2021.08.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP4-3.4012.364.2021.2.MAT

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.364.2021.2.MAT
z 30 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 maja 2021 r. (data wpływu 26 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 28 lipca 2021 r. (data wpływu 30 lipca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 23 lipca 2021 r. (doręczone 27 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawy lokali – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

26 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawy lokali. Złożony wniosek uzupełniony został na wezwanie tutejszego organu z 23 lipca 2021 r. (doręczone 27 lipca 2021 r.) pismem z 28 lipca 2021 r. (data wpływu 30 lipca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, sprecyzowane następnie w nadesłanym uzupełnieniu:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonej w (…), dzielnica (…), obejmującej działkę o numerze ewidencyjnym 1 o powierzchni 0,0548 ha (pięćset czterdzieści osiem metrów kwadratowych), położonej przy ulicy (…). Nieruchomość zabudowana jest budynkiem mieszkalnym wielomieszkaniowym (kamienicą mieszkalną) [dalej jako: Budynek lub Kamienica].

Wnioskodawca nabył ww. nieruchomość w kwietniu 2021 r. za cenę (…) zł netto. Poza Kamienicą znajdował się na nieruchomości również niewielki częściowo rozebrany budynek gospodarczy, który zostanie przez Wnioskodawcę całkowicie rozebrany.

Wnioskodawca zamierza dokonać rewitalizacji Kamienicy, a następnie sprzedaży wszystkich znajdujących się w niej lokali. Lokale te są niewyodrębnione, nie stanowią zatem odrębnych nieruchomości lokalowych - wyodrębnienie własności lokali nastąpi dopiero w związku z ich sprzedażą, po rewitalizacji i w takim stanie, jaki lokale uzyskają w wyniku rewitalizacji. Nabyty Budynek nie został przez Wnioskodawcę zakwalifikowany jako środek trwały, stanowi bowiem majątek nabyty celem wykonania stosownych robót budowlanych. Wnioskodawca nie udostępnia go w żadnym zakresie podmiotom trzecim w drodze najmu lub dzierżawy, ani nie uzyskuje z niego żadnych podobnych przychodów; nie wykorzystuje go również na potrzeby własnej siedziby. Cel gospodarczy Wnioskodawcy sprowadza się więc do przeprowadzenia rewitalizacji Kamienicy, w wyniku której znajdujące się w niej lokale uzyskają standard właściwy nowym lokalom, a następnie sprzedaży tych lokali wraz z udziałem w gruncie i częściach wspólnych obiektu. Lokale sprzedawane będą jako towary handlowe - Wnioskodawca przed sprzedażą również nie zamierza w żaden sposób ich wykorzystywać (ani przez oddanie do używania osobom trzecim ani przez rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne).

Kamienica jest budynkiem mieszkalnym wzniesionym w latach 1935-1939 w technologii tradycyjnej murowanej z cegły ceramicznej pełnej. Budynek jest całkowicie podpiwniczony, posiada 4 kondygnacje nadziemne oraz poddasze nieużytkowe. W budynku w momencie nabycia znajdowało się 26 lokali mieszkalnych (o łącznej powierzchni użytkowej: 1024,39 m2), 3 lokale użytkowe (powierzchnia użytkowa: 140,23 m2) oraz 29 komórek lokatorskich (powierzchnia użytkowa: 89,45 m2).

Stan techniczny budynku ze względu na duże zawilgocenie obiektu, występowanie pleśni oraz stan powłok wykończeniowych przed rozpoczęciem rewitalizacji oceniano jako zły. Budynek jest wpisany do Gminnej Ewidencji Zabytków.

w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na przebudowę budynku mieszkalnego, wielorodzinnego wraz ze zmianą sposobu użytkowania poddasza z niemieszkalnego na mieszkalne przy ul. (…) w (…);

pozwolenia na wykonanie robót budowlanych polegających na remoncie elewacji: północnej - frontowej i południowej - dziedziniec oraz wymianie pokrycia dachowego, z wykonaniem okien połaciowych przy ul. (…) w (…).

Prace obejmować będą między innymi:

zmianę komunikacji wewnętrznej,
likwidację jednej z klatek schodowych wraz z wykonaniem, w jej miejscu, dźwigu osobowego (usunięcie schodów oraz wstawienie w tym miejscu szybu windowego i płyty stropowej),
zmianę układu lokali mieszkalnych wraz z aranżacją poddasza,
zmianę sposobu użytkowania kondygnacji poddasza na kondygnację mieszkalną z lokalami mieszkalnymi,
wymianę pokrycia dachowego z wykonaniem okien połaciowych,
odnowienie istniejących stropów,
wymianę instalacji wewnętrznych (wykonanie nowych podejść pod przybory wodno-kanalizacyjne, wykonanie instalacji wentylacji i klimatyzacji dla lokali usługowych oraz pomieszczeń pomocniczych),
wykonanie nowych instalacji centralnego ogrzewania i teletechnicznej do każdego lokalu,
udrożnienie i uzupełnienie istniejącego systemu kominowego oraz wykonanie prawidłowych przewodów wentylacyjnych,
naprawę i remont elewacji,
odnowienie barierek i poręczy,
odnowienie bramy wejściowej,
wykonanie nowych pomieszczeń higieniczno-sanitarnych (poprzez wydzielenie pomieszczeń oraz wykonanie odpowiednich instalacji),
wymiana stolarki zewnętrznej i wewnętrznej,
remont części piwnicznej (wymiana istniejącej posadzki, wykonanie nowego podziału pomieszczeń wraz z instalacjami),
podbicie fundamentów (prace w części piwnicznej będą skutkować zwiększeniem wysokości kondygnacji i koniecznością obniżenia posadowienia. Odnowione i wymienione elementy (instalacje i urządzenia) budynku będą wykonane według aktualnych technologii i standardów wykonania, w związku z czym będą zapewniać lepsze parametry obiektu oraz poszczególnych lokali (w tym dotyczące oszczędności energii, izolacyjności oraz bezpieczeństwa użytkowania) w stosunku do stanu z chwili nabycia i podjęcia zadania rewitalizacji (tj. względem stanu przed podjęciem prac).

Podsumowując, w ramach prowadzonej rewitalizacji, Wnioskodawca zamierza dokonać przebudowy budynku mieszkalnego (Kamienicy), w wyniku której zostanie podniesiony standard całego budynku, jak i znajdujących się w nim lokali (np. przez montaż windy, zmianę układu lokali, zmianę układu komunikacyjnego, modernizację instalacji wewnętrznych). Powstanie także kilka nowych lokali mieszkalnych w wyniku zmiany przeznaczenia poddasza użytkowego. W efekcie Wnioskodawca dokona sprzedaży lokali w Budynku o wysokim standardzie, i za cenę stosowaną w odniesieniu do nowych lokali o analogicznym standardzie.

Planowana data zakończenia robót budowlanych: 31 grudnia 2021 r.

Wnioskodawca zakłada, że całkowita wartość nakładów na kamienicę będzie przekraczać 80% ceny nabycia nieruchomości.

Przedmiotem sprzedaży będą wszystkie lokale - w kształcie i układzie, jaki będzie wynikiem prowadzonych w kamienicy prac budowlanych, tj. zgodnie z dokumentacją projektową: 26 lokali mieszkalnych oraz 3 lokale użytkowe. Kamienica jest budynkiem mieszkalnym wzniesionym w latach 1935-1939. Wnioskodawca zakłada, że kamienica została oddana do użytkowania niezwłocznie po jej wybudowaniu, z uwzględnieniem jednak realiów historycznych wynikających z okresu drugiej wojny światowej (1939-1945). Wnioskodawca nie jest w posiadaniu materiałów źródłowych wskazujących daty oddania do użytkowania poszczególnych lokali.

Wnioskodawca dysponuje decyzją Prezydenta (…) w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na przebudowę budynku mieszkalnego, wielorodzinnego wraz ze zmianą sposobu użytkowania poddasza z niemieszkalnego na mieszkalne. Z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów i informacji wynika więc, że w przeszłości poddasze było użytkowane w charakterze części obiektu o przeznaczeniu niemieszkalnym (tj. jako strych i suszarnia na pranie). Wnioskodawca nie posiada jednak innych materiałów odzwierciedlających charakter używania poddasza.

Wnioskodawca nie posiada informacji, które dokumentowałyby ponoszone przez poprzedniego właściciela wydatki (w tym ich zakres, okres i charakter) oraz wedle których poprzedni właściciele ponosiliby takie wydatki.

Wnioskodawca nabył kamienicę w celu przeprowadzenia jej modernizacji. Po zakończeniu prac budowlanych wszystkie znajdujące się w kamienicy lokale zostaną sprzedane (w związku ze sprzedażą dojdzie do ich prawnego wyodrębnienia jako odrębnych nieruchomości). Wnioskodawca dokonał nabycia kamienicy bezpośrednio w tym celu - sprzedaży lokali w zmodernizowanej kamienicy. Konsekwencją wyrażonego we wniosku o interpretację stanowiska Wnioskodawcy, wedle którego sprzedaż lokali powinna być opodatkowana VAT jest przyjęte przez Wnioskodawcę założenie, że ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia kamienicy. Dotychczas jednak Wnioskodawca prawa tego nie rozliczył - w związku z koniecznością wyjaśnienia wątpliwości, która stała się treścią zapytania interpretacyjnego (koniecznością potwierdzenia, że planowana sprzedaż lokali nie będzie objęta przedmiotowym zwolnieniem z VAT).

Wnioskodawca nie wykorzystywał nabytej nieruchomości w żadnym okresie po nabyciu na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Stanowi ona majątek obrotowy Wnioskodawcy. Po nabyciu Kamienicy (nieruchomości) Wnioskodawca przeprowadzi prace budowlane i sprzeda wszystkie lokale znajdujące się w kamienicy w stanie, jaki zostanie im nadany w trakcie modernizacji. Wnioskodawca nie zakłada, by budynek lub jakakolwiek jego część miał być wykorzystywany na cele działalności zwolnionej od VAT (np. na cele wynajmu mieszkaniowego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa lokali, o których mowa w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, dokonywana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia, a w związku z tym nie będzie objęta zwolnieniem z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 uptu?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa lokali, o których mowa w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dokonywana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia, a w związku z tym nie będzie objęta zwolnieniem z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 uptu.

UZASADNIENIE:

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 uptu zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

0 możliwości zastosowania ww. zwolnienia przesądza zatem ustalenie, czy i ewentualnie kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku (jego części). Istotne jest zatem, że zgodnie z definicją legalną zawartą w art. 2 pkt 14 uptu, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu, lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Treść przytoczonej definicji przesądza, że może dojść do wielokrotnego pierwszego zasiedlenia budynku, a to z uwagi na możliwość poddania istniejących obiektów ulepszeniom.

W tym miejscu warto zauważyć, że przywołany przepis wskazuje na „ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym”. Przepisy o podatku dochodowym nie zawierają definicji „ulepszenia”, jednak w art. 22g ust. 17 ustawy o podatku od osób fizycznych i art. 16g ust. 13 ustawy o podatku od osób prawnych mowa jest o ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji. Określenia przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja, modernizacja również nie posiadają definicji legalnych w prawie podatkowym, ale przyjmuje się ich rozumienie powszechne.

Można więc uznać, że ulepszenie, o którym mowa w art. 2 pkt 14 lit. b) uptu, to:

przebudowa, w wyniku której dochodzi do zmiany parametrów użytkowych lub technicznych i jednocześnie wzrasta wartość użytkowa obiektu (w art. 3 pkt 7a ustawy Prawo budowlane przebudowę definiuje się jako wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji);
rozbudowa, tj. powiększenie powierzchni obiektu;
rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytego całkowicie lub częściowo obiektu (składnika majątkowego);
adaptacja tj. przystosowanie (przerobienie) obiektu do wykorzystania go w innym celu, niż wskazywało jego pierwotne przeznaczenie, albo nadanie temu obiektowi nowych cech użytkowych, lub
modernizacja rozumiana jako unowocześnienie obiektu, co w praktyce oznacza dodanie nowych parametrów, funkcji, urządzeń itd. (co ma odróżnić modernizację od remontu).

Należy wskazać, że analizowane przepisy uptu zostały transponowane do polskiego porządku prawnego w oparciu o przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej jako: Dyrektywa VAT).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy VAT, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy VAT, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. j) Dyrektywy VAT zwalnia się od podatku dostawy budynków lub ich części oraz związanego z nimi gruntu, inne niż dostawy, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. a) (tj. dostawy budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem).

Na tle powyższych przepisów Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: TSUE) w swoim orzecznictwie podkreśla, że „ulepszenie” zawarte w polskich przepisach uptu należy rozumieć jako „przebudowę".

W wyroku z 16 listopada 2017 r. sygn. C-308/16 w s. Kozuba Premium Selection TSUE wyjaśnił: „W niniejszym wypadku należy zauważyć, że pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 Dyrektywy VAT zostało transponowane do prawa polskiego w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT poprzez odniesienie się do pojęcia „ulepszenia”. Jednakże, pod warunkiem że ten ostatni zwrot będzie interpretowany przez sądy krajowe jako synonim „przebudowy” w rozumieniu wskazanym w pkt 52 niniejszego wyroku, podniesiona różnica terminologiczna nie może sama w sobie prowadzić do niezgodności ustawy o VAT z dyrektywą VAT (...).

Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one temu, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku «ulepszenia» istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie «ulepszenia» jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie «przebudowy» zawarte w art. 12 ust. 2 Dyrektywy VAT, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

Tak więc Trybunał wyraźnie stwierdza, że chodzi o przebudowę, która zwiększa funkcjonalność obiektu albo zmienia jego przeznaczenie.

Dodatkowo Trybunał wskazał, że dokonana wykładnia pojęcia „przebudowy”, jest ponadto zgodna z celem dyrektywy VAT, w szczególności w zakresie opodatkowania czynności zmierzającej do zwiększenia wartości danego towaru. Jeżeli chodzi o nowe budynki, ta wartość dodana wynika z prac budowlanych prowadzących do zasadniczej zmiany rzeczywistości materialnej z uwagi na przejście ze stanu niezabudowanej nieruchomości, czy nawet nieuzbrojonej działki, do budynku mieszkalnego. W odniesieniu do starych budynków rzeczona wartość dodana występuje, jeżeli doszło do zasadniczej przebudowy, tak że dany stary budynek może zostać przyrównany do nowego budynku.

Również polskie sądy administracyjne w zakresie omawianego zagadnienia uznają, że mają to być istotne zmiany przeprowadzone w celu zmiany wykorzystania budynku lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia. W konsekwencji należy w pierwszej kolejności badać, czy przeprowadzone w ramach ulepszenia zmiany są istotne, a dopiero po stwierdzeniu ich istotności badać okoliczność przekroczenia progu 30% (zob. wyrok NSA z 23 listopada 2017 r. sygn. I FSK 312/16 oraz wyrok WSA w Warszawie z 22 stycznia 2018 r. sygn. III SA/Wa 758/15).

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że prace dokonywane przez Wnioskodawcę, polegające m.in. na zmianie komunikacji wewnętrznej Budynku, likwidacji jednej z klatek schodowych wraz z wykonaniem w jej miejscu dźwigu osobowego, zmianie układu lokali mieszkalnych wraz z aranżacją poddasza, zmianie sposobu użytkowania kondygnacji poddasza na kondygnację mieszkalną z lokalami mieszkalnymi, wymianie pokrycia dachowego z wykonaniem okien połaciowych, odnowieniu istniejących stropów, wymianie instalacji wewnętrznych, wykonaniu nowych instalacji centralnego ogrzewania i teletechnicznej, udrożnieniu i uzupełnieniu istniejącego systemu kominowego oraz wykonaniu prawidłowych przewodów wentylacyjnych, odnowieniu barierek, poręczy i bramy wejściowej, wykonaniu nowych pomieszczeń higieniczno-sanitarnych, wymianie stolarki zewnętrznej i wewnętrznej, remoncie części piwnicznej oraz podbiciu fundamentów, stanowią ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Ulepszenie to następuje w wyniku przebudowy, która w istotny sposób zwiększa funkcjonalność obiektu, a częściowo zmienia również jego przeznaczenie.

Tym samym dostawa nowo wyodrębnionych lokali dokonywana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia, a w związku z tym nie będzie objęta zwolnieniem z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 uptu.

Dodatkowo należy podkreślić, że w świetle przywołanego wyroku TSUE o sygn. C-308/16 kwalifikacja budynku czy budowli, podlegających dostawie, jako towarów handlowych czy środków trwałych w rozumieniu przepisów o podatkach dochodowych nie powinna mieć znaczenia dla ustalenia czy ulepszenie stanowi przebudowę (tj. czy zmiana w warunkach zasiedlenia jest istotna).

Przepisy art. 135 ust. 1 lit. j) oraz art. 12 Dyrektywy VAT nie dzielą budynków na środki trwałe podlegające amortyzacji oraz towary handlowe. Chodzi wyłącznie o budynki nowe i stare. Przebudowie można poddać każdy obiekt budowlany niezależnie od tego, czy jest środkiem trwałym i ma ustaloną wartość początkową, czy należy do innej kategorii podatkowej. Jak już zostało wyjaśnione w przebudowie chodzi o zmianę funkcji (adaptację), rozbudowę (zwiększenie powierzchni) czy wreszcie modernizację (znaczącą poprawę warunków zasiedlenia). Takim procesom można poddać zarówno środek trwały, jak i towar handlowy.

Również w art. 12 Dyrektywy VAT mowa jest o przebudowie budynku (budowli), a nie o przebudowie środka trwałego. Przepis art. 135 ust. 1 lit. j) Dyrektywy (który odsyła do art. 12) określa zakres zwolnienia dla dostawy budynków (budowli), a nie dla dostawy środków trwałych. Co więcej, działalność gospodarcza polegająca na nabywaniu używanych nieruchomości, a następnie dokonywanie ich modernizacji i odsprzedaż (jako środków obrotowych) stanowi modelowy przykład kreowania nowej wartości i, w świetle celów art. 135 ust. 1 lit. j) Dyrektywy VAT, dostawa takiego obiektu powinna być traktowana jako dostawa nowego budynku i wyłączona ze zwolnienia.

Podobnie jest w polskiej ustawie - przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 uptu dotyczy dostawy każdego obiektu budowlanego, a nie tylko środka trwałego. Zawarte w treści art. 2 pkt 14 uptu odesłanie do przepisów o podatku dochodowym należy postrzegać jako określenie rodzaju i zakresu czynności, których podjęcie skutkuje ulepszeniem w rozumieniu przepisu odsyłającego (z uwzględnieniem wskazań wyroku TSUE o sygn. C-308/16). Natomiast wartość początkowa, o której mowa w art. 2 pkt 14 uptu, powinna być odczytywana jako początkowa - tj. poprzedzająca przebudowę - wartość budynku. Niezależnie od tego, czy obiekt podlega amortyzacji, czy jej nie podlega. W przypadku towarów handlowych taką wartością wyjściową jest cena nabycia, która może zostać powiększona o koszty transakcyjne.

W przypadku zdarzenia przyszłego objętego wnioskiem należy zatem przyjąć, że skoro wartość ulepszeń Kamienicy ma przekraczać 80% wartości początkowej (rozumianej jako cena nabycia nieruchomości), to późniejsza dostawa lokali będzie następowała w ramach pierwszego zasiedlenia, a w konsekwencji nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 uptu.

Taki charakter transakcji definiowany jest więc również ujęciem ekonomicznym jej przedmiotu.

Podkreślić należy, że stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w literaturze przedmiotu (np. Wilk M., Dostawa budynków i budowli na gruncie VAT a pierwsze zasiedlenie w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 16 listopada 2017 r., C-308/16, Kozuba Premium Selection sp. z o. o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie, Przegląd Podatkowy 2018, nr 2).

Końcowo wskazać należy, że przyjęcie odmiennego poglądu powodowałoby, że podatnik VAT mógłby w odniesieniu do budynków lub ich części poddanych przebudowie w rozumieniu Dyrektywy VAT decydować wewnętrzną operacją księgową o tym, czy ich dostawa będzie opodatkowana lub zwolniona z VAT (mimo że ujęcie budynku lub jego części w środkach trwałych w żaden sposób nie zmienia treści - przedmiotu - dostawy towarów jako czynności objętej VAT, a także nie zmienia jej charakteru z punktu widzenia ekonomicznego).

Reasumując: zdaniem Wnioskodawcy, dostawa lokali, o których mowa w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dokonywana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia, a w związku z tym nie będzie objęta zwolnieniem z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 uptu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r. poz. 1048), zwanej dalej „ustawą o własności lokali”.

Stosownie do art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o własności lokali, odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

O możliwości wyodrębnienia prawnego lokalu decyduje przesłanka samodzielności. Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o własności lokali, spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1a-2, a więc potwierdzających samodzielność lokalu, stwierdza starosta w formie zaświadczenia.

Oznacza to, że dokumentem kluczowym dla potwierdzenia prawnego wyodrębnienia danego lokalu jest uzyskanie zaświadczenia o samodzielności lokalu, wydanego przez odpowiedni organ władzy publicznej.

Z powyższych przepisów wynika, że odrębną nieruchomość może stanowić samodzielny lokal, a dla powstania odrębnej własności lokali niezbędny jest wpis do księgi wieczystej mający charakter konstytutywny. Bez wpisu do księgi wieczystej odrębna własność lokalu (części budynku) nie może skutecznie powstać. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług lokal ten staje się odrębnym od budynku towarem i stanowi samodzielny przedmiot czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem.

Czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług mogą być opodatkowane według właściwej stawki podatku, lub korzystać ze zwolnienia od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu, lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu ustawy podatkowej – jest więc:

przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,

rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,

adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,

modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Tym samym nakłady na ulepszenie środków trwałych zmierzają do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodujących istotną zmianę cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. lokale), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą zostać ulepszone w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym wielomieszkaniowym (kamienicą mieszkalną). Wnioskodawca nabył ww. nieruchomość w kwietniu 2021 r. Poza Kamienicą znajdował się na nieruchomości również niewielki częściowo rozebrany budynek gospodarczy, który zostanie przez Wnioskodawcę całkowicie rozebrany.

Kamienica jest budynkiem mieszkalnym wzniesionym w latach 1935-1939, posiada 4 kondygnacje nadziemne oraz poddasze nieużytkowe. W budynku w momencie nabycia znajdowało się 26 lokali mieszkalnych, 3 lokale użytkowe oraz 29 komórek lokatorskich. Budynek jest wpisany do Gminnej Ewidencji Zabytków.

Rewitalizacja obejmować będzie roboty budowlane prowadzone w oparciu o projekt budowlany: „Przebudowa budynku mieszkalnego wielorodzinnego wraz ze zmianą sposobu użytkowania z poddasza niemieszkalnego na mieszkalne, zagospodarowaniem terenu oraz niezbędną infrastrukturą” oraz w oparciu o uzyskane decyzje: w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na przebudowę budynku mieszkalnego, wielorodzinnego wraz ze zmianą sposobu użytkowania poddasza z niemieszkalnego na mieszkalne, pozwolenia na wykonanie robót budowlanych polegających na remoncie elewacji oraz wymianie pokrycia dachowego, z wykonaniem okien połaciowych.

Prace obejmować będą między innymi: montaż windy, zmianę układu lokali, zmianę układu komunikacyjnego, modernizację instalacji wewnętrznych. Powstanie także kilka nowych lokali mieszkalnych w wyniku zmiany przeznaczenia poddasza użytkowego. W efekcie Wnioskodawca dokona sprzedaży lokali w Budynku o wysokim standardzie, i za cenę stosowaną w odniesieniu do nowych lokali o analogicznym standardzie. Wnioskodawca zakłada, że całkowita wartość nakładów na kamienicę będzie przekraczać 80% ceny nabycia nieruchomości.

Przedmiotem sprzedaży będą wszystkie lokale: 26 lokali mieszkalnych oraz 3 lokale użytkowe. Wnioskodawca zakłada, że kamienica została oddana do użytkowania niezwłocznie po jej wybudowaniu. Wnioskodawca nie jest w posiadaniu materiałów źródłowych wskazujących daty oddania do użytkowania poszczególnych lokali.

Z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów i informacji wynika, że w przeszłości poddasze było użytkowane w charakterze części obiektu o przeznaczeniu niemieszkalnym (tj. jako strych i suszarnia na pranie). Wnioskodawca nie posiada jednak innych materiałów odzwierciedlających charakter używania poddasza.

Wnioskodawca nie wykorzystywał nabytej nieruchomości w żadnym okresie po nabyciu na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest ustalenie, czy dostawa lokali dokonywana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia, a w związku z tym nie będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.

W analizowanym przypadku, jak wskazano we wniosku, nabyty Budynek nie został przez Wnioskodawcę zakwalifikowany jako środek trwały, stanowi bowiem majątek nabyty celem wykonania stosownych robót budowlanych.

Wnioskodawca będzie traktował zakupiony budynek jako towar handlowy przeznaczony do dalszej sprzedaży. Nabyty budynek nie został przez Wnioskodawcę zakwalifikowany jako środek trwały. W ramach prowadzonej rewitalizacji, Wnioskodawca zamierza dokonać przebudowy budynku mieszkalnego (kamienicy), w wyniku której zostanie podniesiony standard całego budynku, jak i znajdujących się w nim lokali. Powstanie też kilka nowych lokali mieszkalnych w wyniku zmiany przeznaczenia poddasza użytkowego. Wnioskodawca traktuje lokale również jako towary handlowe. Wnioskodawca zakłada, że całkowita wartość nakładów na kamienicę będzie przekraczać 80% ceny nabycia nieruchomości.

Pomimo dokonywania licznych prac remontowo-modernizacyjnych w budynku Kamienicy, których wartość przekroczy 30% wartości budynku, nie można mówić o dokonywaniu w tym budynku ulepszeń, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie stanowi on u Wnioskodawcy środków trwałych. Tym samym skoro w rozpatrywanej sprawie nie mamy do czynienia ze środkiem trwałym, nakłady ponoszone przez Wnioskodawcę na ww. Lokale nie stanowią ulepszenia w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

Zatem w przedmiotowej sprawie kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania planowanej przez Wnioskodawcę dostawy przebudowanych oraz nowopowstałych Lokali wyodrębnionych po dokonaniu prac budowlanych w budynku Kamienicy istotnym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Wnioskodawca wskazał, że Kamienica została wybudowana w latach 1935-1939. Wnioskodawca zakłada, że Kamienica została oddana do użytkowania niezwłocznie po jej wybudowaniu. Wnioskodawca nie jest w posiadaniu materiałów źródłowych wskazujących daty oddania do użytkowania poszczególnych lokali. Z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów i informacji wynika, że w przeszłości poddasze było użytkowane w charakterze części obiektu o przeznaczeniu niemieszkalnym (tj. jako strych i suszarnia na pranie).

Zatem stwierdzić należy, że dostawa ww. Lokali usytuowanych w Kamienicy oraz Lokali powstałych w wyniku adaptacji poddasza w budynku Kamienicy nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż ww. Lokale powstają/są adaptowane z budynku, który był już użytkowany, a ponadto pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. budynku a dostawą poszczególnych Lokali upłynie okres przekraczający dwa lata. Tym samym do transakcji sprzedaży zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku od towarów i usług sprzedaży Lokali w budynku Kamienicy oraz sprzedaży Lokali powstałych w wyniku adaptacji poddasza na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ transakcja nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz od daty pierwszego zasiedlenia minie okres przekraczający ponad dwa lata. Wskazać przy tym należy, że czynność wyodrębnienia poszczególnych lokali – zgodnie z ustawą o własności lokali – będzie w tym przypadku czynnością czysto formalną, zmierzającą do uregulowania kwestii prawnej lokali, co będzie znajdowało swoje odzwierciedlenie w księgach wieczystych.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że sprzedaż Lokali w Kamienicy, jak również sprzedaż Lokali powstałych w wyniku adaptacji poddasza w budynku Kamienicy po przeprowadzeniu prac budowlanych oraz wyodrębnieniu ich własności, będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jednocześnie należy zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jak rozstrzygnięto powyżej, planowana sprzedaż Lokali będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Jeśli Sprzedający, jak i Kupujący będą w momencie sprzedaży Lokali zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, będą mogli zrezygnować ze zwolnienia od podatku VAT i po złożeniu, przed dokonaniem transakcji sprzedaży, wspólnego oświadczenia - zgodnie z art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy – o rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i wyborze opodatkowania dostawy podatkiem VAT, wybrać opodatkowanie Nieruchomości.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie braku zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dla dostawy Lokali w Kamienicy, jak również dostawy Lokali powstałych w wyniku adaptacji poddasza w budynku Kamienicy po przeprowadzeniu prac budowlanych oraz wyodrębnieniu ich własności należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin