Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.663.2021.1.AW
z 13 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2021 r. (data wpływu 26 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zbycia Lokalu Mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

26 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zbycia Lokalu Mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W. P. M. oraz Wnioskodawczyni K. E. Z. (wówczas działająca pod nazwiskiem M.) pozostając w związku małżeńskim, w którym obowiązywał ustrój wspólności małżeńskiej majątkowej ustawowej nabyli do majątku wspólnego objętego wspólnością małżeńską majątkową ustawową 20 grudnia 2012 r. na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego repertorium "A" numer (…) sporządzonego przez notariusza W. C. prawo własności nieruchomości lokalowej wraz z udziałem w części wspólnej budynku i działki gruntu, położoną w K., pod adresem Osiedle (…), stanowiącą lokal mieszkalny nr (…), dla której Sąd Rejonowy w K. (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (…)– zwaną w dalszej części wniosku Lokalem Mieszkalnym.

Środki na zakup Lokalu Mieszkalnego pochodziły z umowy kredytu z 17 grudnia 2012 r. nr (…) zawartego przez Wnioskodawczynię oraz jej ówczesnego męża z (…). Na zabezpieczenie spłaty tego kredytu ustanowiono w dziale (…) księgi wieczystej Lokalu Mieszkalnego hipotekę do sumy (…) złotych na rzecz (…).

Prawomocnym wyrokiem wydanym przez Sąd Okręgowy w G. z 24 maja 2017 r. w sprawie o sygnaturze akt (…) małżeństwo Wnioskodawczyni K. Z. (wówczas M.) i W. P. M. zostało rozwiązane przez rozwód.

Po uprawomocnieniu się wyroku rozwodowego – 4 stycznia 2018 r. – W. P. M. i K. E. Z. zawarli umowę podziału majątku wspólnego w formie aktu notarialnego repertorium "A" numer (…) r przed notariuszem W. C.. Na podstawie tej umowy właścicielką Lokalu Mieszkalnego została Wnioskodawczyni K. E. Z.

Zgodnie z treścią wyżej wymienionej umowy o podział majątku wspólnego Wnioskodawczyni K. E. Z. była zobowiązana do spłaty całego zadłużenia wynikającego z umowy kredytu z 17 grudnia 2012 r. nr (…) zawartego przez Wnioskodawczynię oraz jej ówczesnego męża z (…), w wysokości na dzień zawarcia umowy o podział majątku wspólnego około (…) złotych.

Po rozwiązaniu małżeństwa Wnioskodawczyni i W. P. M. przez rozwód i zawarciu umowy o podział majątku wspólnego Wnioskodawczyni spłacała kredyt hipoteczny zgodnie z harmonogramem.

30 czerwca 2021 r. K. E. Z. zawarła z J. B. Ś. i D. R. B. aktem notarialnym repertorium „A” nr (…) umowę sprzedaży Lokalu Mieszkalnego. Na mocy tej umowy K. E. Z. przeniosła na małżonków J. B. Ś. i D. R. B. (zwanych dalej: Kupującymi) prawo własności lokalu mieszkalnego za cenę sprzedaży równą kwocie (…) złotych.

Zapłata ceny sprzedaży została dokonana w poniższy sposób:

• część ceny sprzedaży w kwocie (…) złotych została zapłacona przez Kupujących sprzedającej przelewem, przed zawarciem umowy,
• część ceny sprzedaży w kwocie (…) złotych (…) groszy została przelana przez Kupujących na rachunek techniczny do spłaty zadłużenia wynikający z umowy kredytu numer (…) z 17 grudnia 2012 r, zawartej przez Wnioskodawczynię oraz jej ówczesnego męża W. P. M. tytułem całkowitej spłaty hipoteki wpisanej w dziale IV księgi wieczystej nr (…) (hipoteka do sumy (…) złotych wpisana na rzecz (…)),
• cześć ceny sprzedaży w kwocie (…) złotych (…) groszy została przez Kupujących zapłacona Sprzedającej (Wnioskodawczyni) tytułem zapłaty reszty ceny sprzedaży na rachunek bankowy wskazany w umowie sprzedaży.

Sprzedaż Lokalu Mieszkalnego nie nastąpiła w wykonaniu przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni przysługuje prawo własności 1/8 w lokalu mieszkalnym. Na skutek planowanej przez Wnioskodawczynię umowy darowizny, którą ma zawrzeć ze swoją matką ma stać się współwłaścicielką dodatkowych 5/8 udziałów w prawie własności lokalu mieszkalnego. Tym samym łącznie Wnioskodawczyni planuje stać się właścicielką w udziale 6/8.

Lokal mieszkalny nadaje się do generalnego remontu.

Wnioskodawczyni po przeprowadzeniu generalnego remontu zamierza zamieszkać w tym lokalu wraz z matką, od której nabędzie w drodze umowy darowizny udziały.

Nabycie udziału w prawie własności lokalu, jego remont i wprowadzenie się do niego ma nastąpić przed upływem 3 lat od końca 2021 r. Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na remont lokalu mieszkalnego całą cenę sprzedaży uzyskaną z umowy sprzedaży z 30 czerwca 2021 r., która nie została przekazana do banku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię Lokalu Mieszkalnego opisanego w opisie stanu faktycznego wniosku zostało przez Wnioskodawczynię dokonane po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie z punktu 1 powyżej (czyli w przypadku uznania przez organ, że odpłatne zbycie nie nastąpiło przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – Czy do wydatków na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni, o których mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131) wyżej wymienionej ustawy można zaliczyć poniesione przez Wnioskodawczynię przed upływem 3 lat od końca 2021 r. wydatki na jej własne cele mieszkaniowe w postaci wydatków na remont generalny lokalu mieszkalnego, którego Wnioskodawczyni ma się stać właścicielką w udziale 6/8, a w którym Wnioskodawczyni planuje zamieszkać wraz z matką od której nabędzie 5/8 udziałów w prawie własności?

Zdaniem Wnioskodawczyni – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 – w niniejszej sprawie sprzedaż Lokalu Mieszkalnego dokonana 30 czerwca 2021 r. nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 31 par. 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy wspólność małżeńska majątkowa ustawowa jest bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. W przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Skoro z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej, czy też od daty zawarcia umowy o podział majątku wspólnego małżonków.

Taki stan rzeczy powoduje, że Wnioskodawczyni nie nabyła prawa własności Lokalu Mieszkalnego 20 grudnia 2012 r. jedynie w połowie, lecz od początku była ona współuprawniona do całości nieruchomości. W opinii Wnioskodawczyni daty nabycia całej nieruchomości nie zmienia późniejsze przesunięcie nieruchomości z majątku wspólnego do majątku osobistego skarżącego [powinno być: Wnioskodawczyni] w efekcie rozwiązania małżeństwa Wnioskodawczyni przez rozwód, ani tym bardziej zawarcie 4 stycznia 2018 r. umowy o podział majątku wspólnego między Wnioskodawczynią, a jej były mężem. Zawarcie umowy o podział majątku przez Wnioskodawczynię oraz jej męża w wyniku której Wnioskodawczyni przyznany został wolą stron lokal mieszkalny nie oznacza nabycia nieruchomości przez Wnioskodawczynię od jej byłego małżonka. Momentem nabycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości, jest moment jej nabycia do majątku wspólnego małżonków, a nie moment rozwiązania małżeństwa stron przez rozwód, czy też moment zawarcia notarialnej umowy o podział majątku wspólnego małżonków.

Zatem za datę nabycia sprzedawanego Lokalu Mieszkalnego należy uznać dzień 20 grudnia 2012 r.

Tym samym całkowity dochód uzyskany przez niego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jego zbycie nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość.

Stanowisko Wnioskodawczyni jest tożsame ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z wyroku z 24 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 2012/15, stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z wyroku z 19 grudnia 2018 r., sygn. akt II FSK 3541/16 oraz stanowiskiem zajętym w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, która wprawdzie zapadła w odmiennym stanie faktycznym (nabycie przez małżonka nieruchomości w drodze dziedziczenia po zmarłym małżonku), jednak tezy w niej postawione mają walor uniwersalny i z pewnością pozostają aktualne w okolicznościach tej sprawy.

Zdaniem Wnioskodawczyni – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2 – przeznaczenie przez nią całej ceny sprzedaży nieprzekazanej bankowi, przed upływem 3 lat od końca 2021 r. na remont mieszkania, w którym planuje zamieszkać wraz z matką po wykonanym remoncie, a w którym Wnioskodawczyni posiada 6/8 udziałów w prawie własności można zaliczyć do wydatków na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni, o których mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W orzecznictwie sądów administracyjnych jednogłośnie od wielu lat przyjmuje się, że wydatki przeznaczone na remont mieszkania stanowią wydatki na cele mieszkaniowe, o których mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. (vide. I SA/Kr 927/19 – wyrok WSA w Krakowie z 30 października 2019 r.; II FSK 3324/16 – wyrok NSA (N) z 4 grudnia 2018 r.; II FSK 1128/16 – wyrok NSA (N) z 18 maja 2018 r.; I SA/Bd 768/17 – wyrok WSA w Bydgoszczy z 19 września 2017 r.

Zaznaczyć też należy, że przepis ten nie uzależnia możliwości skorzystania z ulgi mieszkaniowej, o której mowa w tym przepisie od tego czy podatnik jest wyłącznym, czy też niewyłącznym właścicielem nieruchomości. Z analizy orzecznictwa sądów administracyjnych wyłania się wniosek, że podatnik może przeznaczyć przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości zarówno na remont mieszkania, którego jest wyłącznym właścicielem, jak również na remont mieszkania w którym zamierza zamieszać, a którego jest współwłaścicielem (vide. II FSK 1050/18 – wyrok NSA (N) z 11 marca 2020 r., I SA/Lu 412/20 – wyrok WSA w Lublinie z 18 listopada 2020 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania pierwszego jest prawidłowe.

Jednocześnie nie udziela się odpowiedzi na pytanie drugie, ponieważ Wnioskodawczyni oczekiwała odpowiedzi na nie w sytuacji uznania stanowiska w zakresie pytania pierwszego za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powołany wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – stanowi ono źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym dochód z tego tytułu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy dodać, że przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został dodany art. 10 ust. 6.

Stosownie do tego unormowania, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Zmiana ta weszła w życie 1 stycznia 2019 r. i ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od tego dnia.

Z treści wniosku wynika, że:

• Wnioskodawczyni wraz z byłym małżonkiem nabyli do majątku wspólnego objętego wspólnością małżeńską majątkową ustawową 20 grudnia 2012 r. prawo własności nieruchomości lokalowej wraz z udziałem w części wspólnej budynku i działki gruntu;
• 24 maja 2017 r. prawomocnym wyrokiem sądu małżeństwo zostało rozwiązane przez rozwód;
• 4 stycznia 2018 r. byli małżonkowie zawarli umowę o podział majątku wspólnego; na jej podstawie właścicielką nieruchomości lokalowej wraz z udziałem w części wspólnej budynku i działki gruntu została Wnioskodawczyni;
• 30 czerwca 2021 r. Wnioskodawczyni zbyła na rzecz J. B. Ś. i D. R. B. nieruchomość lokalową wraz z udziałem w części wspólnej budynku i działki gruntu.

Mając na uwadze powyższe, za datę nabycia nieruchomości przez Wnioskodawczynię w niniejszej sprawie uznać należy datę jej nabycia do ustawowej wspólności majątkowej, tj. 20 grudnia 2012 r. W związku z powyższym 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z dniem 31 grudnia 2017 r.

Końcowo – odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawczynię we wniosku orzeczeń sądów – zauważyć należy, że stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych oraz prawnych i tylko do nich się odnoszą, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. W konsekwencji, nie mogą wpływać na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych rozstrzygnięć, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy jednakże stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Organ interpretacyjny natomiast – mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych – nie ma możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że – jak wskazano powyżej – nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Niemniej jednak, dokonując przedmiotowej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tutejszy organ miał na względzie rozstrzygnięcia sądów administracyjnych oraz organów podatkowych, wydane w podobnych sprawach, w tym powołane przez Wnioskodawczynię.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.