Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.319.2021.1.MK
z 10 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 czerwca 2021 r. (data wpływu 17 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania transakcji za eksport pośredni opodatkowany 0 % stawką podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania transakcji za eksport pośredni opodatkowany 0 % stawką podatku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – […] - prowadzi działalność handlową w zakresie obrotu wyrobami węglowymi o kodach: CN 2701, CN 2702, CN 2704. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży zarówno na terytorium Polski, jak i zagranicą. Na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności Spółka zarejestrowała się jako pośredniczący podmiot węglowy we właściwym urzędzie celnym.

Wnioskodawca planuje dokonanie eksportu pośredniego koksu za pośrednictwem swojego szwajcarskiego kontrahenta na warunkach DAP (Incoterms 2010) skład/terminal położony w Polsce.

Odbiorcą końcowym wyrobu węglowego jest podmiot z Wielkiej Brytanii, który zużyje ten wyrób węglowy w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Spółka dostarczy koks do składu, będącego miejscem dostawy, a kontrahent szwajcarski odbierze i zapewni transport koksu do Holandii, gdzie dokona jego odprawy celnej przez swojego przedstawiciela podatkowego oraz dokona wywozu koksu z terytorium UE do nabywcy w Wielkiej Brytanii.

Podmiot szwajcarski nie ma siedziby na terytorium Polski, przez co nie może być zarejestrowany w Polsce jako pośredniczący podmiot węglowy. Podmiot szwajcarski przedłoży Wnioskodawcy dokumenty potwierdzające wywóz sprzedanego przez Wnioskodawcę koksu poza granice UE.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2, dotyczące podatku od towarów i usług):

Czy planowana przez Wnioskodawcę transakcja, tj. dostawa koksu na rzecz szwajcarskiego pośrednika na warunkach DAP skład na terytorium Polski, przy uwzględnieniu, iż pośrednik zorganizuje transport towaru do Holandii, dokona tam przez swojego przedstawiciela podatkowego odprawy celnej eksportowej oraz dokona wywozu towaru poza granice UE do Wielkiej Brytanii jako do nabywcy końcowego, jest eksportem pośrednim w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, a przez to uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% VAT pod warunkiem uzyskania stosownego potwierdzenia wywozu koksu z UE zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (w zakresie pytania dotyczącego podatku od towarów i usług), planowana przez niego transakcja jest eksportem w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług, tj. eksportem pośrednim, albowiem to nie Wnioskodawca jako dostawca towaru organizuje wysyłkę i transport towaru poza granice Polski i UE, lecz nabywca, którym jest podmiot ze Szwajcarii.

Nabywca odbierze towar z uzgodnionego przez strony miejsca dostawy na terytorium kraju, a następnie przemieści towar najpierw do Holandii, gdzie za pośrednictwem przedstawiciela podatkowego dokona jego odprawy celnej w imieniu własnym, a nie Wnioskodawcy, i wywiezie poza granice UE do Wielkiej Brytanii do odbiorcy końcowego towaru.

Nabywca otrzyma dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium UE i przekaże go wnioskodawcy, co umożliwi Wnioskodawcy zastosowanie 0% stawki podatku zgodnie z postanowieniami art. 41 ust. 4, 6, 6a, 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie Organ zaznacza, że przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii dotyczących ustawy o podatku od towarów i usług. W zakresie dotyczącym ustawy o podatku akcyzowym, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a). Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...) (art. 2 pkt 3 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

-jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych;

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby uznać daną czynność za eksport pośredni towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz,
• wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest - w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0% - art. 41 ust. 4 ustawy.

Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej – art. 41 ust. 6 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.
   
   

W przypadku wywozu, o którym mowa w art. 140 ust. 2 rozporządzenia 2015/2446, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest zaświadczenie, o którym mowa w art. 68b ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne – art. 41 ust. 6b ustawy.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju – art. 41 ust. 7 ustawy.

Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu – art. 41 ust. 8 ustawy.

Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument – art. 41 ust. 9 ustawy.

Jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do otrzymanej zapłaty, pod warunkiem że wywóz towarów nastąpi w terminie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę, oraz podatnik w tym terminie otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6. Przepisy ust. 7, 9 i 11 stosuje się odpowiednio – art. 41 ust. 9a ustawy.

Przepis ust. 9a stosuje się również, jeżeli wywóz towarów nastąpi w terminie późniejszym niż określony w ust. 9a, pod warunkiem że wywóz towarów w tym późniejszym terminie jest uzasadniony specyfiką realizacji tego rodzaju dostaw potwierdzoną warunkami dostawy, w których określono termin wywozu towarów – art. 41 ust. 9b ustawy.

Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio – art. 41 ust. 11 ustawy.

W świetle zatem powyższych uregulowań zastosowanie 0% stawki w eksporcie towarów jest możliwe pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w przypadku eksportu pośredniego dokument, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, i z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje dokonanie wywozu poza terytorium UE koksu za pośrednictwem swojego szwajcarskiego kontrahenta na warunkach DAP (Incoterms 2010) skład/terminal położony w Polsce.

Odbiorcą końcowym wyrobu węglowego jest podmiot z Wielkiej Brytanii, który zużyje ten wyrób węglowy w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Spółka dostarczy koks do składu, będącego miejscem dostawy, a kontrahent szwajcarski odbierze i zapewni transport koksu do Holandii, gdzie dokona jego odprawy celnej przez swojego przedstawiciela podatkowego oraz dokona wywozu koksu z terytorium UE do nabywcy w Wielkiej Brytanii.

Podmiot szwajcarski nie ma siedziby na terytorium Polski i przedłoży Wnioskodawcy dokumenty potwierdzające wywóz sprzedanego przez Wnioskodawcę koksu poza granice UE.

Na tle poważnego przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest stwierdzenie, czy dostawa koksu na rzecz szwajcarskiego pośrednika na warunkach DAP skład na terytorium Polski, przy uwzględnieniu, iż pośrednik zorganizuje transport towaru do Holandii, dokona tam przez swojego przedstawiciela podatkowego odprawy celnej eksportowej oraz dokona wywozu towaru poza granice UE do Wielkiej Brytanii do nabywcy końcowego, jest eksportem pośrednim w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, a przez to uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% VAT pod warunkiem uzyskania stosownego potwierdzenia wywozu koksu z UE zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy.

Analiza przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy w kontekście przedstawionego we wniosku pytania pozwala uznać, że opisana we wniosku transakcja spełnia kryteria do uznania jej za eksport pośredni, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy. W konsekwencji, pod warunkiem uzyskania stosownego potwierdzenia wywozu koksu z UE, zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy (co też Wnioskodawca uwarunkował w przedstawionym we Wniosku pytaniu), Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Zaznacza się, że w zakresie dotyczącym ustawy o podatku akcyzowym, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.