2021.09.10 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.164.2021.1.JJ
z 10 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 18 czerwca 2021 r. (data wpływu 23 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w zakresie:

braku obowiązku uiszczenia opłaty od napojów alkoholowych w związku z zaopatrzeniem w 2021 r. podmioty posiadające zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml, nabyte w 2020 r. i stanowiące zapasy magazynowe – jest nieprawidłowe,
braku obowiązku składania informacji, o których mowa w art. 9² ust. 17 ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

23 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w zakresie opłaty od napojów alkoholowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, spółka jest podmiotem z branży FMCG. Przeważającym rodzajem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej jest hurtowa sprzedaż i dystrybucja produktów spożywczych, napojów alkoholowych w szczególności do sieci sklepów detalicznych.

Spółka posiada zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży oraz zezwolenia na obrót hurtowy, o którym mowa w art. 9 ust. 1 i 2 u.w.t.p.a.

Spółka zaopatruje w napoje alkoholowe o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml zarówno podmioty posiadające jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, oraz podmioty posiadające wyłącznie zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży.

Spółka posiada w magazynach zapas towaru w postaci napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml, zakupiony w 2020 r., który nie został zbyty do 31 grudnia 2020 r. Towar został nabyty przez Spółkę w 2020 r. od:

producentów;
podmiotów posiadających zezwolenie na obrót hurtowy napojami alkoholowymi, o których mowa w art. 9 ust.1 i 2 u.w.t.p.a.;
podmiotów posiadających jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy, o którym mowa w art. 9 ust. 1 i 2 u.w.t.p.a. i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży.

Od nabytych w 2020 r. napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml, stanowiących zapasy magazynowe Spółki dostawcy Wnioskodawcy nie naliczali opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 u.w.t.p.a. Brak naliczenia opłaty wynikał z faktu, iż zaopatrzenie na rzecz Wnioskodawcy nastąpiło w 2020 r., tj. przed wejściem w życie zmiany przepisów u.w.t.p.a. przewidujących nowy rodzaj opłaty od posiadanych zezwoleń na obrót hurtowy napojami alkoholowymi.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskodawca chciałby uzyskać potwierdzenie, dotyczące obowiązku uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 u.w.t.p.a., w przypadku zaopatrzenia w 2021 r. podmiotów posiadających zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml stanowiących u Wnioskodawcy zapasy magazynowe z 2020 r., od których ww. opłata nie została pobrana na wcześniejszym etapie zaopatrzenia.

Dodatkowo Wnioskodawca chciałby uzyskać potwierdzenie, iż w odniesieniu do zaopatrzenia realizowanego w 2021 r. z uwagi na posiadanie jednocześnie zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży oraz zezwolenia na obrót hurtowy napojami alkoholowymi, określonego w art. 9 ust. 1 i 2 u.w.t.p.a. nie będzie on zobowiązany do składania informacji, o których mowa w art. 9² ust. 17 u.w.t.p.a.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Pytanie nr 1: Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż zaopatrując w 2021 r. podmioty posiadające zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml nabyte w 2020 r. i stanowiące jego zapasy magazynowe, nie ciąży na nim obowiązek uiszczenia opłaty o której mowa w art. 9² ust. 11 u.w.t.p.a.?

Pytanie nr 2: Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w odniesieniu do zaopatrzenia realizowanego w 2021 r. z uwagi na posiadanie jednocześnie zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży oraz zezwolenia na obrót hurtowy napojami alkoholowymi, określonego w art. 9 ust. 1 i 2 u.w.t.p.a. nie będzie on zobowiązany do składania informacji, o których mowa w art. 9² ust. 17 u.w.t.p.a.?

Państwa stanowisko w sprawie.

W zakresie pytania nr 1: Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowym jest stanowisko, iż zaopatrując w 2021 r. podmioty posiadające zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml nabyte w 2020 r. i stanowiące jego zapasy magazynowe, nie ciąży na nim obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 u.w.t.p.a.

W zakresie pytania nr 2: Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowym jest stanowisko, iż w odniesieniu do zaopatrzenia realizowanego w 2021 r. z uwagi na posiadanie jednocześnie zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży oraz zezwolenia na obrót hurtowy napojami alkoholowymi, określonego w art. 9 ust. 1 i 2 u.w.t.p.a. nie będzie on zobowiązany do składania informacji, o których mowa w art. 9² ust. 17 u.w.t.p.a.

Uzasadnienie stanowiska.

W dniu 31 sierpnia 2020 r. w Dzienniku Ustaw ogłoszona została ustawa z 14 lutego 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z promocją prozdrowotnych wyborów konsumentów (Dz. U. z 2020 r. poz. 1492), która następnie została zmieniona ustawą z 14 sierpnia 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia funkcjonowania ochrony zdrowia w związku z epidemią COVID – 19 oraz po jej ustaniu (Dz. U. z 2020 r. poz.1493).

Ustawą tą wprowadzono zmiany m.in. w u.w.t.p.a. polegające m.in. na nałożeniu dodatkowej opłaty za posiadane zezwolenia na obrót hurtowy napojami alkoholowymi, w odniesieniu do napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml.

Zgodnie z art. 9² ust. 11 u.w.t.p.a. opłata za zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, oraz za zezwolenie na wyprzedaż, o którym mowa w art. 9⁵ ust. 4, dla przedsiębiorcy zaopatrującego przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml wynosi dodatkowo 25zł za każdy pełny litr 100% alkoholu w tych opakowaniach.

Zgodnie z art. 9² ust. 12 u.w.t.p.a. w przypadku gdy przedsiębiorca posiadający zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, albo zezwolenie na wyprzedaż, o którym mowa w art. 9⁵ ust. 4, zaopatruje przedsiębiorcę posiadającego jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, odprowadza opłatę od wszystkich napojów objętych opłatą, ustaloną na podstawie ust. 11, w które zaopatrzył tego przedsiębiorcę.

Obowiązek zapłaty opłaty powstaje w momencie zaopatrzenia w napoje alkoholowe i ciąży na:

Przedsiębiorcy zaopatrującym przedsiębiorcę, posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml;
Przedsiębiorcy posiadającym zezwolenie na obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi (do 18% albo oraz powyżej 18% alkoholu), który zaopatruje przedsiębiorcę posiadającego jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży.

Zgodnie z art. 9² ust. 13 przedsiębiorca dokonujący zaopatrzenia w napoje alkoholowe, od których zapłacono opłatę, o której mowa w ust. 12, nie jest obowiązany do zapłaty opłaty ustalonej na podstawie ust. 11. Powyższe ma na celu zapewnienie, że opłata będzie pobierana wyłącznie na jednym etapie obrotu.

W ocenie Wnioskodawcy opłaty za zezwolenia na obrót hurtowy napojami alkoholowymi należne są wyłącznie w odniesieniu do zaopatrzenia podmiotów posiadających zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży i nie obejmują sytuacji, w której zaopatrującym jest podmiot posiadający oba ww. zezwolenia.

Powyższe oznacza, że w sytuacji w której podmiot, taki jak Wnioskodawca dokonuje zaopatrzenia w napoje alkoholowe, które nabył w 2020 r. (tj. przed wprowadzeniem omawianych przepisów dotyczących tej opłaty) nie jest on zobowiązany do jej uiszczenia.

Jak wynika z art. 9² ust. 14 u.w.t.p.a. kwotę należnej opłaty w części, o której mowa w ust. 11, pomniejsza się o kwotę opłaty w części naliczonej od zwróconych przez przedsiębiorcę napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml.

Obowiązek zapłaty opłaty powstaje w momencie zaopatrzenia w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml.

Zgodnie z art. 9² ust. 17 u.w.t.p.a. przedsiębiorca posiadający zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, lub zezwolenie na wyprzedaż, o którym mowa w art. 9⁵ ust. 4 dokonujący zaopatrzenia w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml, jest obowiązany, odrębnie w odniesieniu do każdego zezwolenia, do:

złożenia w postaci elektronicznej informacji, opatrzonej podpisem kwalifikowanym, według wzoru, o którym mowa w ust. 30, organowi, o którym mowa w ust. 16, za pośrednictwem systemu informatycznego ministra właściwego do spraw finansów publicznych,
obliczenia i wniesienia na rachunek właściwego urzędu skarbowego opłaty w wysokości, o której mowa w ust. 11

-do końca miesiąca następującego po zakończeniu półrocza.

Dodatkowo na podstawie art. 9 ust. 13 przedsiębiorca dokonujący zaopatrzenia w napoje alkoholowe, od których zapłacono opłatę, o której mowa w ust. 12, nie jest obowiązany do zapłaty opłaty ustalonej na podstawie ust. 11.

Przepis ten zwalnia zatem z obowiązku uiszczenia opłaty, nie odnosi się jednak wprost do kwestii obowiązku składania informacji. Przytoczone powyżej przepisy definiują obowiązek złożenia informacji wyłącznie w oparciu o posiadanie określonego zezwolenia. Zdaniem Wnioskodawcy zaopatrzenie dokonywane począwszy od 1 stycznia 2021 r. przez podmioty posiadające zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza punktem sprzedaży nie podlega jednak temu obowiązkowi. Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że w jego przypadku nie wystąpi obowiązek składania informacji, o której mowa w art. 9² ust. 17 u.w.t.p.a.

Mając na uwadze obowiązujące w tym zakresie przepisy stwierdzić należy, że w sytuacji będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca, w związku z posiadanym zezwoleniem na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, nie będzie objęty obowiązkiem uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 u.w.t.p.a.

Wobec przedstawionego powyżej uzasadnienia należy uznać, że zaopatrując w 2021 r. podmioty posiadające zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml nabyte w 2020 r. i stanowiące jego zapasy magazynowe, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 u.w.t.p.a.

Niezależnie, w odniesieniu do zaopatrzenia realizowanego w 2021 r. z uwagi na posiadanie przez Wnioskodawcę jednocześnie zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży oraz zezwolenia na obrót hurtowy napojami alkoholowymi, określonego w art. 9 ust. 1 i 2 u.w.t.p.a. nie będzie on zobowiązany do składania informacji, o których mowa w art. 9² ust. 17 u.w.t.p.a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

braku obowiązku uiszczenia opłaty od napojów alkoholowych w związku z zaopatrzeniem w 2021 r. podmioty posiadające zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml, nabyte w 2020 r. i stanowiące zapasy magazynowe – jest nieprawidłowe,
braku obowiązku składania informacji, o których mowa w art. 9² ust. 17 ustawy – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2021 r., poz. 1119), zwanej dalej ustawą, obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości powyżej 18% alkoholu może być prowadzony tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez ministra właściwego do spraw gospodarki.

Stosownie natomiast do art. 9 ust. 2 ustawy obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości do 18% alkoholu może być prowadzony tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez marszałka województwa. Wydawanie zezwoleń, decyzji wprowadzających zmiany w tych zezwoleniach oraz duplikatów tych zezwoleń należy do zadań własnych województw.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy obrotem hurtowym jest zakup napojów alkoholowych w celu dalszej ich odsprzedaży przedsiębiorcom posiadającym właściwe zezwolenia.

Stosownie do art. 18 ust. 1 ustawy, sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu lub poza miejscem sprzedaży może być prowadzona tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), właściwego ze względu na lokalizację punktu sprzedaży, zwanego dalej "organem zezwalającym".

Z powyższych przepisów wynika, że na podstawie zezwolenia na obrót hurtowy możliwa jest dalsza odsprzedaż napojów alkoholowych na rzecz podmiotów posiadających właściwe zezwolenia, tj. zezwolenie na obrót hurtowy lub zezwolenie na sprzedaż detaliczną.

Z wniosku wynika, że posiadają Państwo zezwolenia na obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi (o których mowa w art. 9 ust. 1 i 2 ustawy) oraz zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży. Nabyli Państwo przed 1 stycznia 2021 r. napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml. Napoje te nie podlegały opłacie, o której mowa w art. 9² ust. 11 ustawy, ponieważ w momencie zaopatrzenia Państwa przepis ten nie obowiązywał.

Zaopatrujecie Państwo w napoje alkoholowe o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml zarówno podmioty posiadające jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, oraz podmioty posiadające wyłącznie zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży.

Państwa wątpliwość dotyczy obowiązku uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 ustawy w przypadku zaopatrzenia w 2021 r. podmioty posiadające zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml, stanowiące zapasy magazynowe z 2020 r., od których ta opłata nie została zapłacona na wcześniejszym etapie zaopatrzenia.

Zgodnie z art. 9² ust. 11 ustawy opłata za zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, oraz za zezwolenie na wyprzedaż, o którym mowa w art. 9⁵ ust. 4, dla przedsiębiorcy zaopatrującego przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml wynosi dodatkowo 25 zł za każdy pełny litr 100% alkoholu w tych opakowaniach.

W myśl art. 9² ust. 12 ustawy w przypadku gdy przedsiębiorca posiadający zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2 (…), zaopatruje przedsiębiorcę posiadającego jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, odprowadza opłatę od wszystkich napojów objętych opłatą, ustaloną na podstawie ust. 11, w które zaopatrzył tego przedsiębiorcę.

Stosownie natomiast do art. 9² ust. 13 ustawy przedsiębiorca dokonujący zaopatrzenia w napoje alkoholowe, od których zapłacono opłatę, o której mowa w ust. 12, nie jest obowiązany do zapłaty opłaty ustalonej na podstawie ust. 11.

Przedsiębiorca posiadający zezwolenie na obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży nie jest obowiązany do zapłaty opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11, jedynie w sytuacji, jeśli opłata została odprowadzona na podstawie art. 9² ust. 12 ustawy. Jeżeli opłata nie została dotychczas zapłacona, a przedsiębiorca dokonuje zaopatrzenia, o którym mowa w art. 9² ust. 11 albo ust. 12, opłata powinna zostać zapłacona odpowiednio zgodnie z treścią tych przepisów.

Zatem w przypadku dokonania zaopatrzenia w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml po 1 stycznia 2021 r., podmioty posiadające zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży (jak również podmioty posiadające jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży), to na Państwu ciąży obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 ustawy.

Jeżeli bowiem opłata nie została dotychczas zapłacona, a dokonujecie Państwo zaopatrzenia, o którym mowa w art. 9² ust. 11, opłata powinna zostać zapłacona.

Wobec powyższego, co do zasady przedsiębiorca posiadający zezwolenie na obrót hurtowy i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży nie odprowadza opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 ustawy, jedynie jeśli opłata została odprowadzona na podstawie ust. 12.

W przypadku, gdy po wejściu w życie przepisów wprowadzających opłatę przedsiębiorca posiadający zezwolenie na obrót hurtowy i sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży dokona zaopatrzenia, o którym mowa w art. 9² ust. 11 ustawy, zobowiązany jest do zapłaty opłaty.

Nie można zatem zgodzić się z Państwem, że ponieważ nabyliście napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych do 300 ml przed 1 stycznia 2021 r., to ich dalsza odsprzedaż nie będzie objęta regulacją ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r. Zaopatrzenie, którego dokonają Państwo będzie miało miejsce w 2021 r. i zgodnie z art. 9² ust. 11 ustawy podlega ono opłacie.

Nie ma bowiem znaczenia data nabycia napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml, lecz data zaopatrzenia przez Państwo, przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży.

Reasumując, będziecie Państwo zobowiązani do zapłaty opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 ustawy, w przypadku zapatrzenia w 2021 r. przedsiębiorców posiadających zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, w napoje alkoholowe nabyte przed 1 stycznia 2021 r. w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml, od których ta opłata nie została zapłacona.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1, dotyczące braku obowiązku uiszczenia opłaty od napojów alkoholowych w związku z zaopatrzeniem w 2021 r. podmioty posiadające zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml, nabyte w 2020 r. i stanowiące zapasy magazynowe – uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9² ust. 17 ustawy – przedsiębiorca posiadający zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, lub zezwolenie na wyprzedaż, o którym mowa w art. 9⁵ ust. 4 dokonujący zaopatrzenia w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml, jest obowiązany, odrębnie w odniesieniu do każdego zezwolenia, do:

złożenia w postaci elektronicznej informacji, opatrzonej podpisem kwalifikowanym, według wzoru, o którym mowa w ust. 30, organowi, o którym mowa w ust. 16, za pośrednictwem systemu informatycznego ministra właściwego do spraw finansów publicznych,
obliczenia i wniesienia na rachunek właściwego urzędu skarbowego opłaty w wysokości, o której mowa w ust. 11

-do końca miesiąca następującego po zakończeniu półrocza.

Tym samym obowiązek złożenia informacji, o której mowa w art. 9² ust. 17 ustawy związany jest z dokonaniem zaopatrzenia w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml, przez przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2 ustawy, a nie z obowiązkiem zapłaty opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 ustawy.

Powołany powyżej art. 9² ust. 13 ustawy, zgodnie z którym przedsiębiorca dokonujący zaopatrzenia w napoje alkoholowe, od których zapłacono opłatę, o której mowa w ust. 12, nie jest obowiązany do zapłaty opłaty ustalonej na podstawie ust. 11, wskazuje jedynie na brak obowiązku zapłaty opłaty, od napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych do 300 ml, które zostały objęte opłatą na wcześniejszym etapie dystrybucji. Przytoczony przepis nie stanowi o braku obowiązku złożenia informacji w sprawie opłaty za zezwolenie na obrót hurtowy napojami alkoholowymi w opakowaniach do 300 ml.

Zatem w każdym przypadku, gdy w 2021 r. na podstawie posiadanych zezwoleń na obrót hurtowy dokonacie Państwo zaopatrzenia w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml (podmioty posiadające zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży oraz podmioty posiadające jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży), jesteście Państwo zobowiązani złożyć informację, o której mowa w art. 9² ust. 17 pkt 1 ustawy. Powyższą informację jesteście Państwo zobowiązani złożyć również wówczas, gdy w myśl art. 9² ust. 13 ustawy, nie będzie na Państwu ciążył obowiązek zapłaty opłaty ustalonej na podstawie art. 9² ust. 11 ustawy.

W związku z powyższym Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania nr 2, dotyczące braku obowiązku składania informacji, o których mowa w art. 9² ust. 17 ustawy - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przestawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin