Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4015.57.2021.2.PB
z 8 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 13 maja 2021 r. (data wpływu 17 maja 2021 r.), uzupełnionym 29 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie możliwości zachowania prawa do ulgi mieszkaniowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie możliwości zachowania prawa do ulgi mieszkaniowej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 15 lipca 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4015.57.2021.1.PB, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 29 lipca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dnia 10 lipca 2020 r. w Urzędzie Skarbowym (…) Wnioskodawczyni uzyskała ulgę spadkową z art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W myśl tego przepisu Wnioskodawczyni zobowiązała się do zamieszkiwania w mieszkaniu, które otrzymała w spadku przez 5 lat.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką innego mieszkania, gdzie zamieszkuje jej rodzina. W ostatnim czasie Wnioskodawczyni jest zmuszona do częstych wizyt w tym drugim mieszkaniu, aby opiekować się chorym członkiem rodziny. Wnioskodawczyni przyjeżdża samochodem – jako najbezpieczniejszym w czasach pandemii środkiem transportu. Wnioskodawczyni musi go jednak parkować w strefie płatnego parkowania. To generuje duże koszty. W Telefonicznej Informacji Skarbowej (winno być: Krajowej Informacji Skarbowej) Wnioskodawczyni dowiadywała się, czy możliwe jest zameldowanie się tymczasowe w lokalu, którego jest współwłaścicielką, aby otrzymać prawo do parkowania – abonament – i nadal, mieszkając w mieszkaniu otrzymanym w spadku, mieć tam stałe zameldowanie i nie łamać zasad ustawy o podatku od spadków i darowizn – zachować ulgę.

Urzędnik Telefonicznej Informacji Skarbowej (winno być: Krajowej Informacji Skarbowej) stwierdził, że w tej ustawie nie ma ograniczeń co do pobytu czasowego. Jednak urzędnicy w Urzędzie Skarbowym (…) doradzili Wnioskodawczyni złożenie wniosku o interpretację tego przepisu w wyżej opisanej sprawie na piśmie.

Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku wskazała, że spadkodawca, M. M., po której Wnioskodawczyni nabyła mieszkanie, zmarła 28 listopada 2014 r. W mieszkaniu nabytym Wnioskodawczyni zamieszkuje i będzie zamieszkiwać, gdy zamelduje się na pobyt tymczasowy w innym mieszkaniu, którego jest współwłaścicielką. Zameldowanie tymczasowe służy jedynie nabyciu praw do abonamentu parkingowego – mieszkanie jest w ścisłym centrum, a parkowanie kosztowne i możliwości wsparcia rodziny – opieki i częstych odwiedzin.

W związku z powyższym opisem (po przeformułowaniu w uzupełnieniu wniosku) zadano następujące pytanie:

Czy jest możliwe zameldowanie tymczasowe w mieszkaniu, którego współwłaścicielką jest Wnioskodawczyni i zachowanie ulgi podatkowej z tytułu zamieszkiwania w innym mieszkaniu, które Wnioskodawczyni otrzymała w spadku?

Zdaniem Wnioskodawczyni (przeformułowanym w uzupełnieniu wniosku), możliwe jest zameldowanie tymczasowe w lokalu, którego współwłaścicielką jest Wnioskodawczyni, aby otrzymać prawo do parkowania – abonament – przy jednoczesnym mieszkaniu w innym, otrzymanym w spadku lokalu i posiadaniu właśnie w tym lokalu stałego zameldowania – nie łamiąc zasad art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn i tym samym zachowując prawo do ulgi podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2019 r. poz. 1813 ze zm.) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

Na gruncie przepisów prawa polskiego spadek jest instytucją regulowaną przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

W myśl art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego – przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swojej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są spadkobiercami.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 cyt. ustawy). Zatem nabycie spadku przez spadkobiercę następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 zd. 1 ww. ustawy – w przypadku nabycia, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, a następnie nabycie to stwierdzono pismem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – w przypadku nabycia własności (współwłasności) budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, spółdzielczego prawa do domu jednorodzinnego albo udziału w takim prawie:

1. w drodze dziedziczenia, zapisu zwykłego, zapisu windykacyjnego, dalszego zapisu, polecenia testamentowego, darowizny lub polecenia darczyńcy przez osoby zaliczane do I grupy podatkowej,
2. w drodze dziedziczenia, zapisu zwykłego, zapisu windykacyjnego, dalszego zapisu lub polecenia testamentowego przez osoby zaliczane do II grupy podatkowej,
3. w drodze dziedziczenia, zapisu zwykłego, zapisu windykacyjnego, dalszego zapisu lub polecenia testamentowego przez osoby zaliczane do III grupy podatkowej, które sprawowały opiekę nad wymagającym takiej opieki spadkodawcą, na podstawie pisemnej umowy z podpisem notarialnie poświadczonym, przez co najmniej dwa lata od dnia poświadczenia podpisów przez notariusza

- nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich czystej wartości do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110 m2 powierzchni użytkowej budynku lub lokalu. W przypadku nabycia części (udziału) budynku mieszkalnego lub lokalu albo udziału w spółdzielczym prawie do budynku mieszkalnego lub lokalu ulga przysługuje stosownie do wielkości udziału.

W myśl art. 16 ust. 2 ww. ustawy, ulga, o której mowa w ust. 1, przysługuje osobom, które łącznie spełniają następujące warunki:

1. spełniają wymogi określone w art. 4 ust. 4;
2. nie są właścicielami innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość bądź będąc nimi przeniosą własność budynku lub lokalu na rzecz zstępnych, Skarbu Państwa lub gminy w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
3. nie przysługuje im spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub wynikające z przydziału spółdzielni mieszkaniowej: prawo do domu jednorodzinnego lub prawo do lokalu w małym domu mieszkalnym, a w razie dysponowania tymi prawami przekażą je zstępnym lub przekażą do dyspozycji spółdzielni, w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
4. nie są najemcami lokalu lub budynku lub będąc nimi rozwiążą umowę najmu w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
5. będą zamieszkiwać będąc zameldowanymi na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku i nie dokonają jego zbycia przez okres 5 lat:
1. od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego – jeżeli w chwili złożenia zeznania lub zawarcia umowy darowizny nabywca mieszka i jest zameldowany na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku,
   
2. od dnia zamieszkania potwierdzonego zameldowaniem na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku – jeżeli nabywca zamieszka i dokona zameldowania na pobyt stały w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni uzyskała ulgę spadkową z art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką innego mieszkania, gdzie zamieszkuje jej rodzina. W ostatnim czasie Wnioskodawczyni jest zmuszona do częstych wizyt w tym drugim mieszkaniu, aby opiekować się chorym członkiem rodziny. Wnioskodawczyni przyjeżdża samochodem – jako najbezpieczniejszym w czasach pandemii środkiem transportu. Wnioskodawczyni musi go jednak parkować w strefie płatnego parkowania. To generuje duże koszty. Wnioskodawczyni dowiadywała się, czy możliwe jest zameldowanie się tymczasowe w lokalu, którego jest współwłaścicielką, aby otrzymać prawo do parkowania – abonament – i nadal, mieszkając w mieszkaniu otrzymanym w spadku, mieć tam stałe zameldowanie i nie łamać zasad ustawy o podatku od spadków i darowizn – zachować ulgę.

Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku wskazała, że spadkodawca, M. M., po której Wnioskodawczyni nabyłam mieszkanie, zmarła 28 listopada 2014 r. W mieszkaniu nabytym Wnioskodawczyni zamieszkuje i będzie zamieszkiwać, gdy zamelduje się na pobyt tymczasowy w innym mieszkaniu, którego jest współwłaścicielką. Zameldowanie tymczasowe służy jedynie nabyciu praw do abonamentu parkingowego – mieszkanie jest w ścisłym centrum, a parkowanie kosztowne i możliwości wsparcia rodziny – opieki i częstych odwiedzin.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi to, czy możliwe jest zameldowanie tymczasowe w mieszkaniu, którego jest współwłaścicielką i zachowanie ulgi podatkowej z tytułu zamieszkiwania w innym mieszkaniu, które Wnioskodawczyni otrzymała w spadku.

Mając na uwadze cytowane przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, stwierdzić należy, że zasadniczym celem ustawodawcy jest zwolnienie bliskich spadkodawcy lub darczyńcy od obciążeń podatkowych z tytułu nabycia nieruchomości mieszkaniowej, gdy nie dysponują innym mieszkaniem, czy domem i będą zamieszkiwać w uzyskanej nieruchomości przez 5 lat od dnia, określonego w cytowanym wyżej przepisie art. 16 ust. 2 pkt 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Warunkiem niezbędnym do skorzystania z ulgi przewidzianej w art. 16 cytowanej ustawy jest łączne spełnienie wszystkich zawartych w tym przepisie warunków. Wyłączenie zastosowania ulgi z art. 16 cytowanej ustawy odnosi się tylko do osób, które są właścicielami lokalu lub budynku mieszkalnego, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Zatem, przepis ten nie dotyczy osób, które są współwłaścicielami tych lokali lub budynków.

Zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego – miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Stosownie do art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2021 r. poz. 510) – obywatel polski przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany wykonywać obowiązek meldunkowy określony w ustawie.

W myśl art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o ewidencji ludności– obowiązek meldunkowy polega na zameldowaniu się w miejscu pobytu stałego lub czasowego.

Na podstawie art. 25 ust. 1 ww. ustawy – pobytem stałym jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 2 ww. ustawy – pobytem czasowym jest przebywanie bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego w innej miejscowości pod oznaczonym adresem lub w tej samej miejscowości, lecz pod innym adresem.

Zgodnie z art. 27 § 2 ww. ustawy – równocześnie można mieć jedno miejsce pobytu stałego i jedno miejsce pobytu czasowego.

Podsumowując powyższe wskazać należy, że warunkiem zachowania przyznanej ulgi mieszkaniowej jest m.in. faktyczne zamieszkiwanie i zameldowanie na pobyt stały w nabytym lokalu. W treści wniosku Wnioskodawczyni wprost wskazała, że w nabytym mieszkaniu ma stałe zameldowanie, zamieszkuje i będzie zamieszkiwać, gdy zamelduje się na pobyt tymczasowy w innym mieszkaniu, którego jest współwłaścicielką. Zameldowanie na pobyt czasowy jak wskazała służy jedynie nabyciu praw do abonamentu parkingowego. W rezultacie spełnione zostaną przesłanki warunkujące zachowanie prawa do przyznanej ulgi, określone w art. 16 ust. 2 pkt 5 ustawy Wnioskodawczyni nadal będzie bowiem zamieszkiwać w nabytym lokalu (będąc zameldowaną na pobyt stały).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.