Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.425.2021.3.AG
z 10 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 maja 2021 r. (data wpływu 31 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 1 września 2021 r. (data wpływu 7 września 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności wycofania środka trwałego z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i przekazanie go na potrzeby prywatne – jest prawidłowe;

• zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w przypadku wycofania środka trwałego z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i przekazania go na potrzeby prywatne – jest prawidłowe;

• braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu wybudowania budynku w związku z czynnością wycofania środka trwałego z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej – jest prawidłowe;

• braku podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności wycofania środka trwałego z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w sytuacji gdy Wnioskodawca zdecyduje się w przyszłości na jego wynajem – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

31 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności wycofania środka trwałego z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i przekazanie go na potrzeby prywatne;
  

• zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w przypadku wycofania środka trwałego z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i przekazania go na potrzeby prywatne;
  

• braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu wybudowania budynku w związku z czynnością wycofania środka trwałego z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej;
  

• braku podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności wycofania środka trwałego z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w sytuacji gdy Wnioskodawca zdecyduje się w przyszłości na jego wynajem.
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 1 września 2021 r. (data wpływu 7 września 2021 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, pytania, stanowiska oraz opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej zajmuje się produkcją oraz sprzedażą mebli. Wnioskodawca w ramach w/w działalności wybudował w systemie gospodarczym budynek socjalno-biurowy, który został oddany do użytkowania w dniu 24 grudnia 2003 r. i od tego momentu był wykorzystywany do prowadzonej działalności gospodarczej, będąc wpisanym do ewidencji środków trwałych. Od wybudowania nieruchomości Wnioskodawca odliczył podatek VAT. W 2006 r. Wnioskodawca dokonał rozbudowy budynku, a nakłady na jego rozbudowę przekroczyły 30% wartości początkowej budynku. Wnioskodawca skorzystał z przysługującego mu prawa do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie materiałów niezbędnych do rozbudowy nieruchomości. Po rozbudowie budynek został oddany do użytkowania w dniu 31 grudnia 2006 r. W świetle powyższego, mając na względzie definicję pierwszego zasiedlenia wyrażoną w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, datą pierwszego zasiedlenia w/w budynku jest dzień 31 grudnia 2006 r. Po rozbudowie w 2006 r. w stosunku do budynku nie ponoszono już żadnych nakładów na jego ulepszenie, których wysokość przekraczałaby 30% wartości początkowej budynku. Budynek jest obiektem budowlanym, trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach, a więc wypełnia definicję budynku wyrażoną w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (t.j. Dz. U. 2020 poz. 1333 ze zm.). Nie był wykorzystywany do działalności zwolnionej z podatku VAT. Wnioskodawca zamierza wycofać w/w budynek z działalności gospodarczej i przeznaczyć go wyłącznie na własne cele mieszkalne. Po wycofaniu budynku z działalności gospodarczej Wnioskodawca nie będzie go wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości, jeżeli sytuacja życiowa go do tego zmusi, budynek może zostać oddany do użytkowania na podstawie umowy najmu bądź użyczenia i w konsekwencji wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej.

Na pytania zawarte w wezwaniu o treści:

1. Do jakich czynności był/jest wykorzystywany ulepszony budynek socjalno-biurowy, tj. czy do czynności:
   • opodatkowanych podatkiem VAT,
   • czynności zwolnionych od podatku VAT,
   • czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Czy nieruchomość, którą Pan zamierza wycofać z ewidencji środków trwałych jest zaliczona przez Pana na podstawie przepisów o podatku dochodowym do środków trwałych podlegających amortyzacji?
3. Czy wartość początkowa nieruchomości, którą Pan zamierza wycofać z ewidencji środków trwałych przekracza kwotę 15.000 zł?
4. Czy zamierza Pan przedmiotowy budynek przeznaczyć tylko i wyłącznie na cele prywatne czy będzie on wykorzystywany w działalności gospodarczej?
   
   

Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi:

1. Budynek socjalno-biurowy był i jest obecnie wykorzystywany do czynności opodatkowanym podatkiem VAT.
2. Nieruchomość, którą zamierza Wnioskodawca wycofać z ewidencji środków trwałych jest zaliczona przez Wnioskodawcę na podstawie przepisów o podatku dochodowym do środków trwałych podlegających amortyzacji.
3. Wartość początkowa nieruchomości, którą zamierza Wnioskodawca wycofać z ewidencji środków trwałych przekracza kwotę 15.000 zł.
4. Wnioskodawca zamierza przedmiotowy budynek przeznaczyć tylko i wyłącznie na cele prywatne.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy wycofanie opisanej w stanie faktycznym nieruchomości (stanowiącej środek trwały) z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i przekazanie jej na potrzeby prywatne Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Czy w przypadku uznania, iż wycofanie nieruchomości stanowiącej środek trwały z prowadzonej działalności gospodarczej i przekazanie jej na potrzeby prywatne Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, to czy wycofanie to korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?
3. Czy w przypadku wycofania nieruchomości stanowiącej środek trwały z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, Wnioskodawca będzie miał obowiązek dokonania korekty odliczonego podatku VAT naliczonego przy wybudowaniu nieruchomości?
4. Czy gdyby jednak, po wycofaniu nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zdecydował się na przeznaczenie nieruchomości na najem prywatny to czy wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu do wniosku).

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie opisanej w stanie faktycznym nieruchomości (stanowiącej środek trwały) z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i przekazanie jej na potrzeby prywatne Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlega odpłatna dostawa towarów, a więc przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co wyjaśnia art. 7 ust. 1 in principio ustawy o VAT. Czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT - traktowaną na równi z dostawą odpłatną - jest przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych, o czym stanowi art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Generalnie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega zatem każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w oparciu o powyższe przepisy potwierdził, że „(...) aby doszło do uznania czynności nieodpłatnego przekazania towarów za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów, musi zostać spełniony kluczowy warunek, że przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar (lub jego części składowe), w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu, imporcie lub wytworzeniu. Przy tym dokonującym nieodpłatnego przekazania musi być podatnik podatku od towarów i usług, a przekazane przez tego podatnika towary muszą należeć do jego przedsiębiorstwa” (interpretacja z dnia 7 lipca 2020 r., nr 0112-KDIL3.4012.122.2020.2.JK). Warunki te zostały w niniejszej sprawie spełnione - Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT, a od wytworzenia w/w budynku przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Mając powyższe na względzie, wycofanie opisanej w stanie faktycznym nieruchomości (stanowiącej środek trwały) z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i przekazanie jej na potrzeby prywatne Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku uznania, iż wycofanie nieruchomości stanowiącej środek trwały z prowadzonej działalności gospodarczej i przekazanie jej na potrzeby prywatne Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, to wycofanie to korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania są zwolnienia podatkowe przewidziane w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT, gdzie w punkcie 10 czytamy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Oznacza to, że tylko dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, przed nim albo nie później niż 2 lata po nim będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Przez pierwsze zasiedlenie ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT nakazuje rozumieć oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Przytoczyć zatem w tym miejscu należy przepis ustawy o PIT, który wskazuje, że „jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł” (art. 22g ust. 17 ustawy o PIT). Tym samym jednym z przypadków ulepszenia budynku jest jego rozbudowa. W świetle powyższych przepisów uznać należy, iż datą pierwszego zasiedlenia budynku wybudowanego przez Wnioskodawcę jest dzień 31 grudnia 2006 r. To bowiem w tym dniu budynek został oddany do użytkowania po jego rozbudowie, podczas której Wnioskodawca poniósł wydatki przewyższające 30% wartości początkowej budynku. W konsekwencji, pomiędzy wycofaniem nieruchomości z działalności gospodarczej a datą jego pierwszego zasiedlenia upłynie okres zdecydowanie dłuższy niż wymagany przez ustawę o VAT. Powyższe stanowisko jest potwierdzane przez utrwaloną już linię interpretacyjną. W jednej z interpretacji indywidualnych, o którą wystąpiła podatniczka, która w 2006 r. zakupiła lokal użytkowy wykorzystywany do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (od którego zakupu odliczyła podatek VAT, a w trakcie jego użytkowania nie ponosiła wydatków na jego ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej lokalu) czytamy: „czynność polegająca na wycofaniu z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni przedmiotowego lokalu i jego przekazaniu na potrzeby własne, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. Czynność ta jednakże będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy” (interpretacja z dnia 18 czerwca 2019 r., nr 0114-KDIP1-3.4012.219.2019.1.MK). Tożsame stanowisko znajduje się również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 października 2020 r., nr 0114-KDIP1-3.4012.388.2020.3.JF. Mając powyższe na względzie, wycofanie nieruchomości stanowiącej środek trwały z prowadzonej działalności gospodarczej i przekazanie jej na potrzeby prywatne Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, to wycofanie to korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wycofania nieruchomości stanowiącej środek trwały z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku VAT naliczonego przy wybudowaniu nieruchomości.

Wnioskodawca przy wybudowaniu nieruchomości był uprawniony do odliczenia podatku VAT, z uwagi na regulację wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 tej ustawy. Obecnie Wnioskodawca planuje wycofać nieruchomość z działalności gospodarczej i przeznaczyć ją wyłącznie na cele osobiste. Zmieni się zatem sposób wykorzystywania przedmiotowej nieruchomości z celów związanych z działalnością gospodarczą na cele prywatne. Sytuacja ta powoduje co do zasady konieczność dokonania stosownej korekty odliczonego przy wybudowaniu budynku podatku VAT, z uwagi, iż nieruchomość po jej wycofaniu nie będzie już wykazywać związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 90a ustawy o VAT w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 7b, gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana do użytkowania, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Korekty, o której mowa w zdaniu pierwszym, dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. Jeżeli podatnik wykorzystuje tę nieruchomość w działalności gospodarczej również do czynności zwolnionych od podatku bez prawa do odliczeń, korekta powinna uwzględniać proporcję określoną w art. 90 ust. 3-1 O.p., zastosowaną przy odliczeniu. W niniejszym stanie faktycznym artykuł ten nie znajdzie jednak zastosowania.

Z kolei jak stanowi art. 91 ust. 7 ustawy o VAT przepisy art. 91 ust. 1-6 ustawy (regulujące zasady dokonywania korekt) stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. Natomiast na podstawie art. 91 ust. 2 ustawy o VAT okres korekty w przypadku nieruchomości wynosi 10 lat, licząc od roku, w którym nieruchomość została oddana do użytkowania. Oznacza to obowiązek dokonania korekty odliczonego podatku VAT, jeżeli zmiana przeznaczenia nieruchomości nastąpi w okresie 10 lat liczonych od roku, w którym nieruchomość została oddana do użytkowania. Nieruchomość, o której mowa w niniejszym wniosku została oddana do użytkowania po jej ulepszeniu (rozbudowie) w grudniu 2006 r. a zatem 10 letni okres korekty obejmował lata 2006-2015. Tym samym, Wnioskodawca nie jest już związany obowiązkiem dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT.

Mając powyższe na względzie, w przypadku wycofania nieruchomości stanowiącej środek trwały z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku VAT naliczonego przy wybudowaniu nieruchomości.

Ad 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, gdyby jednak, po wycofaniu nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zdecydował się na przeznaczenie nieruchomości na najem prywatny to wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca po wycofaniu nieruchomości z działalności gospodarczej nie może wykluczyć sytuacji, w której zostanie zmuszony do jej wynajmu. Najem miałby wówczas charakter najmu prywatnego, a więc byłby czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Dla celów podatku VAT nie dojdzie zatem do wycofania budynków z działalności gospodarczej mimo ich przesunięcia do majątku „prywatnego” z majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. O ile bowiem najem jest uznawany za prowadzenie działalności gospodarczej w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, to wycofanie nieruchomości nie można wiązać z przekazaniem jej na cele prywatne, z uwagi, iż będzie ona nadal służyła działalności gospodarczej - świadczeniu usług najmu.

Prywatny najem nieruchomości niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym nie znajdzie tu zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, który nakazuje w określonych okolicznościach wykazać VAT należny od przekazania towaru (składnika firmowego majątku) na cele prywatne. Zgodnie z tym przepisem przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Powyższe prowadzi do wniosku, że przeznaczenie nieruchomości na wynajem prywatny nie spowoduje konieczności wykazania podatku VAT należnego z tytułu wycofania jej z działalności gospodarczej. „Oddanie bowiem przedmiotowej Nieruchomości w najem poza dotychczasową działalność gospodarczą - na gruncie ustawy VAT - de facto skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy oraz dokonywaniem czynności opodatkowywanych określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jak wskazano wyżej świadczenie usług najmu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.” (interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 października 2020 r., nr 0114-KDIP1-3.4012.437.2020.1.KK). Fakt, że nieruchomość stanie się nieruchomością prywatną, ale będzie wynajmowana oznacza, że nieruchomość ta nadal będzie wykazywać związek ze sprzedażą opodatkowaną.

Przykładowo, potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca znajduje również w interpretacji indywidualnej z dnia 1 czerwca 2021 r., nr 0112-KDIL1-1.4012.207.2021.l.WK oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 grudnia 2016 r., nr 1061-IPTPP3.4512.535.2016.2.BM.

Konkludując, gdyby jednak, po wycofaniu nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zdecydował się na przeznaczenie nieruchomości na najem prywatny to wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności wycofania środka trwałego z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i przekazanie go na potrzeby prywatne;
  

• prawidłowe w zakresie zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w przypadku wycofania środka trwałego z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i przekazania go na potrzeby prywatne;
  

• prawidłowe w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu wybudowania budynku w związku z czynnością wycofania środka trwałego z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej;
  

• nieprawidłowe w zakresie braku podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności wycofania środka trwałego z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w sytuacji gdy Wnioskodawca zdecyduje się w przyszłości na jego wynajem.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą tych towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednym z takich przypadków jest nieodpłatnie przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele osobiste.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej zajmuje się produkcją oraz sprzedażą mebli. Wnioskodawca w ramach w/w działalności wybudował budynek socjalno-biurowy, który został oddany do użytkowania w dniu 24 grudnia 2003 r. i od tego momentu jest on wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Budynek zaliczony jest do ewidencji środków trwałych na podstawie przepisów o podatku dochodowym i podlega amortyzacji. Od wybudowania nieruchomości Wnioskodawca odliczył podatek VAT. W 2006 r. Wnioskodawca dokonał rozbudowy budynku, a nakłady na jego rozbudowę przekroczyły 30% wartości początkowej budynku. Wnioskodawca skorzystał z przysługującego mu prawa do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie materiałów niezbędnych do rozbudowy nieruchomości. Po rozbudowie budynek został oddany do użytkowania w dniu 31 grudnia 2006 r. Po rozbudowie w 2006 r. w stosunku do budynku nie ponoszono już żadnych nakładów na jego ulepszenie, których wysokość przekraczałaby 30% wartości początkowej budynku. Budynek jest obiektem budowlanym, trwale związanym z gruntem. Budynek socjalno-biurowy był i jest obecnie wykorzystywany do czynności opodatkowanym podatkiem VAT. Budynek nie był wykorzystywany do działalności zwolnionej z podatku VAT. Wnioskodawca zamierza wycofać w/w budynek z działalności gospodarczej i przeznaczyć go na własne cele mieszkalne. Po wycofaniu budynku z działalności gospodarczej Wnioskodawca nie będzie go wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej. Jednakże Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości, może przeznaczy nieruchomość na najem prywatny. Wartość początkowa nieruchomości, którą zamierza Wnioskodawca wycofać z ewidencji środków trwałych przekracza kwotę 15.000 zł.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia czy wycofanie środka trwałego z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i przekazanie go na potrzeby prywatne podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wynika z przedstawionej wyżej analizy przepisów podatkowych, aby nieodpłatne przekazanie towarów - w świetle powołanego art. 7 ust. 2 ustawy - podlegało opodatkowaniu VAT konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

• nieodpłatne przekazanie dokonywane jest przez podatnika podatku VAT,
  

• przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,
  

• przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tego towaru lub jego części składowych.
  
  

W przedmiotowej sprawie wszystkie powyższe warunki są spełnione. Wnioskodawca wskazał, że jest podatnikiem podatku VAT prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. Wybudowany przez Wnioskodawcę budynek socjalno-biurowy został wpisany do ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej i podlega amortyzacji. Z wniosku wynika również, że Wnioskodawca skorzystał z przysługującego mu prawa do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie materiałów niezbędnych do rozbudowy budynku socjalno-biurowego, wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z powyższym wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej i przekazanie jej na cele osobiste Wnioskodawcy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że wycofanie budynku socjalno-biurowego z działalności gospodarczej i przekazanie go na potrzeby prywatne Wnioskodawcy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 7 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy ponieważ – jak wynika z opisu sprawy – Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie przedmiotowego budynku w wysokości wyższej niż 30% wartości początkowej budynku oraz od tych wydatków przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza wycofać w/w budynek z działalności gospodarczej i przeznaczyć go na potrzeby własne (cele mieszkalne). W chwili obecnej Wnioskodawca zakłada, iż budynek nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej. Jednakże Wnioskodawca nie może na dzień dzisiejszy przewidzieć, czy w przyszłości będzie zmuszony ww. budynek wykorzystywać na potrzeby działalności gospodarczej. Zatem założeniem Wnioskodawcy jest przekazanie budynku na cele prywatne (osobiste) Wnioskodawcy. W związku z prawem do odliczenia podatku VAT powstałego w związku z dokonanym ulepszeniem ww. budynku, wycofanie go z działalności gospodarczej na cele prywatne Wnioskodawcy będzie stanowić de facto odpłatną dostawę składnika majątku, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy. W konsekwencji powyższego wycofanie przedmiotowego budynku z działalności gospodarczej i przekazanie go do majątku osobistego Wnioskodawcy będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w przypadku uznania, iż czynność wycofania środka trwałego z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i przekazania go na potrzeby prywatne będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT to czy może ona korzystać ze zwolnienia VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia j lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownika lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w myśl przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że jak wynika z opisu sprawy pierwsze zasiedlenie budynku socjalno-biurowego nastąpiło 31 grudnia 2006 r. Wnioskodawca dokonał rozbudowy budynku, a nakłady na jego rozbudowę przekroczyły 30% wartości początkowej budynku. Wnioskodawca skorzystał z przysługującego mu prawa do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie materiałów niezbędnych do rozbudowy nieruchomości. Po rozbudowie budynek został oddany do użytkowania w dniu 31 grudnia 2006 r. Po 2006 r. w stosunku do budynku nie ponoszono już żadnych nakładów na jego ulepszenie. Budynek socjalno-biurowy był i jest obecnie wykorzystywany do czynności opodatkowanym podatkiem VAT. Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza zakończyć działalność gospodarczą i chce dokonać wycofania środka trwałego (budynku socjalno-biurowego) z ewidencji środków trwałych z przeznaczeniem na potrzeby prywatne.

W związku z powyższym, przekazanie na potrzeby prywatne przedmiotowego budynku, nastąpi po upływie 2 lat od jego pierwszego zasiedlenia. W konsekwencji, w rozpatrywanej sprawie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponieważ zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, to grunt na którym posadowiony jest budynek socjalno-biurowy również będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania według takich samych przepisów co budynek.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że czynność polegająca na wycofaniu z działalności gospodarczej Wnioskodawcy ww. budynku i przekazanie go na potrzeby prywatne, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. Czynność ta jednakże będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się także do ustalenia czy w związku z wycofaniem środka trwałego z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i przekazania go na potrzeby prywatne będzie on zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu wybudowania budynku.

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W świetle art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Stosownie do art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 91 ust. 6 ustawy w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7).

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że podatnik jest zobowiązany do rozpoznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia towarów i usług oraz dokonania ewentualnej korekty tego odliczonego bądź nieodliczonego podatku w przypadku późniejszej zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług lub zmiany sposobu wykorzystania.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca od 2003 r. wykorzystuje budynek socjalno-biurowy w prowadzonej działalności gospodarczej, który też wprowadził do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca dokonał również odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług w związku z dokonaną rozbudową budynku w 2006 r. Po rozbudowie w 2006 r. budynek został oddany do użytkowania i nie ponoszono już żadnych nakładów na jego ulepszenie.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia czy w związku z przeznaczeniem budynku na cele prywatne Wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku na tle obowiązujących przepisów prawa prowadzi do wniosku, że skoro Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku naliczonego w związku z rozbudową budynku w 2006 r. i przez cały dziesięcioletni okres służył on wykonywanym przez Wnioskodawcę czynnościom opodatkowanym tj. wykorzystywany był w prowadzonej działalności gospodarczej, to Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego odliczanego w związku z rozbudową ww. budynku.

Jak wynika z wyżej przytoczonych przepisów ustawy o VAT okres korekty podatku naliczonego wynosi - zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy - 10 kolejnych lat licząc od roku, w którym przedmiotowy budynek stanowiący nieruchomość został oddany do użytkowania, natomiast roczna korekta dotyczy jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy jego wytworzeniu.

W przedmiotowym przypadku, jak z wniosku wynika 10 - letni okres korekty biegł od 2006 r. do końca 2015 r., gdyż pierwszym rokiem, za który dokonuje się korekty był w tym przypadku 2006 rok, ponieważ to od tego roku Wnioskodawca rozpoczął wykorzystywanie ulepszonego budynku w działalności gospodarczej. Zatem z uwagi na fakt, że od momentu oddania do użytkowania nieruchomości - budynku socjalno-biurowego - do daty wycofania nieruchomości z działalności na cele prywatne upłynie 10 - letni okres, nie powstanie wobec Wnioskodawcy obowiązek dokonania korekty podatku, o której mowa w powołanym przepisie art. 91 ust. 2 w związku z art. 91 ust. 7a ustawy. Wnioskodawca nie będzie więc zobowiązany do korekty podatku naliczonego odliczanego w związku z rozbudową budynku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także sytuacji, gdy po wycofaniu nieruchomości z działalności Wnioskodawca zdecyduje się w późniejszym czasie na jej wynajem.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z 6 marca 2018 r. prawa przedsiębiorców (Dz. U z 2021 r., poz. 162), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza wycofać ww. budynek z działalności gospodarczej i przeznaczyć go bezpośrednio po wycofaniu na potrzeby własne (cele mieszkalne). W chwili obecnej Wnioskodawca zakłada, iż budynek nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej. Jednakże Wnioskodawca wskazuje na sytuację, w której przedmiotowy budynek może zostać przez niego w przyszłości wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej. Wnioskodawca na dzień dzisiejszy nie przewiduje, iż ww. budynek będzie wynajmował a w konsekwencji wykorzystywał na potrzeby działalności gospodarczej. Zatem założeniem Wnioskodawcy jest przekazanie budynku na cele prywatne (osobiste) Wnioskodawcy. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że ma zamiar przeznaczyć budynek na potrzeby własne (cele mieszkalne). W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wyraźnie określił na jaki cel przeznaczy ww. budynek bezpośrednio po wycofaniu go z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane przepisy prawa wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do wycofania z działalności gospodarczej Wnioskodawcy środka trwałego do majątku prywatnego, który Wnioskodawca jako osoba fizyczna bezpośrednio po wycofaniu z prowadzonej działalności gospodarczej przeznaczy na potrzeby prywatne (cele mieszkalne), jak już powyżej stwierdzono, będzie miał zastosowanie art. 7 ust. 2 ustawy.

Przedmiotowy środek trwały – jak wynika z opisu sprawy – będzie przekazany do majątku osobistego Wnioskodawcy i będzie wykorzystany na cele prywatne, bowiem będzie wykorzystywany na cele mieszkalne Wnioskodawcy, (na co Wnioskodawca wyraźnie wskazał we wniosku), a więc bezpośrednio po wycofaniu nie będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Wskazać natomiast należy, że późniejszy wynajem nieruchomości, na który być może w przyszłości zdecyduje się Wnioskodawca, która to czynność – na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, nie będzie miał wpływu na podleganie opodatkowaniu czynności wycofania nieruchomości z obecnie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy do majątku prywatnego na cele osobiste (mieszkalne).

Reasumując, wycofanie przedmiotowego środka trwałego z majątku przedsiębiorstwa i przekazanie go do majątku prywatnego Wnioskodawcy w celu wykorzystywania go na potrzeby osobiste (mieszkalne), będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pomimo iż w późniejszym okresie może wystąpić sytuacja, że Wnioskodawca zdecyduje się na jego wynajem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.