonania podstawowego przetestowania i wdrożenia, a więc sprawdzenia czy zmiana działa (testowanie), a następnie uruchomienia zmiany na środowisku testowym (wdrożenie). Aby osiągnąć cel, czyli modyfikację oprogramowania, najpierw trzeba przetestować i wdrożyć oprogramowanie, jest to część konieczna w zakresie tworzenia. Modyfikacja oprogramowania nie może być zamknięta bez podstawowego testu i procesu jej oddania (wdrożenia). Modyfikacja zawiera rozbudowę i udoskonalenie oprogramowania w celu poprawienia jego funkcjonalności, opracowanie nowych funkcjonalności, zawiera elementy opracowywania oprogramowania przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca nie może wymienić enumeratywnie utworów (programów komputerowych), do których przeniósł przysługujące mu prawa autorskie za wynagrodzeniem, powyższe informacje są poufne. W treści umowy łączącej Wnioskodawcę ze Spółką wskazano, iż Wnioskodawca zobowiązany jest do zachowania w tajemnicy wszelkich informacji, o których dowiedział się w związku z zawarciem lub wykonaniem przedmiotowej umowy, a których ujawnienie mogłoby narazić Spółkę na szkodę lub w inny sposób naruszyć interes Spółki. Zobowiązanie to dotyczy zwłaszcza obowiązku zachowania w tajemnicy informacji dotyczących profili, metod i organizacji pracy Spółki i Klienta Spółki, stosowanych technologii i narzędzi informatycznych, oraz danych dotyczących jego kontrahentów. Wnioskodawca oświadcza, że Klient jest przedsiębiorcą działającym w sektorze finansowym, jednym z największych na świecie, a jego notowania giełdowe wchodzą w skład (…). Prace wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz tego Klienta muszą posiadać przymioty innowacyjności i nowoczesności, aby mogły sprostać zmieniającym się trendom rynków finansowych i dynamicznemu rozwoju Klienta. Celem działań Wnioskodawcy jest tworzenie takiej modyfikacji oprogramowania, która ze względu na innowacyjność będzie mogła stale być w czołówce nowatorskich rozwiązań w branży.

Wnioskodawca wykazuje się umiejętnościami niezbędnymi do tworzenia i projektowania nowych oraz zmienionych i ulepszonych procesów oraz usług. Produkty (oprogramowania) wykonywane przez Wnioskodawcę, jak i podobne na rynku, są objęte ścisłą tajemnicą handlową spółek z branży finansowej. Sprawnie działający system oparty na pracy Wnioskodawcy pozwala utrzymywać Klientowi przewagę na rynku. Dla rozwiązań tego typu nie ma gotowych przepisów, praktycznie każde zadanie, każda funkcjonalność jest pracą badawczo-rozwojową opartą na badaniu rynku i wypracowaniu najlepszych możliwych rozwiązań. W przypadku rozbudowy oprogramowania i jego modyfikacji nie ma możliwości skorzystania z gotowych rozwiązań, ponieważ takie gotowe rozwiązania nie istnieją. Działania Wnioskodawcy cechują się innowacyjnością, w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań proponowanych przez konkurencyjne podmioty w znaczeniu obiektywnym. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje zmiany do rozbudowywanego i rozwijanego oprogramowania, które nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie są projektami powtarzalnymi, ponieważ każda nowa funkcjonalność wymaga indywidualnego podejścia, tj. w szczególności odpowiedniego zasobu wiedzy i znajomości technologii. Zadania realizowane przez Wnioskodawcę są o charakterze rozwojowym i stanowią dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnych, nie stanowią działalności związanych z utrzymaniem systemu, wynikają z potrzeby rozwoju spółki.

Wykonywanie działań na rzecz Spółki przez Wnioskodawcę opiera się na prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej, a w szczególności prac rozwojowych, tj. działalności obejmującej nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy spełnia przesłanki działalności badawczo-rozwojowej, tj. posiada cechę twórczości, prowadzona jest w sposób systematyczny, metodyczny, planowy i uporządkowany, a Wnioskodawca dąży do zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Utwory stanowiące przedmiot umowy są wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej, są wynikiem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej i stanowią utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wykonanie dzieła stanowiącego przedmiot umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką, w tym zarówno modyfikacja istniejącego oprogramowania o nowe i nieistniejące wcześniej funkcje oraz jego rozbudowa poprzez opracowywanie nowych funkcjonalności i elementów, stanowi utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym samym do stworzonych przez Wnioskodawcę programów komputerowych przysługuje Wnioskodawcy ochrona, o której mowa w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Generalnie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi działalność badawczo-rozwojową związaną z tworzeniem i modyfikacją programów komputerowych od początku rozpoczęcia działalności, tj. od 1 sierpnia 2013 roku, jednakże obejmowała ona różne projekty z różnymi Zleceniodawcami. Aktualny projekt, którego dotyczy niniejszy stan faktyczny jest prowadzony przez Wnioskodawcę od lutego 2020 roku.

Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wobec czego podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na podstawie art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa PIT). Rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, opodatkowany jest podatkiem liniowym, o którym mowa w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca prowadzi dla ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz odrębną ewidencję. Odrębna ewidencja zawiera odpowiednio informacje wymagane przez przepisy podatkowe, o których mowa w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. między innymi Wnioskodawca:

• wyodrębnia każde prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
• prowadzi księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde prawo własności intelektualnej;
• wyodrębnia koszty przypadające na każde prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie dochodu;
• dokonuje zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z praw własności intelektualnej.
  
  

Odrębna ewidencja jest prowadzona „na bieżąco”, tj. od momentu rozpoczęcia współpracy Wnioskodawcy ze Spółką, czyli od dnia zawarcia pomiędzy nimi umowy w Lublinie, tj. od dnia 3 lutego 2020 roku do chwili obecnej.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, Wnioskodawca korzysta z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT). W konsekwencji, Wnioskodawca w zeznaniu rocznym za rok 2020 rozlicza dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy ze Spółką z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Wnioskodawca osiąga dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań.

Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wytwarzanie, rozwijanie i ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania komputerowego stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Oprogramowania, o których mowa we wniosku, a tworzone na podstawie umowy i zostały wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności twórczej podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Opisana we wniosku działalność badawczo-rozwojowa jest działalnością prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca wykonuje dane dzieło osobiście. Działalność jest prowadzona w ramach zespołu programistów pracujących dla Spółki w celu wytworzenia nowych, ulepszonych produktów, procesów lub usług oferowanych w jego działalności. Każdą funkcjonalność tworzy jeden specjalista. Wnioskodawca jako jeden ze specjalistów tworzy daną funkcjonalność samodzielnie. Wnioskodawca modyfikuje oprogramowanie, które stworzone zostało przez innych wykonawców. Podstawowe, pierwotne oprogramowanie zostało stworzone przez inny zespół, Wnioskodawca nie jest jego właścicielem, ani autorem.

Odpowiedzialność wobec osób trzecich za działania i/lub zaniechania Wnioskodawcy przy realizacji ww. Umowy z dnia 3 lutego 2020 roku ponosi Wnioskodawca. Zasadniczo odpowiedzialność Wnioskodawcy z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązań wynikających z Umowy jest ograniczona do wysokości rzeczywistych strat (damnum emergens) poniesionych przez Spółkę.

Odpowiedzialność za utracone korzyści (lucrum cessans) i szkody pośrednie jest umownie wyłączona.

Wyjątkowo, tj. po pierwsze – w wypadku naruszenia zakazu konkurencji lub obowiązku poufności określonych w Umowie, Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty na rzecz Spółki kary umownej w wysokości równej wynagrodzeniu Wnioskodawcy z okresu ostatnich 3 miesięcy, należnego na podstawie niniejszej Umowy, a także po drugie – Spółka jest uprawniona do dochodzenia odszkodowania uzupełniającego, przewyższającego wysokość kar umownych.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca udzielił odpowiedzi na następujące pytania:

Czy i w jaki sposób obliczy Pan tzw. wskaźnik nexus (art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)?

Celem ustalenia kwalifikowanego dochodu podlegającego opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku Wnioskodawca obliczy wskaźnik nexus w sposób wskazany w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przy użyciu zawartego w tej ustawie wzoru).

Wnioskodawca oblicza tzw. wskaźnik nexus według wzoru wskazanego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszystkie koszty Wnioskodawcy są kosztami faktycznie poniesionymi przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Wszystkie koszty Wnioskodawcy przypisane są do literki „a” we wzorze na wskaźnik nexus. W przypadku Wnioskodawcy wskaźnik nexus po zaokrągleniu wynosi 1.

Jednocześnie Wnioskodawca do kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zalicza kosztów które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami – o czym stanowi art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czy prowadzi Pan księgi rachunkowe czy podatkową księgę przychodów i rozchodów?

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Czy wyodrębniane przez Pana w ewidencji koszty, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, są kosztami, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Wyodrębniane przez Wnioskodawcę w ewidencji koszty, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, są kosztami, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej wyżej sytuacji prawnej i faktycznej dochody za rok 2020 uzyskane przez Wnioskodawcę z przeniesienia na Spółkę całości autorskich praw majątkowych do utworów (oprogramowań: programów komputerowych, systemów operacyjnych, aplikacji) stanowiących opracowanie nowych oprogramowań, jak i modyfikację istniejących oprogramowań mogą być opodatkowane preferencyjną stawką 5% na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 30ca oraz art. 30cb ustawy PIT oraz w świetle rozumienia tych uregulowań określonych w Objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (dalej Objaśnienia), Wnioskodawca spełnia wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą, zarejestrowaną w CEIDG pod numerem …, pod kodem PKD: 62.01.Z., co w rozumieniu ustawy PIT należy zakwalifikować jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. W obecnym stanie prawnym, w związku z brakiem definicji legalnej oraz dynamicznym rozwojem branży IT, nie istnieje możliwość jasnego, precyzyjnego i wyczerpującego zdefiniowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”, co przemawia za szerokim rozumieniem tego pojęcia oraz stosowaniem dyrektyw wykładni celowościowej. Należy więc tak rozumieć przepisy, by efektem ich stosowania była stymulacja procesów innowacyjnych.

Wnioskodawca podkreśla, że spełnia określone w Objaśnieniach warunki, gdyż tworzone przez Niego oprogramowania stanowią niewątpliwie przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od sposobu przedstawienia lub wyrażenia. Nie występują bowiem w opisanym wyżej stanie faktycznym żadne ograniczenia zewnętrzne Jego swobody twórczej. Wnioskodawca tworzy i modyfikuje aplikacje dla nowoczesnego przedsiębiorcy z zakresu działalności finansowej. Dzieła wytworzone przez Wnioskodawcę podlegają ochronie zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy PIT i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zgodnie z Objaśnieniami użycie przez ustawodawcę spójnika „lub” wskazuje, iż w celu uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową wystarczy, aby podatnik prowadził badania naukowe lub alternatywnie, aby prowadził prace rozwojowe. Jednocześnie może prowadzić badania naukowe i prace rozwojowe. W każdej z tych trzech sytuacji spełniona zostanie definicja działalności badawczo-rozwojowej. Badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy PIT rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl tych przepisów badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej prowadzi on działalność badawczo-rozwojową, a mianowicie wysoko rozwinięte prace rozwojowe. Wykonywana przez Wnioskodawcę działalność polega przede wszystkim na tworzeniu nowych rozwiązań, całkowicie innowacyjnych struktur informatycznych przy wykorzystaniu dotychczasowej wiedzy i umiejętności. Z pewnością nie są to działania rutynowe ani nie obejmują one okresowych zmian w oprogramowaniu.

Działalność Wnioskodawcy ma charakter twórczy, co oznacza, zgodnie z Objaśnieniami, że jej rezultaty są wynikiem kreacji ludzkiego umysłu i posiadają cechę nowości. Wyniki prac programistycznych Wnioskodawcy odróżniają się od istniejących na rynku, gdyż usługi, z którymi związane są prowadzone przez Niego prace rozwojowe są w momencie ich tworzenia jedynymi funkcjonującymi na rynku, działalności Wnioskodawcy praktycznie nie można porównać z działalnością konkurencji. Wnioskodawca wykonuje swoje prace w sposób systematyczny, metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Operując w najnowocześniejszych językach programowania i wykorzystując wysoko rozwinięte narzędzia informatyczne rozwija On nie tylko swoje przedsiębiorstwo, ale również całą branżę IT. Warto także podkreślić, że ustawodawca nie przewidział minimalnego progu skalowalności zwiększenia zasobów wiedzy. Istotny jest element celowościowy w postaci zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań, niezależnie od tego, czy zastosowania te obejmują wyłącznie jedno przedsiębiorstwo, czy też całe państwo, kontynent lub świat (por. Objaśnienia).

Ponadto, Wnioskodawca prowadzi odpowiednią ewidencję, zgodną z wymogami art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT, obejmującą okres od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dochody za rok 2020 uzyskane przez Wnioskodawcę z przeniesienia na Spółkę całości autorskich praw majątkowych do utworów (oprogramowań: programów komputerowych, systemów operacyjnych, aplikacji) stanowiących opracowanie nowych oprogramowań, jak i modyfikację istniejących oprogramowań mogą być opodatkowane preferencyjną stawką 5% na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2021 r. poz. 1128 ze zm.): podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie bowiem do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3 / a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

• a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
• b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
• c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
• d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
  
  

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

W myśl art. 30ca ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy: dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji, jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

W związku z tym, że przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy także przytoczyć definicje, które wynikają w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej − oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 i 619),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca tworzy, rozwija i modyfikuje oprogramowanie komputerowe w ramach indywidualnej działalności gospodarczej;
2. Wnioskodawca wykonuje powyższe czynności w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych; Wnioskodawca wskazał, że wykonywanie przez niego działań opiera się na prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej, a w szczególności prac rozwojowych, tj. działalności obejmującej nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług; ponadto Wnioskodawca wskazał, że jego działalność spełnia przesłanki działalności badawczo-rozwojowej, tj. posiada cechę twórczości, prowadzona jest w sposób systematyczny, metodyczny, planowy i uporządkowany, a Wnioskodawca dąży do zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań; działania Wnioskodawcy cechują się innowacyjnością, w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań proponowanych przez konkurencyjne podmioty w znaczeniu obiektywnym; Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje zmiany do rozbudowywanego i rozwijanego oprogramowania, które nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian;
3. wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
4. w przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija i modyfikuje oprogramowanie komputerowe, powstają nowe, odrębne od tego oprogramowania, utwory podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. nowe kwalifikowane prawa własności intelektualnej);
5. Wnioskodawca osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
6. Wnioskodawca prowadzi od 3 lutego 2020 r. na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programu komputerowego oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw oraz pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.
   
   

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie, jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%, począwszy od 3 lutego 2020 r.

Reasumując – kwalifikowane dochody ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, uzyskane w roku 2020, Wnioskodawca może opodatkować stawką 5% zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.