Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.255.2020.2.NL
z 8 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 maja 2021 r. (data wpływu 27 maja 2021 r.), uzupełnionym 13 sierpnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy platforma internetowa, o której mowa w niniejszym wniosku, jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i czy w związku z tym opłata licencyjna za korzystanie oraz opłata za zobowiązanie się do rozwijania platformy zgodnie z wymaganiami klienta oraz rynku stanowią, zgodnie z art. 24d ust. 7 pkt 1 ww. ustawy dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, opodatkowanego preferencyjną stawką podatkową w wysokości 5% podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 24d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (IP Box) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2021 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 lipca 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.255.2021.1.NL wezwano do ich uzupełnienia, co też nastąpiło 13 sierpnia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której siedzibą jest (…). Została ona wpisana w dniu 1 października 2014 r. do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla (…) KRS pod numerem (…). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT. Jednym z obszarów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest świadczenie usług programistycznych w zakresie projektowania i tworzenia analitycznej platformy internetowej (…). Usługobiorcą Wnioskodawcy jest amerykański podmiot - A. Group z Chicago w USA.

Platforma ta wspiera klientów firmy A. w tworzeniu portfeli inwestycyjnych poprzez dobór kontraktów terminowych (inaczej mówiąc: derywantów) na podstawie technicznych i statystycznych narzędzi analitycznych. Kontrakty terminowe są handlowane na giełdach: CME Group, ICE, Euronext, Eurex na produkty takie jak: kukurydza, rzepak, pszenica, soja, cukier, kakao, gaz, ropa, bydło czy wieprze.

W ramach prowadzenia platformy, Wnioskodawca tworzy algorytmy pozwalające optymalizować dobór produktów w poszczególnych portfelach inwestycyjnych. Portfele muszą być przeprogramowywane i testowane na bieżąco w związku z ciągle zmieniającą się koniunkturą podażowo-popytową danych produktów. Tworzenie ich wymaga bardzo innowacyjnego i indywidualnego podejścia. Wnioskodawca przy tworzeniu algorytmów korzysta wyłącznie z własnych pomysłów i również samodzielnie je realizuje.

Wnioskodawca ma zamiar zawrzeć z A. Group umowę licencyjną, w ramach której podmiot ten otrzyma możliwość korzystania z platformy. Ponadto Wnioskodawca zobowiąże się w ramach tej umowy do ciągłego rozwijania tej platformy, w szczególności do projektowania i wdrażania w niej nowych rozwiązań, podyktowanych potrzebami rynku oraz życzeniami klienta. Nowe innowacyjne rozwiązania, implementowane do platformy, wymagają od Wnioskodawcy ciągłego zapoznawania się z zagadnieniami z zakresu informatyki, statystyki czy produktów finansowych. Ciągły rozwój ww. dziedzin wymaga tworzenia nowych koncepcji, mogących sprostać wymaganiom rynku oraz klienta.

Wnioskodawca jest zobowiązany względem swojego kontrahenta do rozwoju swojej platformy. Kierunek rozwoju jest dostosowywany pod kątem aktualnych wymagań rynku oraz życzeń klienta. W tym celu Wnioskodawca musi wdrażać do platformy coraz to nowe rozwiązania, w tym m.in. samodzielnie je projektować oraz programować.

W uzupełnieniu wniosku ujętym z piśmie z 11 sierpnia 2021 r., Wnioskodawca wskazał m.in., że:

• Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT;
  
• platforma internetowa, o której mowa we wniosku będzie przez Wnioskodawcę wytworzona, rozwinięta lub ulepszona w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;
  
• dochody jakie Wnioskodawca będzie osiągać w związku z tworzeniem lub rozwijaniem platformy internetowej, to dochody:
  
  • z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
    
  • z innego tytułu - opłat za zobowiązanie się do rozwijania platformy;
• opłata za zobowiązanie się do rozwijania platformy zgodnie z wymaganiami klienta obejmuje zobowiązanie się Wnioskodawczyni do ciągłego rozwijania platformy, tj. w głównej mierze wprowadzania do niej nowych funkcji, ale także zwiększania jej stabilności czy poprawianie jej intuicyjności;
  
• ww. opłata stanowi prawo do korzystania z platformy, która została rozwinięta zgodnie z wymaganiami klienta;
  
• tworzona przez Wnioskodawcę platforma internetowa stanowi program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
  
• w wyniku rozwinięcia ww. platformy nie powstaje nowy, odrębny program komputerowy podlegający na ochronie na podstawie ww. przepisów;
  
• Wnioskodawca jeszcze nie korzysta z ulgi IP Box (wniosek obejmuje zdarzenie przyszłe). W momencie kiedy otrzyma ona w ramach interpretacji indywidualnej potwierdzenie, że przysługuje jej możliwość rozliczania swoich dochodów z uwzględnieniem tej preferencyjnej stawki, będzie prowadził opisaną w pytaniu ewidencję, w sposób prawem przewidziany.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy platforma internetowa, o której mowa w niniejszym wniosku, jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i czy w związku z tym opłata licencyjna za korzystanie oraz opłata za zobowiązanie się do rozwijania platformy zgodnie z wymaganiami klienta oraz rynku stanowią, zgodnie z art. 24d ust. 7 pkt 1 ww. ustawy dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, opodatkowanego preferencyjną stawką podatkową w wysokości 5% podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 24d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (IP Box)?

Zdaniem Wnioskodawcy, opłata licencyjna za korzystanie z platformy internetowej, o której była mowa w niniejszym wniosku oraz opłata za zobowiązanie się do prowadzenia względem tej platformy działalności rozwojowej są dochodami z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa o CIT”), a w związku z tym korzystają one zgodnie z art. 24d ust. 1 ww. ustawy z preferencyjnej stawki podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 5% podstawy opodatkowania (ulga IP Box).

Ogólna dopuszczalność stosowania preferencyjnej stawki IP Box

Zgodnie z treścią art. 24d ust. 1 ustawy o CIT, kwalifikowany dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej jest opodatkowany stawką wynoszącą 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, zgodnie z art. 24d ust. 2 ustawy o CIT, są:

1. patent,
   
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
   
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
   
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
   
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
   
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
   
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej roślin,
   
8. autorskie prawo do programu komputerowego
   

• podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
  
  

Autorskie prawo do programu komputerowego podlega ochronie prawnej na podstawie art. 74 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 288 ze zm.), zgodnie z których treścią programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie oraz ochrona przyznana programom komputerowym obejmuje wszystkie formy ich wyrażenia. Programy komputerowe są chronione jako sekwencje znaków i komend zapisanych w języku programowania. (N. Gazecka. K. Różowicz „Zamówienia publiczne na dostawy i usługi IT Wybrane zagadnienia praktyczne”, wyd. Wolter Kluwer, Warszawa 2016).

Definicja legalna działalności badawczo-rozwojowej, zawarta w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT stanowi, iż jest to działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Przez badania naukowe, zgodnie z art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, należy rozumieć badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 159 ze zm.; dalej: „p.s.w.n.”) oraz badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 p.s.w.n.

Badania podstawowe, w myśl przywołanych wcześniej przepisów, to prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne. Z kolei badania aplikacyjne to prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Prace rozwojowe, zgodnie z art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 p.s.w.n. Mowa zatem o działalności obejmującej nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Co do przesłanki systematyczności w definicji działalności badawczo-rozwojowej wypowiedział się WSA w Krakowie w wyroku z dnia 27 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 481/19 (LEX nr 2865846) stwierdzając iż: „działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób, czyli bieżące prowadzenie prac badawczo-rozwojowych podjętych w przeszłości, jak i rozpoczęcie działań badawczo-rozwojowych, przy jednoczesnym założeniu, że podatnik w przyszłości będzie dalej podejmował i realizował prace tego rodzaju” (podobnie wyrok WSA w Gdańsku z dnia 9 października 2019 r., sygn. akt I SA/Gd 990/19, LEX nr 2738804).

W orzecznictwie wskazuje się również, że działalność badawczo-rozwojowa powinna mieć charakter twórczy (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 marca 2020 r., sygn. akt I SA/Po 51/20, LEX nr 3007192). powinna być nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 marca 2020 r., sygn. akt I SA/Po 51/20, LEX nr 3007192; wyrok WSA w Krakowie z dnia 27 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 481/19, LEX nr 2865846), a przedmiot takiej działalności powinien mieć charakter innowacyjny (wyrok WSA w Krakowie z dnia 8 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 624/17, LEX nr 2364622).

Podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 24d ust. 1 ustawy o CIT stanowi, zgodnie z art. 24d ust. 3 ustawy o CIT, suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest, zgodnie z art. 24d ust. 7 ustawy o CIT osiągnięty przez podatnika w roku podatkowych dochód ustalony zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie prawa wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym lub arbitrażowym.
   
   

Platforma internetowa jako kwalifikowane prawo własności intelektualnej

Zdaniem Wnioskodawcy, przez wskazane w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT autorskie prawo do programu komputerowego należy rozumieć, zgodnie z zasadami stosowania wykładni rozszerzającej, również autorskie prawo do platformy internetowej.

Brak jakiegokolwiek zdefiniowana pojęcia programu komputerowego oraz platformy internetowej, w ramach aktów prawa powszechnie obowiązującego, zdaniem Wnioskodawcy, wymaga sięgnięcia do źródeł pozaprawnych.

Program komputerowy to sekwencja symboli opisująca realizowanie obliczeń zgodnie z pewnymi regułami zwanymi językiem programowania (M. Ben-Ari „Understanding Programming Languages”, Chinchester: John Wiley & Sons, 1996).

Platformy internetowe umożliwiają wzajemne interakcje użytkowników Internetu, zazwyczaj w celu wymiany bądź sprzedaży usług, treści i produktów. Przykładami platform internetowych są np. Spotify, Netflix, Uber czy Wikipedia (https:// centrumcyfrowe.pl/czytelnia/platformy-internetowe-a-prawo-autorskie-pigulka-wiedzy-1/). Definicja ta częściowo się pokrywa z definicją internetowej platformy handlu elektronicznego zawartej w art. 3 pkt 11 Rozporządzenia PE i Rady (UE) 2019/1148 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie wprowadzania do obrotu i stosowania prekursorów materiałów wybuchowych, zmieniającej rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 i uchylające rozporządzenie (UE) nr 98/2013 (Dziennik Urzędowy UE seria L nr 186/1), gdzie pojęcie to oznacza dostawcę usługi pośrednictwa, która umożliwia - podmiotom gospodarczym z jednej strony oraz przeciętnym użytkownikom, użytkownikom zawodowym lub innym podmiotom gospodarczym z drugiej strony - zawieranie transakcji dotyczących prekursorów materiałów wybuchowych podlegających regulacji, w oparciu o umowy sprzedaży przez Internet lub umowy o świadczenie usług przez Internet, na stronie internetowej danej internetowej platformy handlu zagranicznego lub na stronie internetowej podmiotu gospodarczego, która wykorzystuje usługi informatyczne oferowane przez tę intenetową platformę handlu elektronicznego.

Zdaniem Wnioskodawcy, ograniczanie pojęcia programu komputerowego wyłącznie do aplikacji instalowanej na dysku twardym danego urządzenia nie znajduje swojego uzasadnienia w odniesieniu do obecnego stanu techniki. Zarówno programy komputerowe w klasycznym rozumieniu, jak i platformy internetowe są tworzone za pomocą języków programowania. Dodatkowo, zwiększenie szybkości transferu danych poprzez łącza internetowe oraz upowszechnienie się technologii chmury obecnie umożliwia korzystanie nawet z zaawansowanych programów z pozycji przeglądarki internetowej (przykładem tego jest usługa Google Stadia, która umożliwia uruchamianie przez przeglądarkę najnowszych gier komputerowych, wykorzystując przy tym wyłącznie moc obliczeniową serwera dostawcy).

Dlatego też autorskie prawo do platformy internetowej, o ile platforma taka została wytworzona, rozwinięta lub ulepszona przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej zgodnie z art. 24d ust. 2 ustawy o CIT i tym samym dochody wymienione w art. 24d ust. 7 ustawy o CIT wynikające z niej korzystają z ulgi podatkowej w wysokości 5% podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 24d ust. 1 ustawy o CIT.

Zastosowanie IP Box do platformy internetowej objętej niniejszym wnioskiem

Platforma internetowa stworzona przez Wnioskodawcę jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wskazanym w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT. Została ona wytworzona oraz jest rozwijana i ulepszana wyłącznie przez niego.

Wnioskodawca podejmuje ww. czynności w ramach swojej działalności badawczo-rozwojowej. Świadczy o tym fakt, że podejmuje on prace rozwojowe w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań.

Czynności podejmowane w stosunku do platformy przez Wnioskodawcę spełniają definicję prac rozwojowych wskazaną w art. 4 ust. 3 p.s.w.n. Jego działalność obejmuje łączenie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do zaprojektowania i stworzenia nowego produktu oraz ciągłego jego ulepszania.

Działalność Wnioskodawcy w stosunku do platformy ma charakter systematyczny, ponieważ ma on w zamiarze ciągłe rozwijanie swojej platformy pod kątem wymagań swojego klienta oraz wymagań rynku.

Wnioskodawca wykorzystuje zasoby wiedzy (z zakresu informatyki czy programistyki) do stworzenia nowego rozwiązania w postaci platformy internetowej. Jej nowość (a zarazem oryginalność i innowacyjność) wynika z faktu, że jest ona dopasowana do potrzeb konkretnego klienta biznesowego, co wymaga twórczego wkładu w jej zaprojektowanie ze strony Wnioskodawcy.

Dochód z tytułu umowy licencyjnej na korzystanie z platformy internetowej, jako dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jest wprost wymieniony w art. 24d ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT.

Dochód z tytułu zobowiązania się przez Wnioskodawcę do ciągłego rozwijania przez niego platformy jest dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 24d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT, jako dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu i usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych., ustawy – Ordynacja podatkowa oraz nie których innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2193). Na podstawie regulacji wprowadzonych ww. ustawa zmieniającą do systemu podatkowego implikowano przepisy dotyczące preferencyjnego rozwiązania w podatkach dochodowych – tzw. Innovation Box.

Powyższe zmiany wprowadzają rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Regulacje dotyczące stosowania opisanej powyżej ulgi zostały odzwierciedlone w art. 24d-24e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 24d ust. 1 ww. ustawy, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowane prawa własności intelektualne zawarte są w zamkniętym katalogu opisanym w art. 24d ust. 2 ww. ustawy. Zgodnie z treścią tego przepisu kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
   
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
   
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
   
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
   
5. dodatkowe prawo ochronne patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
   
6. prawo do rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
   
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 23 czerwca 2003r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
   
8. autorskie prawo do programu komputerowego
   

• podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych , których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
  
  

Stosownie do art. 24d ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty jest w art. 24d ust. 4. Zgodnie z treścią tego przepisu, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru (wskaźnik nexus):

(a+b)*1,3/a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wskazać należy, że ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celów jakim jest kalkulacja tego wskaźnika i nie zmienia zasad traktowania kosztów dla innych celów, w tym do obliczania dochodu, który jest przemnażany przez ten wskaźnik.

W myśl art. 24d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Natomiast zgodnie z art. 24d ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata) ustalony zgodnie z art. 7 ust. 2:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Stosownie do art. 24d ust. 11 ww. ustawy, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto, podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Art. 24e ust. 1 ww. ustawy stanowi, że podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 24d są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonej ewidencji rachunkowej;
2. prowadzić ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Zgodnie z art. 24e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku gdy na podstawie ewidencji rachunkowej nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 19.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik ma możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik może skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

W tym miejscu wskazać należy, że autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Podkreślić również należy, że w sytuacji wytworzenia, ulepszenia lub rozwoju oprogramowania w wyniku prac badawczo-rozwojowych, uznanie takiego oprogramowania za kwalifikowane IP może także nastąpić w sytuacji objęcia go ochroną na podstawie ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

• zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;
• należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
• podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczypospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
  
  

W związku z powyższym, na gruncie rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że skoro jak wynika z wniosku platforma internetowa została wytworzona przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, stanowi ona program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to stanowi ona kwalifikowane IP w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem jeżeli w istocie będzie prowadzona przez Wnioskodawcę stosowna ewidencja zgodnie z art. 24e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to dochód z tytułu opłaty licencyjnej dot. prawa do korzystania z ww. platformy podlegać będzie preferencyjnej 5% stawce opodatkowania, o której mowa w art. 24d ust. 1 ww. ustawy.

Natomiast odnosząc się do opłaty za zobowiązanie się do rozwijania platformy zgodnie z wymaganiami klienta wskazać należy, że skoro jak wskazano w uzupełnieniu wniosku opłata za zobowiązanie się do rozwijania platformy zgodnie z wymaganiami klienta obejmuje zobowiązanie się Wnioskodawcy do ciągłego rozwijania platformy, tj. w głównej mierze wprowadzania do niej nowych funkcji, ale także zwiększania jej stabilności czy poprawianie jej intuicyjności, ww. opłata stanowi prawo do korzystania z platformy, która została rozwinięta zgodnie z wymaganiami klienta, to dochód otrzymany z tego tytułu może zostać opodatkowany 5% stawką podatku, o której mowa w art. 24d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy sprowadzające się do twierdzenia, że opłata licencyjna za korzystanie z platformy internetowej, o której mowa w niniejszym wniosku oraz opłata za zobowiązanie się do prowadzenia względem tej platformy działalności rozwojowej są dochodami z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w związku z tym korzystają one zgodnie z art. 24d ust. 1 ww. ustawy z preferencyjnej stawki podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 5% podstawy opodatkowania (ulga IP Box), należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że kwestia prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej nie była przedmiotem interpretacji indywidualnej, okoliczność ta stanowiła element opisu zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.