Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.477.2021.1.KB
z 6 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2021 r. (data wpływu 6 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanej rekompensaty – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanej rekompensaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2019 r. Wnioskodawca nabył i wybudował na terenie swojej nieruchomości położonej w miejscowości (…) produkowany przez (…) bruk klinkierowy (…). Niwelacji terenu i zabudowę ww. bruku dokonała lokalna firma brukarska. Produkt ww. był objęty gwarancją producenta. Dodatkowo Wnioskodawca nabył piasek fugowy (…)produkowany również przez (…), który został zastosowany na powyższej inwestycji w celu wykonania zabudowy produktu.

W dniu (…) maja 2019 r. Zainteresowany złożył reklamację piasku fugowego (…), na podstawie której piasek fugowy został uznany za wadliwy w całości i który doprowadził ostatecznie do całkowitego zniszczenia i zmiany wyglądu bruku klinkierowego (…). Były podejmowane bezskuteczne próby czyszczenia nawierzchni profesjonalnymi środkami, zlecone badania laboratoryjne uszkodzonego bruku klinkierowego oraz usuwania reklamowanego piasku fugowego (…) ze spoin. W toku postepowania reklamacyjnego, celem ustabilizowania ułożenia bruku klinkierowego i zachowania właściwej odległości spoin producent przekazał jako tymczasowe rozwiązanie zastępczy piasek fugowy (…).

Celem zakończenia postępowania reklamacyjnego w sposób polubowny dnia (…) marca 2020 r. zawarto porozumienie pomiędzy stronami sporu. Ostatecznie firma (…) przekazała na konto Wnioskodawcy rekompensatę pieniężną w wysokości (…) zł na potrzeby wymiany całej nawierzchni bruku klinkierowego oraz ostatecznego zamknięcia reklamacji z zastrzeżeniem o braku możliwości dochodzenia roszczeń dotyczących bruku klinkierowego (…) oraz piasku fugowego (…) na drodze sądowej.

Na podstawie aktualnej wyceny lokalnej firmy brukarskiej z dnia (…) maja 2021 r. całkowite usunięcie zniszczonej nawierzchni składającej się z bruku klinkierowego (…) i zastępczego piasku fugowego, zakup nowego identycznego bruku klinkierowego oraz montaż na istniejącej podbudowie bez spoinowania wyniesie (…) zł/m² netto (+23% VAT), co przy powierzchni wymiany wynoszącej 70m² daje sumę (…) zł netto (+23%VAT). Wycena nie obejmuje utylizacji zniszczonego bruku klinkierowego oraz zakupu fugi do spoinowania i robocizny związanej ze spoinowaniem. Koszty będą więc zdecydowanie wyższe. Wnioskodawca zakłada, że całość może wynieść co najmniej (…) zł brutto.

Na podstawie powyższego oraz informacji pozyskanej na infolinii Krajowej Informacji Skarbowej dnia (…) kwietnia 2021 r. Wnioskodawca uważa, że nie powinien wykazywać pozyskanej z tytułu gwarancji rekompensaty pieniężnej jako źródła innego dochodu, ponieważ nie stanowi ona dla Zainteresowanego żadnej korzyści majątkowej a tylko częściowo rekompensuje wydatek jaki Wnioskodawca jest zmuszony obecnie pokryć celem zlecenia prac demontażu i wymiany bruku klinkierowego.

Z uwagi na fakt, iż dnia (…) kwietnia 2021 r. Wnioskodawca otrzymał od firmy (…) PIT-11 na kwotę (…) zł z tytułu przekazania środków w ramach przedmiotowej rekompensaty, dokonał on ujęcia tych środków w rozliczeniu rocznym PIT-37, by uniknąć składania niewłaściwego oświadczenia.

Wnioskodawca uważa jednak, że pozyskane środki nie stanowią dla niego żadnego benefitu, a tylko częściowo pokryją wydatek związany z wymianą nawierzchni. Ujęcie rekompensaty w rozliczeniu rocznym jako źródła innego dochodu oraz w konsekwencji pomniejszanie tej kwoty o należny podatek zwiększa dodatkowo różnicę pomiędzy oczekiwanym wydatkiem jw. a kwotą przyznanej rekompensaty i generuje dla niego większą stratę (do inwestycji związanej z wymianą bruku będzie zmuszony więcej dołożyć z własnej kieszeni). Wnioskodawca wnosi o pozytywne rozpatrzenie sprawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy rekompensata pieniężna z tytułu reklamacji towaru w ramach gwarancji na poczet demontażu i wymiany nawierzchni reklamowanej stanowi źródło innego dochodu w sytuacji kiedy wysokość rekompensaty częściowo pokrywa konieczne do poniesienia wydatki związane z wymianą reklamowanej nawierzchni?

Zdaniem Wnioskodawcy, pozyskane środki nie stanowią dla niego żadnego benefitu, a tylko częściowo pokryją wydatek związany z wymianą nawierzchni. Ujęcie rekompensaty w rozliczeniu rocznym PIT-37 jako źródła innego dochodu oraz w konsekwencji pomniejszanie tej kwoty o należny podatek zwiększa dodatkowo różnicę pomiędzy oczekiwanym wydatkiem a kwotą przyznanej rekompensaty i generuje dla Zainteresowanego większą stratę (do inwestycji związanej z wymianą bruku będzie zmuszony więcej dołożyć z własnej kieszeni).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy – źródłami przychodów są inne źródła.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższego, przychodem z innych źródeł jest każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne. Z przychodem tym mamy jednakże do czynienia wyłącznie w przypadku, kiedy u podatnika występują realne korzyści majątkowe. Podstawą uzyskania ww. przychodu mogą być zatem tylko takie czynności faktyczne lub prawne, w wyniku których rzeczywiście następuje przyrost w majątku danej osoby fizycznej.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega zatem dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia, osiągniętym przysporzeniem majątkowym mającym konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że celem zakończenia postępowania gwarancyjnego w sposób polubowny zawarto porozumienie pomiędzy stronami sporu, w myśl którego Wnioskodawca otrzymał rekompensatę pieniężną na potrzeby wymiany całej nawierzchni bruku klinkierowego oraz ostatecznego zamknięcia reklamacji.

Wątpliwość Zainteresowanego budzi kwestia czy otrzymana rekompensata pieniężna z tytułu gwarancji na poczet demontażu i wymiany nawierzchni podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Analizując, czy otrzymana przez Wnioskodawcę kwota wynikająca z porozumienia pomiędzy stronami sporu stanowi przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy odwołać się do przepisów regulujących instytucję gwarancji.

Instytucję gwarancji regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 577 § 1 ww. ustawy udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego, które określa obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych w tym oświadczeniu. Oświadczenie gwarancyjne może zostać złożone w reklamie.

W myśl § 2 wskazanego przepisu obowiązki gwaranta mogą w szczególności polegać na zwrocie zapłaconej ceny, wymianie rzeczy bądź jej naprawie oraz zapewnieniu innych usług. Jeżeli została udzielona gwarancja co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że gwarant jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, o ile wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w oświadczeniu gwarancyjnym (§ 3).

Z treści regulacji Kodeksu cywilnego dotyczącego gwarancji wynika, że ma ona dobrowolny charakter (następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego, które może być zawarte w reklamie).

Przedmiotem oświadczenia gwarancyjnego jest ustalenie obowiązków gwaranta i uprawnień kupującego, które aktualizują się w sytuacji, gdy okaże, się że rzecz sprzedana nie ma właściwości wskazanych w oświadczeniu gwarancyjnym.

Gwarancja jest zatem udzielana dobrowolnie, a jej treść formułuje gwarant. Może być jednak wynikiem negocjacji między stronami, także zamawiający może, w zależności od pozycji kontraktowej, w sposób istotny wpłynąć na treść swoich uprawnień i obowiązków wykonawcy. Wobec dyspozycyjności przepisów w tym zakresie strony mogą w sposób dowolny ją ukształtować. Podstawowym źródłem co do zakresu i treści obowiązku gwaranta jest umowa lub dokument gwarancyjny, jeśli go wystawiono.

Gwarancja jakości ma na celu zapewnienie możliwości normalnego użytkowania rzeczy. Tym samym gwarancja ma na celu zapewnienie posiadania przez rzecz cech użytkowych, jakie rzecz powinna mieć zgodnie z normami i uzasadnionymi oczekiwaniami.

Zauważyć należy, że przepisy dotyczące gwarancji nie przewidują wypłaty przez gwaranta odszkodowania/rekompensaty z tytułu wystąpienia wady w sprzedanej rzeczy, jak również nie określają jego wysokości lub zasad jego ustalania.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z wypłatą kwoty pieniężnej wynikającej z zawartego porozumienia. W związku z powyższym otrzymana przez Wnioskodawcę rekompensata pieniężna stanowi dla Zainteresowanego przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji Wnioskodawca ma obowiązek rozliczenia otrzymanej rekompensaty w zeznaniu podatkowym za rok, w którym dokonano wypłaty wskazanych środków.

Jednocześnie należy mieć na uwadze postanowienia art. 22 ust. 1 powołanej ustawy. Przepis ten stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem wydatki poniesione na wymianę nawierzchni będą stanowiły koszt uzyskania przychodów, które Zainteresowany będzie mógł uwzględnić w składanym zeznaniu podatkowym. A więc opodatkowaniu będzie podlegała wyłącznie ewentualna nadwyżka otrzymanej rekompensaty nad wydatkami Wnioskodawcy poniesionymi na wymianę nawierzchni.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.