Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.530.2021.1.WL
z 6 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży działek nr 1, 2, 3 oraz udziałów w drodze wewnętrznej nr 4– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

20 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży działek nr 1, 2, 3 oraz udziałów w drodze wewnętrznej nr 4.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca oświadcza, że jest właścicielem działek nr 5, 1, 6, 4, 2, 3. Działki objęte są księgą wieczystą. Wnioskodawca nabył działkę nr 7 w 2006 r. w celu zaspokojenia potrzeb prywatnych bez zamiaru jej odsprzedaży (z działki tej wyodrębniono klika mniejszych działek o ww. numerach oraz działkę nr 8, którą Wnioskodawca sprzedał w 2020 r. jako grunt rolny). Działki wcześniej widniały w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, jednak nie były w żaden sposób wykorzystywane rolniczo. Nigdy też nie były i nie są przedmiotem udostępniania innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia. Na działkach nie prowadzono działalności gospodarczej. Działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

W odniesieniu do pierwotnie zakupionej działki wydano warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca wydzielił część działki dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, uzbroił wydzieloną część działki w media i na podstawie pozwolenia na budowę wybudował budynek mieszkalny.

Wnioskodawca w 2020 r. wystąpił o warunki zabudowy pozostałej części działki, która nie jest uzbrojona, a następnie w 2021 r. dokonał jej podziału.

Na przestrzeni kilku lat poprzedzających datę złożenia wniosku Wnioskodawca podejmował próby sprzedaży pozostałej części działki w całości jednak były one bezskuteczne. W związku z zaistniałą sytuacją epidemiologiczną związaną z ogłoszeniem przez Światową Organizację Zdrowia pandemii koronawirusa (wywołującego COVID-19), który przyczynił się do trudnej sytuacji życiowej Wnioskodawcy zdecydował się on na podział działki na kilka mniejszych, by zwiększyć szansę sprzedaży. W 2021 r. Wnioskodawca na własny koszt dokonał wcześniej wspomnianego podziału działki na kilka mniejszych wraz z wytyczeniem drogi wewnętrznej dojazdowej – bez wydzielenia drogi warunki zabudowy nie zostałyby wydane.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie zajmuje się i nigdy nie zajmował profesjonalną sprzedażą nieruchomości. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT. Ponadto, po sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca nie będzie prowadził działalności związanej z obrotem nieruchomościami.

Wnioskodawca nie złożył i nie złoży wniosku o dokonanie przyłączy do działek przeznaczonych do sprzedaży. Wnioskodawca nie uporządkował ani nie oczyścił działek przeznaczonych do sprzedaży, ani nie zrobi tego w przyszłości.

Wnioskodawca nie ogrodzi terenu działek ani nie podejmie żadnych czynności w celu uatrakcyjnienia działek. Wnioskodawca będzie pozyskiwał nabywców na podstawie umieszczonej na własnym domu informacji. Wnioskodawca nie współpracował ani nie będzie współpracował z biurami nieruchomości. Wnioskodawca chciałby sprzedać działki o nr 1, 2, 3 oraz udziały w drodze wewnętrznej nr 4.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisane planowane transakcje sprzedaży działek podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca nie zajmuje się zawodowo handlem nieruchomościami (działkami), a nieruchomość nabył z majątku prywatnego bez odliczenia VAT, tym samym opis zdarzenia przyszłego nie pozwala na zastosowanie wobec Wnioskodawcy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

nie prowadzi działań w sposób zorganizowany w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Wnioskodawca nie prowadzi również działań ciągłych, które charakteryzują się stałością ich wykonywania, powtarzalnością, regularnością i stabilnością. Wnioskodawca poza wystąpieniem o warunki zabudowy oraz podziałem gruntu nie podejmował czynności przekraczających czynności standardowe, umożliwiające zbycie nieruchomości. Działania te zmierzały do zbycia nieruchomości, ale w ramach dysponowania majątkiem prywatnym. Wnioskodawca nie uczynił ani nie ma zamiaru uczynienia ze sprzedaży nieruchomości stałego źródła zarobkowania. Sprzedaż działek w przyszłości będzie miała charakter okazjonalny w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, zdrowotnych, dokończenia budowy własnego miejsca zamieszkania, obdarowania dziecka oraz zabezpieczenia na przyszłość.

Powołując się na wyrok NSA sygnatura akt II FSK 1423/14 przesłanką do nieuznania Wnioskodawcy za podatnika VAT jest art. 10 ust. 1 pkt 8. Zdaniem NSA „wymieniony okres traktować można jako przyjętą przez ustawodawcę klauzulę czasową, której ziszczenie powoduje brak możliwości kwalifikowania sprzedaży nieruchomości (co do, której oczywiście nie były podejmowane czynności przekraczające zwykły zarząd) do transakcji spekulacyjnych. Zdaniem NSA zwłaszcza w warunkach rozregulowanej sytuacji na rynku pracy, niepewności co do zaspokojenia w przyszłości potrzeb własnych i rodziny do naturalnych zachowań należy lokowanie wolnych środków finansowych w różne dobra, które w określonej perspektywie czasowej mogą zostać korzystnie spieniężone. Do takich dóbr należą m.in. nieruchomości.

Samo tylko wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek gruntu, powiązane także z koniecznością uprzedniego uzyskania stosownych decyzji administracyjnych (zatwierdzenie podziału, ustalenie warunków zabudowy – w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi.”

We wspomnianym wyżej wyroku NSA wysnuł tezę o braku związku pomiędzy ilością sprzedawanych nieruchomości, a prowadzeniem działalności gospodarczej. Podobnie jak podział, który ułatwia sprzedaż, nawet gdy dokonywany jest przez właściciela, nie powinien być przesłanką stanowiącą o prowadzeniu działalności.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że przysługuje mu prawo do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, tj. sprzedaży działek które nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek, udziałów w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE. Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku z planowaną sprzedażą działek o nr 1, 2, 3 oraz udziałów w drodze wewnętrznej nr 4 – za podatnika podatku od towarów i usług. Z opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca nabył działkę nr 7 w 2006 r. w celu zaspokojenia potrzeb prywatnych bez zamiaru jej odsprzedaży. Z działki tej wyodrębniono klika mniejszych działek o nr 5, 1, 6, 4, 2, 3 oraz działkę nr 8, którą Wnioskodawca sprzedał w 2020 r. jako grunt rolny. Działki wcześniej widniały w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, jednak nie były w żaden sposób wykorzystywane rolniczo. Nigdy też nie były i nie są przedmiotem udostępniania innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia. Na działkach nie prowadzono działalności gospodarczej. Działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W odniesieniu do pierwotnie zakupionej działki wydano warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca wydzielił część działki dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, uzbroił wydzieloną część działki w media i na podstawie pozwolenia na budowę wybudował budynek mieszkalny. Wnioskodawca w 2020 r. wystąpił o warunki zabudowy pozostałej części działki, która nie jest uzbrojona, a następnie w 2021 r. dokonał jej podziału na kilka mniejszych wraz z wytyczeniem drogi wewnętrznej dojazdowej – bez wydzielenia drogi warunki zabudowy nie zostałyby wydane. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie zajmuje się i nigdy nie zajmował profesjonalną sprzedażą nieruchomości. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT. Ponadto, po sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca nie będzie prowadził działalności związanej z obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nie złożył i nie złoży wniosku o dokonanie przyłączy do działek przeznaczonych do sprzedaży. Wnioskodawca nie uporządkował ani nie oczyścił działek przeznaczonych do sprzedaży, ani nie zrobi tego w przyszłości. Wnioskodawca nie ogrodzi terenu działek ani nie podejmie żadnych czynności w celu uatrakcyjnienia działek. Wnioskodawca będzie pozyskiwał nabywców na podstawie umieszczonej na własnym domu informacji. Wnioskodawca nie współpracował ani nie będzie współpracował z biurami nieruchomości.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy planowana sprzedaż działek o nr 1, 2, 3 oraz udziałów w drodze wewnętrznej nr 4 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych działek, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie nie sposób uznać, że dokonując sprzedaży działek o nr 1, 2, 3 oraz udziałów w drodze wewnętrznej nr 4 Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż ww. działek uznać należy za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż ww. działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że planowana sprzedaż działek o nr 1, 2, 3 oraz udziałów w drodze wewnętrznej nr 4 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tej transakcji nie będzie działał w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę w przedmiotowym wniosku wyroku sądu, tutejszy organ wyjaśnia, że powołany wyrok jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawęża. Zatem wskazany we wniosku wyrok sądu nie ma wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.