Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.654.2021.1.AD
z 9 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 25 lipca 2021 r. (data wpływu 325 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia czy:

• otrzymane środki finansowe na dofinansowanie wynagrodzeń korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest nieprawidłowe,
• wydatki finansowane z ww. środków można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazał Wnioskodawca.

UZASADNIENIE

25 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w ww. zakresie.

W ww. wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, wybrał opodatkowanie podatkiem liniowym.

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy są usługi w zakresie doradztwa podatkowego oraz działalność rachunkowo-księgowa (kod PKD: 69.20.Z).

Wnioskodawca otrzymał na podstawie art. 15gg ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, świadczenia ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników. W związku ze spełnieniem ustawowo przewidzianych przesłanek, świadczenie to zostało prawidłowo przyznane i wypłacone Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca sformułował następujące pytania.

1. Czy świadczenie przyznane na podstawie art. 15gg ustawy z dnia 2 marca 2020 r. szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, w związku ze spadkiem obrotów gospodarczych w rozumieniu art. 15g ust. 9, w następstwie wystąpienia COVID-19, podlega zwolnieniu od podatku dochodowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy wydatki finansowane tym świadczeniem stanowią koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie przewidziane w art. 15 gg ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych to świadczenie wypłacane ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 a ustawy z dnia 20.03.2020 o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych: „Zadania, o których mowa w art. 15g ust. 1 i 1a, art. 15g1, art. 15ga ust. 1, art. 15gg ust. 1 oraz art. 15gga ust. 1, są finansowane od dnia 1 stycznia 2021 r. ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zasilonego środkami Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 lub środkami budżetu państwa, po dokonaniu odpowiednich zmian w planie finansowym Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych”.

Od dnia 1 stycznia 2012 r. Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stał się państwowym funduszem celowym w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 305), która wprowadziła nowe zasady działania oraz zmianę statusu tych funduszy, w wyniku której utraciły one osobowość prawną. Jego celem jest zagwarantowanie wypłaty świadczeń dla pracowników w sytuacji niewypłacalności pracodawcy.

FGŚP jest ważnym instrumentem polityki społecznej i gospodarczej Państwa. Dysponentem środków FGŚP jest minister właściwy do spraw pracy. Ze środków FGŚP zaspokajane są podstawowe roszczenia pracownicze w razie niewypłacalności pracodawcy. Wypłacone świadczenia podlegają zwrotowi na rzecz FGŚP z majątku niewypłacalnego pracodawcy. Ponadto FGŚP realizuje zadania wynikające z dodatkowych ustaw rozszerzających zakres ochrony roszczeń pracowniczych, także w przypadku zaistnienia klęsk żywiołowych wypłacając świadczenia pracodawcom dla osób poszkodowanych.

Podążając za odwołaniem do ustawy o finansach publicznych, w art. 126 tejże ustawy przewidziana została definicja dotacji, mianowicie: „dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych”.

Na podstawie powyższych ustaleń, można bez wątpienia stwierdzić, że środki wypłacane na podstawie art. 15gg z FGŚP, będącego państwowym funduszem celowym, stanowią dotacje w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, wobec czego podlegają one zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust.1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią kosztów podatkowych wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129.

Użyty w tym przepisie zwrot „bezpośrednio” należy rozumieć wprost „bez jakiegokolwiek pośrednictwa”, a nie chronologicznie jako czasową konwencję zdarzeń. Pojęcie „bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów)” zawarte w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie dotyczy zatem wydatków i kosztów, które zostały poniesione, a następnie zwrócone, zrefundowane podatnikowi w formie dotacji.

W związku z powyższym, wydatki sfinansowane z dotacji zwolnionej od opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo nieprawidłowe, a częściowo prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazał Wnioskodawca.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl pkt 3 tego przepisu, do źródeł przychodów zalicza się pozarolniczą działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodem z działalności gospodarczej, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Jednocześnie – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy – wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 36, który stanowi, że zwolnienie to nie ma zastosowania do tej części dotacji otrzymanej na prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, która została przeznaczona, na podstawie odrębnych przepisów, na wynagrodzenie osoby prowadzącej tę działalność.

Zgodnie z art. 126 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 305 ze zm.) dotacjami są podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych, przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą otrzymał na podstawie art. 15gg ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, świadczenia ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników. W związku ze spełnieniem ustawowo przewidzianych przesłanek, świadczenie to zostało prawidłowo przyznane i wypłacone Wnioskodawcy.

W celu określenia skutków podatkowych otrzymania środków z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy wsparcie finansowe udzielone z tego funduszu spełnia przesłanki, o których mowa w powołanym powyżej art. 21 ust. 1 pkt 139 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 ze zm.) wprowadziła szereg rozwiązań osłonowych m.in. dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, które ponoszą negatywne skutki ekonomiczne pandemii COVID-19.

Na podstawie art. 15gg tej ustawy podmioty, o których mowa w art. 15g ust. 1, u których wystąpił spadek obrotów gospodarczych w rozumieniu art. 15g ust. 9, w następstwie wystąpienia COVID-19, mogą zwrócić się z wnioskiem do dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, właściwego ze względu na swoją siedzibę, o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników, o których mowa w art. 15g ust. 4, nieobjętych:

1. przestojem, o którym mowa w art. 81 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, lub
2. przestojem ekonomicznym w następstwie wystąpienia COVID-19, o którym mowa w art. 15g ust. 5, lub
3. obniżonym wymiarem czasu pracy w następstwie wystąpienia COVID-19, o którym mowa w art. 15g ust. 5.

Podmiotom, o którym mowa w ust. 1, przysługują środki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne pracowników należnych od pracodawcy na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych od przyznanych świadczeń, o których mowa w ust. 1 (art. 15gg ust. 2 ustawy o COVID).

Wynagrodzenia pracowników, o których mowa w ust. 1, są dofinansowywane ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych do wysokości połowy wynagrodzeń, o których mowa w ust. 1, jednak nie więcej niż 40% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1 (art. 15gg ust. 4 ustawy o COVID).

Zadania, o których mowa w art. 15g ust. 1 i 1a, art. 15g1, art. 15ga ust. 1, art. 15gg ust. 1 , art. 15gga ust. 1 oraz art. 15gga[1] ust. 1, są finansowane od dnia 1 stycznia 2021 r. ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zasilonego środkami Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 lub środkami budżetu państwa, po dokonaniu odpowiednich zmian w planie finansowym Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych(art. 31a ust. 1a ustawy o COVID)..

Podsumowując, dofinansowanie z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przyznawane na podstawie art. 15gg ustawy o COVID, co do zasady, stanowi bezzwrotną pomoc finansową, która ma na celu obniżenie kosztów pracodawcy związanych z zatrudnieniem pracowników (wynagrodzeń pracowniczych) w okresie zastoju gospodarczego, spowodowanego kryzysem wywołanym pandemią wirusa SARS-CoV-2.

W myśl art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowników w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2020 r. poz. 7) Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych jest państwowym funduszem celowym.

Na podstawie art. 25 ust. 1 o ochronie roszczeń pracowników w razie niewypłacalności pracodawcy dochodami funduszu są:

1. składki płacone przez pracodawców;
2. odsetki od wolnych środków przekazanych w zarządzanie zgodnie z przepisami o finansach publicznych;
3. zapisy i darowizny;
4. dobrowolne wpłaty pracodawców;
5. odsetki ustawowe za opóźnienie od należności powstałych z tytułu wypłaconych świadczeń, zwróconych po terminie;
6. dodatnia różnica wartości ze sprzedaży nieruchomości i praw z nią związanych i jej równowartości, o której mowa w ust. 2;
7. dotacja budżetowa;
8. dochody z tytułu zbycia akcji i udziałów objętych przez Fundusz przed dniem 1 stycznia 2002 r.;
9. środki pochodzące z funduszy celowych;
10. inne dochody.

Z treści powyższego przepisu wynika, że głównymi dochodami Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych są przede wszystkim składki płacone przez pracodawców. Źródłem tego dofinansowania nie są środki europejskie, budżet państwa, budżet jednostek samorządu terytorialnego.

Skoro zatem wsparcie udzielane ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nie jest ani wsparciem z budżetu państwa, ani też wsparciem z budżetu jednostek samorządu terytorialnego, implikuje to brakiem przymiotów dotacji w rozumieniu art. 126 ustawy o finansach publicznych. Źródło wsparcia ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 zostało usytuowane zatem przez ustawodawcę poza sektorem finansów publicznych.

W konsekwencji uznać należy, że środki otrzymane przez Wnioskodawcę z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nie korzystają ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych ze środków pochodzących z wsparcia uzyskanego z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wskazać należy, że stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• być właściwie udokumentowany;
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

W tym miejscu wskazać należy, że wyłączenie o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 56 nie będzie miało zastosowania w przedmiotowej sprawie z uwagi na fakt, że środki wypłacane z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nie korzystają ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe wydatki sfinansowane ze środków pochodzących ze wsparcia, o którym mowa w art. 15gg ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych co do zasady mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, przy spełnieniu przesłanek z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze środki wypłacane Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nie korzystają ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie, skoro kwota wsparcia uzyskanego z ww. funduszu Wsparcia Kultury stanowi przychód podatkowy, to wydatki sfinansowane ze wsparcia, o którym mowa w art. 15gg ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych co do zasady mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, przy spełnieniu przesłanek z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.