Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.219.2021.2.MR
z 19 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 maja 2021 r. (data wpływu 17 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 26 lipca 2021 r. (data wpływu 30 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży licytacyjnej działki nr X oraz działki nr Y – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży licytacyjnej działki nr X oraz działki nr Y. Wniosek uzupełniono 26 lipca 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o brakującą należną opłatę za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z 26 lipca 2021 r.).

Wnioskodawca jest Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym. Działając zgodnie z wnioskiem wierzyciela dokonał zajęcia nieruchomości dłużników A, oraz męża B. Oboje zamieszkali w C. Nieruchomość położona jest w miejscowości D. Dla nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą.

Nieruchomość składa się z działki X – jest to droga o powierzchni 0,0306 ha, która nie jest zabudowana, była wykorzystywana w działalności gospodarczej jako droga dojazdowa do drugiej działki wchodzącej w skład nieruchomości. Druga z działek to działka nr Y, w tym grunty w klasie użytku orne Rlllb o powierzchni 0,1300ha, grunty orne w klasie użytku RIVa o powierzchni 0,8954 ha oraz grunty rolne zabudowane w klasie użytku 0,2240 ha. Na działce nr Y znajduje się budynek mieszkalny jednorodzinny o powierzchni użytkowej 189,10 m², budynek handlowy o powierzchni użytkowej 72 m², budynek magazynowy murowany o powierzchni 366,30 m² (powstał w wyniku rozbudowy budynku gospodarczego), budynek magazynowy o konstrukcji stalowej i powierzchni 340 m².

Według oświadczenia B wszystkie budynki zostały przez dłużników wybudowane i z tego tytułu przysługiwało im prawo do odliczenia podatku naliczonego, i z tego prawa korzystali. Dłużnik B nie figuruje w rejestrze podatników VAT, dłużniczka A figuruje jako podatnik VAT ze statusem zwolniony.

Dłużnicy nabyli nieruchomość na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego przez matkę A w dniu 21 lutego 1984 r. Prowadzili gospodarstwo rolne. Od roku 1992 lub 1993 nieruchomość na podstawie umowy użyczenia była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej E. Następnie jako spółka cywilna Ex, a później Exx spółka jawna. Początkowo dla celów działalności gospodarczej wykorzystywany był budynek mieszkalny na cele biurowe i socjalne oraz budynki gospodarcze. W ramach działalności gospodarczej budynki były rozbudowywane (magazynowy murowany), został wybudowany budynek magazynowy o konstrukcji metalowej, wybudowano budynek handlowy, utwardzono i pokryto częściowo kostką brukową plac składowy i manewrowy.

W 2003 r. ogłoszona została upadłość spółki jawnej. Do momentu umorzenia postępowania upadłościowego w 2006 r., budynki magazynowe były wynajmowane okresowo przez syndyka na podstawie umów najmu. Przychody i podatek VAT były rozliczane przez syndyka. Dłużnicy nie są w stanie przytoczyć dokładnych dat. Aktualnie budynki zajmowane są przez osobę trzecią bez formalnej umowy najmu-dzierżawy. Osoba ta korzysta z budynków w zamian za ich utrzymanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż licytacyjna przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa wyżej wymienionej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dłużnik wykonywał czynności opodatkowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przy budowie i modernizacji budynków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, zarówno grunty, jak i budynki/budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zaznacza się, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy również zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Należy wskazać, że zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższych przepisów najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Oddanie rzeczy innej osobie do używania na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – Komornik Sądowy, działając zgodnie z wnioskiem wierzyciela dokonał zajęcia nieruchomości dłużników A oraz B. Oboje zamieszkali: w C. Nieruchomość położona jest w miejscowości D. Dla nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Nieruchomość składa się z działki X – jest to droga o powierzchni 0,0306 ha, która nie jest zabudowana, była wykorzystywana w działalności gospodarczej jako droga dojazdowa do drugiej działki wchodzącej w skład nieruchomości. Druga z działek to działka nr Y, w tym grunty w klasie użytku orne Rlllb o powierzchni 0,1300ha, grunty orne w klasie użytku RIVa o powierzchni 0,8954 ha oraz grunty rolne zabudowane w klasie użytku 0,2240 ha. Na działce nr Y znajduje się budynek mieszkalny jednorodzinny o powierzchni użytkowej 189,10 m², budynek handlowy o powierzchni użytkowej 72 m², budynek magazynowy murowany o powierzchni 366,30 m² (powstał w wyniku rozbudowy budynku gospodarczego), budynek magazynowy o konstrukcji stalowej i powierzchni 340 m2. Według oświadczenia B wszystkie budynki zostały przez dłużników wybudowane i z tego tytułu przysługiwało im prawo do odliczenia podatku naliczonego, i z tego prawa korzystali. Dłużnik B nie figuruje w rejestrze podatników VAT, dłużniczka A figuruje jako podatnik VAT ze statusem zwolniony. Dłużnicy nabyli nieruchomość na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego przez matkę A w dniu 21 lutego 1984 r. Prowadzili gospodarstwo rolne. Od roku 1992 lub 1993 nieruchomość na podstawie umowy użyczenia była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej E. Następnie jako spółka cywilna Ex, a później Exx spółka jawna. Początkowo dla celów działalności gospodarczej wykorzystywany był budynek mieszkalny na cele biurowe i socjalne oraz budynki gospodarcze. W ramach działalności gospodarczej budynki były rozbudowywane (magazynowy murowany), został wybudowany budynek magazynowy o konstrukcji metalowej, wybudowano budynek handlowy, utwardzono i pokryto częściowo kostką brukową plac składowy i manewrowy. W 2003 r. ogłoszona została upadłość spółki jawnej. Do momentu umorzenia postępowania upadłościowego w 2006 r., budynki magazynowe były wynajmowane okresowo przez syndyka na podstawie umów najmu. Przychody i podatek VAT były rozliczane przez syndyka. Dłużnicy nie są w stanie przytoczyć dokładnych dat. Aktualnie budynki zajmowane są przez osobę trzecią bez formalnej umowy najmu-dzierżawy. Osoba ta korzysta z budynków w zamian za ich utrzymanie.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia, czy sprzedaż licytacyjna przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, tj. działki nr X (stanowiącej drogę dojazdową) oraz działki nr Y (zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, budynkiem handlowym, budynkiem magazynowym murowanym oraz budynkiem magazynowym o konstrukcji stalowej), należy uznać dłużników za podatników podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Jak bowiem wynika z opisu sprawy, budynek mieszkalny jednorodzinny, wraz z pozostałymi budynkami znajdującymi się na działce nr Y oraz droga dojazdowa znajdująca się na działce nr X, od 1992 r. lub 1993 r. wykorzystywane były przez dłużników na podstawie umowy użyczenia do działalności gospodarczej E. Następnie jako spółka cywilna Ex, a później Exx spółka jawna. Z tytułu budowy ww. budynków dłużnikom przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i z tego prawa skorzystali. Ponadto, do 2006 r. budynki były okresowo wynajmowane przez syndyka na podstawie umów najmu. Aktualnie budynki zajmowane są przez osobę trzecią, która korzysta z tych budynków w zamian za ich utrzymanie. Tym samym, w opisanej sytuacji dłużników należy uznać za podatników podatku od towarów i usług. W konsekwencji sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym sprzedaż licytacyjna przedmiotowej nieruchomości (działki nr X oraz działki nr Y) podlega/będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tutejszy organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, w szczególności czy sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania lub czy będzie opodatkowana właściwą stawką podatku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.