2021.08.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.295.2021.4.AM
z 30 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 kwietnia 2021 r. (data wpływu 11 maja 2021 r.) uzupełnionym pismami z 16 lipca 2021 r. (data wpływu 19 lipca 2021 r. - za pośrednictwem ePUAP) oraz z 16 lipca 2021 r. (data wpływu 22 lipca 2021 r.) na wezwanie z 6 lipca 2021 r. (doręczone 12 lipca 2021 r.) oraz pismem z 20 sierpnia 2021 r. (data wpływu 26 sierpnia 2021 r.) na wezwanie z 23 lipca 2021 r. (doręczone 18 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

11 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych.

Wniosek został uzupełniony pismami z 16 lipca 2021 r. (data wpływu 19 lipca 2021 r. – za pośrednictwem ePUAP) oraz z 16 lipca 2021 r. (data wpływu 22 lipca 2021 r.) na wezwanie z 6 lipca 2021 r. (doręczone 12 lipca 2021 r.) oraz pismem z 20 sierpnia 2021 r. (data wpływu 26 sierpnia 2021 r.) na wezwanie z 23 lipca 2021 r. (doręczone 18 sierpnia 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z 20 sierpnia 2021 r.):

Gmina zamierza sprzedać działki położone w obrębie (…) miasta (…) przy ul. (…). Grunty zostały wydzielone na poprawę zagospodarowania nieruchomości przyległych na wniosek właścicieli działek sąsiednich częściowo zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi, a częściowo jeszcze niezabudowanych. Podział geodezyjny działki nr 1/17 i 1/18 został zatwierdzony w dniu 21 września 2020 r. przez Burmistrza Miasta (…). W wyniku podziału wydzielonych zostało 12 działek. 10 z nich zostało przeznaczonych do sprzedaży na poprawę zagospodarowania nieruchomości przyległej zgodnie z art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Zgodnie z decyzją podziałową do sprzedaży zostały przeznaczone następujące nr działek:

1/21 o powierzchni 0,0289 ha wydzielona została w celu poprawy zagospodarowania działki nr 1/5,

1/22 o powierzchni 0,0290 ha wydzielona została w celu poprawy zagospodarowania działki nr 1/6,

1/23 o powierzchni 0,0338 ha wydzielona została w celu poprawy zagospodarowania działki 1/7,

1/24 o powierzchni 0,0024 ha wydzielona została w celu poprawy zagospodarowania działki nr 1/8,

1/25 o powierzchni 0,0342 ha wydzielona została w celu poprawy zagospodarowania działki nr 1/9,

1/26 o powierzchni 0,0302 ha wydzielona została w celu poprawy zagospodarowania działki nr 1/10,

1/27 o powierzchni 0,0302 ha wydzielona została w celu poprawy zagospodarowania działki nr 1/11,

1/28 o powierzchni 0,0027 ha wydzielona została w celu poprawy zagospodarowania działki nr 1/12,

1/30 o powierzchni 0,0299 ha wydzielona została w celu poprawy zagospodarowania działki nr 1/12,

1/31 o powierzchni 0,0319 ha wydzielona została w celu poprawy zagospodarowania działki nr 2.

Decyzją komunalizacyjną (…) Wojewody (…) nr (…)z dnia 17 lipca 1991 r. Gmina stała się właścicielem działki nr 1 o powierzchni 13,2235 ha. Gminie jako wyłącznemu właścicielowi gruntów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwoty podatku naliczonego.

W latach 2013-2020 Burmistrz Miasta (…) zatwierdzał kolejno następujące po sobie podziały geodezyjne działek. Poniżej historia działki 1.

Działka 1 o powierzchni 13,2235 ha została podzielona na 3 działki (1/1 do 1/3)

Działka 1/3 o powierzchni 13,1690n ha została podzielona na 11 działek (1/4 do 1/14)

Działka 1/14 o powierzchni 11,6469 ha została podzielona na 2 działki (1/15 do 1/16). Działka 1/16 o powierzchni 11,4637 została podzielona na 2 działki (1/17 do 1/18) Działka 1/15 o powierzchni 0,1832 ha została podzielona na 2 działki (1/19 do 1/20) Działka nr 1/17 o powierzchni 3,5000 ha została podzielona na 9 działek (1/21 do 1/29) Działka nr 1/18 o powierzchni 7,9709 ha została podzielona na 3 działki (1/30 do 1/32).

W latach 2008-2017 Gmina dzierżawiła część działki 1 na rzecz osób fizycznych pod ogródki działkowe. Dzierżawy gruntów nie zawierały podatku VAT. W roku 2015 i 2017 część działki 1/16 dzierżawiona była pod sprzedaż owoców sezonowych. Podatek VAT został naliczony. W 2021 r. część działki 1/17 została wydzierżawiony pod ogródek działkowy. Podatek VAT nie jest naliczany.

Przedmiotowe działki nie funkcjonują samodzielnie, z uwagi na brak dostępu do drogi publicznej. Docelowo działki zostały wydzielone celem powiększenia i ulepszenia działek wcześniej istniejących, które w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego przeznaczone są pod zabudowę mieszkalną jednorodzinną.

Przeznaczenie podstawowe wydzielonych działek w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego to US1 - usługi sportu i rekreacji. Funkcje uzupełniające to:

usługi związane z podstawowym przeznaczeniem o charakterze usług gastronomii, turystyki, hotelarstwa, handlu, opieki społecznej,
obiekty takie jak ośrodki rehabilitacyjne, ośrodki zdrowia, domy opieki, świetlice,
parki tematyczne,
drogi i infrastruktura techniczna,
ścieżki rowerowe,
parkingi.

Działki zostały przeznaczone do sprzedaży w trybie bezprzetargowym. Docelowo działki zostały wydzielone celem powiększenia i ulepszenia części mieszkalnej. Działki zostaną sprzedane z bonifikatą 50%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek przez Gminę jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Sprzedaż działek niezabudowanych przez Gminę jest zwolniona z podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług „zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę”. Z treści cytowanego przepisu wynika, że przedmiotowe zwolnienie przysługuje wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane, czy też pod zabudowę.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 lipca 2020 r. sygn. akt I FSK 1410/17 „oznacza to, że ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym lub działek rekreacyjnych (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Lex, 2010, wyd. IV, Komentarz do art. 43 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535).

W art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347), dalej: dyrektywa VAT, postanowiono natomiast, że do celów dostawy terenu budowlanego – „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. Polski ustawodawca nie zdefiniował pojęcia dostawy terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę w ustawie o podatku od towarów i usług. Podkreślenia jednak wymaga, że kryterium „przeznaczenia terenu”, którym posługuje się ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u., nawiązuje do przepisów o planowaniu przestrzennym. Szczególna rola w tym zakresie przypada planowi zagospodarowania przestrzennego, który - co wymaga podkreślenia - jest źródłem prawa miejscowego, a zatem prawa powszechnie obowiązującego. Jeśli plan taki został uchwalony, ma on decydujące znaczenie przy ustaleniu, czy przy dostawie towarów mamy do czynienia z terenami niezabudowanymi innymi niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, tj. z terenami spełniającymi wymogi z art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. Przepis art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 89 poz. 717 ze zm.) stanowi wyraźnie, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy, ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel”.

Ponadto zgodnie z art. 2 pkt 33 u.p.t.u. w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. uważa się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W obecnym stanie prawnym wyłącznie te dwa dokumenty, tj. plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący obszar, na którym jest położona działka lub warunki zabudowy wydane dla tej działki, decydują o jej charakterze i w konsekwencji o opodatkowaniu jej sprzedaży.

W omawianym przypadku wg Planu Zagospodarowania Przestrzennego działki nie są przeznaczone pod zabudowę, z tego względu należy traktować je jako tereny niezabudowane, tym samym podlegające zwolnieniu z podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, nieruchomość spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić jednak, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina zamierza sprzedać działki niezabudowane. Grunty te zostały wydzielone na poprawę zagospodarowania nieruchomości przyległych, na wniosek właścicieli działek sąsiednich, częściowo zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi, a częściowo jeszcze niezabudowanych. Podział geodezyjny działki nr 1/17 i 1/18 został zatwierdzony 21 września 2020 r. przez Burmistrza Miasta (…) (działki te powstały z podziału działki nr 1). W wyniku podziału wydzielonych zostało 12 działek. 10 z nich zostało przeznaczonych do sprzedaży na poprawę zagospodarowania nieruchomości przyległej zgodnie z art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Zgodnie z decyzją podziałową do sprzedaży zostały przeznaczone następujące nr działek: 1/21, 1/22, 1/23, 1/24, 1/25, 1/26, 1/27, 1/28, 1/30 i 1/31.

Decyzją komunalizacyjną Wice Wojewody (…) z dnia 17 lipca 1991 r. Gmina stała się właścicielem działki nr 1. Gminie jako wyłącznemu właścicielowi gruntów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwoty podatku naliczonego.

W latach 2013-2020 Burmistrz Miasta zatwierdzał kolejno następujące po sobie podziały geodezyjne działek.

Przeznaczenie podstawowe wydzielonych działek w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego to US1 - usługi sportu i rekreacji. Funkcje uzupełniające to:

usługi związane z podstawowym przeznaczeniem o charakterze usług gastronomii, turystyki, hotelarstwa, handlu, opieki społecznej,
obiekty takie jak ośrodki rehabilitacyjne, ośrodki zdrowia, domy opieki, świetlice,
parki tematyczne,
drogi i infrastruktura techniczna,
ścieżki rowerowe,
parkingi.

Działki zostały przeznaczone do sprzedaży w trybie bezprzetargowym. Docelowo działki zostały wydzielone celem powiększenia i ulepszenia części mieszkalnej.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż działek przez Gminę jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Należy wskazać, że Gmina, dokonując sprzedaży nieruchomości (tj. czynności, która ma charakter cywilnoprawny), występuje dla tej transakcji w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym, powyższa czynność zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem, ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Stosownie do definicji terenu budowlanego określonej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT o charakterze danego gruntu powinien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. Natomiast w sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotne są zapisy w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że działki przeznaczone do sprzedaży stanowią teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Z okoliczności sprawy wynika, że dla działek przeznaczonych do sprzedaży istnieje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego określający przeznaczenie działek pod zabudowę, ponieważ przeznaczenie podstawowe tych terenów to US1 – usługi sportu i rekreacji, ale można na nich wybudować m.in. ośrodki rehabilitacyjne, ośrodki zdrowia, domy opieki, świetlice, drogi, parkingi. W konsekwencji, transakcja sprzedaży ww. działek nie będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zatem nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wg Planu Zagospodarowania Przestrzennego działki nie są przeznaczone pod zabudowę, z tego względu należy traktować je jako tereny niezabudowane, tym samym podlegające zwolnieniu z podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, że jeżeli nie można zastosować zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (tj. teren ma charakter budowlany), to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na postawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W analizowanej sprawie należy stwierdzić, że transakcja zbycia działek nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że decyzją komunalizacyjną Wice Wojewody (…) z dnia 17 lipca 1991 r. Gmina stała się właścicielem działki nr 1, którą następnie podzielono i powstały działki przeznaczone do sprzedaży. Gminie jako wyłącznemu właścicielowi gruntów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwoty podatku naliczonego.

Transakcja nabycia gruntów przeznaczonych do sprzedaży nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, zatem w momencie nabycia Nieruchomości nie wystąpił podatek naliczony, który mógłby podlegać odliczeniu.

Zaznaczenia wymaga przy tym, że NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania, gdy nie wystąpił podatek VAT naliczony, który mógłby podlegać odliczeniu w momencie nabycia gruntów tj. działki nr 338. Nie można tym samym uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem.

Oznacza to, że nie zostaną spełnione warunki do zastosowania zwolnienia dostawy działek przeznaczonych do sprzedaży na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, które muszą być spełnione łącznie.

W konsekwencji, dostawa działek nr 1/21, 1/22, 1/23, 1/24, 1/25, 1/26, 1/27, 1/28, 1/30, 1/31 nie będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zatem przedmiotowa transakcja sprzedaży ww. działek przez Wnioskodawcę nie będzie podlegała zwolnieniu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Odnośnie powołanego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 1410/17 należy wskazać, że wyrok ten zapadł odnośnie indywidualnej sprawy, w której przedstawione zdarzenie istotnie różni się od zdarzenia opisanego przez Wnioskodawcę w analizowanej sprawie.

Sprawa rozstrzygana przez NSA dotyczyła sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej objętej planem zagospodarowania przestrzennego terenów aktywizacji gospodarczej, co do której to nieruchomości wydane zostało pozwolenie na budowę i rozpoczęta została budowa budynku magazynowo-produkcyjnego z częściąsocjalno biurową.

Zatem należy wskazać, że powołany przez Wnioskodawcę wyrok nie może wpłynąć bezpośrednio na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie, ponieważ zapadł one w odniesieniu do indywidualnej i właściwej tylko temu orzeczeniu opisu sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin