Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.376.2021.1.PJ
z 10 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 lipca 2021 r. (data wpływu: 5 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej położonej w miejscowości A. nr X. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

5 lipca 2021 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej położonej w miejscowości A. nr X.

We wniosku Wnioskodawca przedstawił następujący opis zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawca jest właścicielem wraz z małżonką (współwłasność łączna) nieruchomości gruntowej niezabudowanej położonej w miejscowości A. nr X., o łącznym obszarze 1,00 ha. Niezabudowana działka gruntu została nabyta do majątku wspólnego (...)-1997 roku, z oznaczeniem w planie zagospodarowania przestrzennego, że jest do użytkowania rolniczego. Zakup niniejszej nieruchomości był zwolniony z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Działka nie była użytkowana rolniczo, stanowi łąkę, wnioskodawca pozyskiwał z niej trawę dla koni, które posiadał na użytek własny/prywatny. Wnioskodawca nie prowadził hodowli koni, zakupił je w celach osobistej rekreacji. Od kilku lat wnioskodawca, nie posiada już koni, zatem obecnie działka nie jest wykorzystywana w żaden sposób. Z przedmiotowych gruntów rolnych nie były, nie są i nie będą dokonywane dostawy produktów rolnych. Działka jest wolna od umów najmu i dzierżawy oraz nie znajduje się w posiadaniu osób trzecich.

Wnioskodawca, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji pieczywa PKD 10.71, NIP: (...) REGON: (...) i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Nabyta nieruchomość gruntowa nie była, nie jest i nie będzie wykorzystywana w celach działalności gospodarczej, nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych, stanowi majątek prywatny wnioskodawcy i jego żony.

W 2016 roku Rada Gminy B. zmieniła plan zagospodarowania przestrzennego, zmieniając przeznaczenie działki na teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, oraz na drogi Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania. Plan zagospodarowania przestrzennego wynikał z uchwalonego przez Gminę planu bez starań Wnioskodawcy.

Wnioskodawca planuje sprzedaż działki w całości, nie zamierza dzielić działki, nie ponosił i nie zamierza ponosić żadnych nakładów związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży, nie ogłaszał również i nie będzie ogłaszał sprzedaży gruntu w środkach masowego przekazu.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy planowana sprzedaż działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)?
2. Czy w momencie sprzedaży działki z majątku prywatnego Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług VAT, czy będzie to sprzedaż zwolniona z VAT?
   
   

Wnioskodawca przedstawił następujące własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawca uważa, że planowana sprzedaż działki będzie następować w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zakup działki podlegał zwolnieniu z podatku VAT, działka nie była wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej, a jedynie w ramach majątku osobistego. Z tytułu tej planowanej sprzedaży Wnioskodawca nie będzie profesjonalnym uczestnikiem obrotu gospodarczego i nie będzie działał jako handlowiec.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek, udziałów w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 wskazał, że formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem wraz z małżonką (współwłasność łączna) nieruchomości gruntowej niezabudowanej położonej w miejscowości A. nr X. Działka gruntu została nabyta do majątku wspólnego, a jej zakup był zwolniony z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Działka nie była użytkowana rolniczo, stanowi łąkę, wnioskodawca pozyskiwał z niej trawę dla koni, które posiadał na użytek własny/prywatny. Z przedmiotowych gruntów rolnych nie były, nie są i nie będą dokonywane dostawy produktów rolnych. Działka jest wolna od umów najmu i dzierżawy oraz nie znajduje się w posiadaniu osób trzecich. Wnioskodawca, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji pieczywa i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Nabyta nieruchomość gruntowa nie była, nie jest i nie będzie wykorzystywana w celach działalności gospodarczej, nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych, stanowi majątek prywatny wnioskodawcy i jego żony. Wnioskodawca planuje sprzedaż działki w całości, nie zamierza dzielić działki, nie ponosił i nie zamierza ponosić żadnych nakładów związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży, nie ogłaszał również i nie będzie ogłaszał sprzedaży gruntu w środkach masowego przekazu. Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania. W 2016 roku Rada Gminy B. bez starań Wnioskodawcy zmieniła plan zagospodarowania przestrzennego, zmieniając przeznaczenie działki na teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, oraz na drogi.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości oraz podleganie tej sprzedaży zwolnieniu z podatku.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar, z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań, jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do nieruchomości będącej przedmiotem planowanej sprzedaży.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, Zainteresowany będzie spełniał przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa oraz wyroków TSUE oraz NSA prowadzi do wniosku, że w przedmiotowym opisie sprawy brak jest okoliczności, które wskazują, że planowana sprzedaż nieruchomości gruntowej niezabudowanej, będzie stanowiła działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, która skutkować będzie uznaniem Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT.

Znaczenie dla sprawy ma analiza całokształtu działań jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do nieruchomości przez cały okres jej posiadania. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Ocenie podlega okoliczność czy Wnioskodawca działał jako podatnik w odniesieniu do czynności sprzedaży nieruchomości, nie ma więc na to wpływu rejestracja jako podatnik czynny związana z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w zakresie produkcji pieczywa.

Ponadto zmiana przeznaczenia w planie miejscowym odbyła się bez starań Wnioskodawcy (z inicjatywy władz samorządowych), nie można uznać zatem że Wnioskodawca podjął w tym zakresie aktywne działania zmierzające do zmiany charakteru nieruchomości w celu jej uatrakcyjnienia jako przedmiotu planowanej sprzedaży.

Zatem w odniesieniu do planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowana sprzedaż niezabudowanych działek będzie czynnością związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego planowana sprzedaż niezabudowanych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowej niezabudowanej położonej w miejscowości A. nr X., nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Przedstawione okoliczności sprawy (całokształt działań jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do opisanej nieruchomości wskazuje, że planowane czynności te nie będą wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, dostawa nieruchomości gruntowej niezabudowanej położonej w miejscowości A. nr X. stanowić będzie czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT.

Ponieważ sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała ustawie o podatku od towarów i usług nie znajdzie wobec niej zastosowania żadne ze zwolnień przewidzianych w tej ustawie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy sytuacji podatkowoprawnej Wnioskodawcy, który wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji w jego indywidualnej sprawie, nie dotyczy praw i obowiązków innych osób, np. współmałżonki posiadającego współudział we własności nieruchomości.

Zatem jeżeli małżonka Wnioskodawcy również jest zainteresowana otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązana jest do złożenia odrębnego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i przedstawienia odpowiedniego dla niej stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego w odniesieniu do postawionego pytania oraz dokonania stosownej opłaty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy, nie wywołuje skutków prawnych dla współwłaściciela nieruchomości (żony Wnioskodawcy).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.