2021.09.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.511.2021.2.AB
z 8 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 maja 2021 r. (data wpływu 11 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 11 sierpnia 2021 r. (data wpływu 16 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działki wydzielonej z działki nr 1 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działki wydzielonej z działki nr 1.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 sierpnia 2021 r. (data wpływu 16 sierpnia 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 20 lipca 2021 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.511.2021.1.AB

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Na mocy postanowienia sądu oraz postępowania spadkowego po zmarłym małżonku Wnioskodawcy, Wnioskodawca jest właścicielem działki rolnej, o powierzchni 3 ha, znajdującej się w (...) opatrzonej numerem ewidencyjnym 1 obręb 003 miasto (...). Prawowitym właścicielem działki Wnioskodawca jest od śmierci małżonka, czyli od roku 1996. Działka ta w 1/3 porośnięta była sadem, składającym się z drzew owocowych. W 2019 roku, po otrzymaniu pisma od komendanta Straży Miejskiej Wnioskodawca postanowił uporządkować część działki porośniętej sadem. W piśmie ze straży miejskiej poinformowano Wnioskodawcę, że okoliczni bezdomni w gąszczu drzew, przesiadują w okresie letnim nawet mieszkają oraz spożywają alkohol, a pozostałości i śmieci rozrzucają po działce Wnioskodawcy. Z pomocą córki i wnuczki, Wnioskodawca znalazł firmę, która uporządkowała i wykarczowała działkę. Wnioskodawca zrobił to po to, żeby pozbyć się problemu z bezdomnymi i nie narażać się na kontrole straży miejskiej. Na pozostałych 2/3 działki nie prowadzone były żadne prace. Okazjonalnie Wnioskodawca prosił znajomych rolników, którzy dysponują ciągnikiem, ażeby zaorali działkę celem niezarastania jej. Niestety nie każdy dysponował czasem ażeby rok rocznie orać działkę, dlatego też nieodpłatnie przez ostatnie 5 lat Wnioskodawca użyczył 2 ha ziemi dla znajomego rolnika. W roku 2020, po naradzie z dziećmi, Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży działki. Ze względu na brak biegłości w obsłudze komputera, Wnioskodawca poprosił partnera wnuczki o zamieszczenie ogłoszenia o sprzedaży działki w internecie. Na platformie OLX zamieścili ogłoszenie o sprzedaży, które nie przyniosło efektów. Po pewnym czasie, jesienią 2020 roku zgłosił się do Wnioskodawcy człowiek zainteresowany zakupem działki. Okazał się być to sąsiad z naprzeciwka, który prowadzi już działalność gospodarczą. Spodobała mu się ziemia Wnioskodawcy i wyjawił chęć zakupu jej. W grudniu spotkali się u notariusza i podpisali wstępny akt zakupu działki, w którym zawarli informacje, że Wnioskodawca sprzedaje 3 ha 8000 m² działki. Pozostałe 2000 m² Wnioskodawca postanowił, że zostanie w rodzinie Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Działka stanowiąca przedmiot planowanej umowy sprzedaży jest działką rolną; od czasu nabycia część tej działki nie jest wykorzystywana, część Wnioskodawca wykorzystuje jako ogród warzywny, zaś część jest w odpowiednich okresach orana, w związku z czym nie zarasta;
Z tytułu nabycia działki przeznaczonej do sprzedaży nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - działkę Wnioskodawca nabył w drodze spadku;
Na dzień sprzedaży działka będzie stanowiła grunt niezabudowany;
Nie dotyczy;
Nie dotyczy;
Na dzień sprzedaży nieruchomości, będzie dla niej obowiązywał plan zagospodarowania przestrzennego i zgodnie z tym planem, działka ta jest przeznaczona pod zabudowę; W odpowiedzi na tiret III ustępu 1 f) wskazać należy, że organ nie doprecyzował z jakiego podatku miałoby być zwolnione wykorzystanie działki, w związku z czym oświadczam, że jedynym podatkiem odprowadzanym w związku z tą działką jest wyłącznie podatek rolny, zaś Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności gospodarczej, w związku z czym Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
W związku z odpowiedzią wskazaną w pytaniu pod literą c), udzielenie odpowiedzi na niniejszy ustęp nie dotyczy;
Wnioskodawca nie jest i nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT;
Wnioskodawca nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym;
Działka, którą Wnioskodawca zamierza zbyć nie jest i nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana do działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy , w tym do działalności rolniczej o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT;
Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży płodów rolnych pochodzących z własnej produkcji rolniczej; przedmiotowa działka jest jedyną działką, której Wnioskodawca jest właścicielem i oświadcza, że nie prowadzi gospodarstwa rolnego;
Wnioskodawca nie dzierżawi/nie dzierżawił, ani nie wynajmuje/ nie wynajmował działki, w związku z czym nie czerpał z niej pożytków z tego tytułu;
Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanej działki;
Wnioskodawca nie wnosił o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla sprzedawanej działki;
Wnioskodawca nie poczynił jakichkolwiek działań zwiększających wartość sprzedawanej działki, w szczególności nie wydzielała i nie budowała drogi, wyposażenia w urządzenia i sieci;
Zakres umowy przedwstępnej dotyczącej sprzedaży nieruchomości dotyczy powierzchni 27979 m² (+/- 100 m²) z działki 1, z której to działki 1 o łącznej powierzchni 30033 m² Wnioskodawca zobowiązał się wydzielić działkę z przeznaczaniem na sprzedaż oraz działkę o powierzchni ok. 2000-3000 m², którą nadal zamierza uprawiać jako ogród warzywny – Wnioskodawca mieszka w bloku kilkaset metrów dalej, co mieści się z zakresie zarządzania majątkiem prywatnym; wydzielenie z działki nr 1 działki o powierzchni 28029-27929 m² która stanowi przedmiot umowy, jest jedynym warunkiem przedwstępnej umowy sprzedaży.
W ramach umowy przedwstępnej Wnioskodawca nie udzielił osobie trzeciej, ani kupującemu, jakiegokolwiek pełnomocnictwa do występowania w swoim imieniu przed jakimikolwiek podmiotami czy osobami, w tym organami administracji publicznej;
Nie dotyczy;
Powodem sprzedaży działki jest wiek Wnioskodawcy, który skłania do uporządkowania spraw spadkowych;
Wcześniej Wnioskodawca nie sprzedawał jakiejkolwiek nieruchomości;
Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości, które na chwilę obecną zamierzałby sprzedać;
Wnioskodawca nie ma jeszcze sprecyzowanych planów co do środków, które uzyska ze sprzedaży nieruchomości; z pewną dozą prawdopodobieństwa zostaną przeznaczone na ewentualną opiekę nade mną i leczenie, gdy nastąpi taka konieczność.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane w uzupełnieniu z 11 sierpnia 2021 r.):

Czy ewentualna sprzedaż części działki nr 1 położonej w (…), powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy (sformułowane w uzupełnieniu z 11 sierpnia 2021 r.):

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku planowanej czynności opodatkować podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości (działek) istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości (działek) będzie podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wynika m.in., Wnioskodawca jest właścicielem działki rolnej, o powierzchni 3 ha opatrzonej numerem ewidencyjnym 1. Prawowitym właścicielem działki Wnioskodawca jest od śmierci małżonka, czyli od roku 1996. Działka ta w 1/3 porośnięta była sadem, składającym się z drzew owocowych. W 2019 roku, Wnioskodawca postanowił uporządkować część działki porośniętej sadem. Na pozostałych 2/3 działki nie prowadzone były żadne prace. W roku 2020 Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży działki. Działka ta stanowi grunt niezabudowany. Jesienią 2020 roku zgłosił się do Wnioskodawcy człowiek zainteresowany zakupem działki. W grudniu spotkali się u notariusza i podpisali wstępny akt zakupu działki, w którym zawarli informacje, że Wnioskodawca sprzedaje 3 ha 8000 m² działki. Pozostałe 2000 m² Wnioskodawca postanowił, że zostanie w rodzinie Wnioskodawcy. Działka stanowiąca przedmiot planowanej umowy sprzedaży jest działką rolną; od czasu nabycia część tej działki nie jest wykorzystywana, część Wnioskodawca wykorzystuje jako ogród warzywny, zaś część jest w odpowiednich okresach orana, w związku z czym nie zarasta. Z tytułu nabycia działki przeznaczonej do sprzedaży nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - działkę Wnioskodawca nabył w drodze spadku. Jedynym podatkiem odprowadzanym w związku z tą działką jest wyłącznie podatek rolny, zaś Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadziła działalności gospodarczej, w związku z czym Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie jest i nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym. Działka nie jest i nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana do działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy , w tym do działalności rolniczej o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży płodów rolnych pochodzących z własnej produkcji rolniczej; przedmiotowa działka jest jedyną działką, której Wnioskodawca jest właścicielem i oświadcza, że nie prowadzi gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca nie dzierżawi/nie dzierżawił, ani nie wynajmuje/ nie wynajmował działki. Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanej działki i nie wnosił o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla sprzedawanej działki. Wnioskodawca nie poczynił jakichkolwiek działań zwiększających wartość sprzedawanej działki, w szczególności nie wydzielała i nie budowała drogi, wyposażenia w urządzenia i sieci. W ramach umowy przedwstępnej Wnioskodawca nie udzielił osobie trzeciej, ani kupującemu, jakiegokolwiek pełnomocnictwa do występowania w swoim imieniu przed jakimikolwiek podmiotami czy osobami, w tym organami administracji publicznej. Powodem sprzedaży działki jest wiek Wnioskodawcy, który skłania do uporządkowania spraw spadkowych. Wcześniej Wnioskodawca nie sprzedawał jakiejkolwiek nieruchomości. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości, które na chwilę obecną zamierzałby sprzedać. Wnioskodawca nie ma jeszcze sprecyzowanych planów co do środków, które uzyska ze sprzedaży nieruchomości; z pewną dozą prawdopodobieństwa zostaną przeznaczone na ewentualną opiekę nad Wnioskodawcą i leczenie, gdy nastąpi taka konieczność.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży opisanej we zdarzeniu przyszłym działki.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do działek będących przedmiotem sprzedaży.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Bowiem, co do zasady, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, nie są podatnikami podatku VAT.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca działa w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać, nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że działka przeznaczona do sprzedaży nie była w żadnym momencie wykorzystywana ani też przeznaczona do wykorzystywania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął również ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, bowiem z okoliczności sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca dokonywał czynności mających na celu uatrakcyjnienie działki.

Uwzględniając przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz ww. przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku z planowaną sprzedaży działki wydzielonej z działki nr 1 – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.

Zatem, w związku ze sprzedażą działki wydzielonej z działki nr 1 Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Sprzedaż przedmiotowej działki, w analizowanej sprawie, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wobec powyższego, sprzedaż działki wydzielonej z działki nr 1 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, dokonując transakcji zbycia sprzedaży działki wydzielonej z działki nr 1 Wnioskodawca nie będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem czynność sprzedaży przedmiotowej działki nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego opisu planowanego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin