2021.09.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.323.2021.1.PC
z 1 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2021 r. (data wpływu 1 czerwca 2021 r.) uzupełnionym w dniu 7 lipca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem nieruchomości. Wniosek został uzupełniony w dniu 7 lipca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka wchodzi w skład największego polskiego holdingu budowlanego – (…), działającego na rynku budowlanym od 1968 roku. Przedmiotem przeważającym Wnioskodawcy jest „kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek” (PKD 68. 10.Z). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym na VAT w Polsce.

Wnioskodawca planuje nabyć nieruchomość gruntową położoną w (…) przy ulicy (…), dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr (…) (dalej: „Nieruchomość”).

Wnioskodawca planuje nabyć przedmiotową Nieruchomość od właściciela nieruchomości prowadzącego działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem działalności jest sprzedaż hurtowa i detaliczna pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli. Sprzedawca jest zarejestrowanym dla celów VAT w Polsce jako czynny podatnik VAT (NIP (…)).

Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku zabudowana jest budynkiem garażu naziemnego, wolnostojącego, trzypoziomowego, wielostanowiskowego. Obiekt ten spełnia definicję budynku w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333) - budynek jest trwale związany z gruntem, został wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Sprzedawca nabył przedmiotową Nieruchomość na podstawie aktu notarialnego w 2003 roku od spółdzielni budowlano-mieszkaniowej. Spółdzielnia budowlano-mieszkaniowa w wykonaniu zobowiązania wobec Wnioskodawcy wynikającego z wniesienia przez niego wkładu budowlanego przeniosła na jego rzecz własność budynku garażowego wraz z prawem do gruntu. W związku z nabyciem przedmiotowej Nieruchomości Sprzedawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Przedmiotowa Nieruchomość należy do majątku prywatnego Sprzedawcy. Została zakupiona z prywatnych środków, w celu zabezpieczenia finansowego siebie i swojej rodziny w przyszłości. Sprzedawca nie wprowadził przedmiotowej Nieruchomości do ewidencji środków trwałych oraz nie ewidencjonował wydatków związanych z użytkowaniem Nieruchomości w księgach rachunkowych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W ramach zarządu majątkiem prywatnym Sprzedawca w dniu 3 stycznia 2010 roku w całości odpłatnie wydzierżawił przedmiotową Nieruchomość. Umowa dzierżawy została zawarta z jednym dzierżawcą i trwała nieprzerwanie do 2021 roku. Z tytułu świadczenia usług dzierżawy od 2010 roku Sprzedawca wystawiał faktury VAT oraz rozliczał z tego tytułu VAT należny.

Sprzedawca dochody z tytułu dzierżawy rozliczał jako prywatne - odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych (źródło niezwiązane z dochodami z działalności gospodarczej). Sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości nastąpi również w ramach zarządu majątkiem prywatnym Sprzedawcy.

Sprzedawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budynku, których wartość stanowiłaby co najmniej 30% ich wartości początkowej. Budynek nie został poddany znaczącym przebudowom, remontom, zarówno przez Sprzedawcę, jak i Dzierżawcę.

Sprzedawca nie prowadził działań marketingowych w związku ze sprzedażą Nieruchomości (poza złożeniem oferty sprzedaży).

W związku z eksploatacją Nieruchomości Sprzedawca nie zawierał żadnych umów dotyczących usług operacyjnych wykonywanych na nieruchomości. Nieruchomość jest objęta prawomocną decyzją o warunkach zabudowy. Bieżące koszty eksploatacji Nieruchomości obciążały dzierżawcę.

Nieruchomość gruntowa położona w (…), dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą nr (…) którą zamierza nabyć Wnioskodawca ma być przez niego zabudowana i następnie wykorzystana w jego działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Sprzedawca w związku ze sprzedażą przedmiotowej Nieruchomości będzie posiadał status podatnika VAT i tym samym planowana przez strony transakcja sprzedaży Nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu VAT?
Czy w analizowanym stanie faktycznym, sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości będzie zwolniona z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z możliwością rezygnacji ze zwolnienia od opodatkowania VAT i wybrania opodatkowania wspólnie przez Sprzedawcę i kupującego - Wnioskodawcę na podstawie art. 43 ust. 10 pkt 1 i 2 ustawy o VAT?
Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia VAT naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, z faktury dokumentującej nabycie przez Spółkę opisanej w stanie faktycznym Nieruchomości?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze sprzedażą przedmiotowej Nieruchomości Sprzedawca będzie posiadał status podatnika VAT i tym samym planowana przez strony transakcja sprzedaży Nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu VAT.

Dzierżawa Nieruchomości gruntowej stanowiącej majątek Sprzedawcy spełnia przesłanki prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. W konsekwencji, zbycie własności Nieruchomości także wykonywane będzie w ramach działalności gospodarczej (w rozumieniu przepisów ustawy o VAT), a Sprzedawca działać będzie w charakterze podatnika VAT.

W celu ustalenia skutków podatkowych sprzedaży Nieruchomości przez Sprzedawcę, konieczne jest zbadanie czy w analizowanej sytuacji, dana czynność stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT oraz dokonana będzie przez podmiot, który w zakresie tej czynności działa jako podatnik w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez „sprzedaż” rozumie się: odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - przez „towary” rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Należy więc przyjąć, że na podstawie ww. przepisów ustawy o VAT zbycie Nieruchomości gruntowej, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, podlegającej opodatkowaniu na gruncie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT „podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.”

Ust. 2 art. 15 ustawy o VAT definiując „działalność gospodarczą” wskazuje, iż obejmuje ona „wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Wobec powyższego, aby uznać, iż Sprzedawca będący osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą działa w analizowanej sytuacji jako podatnik VAT, koniecznym jest ustalenie czy planowana transakcja sprzedaży dokonana będzie przez niego w ramach prowadzonej działalności.

Ustawa o VAT posługuje się własną (odrębną od innych ustaw podatkowych, Ordynacji podatkowej) legalną definicją działalności gospodarczej.

Jednocześnie definicja ta ma szerszy zakres niż definicje działalności gospodarczej, którymi posługuje się przykładowo ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.).

Działalność ta obejmuje bowiem m.in. wszelką działalność usługową polegającą na wykorzystywaniu towarów (np. Nieruchomości) w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jednocześnie, w odniesieniu do wykorzystywania towarów definicja ta nie wprowadza jednoznacznie warunku działania w sposób zorganizowany.

Aby zatem dany podmiot uznać było można za podmiot prowadzący działalność na gruncie ustawy o VAT w zakresie wykorzystania towarów do celów zarobkowych, podmiot ten nie musi posiadać odpowiedniego zaplecza czy występować jako podmiot profesjonalny.

Jednocześnie analizując wskazane regulacje w kontekście zaprezentowanego stanu faktycznego, nie ulega więc wątpliwości, iż dzierżawa Nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży spełnia ww. przesłanki działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Nieruchomość ta wykorzystywana była bowiem przez Sprzedawcę:

dla celów zarobkowych tj. w celu ich dzierżawy, za którą to dzierżawę Sprzedawca otrzymywał regularną, stałą zapłatę,
w sposób ciągły tj. nieprzerwanie od 2010 r.

Dodatkowo potwierdza to fakt, iż z tytułu dzierżawy Nieruchomości, Sprzedawca wystawiał faktury VAT i rozliczał VAT należny. Dzierżawa podlegała bowiem opodatkowaniu VAT jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Sprzedawca w kontekście rozliczeń przedmiotowej Nieruchomości występował zatem jako podatnik VAT.

W związku z powyższym, uznać należy, iż zbycie własności dzierżawionej uprzednio Nieruchomości także wykonywane będzie w ramach działalności gospodarczej, a Sprzedawca działać będzie w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Stanowisko takie potwierdził m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 23 stycznia 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.12.2018.1.MT:

„[...] w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż niezabudowanej działki oddanej w dzierżawę, stanowić będzie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wynikająca z opisanych wyżej działań Wnioskodawcy koncepcja wykorzystania udziału w działce niezabudowanej dowodzi, że zostały podjęte czynności, które świadczą o tym, że sprzedaż udziału w ww. działce nie może stanowić jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności i zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca wydzierżawia swój udział w nieruchomości na rzecz osoby prowadzącej działalność gospodarczą”.

Także Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 5 stycznia 2016 r., sygn. ITPP3/4512-543/15/JC, stwierdził:

„Ponadto z okoliczności sprawy wynika, że nieruchomość rolna jest przedmiotem umowy dzierżawy od dnia 20 lutego 2014 r. A zatem należy stwierdzić, że przedmiotowa dzierżawa ma charakter długotrwały. Wykorzystywanie posiadanego gruntu w sposób ciągły dla celów zarobkowych, świadczy o tym, że mamy do czynienia z prowadzeniem przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Dokonanej oceny nie mogą zmienić zapewnienia Wnioskodawcy, że nie prowadzi on działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, podejmowane działania będą polegały na zarządzaniu majątkiem prywatnym, oraz że nie będą one miały charakteru ciągłego tylko incydentalny, gdyż dotyczą wyłącznie jednej nieruchomości rolnej otrzymanej w drodze kupna od rodziny.”

Podsumowując zatem, w analizowanym stanie faktycznym, w związku ze sprzedażą przedmiotowej Nieruchomości, Sprzedawca będzie posiadał status podatnika VAT i tym samym planowana przez strony transakcja sprzedaży Nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu VAT.

Ad. 2.

W opinii Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości będzie zwolniona z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z możliwością rezygnacji ze zwolnienia od opodatkowania VAT i wybrania opcji opodatkowania wspólnie przez Sprzedawcę i kupującego - Wnioskodawcę, na podstawie art. 43 ust. 10 pkt 1 i 2 ustawy o VAT.

W odniesieniu do przedmiotowej Nieruchomość minął okres dłuższy niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia tej Nieruchomości, spełniając tym samym niezbędne warunki do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Tym samym, skoro stronami transakcji są zarejestrowani, czynni podatnicy VAT, w przypadku złożenia zgodnego oświadczenia o wyborze opcji opodatkowania (art. 43 ust. 10 pkt 1 i 2 ustawy o VAT), sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT wg stawki 23%.

W myśl art. 29a ust. 8 ustawy o VAT: „W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.”

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się z podatku: „dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 latu”.

Definicja pierwszego zasiedlenia wskazana została natomiast w art. 2 pkt 14, zgodnie z którym przez pierwsze zasiedlenie rozumie się: „oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;”

Wobec powyższych regulacji uznać należy, iż:

W przypadku sprzedaży nieruchomości gruntowej dla ustalenia skutków podatkowych takiej transakcji konieczne jest zidentyfikowanie czy przedmiotowa nieruchomość stanowi nieruchomość zabudowaną czy też nie,
W przypadku uznania, iż nieruchomość stanowi nieruchomość zabudowaną w następnej kolejności, podatnik przeanalizować powinien charakter przedmiotowej zabudowy tj. to czy w danym przypadku nastąpiło już pierwsze zasiedlenie i jaki czas upłynął od tego zasiedlenia,
Jeżeli od pierwszego zasiedlenia do chwili planowanej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata i jednocześnie nie ponoszono nakładów na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej zabudowy, wówczas zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.
Zwolnienie to w związku z art. 29a ust. 8 zastosowanie znajdzie nie tylko dla budynków i budowli posadowionych na gruncie, ale także do samego gruntu.

Odnosząc powyższe do zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego, uznać należy, iż sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości podlegać będzie zwolnieniu z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W pierwszej kolejności, wskazać należy, iż przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem, który spełnia definicję budynku w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333) - budynek jest trwale związany z gruntem, został wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Po drugie, w danym przypadku uznać należy, iż przesłanki pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, zostały spełnione. Od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu planowanej sprzedaży Nieruchomości upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Nieruchomość została bowiem nabyta przez Sprzedawcę w 2003 roku, a w latach 2010 do 2021 była w całości odpłatnie dzierżawiona. Ponadto, Sprzedawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budynku, których wartość stanowiłaby co najmniej 30% ich wartości początkowej. Budynek nie został poddany znaczącym przebudowom, remontom, zarówno przez Sprzedawcę, jak i Dzierżawcę.

W konsekwencji do sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości zastosowanie znajdzie zwolnienie z VAT wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10.

Na podstawie natomiast art. 43 ust. 10 ustawy o VAT: „Podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.”

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT: „Oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.”

W konsekwencji, w przypadku zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 istnieje możliwość wyboru opcjonalnego opodatkowania VAT przedmiotowej transakcji. Jednakże, w przypadku wyboru opcji opodatkowania transakcji spełnione zostać muszą następujące warunki:

Sprzedawca i nabywca nieruchomości muszą być zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
Sprzedawca i nabywca, przed dniem transakcji sprzedaży nieruchomości, muszą złożyć właściwemu dla nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opcję opodatkowanie VAT dostawy nieruchomości a oświadczenie to zawierać musi wyszczególnione w przepisach ustawy o VAR elementy (art. 43 ust. 11 ustawy o VAT).

Wobec powyższego, skoro w analizowanym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie zwolnienie z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, a zarówno Wnioskodawca działający jako kupujący, jak i Sprzedawca, są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, istnieje możliwość wyboru opcji opodatkowania transakcji, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT i złożenia stosownego oświadczenia w tym zakresie.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, iż Spółka ma prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie przez Spółkę Nieruchomości, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.”

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Odwołując się natomiast do jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do odliczenia kwot naliczonego VAT należy oceniać zarówno uwzględniając dorobek doktryny, jak i mając na uwadze przepisy prawa unijnego tj. Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT). W szczególności dotyczy to kwestii odnoszących się do oceny celowości poniesienia kosztów.

Art. 168 Dyrektywy VAT stanowi, że co do zasady, prawo do odliczenia naliczonego VAT przysługuje, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika. Jednocześnie, dokonując wykładni ww. artykułu, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wielokrotnie potwierdził, że prawo do odliczenia naliczonego VAT stanowi integralną część systemu podatku VAT i co do zasady nie może być ograniczane (por. C-243/03, C-438/09, C-409/09, C-465/03, C-538/08 i C-33/09, C-504/10).

Jest to wyraz jednej z najważniejszych zasad funkcjonujących na gruncie wspólnego systemu VAT tj. zasady neutralności, gwarantującej, iż wszelka działalność gospodarcza (niezależnie od jej celu lub rezultatu), jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi (por. C-268/83, C- 408/98).

Zgodnie natomiast z utrwaloną praktyką organów podatkowych i sądów administracyjnych, możliwość skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia VAT naliczonego (oraz zakres tego prawa), uzależnione jest od wystąpienia bezpośredniego lub pośredniego związku zakupów - konkretną transakcją powodującą naliczenie VAT, z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Związek bezpośredni występuje przy tym przede wszystkim w sytuacji, gdy nabywane towary i usługi są odsprzedawane lub niezbędne do wytworzenia towarów/usług, których dostawy dokonuje podatnik.

Jak zostało wskazane powyżej, prawo do odliczenia przysługuje także podatnikowi w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku, a jedną lub większą liczbą transakcji objętych podatkiem należnym tj. podczas gdy występuje związek pośredni. O takim związku mówimy wówczas, gdy koszty nabywanych towarów/usług należeć będą do kosztów ogólnych - wiążą się z całokształtem funkcjonowania danej działalności, przedsiębiorstwa jako całości (por. C-29/08).

W konsekwencji, jeżeli w analizowanej sytuacji istnieć będzie chociażby pośredni związek dokonywanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Jak zostało przy tym wskazane w stanie faktycznym, Wnioskodawca w związku z planowaną transakcją nabędzie Nieruchomość od Sprzedawcy. Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest „kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek” (PKD 68.10.Z).

W opinii Wnioskodawcy, analizowane wydatki bez wątpienia spełniają podstawowy warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, uprawniający Spółkę do odliczenia VAT naliczonego tj. pozostają w bezpośrednim lub pośrednim związku z wykonywaną działalnością.

Przedmiotowa Nieruchomość zakupiona zostanie bowiem przez Spółkę w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą i wykorzystywana będzie dla potrzeb tej działalności. Zakup tej Nieruchomości odpowiada przy tym w sposób pełny rodzajowi wykonywanej przez podatnika działalności - kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Tym samym, nie ulega wątpliwości, iż Spółka ma prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej zakup przedmiotowej Nieruchomości, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Jednocześnie gdy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Pryz tym wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania składników majątku dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danego składnika majątku wykazywać zamiar wykorzystywania składnika majątku w ramach majątku osobistego. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ponadto z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu wniosku wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym na VAT w Polsce. Wnioskodawca planuje nabyć nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem garażu naziemnego, wolnostojącego, trzypoziomowego, wielostanowiskowego spełniającego definicję budynku w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane. Nieruchomość gruntowa ma być przez Wnioskodawcę zabudowana i następnie wykorzystana w działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Sprzedawca jest zarejestrowany dla celów VAT w Polsce jako czynny podatnik VAT. Sprzedawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem działalności jest sprzedaż hurtowa i detaliczna pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli. Sprzedawca nabył Nieruchomość na podstawie aktu notarialnego w 2003 roku od spółdzielni budowlano-mieszkaniowej (Spółdzielnia budowlano-mieszkaniowa w wykonaniu zobowiązania wobec Wnioskodawcy wynikającego z wniesienia przez niego wkładu budowlanego przeniosła na jego rzecz własność budynku garażowego wraz z prawem do gruntu). Nieruchomość należy do majątku prywatnego Sprzedawcy. Została zakupiona z prywatnych środków, w celu zabezpieczenia finansowego siebie i swojej rodziny w przyszłości. Sprzedawca nie wprowadził Nieruchomości do ewidencji środków trwałych oraz nie ewidencjonował wydatków związanych z użytkowaniem Nieruchomości w księgach rachunkowych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Sprzedawca w dniu 3 stycznia 2010 roku w całości odpłatnie wydzierżawił Nieruchomość. Umowa dzierżawy została zawarta z jednym dzierżawcą i trwała nieprzerwanie do 2021 roku. Z tytułu świadczenia usług dzierżawy od 2010 roku Sprzedawca wystawiał faktury VAT oraz rozliczał z tego tytułu VAT należny. Sprzedawca dochody z tytułu dzierżawy rozliczał jako prywatne - odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych (źródło niezwiązane z dochodami z działalności gospodarczej). Sprzedawca nie prowadził działań marketingowych w związku ze sprzedażą Nieruchomości (poza złożeniem oferty sprzedaży). Sprzedawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budynku, których wartość stanowiłaby co najmniej 30% ich wartości początkowej (budynek nie został poddany znaczącym przebudowom, remontom, zarówno przez Sprzedawcę, jak i Dzierżawcę).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. tego, czy sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (pytanie nr 1).

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy objętych zakresem pytania nr 1 wniosku, należy wskazać że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Dzierżawa jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne, należne za używanie rzeczy przez jego dzierżawcę. Charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Wobec powyższego odpłatne udostępnianie nieruchomości innemu podmiotowi skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie wydzierżawiającego, a tym samym stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż Nieruchomości przez Sprzedawcę na rzecz Wnioskodawcy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak wynika z wniosku, Sprzedawca 3 stycznia 2010 roku w całości odpłatnie wydzierżawił Nieruchomość. Umowa dzierżawy trwała nieprzerwanie do 2021 roku a z tytułu świadczenia usług dzierżawy Sprzedawca wystawiał faktury VAT oraz rozliczał VAT należny. Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży Nieruchomości Sprzedawcę należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towaru na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto wątpliwości budzi kwestia czy sprzedaż Nieruchomości będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, z możliwością rezygnacji ze zwolnienia (pytanie nr 2).

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przy tym przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Jednocześnie należy wskazać, że zwolnienie uregulowane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter fakultatywny, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części - po spełnieniu określonych warunków - możliwość rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji sprzedaży według właściwej stawki podatku.

Natomiast stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem. Jeżeli zatem dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta z obniżonej stawki podatku, bądź też ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, to z takiej preferencji korzysta również dostawa gruntu, na którym dany budynek (budowla) jest posadowiony.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333 ze zm.), zwanej dalej ustawą Prawo budowlane.

I tak, stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Jak wynika z opisu sprawy, Sprzedawca nabył Nieruchomość na podstawie aktu notarialnego w 2003 roku od spółdzielni budowlano-mieszkaniowej. Nieruchomość zabudowana jest budynkiem garażu naziemnego, wolnostojącego, trzypoziomowego, wielostanowiskowego który spełnia definicję budynku w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane. Sprzedawca w dniu 3 stycznia 2010 roku w całości odpłatnie wydzierżawił Nieruchomość. Jednocześnie Sprzedawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budynku, których wartość stanowiłaby co najmniej 30% jego wartości początkowej (budynek nie został poddany znaczącym przebudowom, remontom, zarówno przez Sprzedawcę, jak i Dzierżawcę).

Zatem mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i powołane przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie doszło do pierwszego zasiedlenia budynku i od momentu pierwszego zasiedlenia budynku do momentu jego sprzedaży minie okres dłuższy niż 2 lata. Zatem transakcja zbycia budynku – garażu naziemnego, będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Natomiast z uwagi na fakt, że dostawa budynku będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w konsekwencji ze zwolnienia od podatku korzystało będzie również zbycie gruntu, na którym budynek jest posadowiony, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy.

Zatem sprzedaż Nieruchomości będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (tj. dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlagającą opodatkowaniu w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) która będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jednocześnie jak wskazano zwolnienie uregulowane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego i po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 ustawy w zw. z art. 43 ust. 11 ustawy podatnik może zrezygnować z tego zwolnienia i opodatkować transakcję według właściwej stawki podatku. Zatem w sytuacji gdy, Sprzedawca i Wnioskodawca zrezygnują ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy przez złożenie zgodnego oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy i art. 43 ust. 11 ustawy sprzedaż (dostawa) budynku garażu, będzie podlegała opodatkowaniu według właściwej stawki podatku. W konsekwencji (w przypadku rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy) w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy, opodatkowaniu według właściwej stawki podatku będzie podlegała sprzedaż (dostawa) gruntu na którym budynek jest posadowiony.

Zatem sprzedaż Nieruchomości podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ale przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy istnieje możliwość rezygnacji z tego zwolnienia.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem Nieruchomości (pytanie nr 3).

Odnosząc się do prawa do odliczenia podatku naliczonego stwierdzić należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przy tym formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W niniejszej sprawie, Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Jednocześnie Nieruchomość ma być przez Wnioskodawcę zabudowana i następnie wykorzystana w działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem spełnione są warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy. Ponadto, jak wskazano w niniejszej interpretacji, sprzedaż Nieruchomości będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (tj. dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlagającą opodatkowaniu w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) która będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ale przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy istnieje możliwość rezygnacji z tego zwolnienia. Zatem w przypadku rezygnacji ze zwolnienia (przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy) art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku nie znajdzie zastosowania w analizowanej sprawie. Tym samym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin