Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.533.2021.1.KM
z 30 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 lipca 2021 r. (data wpływu 28 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług wykorzystywanych do realizacji projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

28 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług wykorzystywanych do realizacji projektu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina otrzymała dofinansowanie z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, z Działania 4.4 (…) na realizację projektu pn. „Niskoemisyjna Komunikacja Miejska (…)”. Celem projektu jest uruchomienie bezpłatnej, niskoemisyjnej komunikacji miejskiej poprzez wymianę taboru na autobusy elektryczne.

Zakres realizacji projektu obejmuje: zakup 4 autobusów elektrycznych, dwóch stacji ładujących typu wolnego 2x60 KW, działania informacyjne promujące transport zbiorowy (m.in.: oklejenie autobusów, zakup i montaż tabliczek ze schematami komunikacyjnymi, tabliczek z rozkładem jazdy, zakup i dystrybucje ulotek, plakatów informujących o uruchomieniu komunikacji, zakup i uruchomienie aplikacji informującej o rozkładzie jazdy, aktualnym położeniu autobusów oraz opóźnieniach w komunikacji wraz z instalacją modułów GPS w autobusach, realizacja spotu reklamowego promującego darmową, niskoemisyjną komunikację miejską).

W Gminie operatorem lokalnego transportu zbiorowego jest Przedsiębiorstwo (…) Sp. z o.o. (ze 100% udziałem miasta), z którym miasto zawarło umowę w sprawie bezpośredniego powierzenia wykonywania zadań własnych Gminy polegającego na zaspokajaniu potrzeb mieszkańców w zakresie lokalnego pasażerskiego transportu zbiorowego.

Właścicielem zakupionych w wyniku realizacji projektu środków trwałych będzie Gmina, która zamierza przekazać je w nieodpłatne użytkowanie spółce miasta (operatorowi) w celu świadczenia usług transportu miejskiego na rzecz miasta.

Korzystanie z infrastruktury oraz przejazdy taborem autobusowym, które będą zakupione w ramach projektu, będzie miało charakter nieodpłatny. Gmina nie uzyska przychodu z tego tytułu.

Realizacja inwestycji to zadanie własne gminy zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Zatem realizowana przez Gminę inwestycja, polegająca na zakupie autobusów elektrycznych i stacji ładujących, nie będzie związana z czynnościami opodatkowanymi, gdyż realizując projekt miasto nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a zakupione środki trwałe nie będą wykorzystywane przez miasto do czynności opodatkowanych VAT (bezpłatna komunikacja miejska). Nabycie przez Gminę przedmiotowych autobusów, a następnie ich przekazanie w nieodpłatne użytkowanie spółce miejskiej (Przedsiębiorstwo (…) Sp. z o.o.) nie będzie prowadzone w celu osiągnięcia zysku, a wynikać będzie jedynie z realizacji określonego ustawą zadania publicznego o charakterze gminnym w zakresie transportu zbiorowego.

1. Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT od towarów i usług.
2. Faktury i rachunki dokumentujące poniesione wydatki w ramach realizacji zadania inwestycyjnego w ramach projektu wystawiane będą na Gminę.
3. Gmina nie ma możliwości odzyskania podatku VAT od towarów i usług w ramach dofinansowanego projektu.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług wykorzystywanych do realizacji projektu "Niskoemisyjna Komunikacja Miejska (…)"?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina (Beneficjent) nie ma prawa odliczenia kwot podatku naliczonego w związku z realizacją projektu. Gmina, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, będzie ponosiła wydatki związane z realizacją zadań publicznych wykonywanych w ramach władzy publicznej, w związku z czym warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określenia proporcji nie zostanie spełniony. Dodatkowo Gmina będzie świadczyć usługi tylko bezpłatnego przewozu pasażerów.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy warunkiem odliczenia podatku naliczonego jest aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z tym, iż efekt inwestycji nie będzie służył czynnościom opodatkowanym, Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
   
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne, w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wskazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Równocześnie, niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest więc odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z cyt. wyżej art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że wyłączenie przewidziane w tym przepisie dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy, oraz odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa, do realizacji których zostały one powołane.

W świetle powołanych unormowań, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. lokalnego transportu zbiorowego (art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym).

W tym miejscu zwrócić należy uwagę na przepisy ustawy z 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1371) regulujące kwestię publicznego transportu zbiorowego.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej „organizatorem”, właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest gmina:

1. na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich,
2. której powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między gminami - na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin, które zawarły porozumienie.
   
   

Operatorem publicznego transportu zbiorowego, stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, jest samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, publiczny transport zbiorowy może być wykonywany przez operatora publicznego transportu zbiorowego, zwanego dalej „operatorem”, lub przewoźnika spełniających warunki do podejmowania i wykonywania działalności w zakresie przewozu osób (…).

Stosownie do art. 5 ust. 1 ww. ustawy, publiczny transport zbiorowy odbywa się na zasadach konkurencji regulowanej, o której mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie oraz z uwzględnieniem potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, publiczny transport zbiorowy może odbywać się na podstawie:

1. umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego;
2. potwierdzenia zgłoszenia przewozu;
3. decyzji o przyznaniu otwartego dostępu albo decyzji o przyznaniu ograniczonego dostępu, o których mowa w art. 29c ust. 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym.
   
   

Organizator może bezpośrednio zawrzeć umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, w przypadku gdy świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego ma być wykonywane przez podmiot wewnętrzny, w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1370/2007, powołany do świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego (art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina otrzymała dofinansowanie z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, z Działania 4.4 na realizację projektu pn. „Niskoemisyjna Komunikacja Miejska (…)”. Celem projektu jest uruchomienie bezpłatnej, niskoemisyjnej komunikacji miejskiej poprzez wymianę taboru na autobusy elektryczne.

Zakres realizacji projektu obejmuje: zakup 4 autobusów elektrycznych, dwóch stacji ładujących typu wolnego 2x60 KW, działania informacyjne promujące transport zbiorowy (m.in.: oklejenie autobusów, zakup i montaż tabliczek ze schematami komunikacyjnymi, tabliczek z rozkładem jazdy, zakup i dystrybucje ulotek, plakatów informujących o uruchomieniu komunikacji, zakup i uruchomienie aplikacji informującej o rozkładzie jazdy, aktualnym położeniu autobusów oraz opóźnieniach w komunikacji wraz z instalacją modułów GPS w autobusach, realizacja spotu reklamowego promującego darmową, niskoemisyjną komunikację miejską).

W Gminie operatorem lokalnego transportu zbiorowego jest Przedsiębiorstwo (…) Sp. z o.o. (ze 100% udziałem miasta), z którym miasto zawarło umowę w sprawie bezpośredniego powierzenia wykonywania zadań własnych Gminy polegającego na zaspokajaniu potrzeb mieszkańców w zakresie lokalnego pasażerskiego transportu zbiorowego.

Właścicielem zakupionych w wyniku realizacji projektu środków trwałych będzie Gmina, która zamierza przekazać je w nieodpłatne użytkowanie spółce miasta (operatorowi) w celu świadczenia usług transportu miejskiego na rzecz miasta.

Korzystanie z infrastruktury oraz przejazdy taborem autobusowym, które będą zakupione w ramach projektu, będzie miało charakter nieodpłatny. Gmina nie uzyska przychodu z tego tytułu.

Realizacja inwestycji to zadanie własne gminy zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym. Zatem realizowana przez Gminę inwestycja, polegająca na zakupie autobusów elektrycznych i stacji ładujących, nie będzie związana z czynnościami opodatkowanymi, gdyż realizując projekt miasto nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a zakupione środki trwałe nie będą wykorzystywane przez miasto do czynności opodatkowanych VAT (bezpłatna komunikacja miejska). Nabycie przez Gminę przedmiotowych autobusów, a następnie ich przekazanie w nieodpłatne użytkowanie spółce miejskiej Sp. z o.o. nie będzie prowadzone w celu osiągnięcia zysku, a wynikać będzie jedynie z realizacji określonego ustawą zadania publicznego o charakterze gminnym w zakresie transportu zbiorowego.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT od towarów i usług.

Faktury i rachunki dokumentujące poniesione wydatki w ramach realizacji zadania inwestycyjnego w ramach projektu wystawiane będą na Gminę.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w związku z realizacją projektu ma możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie będą spełnione. Wnioskodawca realizując planowany projekt nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a towary i usługi zakupione w celu realizacji projektu nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wnioskodawca wskazał, że zakupione środki trwałe nie będą wykorzystywane przez Miasto do czynności opodatkowanych VAT. Nabycie przedmiotowych autobusów, a następnie ich przekazanie w nieodpłatne użytkowanie spółce miejskiej nie będzie prowadzone w celu osiągania zysku, a wynikać będzie jedynie z realizacji określonego ustawą zadania publicznego o charakterze gminnym w zakresie transportu zbiorowego. Mając na uwadze okoliczność, że przekazując nieodpłatnie autobusy Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika, czynności takie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, co w konsekwencji powoduje brak możliwości odliczenia podatku VAT.

Z uwagi na powołane przepisy i przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, gdyż w analizowanym przypadku nie są spełnione przesłanki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.