2021.08.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.343.2021.1.RM
z 27 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 czerwca 2021 r. (data wpływu 17 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku rozliczenia na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,

prawidłowe w zakresie braku obowiązku rozliczenia na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz

nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku rejestracji na terytorium Polski.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczenia na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, braku obowiązku rozliczenia na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz braku obowiązku rejestracji na terytorium Polski.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

(…) GmbH (dalej jako Wnioskodawca) to niemiecki producent wysokiej jakości mebli tapicerowanych zarejestrowany jako podatnik VAT w Niemczech (nr DE…). W momencie składania niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce.

Wnioskodawca zleca produkcję mebli tapicerowanych polskim producentom mebli. W tym celu Wnioskodawca udostępnia tkaniny i skóry (dalej łącznie jako tkaniny obiciowe) polskim producentom mebli w ramach powierzenia materiału.

Dostawa zamówionych tkanin obiciowych jest realizowana przez firmy z Niemiec i innych krajów UE wyłącznie do Wnioskodawcy w Niemczech. Następnie tkaniny obiciowe przemieszczane są przez Wnioskodawcę z Niemiec do Polski do polskich producentów mebli.

Transport zamówionych tkanin obiciowych odbywa się w następujący sposób:

Dostawa tkanin obiciowych z państwa członkowskiego UE (innego niż Niemcy i Polska) do magazynu Wnioskodawcy w Niemczech; następnie w przypadku zapotrzebowania Wnioskodawca przemieszcza tkaniny obiciowe z magazynu w Niemczech do polskich producentów mebli w Polsce (tj. Wnioskodawca najpierw rozlicza wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w Niemczech a następnie przemieszcza tkaniny obiciowe z Niemiec do Polski).
Dostawa tkanin obiciowych od dostawcy w Niemczech do magazynu Wnioskodawcy w Niemczech; następnie w przypadku zapotrzebowania Wnioskodawca przemieszcza tkaniny obiciowe z magazynu w Niemczech do polskich producentów mebli w Polsce (tj. Wnioskodawca najpierw rozlicza krajowe nabycie towarów w Niemczech a następnie przemieszcza tkaniny obiciowe z Niemiec do Polski).

Wnioskodawca nie nabywa tkanin obiciowych ani żadnych materiałów w Polsce.

Polscy producenci mebli wykorzystują powierzone przez Wnioskodawcę tkaniny obiciowe wyłącznie do produkcji zamawianych przez Wnioskodawcę mebli tapicerowanych. Po wyprodukowaniu mebli pozostają tylko bezwartościowe resztki materiałów. Polscy producenci mebli wykorzystują również materiały własne m.in. pianki, materiały drewniane, okucia, nóżki, materiały opakowaniowe oraz materiały pomocnicze do tapicerki. Polscy producenci mebli dostarczają gotowe meble tapicerowane do Wnioskodawcy w Niemczech. Oznacza to, że tkaniny obiciowe są przemieszczanie z powrotem do Niemiec jako część mebli tapicerowanych. Polscy producenci mebli rozliczają wykonane świadczenia, bez tkanin obiciowych, które są im powierzane przez Wnioskodawcę, w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z Polski do Wnioskodawcy w Niemczech. Przedmiotem faktury polskich producentów mebli jest wewnątrzwspólnotowa dostawa z gotowego towaru z Polski do Niemiec.

Meble są tapicerowane tkaninami obiciowymi. Tkaniny obiciowe są odpowiednio cięte przez polskich producentów mebli i mocowane do mebli - po wyprodukowaniu gotowego mebla tapicerowanego istnieje możliwość identyfikacji, że meble tapicerowane powstają z tkanin obiciowych powierzonych przez Wnioskodawcę.

Udział procentowy wartości tkanin obiciowych Wnioskodawcy w koszcie wytworzenia jednego mebla tapicerowanego wynosi ok. 19,9%. Udział procentowy materiałów własnych wykorzystywanych przez polskich producentów mebli w koszcie wytworzenia jednego mebla tapicerowanego wynosi ok. 35,9%. Udział procentowy wynagrodzeń uwzględniających dodatkowe koszty wynagrodzeń polskiego producenta w koszcie wytworzenia jednego mebla tapicerowanego wynosi ok. 33,7%. Udział procentowy kosztów ogólnych i zysku polskiego producenta w koszcie wytworzenia jednego mebla tapicerowanego wynoszą odpowiednio ok. 8% i 2,4%. W poszczególnych przypadkach ww. udziały procentowe poszczególnych elementów mogą się nieznacznie różnić.

Produkowane meble dostarczane są w ramach dostaw wewnątrzwspólnotowych przez polskich producentów mebli wyłącznie z Polski do Wnioskodawcy w Niemczech (magazyn centralny spedycji) - czyli z powrotem do kraju, z którego tkaniny obiciowe przemieszczane są przez Wnioskodawcę do polskich producentów mebli. Produkowane meble tapicerowane nie są dostarczane bezpośrednio do klientów Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest w stanie określić po ukończeniu mebla tapicerowanego, że mebel ten składa się z tkanin obiciowych, które zostały przemieszczone do Polski w określonym dniu w ramach przemieszczenia wewnątrzzakładowego.

Ponadto, w przedmiocie poniższych zagadnień, Wnioskodawca informuje:

Co konkretnie jest przedmiotem umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a polskim producentem mebli (jaki konkretnie przedmiot świadczenia określa/wskazuje umowa)?
Przedmiotem umowy między Wnioskodawcą a polskimi producentami mebli jest produkcja mebli tapicerowanych z wykorzystaniem tkanin obiciowych powierzonych im przez Wnioskodawcę.
Co jest intencją (celem) nabycia przez Wnioskodawcę od polskiego producenta mebli?
Intencją Wnioskodawcy jest nabycie gotowych produktów - mebli tapicerowanych - w celu dalszej odsprzedaży na rzecz klientów Wnioskodawcy.
Czy przemieszczenie towarów (tkanin obiciowych) z Niemiec na terytorium Polski następuje w wyniku złożenia zamówienia na konkretne meble tapicerowane przez klienta, tj. czy najpierw następuje zamówienie towarów (mebli tapicerowanych) przez klienta i w związku z tym zamówieniem Wnioskodawca przemieszcza tkaniny obiciowe do Polski czy też Wnioskodawca przemieszcza tkaniny obiciowe do Polski a dopiero następnie „poszukuje" klienta na meble tapicerowane?
Tkaniny obiciowe przemieszczane są z Niemiec do Polski po złożeniu zamówienia na konkretne meble tapicerowane przez klienta.
Czy pomiędzy Wnioskodawcą a polskim producentem mebli dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami (tkaninami obiciowymi przemieszczonymi z Niemiec) jak właściciel, tj. do przeniesienia tych praw z Wnioskodawcy na polskiego producenta mebli?
Pomiędzy Wnioskodawcą a polskimi producentami mebli nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tkaninami obiciowymi przemieszczonymi z Niemiec jak właściciel. Faktury polskich producentów mebli wystawiane na Wnioskodawcę nie obejmują wartości tkanin obiciowych powierzonych im przez Wnioskodawcę.
Z jakich czynności się składa/w jaki sposób przebiega świadczenie wykonywane przez polskiego producenta mebli, w tym na czym polega „montowanie tkanin obiciowych" przemieszczonych do Polski z terytorium Niemiec w gotowych meblach?
Świadczenia wykonywane przez polskich producentów mebli składają się w szczególności z następujących czynności:

Budowa ramy/stelażu,
Nabycie lub wytworzenie i montaż pianki,
Produkcja elementów obiciowych (stelażu, pianki, innych drobnych elementów),
Cięcie powierzonych tkanin obiciowych w celu utworzenia pokrycia tapicerskiego,
Wypełnienie i obicie gotowego produktu.

Czy pomiędzy polskim producentem mebli a Wnioskodawcą dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami (gotowymi meblami tapicerowanymi) jak właściciel, tj. przeniesienia tych praw z polskiego producenta mebli na Wnioskodawcę?
W ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od polskich producentów mebli na Wnioskodawcę zostaje przeniesione prawo do rozporządzania towarami (gotowymi meblami tapicerowanymi) jak właściciel, z wyjątkiem tkanin obiciowych, do których Wnioskodawca przez cały okres zachowuje prawo do rozporządzania jak właściciel.
Kiedy/w którym momencie Wnioskodawca uzyskuje prawo do rozporządzania towarami (gotowymi meblami tapicerowanymi) jak właściciel?
Wnioskodawca uzyskuje prawo do rozporządzania towarami (gotowymi meblami tapicerowanymi) jak właściciel w momencie przekazania i odbioru mebli, tj. w Niemczech (zasadniczo w tym samym momencie następuje cywilnoprawne przeniesienie własności).
Gdzie/na terytorium jakiego państwa znajdują się gotowe meble tapicerowane w momencie przeniesienia tego prawa na Wnioskodawcę?
Gotowe meble tapicerowane w momencie przeniesienia na Wnioskodawcę prawa rozporządzania towarami jak właściciel znajdują się w Niemczech.
Kto wysyła/transportuje towar (gotowe meble tapicerowane) z Polski do Niemiec samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz, tj. czy polski producent mebli wysyła/transportuje towar (gotowe meble tapicerowane) z Polski do Niemiec we własnym imieniu/na własną rzecz czy też polski producent mebli wysyła/transportuje towar (gotowe meble tapicerowane) z Polski do Niemiec w imieniu/na rzecz Wnioskodawcy?
Transport towarów jest zlecany przez polskich producentów mebli i opłacany przez Wnioskodawcę.
Czy wywóz towarów (gotowych mebli tapicerowanych) z Polski do Niemiec następuje w wyniku transakcji dostawy towarów w ramach, której następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel?
Wywóz towarów (gotowych mebli tapicerowanych) z Polski do Niemiec następuje w wyniku transakcji dostawy towarów, w ramach której następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.
Dokąd konkretnie na terytorium Niemiec są przemieszczane towary (gotowe meble tapicerowane), tj. do kogo (jakiego podmiotu) i do jakiego miejsca przemieszczane są towary (gotowe meble tapicerowane)?
Towary przemieszczane są do Wnioskodawcy do magazynu centralnego, który Wnioskodawca wynajmuje od firmy spedycyjnej …, na adres: … GmbH, …, …, Niemcy.
Czy w momencie przemieszczania towarów (gotowych mebli tapicerowanych) z Polski do Niemiec Wnioskodawcy znany jest już nabywca towarów (gotowych mebli tapicerowanych)?
W momencie przemieszczania towarów (gotowych mebli tapicerowanych) z Polski do Niemiec Wnioskodawcy znany jest już nabywca towarów (gotowych mebli tapicerowanych).
Kiedy znany jest Wnioskodawcy nabywca towarów (gotowych mebli tapicerowanych) w tym gdzie wówczas znajduje się towar (gotowe meble tapicerowane)?
Gotowe meble tapicerowane produkowane są na konkretne zamówienie klienta. Pomiędzy zamówieniem a dostawą do klienta mijają ok. 4 tygodnie.
Czy od momentu rozpoczęcia transportu towarów (gotowych mebli tapicerowanych) z Polski do Niemiec do momentu kiedy zostaną dostarczone do ostatecznego nabywcy towary (gotowe meble tapicerowane) poddawane są jakimkolwiek czynnościom mającym na celu ich modyfikację, ulepszanie, zmienianie itp. - jeśli tak, należy opisać na czym konkretnie te czynności polegają i w jaki sposób (w jakim zakresie) zmieniają, modyfikują towary?
Od momentu rozpoczęcia transportu towarów (gotowych mebli tapicerowanych) z Polski do Niemiec do momentu kiedy zostaną dostarczone do ostatecznego nabywcy towary (gotowe meble tapicerowane) nie są poddawane jakimkolwiek czynnościom mającym na celu ich modyfikację, ulepszanie, zmienianie.
Czy polski producent mebli jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
Zgodnie z białą listą (stan aktualny na dzień złożenia mniejszego wniosku) polscy producenci mebli są czynnymi podatnikami VAT (tj. nie są podatnikami zwolnionymi).
W jaki sposób/do jakich celów Wnioskodawca wykorzystuje „gotowe meble tapicerowane" wyprodukowane w Polsce przez polskiego producenta mebli?
Wnioskodawca nabywa gotowe meble tapicerowane w celu ich odsprzedaży i dostawy do swoich klientów, którzy uprzednio zamówili te towary u Wnioskodawcy.
Czy Wnioskodawca, poza przemieszczeniem tkanin obiciowych z Niemiec do Polski, dokonuje odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju, eksportu towarów na terytorium kraju, importu towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju bądź wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terytorium kraju?
Poza przemieszczeniem tkanin obiciowych z Niemiec do Polski Wnioskodawca nie dokonuje ww. czynności na terytorium kraju.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z przemieszczeniem własnych tkanin obiciowych z Niemiec do Polski Wnioskodawca nie jest obowiązany do rozliczenia w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów?
Czy w związku z powrotnym przemieszczeniem tkanin obiciowych z Polski do Niemiec, które w momencie ich wywozu z Polski stanowią element gotowych mebli tapicerowanych Wnioskodawca nie jest obowiązany do rozliczenia w Polsce wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów?
W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz mając na uwadze odpowiedzi na pytanie 1 i 2, czy na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek rejestracji dla celów podatku VAT ani obowiązek rejestracji na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy przemieszczenie tkanin obiciowych z Niemiec do Polski i powrotny transport tkanin obiciowych z Polski do Niemiec jako element mebli tapicerowanych zawierających owe tkaniny nie podlegają rozliczeniu w Polsce jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w momencie przywozu z Niemiec do Polski ani jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w momencie wywozu z Polski do Niemiec.

Uwzględniając stanowisko Wnioskodawcy do pytań 1 i 2 oraz mając na uwadze, że Wnioskodawca, poza przemieszczeniem tkanin obiciowych z Niemiec do Polski, nie dokonuje odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju, eksportu towarów na terytorium kraju, importu towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju bądź wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terytorium kraju, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek rejestracji dla celów podatku VAT ani obowiązek rejestracji na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 1.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 tej ustawy, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione (por. także art. 17 ust. 1 oraz ust. 2 lit. f Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej).

Z powyższych przepisów wynika, że przemieszczenie towarów własnych z jednego państwa członkowskiego do Polski nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeśli łącznie spełnione są następujące warunki:

na towarach tych mają zostać wykonane prace na terytorium kraju,

prace mają być wykonane na rzecz tego podatnika,

towary po wykonaniu tych prac zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr 1462-IPPP3.4512.762.2016.2.JF z 2016 r. Interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, jednak stanowią istotne wskazówki interpretacyjne.

W przypadku opisanego w stanie faktycznym przemieszczenia przez Wnioskodawcę tkanin obiciowych z Niemiec do Polski do polskich producentów mebli mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniem towarów własnych, w rozumieniu art. 11 ust 1 ustawy o VAT. Jeśli przemieszczenie tkanin obiciowych do Polski wypełnia przesłanki określone w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT, takie przemieszczenie nie prowadzi do obowiązku rozpoznania w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Należy zatem przeanalizować, czy w niniejszym przypadku spełnione są przesłanki art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT.

Przepisy ustawy o VAT ani przepisy Dyrektywy 112/2006 ani przepisy wykonawcze nie określają, jak należy rozumieć sformułowanie „wykonanie prac na towarach", o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT/ art. 17 ust. 2 lit f Dyrektywy 112/2006.

Jak wskazują autorzy Komentarza Dyrektywa VAT pod redakcją Krzysztofa Sachsa i Romana Namysłowskiego (Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o. Warszawa 2008, str. 235 i 236 ), wyłączenie z opodatkowania przemieszczenia towarów pomiędzy państwami członkowskimi, o którym mowa w art. 17 ust. 2 lit. f Dyrektywy 112/2006, ma swoje źródło w regulacjach celnych obowiązujących przed zniesieniem granic celnych, a jej celem było zawieszenie zapłaty VAT i cła w przypadku wywozu towarów do innego kraju w celu dokonania określonych prac na towarach pod warunkiem wywozu towarów z tego kraju po wykonaniu na nich prac. Prace wykonywane na przemieszczanych towarach mogły polegać na montażu, składaniu lub instalowaniu ich w innych towarach przetwarzaniu czy naprawie. Przykładowo w interpretacji indywidualnej nr 1462-IPPP3 4512.762.2016.2 JF z 20.12.2016 r. organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za prawidłowe, że intencją ustawodawcy było objęcie dyspozycją przepisu art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT możliwie szerokiego rodzaju prac/usług. Organ podatkowy zgodził się z wnioskodawcą, że pojęcie »świadczenie usług na ruchomym majątku rzeczowym« nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Przez ruchomy majątek rzeczowy należy rozumieć towary niebędące nieruchomościami. Za usługi na ruchomym majątku rzeczowym uznaje się m.in. naprawę rzeczy ruchomych, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z ww. rzeczami, instalację, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie. Istota usług świadczonych na ruchomym majątku rzeczowym opiera się na założeniu, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać pożądany przez zleceniodawcę wyrób. Przepisy nie określają rodzaju, ani charakteru prac jakie mogą być wykonane w ramach usług na ruchomym majątku rzeczowym. Mogą to zatem być prace drobne, a także świadczenia złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac. W każdym przypadku otrzymuje się określony wyrób finalny spełniający wymagane kryteria. Ponadto, w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT ustawodawca posługuje się terminem „prac”. Przez pracę, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN należy rozumieć „celową działalność człowieka zmierzającą do wytworzenia określonych dóbr materialnych lub kulturalnych." W ww. interpretacji indywidualnej organ podatkowy potwierdził, że przemieszczanie oprawek do okularów przez niemieckiego podatnika VAT z Niemiec do Polski, które są powierzane polskiemu kontrahentowi w celu dołączenia szkieł do oprawek wraz z procesem szlifowania szkieł, mieści się w pojęciu prac wykonywanych na materiale powierzonym.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT wyraźnie dopuszcza przetworzenie przywożonych towarów, zatem przesłanka wykonania prac na towarach powinna być spełniona w przypadku gdy przemieszczane towary w wyniku przetworzenia stają się częścią zestawów kompletowanych (por. interpretacja indywidualna nr IPPP3/4512-251/16-5/JŻ 14.07.2016 r).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego na tkaninach obiciowych przemieszczanych z Niemiec jako towary własne Wnioskodawcy do Polski wykonywane są na rzecz Wnioskodawcy przez polskich producentów mebli prace, tj. odpowiednie przycinanie i mocowanie tkanin obiciowych w meblach tapicerowanych. Tkaniny obiciowe przemieszczane są z powrotem na terytorium Niemiec jako element mebli tapicerowanych. Wnioskodawca jest w stanie określić po ukończeniu mebla tapicerowanego, że mebel ten składa się z tkanin obiciowych, które zostały przemieszczone do Polski w określonym dniu, w ramach przemieszczenia wewnątrzzakładowego.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że następujące przesłanki są w niniejszym przypadku spełnione:

na towarach tych mają zostać wykonane prace na terytorium kraju - tkaniny obiciowe są odpowiednio przycinane i mocowane w meblach tapicerowanych,

prace mają być wykonane na rzecz tego podatnika - polscy producenci mebli wykonują te prace na rzecz Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, iż orzecznictwo TSUE (przykładowo wyrok TSUE w sprawach C-606/12 i C-607/12 z 6.03.2014 r.) jak i wytyczne komitetu d.s. VAT (wytyczne z 48 posiedzenia z 25 czerwca i 8 lipca 1996 XXI/97/177) w ramach wykładni przepisu art. 17 ust. 2 lit. f Dyrektywy 112/2006 koncentrują się na warunku powrotnego przemieszczenia towarów własnych po wykonaniu na nich prac do kraju wspólnotowego, z którego towary zostały wywiezione.

W literaturze fachowej (VAT Komentarz, Adam Bartosiewicz, 12. Wydanie Warszawa 2018, Wydawnictwo Wolters Kluwer, str. 201, 202) wskazuje się, że przemieszczenie towarów własnych do Polski powinno mieć charakter przemijający i być dokonane w konkretnych i najczęściej doraźnych celach oraz aby towary po wykonaniu na nich prac zostały wywiezione a nie skonsumowane w Polsce.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy trzecia przesłanka, tj. towary po wykonaniu tych prac zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione, również jest spełniona, bowiem tkaniny obiciowe po przetworzeniu są z powrotem przemieszczane do Niemiec jako element gotowych mebli tapicerowanych.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przedmiotowym stanie faktycznym warunki do zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT należy uznać za spełnione, wobec czego w związku z przemieszczeniem własnych tkanin obiciowych z Niemiec do Polski Wnioskodawca nie jest obowiązany do rozliczenia w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowym stanie faktycznym w związku z powrotnym przemieszczeniem tkanin obiciowych z Polski do Niemiec, które w momencie ich wywozu z Polski stanowią element gotowych mebli tapicerowanych Wnioskodawca nie jest obowiązany do rozliczenia w Polsce wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z Polski do Niemiec z uwagi na niespełnienie dyspozycji przepisu art. 13 ust. 1 ani 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Zgodnie bowiem z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 tej ustawy, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 tej ustawy (tj. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju z zastrzeżeniem ust. 2-8 tej ustawy.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie dochodzi do dostawy, rozumianej jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, gdyż tkaniny obiciowe przesuwane są jedynie z Polski do Niemiec jako majątek ruchomy należący do Wnioskodawcy.

Zgodnie natomiast z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że towary przemieszczane przez Wnioskodawcę nie mogą być uznane za wytworzone, wydobyte, nabyte na terytorium Polski (w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju jak Wnioskodawca wykazał powyżej albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów), Wnioskodawca nabywa bowiem tkaniny obiciowe na terytorium Niemiec, a do Polski są one przemieszczane tylko z uwagi na konieczność wykonania na nich prac opisanych w stanie faktycznym. Mając na uwadze odpowiedź na pytanie 1, jeśli przemieszczenie tkanin obiciowych nie stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, to również ich wywóz nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Podsumowując należy uznać, iż w związku z powrotnym przemieszczeniem tkanin obiciowych z Polski do Niemiec, które w momencie ich wywozu z Polski stanowią element gotowych mebli tapicerowanych, Wnioskodawca nie jest obowiązany do rozliczenia w Polsce wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 3.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15 tej ustawy, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 tej ustawy złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3 tej ustawy (art. 96 ust. 3 stawy o VAT w niniejszej sprawie należy uznać za bezprzedmiotowy).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15 tej ustawy, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96 tej ustawy, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

W związku z powyższym należy ustalić czy Wnioskodawca wykonuje na terytorium Polski czynności opodatkowane VAT, które skutkowałyby obowiązkiem rejestracji dla celów podatku VAT w Polsce.

Uwzględniając stanowisko Wnioskodawcy do pytań 1 i 2 oraz mając na uwadze, że Wnioskodawca, poza przemieszczeniem tkanin obiciowych z Niemiec do Polski, nie dokonuje odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju, eksportu towarów na terytorium kraju, importu towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju bądź wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terytorium kraju, opisany w stanie faktycznym schemat transakcji nie rodzi dla Wnioskodawcy obowiązku rejestracji dla celów podatku VAT ani obowiązku rejestracji na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku rozliczenia na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,

prawidłowe w zakresie braku obowiązku rozliczenia na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz

nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku rejestracji na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Natomiast przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Zatem pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

nabywcą towarów jest:

podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce wówczas, gdy w wyniku dostawy w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki.

Ponadto, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przepis ten rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. W myśl powołanej regulacji, przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju. W takim przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w państwie, do którego przemieszczane są towary, następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie – dokonywane przez ten sam podmiot.

Przy czym należy zaznaczyć, że przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku, gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 12 ust. 1 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, co do zasady, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Ponadto, stosownie do art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powołany przepis rozszerza więc pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych (pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju Unii Europejskiej, które mają służyć działalności gospodarczej podatnika. W takim przypadku dostawca pełni jednocześnie rolę nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Wspomniana zasada terytorialności wynikająca z art. 5 ust. 1 ustawy oznacza, że opodatkowaniu na terytorium kraju podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane na terytorium kraju. Określenie miejsca świadczenia (dostawy) determinuje miejsce opodatkowania.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Jednocześnie miejscem dostawy towarów jest - w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy).

Natomiast w myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Ponadto, zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Zatem, obowiązek złożenia zgłoszenia rejestracyjnego powstaje przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu, określonej w art. 5 ustawy.

Przy czym, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca to niemiecki producent mebli tapicerowanych zarejestrowany jako podatnik w Niemczech i nie zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce. Wnioskodawca, na terytorium Polski (poza przemieszczeniem tkanin obiciowych z Niemiec do Polski) nie dokonuje odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, eksportu towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów bądź wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Wnioskodawca zleca produkcję mebli tapicerowanych polskim producentom mebli, którzy są czynnymi podatnikami VAT (tj. nie są podatnikami zwolnionymi). Przedmiotem umowy między Wnioskodawcą a polskimi producentami mebli jest produkcja mebli tapicerowanych z wykorzystaniem tkanin obiciowych powierzonych przez Wnioskodawcę. Intencją Wnioskodawcy jest nabycie gotowych produktów - mebli tapicerowanych - w celu dalszej odsprzedaży na rzecz klientów Wnioskodawcy. Świadczenia wykonywane przez polskich producentów mebli składają się w szczególności z następujących czynności: budowa ramy/stelażu, nabycie lub wytworzenie i montaż pianki, produkcja elementów obiciowych (stelażu, pianki, innych drobnych elementów), cięcie powierzonych tkanin obiciowych w celu utworzenia pokrycia tapicerskiego, wypełnienie i obicie gotowego produktu.

W celu produkcji mebli tapicerowanych Wnioskodawca udostępnia tkaniny i skóry (tkaniny obiciowe) polskim producentom mebli w ramach powierzenia materiału. Tkaniny obiciowe przemieszczane są przez Wnioskodawcę z Niemiec do Polski do polskich producentów mebli. Pomiędzy Wnioskodawcą a polskimi producentami mebli nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tkaninami obiciowymi przemieszczonymi z Niemiec jak właściciel. Polscy producenci mebli wykorzystują powierzone przez Wnioskodawcę tkaniny obiciowe wyłącznie do produkcji zamawianych przez Wnioskodawcę mebli tapicerowanych (po wyprodukowaniu mebli pozostają tylko bezwartościowe resztki materiałów). Tkaniny obiciowe są odpowiednio cięte przez polskich producentów mebli i mocowane do mebli - po wyprodukowaniu gotowego mebla tapicerowanego istnieje możliwość identyfikacji, że meble tapicerowane powstają z tkanin obiciowych powierzonych przez Wnioskodawcę (meble są tapicerowane tkaninami obiciowymi). Wnioskodawca jest w stanie określić po ukończeniu mebla tapicerowanego, że mebel ten składa się z tkanin obiciowych, które zostały przemieszczone do Polski w określonym dniu w ramach przemieszczenia wewnątrzzakładowego. Polscy producenci mebli wykorzystują również materiały własne m.in. pianki, materiały drewniane, okucia, nóżki, materiały opakowaniowe oraz materiały pomocnicze do tapicerki. Udział procentowy wartości tkanin obiciowych Wnioskodawcy w koszcie wytworzenia jednego mebla tapicerowanego wynosi ok. 19,9%. Udział procentowy materiałów własnych wykorzystywanych przez polskich producentów mebli w koszcie wytworzenia jednego mebla tapicerowanego wynosi ok. 35,9%. Udział procentowy wynagrodzeń uwzględniających dodatkowe koszty wynagrodzeń polskiego producenta w koszcie wytworzenia jednego mebla tapicerowanego wynosi ok. 33,7%. Udział procentowy kosztów ogólnych i zysku polskiego producenta w koszcie wytworzenia jednego mebla tapicerowanego wynoszą odpowiednio ok. 8% i 2,4%.

Polscy producenci mebli dostarczają gotowe meble tapicerowane do Wnioskodawcy do magazynu centralnego w Niemczech. Oznacza to, że tkaniny obiciowe są przemieszczanie z powrotem do Niemiec jako część mebli tapicerowanych. Transport towarów jest zlecany przez polskich producentów mebli i opłacany przez Wnioskodawcę. Wywóz towarów (gotowych mebli tapicerowanych) z Polski do Niemiec następuje w wyniku transakcji dostawy towarów, w ramach której następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Polscy producenci mebli rozliczają wykonane świadczenia, bez tkanin obiciowych, które są im powierzane przez Wnioskodawcę, w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z Polski do Wnioskodawcy w Niemczech (przedmiotem faktury polskich producentów mebli jest wewnątrzwspólnotowa dostawa z gotowego towaru z Polski do Niemiec przy tym faktury polskich producentów mebli wystawiane na Wnioskodawcę nie obejmują wartości tkanin obiciowych powierzonych im przez Wnioskodawcę). Produkowane meble dostarczane są w ramach dostaw wewnątrzwspólnotowych przez polskich producentów mebli wyłącznie z Polski do Wnioskodawcy w Niemczech (magazyn centralny spedycji) - czyli z powrotem do kraju, z którego tkaniny obiciowe przemieszczane są przez Wnioskodawcę do polskich producentów mebli (produkowane meble tapicerowane nie są dostarczane bezpośrednio do klientów Wnioskodawcy). W ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od polskich producentów mebli na Wnioskodawcę zostaje przeniesione prawo do rozporządzania towarami (gotowymi meblami tapicerowanymi) jak właściciel, z wyjątkiem tkanin obiciowych, do których Wnioskodawca przez cały okres zachowuje prawo do rozporządzania jak właściciel. Wnioskodawca uzyskuje prawo do rozporządzania towarami (gotowymi meblami tapicerowanymi) jak właściciel w momencie przekazania i odbioru mebli, tj. w Niemczech. Gotowe meble tapicerowane w momencie przeniesienia na Wnioskodawcę prawa rozporządzania towarami jak właściciel znajdują się w Niemczech.

Wnioskodawca nabywa gotowe meble tapicerowane w celu ich odsprzedaży i dostawy do swoich klientów, którzy uprzednio zamówili te towary u Wnioskodawcy. Od momentu rozpoczęcia transportu towarów (gotowych mebli tapicerowanych) z Polski do Niemiec do momentu kiedy zostaną dostarczone do ostatecznego nabywcy towary (gotowe meble tapicerowane) nie są poddawane jakimkolwiek czynnościom mającym na celu ich modyfikację, ulepszanie, zmienianie. W momencie przemieszczania towarów (gotowych mebli tapicerowanych) z Polski do Niemiec Wnioskodawcy znany jest już nabywca towarów (gotowych mebli tapicerowanych). Gotowe meble tapicerowane produkowane są na konkretne zamówienie klienta. Pomiędzy zamówieniem a dostawą do klienta mijają ok. 4 tygodnie. Tkaniny obiciowe przemieszczane są z Niemiec do Polski po złożeniu zamówienia na konkretne meble tapicerowane przez klienta.

Wnioskodawca m.in. powziął wątpliwość czy w związku z przemieszczeniem własnych tkanin obiciowych z Niemiec do Polski jest zobowiązany do rozliczenia w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (pytanie 1) oraz czy jest zobowiązany do rozliczenia w Polsce wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z powrotnym przemieszczeniem tkanin obiciowych stanowiących element gotowych mebli tapicerowanych z Polski do Niemiec (pytanie 2).

Wnioskodawca uważa, w analizowanym przypadku znajduje zastosowanie art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy, w związku z czym nie jest zobowiązany do rozliczenia na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w związku z przemieszczeniem tkanin obiciowych z Niemiec do Polski oraz rozliczenia w Polsce wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z powrotnym przemieszczeniem tkanin obiciowych stanowiących element gotowych mebli tapicerowanych z Polski do Niemiec. W konsekwencji Wnioskodawca uznał, że nie wykonuje na terytorium Polski żadnych czynności opodatkowanych, o których mowa w art. 5 ustawy.

Jednak z niniejszym stanowiskiem nie można się zgodzić. W niniejszej sprawie, wbrew przekonaniu Wnioskodawcy, nie występują przesłanki dla zastosowania wyłączenia z obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy. Warunkiem zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy jest wykonanie na terytorium Polski na przemieszanych towarach usług (polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac) oraz (po wykonaniu usług) potworne przemieszczenie towarów na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały przemieszczone na terytorium Polski. Jednocześnie wskazać należy, że istota usług świadczonych na ruchomym majątku rzeczowym opiera się na założeniu, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać wyrób pożądany przez zleceniodawcę. Przepisy nie określają rodzaju, ani charakteru prac jakie mogą być wykonane w ramach usług na ruchomym majątku rzeczowym. Mogą to być zatem prace drobne, a także świadczenie złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac. W każdym przypadku otrzymuje się określony wyrób finalny spełniający wymagane kryteria.

W niniejszej sprawie, Wnioskodawca zleca produkcję mebli tapicerowanych polskim producentom mebli a nie wykonanie usług na tkaninach obiciowych (przemieszczanych z Niemiec do Polski). Jak wskazano, przedmiotem umowy między Wnioskodawcą a polskimi producentami mebli jest produkcja mebli tapicerowanych z wykorzystaniem tkanin obiciowych powierzonych przez Wnioskodawcę. Intencją Wnioskodawcy jest nabycie gotowych produktów - mebli tapicerowanych - w celu dalszej odsprzedaży. Polscy producenci mebli rozliczają wykonane świadczenia (bez tkanin obiciowych, które są im powierzane przez Wnioskodawcę) w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z Polski do Wnioskodawcy w Niemczech (przedmiotem faktury polskich producentów mebli jest wewnątrzwspólnotowa dostawa gotowego towaru z Polski do Niemiec przy tym faktury polskich producentów mebli wystawiane na Wnioskodawcę nie obejmują wartości tkanin obiciowych powierzonych im przez Wnioskodawcę). W ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od polskich producentów mebli na Wnioskodawcę zostaje przeniesione prawo do rozporządzania towarami (gotowymi meblami tapicerowanymi) jak właściciel, z wyjątkiem tkanin obiciowych, do których Wnioskodawca przez cały okres zachowuje prawo do rozporządzania jak właściciel. Przy tym świadczenia wykonywane przez polskich producentów mebli składają się w szczególności z budowy ramy/stelażu, nabycia lub wytworzenia i montażu pianki, produkcji elementów obiciowych (stelażu, pianki, innych drobnych elementów), cięcia powierzonych tkanin obiciowych w celu utworzenia pokrycia tapicerskiego, wypełnienia i obicia gotowego produktu. Zatem z opisu sprawy, jednoznacznie wynika, że polscy producenci mebli nie wykonują usług na tkaninach obiciowych. Co prawda nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tkaninami obiciowymi jak właściciel na producenta meblowego przez Wnioskodawcę oraz producenci mebli dokonują cięcia powierzonych tkanin obiciowych w celu utworzenia pokrycia tapicerskiego. Jednak, cięcie powierzonych tkanin obiciowych w celu utworzenia pokrycia tapicerskiego, nie jest usługą zleconą przez Wnioskodawcę do wykonania przez producenta mebli lecz czynnością niezbędną do wyprodukowania mebla tapicerowanego z wykorzystaniem tkanin obiciowych powierzonych przez Wnioskodawcę. Jak wskazano w opisie sprawy Wnioskodawca udostępnia tkaniny obiciowe polskim producentom mebli w ramach powierzenia materiału w celu produkcji mebli tapicerowanych. Polscy producenci mebli wykorzystują powierzone przez Wnioskodawcę tkaniny obiciowe wyłącznie do produkcji zamawianych przez Wnioskodawcę mebli tapicerowanych. Tkaniny obiciowe są odpowiednio cięte przez polskich producentów mebli i mocowane do mebli (meble są tapicerowane tkaninami obiciowymi). Polscy producenci produkują elementy obiciowe (stelaż, pianki, inne drobne elementy), wykonują cięcie powierzonych tkanin obiciowych w celu utworzenia pokrycia tapicerskiego oraz wypełniają i obijają gotowy produkt (w wyniku prac wykonanych przez polskich kontrahentów powstają gotowe meble tapicerowane, zawierające należące do Wnioskodawcy tkaniny obiciowe). Udział procentowy wartości tkanin obiciowych Wnioskodawcy w koszcie wytworzenia jednego mebla tapicerowanego wynosi ok. 19,9% (polscy producenci mebli wykorzystują również materiały własne m.in. pianki, materiały drewniane, okucia, nóżki, materiały opakowaniowe oraz materiały pomocnicze do tapicerki). Zatem, tkaniny obiciowe pozostające własnością Wnioskodawcy, są montowane jako element mebla tapicerowanego, po czym Wnioskodawca nabywa mebel tapicerowany w celu jego dalszej sprzedaży. Przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że w analizowanym przypadku przekazanie towarów (tkanin obiciowych) producentom mebli, w celu dokonania ich „wbudowania/montażu” w mebel tapicerowany w ramach realizacji umowy, której przedmiotem jest produkcja mebli tapicerowanych nie stanowi wykonania prac (usług) na towarach, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy. Polski producent mebli nie otrzymuje tkanin obiciowych od Wnioskodawcy, po to aby wykonać usługi na tych towarach na rzecz Wnioskodawcy lecz po to aby wykorzystać je w ramach świadczenia polegającego na dostawie mebli tapicerowanych (w analizowanym przypadku stanowiącej wewnątrzwspólnotową dostawę towarów). Polski producent otrzymuje od Wnioskodawcy towary (tkaniny obiciowe), które są przemieszczone z Niemiec do Polski po to aby „wbudować/zamontować” je w produkowany przez siebie mebel tapicerowany. Przemieszczone przez Wnioskodawcę z terytorium Niemiec na terytorium Polski i przekazane producentom mebli tkaniny obiciowe stają się elementem (komponentem) towaru nabywanego przez Wnioskodawcę od polskiego producenta mebli (mebla tapicerowanego). Jednocześnie w analizowanym przypadku okoliczności, że przedmiotowe towary (tkaniny obiciowe) po ich „wbudowaniu/zamontowaniu” przez producenta meblowego w mebel tapicerowany, w ramach przemieszczenia „gotowego mebla” z Polski na terytorium Niemiec również zostaną przemieszczone jako element tego „gotowego mebla” nie można utożsamiać z powrotnym przemieszczeniem towarów po wykonaniu na nich usług. Przedmiotem przemieszczenia z terytorium Niemiec do Polski są tkaniny obiciowe, natomiast przedmiotem przemieszczenia z Polski do Niemiec są meble tapicerowane, które są wyprodukowane z wykorzystaniem przemieszczonych wcześniej tkanin obiciowych. Tkaniny obiciowe przemieszczone z terytorium Polski na terytorium Niemiec są „częścią/elementem” mebla tapicerowanego, w przypadku którego Wnioskodawca uzyskuje prawo do rozporządzania towarami (gotowymi meblami tapicerowanymi) jak właściciel w momencie przekazania i odbioru mebli, na terytorium Niemiec. Zatem nie można przyjąć, że w analizowanym przypadku znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy.

W konsekwencji należy uznać, że w związku z przemieszczeniem z terytorium Niemiec na terytorium Polski tkanin obiciowych, aby je udostępnić polskim producentom mebli w ramach powierzenia materiału w celu produkcji mebli tapicerowanych, Wnioskodawca powinien rozliczyć wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w związku z przemieszczeniem tkanin obiciowych „wbudowanych/zamontowanych” w mebel tapicerowany z terytorium Polski na terytorium Niemiec Wnioskodawca nie ma obowiązku rozliczenia w Polsce wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (tkanin obiciowych). Skoro, w analizowanym przypadku, tkaniny obiciowe należące do Wnioskodawcy (wcześniej przemieszczone przez Wnioskodawcę z terytorium Niemiec na terytorium Polski) zostaną przez producenta mebli wykorzystane przy produkcji mebla tapicerowanego przez co staną się integralną „częścią/elementem” danego mebla tapicerowanego, to przy przemieszczeniu tych towarów (tkanin obiciowych) na terytorium Niemiec - w ramach przemieszczenia mebla tapicerowanego jako elementu tego mebla - nie można uznać, że dochodzi do przemieszczenia z terytorium Polski na terytorium Niemiec przez Wnioskodawcę tkanin obiciowych po wykonaniu na nich usług. Z terytorium Polski na terytorium Niemiec przemieszczany jest mebel tapicerowany (prawo do rozporządzania którym jak właściciel Wnioskodawca uzyska w momencie przekazania i odbioru mebla tapicerowanego, na terytorium Niemiec), który jest wyprodukowany z wykorzystaniem przemieszczonych wcześniej tkanin obiciowych. W konsekwencji nie można uznać, że w analizowanym przypadku Wnioskodawca powinien rozliczyć podatek w związku z dokonaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 jest prawidłowe.

Ponadto wątpliwości dotyczą kwestii czy na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek rejestracji dla celów podatku VAT ani obowiązek rejestracji na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących obowiązku rejestracji na terytorium Polski na potrzeby VAT oraz transakcji wewnątrzwspólnotowych należy wskazać, że obowiązek złożenia zgłoszenia rejestracyjnego powstaje przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu, określonej w art. 5 ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że na terytorium Polski (poza przemieszczeniem tkanin obiciowych z Niemiec do Polski) nie dokonuje odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, eksportu towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów bądź wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Jednak z rozstrzygnięcia przyjętego w niniejszej interpretacji wynika, że w związku z przemieszczeniem tkanin obiciowych z terytorium Niemiec do Polski Wnioskodawca powinien rozliczyć w Polsce czynności opodatkowane, o których mowa w art. 5 ustawy, tj. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (tkanin obiciowych), o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy.

Zatem, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania rejestracji dla celów VAT w Polsce – na podstawie art. 96 i art. 97 ustawy – w związku z koniecznością rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 3 jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych: z 20 grudnia 2016 r. znak: 1462-IPPP3.4512.762.2016.2.JF oraz z 14 lipca 2016 r. IPPP3/4512-251/16-5/JŻ należy wskazać, że zapadły one na gruncie odmiennego stanu faktycznego, niż przedstawiony w niniejszej sprawie. W interpretacji znak: 1462-IPPP3.4512.762.2016.2.JF Wnioskodawca (niemiecki podatnik podatku od wartości dodanej) przemieszczał do Polski oprawki do okularów, natomiast polski kontrahent do ww. oprawek dołączał szkła i poprzez szlifowanie dostosowywał je do danych oprawek. Z kolei w interpretacji IPPP3/4512-251/16-5/JŻ, wskazano, że Wnioskodawca (podatnik VAT w Szwecji) przemieszcza do Polski należące do niego komponenty wyrobu medycznego, który w wersji finalnej składa się ze strzykawki wypełnionej substancją do uzupełniania ubytków kości zapakowanej w jednym opakowaniu ze specjalną igłą i innymi elementami do uzupełniania ubytków. Natomiast Zleceniobiorca dokona montażu dostarczonych komponentów, umieści je w opakowaniu przeznaczonym do sprzedaży detalicznej i wyśle wyroby medyczne do Szwecji. W związku z powyższym wskazane przez Wnioskodawcę interpretacje potraktowane zostały jako element argumentacji Wnioskodawcy lecz z uwagi na to, że są osadzone w odmiennych stanach faktycznych nie mogły wpłynąć na ocenę prawidłowości analizowanej kwestii.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin